donderdag 31 oktober 2013

(Schoon)zussendag

Vandaag was onze jaarlijkse schoonzussendag. Twee van de negen schoonzussen waren helaas (op het laatste moment) verhinderd. Zodoende hebben we de dag met z'n zevenen gevierd.

Elk jaar is er een ander die de dag invult en dit jaar was bedacht om met z'n allen naar de Kreadoebeurs in Utrecht te gaan. We hadden om 11 uur bij het Transferium afgesproken en twee aan twee kwamen we daar aan. Eén was met de trein en was dus direct naar de Jaarbeurs gelopen. Daar hadden we elkaar al snel gevonden.

We hadden het natuurlijk allemaal zuinig aangepakt :-). De kaartjes kwamen allemaal van Marktplaats. Dat scheelde alvast een slok op een borrel. En dat Transferium is trouwens ook een zuinig plan. Voor 4,50 staat je auto daar de hele dag geparkeerd en dan kun je ook nog eens gratis met de sneltram naar de Jaarbeurs.

Toen we eenmaal binnen waren stelde M. voor om eerst maar eens koffie te drinken. Sommige van ons waren immers al uren onderweg. M. gaf een rondje als kadootje voor al onze verjaardagen. En zo kwam het dat we meteen met ons neus in de koffie met appeltaart vielen :-).

Daarna trokken we ons plan. We besloten om de beurs met z'n allen tegelijk te doen. Dat ging zo'n twee of drie gangpaden goed, maar daarna raakten we elkaar een beetje uit het oog. De één had meer met wolletjes, de ander met kantjes en bandjes. Helemaal niet erg. We kwamen elkaar zo af en toe tegen en vermaakten ons prima.

Ik heb de hele beurs verder samen met schoonzus W. gedaan. Het was voor ons allebei de eerste keer dat we naar die beurs gingen en keken onze ogen uit. Stand na stand schuifelden we af, heerlijk op ons gemak. Het viel ons op dat er wel enòòòòòrm veel scrapbook- en stempelspullen waren. Mensenkinderen, dat moet toch wel een megamarkt zijn! Hoe leuk we het ook allemaal vonden, geen van beiden hadden we de aandrang om alles wat los en vast zat te gaan kopen. We kochten heel selectief hier en daar een kleinigheid. Mijn grootste aanschaf waren 6 bolletjes witte Catania-katoen voor een opdracht voor kerststerren. En, o ja, ook nog een pot speciale lijm, waarmee je oude dingen kunt beplakken met papier, zodat ze een tweede leven kunnen krijgen. Kijk maar eens op: http://www.huisraadidee.nl/ .Ik heb erg veel zin om dat te gaan uitproberen. Echt iets voor mij :-).

Ook kocht ik nog wat stickers, lintjes en labeltjes om mijn eigen maaksels een 'finishing touch' te geven alvorens ik het weggeef. Ook daarmee ben ik helemaal in mijn sas.

Tussen de middag aten we onze meegebrachte lunch. W. had boterhammen en ik had een beker snoeptomaatjes en een trosje bananen. Mmm, lekker!

We hadden er totaal geen moeite mee om de hele middag vol te krijgen met kijken. Heerlijk overal ideetjes opdoen. Aan het einde van de middag kwamen we elkaar allemaal weer tegen. We bekeken elkaars aankopen en creaties (er waren workshops gedaan) en zetten weer koers naar het Transferium. Er wachtte ons nog een leuk afsluiter. We gingen uit eten bij AC restaurant De Meern langs de A12.

We schoven er gezellig aan een grote tafel en bestudeerden de menu-kaart. Ik hoef nooit zo lang te kijken, want vegetarische menu's zijn er meestal niet zoveel. In dit geval waren er twee en ik koos Tagliatella en nam er een gemengde salade bij. Het eten was erg goed. Het was heerlijk warm en niet, zoals je dat vaak bij vegetarische menu's ziet, overgoten met een overdaad aan braamzoute kaas. Het was echt heel lekker. Ook de portiegrootte was goed. We hebben allemaal genoten van het eten, of het nu ging om zalm of kip of wat anders. We besloten nog te gaan voor een nagerecht. Ik koos voor Ben en Jerrie chocolade-ijs en dat was een supertraktatie. Enige minpuntje was, dat het ijs kei- en keihard was. Eigenlijk moet je zulk lekker ijs een poosje uit de vriezer zetten voordat je het consumeert.
Voor wie daarvoor koos was er nog een kop koffie. En tijdens het smullen tetterden en taterden we er lekker op los. Eigenlijk zie je elkaar veel te weinig. En als je elkaar dan eens ziet, dan is dat meestal in de drukte van een verjaardag en komt het vaak niet echt tot een gesprek. Nu konden we fijn alle nieuwtjes uitwisselen, zorgjes met elkaar delen, over de kinderen praten enzovoorts. En op zijn tijd eens goed lachen natuurlijk. Wat wil je met zéven vrouwen :-).

Afijn. Ik ben weer thuis. Alles is goed gegaan. Het is alsof ik een week weggeweest ben. Dat komt door alle indrukken die ik opdeed. Nu nog fijn nagenieten en deze dag weer koesteren!

