Wat was dat raar, gisterenavond, om echt helemaal alleen thuis te zijn! In m´n eentje eten, de hond doen, een bakkie koffie drinken en dan om half 11 besluiten, om toch nog maar vast even de douche te gaan poetsen en de bovenverdieping te stofzuigen. Ha, ha. Dat kon dus prima, want daar had niemand last van :-).
Posts tonen met het label vakantie. Alle posts tonen
Posts tonen met het label vakantie. Alle posts tonen
donderdag 11 juli 2024
maandag 8 juli 2024
Raar
Vanmorgen zijn Willem en Henk vertrokken. Ze zijn samen met Dirk en Jan een paar dagen wandelen. Ze zijn begonnen in Maastricht en hopen woensdagavond in Spa aan te komen.
Ik ben nu dus bijna alleen thuis. En dat is op z´n minst raar :-). Alleen Hans is nog thuis, maar die hoopt woensdagochtend vroeg ook op vakantie te gaan. En dan ben ik dus heus alleen! (nou ja, met hond en kat en kippen).
zaterdag 14 januari 2023
Weer in het gewone ritme
We zitten hier weer in het gewone ritme. Henk is weer naar school en zelf ben ik elke dag weer bezig om alle pakjes klaar te maken voor de post. Zelfs in de maaltijden is het ritme weer terug.
vrijdag 24 juni 2022
Er even tussenuit
Willem en ik zijn er heerlijk even tussenuit. Dat was een onverwachts, maar heel welkom kado van een oude vriend. Na alle narigheid met m´n rug, én Willem die corona kreeg, én ik, die daarna ook flink ziek was van corona, én de rugpijn die nog steeds hinderlijk aanwezig is, zitten wij nu bij te komen in een vakantiehuisje in Ouddorp. Het zijn maar twee dagen, maar het voelt als een week :-).
maandag 20 juli 2020
Minder pauper
Het voelde vandaag als de eerste vakantiedag. De basisscholen zijn hier nu eindelijk ook gesloten en de zes-weken-lange zomervakantie is aangebroken. Nu hebben wij dit jaar voor het eerst niet meer met de vakantie van de basisschool van doen. Maar toch.
In de webshop is het rustig. En dus kunnen we wat meer in huis en tuin doen. Vandaag was het daar een uitgelezen dag voor. Droog, een zonnetje, niet te warm. Heerlijk! Er is hier genoeg te doen. Er liggen allerlei klussen al sinds de verhuizing (december!) te wachten. We hebben als doel om het hier elke dag een stukje minder pauper te maken. Elk dingetje doet mee. Ook die heel kleine dingen, zoals het verplanten van kamerplanten. We hebben best veel vensterbanken en ze zijn ook nog eens mooi breed. Ik heb dus mooi de ruimte voor planten. Er was een aantal planten uit hun pot gegroeid. Daarom heb ik de afgelopen weken verschillende keren in de kringloopwinkel naar potten gespeurd. Ik hoefde ze nu alleen maar uit de kelder op te diepen en gaf enkele planten een grotere pot. Wat knapt dat op!
Later vandaag zijn Maria en ik buiten aan de slag gegaan. Ik wilde de zooi bij de voordeur weg hebben. Er lagen daar sinds december stapels met grote stenen, die we aan de andere kant van het huis willen hergebruiken. Die stenen moesten dus sowieso daar weg. Ik had het al een paar keer aan de mannen gevraagd, maar die hadden steeds andere prioriteiten. Weetjewat? Maria en ik gingen het gewoon proberen. De stenen zijn enorm zwaar en ik heb eerst in de kruiwagen gevoeld, hoeveel stenen voor mij verantwoord was om te kruien. Ik moet nu eenmaal erg opletten, dat ik m´n bekken niet overbelast. Vier stenen was net te veel. Drie dus dan. Ik kruide steeds drie stenen naar de andere kant van het huis en Maria stapelde daar een muurtje om de moestuin.
Het ging langzaam, want steeds als we een stapeltje gedaan hadden, gingen we een lichter karweitje tussendoor doen. Zo ruimden we ook weer twee dozen uit de schuur leeg. Daar is nu zowaar ruimte voor kapstokhaken ontstaan. Het wordt vast nog weleens wat!
Ook nèt iets lichter dan stenen sjouwen, was het versjouwen van pallets, die ook al een maand of drie naast de voordeur stonden. Ze zouden worden opgehaald door een leverancier van Leendert. Maar ik geloof niet, dat er nog iemand om komt. Ik was het in elk geval reuze zat, die pauper-zooi, en sleepte de pallets samen met Maria naar voren, waar ze in een nis tussen de stenen zijn geparkeerd.
Aan het eind van de middag lagen er nog enkele stapels stenen én een stapel lange balken. We bedachten, dat we morgen op ons gemakje verder zouden gaan met de stenen en dat de mannen die lange balken maar weg moesten halen. Willem had vorige week al verzonnen, dat die balken tot aan gebruik wel rechtop in de liftschacht konden worden gezet.
Het was inmiddels vijf uur en Willem was dus klaar met zijn werk (hij werkt nog altijd thuis vanwege corona). Toen hij zag, hoe het buitenom opknapte, had hij wel zin, om nú die balken weg te halen. Hij dacht, dat Maria en hij dat samen wel konden. Wel, het ís gelukt. Maar het was wel érg zwaar!
Toen kwam Hans thuis en zag wat er allemaal gedaan was. En hij vroeg, waarom we niet gewoon het dumpertje hadden gebruikt voor die stenen. Nou, omdat we niet weten hoe dat ding werkt natuurlijk :-). Nou, hij zou het dumpertje wel even erbij pakken en voor ons de rest van de stenen verhuizen. Hoe fijn is dat!
Willem en Hans haalden het dumpertje en nog voor het eten was de klus geklaard!
Het is geweldig opgeknapt bij de voordeur. We zijn er nog lange niet, maar we zijn toch echt een stukje gevorderd!
De maaltijd smaakte toen natuurlijk extra lekker :-).
We aten fijn in het avondzonnetje: bieten uit eigen tuin, sla uit eigen tuin, wat een feest!
De koning kan niet lekkerder gegeten hebben.
Intussen is er vandaag ook nog lekker ´gehuishoud´. De was wapperde fijn aan de lijn. Mijn zeepleverancier kwam juist langs, doen ik de was aan het ophangen was. ¨Kijk,¨ zei ik trots, ¨ik maak hier gewoon reclame voor onze Marseillezeep, met zo´n stralende was.¨ :-).
Ik poetste m´n keuken
en Henk stofte de kamer
Al met al was het dus een goed besteed ´vakantie´-dagje :-). Ik ben benieuwd, wat we morgen kunnen doen.
Elke dag een beetje minder pauper.
In de webshop is het rustig. En dus kunnen we wat meer in huis en tuin doen. Vandaag was het daar een uitgelezen dag voor. Droog, een zonnetje, niet te warm. Heerlijk! Er is hier genoeg te doen. Er liggen allerlei klussen al sinds de verhuizing (december!) te wachten. We hebben als doel om het hier elke dag een stukje minder pauper te maken. Elk dingetje doet mee. Ook die heel kleine dingen, zoals het verplanten van kamerplanten. We hebben best veel vensterbanken en ze zijn ook nog eens mooi breed. Ik heb dus mooi de ruimte voor planten. Er was een aantal planten uit hun pot gegroeid. Daarom heb ik de afgelopen weken verschillende keren in de kringloopwinkel naar potten gespeurd. Ik hoefde ze nu alleen maar uit de kelder op te diepen en gaf enkele planten een grotere pot. Wat knapt dat op!
Later vandaag zijn Maria en ik buiten aan de slag gegaan. Ik wilde de zooi bij de voordeur weg hebben. Er lagen daar sinds december stapels met grote stenen, die we aan de andere kant van het huis willen hergebruiken. Die stenen moesten dus sowieso daar weg. Ik had het al een paar keer aan de mannen gevraagd, maar die hadden steeds andere prioriteiten. Weetjewat? Maria en ik gingen het gewoon proberen. De stenen zijn enorm zwaar en ik heb eerst in de kruiwagen gevoeld, hoeveel stenen voor mij verantwoord was om te kruien. Ik moet nu eenmaal erg opletten, dat ik m´n bekken niet overbelast. Vier stenen was net te veel. Drie dus dan. Ik kruide steeds drie stenen naar de andere kant van het huis en Maria stapelde daar een muurtje om de moestuin.
Het ging langzaam, want steeds als we een stapeltje gedaan hadden, gingen we een lichter karweitje tussendoor doen. Zo ruimden we ook weer twee dozen uit de schuur leeg. Daar is nu zowaar ruimte voor kapstokhaken ontstaan. Het wordt vast nog weleens wat!
Ook nèt iets lichter dan stenen sjouwen, was het versjouwen van pallets, die ook al een maand of drie naast de voordeur stonden. Ze zouden worden opgehaald door een leverancier van Leendert. Maar ik geloof niet, dat er nog iemand om komt. Ik was het in elk geval reuze zat, die pauper-zooi, en sleepte de pallets samen met Maria naar voren, waar ze in een nis tussen de stenen zijn geparkeerd.
Aan het eind van de middag lagen er nog enkele stapels stenen én een stapel lange balken. We bedachten, dat we morgen op ons gemakje verder zouden gaan met de stenen en dat de mannen die lange balken maar weg moesten halen. Willem had vorige week al verzonnen, dat die balken tot aan gebruik wel rechtop in de liftschacht konden worden gezet.
Het was inmiddels vijf uur en Willem was dus klaar met zijn werk (hij werkt nog altijd thuis vanwege corona). Toen hij zag, hoe het buitenom opknapte, had hij wel zin, om nú die balken weg te halen. Hij dacht, dat Maria en hij dat samen wel konden. Wel, het ís gelukt. Maar het was wel érg zwaar!
Toen kwam Hans thuis en zag wat er allemaal gedaan was. En hij vroeg, waarom we niet gewoon het dumpertje hadden gebruikt voor die stenen. Nou, omdat we niet weten hoe dat ding werkt natuurlijk :-). Nou, hij zou het dumpertje wel even erbij pakken en voor ons de rest van de stenen verhuizen. Hoe fijn is dat!
Willem en Hans haalden het dumpertje en nog voor het eten was de klus geklaard!
Het is geweldig opgeknapt bij de voordeur. We zijn er nog lange niet, maar we zijn toch echt een stukje gevorderd!
De maaltijd smaakte toen natuurlijk extra lekker :-).
We aten fijn in het avondzonnetje: bieten uit eigen tuin, sla uit eigen tuin, wat een feest!
De koning kan niet lekkerder gegeten hebben.
Intussen is er vandaag ook nog lekker ´gehuishoud´. De was wapperde fijn aan de lijn. Mijn zeepleverancier kwam juist langs, doen ik de was aan het ophangen was. ¨Kijk,¨ zei ik trots, ¨ik maak hier gewoon reclame voor onze Marseillezeep, met zo´n stralende was.¨ :-).
en Henk stofte de kamer
Al met al was het dus een goed besteed ´vakantie´-dagje :-). Ik ben benieuwd, wat we morgen kunnen doen.
Elke dag een beetje minder pauper.
zaterdag 22 december 2018
De schilder was hier!
Er werd hier en daar al bezorgd gevraagd, of er iets aan de hand was. Want er kwamen geen nieuwe logjes. Nou, gelukkig niet, hoor. Het was hier alleen even erg rommelig en er waren zoveel andere activiteiten, dat er van schrijven net niets kwam.
Twee weken geleden kreeg ik een telefoontje van de schilder. Ik was aan de beurt! ´s Maandags kon hij bij me beginnen. Ik heb niet eens nagedacht, maar alleen snel en hard ¨FIJN!!¨ geroepen :-). In augustus waren er bij ons een aantal nieuwe binnendeuren met kozijnen geplaatst. Die stonden weliswaar netjes in de grondverf, maar ze moesten nog afgelakt worden. Dat zou de schilder komen doen. Maar die was toen nog druk met buitenwerk natuurlijk. En die zomer, die duurde maar voort. De schilder heeft tot eind oktober buiten kunnen werken! Maar daarna waren dan toch de binnenklanten aan de beurt.
De schilder had wel even werk bij ons. Want hoe gaat dat: van het één komt het ander. Behalve de nieuwe binnendeuren, kreeg ook al het overige houtwerk in de gang en in de woonkamer een beurtje. Dat zag er namelijk niet uit, toen onze deuren prachtig wit gelakt waren. De oude verf leek daarbij geel. Geen gezicht. En vooruit, de schilder witte ook nog even de gang, het toilet en de bijkeuken. Wat is het allemaal fijn opgeknapt!
Maar na een week was ik het wel heel erg zat, moet ik zeggen. Wat een troep overal! En alles moest natuurlijk gewoon doorgaan. Vorige week woensdag had ik nog de laatste workshop van dit jaar. Die ochtend is de schilder wijselijk weg gebleven. ´s Avonds ging de laatste nieuwsbrief van de webshop van dit jaar eruit en kwam er een hausse aan bestellingen. Ha, ha, we hebben ons in 7 bochten moeten wringen, om het allemaal voor elkaar te boksen.
Afgelopen woensdag aan het eind van de middag was de schilder klaar.
En de bestellingenstroom droogde op. Dus hebben we donderdag de mouwen maar eens opgestroopt en zijn alles gaan opruimen en poetsen. De ramen werden gezeemd en de gordijnen gewassen. Alles dankzij de schilder :-). Het was een hele klus, maar wat is het heerlijk, dat het nu allemaal weer een beurtje heeft gehad.
Het scheelt dat we het verder niet druk hebben met ´kerst´. We hebben geen kerstboom, geen kerststalletjes, geen raamversieringen. Ik ben niet naar de kapper geweest voor een nieuwe permanent, niet naar de winkel voor een nieuwe jurk, niet naar de nagelstudio voor kerstnagels. We zijn niet al weken bezig met voorbereidingen voor het kerstdiner, de kerstborrel, de kerstbrunch, of weet-ik-veel. De enige extra activiteiten waren het schrijven van een stapel kaartjes, het bijwonen van de vertelling in de kerk en de kerstviering op de school van kleinkind Marinus.
Vanmorgen hebben Maria en ik samen de kerstboodschappen gedaan. Normaal doe ik dat al veel eerder, omdat ik er een hekel aan heb om in die verschrikkelijkegekte drukte te winkelen. Maar Maria kreeg vandaag 20 procent personeelskorting en dat vonden we toch wel leuk om van te profiteren. Daarom zijn we samen, gewapend met een boodschappenbriefje, om 8.00 naar de winkel gegaan. Op 8.40 waren we weer thuis. We hadden 2 winkels gehad en bij elkaar 80 euro uitgegeven. We kochten alles wat er op ons lijstje stond en namen verder nog wat afgeprijsd vlees mee. Vlees wat nu niet aangekeken wordt, is bijvoorbeeld gehakt. Dat lag er daarom met de 35% korting sticker erop. En als je dan óók nog 20 procent personeelskorting krijgt, is dat toch te leuk om te laten gaan. Ik ga alleen maandag bij leven en welzijn nog even restanten bij de groentenboer halen. En voor de rest vind ik het geschoten.
We zijn er dus helemaal klaar voor :-). Willem heeft maandag fijn een (verplicht) vrije dag. Dan gaan we naar zijn vader. De rest van de vakantie moet Willem werken. Beetje jammer wel. Maar ja.
Ik verheug me erop, dat tweede kerstdag mijn vriendin Ellen en haar man komen. En ik ben fijn bezig met breien en spinnen. En Maria en ik hebben het koekjes bakken helemaal herontdekt. Gewoon simpele koekjes dus en geen taarten, cakes en grote koeken. Ik verheug me erop om twee weken lekker aan te rommelen met alle kinderen om me heen. Heerlijk!
Twee weken geleden kreeg ik een telefoontje van de schilder. Ik was aan de beurt! ´s Maandags kon hij bij me beginnen. Ik heb niet eens nagedacht, maar alleen snel en hard ¨FIJN!!¨ geroepen :-). In augustus waren er bij ons een aantal nieuwe binnendeuren met kozijnen geplaatst. Die stonden weliswaar netjes in de grondverf, maar ze moesten nog afgelakt worden. Dat zou de schilder komen doen. Maar die was toen nog druk met buitenwerk natuurlijk. En die zomer, die duurde maar voort. De schilder heeft tot eind oktober buiten kunnen werken! Maar daarna waren dan toch de binnenklanten aan de beurt.
De schilder had wel even werk bij ons. Want hoe gaat dat: van het één komt het ander. Behalve de nieuwe binnendeuren, kreeg ook al het overige houtwerk in de gang en in de woonkamer een beurtje. Dat zag er namelijk niet uit, toen onze deuren prachtig wit gelakt waren. De oude verf leek daarbij geel. Geen gezicht. En vooruit, de schilder witte ook nog even de gang, het toilet en de bijkeuken. Wat is het allemaal fijn opgeknapt!
Maar na een week was ik het wel heel erg zat, moet ik zeggen. Wat een troep overal! En alles moest natuurlijk gewoon doorgaan. Vorige week woensdag had ik nog de laatste workshop van dit jaar. Die ochtend is de schilder wijselijk weg gebleven. ´s Avonds ging de laatste nieuwsbrief van de webshop van dit jaar eruit en kwam er een hausse aan bestellingen. Ha, ha, we hebben ons in 7 bochten moeten wringen, om het allemaal voor elkaar te boksen.
Afgelopen woensdag aan het eind van de middag was de schilder klaar.
En de bestellingenstroom droogde op. Dus hebben we donderdag de mouwen maar eens opgestroopt en zijn alles gaan opruimen en poetsen. De ramen werden gezeemd en de gordijnen gewassen. Alles dankzij de schilder :-). Het was een hele klus, maar wat is het heerlijk, dat het nu allemaal weer een beurtje heeft gehad.
Het scheelt dat we het verder niet druk hebben met ´kerst´. We hebben geen kerstboom, geen kerststalletjes, geen raamversieringen. Ik ben niet naar de kapper geweest voor een nieuwe permanent, niet naar de winkel voor een nieuwe jurk, niet naar de nagelstudio voor kerstnagels. We zijn niet al weken bezig met voorbereidingen voor het kerstdiner, de kerstborrel, de kerstbrunch, of weet-ik-veel. De enige extra activiteiten waren het schrijven van een stapel kaartjes, het bijwonen van de vertelling in de kerk en de kerstviering op de school van kleinkind Marinus.
Vanmorgen hebben Maria en ik samen de kerstboodschappen gedaan. Normaal doe ik dat al veel eerder, omdat ik er een hekel aan heb om in die verschrikkelijke
We zijn er dus helemaal klaar voor :-). Willem heeft maandag fijn een (verplicht) vrije dag. Dan gaan we naar zijn vader. De rest van de vakantie moet Willem werken. Beetje jammer wel. Maar ja.
Ik verheug me erop, dat tweede kerstdag mijn vriendin Ellen en haar man komen. En ik ben fijn bezig met breien en spinnen. En Maria en ik hebben het koekjes bakken helemaal herontdekt. Gewoon simpele koekjes dus en geen taarten, cakes en grote koeken. Ik verheug me erop om twee weken lekker aan te rommelen met alle kinderen om me heen. Heerlijk!
maandag 30 april 2018
Slow motion - vakantiestand
Vanmorgen heb ik eerst maar eens ´uitgeslapen´ tot 6 uur. En ook Willem ging er niet, zoals gewoonlijk op maandagochtend, om 5 uur uit om z´n rondje te lopen. Het regende veel te hard! Hij mompelde: ¨Ik ga vanavond wel lopen,¨ en draaide zich nog eens lekker om. Gelijk had hij! Alleen...regent het nu nog steeds. En ook hard! Willem laat echt niet snel z´n looprondje lopen (om deze woordspeling maar eens te gebruiken). Maar het is nu echt te gortig. Ik las vandaag ergens dat er in 12 uur net zoveel regen gevallen is, dan anders in de hele maand.
