woensdag 26 maart 2014

Bijzonder!

Vorige week dinsdag rende ik even over vijven naar boven om snel de lakens van de waslijn te halen, voordat ik zou gaan koken. Net toen ik boven was, hoorde ik de voordeurbel. Eén van de kinderen deed open en ik spitste mijn oren om te kunnen horen wie er aan de deur zou staan. Hè? Het leek wel of ik Maaikes stem hoorde. Maar die komt toch niet door de voordeur? Maar het was echt waar. Maaike riep: ¨Màm!¨. Ik rende naar beneden en daar stond Maaike met een meneer en een mevrouw op de stoep. Ze hadden verschrikte gezichten, zodat ik meteen wist dat er iets gebeurd was. De mevrouw begon stotterend: ¨We komen Maaike thuis brengen. Ik heb haar aangereden.¨ Pfff...Ik trok Maaike en die mensen haast naar binnen om snel het verhaal te horen. Wat was er gebeurd?

Maaike was in Hendrik Ido Ambacht (of, zoals wij zeggen: in Ambacht) een voorrangskruising op gefietst. Het was daar druk vanwege de spits. De mevrouw stond er met haar auto al een poosje te wachten om het kruispunt op te kunnen rijden. Juist toen ze dacht dat ze kon en gas gaf, kwam Maaike daar achter een auto vandaan gefietst. De mevrouw zag haar niet. In een flits zag Maaike dat die mevrouw haar niet zag en dat ze dóórreed en Maaike spróng van haar fiets. Met een zwieper kwam ze op de grond terecht, terwijl achter haar die mevrouw finaal over Maaikes fiets reed. Maaikes fiets was plat en het had maar een haar gescheeld, of Maaike was dat ook geweest...

De mevrouw was vre - se - lijk geschrokken! Ze heeft haar man gebeld, die daar vlakbij op zijn werk was. Die heeft alles geregeld. Het fietsenwrak werd gestald en de meneer kroop achter het stuur om samen met de mevrouw Maaike thuis te brengen. Toen zij hier arriveerden trilde de mevrouw nog steeds als een espenblad. Ze was harder geschrokken dan Maaike, die alleen maar een zere knie had...

De meneer ging aan tafel zitten om de schadeformulieren in te vullen. Ik bood koffie aan, maar dat sloegen ze af. Een poosje later kwam Willem thuis. Ook hij kreeg het hele verhaal te horen en zei: ¨Waarom geef je die mensen geen koffie.¨ Ja, dat had ik aangeboden natuurlijk. Ik ging snel naar de keuken om eerst een pot koffie te zetten. Dat helpt altijd in zulke situaties, toch?

De papieren werden ingevuld. We dronken koffie. Alle kinderen die één voor één kwamen binnendruppelen (het was immers etenstijd) kregen het verhaal te horen. Het was al zes uur geweest toen die mensen vertrokken. Iedereen had trek en ik had nog geen eten. Maar daar vond ik snel iets op. Triomfantelijk griste ik de schaal heerlijk belegde bagels van de kast.




Die had ik 's morgens gemaakt voor de kookrubriek die ik schrijf. Kwam dat even mooi uit! Terwijl iedereen vast de eerste trek stilde met luxe belegde bagels kon ik op mijn gemakje alsnog de keuken in om een verlate, simpele maaltijd in elkaar te flansen.

De volgende dag belde de mevrouw op om te informeren hoe het met Maaike ging. Maaike had weliswaar een stijve, dikke knie, maar was gewoon met de bus naar school gegaan. De mevrouw was er slechter aan toe. Ze had de hele nacht niet kunnen slapen, omdat ze de film wel 100 keer aan haar ogen zag voorbijgaan. Over de schade hoefde ik me geen zorgen te maken, zei ze nog. Dat zouden ze keurig afhandelen. Tja...ik had daar ook wel even aan gedacht. In zo'n geval krijg je de straatwaarde van de fiets en voor dat geld zou ik geen nieuwe (tweedehands) fiets kunnen kopen. Maar goed. Dat was het laatste waar ik aan wilde denken, omdat ik zo heel blij was, dat het zo was afgelopen.

Op donderdag belde de mevrouw ons weer. Ze sprak af, dat Maaike vrijdag uit school bij hen zou langsfietsen, omdat ze een fiets met haar wilden gaan kopen. Zó, dat was fijn! Die donderdag was Maaike nog met de bus gegaan. Maar het ging de goede kant op met haar knie en ze wilde de volgende dag met de fiets naar school. Ik had gezegd, dat ze zo lang maar mijn fiets moest gebruiken.

Vrijdag reed Maaike naar het huis van de meneer en mevrouw. En daar gebeurde iets heel bijzonders! Maaike werd meegenomen naar een fietsenwinkel en mocht daar zomaar een spiksplinternieuwe fiets uitkiezen op kosten van de meneer en mevrouw. Maaike wist niet wat ze meemaakte! Maar die mevrouw zei: ¨Jullie hebben een groot gezin, je zult meestal wel op krijgertjes gefietst hebben.¨ En dat was ook zo. Een nieuwe fiets had Maaike nog nooit gehad. Onder het mom van: ¨Je hebt gewoon een geluk bij een ongeluk¨, zoals die mevrouw het tegen Maaike zei, kreeg ze zomaar een mooie, nieuwe fiets. Compleet met een mand, zoals ze die ook op haar oude fiets had gehad!

De fiets moest door de fietsenmaker nog besteld worden. Eerst zou dat twee weken gaan duren, voordat die binnen was. Maar de mevrouw zei, dat ze dan wel naar een andere winkel zou gaan en toen zei de fietsenmaker, dat hij er wel een spoedbestelling van kon maken. Zo kwam het, dat Maaike gisteren al haar nieuwe fiets mocht gaan ophalen.

Maaike en ik hadden maandagavond nog een klein presentje gemaakt voor de meneer en de mevrouw die dit zo heel bijzonder hebben afgehandeld. Cupcakes met 'bedankt' erop.



