Mijn grote droom is al jaren: een huisje in de polder met een grote moestuin. En dan zoveel mogelijk zelfvoorzienend leven. Helaas zijn dit soort huizen in deze omgeving onbetaalbaar. En er zijn ook wel wat praktische bezwaren te bedenken. Zo lang we nog schoolgaande kinderen hebben, zou het betekenen, dat je bijna als taxichauffeur moet optreden. Iedere dag kinderen naar school brengen en halen, gedoe met dingen als fluitles, zwemles, bij vriendjes spelen enzovoorts. Anderen roepen ook altijd meteen, dat het zo verschrikkelijk onpraktisch zou zijn, als ik ver bij winkels vandaan zou wonen. Want ja, dan moet je voor ieder pak melk bij wijze van spreken de auto pakken. Dit laatste bezwaar zie ik echter niet. Ik heb een inkoopbeleid, waarbij ik nauwelijks in de winkels hoef te komen. Op deze manier spaar ik enorm veel tijd uit en ook veel geld. Want als je niet in de winkels komt, kom je ook niet in de verleiding dingen te kopen, die je niet absoluut nodig hebt. Al een jaar of 10 doe ik het zo: ik heb een lijst gemaakt met daarop mijn basisvoorraad van alle houdbare boodschappen, die ik per maand nodig heb. Zo'n lijst maken is echt niet zo moeilijk. Je bewaart je kassabon als je een keer de grote boodschappen hebt gehaald. Je neemt pen en papier en kassabon. In gedachten loop je door de winkel. En al denkend en spiekend op je bon schrijf je op, wat je altijd koopt en schat dan je maandverbruik. Eén keer per maand ga ik met mijn lijst bij de voorraadkasten staan en dan noteer ik wat ontbreekt. Staat er bijvoorbeeld op mijn lijst 6 pakken koffie en er staan er nog 2 in de kast, dan schrijf ik op: 4 koffie. Op die manier maak ik een lijst om de hele basisvoorraad van een maand weer aan te vullen. Daarna verzend ik mijn lijst per email naar de supermarkt en de volgende dag wordt hier alles afgeleverd. Ik heb ook jarenlang zelf die boodschappen eens per maand gehaald. Maar dat past nu niet meer in de auto. De supermarkt die hier bezorgt, is wel een beetje duurder dan de supermarkt waar ik eerst altijd kocht. Maar het scheelt me enorm veel gesjouw en gedoe. Ik heb het geld er graag voor over, nu alles keurig in dozen in de garage wordt gezet. Ik hoef nu alleen nog maar naar de winkel voor melk en aardappels, groenten, fruit. Melk haalt mijn oudste meestal uit z'n werk vandaan bij een boer. Ik neem dan 2 kannen van 5 liter en kan daarmee een kleine week vooruit. Wat ik tekort kom haalt één van de jongere kinderen dan wel in de supermarkt. Over de inkoop van aardappels, groenten en fruit schreef ik al eens eerder. Die haal ik ongeveer 1 keer in de 2 weken bij een boer. Vlees wordt eens per 6 weken door mijn vader (slager) geleverd en gaat dan de vriezer in. Brood bak ik zelf. De ingrediënten sla ik in het groot in en haal ik eens per 2 tot 3 maanden. Op deze manier hoef ik dus nauwelijks in de winkels te komen. Ik grijp eigenlijk nooit mis. Kom ik een enkele keer ergens iets van tekort, dan kan ik dat meestal wel creatief oplossen. En verder geldt gewoon: op = op. Is de hagelslag op? Dan neem je maar jam op brood. Zoiets. Ook allerlei andere zaken heb ik altijd ruim op voorraad. Denk aan kadootjes, drogisterij-artikelen, schoolspullen enzovoorts. Wat dat betreft zou het echt geen probleem zijn, om ergens achteraf in de polder te wonen. Ik droom nog maar even fijn verder dus :-)
Soms vragen mensen zich af, waar ik al die voorraad dan laat. De houdbare produkten bewaar ik in 2 grote kasten in de (inpandige) garage. Voor verse produkten heb ik 2 koelkasten tot m'n beschikking. En voor diepvriesspullen een vrieskast met 8 lades. Aardappels, appels en meel staan onder de tafel in de garage, waarop mijn broodbakkers staan. En zo heb ik dus mijn eigen winkeltje aan huis:
