maandag 30 november 2020

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan zijn dat altijd onbetaalde links en heeft het niets met reclame te maken.)

Op de valreep van November is er nog een advertorial met 1 adverteerder:

KeesKaart!

Nu het bijna weer zover is, dat we decemberzegels kunnen gaan plakken, is het een goed idee om nog even bij KeesKaart te gaan shoppen voor een mooie voorraad Kerst-&Nieuwjaarskaarten.

Bij KeesKaart winkel je fijn online. Nu we toch allemaal zoveel mogelijk thuis moeten blijven, is het extra handig om dit soort aankopen gewoon thuis te kunnen doen. 

En ja, misschien wil je, net als veel andere mensen, dit jaar wat extra kaarten versturen. Naar al die mensen, die weinig of geen bezoek mogen ontvangen en eenzaam zijn. Naar familie, die je dit jaar niet of nauwelijks hebt gezien. Of juist naar de mensen, die dit jaar op de toppen van hun kunnen hebben moeten lopen.

Hoe werkt KeesKaart?

Heel eenvoudig! Je maakt een keuze uit het ruime aanbod van kaarten. Veel kaarten kosten slechts 33 cent per stuk! Je bestelt voor tenminste 13,20 euro. Je krijgt dan je bestelling GRATIS thuisgestuurd. 



En behalve Kerstkaarten heeft Kees natuurlijk nog véél meer. 

Blanco kaarten

Van harte gefeliciteerd

Geboorte

Bemoediging 

Huwelijk

Oprechte Deelneming

enzovoorts enzovoorts

Mijn ervaring met KeesKaart? Je bestelling wordt netjes en heel snel bezorgd! Van harte aanbevolen, dus.

zaterdag 28 november 2020

Winterslaap?

 Nee, ik ben niet in winterslaap. Ik ben ook niet ziek. Dit was alleen zo´n week, dat nu werkelijk álles langskwam. En dus schoot m´n blog erbij in.

Het was een week met 

*een workshop ´Bak je eigen brood´






*therapie met Maria in het Sophia Kinderziekenhuis

*het maken van een aflevering voor de kookrubriek van Terdege (nog niet af, maar dat was niet erg, want ze hebben het daar nog superdruk met het winternummer

*een bezoekje aan een handwerkwinkel met mijn vriendin

*drie keer visite in één week

*de laatste wonderpannen van de Pré-orderactie schoonmaken/assembleren/verzendklaar maken




*grote drukte in de webshop, ook al doe ik niet aan Black Friday

*en alles wat ik alweer vergeten ben


Maar je ziet het: het wordt ook vanzelf weer zaterdag en we ronden de werkweek af. Toen ik vanmorgen het kachelruitje poetste en even later het vuurtje lekker snorde, zei Willem: ¨Dit is toch wel het ultieme zaterdag-gevoel.¨ Vind ik ook! 



donderdag 19 november 2020

Van alles en nog wat

 M´n huisvrouwenleventje is weer verre van eentonig. Het is elke dag anders. Dus wordt het weer een logje met van alles wat. 

Laat ik beginnen bij dinsdag. Dat was de dag, dat ik om 14.00 een afspraak had in Apeldoorn en daar moest ik dan natuurlijk de rest van m´n werkzaamheden op afstemmen. Om 14.00 uur in Apeldoorn betekende dat ik op tijd moest wegrijden. ´s Morgens zei Maria, dat ze wel mee wilde. Dan kon zij rijden en ik intussen uitrusten of wat op de computer doen. Ik vond het een leuk plan. Een lange rit sámen is per slot van rekening veel leuker, dan alléén. 

We maakten de planning en het paste naadloos in elkaar. We zouden eerst alle bestellingen voor de webshop klaarmaken, zodat we die vòòr de rit vast naar de post konden brengen. Dat betekende: om 12.00 lunch, om 12.30 wegrijden naar de post, om 12.45 vertrekken naar Apeldoorn. In Apeldoorn had ik dan om 14.00 uur mijn afspraak en Maria had precies op dat moment therapie met beeldbellen.

Het is bijna niet te geloven, maar alles verliep tot op de minuut nauwkeurig volgens onze planning :-).

Ik moest in Apeldoorn bij het RD zijn. Daar werd een nieuwe podcast opgenomen in de serie ´Bij ons thuis´over christelijk opvoeden. Vorig jaar heb ik dat ook al een keer gedaan en het was dus niet nieuw voor me. Het werd een ontspannen gesprek over ´eenvoudig leven ´ en over hoe ik alle ballen in de lucht houd. 

Toen ik terugliep naar de auto was Maria´s therapie allang voorbij. Geduldig had ze op me zitten wachten. Onze volgende stop was in Lunteren. Daar gingen we Wonderpannen afleveren bij een bedrijf. Het ritje van Apeldoorn naar Lunteren was práchtig! Zelfs al was het heel grijs weer. We waren er echt even uit!




We leverden de pannen af en besloten om een supermarkt in de buurt op te zoeken om even iets te eten te kopen voor onderweg. En dan konden we meteen ook wat noodzakelijke boodschapjes doen voor het avondeten. 

Volgens de navigatie was de dichtstbijzijnde supermarkt een Coop in Barneveld. Dat was 3,5 kilometer rijden. Grappig om dan zomaar onverwachts ook nog in Barneveld te zijn :-).

De terugrit verliep voorspoedig en we pikten nog net een paar prachtige luchten mee, toen we bij het invallen van de avond thuis kwamen. En, o ja, daar kwamen we ook nog boze boeren tegen, die naar Den Haag waren geweest.


Ik kookte snel een flinke zuurkoolprak en nam me voor het er ´s avonds eens van te nemen. Tot ik bedacht, dat het slimmer was, om eens even de uitpuilende wasmanden onderhanden te nemen en alvast de wassen te sorteren. Vooruit, ik zette er ook meteen maar één aan. En vlak voordat ik in bed stapte, kon de volgende aan.

Woensdag zou het wasdag worden :-).

Had ik even mazzel! Het was woensdag stralend weer! Er konden zomaar drie wassen naar buiten, die ook allemaal droog kwamen.


Maar wassen was niet mijn enige activiteit, gisteren. Samen met Maria en Jan heb ik een half uurtje lekker in het zonnetje buiten gewerkt. Het was (weer eens) een zootje. En we hebben echt lekker opgeruimd. 

Er waren extra veel bestellingen in de webshop, want die van dinsdagmiddag lagen er ook. Dat was al met al ook een paar uurtjes werk.

We aten ´s avonds wraps. Daar werd van gesmuld.

Na het eten was ik huiswerkjuf tot aan de koffie. We hadden iets speciaals bij de koffie: mislukt feestbrood :-). Mislukt in de zin van: het deeg was de Wonderpan uitgerezen. Ha, ha. Het was dus echt geen mooi brood geworden, maar wel erg lekker. Een paar keer per week test ik wat uit in de Wonderpan. Afnemers genoeg.



Ik had tegen Henk gezegd, dat we visite kregen. ¨Wie komt er dan?¨ vroeg hij. ¨Meneer Zaagmans,¨ zei ik. En op zijn glazige blik voegde ik toe: ¨Die komt de week doorzagen¨. Hij vond het maar raar. Maar de lekkere hapjes, die ik op deze avond klaarmaakte, vond hij helemaal niet raar :-). Gezellig hoor, zo op de woensdagavond.


Vandaag was het weer wonderpannen-dag. Ik had gisterenavond alvast binnenpannen en buitenpannen schoongemaakt. Vanmorgen zette ik er de oren aan. Maria zette knoppen op de deksels en Maaike hielp met verpakken. Zo konden er weer lekker veel op de post.

Ook vandaag moest ik de pakjes eerder klaar hebben dan normaal. Willem en ik zouden naar de trouwdienst gaan van een dochter van Willem z´n zus. We zouden om half 3 weggaan. De dag voelde hierdoor meteen al feestelijk, ook al was het grijs en nat. De bruiloft was door de corona-maatregelen natuurlijk heel anders dan anders. De kerkdienst was eigenlijk het grootste ´onderdeel´ en we waren blij, dat we daar deel van uit maakten.

Om een uur of half 6 kwamen we thuis. En ik dacht eigenlijk, dat ik achter het fornuis moest voor het avondeten. Maar, surprise! Maria had al gekookt. Heerlijk! Dat was echt een verrassing.

En zo zijn er dus weer drie dagen omgevlogen met van alles en nog wat. 

maandag 16 november 2020

En weer verder

De draad is hier, na de ravage van de verstopping, weer opgepakt. Gelukkig hebben we er nauwelijks schade aan over gehouden. De vloer is prachtig opgedroogd. De plinten zijn niet krom getrokken. Donderdagochtend hebben Willem en ik samen op onze knieën op de vloer gezeten, om het vastgeplakte toiletpapier eraf te bikken. Wat nu nog rest is het maken van de afvoerpijp. Die is namelijk opengezaagd en moet weer dichtgemaakt worden. Maar daar moet een speciaal stuk pijp voor komen, geloof ik. Daar houden de mannen zich mee bezig en komt vast ook wel weer een keer in orde.

Donderdagochtend zou ik een workshop ¨Bak je eigen brood geven¨. Maar woensdagmiddag belde eerst iemand, die juist die morgen een coronatest had gedaan en dus in afwachting was van de uitslag. Die kon niet komen. Een uurtje later belde een mevrouw op, die in quarantaine moest, omdat ze in aanraking was geweest met een positief getest persoon. Die eerste mevrouw zou eigenlijk samen met haar vriendin komen. En die tweede mevrouw had met vier andere vrouwen afgeproken, waarvan één ook tot de risicogroep behoort en dus nu ook niet echt op een workshop zat te wachten. Ik heb toen de knoop maar doorgehakt en de workshop helemaal afgeblazen. Veiligheid voor alles. Natuurlijk vind niemand zoiets leuk. Maar we zitten allemaal in hetzelfde schuitje en hebben allemaal te dealen met corona. Dat maakt dan dat iedereen vol begrip is en graag t.z.t. naar een verzette workshop komt.

En dan heb je ineens een vrije avond en een vrije ochtend. Want: geen voorbereiding en ook geen workshop. Nou, die vrije tijd werd héél snel ingevuld: wonderpannen schoonmaken en assembleren! Ik ben nog steeds niet door het uitleveren van de pré-orders heen. Al gaat het nu toch heus opschieten. Maar goed. Ik greep die paar uurtjes maar al te graag aan, om nog wat extra aan de pannen te werken.

En uiteindelijk merkte ik, dat ik zaterdag nu ook eens wat meer mijn handen vrij had. Ik had fijn de tijd om van alles klaar te maken voor de zondag. Ik bakte extra lekkere broden en maakte een gerecht in de slowcooker klaar. Ook maakte ik een ouderwetse griesmeelpudding met bessensap. Wat voelde dat allemaal feestelijk! 

Aan het eind van de middag kwamen Wim, Geertje en de kleinkinderen. Hans en Wim hadden inmiddels een wel heel speciaal kampvuur gemaakt. Er lag hier al een hele tijd een stobbe, die te groot was om te zagen of te kloven. De jongens hakten er een soort schoorsteentje in uit en staken de stobbe aan. Het ding heeft maar liefst 7 uur gebrand! Toen heeft Hans hem uit gemaakt, omdat het bedtijd was en er een te harde wind stond om het vuur zomaar aan te laten.



En vandaag was het dan weer ´gewoon´ maandag, na een stormachtige nacht. Het kippenhok was zelfs omgewaaid! Maar dat is niet erg, want er wonen toch nog geen kippen in :-).

Eigenlijk wilde ik eens met de kippen op stok. Dat lukt niet helemaal meer. Maar als ik opschiet, kan ik toch om half 12 mijn ogen dicht doen. Heerlijk in ons bed, waar ik vorige week flanellen lakens op deed!

dinsdag 10 november 2020

Een ravage

 Het leek vandaag een gewone dinsdag te worden. Nou ja, vooruit. Het ontbijt was dan toch wel een beetje speciaal. Ik had namelijke een lekker krentenbroodje gebakken in de Wonderpan :-).


Da´s toch wel een luxe begin van de dag. Maar ja, ik ´moet´ nu eenmaal allerlei lekkers uitproberen in die pan, om m´n klanten te kunnen adviseren. Echt een straf ;-).