Zoiets maak niet niet zo snel mee! We zijn er beduusd van!


dinsdag 25 maart 2014

Een leuke zaterdag

Wat was het een leuke dag, zaterdag. Rommelig en bol van de activiteiten, zoals dat op zaterdag bij ons gewoon is. Maar met als hoogtepunt natuurlijk de Open Dag van Wim z'n werk, waar we met z'n zessen naar toe gingen.

Koos had ook graag meegegaan. Maar hij had wat beters te doen ;-).  Hij had zich opgegeven voor NLdoet en ging op de plaatselijke kinderboerderij dierenverblijven opknappen. We zijn er nog even langs gereden. Koos had het prima naar zijn zin. (En toen wist hij nog niet eens dat hij een lekkere lunch met belegde broodjes zou aangeboden krijgen ;-)).






We zetten koers naar Zaltbommel. Het weer werkte jammergenoeg niet mee, maar we troffen een feestelijke sfeer aan, daar bij Vakgarage Van 't Hoog. Er stond een soort toegangspoort over de weg, die bijna wedijverde met de Arc de Triomphe ;-).



Daar we rond lunchtijd arriveerden was het een goed plan om meteen langs de snackkar te lopen. Daar kreeg iedereen een puntzak lekkere friet. Mmm.

De auto's in de showroom glommen. De mannen die eromheen struinden glommen. De kinderen op het springkussen glommen. Wat wil je nog meer :-).




Geweldig om te zien hoe Wim in z'n element is in zijn nieuwe job!

Op de terugweg reden we nog even langs van Os in Papendrecht voor aardappels. Via Oud-Alblas reden we terug naar huis. Zo konden we nog even de lente opsnuiven in de polder. Wat is dat toch genieten!




vrijdag 21 maart 2014

Schorseneren

Maandag belde de groentenman van de markt, dat hij weer wat groenten en fruit had, waar hij graag vanaf wilde. Behalve rijpe bananen (waar ik o.a. heerlijk jam van maak), gevallen appels (die nog prima zijn voor appelmoes en appeltaart) en andere gangbare zaken, kreeg ik ook schorseneren mee. Schorseneren zijn een zogenaamde 'vergeten groente' en de laatste jaren weer helemaal hip.

Vandaag maakte ik ze voor de tweede keer klaar. Het is even een handigheidje om ze klaar te maken zonder dat je nog dagenlang met bruin verkleurde handen loopt. Je kunt dat voorkomen door keukenhandschoenen te dragen, maar die heb ik niet. Ik kan echt niet werken met van die enge plastieken of rubberen dingen aan. (Daarom imker ik ook met blote handen).
Maar handschoenen zijn niet echt nodig. Ik doe het zo: eerst leg ik de schorseneren even in de week in de aanrechtbak. Ik schrob er met een borstel het zand vanaf. Ik vul de aanrechtbak opnieuw met schoon water en schil de schorseneren ónder water met een dunschiller. De geschilde schorseneren gaan vervolgens in een bak schoon water met citroensap (tegen het verkleuren).
Ik heb er niet echt op gelet hoe lang ik ermee bezig was om 2 1/2 kilo schorseneren zo klaar te maken, want intussen was onze thuiskapper er en kletsten we vijf kwartier in een uur :-). Maar het duurt beslist niet langer dan het schaven van een rode kool, om maar iets te noemen.

Schorseneren hebben trouwens verschillende bijnamen. Omdat je door het schillen bruine handen kunt krijgen worden ze wel 'Keukenmeidenverdriet' genoemd. Een andere naam is 'Armeluisasperges'. En ja, ze zien er, eenmaal klaargemaakt, wel een beetje uit als asperges. Ze smaken echter totaal anders.

Ik heb de schorseneren heel traditioneel klaargemaakt: gewoon gekookt (ongeveer 15 minuten) en geserveerd met een witte saus. Witte saus komt natuurlijk niet uit een pakje, hé ;-). Ik maak dat gewoon van zonnebloemolie, bloem, (soja)melk en een snuf zout. Maar je kunt schorseneren ook wokken, verwerken in een ovenschotel, er soep van koken en nog veel meer. Google maar eens op 'schorseneren recepten'.

Omdat hier niet iedereen schorseneren zo geweldig vindt, maakte ik er ook een grote schaal salade bij. Daarin ging ijsbergsla, paprikareepjes, tomatenpartjes, een restje rucola en wat olijven. Voor de vleeseters maakte ik schouderlappen klaar. Wat een rijkdom weer!




Schorseneren zijn een wintergroente en ze zijn dus nog maar heel even verkrijgbaar. Woon je in (de buurt van) Alblasserdam? Kijk dan maandagmiddag eens op de markt bij Van der Rhee. Die heeft biologische schorseneren in pakjes van 500 gram voor slechts 1,25. Dat is een leuk prijsje om ze eens uit te proberen, als je ze nog niet kent.

Willem en ik hebben trouwens wel de hele avond luid rommelende en borrelende darmen gehad. Het blijkt dat schorseneren in hetzelfde rijtje passen als kool en spruitjes enzo: ze veroorzaken winderigheid. Je bent gewaarschuwd :-)).

maandag 17 maart 2014

¨En alzo meer...¨

Elke familie, elk gezin, elke groep heeft ze wel. Van die gevleugelde gezegdes, waarvan alleen de ingewijden de herkomst weten. In ons gezin is het gezegde ¨en alzo meer¨ iets wat heel regelmatig uitgesproken wordt. Het was een soort stopwoord van een oude man, die al minstens 25 jaar geleden overleden is. Maar in deze woorden leeft hij nog altijd onder ons voort. Het is een manier om te zeggen: ¨enzo(voorts)¨. Ik was aan het bedenken welke titel ik boven dit logje zou plaatsen. Het gaat echter over van alles en nog wat. Over buitenwerk, salades, citroenlimonade, beddengoed en alzo meer dus :-).

Buitenwerk
Vrijdag was ik nog even verder gegaan met buitenwerk. Het was niet zo'n lekker zonnige dag als donderdag. Niettemin was het droog en toen ik even bezig was voelde ik al snel niet meer, dat het best wat frisjes was. Ik was erg gemotiveerd om wat op mijn dakterras te werken. De lunchsalade die ik 's morgens voor Willem had gemaakt om mee naar zijn werk te nemen, was voor een groot deel afkomstig van eigen moesdak. Er zat bonte sla, mosterdblad en bieslook van eigen teelt in. Echt superleuk!



In de hoop dat er nog vele lunchsalades met ingrediënten van m'n moesdak zullen volgen, heb ik maar snel Rucola gezaaid. Ik wil nu proberen om elke week een paar keer wat te zaaien. Net zolang tot al mijn bakken volstaan.


Een bloglezeres had vast mijn gedachten gelezen. Want zij stuurde me een heel welkom kadootje per post:



Twee tomatengroeizakken. Pff, nu kan ik die tomatenplantjes helemaal wel de grond uitkijken :-)

Snoeien
Ik had natuurlijk nog best wel even op het moesdak bezig kunnen blijven. Maar er wachtte nog een ander buitenwerkje. De bolacacia's moesten gesnoeid worden. We hebben er drie en ze zijn best groot. Er waren takken bij waarvoor ik echt wel even kracht moest zetten op m'n snoeisnaar om ze eraf te krijgen. Maar het lukte. Binnen het uur had ik de boompjes kaal en de takken opgeruimd. Mooie rechte takken hield ik apart. Die kan ik gebruiken om (tomaten)planten mee aan te binden. De rest ging klein geknipt in de groene container. Hè, wat een opgeruimd gezicht, die kale bomen!




Citroensiroop
¨Teunie,¨ vroeg de groentenman op de markt, ¨doe je ook weleens wat met citroenen?¨ ¨Jawel, hoor,¨ zei ik. En vervolgens kreeg ik een hele doos citroenen mee voor 2 euro. Kijk, dat is een leuk buitenkansje om eens citroensiroop mee te maken.
Ik deelde de voorraad in tweeën.



Eén emmertje bestemde ik voor siroop. Het andere emmertje gaat per 10 geperste citroenen in de vriezer. Die kan ik straks mooi gebruiken als ik weer eens citroenmelisselimonadesiroop ga maken. De citroenmelisse komt al goed op in de tuin!

Ik perste de citroenen en die leverden zo ongeveer 1100 ml. citroensap op. Ik zeefde de sap, verwarmde het een beetje en deed er anderhalve kilo suiker bij. En toen was het roeren geblazen. Een half uur lang roerde en roerde en roerde ik. Toen was de suiker helemaal opgelost. (Als je de citroensap warmer maakt, gaat het oplossen een stuk sneller. Maar dan heb je grote kans, dat je siroop geleert, omdat citroenen heel veel pectine bevatten.)
Ziezo. Twee liter heerlijke citroensiroop om de allerlekkerste limonade mee te maken. Of om een scheutje van in de yoghurt of karnemelk te doen. Of om van simpele thee een lekkere citroenthee te maken. Of om, aangelengd met kokend water, een verwarmende drank te maken.
Dankjewel, groentenman!



Beddengoed
Vandaag verschoonde ik drie bedden. In het hoeslaken van Jan z'n bed zat een flinke scheur. Finaal versleten dat ding. Even schoot het door me heen om met de Irischèque (eindejaarskado van Willem z'n werk) naar de Hema te gaan en een stuk of wat nieuwe hoeslakens te gaan halen. Dat gescheurde laken stond namelijk niet op zichzelf. Het was het derde exemplaar in nauwelijks een maand tijd. Maar nee, ik had een beter plan. Waarom zou je nieuwe hoeslakens kopen, als je nog een stapel prima (gewone) lakens in de kast hebt liggen?
Nette mensen stikken in zo'n geval mooie elastieken in de hoeken van de lakens. Maar ik vind, dat het met knopen leggen ook prima gaat. Ik slijt op deze manier op ons eigen bed ook al jarenlang in onbruik geraakte lakens op.
Kijk: eerst knopen aan de bovenkant en dan twee welgemikte knopen aan de onderkant en je hebt een perfect 'nieuw' hoeslaken. Die Irischèques besteden we nog weleens aan iets wat leuker, of echt nodig is.




Wraps
Geïnspireerd door Annemieks mijmering van vandaag over Tortilla's, besloot ik vandaag wraps op het menu te zetten. Typisch zo'n handig maandagmaaltje voor als je rond etenstijd weg moet naar celloles ;-).
Ik maakte een grote pan wrapvulling en gebruikte daarvoor van alles en nog wat, wat ik in huis had: anderhalve kilo tomaten, twee rode pepers, drie uien, een paar tenen knoflook, een aubergine, een half bakje champignons, een courgette, een rode paprika, een groene paprika, Italiaanse kruiden en wat zout. Eerst roerbakte ik de groenten in een scheut kruidenolie en daarna liet ik alles zachtjes gaar pruttelen.



Voor de vleeseters sneed ik een kipfilet in blokjes en bakte die in wat olie bruin en gaar. Er kwam een bakje komkommerstukjes en een bakje met ijsbergsla op tafel. En ik maakte nog snel even knoflooksaus: eerst maakte ik mayonaise van een eidooier, een lik mosterd, wat citroensap, peper, zout en een kopje olie. Daar voegde ik een scheut yoghurt aan toe en ik roerde er drie uitgeperste tenen knoflook en een paar gesnipperde stengels bieslook door. Het feest kon beginnen. De (gekochte) wraps werden aan tafel gevuld en gevouwen. We waren met z'n tienen en er verdwenen zomaar 28 wraps in de gretige monden :-). En ongemerkt heeft iedereen weer z'n portie groenten binnen ;-).