Ik heb, om maar bij 'Krea' te blijven, trouwens heel wat gehandwerkt in oktober. Het was echt productie draaien. Het is voor mij pure ontspanning om zomaar een (klein) haakseltje onder handen te hebben. Het fijne is, dat je er alleen maar wat wolletjes en een haaknaald voor nodig hebt. Als ik dan vandaag zie wat voor uitrusting je soms nodig hebt om zelfs ook maar een beginnetje van een hobby te hebben...Nergens voor nodig, wat mij betreft.






Taart(dooshoes) volgens een patroon van Garnstudio
 (http://www.garnstudio.com/lang/nl/visoppskrift.php?d_nr=0&d_id=894&lang=nl)



dinsdag 29 oktober 2013

Kinderdijk




Een poosje geleden heb ik hier op mijn blog aandacht gevraagd voor de jaarlijkse Molenprijs en jullie gevraagd om te stemmen op de Contramolen van Kinderdijk. Hierdoor heeft de Contramolen heel veel stemmen gekregen en daar wil ik jullie nog hartelijk voor bedanken. Helaas werd de Contramolen niet de eerste (wel de tweede) en ging de hoofdprijs van 90.000 aan haar voorbij. Au, au, dat deed pijn, hoor! Maar daar blijven we maar niet te lang bij stilstaan. Dat Contrarad gaat er hoe dan ook een keer komen, in die molen. Het duurt alleen wat langer...

Als dank-je-wel voor de aandacht op mijn blog voor deze molen was me een bezoekje aan deze bijzondere molen toegezegd. Een aanbod wat ik met twee handen aangegrepen heb, want molens...die vind ik zó intrigerend! Na wat heen-en-weer gemail werd er voor afgelopen zaterdag een afspraak gemaakt. Een super leuke afsluiter van de herfstvakantie!

Met z'n vijven togen we zaterdag naar het kantoortje bij de molens, waar Peter Paul Klapwijk ons opwachtte. De molenaar van de Contramolen had hij niet te pakken kunnen krijgen, maar daar werd ons bezoek niet minder om. We kregen een complete VIP-rondleiding en hebben er enorm van genoten.

We zijn er nog steeds verbaasd over, dat we er niets van wisten dat in de afgelopen twee/drie jaar 'de molens' zó leuk geworden zijn. Nee, die molens zijn niet veranderd. Die staan er al een paar honderd jaar. En als je daar al 45 jaar op een steenworp afstand vanaf woont, dan vind je die altijd nog wel mooi en indrukwekkend, maar verder zijn ze 'gewoon'. We vinden het bijzonder prettig om er te wandelen, te fietsen, te varen of te schaatsen. En altijd nog dachten we, dat dát het enige was wat je er kon doen. O ja, er was een bezoekersmolen. Dat wisten we ook wel. En nog een bootje wat heen en weer langs de molens vaart. Die rondvaartboot kunnen we vanuit onze woonkamer precies op het keerpunt zien keren. Allemaal echt wel leuk en perfect voor de Chinezen die er met busladingen tegelijk aankomen, duizend foto's maken, en weer vertrekken....
Maar dat er intussen zo'n interessant bezoekerscentrum is gekomen? En dat het nu heel leuk is om, ook al woon je bijna bovenop de molens, het hele gebied als toerist te bekijken, dát wisten we niet. Maar nu dan wel! En we zijn heel enthousiast! Lees maar:

Het bezoekerscentrum was het eerst aan de beurt. Het is gevestigd in een oud stoomgemaal. Het zogenaamde Wisboomgemaal. Een paar jaar geleden zijn we er eens met mijn hele familie geweest om er een familiefoto te maken. Maar nu is daar dus het bezoekerscentrum in gekomen. In het bezoekerscentrum zijn allemaal leuke 'kinderdijk-dingen' te koop. Niet van die afgezaagde nep-delftsblauwe toeristendingen, maar originele herinneringen aan een bezoek aan de molens van Kinderdijk. Alles is er ingesteld op het geven van informatie. Er staat een compleet team aan vrijwilligers klaar om alle vragen te beantwoorden en er liggen informatieve folders. Bij het bezoekerscentrum kun je tickets kopen om de filmruimte in te gaan en daar een interessante, interactieve film te zien én een bezoek te brengen aan de bezoekersmolen.
Een kaartje hoefden we niet te kopen, want wij kregen die gratis aangeboden. Leuk zo'n kado!

Peter Paul nam ons mee naar landkaarten die aan de wand hingen. Eén kaart was helemaal in reliëf en zo kon je precies zien welk deel van Nederland onder de zeespiegel ligt. Op de andere kaart kon je goed zien hoe het nu precies zit met de polders en hoe en waar en hoe hoog het water omhooggemalen moet worden om op de rivier te kunnen lozen. Ik zal het in het kort een beetje proberen uit te leggen.