Maar op dat speciale ontbijt na, kabbelde de dag rustig voort. Ik liep m´n ronde met Ciara, zwabberde wat door m´n huishouding en ging Wonderpannen schoonmaken en assembleren. Daar was ik gisterenavond al aan begonnen en ik wilde er vòòr de lunch 12 af hebben. 

Rond 12 uur kwam Maria thuis van de therapie in het Sophia en zij hielp me met het laatste stukje. Samen met de 4 pannen, die al klaar stonden, had ik met de lunch 16 pannen klaar. Ze hoefden alleen nog maar in de doos. Dat liep lekker volgens de planning, want nu hadden Maria en ik de hele middag de tijd voor de rest van de bestellingen.

Ik kreeg een appje van schoonmama. Of het goed was dat ze vanmiddag een bakkie kwam doen met haar buurvrouw. Tja. Eigenlijk was dat niet handig. Dan zouden we veel te weinig bestellingen weg kunnen werken en zouden we verder achterop raken. Maar ik vond het ook niet leuk, om ´nee´ te zeggen. Ik stelde daarom voor, dat ze vanavond gezellig zouden komen. Dan had ik tenminste normaal de tijd. Maria zou wat lekkers bakken voor bij de koffie. En Willem bood meteen aan, om de dames op te halen en weer thuis te brengen. Nou, dat was prima. Iedereen blij.

We stopten op tijd met bestellingen klaarmaken, zodat we om kwart over vier zonder haast naar de post konden rijden. Fijn is dat! Als we op de laatste nipper in grote stress naar Sliedrecht racen, is dat echt niet ideaal.

Op de terugweg reden we even langs de apotheek, waar het één en ander voor Jan klaar lag. Ziezo. 

Even dacht ik nog, dat we nu zó lekker vroeg waren, dat ik best even een pauze kon nemen. Maar nee, dat ging toch eigenlijk niet. De kapster zou om half 7 komen en ik wilde daarom een beetje vroeger aan tafel. De keuken was een bende. Maria wilde nog gevulde koeken bakken. De gestreken was hing nog over een stoel. Er moest nodig een stofzuiger door de kamer geslierd worden. En de kachel was uit. En ik moest natuurlijk ook nog koken. Dat was een makkie, want we aten lekker pasta. Voortvarend togen Maria en ik aan de arbeid. Samen gaat dat reuze snel. 

Klokslag zes uur was de boel keurig aan kant en was het eten klaar om op tafel gezet te worden. Ik liep naar onze slaapkamer, waar de etensbel op de kast ligt en wilde die luiden. Ik deed de deur van onze slaapkamer open en ... ik stond even als aan de grond genageld. 

De slaapkamer stond vol water!!!

Ik wist gewoon even niet waar ik moest beginnen. Ik riep naar Willem, dat er een lekkage was en dat hij snel moest komen. Van alle kanten kwamen er kinderen aangedraafd. ¨OOOOOOHHHH, NEEEEEEEE, wat is dat??? Wat is er aan de hand???¨ Tja, dat wist ik ook niet.

Willem riep Hans erbij en die zei: ¨Bel Leen even. Die weet vast wel hoe de riolering loopt¨. Ik belde Leen en deed volgens mij eem nogal onsamenhangend verhaal, want Hans zei: ¨Geef die telefoon maar even aan mij¨. Intussen nam ik de scha op. Natte boeken en tijdschriften onder ons bed. 


Een deken zeiknat. De kast met de poten in het water. Een schilderij nat. Gewoon alles wat op de grond lag of stond was nat :-(. 



Het probleem was snel in kaart gebracht: het riool buiten zat verstopt. Hierdoor kon het water niet weg en dat kwam dus op het laagste punt in ons huis naar boven: het afvoerputje van de douche naast onze slaapkamer. 

Maria en ik (vooral Maria!) hebben baddoeken vol opgezogen water uitgewrongen. Ik gooide emmer na emmer naar buiten. Hans en Willem gingen buiten aan de slag. De verstopping was niet te verhelpen met de tuinslang. Daar moest de spuitkar bij komen.



Nou ja. In de chaos stapte de kapster binnen, moesten we eten en vloog Hans, zodra hij geknipt was, weg, want die had liefdewerk voor De Schutse (gehandicaptenzorg) te doen. 

Maar het kwam goed! Op een gegeven moment had iedereen toch z´n buikje rond gegeten, waren alle mannen gekortwiekt, waren de gevulde koeken gebakken, was de weer helemaal netjes. Zo goed en zo kwaad dat ging droogden Maria en ik de vloer van de slaapkamer en de badkamer nog wat verder.  Het is nu droog. Dat wel. Maar morgen moet er flink gepoetst worden. Alles is vies. De kast hebben we opgetild en iets onder de pootjes gelegd. De deken hangt over het traphek. De boeken en tijdschriften liggen in de papiercontainer. Het schilderij is waarschijnlijk verknald. Maar als ik denk aan de mensen in Guatamala, die helemaal niets meer hebben, na die vreselijke orkaan, dan zeg ik: ¨Waar hebben we het helemaal over.¨

Schoonmama en haar buurvrouw kwamen gezellig op visite. En Hans reed om een uur of half 10 met de spuitkar voor. Het was nog wel een klus, om dat riool doorgespoten te krijgen. 




En helemaal zeker weten, dat de verstopping verholpen is, doet Hans ook niet. Hij laat daarom de spuitkar morgen nog een dagje hier staan, zodat hij morgenavond eventueel nog een keer kan spuiten. Toch fijn, dat Hans die kar zomaar mag lenen van zijn baas. En ook fijn, dat die knul zo handig is!

Die ´gewone´ dinsdag was uiteindelijk dus helemaal niet zo gewoon. Ik was vanavond echt even heel moe. Ik was dan ook zó geschrokken, toen ik al dat water zag! 

donderdag 5 november 2020

Huis, tuin en keuken

Huis, tuin en keuken. Dat is het wel zo´n beetje, waar mijn leven zich momenteel voor minstens 90% afspeelt. En dan nog vooral ´huis´. In de tuin is er niet zoveel meer te beleven. Behalve dan, dat de was vandaag nog fijn buiten kon drogen en dat m´n bijen vlogen!

In de keuken breng ik momenteel ook niet veel tijd door. Als ik iets bak, is het snel, snel even iets in de Wonderpan. En aan koken besteed ik ook niet veel tijd. Vandaag was het kliekjes-dag en hoefde ik alleen maar het één en ander op te warmen. Gisteren was het Dankdag voor gewas en arbeid. Ik maakte wortels met vis klaar. Voor een keertje wortels uit een pot. Dat doe ik niet zo vaak. De jongens vinden het wel lekker.


Dinsdag serveerde ik de lekkerste hutspot ooit (met een gehaktbal voor de vleeseters). En maandag had ik heerlijke nasi, die ik vorige week van m´n vriendin kreeg, omdat het steeds zo raar druk is. Ik hoefde het alleen maar op te warmen en maakte er pindasaus bij klaar. Allemaal maaltijden, die met een half uur/drie kwartier op tafel kunnen staan.

Blijft dus de meeste tijd voor ´huis´. 

Elke dag maak ik 10 buitenpannen van de Wonderpannen schoon en zet er de oren aan.


Daar ben ik ongeveer anderhalf uur mee bezig. Lijkt niet veel, maar meer lukt me niet. Het andere werk moet ook doorgaan. Bovendien wil ik mijn arm niet méér belasten, want anders heb ik straks weer een slijmbeursontsteking te pakken. Daar zit ik niet op te wachten!

Maria zorgt elke dag voor schone binnenpannen en voor knoppen op de deksels. Zo kunnen we toch steeds 10 pannen de deur uit doen.

De rest van de dag ben ik druk in de webshop. Net als in maart, tijdens de eerste corona-golf, is het weer heel druk. Mensen gaan minder naar de winkels, maar bestellen online. Ook wordt er veel gebakken, doordat mensen meer thuis zijn. En tenslotte zijn er ook nog de hamsteraars. Al met al kunnen we het nèt bijbenen. Of eigenlijk: net niet. Normaal gesproken gaan hier nagenoeg alle bestellingen, die voor 15.00 uur geplaatst zijn, dezelfde dag weg. Dat lukt nu niet. Het duurt nu meestal een dag of twee.