Open Dagen
Onze Wim werkt sinds begin dit jaar bij een ander garagebedrijf, Vakgarage Van 't Hoog in Zaltbommel. De garage is spiksplinternieuw en de mannen die er werken lopen over van enthousiasme :-). Vrijdag en Zaterdag houden ze Open Dagen.
Bij deze is iedereen uitgenodigd om een kijkje te nemen! Er zijn verschillende mooie acties (klik) en er is keuze uit maar liefst 80 occasions! Op beide dagen zijn er hapjes en drankjes en op zaterdag is er ook een friteskraam waar je gratis patat kunt krijgen ;-).
Klik maar eens op de banner bovenaan.

vrijdag 14 maart 2014

Buitenwerk

Vandaag heb ik Flylady maar in de kast geparkeerd. Ik wilde profiteren het prachtige lenteweer en eindelijk eens het buitenwerk oppakken. En dat was heerlijk!

De zon was amper goed door en het was nog best koud, toen ik de auto nam en naar Oud-Alblas tufte. Op naar de Boerenbond. Ik had zaagsel, stro en hooi voor de dieren nodig.

De kippen hebben altijd hennepzaagsel in hun leghok. Ik koop dat in grote balen. De meisjes pakken er ook van voor de mestlades van Nijn en de cavia's. We doen best lang van zo'n megabaal. Maar op de een of andere manier was er deze keer vocht in gekomen, terwijl de baal nog voor een kwart vol zat. Het was niet meer bruikbaar. Althans, niet waarvoor we het normaal gebruiken. En aangezien de kippen toch heus aan een schoon leghok toe waren en ik dat vandáág wilde fixen, ging ik inkopen doen. En nee, ik heb me niet laten verleiden tot het aankopen van viooltjes. Of van slaplantjes. Of van ander leuks. Ik ben aan alle verleidingen voorbij gegaan en kwam keurig met de boodschappen van mijn lijstje naar buiten ;-).

De kippen kregen schone leghokken. De mest die erin lag heb ik in een bak geschept en later op de dag door de bakken op mijn moesdak gemengd. De zak met nat geworden zaagsel strooide ik uit in de ren. De kippen wisten er wel raad mee. Lekker krabben en pikken in dat spul :-).

Langzaamaan werd het warmer. Tijd om mijn imkerpak aan te trekken. Ik had bedacht om vandaag de voorjaarsinspectie te doen. Normaal doe je die eind maart/begin april. Maar met het warme en vroege voorjaar denk ik, dat het niet erg is, dat ik het eerder deed. Je zult zien dat het straks koud, nat en/of winderig is en dan is het fijn, dat de inspectie alvast gedaan is.

Natuurlijk was ik héél benieuwd hoe het er met de volken bijstond.
Ik begon met de kast met het grote volk. Dat volk is steeds het rustigst. Het volk staat op twee bakken en ik zag dat beide bakken bezet waren. De ramen waren nog best wel leeg. Het volk heeft alle ruimte om te groeien. Het viel me op, dat het volk maar heel weinig voer had. Dat had ik niet verwacht, want er wordt steeds enorm druk gevlogen. Ik had gedacht, dat ze hard bezig waren de ramen vol te stoppen. Maar waarschijnlijk hebben ze alles wat ze binnenbrengen hard nodig voor zichzelf en het broed.

Het tweede volk dat ik inspecteerde was heel klein. Dat wist ik al, omdat er veel minder bijen in- en uitvliegen. En ik had het in januari ook al gezien, toen ik oxaalzuur druppelde tegen de Varroamijt. Het volk stond op twee bakken, maar kon gemakkelijk naar één. Ik heb dus één bak weggehaald. Nu hoeven de bijen minder hun best te doen om het broed warm te houden.

De ramen in de bak die ik weghaalde zijn smerig. Die ga ik niet meer gebruiken. Ze gaan in de stoomwassmelter, zodat de was weer hergebruikt kan worden.



Ik verbaasde me erover, dat dit kleine volk juist heel dik in het voer zat. Ik haalde een vol raam voer (dat is twee kilo honing!) uit dit volk en heb dat bij het andere volk gehangen. Zo is het goed en hebben allebei de volken genoeg voer.

Het was zó heerlijk om weer in de bijen te werken! Ik had mijn fototoestel nog klaarliggen, maar vergat foto's te maken. Ik was dan ook heel ingespannen bezig. Ik doe het absoluut niet uit de losse pols. Daarvoor heb ik nog veel te weinig ervaring. Maar goed. Vandaag ben ik dan toch een ervaring rijker.

Na de bijen bleef ik nog een poosje op het dakterras om een beginnetje te maken met mijn moesdak 2014. Er was genoeg te doen. Voor mijn verjaardag had ik peultjeszaad gekregen. Ik had dat uitgezocht uit de catalogus van Vreeken. Een oud ras peulen. Ze worden maar zo'n 60 centimeter hoog en ze leken me daardoor wel geschikt voor op mijn moesdak.



Het wordt een experiment. Ik haalde eerst de bak met snijbiet leeg. Het is snijbiet van vorig jaar. Het was wat houterig geworden en ik vind het niet lekker. Prima kippenvoer. Ik trok de snijbiet uit en verrijkte de bak met aarde met wat kippenmest gemengd met grond. Kippenmest is scherp en moet niet direct in contact komen met de (wortels van de) planten, want die kunnen er door 'verbranden'.
Toen het bedje gespreid was vlijde ik er de peulen in. Vijf groepjes van drie peulen en in elk groepje stak ik een tonkinstok. Ik ben benieuwd of het gaat zoals ik hoop :-). Straks staat er misschien een mooie peulenpiramide op mijn moesdak!



In de bak ernaast staan drie prachtige kroppen sla. Die heb ik vorig jaar in het najaar gezaaid. Ze hebben de zachte winter prima overleefd en zijn klaar om te oogsten. Sla van eigen teelt in maart! Hoe cool is dat!




De bieslook is ook prima de winter doorgekomen. Ik ververste de aarde in de pot wat en zette hem bij de sla en peulen-in-wording. Is dat geen schattig mini-moestuintje, daar hoog op mijn dakterras?



De aardbeikindertjes, die ik in de herfst van de moederplant haalde, zijn prima aangeslagen.



Ik schrok wel een beetje van de droge aardkluiten. Hoog tijd, dat ik daar serieus aandacht aan ga besteden. Vanaf vandaag wordt er weer met gieters water gesleept! Ik besloot wat aardbeiplanten in een grote bak te zetten. Ik pakte gewoon de voorste bak om die te prepareren. Er stak wat groen in en ik stond er al mee in mijn handen om het uit te trekken en voor de kippen te bestemmen toen ik zag, dat het jonge andijvieplantjes waren. Spontaan opgekomen uit zaad wat vorig jaar uit de (expres) doorgeschoten andijvie viel. Ach kijk nou! Zomaar gratis en voor niets. Die gaan niet naar de kippen, maar krijgen een mooi plaatsje waar ze tot grote kroppen mogen groeien. Voorzichtig groef ik de plantjes uit. Daarna prepareerde ik de bak (met kippenmest) voor de aardbeiplantjes. Ziezo. Die mogen fijn gaan groeien. Ik zal ze vertroetelen en hoop dat er lekkere aardbeitjes aan gaan groeien!



Ik prepareerde een derde bak. Bestemd voor de grootste andijvieplantjes. Ze kregen een fijn plaatsje om te groeien en een voorzichtig slokje water. De kleinste plantjes deed ik in kleine potjes. Die gaan in een grote bak zodra ze wat groter zijn.




Eigenlijk wilde ik de hele dag wel doorgaan, daar op het moesdak. Maar ik had ook nog ander werk dat gedaan moest worden. Dus deed ik nog één ding. Iets wat freaks al in januari doen. Iets wat 'normale' tuinmensen in februari doen. Iets wat ik pas in maart deed: tomaten zaaien. Ik ben er laat mee, maar hopelijk nog niet té laat. Ik vulde een bakje met laagje aarde, zette er toiletrolletjes in, vulde die met aarde en deed er de zaadjes (van de oogst van vorig jaar) in. Om er nog iets van te maken bedacht ik een kas :-). Ik gebruik er zolang mijn solarcooker voor. Overdag het raam open, 's nachts dicht. We zullen die tomatenzaden maar eens vertroetelen.



Terwijl ik zo met het moesdakwerk bezig was, was ik aan het experimenteren met het bakken van bagels. Mwah. Moet kunnen toch? Het resultaat was niet adembenemend mooi, maar ze zijn wel heerlijk. Nog wat aanpunten aan het recept en dan kan ik er binnenkort een reportage van maken voor in Terdege.



En toen was het nog een bende in huis. En toen kwam schoonmama nog koffie drinken. Het werd flink aanpoten om de boel nog wat aan kant te krijgen. Maar om kwart over zes schoven we toch maar weer met 13 man aan tafel. Ik had macaroni gekookt. Drie kilo macaroni kookte ik. En ik maakte saus van 1 1/2 kilo verse tomaten, 3 uien, 3 preien, 3 tenen knoflook, een pakje gezeegde tomaat en royaal italiaanse kruiden. Heel simpel van spul wat ik in voorraad had. In een aparte pan rulde ik een kilo kipgehakt. En zo kwam er een pan vegan en een pan niet-vegan op tafel en alle pannen gingen schoon leeg. Ook de twee liter custardvla verdween als sneeuw voor de zon. Zegeningen.

Mijn todo-lijst van vandaag is bíjna afgewerkt. Morgen wil ik de bolacacia's snoeien. Ook een werkje wat nu écht snel gedaan moet worden. We hoeven ons niet te vervelen :-)

donderdag 13 maart 2014

Verwennerijen

Gisteren was het bij ons Biddag voor gewas en arbeid. Die dag brengen wij als gezin als een speciale dag door. Een beetje zoals de zondag een speciale dag is.

Wij hadden gisteren de hele dag bezoek. En werden verwend met een heerlijke, zelfgemaakte taart! Mmm! Dat maakte het koffieuurtje na kerktijd wel heel speciaal :-).





En alsof dat nog geen verwennerij genoeg was, kwam er ook leuke post. Er werd een pakketje bezorgd met kleurige bolletjes katoen en heel veel strengetjes borduurgaren. Daar weet ik wel raad mee!



dinsdag 11 maart 2014

Bij

In januari was ik begonnen met  het haken van een strependeken. Het is een crochet along, waarbij je iedere week een paar strepen op krijgt als 'huiswerk'. Een geweldig leuk project, waaraan honderden (of zijn het inmiddels duizenden?) vrouwen (en misschien een enkele man) meedoen.

Na een week of drie vond ik het te langzaam gaan. Telkens had ik het huiswerk dezelfde dag al af. En ja, dan moest ik een hele week wachten, voordat ik verder kon. Daarom zette ik een tweede deken op. De eerste deken maak ik in Pip-kleurtjes, de tweede in zand- en pasteltinten.

In de vijfde week ging mijn computer kapot en lag het haken aan de strependeken stil. En toen mijn computer gerepareerd was liep ik wel een paar weken achter en had ik niet direct zin om die te gaan inhalen.

Maar vrijdag heb ik mezelf maar een schop onder m'n derrière gegeven en heb het haakwerk opgepakt.

Vanmiddag, tijdens het koffieuurtje met schoonmama, was ik met de eerste strependeken weer helemaal bij.
Leuk hoor. Het wordt al echt een dekentje. We zitten nu in week 10 en ik denk dat de deken nu voor ongeveer 1/4 deel klaar is.



Vanavond heb ik ook m'n tweede dekentje maar opgepakt. Daarmee zit ik nog maar in de strepen van week 4 en ik heb dus nog het nodige te doen, voordat ik ook hiermee weer helemaal 'bij' ben.

Het is zo leuk om te zien hoe je door simpelweg een paar strepen per week te haken uiteindelijk een heel dekentje haakt! Elke week wat streepjes is een dekentje in het jaar, dus :-). Je hoeft maar babystapjes te zetten. Als je het maar elke dag doet. Dan is het uiteindelijke resultaat groots!

maandag 10 maart 2014

Werk en lente, prei en katoen

Het was lang geleden, dat ik op maandag om een uur of negen volkomen stilte in huis had. Zomaar echt iedereen naar school of werk. Niemand ziek, niemand vrij, niemand laat beginnen of wat dan ook. Ik moet er altijd even aan wennen als het zo helemaal stil is. Vooral na de drukte van het weekend.

Voor het huishoudelijk werk is het wel lekker om niemand om je heen te hebben. Valkuil is, dat je zonder pauze doordraaft als er niemand is om even een bakkie mee te doen. In mijn ochtendprogramma heb ik daarom bewust ook 'pauze' ingepland. En dus zat ik om een uur of tien in mijn uppie te genieten van een beker chocolade-soja. Een bakje Physalis ernaast om te snoepen. Mmm. Omdat er niemand was om mee te praten had ik mijn agenda en m'n kasboek er maar bijgepakt. Die kon ik nu mooi even bijwerken.



Ik heb genoten van het prachtige lenteweer en de tijd genomen om af en toe even bij mijn bijen te gaan kijken. Met het mooie voorjaar heb ik beslist beginnersgeluk. Het ene bijenvolk was een paar weken geleden echt héél klein. Ik was bang dat het het niet zou redden. Maar nu dag na dag de bijen fijn kunnen uitvliegen en volop nectar, water en stuifmeel inbrengen, groeit ook dit kleine volk als kool. Ik zie het met de dag drukker worden op de vliegplank en toen ik vanmiddag even stiekem onder de dekplank gluurde leken de bijen wel uit het kiertje te stromen. Oeps, snel die plank maar weer dicht. Ik wil ze zo min mogelijk storen.

Ik had een doos niet-zo-mooi-meer preien voor een prikje gekocht. Die heb ik uitgezocht en schoongemaakt. Er bleven twee royale porties prachtige preien over. Eén portie mocht naar een vriendin met een groot gezin. De andere portie maakten we zelf soldaat. Ik kookte een grote pan vol stamppot prei. Voor de frissigheid snipperde ik er wat appels door. En voor het lekker ging er een grote klodder mosterd door. Een deel van de stamppot schepte ik apart in een pan. Dat was het deel voor de vegetariërs in ons gezin. Zelf eet ik nu bijna een jaar voor zo'n 90% veganistisch. Twee kinderen besloten dat ze vegetariër wilden zijn. En één kind is heel matig met vlees en kiest vaak voor de vegetarische versie van de avondmaaltijd. Door het andere deel van de stamppot deed ik een pondje geruld gehakt. Zo was er voor elk wat wils en de pannen waren in een ommezien leeg.

Intussen werd ik erg blij van het delen. Deelde ik mijn preien, iemand anders deelde haar bolletjes katoen. Morgen of overmorgen ga ik ze per post krijgen. Ik verheug me er al op! Ik ben echt dol op haken.

Vandaag kwam er niet veel van haken. Op de dag nam ik er geen tijd voor. Ik moest vanmiddag wel even Maaike naar celloles brengen en had daar 20 minuten wachttijd. Maar daar had ik mijn breiwerk voor mee gegrist. Vanavond ben ik alleen, want Willem en Dirk zijn naar de ledenvergadering van de kerk. Dus sta ik er nu alleen voor om kinderen aan hun huiswerk te krijgen, te overhoren, een restant vaat weg te werken, koffie te zetten enzovoorts. Ik heb net mijn spinnewiel nog maar even laten snorren. Daar hoef je niet bij na te denken :-).

Nu dan maar wachten op de mannen. Misschien toch nog maar even een randje haken?

donderdag 6 maart 2014

Een Moeder

Vroeger, toen ik een meisje van een jaar of 10 was, kreeg ik van mijn oma een oud prentje met een gedichtje erop. Waarom ze het me gaf en hoe oud het was, weet ik niet. Maar ik weet nog wel, dat ik er helemaal verguld mee was. Ik heb het prentje laten inlijsten en heb het nog steeds.

Vandaag moest ik aan dat prentje en dat gedichtje denken. Gisterenmiddag was ik namelijk met Jan bij de begrafenis van een moeder van twee van zijn klasgenootjes. Een vrouw, die ik zelf ook goed ken, want ze was even oud/jong (46) als ik en zat vroeger één klas hoger dan ik.

Het was een heel indrukwekkende begrafenis. Allereerst omdat er een getuigenis vanuit ging, dat Jezus zondaren redt. Daarnaast ook door de enorme belangstelling. Honderden mensen liepen mee in de rouwstoet naar de begraafplaats en waren getuige. In de laatste plaats ook indrukwekkend om daar die vader met zijn zeven kinderen te zien staan. Kinderen die nu moederloos zijn. En zomaar ineens kwam dat oude gedichtje bij me opborrelen. Want een moeder? Die is toch onvervangbaar (zoals de dominee ook zei).


Het is een wonderbaar iets, een Moeder;
Andere mogen u liefhebben,
Uwe moeder alleen begrijpt u,
Ze werkt voor u,
Zorgt voor u,
Bemint u,
Vergeeft u alles, wat ge doet,
Begrijpt u, en het
Enige kwaad wat ze ooit doet,
Is te sterven en u te verlaten.


dinsdag 4 maart 2014

Workshops Brood Bakken in maart

Ook in maart wil ik weer twee workshops Brood Bakken geven.
Via onderstaande link kun je je inschrijven.

Inschrijven

maandag 3 maart 2014

De kop is er weer af

Op maandag kan het hier vriezen of het kan dooien. Op sommige maandagen kom ik niet goed op gang met mijn huishoudelijk werk. Vooral niet als er op die dag activiteiten buiten de deur zijn. Op andere maandagen ben ik juist overijverig en komt er veel werk uit m'n handen.

Vandaag was het fijn iets tussenin. Mooier kan eigenlijk niet :-). Gewoon lekker veel werk verzet, zonder dat ik zó bekaf ben, dat het morgen niets gaat worden.

Ik hoefde de hele dag niet van huis. En dat was fijn. Ik heb vanmorgen nagedacht of ik zou werken volgens Fly-Lady, of dat ik vandaag mijn eigen plan zou trekken. Ik heb het laatste gedaan. Als ik volgens Fly-Lady werk ben ik de hele morgen met m'n ochtendroutine bezig. Dat geeft verder niets, want dat doe ik zo al twee maanden en heeft m'n huishouden goed gedaan. Maar uiteindelijk blijven er toch dingen liggen, omdat ze simpelweg niet in m'n routines staan, nóch in de 'opdrachten' van Fly-Lady voorkomen. Daarom heb ik er voor gekozen om vandaag niet te Flyen en heb gewoon gedaan wat mijn hand vond om te doen, om het maar enigszins plechtstatig te zeggen.

Ik heb inmiddels al heel wat vragen gekregen over Flylady. Volgens mij zijn er heel wat vrouwen (en mannen) die deze manier van huishouden wel willen uitproberen. Voor mij een bewijs dat er meer mensen zijn die altijd op zoek zijn naar dé manier om het huishouden onder controle te krijgen ;-).

Ik heb zelf ook best wat moeten puzzelen en studeren op Flylady. Maar als je de structuur begrijpt, is het niet zo heel moeilijk:

Je huis is verdeeld in 5 zones. Die zones komen elke maand een (deel van een) week aan de beurt om daar extra aandacht aan te besteden. Je krijgt voor die zones elke werkdag een mailtje, waarin staat wat de extra klus van de dag (mission) voor die zone is. Het is de bedoeling dat je niet meer dan 15 minuten aan die mission besteed. Vandaag is de mission: je kookplaat poetsen, inclusief de roosters en de knoppen.

Je dag is verdeeld in twee (of drie als je dat wilt) routines. De ochtend- en de avondroutine. De werkjes in je routine doe je elke dag. Bij 'gewone' huishoudens zullen dat 'gewone' lijstjes zijn. Mijn nogal groot uitgevallen huishouden heeft grote lijsten. Nou ja, mijn avondlijst is niet zo groot, hoor. Maar 's morgens staat er zóveel op, dat het een ochtendvullend programma is. Als ik bezigheden tussendoor heb, start ik mijn ochtendroutine, doe de bezigheden die tussendoor moeten, en maak  ('s middags) mijn routine af. Nieuwsgierig naar mijn routine? Hier komt -ie dan:

-was aanzetten
-stille tijd houden (=mediteren)
-drie kwartier strijken
-Leendert roepen en naar z'n werk helpen
-ontbijttafel deken
-ontbijten (met het hele gezin, behalve Leendert die dan al weg is)
-ontbijtboel afruimen
-lunchsalade etc. voor Willem klaarmaken
-Maria, Jan en Henk naar school helpen
-vaat
-mezelf wassen/aankleden
-was (van gisteren) afhalen
-was ophangen
-nieuwe was aanzetten
-twee of drie wassen sorteren voor morgen
-was vouwen
-pauze
-kippen verzorgen
-15 minuten opruimen in de zone van de week
-15 minuten de zone-klus van de dag (mission)
-5 minuten opruimen in de garage (net zo lang tot het daar ook eindelijk toonbaar zal zijn)
-tweede was ophangen
-(indien nodig een derde was aanzetten en later ophangen)
-de bedden opmaken
-de Reminder doen

Op bepaalde dagen verschijnen er reminders in je mailbox. Zo is het op maandag altijd home blessing hour. Het is de bedoeling dat je dan 7 keer 10 minuten besteedt aan stoffen, zuigen, vloer moppen, spiegels/deuren poetsen, kranten/tijdschriften weggooien, bed opmaken, vuilnisbakken legen.
Op andere dagen moet je bijvoorbeeld je auto en je handtas opruimen. Meestal is het een kleine klus. Maar op maandag dus een klus van een dik uur.

Behalve zones, missions en reminders zijn er de habbits: elke maand wordt er aandacht besteed aan het aanleren van een goede gewoonte. Deze maand is dat: jezelf aankleden van top tot teen, inclusief schoeisel. Dat is misschien lachwekkend, maar er blijken (heel wat?) huisvrouwen/mannen te zijn, die, als ze de hele dag thuis zijn, niet verder komen dan een slonzig joggingpak en huissloffen. Als je jezelf 's morgens netjes kleedt en je schoenen aandoet maakt dat dat je jezelf beter voelt.

Wat ook belangrijk is: de HOT SPOTS. Hot spots zijn plaatsen in huis die rommel lijken aan te trekken. Een dressoir bijvoorbeeld, waar van alles op neer gesmeten wordt. Je kent het vast wel. Het is zaak om het opruimen van deze hot spots in je dagelijkse routines op te nemen. Het kost slechts twee minuten om een hot spot op te ruimen!

Als je gewoon elke dag één babystapje zet is het genoeg. Over 31 dagen heb je het hele systeem doorgewandeld. De babystapjes vind je hier.

Als je moeite hebt met het engels is het wellicht een idee om je aan te sluiten bij een Nederlandse Flylady-groep. Ik heb me aangesloten bij de yahoogroup FLYingIntheNetherlands. Als je lid wordt van deze groep kun je in de files diverse vertalingen lezen, bijvoorbeeld die van de babysteps. Verder is het natuurlijk ook gezellig met de dames (ik ben er nog geen heer tegengekomen) te babbelen over huishoudelijke (en andere) zaken.


zaterdag 1 maart 2014

Zaterdagse drukte

Vanmorgen hoefde er bij wijze van uitzondering eens niemand (vroeg) weg om naar zijn of haar werk te gaan. Normaal gesproken gaan op zaterdag in elk geval Hans en Maaike werken. Deze zaterdag hadden ze vrij genomen om mee te helpen met wilgen knotten bij de molens. Maar donderdag werden we gebeld, dat de knotdag niet door kon gaan. Door het vroege voorjaar lopen de wilgen al te ver uit om ze nu nog te gaan knotten! Voor Hans kwam dat eigenlijk wel mooi uit. Hij liep deze week stage bij de marine en we hadden wel voorzien, dat hij aardig stuk zou zitten als hij thuiskwam. Hij kwam gisteren pas tegen het avondeten thuis, na een lange reis vanuit Den Helder. Vol verhalen, rijk aan ervaringen en ja, ook best moe. Hij zou deze zaterdag eerst eens lekker gaan uitslapen :-). Maaike besloot in plaats van te gaan knotten mee te gaan met de natuurclub in de Biesbosch. Vandaag was het opruimdag. Iets wat de kinderen altijd een leuke activiteit vinden.

En zo kwam het dat ik het er ook maar eens van nam en lekker uitsliep tot kwart voor 8.

Maar toen zette ik er dan ook rap de sokken in. Zaterdag is altijd zó'n drukke dag! Ik zette de wasmachine aan, haalde een was af en maakte voor Willem en mij een ontbijtje klaar. Boekweitpannenkoeken met honing en een kop thee. We genoten er in alle rust van, want behalve Henk lag iedereen nog op bed. Henk is nog steeds ziekig. Hij ziet er niet uit, want hij heeft nu ook twee ontstoken ogen :-(. Willem maakte zich klaar om naar een bijeenkomst van de kerk te gaan en ik riep Maaike en Jan. Zij moesten ontbijten en zich aankleden om naar de Biesbosch te gaan.

Het zag er mooi uit buiten! Een lekker zonnetje beloofde een fijne opruim-ochtend in de natuur. Om half 10 reden we de straat uit naar de Oosthaven in de Biesbosch. Ik was benieuwd of we al lammetjes zouden zien. En ja hoor, we zagen er één :-). Ik denk dat er volgende week al heel wat meer zullen zijn. De natuur is zó mooi in dit stadium van pril ontluiken.

Thuis gekomen ging ik snel verder aan de was. Ik wil op zaterdag altijd de strijkmand leeg hebben en zorg ervoor dat alle waslijnen (binnen) vol was komen te hangen. Ook bak ik altijd zes broden en lekkers voor bij de koffie voor de zaterdag en zondag. Maar met het bakken wachtte ik maar tot de middag, omdat ik om half 12 nóg een keer heen en weer zou moeten naar de Biesbosch om de kinderen weer op te halen. Meestal doe ik alleen het wegbrengen en gaat Willem ze halen. Maar we hadden het deze dag anders bedacht.

Willem kwam terug van de bijeenkomst en trommelde alle uitslapende jongens uit bed. Hij lokte ze naar beneden met havermouttaart die ik gisteren gebakken had :-). Weliswaar loopt de één daar harder warm voor dan de ander, maar evengoed was in een mum van tijd iedereen beneden. Willem zou een uur gaan hout zagen en hakken. Ik zit namelijk al twee weken nagenoeg zonder hout en heb regelmatig de CV aan gehad. Er moest dus nog snel een portie voor een week of wat hierheen komen. De (droge) eikenhout stammen liggen opgeslagen bij een boerderij in de buurt. Willem vertrok met Dirk, Leendert, Hans en Koos naar de boerderij. Ze hadden twee motorzagen, de zaagbok en wat bijlen mee en trokken daarmee hard van leer. In een uur tijd hadden ze een driekwartvol aanhangwagentje klaar.

Willem had me trouwens wel omgekocht, hoor. Hij zei: ¨Voor wat, hoort wat. Ik ga zagen en jij maakt lekker sateh klaar voor tussen de middag.¨ Ok dan :-).

Om half 12 zat ik weer in de auto richting Dordrecht. Precies om 12 uur stond ik bij de haven. De kinderen waren er nog niet. Ik moest bijna een half uur wachten. Ze hadden het geweldig naar hun zin gehad en vele zakken vol zwerfvuil verzameld. Ze vinden soms de raarste dingen. Maar deze keer waren er geen echt gekke dingen gevonden. Wel enorm veel plastic.

Op de terugweg ging ik even langs de supermarkt voor varkenslapjes voor de sateh. De mannen waren al thuis, toen ik ook thuiskwam. Maar ze hadden er geen problemen mee, dat ze een poosje moesten wachten op de sateh :-). Ik sneed de lapjes in blokjes, kruidde ze lekker, deed er ketjap over en reeg de blokjes aan de stokjes. Terwijl ik het vlees  bruin en gaar braadde maakte ik een pan pindasaus en voilà, een luxe lunch. Ik had er wit en bruin brood bij naar keuze. Zelf eet ik geen vlees, maar snoepte een heel doosje Physalis op. Mmm. Nog een lekker sappig peertje er achteraan. Nog een keer mmm :-).

Na het eten wachtte een flinke vaat, die Willem en ik samen deden. Daarna deed Willem z'n vaste zaterdagklus: 5 kilo aardappelen schillen en in repen snijden voor de patat. En ik ging aan de bak: 6 broden en 18 appel/kaneel muffins bakte ik. De strijk werd afgemaakt. Wassen opgehangen. Ik zat nog 10 minuutjes op het dakterras van de gaande en komende bijen te genieten. Ik troostte Henk die zulke zere ogen heeft. En het huis stroomde langzaam maar zeker weer vol. Hans z'n vriendin kwam en Koos had twee vrienden. De kinderen liepen in en uit. Gezellig hoor!

En hoe druk het ook is, wát er ook gedaan wordt, áltijd vinden we elkaar wel weer om de tafel :-). Aan de zaterdagse patatten.

De dag is weer omgevlogen. Ik had zin om nog lekker even een logje te schrijven. Ik ben blij met de kachel die weer zo gezellig brandt. Straks ga ik nog een pan stoofpeertjes schillen voor morgen. En dan is het de rustdag.