Onze polder, de Alblasserwaard, ligt laag. Het diepste punt is bij Kinderdijk. De Albasserwaard is omgeven door dijken om het rivierwater tegen te houden. Als het gaat regenen, stroomt onze polder als vanzalf helemaal vol. Om droge voeten te houden werd een ingenieus waterafpompsysteem bedacht. Windmolens brengen met hulp van de wind een waterrad in beweging, waarmee het water vanuit een lager gelegen boezem in een hoger gelegen boezem wordt gepompt en vervolgens nog verder omhoog om het op de rivier te kunnen lozen. Omdat onze polder een veengrond heeft (die werkt als een spons) kregen we te maken met inklinking. Daardoor zakte de hele boel dusdanig, dat het water niet meer hoog genoeg kon worden gepompt om het op de rivier de Lek te lozen. Er kwam een grote overstroming. Daarom werd er besloten tot het bouwen van de molens die er nu nog steeds staan. Dat was in 1738 en in 1740!! 19 molens staan er nu nog steeds. Ik noem ze maar de Deltawerken van de 18e eeuw. Ik vind het zó indrukwekkend!

Na dit stukje technische uitleg kwam de film. Het is een heel grappige film. Enerzijds wordt verteld waar de naam 'Kinderdijk' vandaan komt (daar zijn nogal verschillende lezingen over), anderzijds wordt er van alles verteld over het hoe en waarom van molens en gemalen. Het grappige van de film zit hem erin, dat er aan vier kanten schermen hangen en dat je overal tegelijk kunt kijken. Je zit op krukjes, zodat je gemakkelijk alle kanten op kunt kijken. Een vinding voor adhd-ers :-)).

Peter Paul stond ons na de film al op te wachten. Hij nam ons mee naar de molenmakerswerkplaats. Dit is een plaats waar je alleen maar komt wanneer je een speciaal arrangement hebt geboekt. We voelden ons dus wel erg exclusief ;-). In de werkplaats is alles aanwezig om aanschouwelijk te maken hoe een molen werkt. Peter Paul kan daar als geen ander over vertellen, want hij is zelf molenaar en een aantal jaren timmerman op de molens geweest.




Toch kwam er van een technisch verhaal niet zo heel veel terecht, want wij zaten gewoon bomvol met allerlei vragen en die werden steeds geduldig beantwoord. Het werd meer een leuk gesprek. Zéker toen bleek dat we verwante kennissen hadden enzo. Kun je nagaan. Peter Paul blijkt een schoonzoon te zijn van een molenaar die mijn vader weer goed kent en van wie ik jarenlang kisten vol stoofperen heb gekregen. Wat is de wereld klein! We kregen ook allerlei ins en outs te horen over het reilen en zeilen van Kinderdijk als Werelderfgoed en als toeristische trekpleister met alle mogelijkheden en onmogelijkheden die erbij horen.

Om dit Werelderfgoed in stand te houden en kennis over te brengen is heel wat nodig. Zo zijn er maar liefst 120 (!) vrijwilligers actief. Als gids, in het bezoekerscentrum, als onderhoudsmensen, als kassa-medewerkers en wat al niet meer. En vanwege de plannen die er liggen (voor o.a. een tweede bezoekersmolen, leuke arrangementen, en een eigen rondvaartboot) zijn er nog veel meer vrijwilligers nodig. Eerlijk gezegd ging het bij mij direct kriebelen! Hoe leuk is dat om in zo'n uniek gebied te mogen werken en mensen van alles te mogen vertellen! Kun je nagaan. Er komen hier elk jaar zomaar 400.000 mensen van over de hele wereld kijken. Maar nee, ik moet me nog even inhouden. Misschien als het gezin wat kleiner wordt. (Mocht het je trouwens iets lijken om er vrijwilliger te worden, meldt je dan aan via de contactpagina van www.kinderdijk.nl)

Na ons bezoek aan de werkplaats liet Peter Paul ons op eigen gelegenheid naar de bezoekersmolen gaan. Zelf had hij alweer een volgende afspraak.

Op weg naar de bezoekersmolen hebben we eerst nog een poos bij het J.U. Smitgemaal staan kijken. Wij noemen dat altijd het 'Grote Gemaal'. Er stonden twee vijzels op volle toeren te draaien.



Dat heeft nog alles te maken met de enorme regenval van pas geleden. Als die twee vijzels draaien gaat er maar liefst meer dan 1000 kuub water per minuut doorheen om op de rivier geloosd te worden! Soms staan zelfs alledrie de vijzels aan en dat is altijd een prachtig gezicht, waar ik vroeger als kind al niet moe van werd om naar te kijken. Nu stonden onze eigen kinderen met hun neus door het hek gedrukt :-)



We liepen naar de bezoekersmolen.



Hij draaide en er stond een behoorlijke wind. De wieken zwiepten gewoon.



Willem maakte een praatje met de molenaar. Hij vroeg of het geen kwaad kon, met die harde wind. De molenaar was nogal nuchter: die molen staat er al een paar honderd jaar. Die zal het nog wel even uithouden :-).
Maar toen we binnen waren hoorden we van het ene moment op het andere de molen toch stilgezet worden. We renden meteen naar buiten om er met onze neus bovenop te staan wat de molenaar aan het doen was. Hij vond het toch wel een beetje gortig worden met die rukwinden en had besloten de molen stil te zetten en de zeilen op de wieken een slag terug te rollen. En hup, daar ging het hele spul weer. Draaien maar!
Willem liet zich door de molenaar van alles uitleggen over de werking. En hoe het toch ooit bestaat dat zo'n ding zomaar zonder kogellagers draait! Mij verbaast het altijd weer hoe ze ooit die enorme wieken in die molens hebben kunnen hangen. Volgens mij waren de mensen destijds veel knapper dan nu.

In de molen was het een en al nostalgie. Alles is er gelaten zoals het in de jaren vijftig door de laatste bewoners is achtergelaten. Zwijmel!



 De houtkachel.



De weckketel op zolder.



De bedsteden.



O, genoeg om al mijn dromen weer voor weken de vrije loop te laten :-). Aangewakkerd door onze wandelingen 's avonds over de molenkade, waarbij ik me altijd al hardop afvraag hoe het moet zijn om in zo'n molen te wonen...En nu is het tegenwoordig natuurlijk wel anders dan toen. Maar de vrijheid, die zal hetzelfde zijn. De eenzaamheid van de polder, het kraken van de molen, het 'zijn' middenin de natuur.

We moesten er een eindje aan gaan breien. We hadden nog meer op ons programma staan. Maar mensen, wat was het een heerlijk uitstapje. Echt even helemaal wat anders aan je hoofd!

Wil je ook een bezoek brengen aan Kinderdijk? Kijk dan eens op www.kinderdijk.nl. Een nieuwe website met alle info die je zoekt. Kijk vooral ook even bovenaan de website in de balk voor de openingstijden. In de wintermaanden zijn de openingstijden namelijk aangepast en het zou niet leuk zijn als je voor gesloten deuren komt te staan. Als je besluit de molens te komen bezoeken, boek dan je kaartje online. Dat scheelt vast weer 10%.
Je kunt ook van alles lezen op de facebookpagina van de molens van Kinderdijk.
Straks als het voorjaar wordt hoop ik nog wel weer eens iets op mijn blog te schrijven.







donderdag 24 oktober 2013

Diploma

Gisterenavond was het de diploma-uitreiking van de basiscursus Bijenteelt. Omdat het vakantie is mochten de kinderen gezellig mee. Ze vonden het erg leuk om te kijken waar ik nu steeds bezig geweest was met de cursus.

Eerst was er koffie, thee en frisdrank. Daarna was eerst de diploma-uitreiking. Alle cursisten zijn geslaagd. We kregen één voor één ons diploma, wat we moesten ondertekenen. Daarbij een praatje van de bijenteeltleraar. Ik ben geslaagd met een 8,7. Dat viel me beslist niet tegen.

Toen iedereen zijn/haar diploma had begon de jaarlijkse honingkeuring. Er waren 13 potjes honing in vier verschillende categorieën ingestuurd. In de slingerruimte waren de officiële keurmeesters bezig met de keuring. In de cursusruimte mochten de aanwezigen hun mening geven. Je moest de potjes keuren op uiterlijk, kleur, geur en smaak. Dat werd een gezellig gesmikkel :-).

Het duurde lang voordat de keuring eindelijk klaar was. Het bleek dat één familie er met zowat alle prijzen vandoor ging!

Nu is het bijenseizoen echt afgelopen. In de wintermaanden zijn er nog wat lezingen. Ik blijf lid van de vereniging. Ik kan dan de lezingen bijwonen, gebruik maken van materialen zoals de honingslinger en natuurlijk veel contact houden (op de bijeenkomsten) met andere imkers. Ik moet het toch vooral van ervaringsverhalen van anderen hebben. Steeds hoor ik weer nieuwe dingen en interessante tips. Ik heb dan ook nog maar mijn basisdiploma en ben nog lang niet uitgeleerd!


woensdag 23 oktober 2013

Tot nooit meer ziens

Ik ben maar weer eens aan het ontrommelen geslagen. Dat gaat in één moeite door als je toch met de (kleding)kasten bezig bent.

Vandaag ging er weer lekker wat mijn huis uit. Zo'n twee vuilniszakken vol kleding gingen met de kledinginzameling mee. Er ging een boekje op de post. Ik bracht een krat met spulletjes naar de Kringloop. En ok, ik ging daar naar binnen en kwam met een 'nieuwe' lampenkap en twee kaarsen naar buiten. De lampenkap zit inmiddels op de schemerlamp en z'n verfomfaaide voorganger ligt in de kliko. En die kaarsen komen vanzelf wel op. Een lekker gevoel om bij al die zaken die je huis uitgaan te denken: Tot nooit meer ziens.

O ja, ik heb mijn winkeltje op Marktplaats ook weer een beetje aangevuld en het is de bedoeling dat daar de komende tijd weer regelmatig wat op gezet wordt. Zou ik het ooit voor elkaar krijgen, een lekker leeg en opgeruimd huis?

dinsdag 22 oktober 2013

De eerste herfstvakantiedag

Wat heerlijk, deze eerste herfstvakantiedag! Alleen het begin al :-). Zoals we dat inmiddels in vakanties gewend zijn, ontbeten Willem en ik samen op bed. Ik was er al vroeg uit gegaan om de eerste was van de week aan te zetten en Leendert naar zijn werk te helpen. Daarna maakte ik een ontbijt voor twee. Ik bakte twee boekweitpannenkoeken met geraspte appel en drupte er wat agavesiroop over. En ik zette twee lekkere bakkies koffie. Ziezo. Zaten we daar even lekker te smikkelen en te genieten van de rust :-).

Na het ontbijt maakte ik Willem zijn lunchsalade klaar om mee te nemen naar zijn werk. Intussen druppelden de vakantievierende kinderen één voor één naar beneden. Wat is dat toch altijd een genot als je je niet hoeft te haasten!

De dag was vol en rommelig. Eerst moesten de kinderen me een uurtje helpen. Ik had werklijstjes voor ze gemaakt. De benedenverdieping werd opgeruimd, er werd gestofzuigd, er werden boodschapjes gedaan, de toiletten werden geboend, er werd vaat afgedroogd enzovoorts enzovoorts. Met drie 'knechten' en een 'halfwas' schiet het werk lekker op!

Na het werken kwam het spelen. Maria nodigde twee vriendinnen uit en ging koekjes bakken. Bij Koos kwamen drie vrienden computergamen. Jan vertrok naar een vriendje en Henk hobbelde in en uit en speelde met buurkinderen.

Intussen kon ik mijn eigen werkjes doen. Ik wilde de bijen voor de winter nog aan een laatste inspectie onderwerpen. Ik dacht dat alles wel in orde zou zijn, maar ging toch twijfelen aan de voervoorraad van één volk. Ik heb toch nog maar een paar liter suikersiroop gemaakt en een voerbak op de kast gezet. Met het warme weer van nu (morgen schijnt het dik 20  graden te worden!) krijgen de bijen dat vast nog wel verwerkt. (Ze moeten de siroop indikken en dat lukt beter als het warm is.). Voor het mooi ben ik wat laat met dat bijvoeren voor de winter. Maar goed. DV volgend jaar maar eerder beginnen.

Nu ik toch met siroop maken bezig was heb ik meteen mijn drie gistingflessen met wijn de laatste suikergift toegediend. Ze staan nu gezellig met z'n drieën te bubbelen. Als ze helemaal uitgebubbeld zijn (en dus alle suiker omgezet is in alcohol) laat ik ze nog heel even staan en zal ze dan voor de eerste keer hevelen. Dat is om de wijn mooi te laten klaren. Ik ben heel benieuwd hoe deze wijn uitvalt. Druif-vlier is voor mij een nieuwe combinatie.

Vanmiddag heb ik heerlijk op m'n moesdak gewerkt. Even genieten van deze mooie nazomerdag, die weliswaar deels wat grijzig was, maar verder droog en warm. Ik heb de rode pepers geoogst.



Wat een grote oogst! Helemaal gratis, want de planten heb ik opgekweekt van zaad van pepers van vorig jaar. De nog groene pepers heb ik nog maar even aan de planten laten hangen.



De planten zien er nog prima uit. Zolang het niet gaat vriezen kunnen de pepers gewoon aan de planten rood kleuren.

Ik heb de nog groene tomaatjes van een spontaan opgekomen tomaatplant er maar afgehaald. Die mogen in de vensterbank kleuren. En kleuren ze niet, dan gebruik ik ze wel groen.




De er nog prachtig bijstaande slaplanten (gewone en bonte) heb ik overgeplant, zodat ze meer ruimte kregen om nog wat te groeien. Ik ben heel benieuwd of het nog fatsoenlijke kroppen zullen worden. Nog even en ik ga sla oogsten in november!






Het mosterdblad doet het ook nog heel goed. Daar haal ik gewoon elke dag wat blaadjes van om in Willem z'n salade te doen. Lekker pittig!




Ik heb nog even lekker op mijn knieën voor de bijenkasten gezeten. Even nog genieten van de in- en uitvliegende bijen. Er zijn nog steeds bijen die met stuifmeel binnenkomen. Dat zie ik maar graag. Kom op dames! Goed en sterk de winter ingaan, alsjeblieft!



Er was nog wel meer werk te doen op m'n moesdak. Het is echt nog niet winterklaar daar. Maar binnen moest het werk ook door gaan. Herfstvakantie betekent hier altijd: kledingwissel. Beslist niet mijn favo karwei! Maar wat moet dat moet. Vandaag heb ik Maria's wintergarderobe voor de dag gehaald en gepast. Er hoefde maar één rokje ingenomen te worden. En gelukkig heeft ze genoeg om de winter te beginnen. Ze paste nog wat van vorig jaar, er was wat bewaard van Maaike én het voorraadje was aangevuld met dingen 'uit de zak'. Zo noemen we dat, als er zakken met kleding worden binnen geschoven. Ik kijk dan meteen na of er wat bij zit om direct te gebruiken, of wat mooi genoeg is om op de voorraadstapeltjes te leggen. Om die manier hoef ik altijd maar weinig te kopen, want ik krijg best vaak kleding. Iets om blij van te worden!
Voor het mooi moeten er nog twee rokjes bij komen, maar dat is van later zorg. Ook moet ik nog kijken of ze een nette winterjas voor naar de kerk heeft. Maar de winterjassen liggen nog bij mijn ouders. Dat zal dus later deze week nog moeten. De stapeltjes liggen nu nog vòòr de kast. Ze gaat er wel vast van dragen. Als de zomerkleren die nu nog in de wasmand zitten gewassen en gestreken zijn, wissel ik definitief. Ik baal altijd van die stapeltjes overal: twee stapels met goede kleding, een stapeltje met spulletjes die ik weggeef, een zak voor de kledingcontainer, een beginnend stapeltje verstelwerk (wat mijn moeder doet!). En dat in zoveelvoud...

We hebben de hele week logé's. Daarom moest ik ook bedden/matrassen klaarmaken.



Het komt mooi uit dat het morgen mooi weer wordt. Dan kan ik de was fijn buiten drogen. Mijn binnen-droogruimte is beperkt. Ik kan ongeveer 2 1/2 was kwijt op rekken en lijnen. Als ik maar steeds elke dag twee wassen doe, komt dat wel goed. Maar met plotselinge washopen zoals vorige week vrijdag toen Hans en Maaike van schoolkamp kwamen, stroopt de boel een beetje op. Een week of wat geleden heb ik mijn droger verkocht. Ik heb daar geen spijt van, maar het vergt nu af en toe een wat strakkere planning om niet met de was achter te raken, doordat alle drooglijnen vol hangen.

We aten vanvond bloemkool met aardappels en rundvlees. Een toetje had ik niet gemaakt. Niet alleen omdat we dat tegenwoordig regelmatig overslaan om te bezuinigen, maar ook omdat er vier kinderen om 7 uur op de catechisatie moesten zijn en we in tijdnood kwamen.

Vanavond na de koffie heb ik met Maria een spelletje gedaan. Maria is dol op spelletjes, maar de rest is niet zo spelletjes-achtig. Tijdens het spel kon ik meteen nog wat haken. Er staan nog wat pennenvaasjes in bestelling en die wil ik graag deze week af krijgen.

Nu zit de eerste dag van de vakantie er al weer op. Straks gaan Willem en ik nog wandelen. Een kilometer of zes,zeven lopen we tegenwoordig. Voor Willem broodnodig met zijn zittend beroep. Voor mij voor wat betreft de gezondheid niet direct nodig, maar het is wel lekker om zo samen te lopen en wat te kletsen. We lopen in de natuur en met onze hoofden in de wind waaien stress en spanningen vanzelf weg. Dan duik je daarna ontspannen je bed in. We hebben wel vaker van die wandelhorrels gehad. Maar deze keer lijkt het erop dat het een blijvertje is. We lopen nu vanaf half augustus, breiden het stukje bij beetje wat uit en vinden het nog steeds heerlijk. En door het vele bewegen en een ander eetpatroon is Willem mooi al 10 kilo afgevallen. Hoe trots ben ik op hem!

zaterdag 19 oktober 2013

Advertorial

Deze maand zijn er weer twee nieuwe adverteerders op mijn blog, die ik graag aan u wil voorstellen. Het zijn twee bijzondere verhalen, dus ga er maar even voor zitten ;-).

De eerste nieuwe adverteerder is Jacquelien Koopman die adverteert met haar prachtige blog: Fijn Wonen. Misschien heeft u al op de banner geklikt en bent u al een kijkje wezen nemen. Grote kans dat u net zo aangenaam verrast was als ik, toen ik dit blog voor het eerst zag. Als ik woorden moet geven aan dit blog dan komt er in mij op: Rust, Eenvoud, Vrolijkheid, Opgeruimd, Grapjes, Hergebruik.

Wat nu zo leuk is, is dat die woorden nu juist staan voor het bedrijf achter de blog. De blog Fijn Wonen is namelijk gerelateerd aan Binnenkant. Bij Binnenkant, of liever: bij Jacquelien, kunt u terecht voor alles wat met Fijn Wonen te maken heeft.

Jacquelien is opruimcoach. En opruimen is toch wel dé basis voor fijn wonen. Wanneer het rommelig is in je huis, is het meestal ook rommelig in je hoofd. Je kunt dan niet genieten van rust en schoonheid.

Sommige mensen zijn van nature opgeruimd (letterlijk en figuurlijk). Maar voor veel mensen geldt, dat ze er echt moeite voor moeten doen om hun huis en hun leven opgeruimd te houden. Dat is ook niet zo raar als je bedenkt wat er hedentendage allemaal van je verwacht wordt. Het is dan fijn dat er mensen zijn zoals Jacquelien. Zij kan je helpen om je huis(houden) te organiseren en te structureren. Om alles op te ruimen en ook opgeruimd te houden. Niet alleen je directe leefomgeving, maar bijvoorbeeld ook je administratie. Binnenkant biedt hiervoor cursussen aan, maar Jacquelien kan ook persoonlijk naar u toe komen. Net wat nodig is. Net wat u wilt.

Fijn Wonen heeft echter niet alleen te maken met 'opgeruimd wonen', maar ook met 'schoonheid'. Ook hiervoor geldt dat sommige mensen altijd precies weten wat bij elkaar past. Die kopen altijd precies de juiste accessoire. Die kiezen precies de goede kleur verf. Zij weten van hun huis echt een plaatje te maken. Maar veel mensen weten niet goed hoe ze zoiets moeten aanpakken. Jacquelien is Binnenhuisarchitecte en zij kan u helpen. Het maakt niet uit of het gaat om de inrichting van een heel huis, of alleen adviezen voor het verbouwen van een keuken. Alles is mogelijk.

Als derde pijler voor Fijn Wonen is daar ook nog de portemonnee. We kunnen namelijk een perfect opgeruimd en mooi ingericht huis hebben, als onze financiën een rommeltje zijn, dan kunnen we er niet van genieten. Binnenkant kan helpen bij het ordenen van de financiën, zodat er inzicht ontstaat. Jacquelien ontwierp daarvoor de cursus 'Vrolijk Besparen'.

Opruimen, Schoonheid en Besparen zijn de drie thema's die je op de blog Fijn Wonen op een frisse manier tegenkomt. Ga er eens lekker lezen (en kijken!) en wordt gratis volger om niets meer te missen. En als u de 'klik' voelt en behoefte heeft aan meer informatie, een cursus, of advies, neem dan contact op met Binnenkant!

De tweede nieuwe adverteerder is ook een bijzonder verhaal. Het gaat hier namelijk om iets wat nog níet bestond: een christelijk meidenblad! Belle is de naam.

Belle is het meidenmagazine wat voortkomt uit de website Huis van Belle. Online was er dus al van alles te lezen, te bekijken en te doen voor christelijke tienermeiden. Maar een blad, een écht meidenblad, dát was er nog niet.

Ik heb het eerste nummer ontvangen en bekeken en WOW! wat ziet het er allemaal prachtig, fleurig en kleurig uit. Echt klasse om zoiets op poten te zetten. Daar moet je behalve een flinke dosis durf ook een flinke dosis kennis voor hebben. Kennis van vormgeving, kennis van de markt en vooral: gevoel voor tienermeiden.

In het eerste nummer, dat eind augustus uitkwam, kun je o.a. lezen over:

-Hoe hou je stille tijd?
-Septemberissues zoals: help, mijn haar is een mess na 17 kilometer fietsen!
-Heftige verhalen van meiden: ik werd gepest
-Beste vriendinnen die vertellen over hun vriendschap
-Alles over de eerste zoen (of je hem nou al hebt gehad of niet)
-Interview met 'zeilmeisje' Laura Dekker
-Schrijfwedstrijd met Dorien Oranje
-Het favo recept van Trinity!
-Extraatje: complimentenkaartjes voor in de agenda

Je ziet: de onderwerpen zijn divers. Alles komt aan bod. Als je online een kleine blik in het blad wilt werpen kan dat hier.
Het blad kun je los kopen bij de christelijke boekhandel. Het kost 4,95. Het eerste nummer kun je ook per post laten bezorgen. Je betaalt dan geen verzendkosten.
Weet je meteen al: dit blad is echt iets voor mij? Neem dan een abonnement. Belle komt één keer per drie maanden uit. Je kunt een abonnement nemen voor drie nummers. Dat kost dan 12,95. Voor dat geld krijg je ook nog eens bij elk nummer een klein kadootje waardoor je je mooier gaat voelen :-). En voor dat bedrag is het natuurlijk ook een leuk idee om iemand een Belle-abonnement kado te doen.

Dat waren dan de twee nieuwe adverteerders. Maar natuurlijk beveel ik ook de andere adverteerders van harte aan.
Bouwmarkttotaal, de online bouwmarkt. Ideaal om 'grote dingen' bij je thuis te laten bezorgen.
Alles Met Korting, om geen aanbieding meer te missen én met een leuk forum
Limovlees, de online vleesboerderij waar u eerlijk en gezond vlees zonder e-nummers kunt bestellen
Schatten van de Zee voor prachtige, veelal handgemaakte, sieraden
Cuisine d'Oc die uw bestaande keuken hergebruikt en er iets compleet nieuws van maakt
Brouwmarkt waar je alles kunt kopen om zelf bier te brouwen, wijn te maken, te wecken, kaas te maken en nog veel meer!



donderdag 17 oktober 2013

Een diploma-jubileum!

Gisteren hadden we hier zowaar een heus diploma-jublileum. Ik mocht voor de 25ste keer op de tribune van het zwembad zitten om één van onze kinderen aan te moedigen bij het afzwemmen. En gelukkig. Het lukte weer ;-).

Jan haalde zijn B-diploma!

Twee armen in de lucht. Jan heeft er zin in.

Een grote sprong en daar gaat hij

Met kleren aan, lekker op z'n rug.

Duiken en door het gat zwemmen

Iedereen is geslaagd. Tijd voor een ere-rondje

Ziezo. Jan heeft z'n B te pakken

Jan gaat z'n C er nog achteraan doen. In ons gezin moeten alle kinderen A en B doen. C is een eigen keuze. Jan wil wel graag het abc-diploma compleet hebben. Het komt wel mooi uit, want ik had nog maar pas een nieuwe kaart gekocht. Die kan hij nu op maken. 't Is anders een dure hobby. Mede doordat het schoolzwemmen steeds verder wegbezuinigd wordt. Onze oudste kinderen kregen al in groep 2 een half uur watergewenning per 14 dagen. En daarna volgden 2 jaren schoolzwemmen. Soms hadden ze dan hun A diploma en anders zaten ze daar dicht tegenaan. Ik zorgde er altijd voor dat ze direct na het schoolzwemmen op zwemles konden en in een maand of 10 tijd hadden ze dan hun A, B en C. 

Henk zit nu in groep 3, maar heeft nog nooit met school gezwommen. Geen watergewenning en ook geen zwemles. Ik ga hem daarom binnenkort toch maar opgeven voor de zwemlessen. Dan duurt het maar wat langer en kost het maar wat meer. Het is toch wel belangrijk als de kinderen zich goed kunnen redden in het water.



maandag 14 oktober 2013

Een speurtocht op Schiphol!