Tussendoor moet uiteraard het huishouden ook doorgaan. Het staat wel op het laagst mogelijke pitje. Beetje stoffen, beetje stofzuigen, de was bijhouden, de keuken en het sanitair poetsen en de planten water geven. Ha, ha. Echt minimaal dus. Het geeft niet. Poetsen komt nog wel weer een keer. Het werk loopt niet weg.

Elke ochtend loop ik een uurtje met Ciara. Dat is heerlijk. Dan snuif ik even buitenlucht en reset m´n gedachten. Intussen geniet ik van al het moois wat er te zien is.





Ook in zwart-wit is het hier mooi!

Wat is de Alblasserwaard mooi. Ik krijg er geen genoeg van en verwonder me er nog dagelijks over, dat we hier nu zomaar mogen wonen.

Huis, tuin, keuken, én het rondje met het hondje de hond. De wereld is zo groot genoeg, voor mij.


maandag 2 november 2020

Maandag, werken en op visite

Vandaag is mijn vriendin jarig. En ja, vanwege corona mochten er dus maar drie mensen op visite komen. Laat ik nu één van die drie mensen zijn. Ja, ja, zeer vereerd, hoor :-). Het is natuurlijk al heel speciaal om op maandagochtend op koffie-visite te gaan, maar nu was het nog specialer. Ik was uitgenodigd samen met haar moeder en oudste zus en om half 11 zou ik bij haar zijn.

Deze leuke onderbreking van een drukke maandag betekende wel, dat ik even heel strak moest plannen. In plaats van om 5 uur, stond ik om 4 uur op. En hoewel ik gewend ben om altijd vroeg op te staan, was ik vannacht toch onrustig vanwege dat uurtje eerder. Ik was om 1 uur wakker, keek hoe laat het was en zag dat ik nog drie uur kon slapen. Daarna werd ik nog twee keer wakker om op mijn wekker te kijken en te constateren, dat ik er nog niet uit hoefde. Tenslotte werd ik om vijf voor vier wakker. Kijk aan, nu ´mocht´ ik er uit :-).

Ik ging aan de slag met het inpakken van webshop-bestellingen. Intussen was hier om 7.00 Leendert gearriveerd. Die kwam een dagje aan de lift werken. De rails waarlangs de lift omhoog en omlaag gaat, moest worden aangebracht. En daarnaast kwamen er ook kokers voor de electra. Het gaat langzaam, maar zeker. Wie weet kunnen we de lift deze maand wel in gebruik nemen. Ik hoop het...



Nadat ik eerst  een bakkie koffie had gedronken met Willem en Leendert, ging ik naar mijn vriendin. Daar viel ik met mijn neus in de zelfgebakken appeltaart. Mmmmm, wat lekker! We praatten gezellig met z´n viertjes. Aan gespreksstof geen gebrek. Voor dat ik er erg in had, was het bijna half 1 en hoogtijd om snel terug naar huis te gaan voor de lunch.

Na de lunch maakte ik de bestellingen af en ging samen met Maria verder met de Wonderpannen. Zaterdag hadden we al een paar uurtjes gepoetst en vandaag gingen we verder. Aan het eind van de middag konden er weer 24 pannen naar de post!



Het was verschrikkelijk racen, dat laatste stukje. Er kwam ook even van alles tussendoor. Uiteindelijk arriveerden we om 16.55 uur bij de post en de auto van de postmeneer stond al gereed. Als een haas hebben we twee rolcontainers volgeladen en net op tijd kon alles mee. Poeh!

Thuisgekomen waren daar ook nog twee knullen hard aan het werk. Hans had een paar kuub tuingrond meegenomen uit zijn werk, om de open betontegels van de parkeerplaats te vullen. Daar was ik heel blij mee, want zonder grond in die gaten is het haast niet te doen om fatsoenlijk over die tegels te lopen. 


Hans en Koos losten de vracht en waren daar tot half 7 mee zoet. Toen was het inmiddels echt donker ook.

Er moet nu alleen nog graszaad in gezaaid worden. Voor het mooi is dat een beetje te laat in het jaar. Maar we doen een poging. Gras groeit al gauw.

Vanavond restte er nog een laatste taakje: de workshopzolder moest weer klaargemaakt worden. Morgen staat de workshop DIY Persoonlijk Verzorging op de planning.

Mijn dag was weer vol.