Vrijdag waren de kinderen van de basisschool een dagje vrij. De juffen en meesters hadden een studiedag. Leuk hoor, zo´n vrije dag, zomaar buiten de vakanties!

Ik had een tijdje geleden al bedacht dat dat een leuke dag was, om Jan z´n feestje te vieren. Twee jaar geleden hadden we zijn feestje ook op zo´n vrije dag gevierd. We waren toen naar het Militair Luchtvaartmuseum in Soesterberg geweest.

Zo´n beetje tegelijkertijd hadden Jan en ik hetzelfde plan opgevat: zullen we met het feestje wéér naar dat museum gaan? Op school waren er al een paar vriendjes geweest die er hardop op gevlast hadden, dat we daar weer naar toe zouden gaan. Helemaal leuk dus! Willem zou een dag vrij nemen en het plannetje was op die manier snel rond.

Op vrijdag gaf ik de uitnodigingen aan Jan mee naar school. Maar op maandag kwam Jan sip thuis: ´ze´ hadden gezegd, dat dat museum dicht was! O nee, toch, hè? Maar ja, het was toch heus waar. De bezuinigingen hebben ook daar toegeslagen en per 1 juli is het museum gesloten.

Oeps. Er moest snel iets anders bedacht worden. Een beetje googlen. Een beetje nadenken. En, floep! Er werd een nieuw plannetje geboren. Iets in dezelfde sfeer. Met vliegtuigen. We zouden naar Schiphol gaan en daar een speurtocht doen.

De speurtocht kan je gewoon downloaden. Er hoeft geen entree betaald te worden. En met een meegenomen lunch zouden de kosten binnen de perken blijven.

Vrijdag was het dan eindelijk zover. Hoewel het dus een vrije dag was, waren de kinderen al vroeg wakker. Geen uitslaperij :-). Ze waren veel te opgewonden. Maar het kwam mooi uit, dat ze vroeg uit de veren waren, want nu mochten ze mij nog een poosje helpen. Ik wilde namelijk toch wel de boel aan kant en de was aan de lijn hebben, voordat we zouden vertrekken.

Om 10 uur kwamen de gasten één voor één binnen druppelen. En natuurlijk was er eerst een glas limonade met wat lekkers. Een vriendinnetje had een enorme kadodoos bij zich en dus werd er besloten dat er deze keer geen rondje ´ḱadootjes verstoppen´ zou zijn. Het zou anders gaan. Elk kind mocht Jan eerst een opdracht geven die hij moest uitvoeren, alvorens hij het kado in ontvangst mocht nemen. Ah, wat hebben ze Jan laten rennen, trappen lopen, kruipen enzovoorts :-))





Jan kreeg vooral veel geld. Dat wilde hij ook graag, want hij spaart voor een goede Walky Talky. En die grote kadodoos van z´n vriendinnetje? Dat bleek een grote grabbeldoos te zijn, waar maar liefst elf kadootjes uit kwamen :-). Voor elk jaar één!




Toen alle kadootjes waren uitgepakt maakten we ons klaar voor vertrek. De kinderen kregen allemaal een uitgeprinte speurtocht en een pen. Ik pakte een grote boodschappentas in met lunch, drinken en lekkers. En daar gingen we. Met twee auto´s, want we hadden behalve zes vriendjes ook drie kinderen van onszelf bij ons.

Het kwam trouwens enorm goed uit dat we een ´binnen-uitje´ hadden, want het regende en regende en regende. Nat en grijs en koud was het.

Op Schiphol zochten we het begin van de speurtocht op en gingen aan de slag.




Er waren erg leuke opdrachtjes bij. Zo moesten ze bijvoorbeeld op een grote wereldbol aflezen hoeveel tijdsverschil er zat tussen twee grote steden.




En bij zuilen met filmpjes konden ze ontdekken hoe de werelddelen heten.



We deden alles lekker op ons gemak. Er stond 2 uur gepland voor de speurtocht en zo lang kun je er ook echt wel zoet mee zijn.

Ergens halverwege de speurtocht vonden we een geschikte plaats om de lunch te voorschijn te halen. Ik had ´s morgens een grote stapel pannenkoeken gebakken. Ik had ze goed ingepakt, zodat ze zelfs nog warm waren. De kinderen konden kiezen of ze er honing of suiker op wilden en Willem en ik maakten ze op aanvraag klaar. Het moet vast een koddig gezicht zijn geweest, al die pannenkoeken smikkelende kinderen midden op dat drukke Schiphol :-).







Het laatste stukje van de speurtocht hebben we een beetje vaart gemaakt, want, hoewel het nog steeds regende, we wilden nog even op het Panoramaterras kijken. Het was er leuk. En ik denk dat je er op een mooie dag best wel een poos heerlijk kunt kijken. Maar nu werd het toch snel te nat en te koud.





Eigenlijk kwam dat wel goed uit, want de klok draaide door. De kinderen zouden om 16.00 door ons worden thuisgebracht en het werd hoogtijd om eens richting huis te rijden.

We hadden nog wat file op de terugweg en waren even over 16.00 uur thuis. Moe maar voldaan. Het was erg leuk om met deze kinderen op stap geweest te zijn. En als de kinderen genoten hebben is de missie weer geslaagd!