Nou ja. Het was dus wat het weer betreft een treurig begin van de vakantie. Maar we maakten er gewoon een gezellig rommel-dagje van. Vanmorgen heb ik eerst de troep van de zondag maar eens opgeruimd. Stapels leesvoer lagen er door de hele kamer. De nette kleding ging weer in de kast. De keuken werd fijn opgeruimd. Maria haalde de stofzuiger door de benedenverdieping en langzaamaan voldeed alles weer aan m´n normale rommel-tolerantie.
Vanmiddag ben ik met Jan gaan shoppen. Hij had haast geen zomerkleding van vorig jaar meer, die hij nog paste en die nog goed genoeg was. We hadden samen een lijstje gemaakt van wat Jan nodig had en we gingen op stap met de intentie het hele lijstje af te werken, zodat er de hele zomer niet meer aan kleding gedacht hoeft te worden.
We reden naar Zuidplein in Rotterdam. Daar kun je fijn overdekt winkelen. Als eerste stekkerden we naar C&A. Daar slaag ik doorgaans goed. Ik vind de kwaliteit van de kleding beter dan die van bijvoorbeeld de Primark en bovendien hebben ze veel van BioCotton. Eerst verdween Jan met een broek de paskamer in, om de juiste maat te bepalen. Daarna zochten we samen alles op, wat op zijn lijstje stond. We vonden alles op 1 lange broek na. Jan ging de uitgekozen kleding passen. Het gekozen jack moest een maatje kleiner. De rest was in één keer goed. Fijn! We zochten nog een wit overhemd voor Willem uit en één voor Koos. Pakten nog een bundeltje sokken mee en gingen in de rij bij de kassa staan. Het was een heel lange rij! Er waren meer mensen op het idee gekomen om op deze natte maandag in de vakantie te gaan shoppen. Maar eindelijk waren we aan de beurt. Ik had een boodschappentas vol gebruikte kleding bij me. Als je die inlevert, krijg je 15% korting op 1 artikel. De mevrouw achter de kassa vroeg, of ik de korting meteen wilde inwisselen en zo ja, op welk artikel. Op het duurste uiteraard ;-). Dat was het jack. Dat kostte 40,00 en we kregen dus 6 euro korting. Kijk, zo levert een tas gebruikte kleding nog mooi wat op. Ik gokte, dat ik er mijn parkeerkaartje mee zou kunnen betalen. Ik betaalde kontant en het bedrag eindigde op 11 cent. Ik legde 10 cent neer en dacht, dat dat zo goed was. Maar nee, ik moest nog 1 cent. Ok. Ik wist niet dat dat bij C&A ook zo werkte. Ik weet alleen, dat ze bij de Aldi nog met centen werken. Maar goed, hoor. Die cent kon de mevrouw krijgen :-). Ik was juist zaterdag in België geweest voor 3 : 1 geleisuiker (die in Nederland niet verkocht wordt) en daar werken ze ook nog met centjes. Ik had er daardoor zowaar één in m´n portemonnee. De mevrouw kreeg haar laatste centje en ik kreeg de kassabon. Samen met een waardebon van 5 euro voor een volgende aankoop. Leuk, want ik hoop vrijdag met Henk te gaan shoppen. Heb ik voor dán ook vast m´n parkeerkaartje kado :-).
We moesten nog één ding van ons lijstje: een lange broek. We liepen daarvoor naar de H&M en slaagden perfect.
Ziezo! Helemaal klaar binnen anderhalf uur! Daar houden we van :-). Ik vroeg Jan, of hij nog zin had om ergens koffie te gaan drinken, of een ijsje te eten. Maar nee, hoor, Jan wilde het liefst meteen naar huis. Ook goed.
Ik liep langs de parkeerautomaat: 4 euro was de schade. Kijk, we houden nog over aan die ingeleverde gebruikt kleding!
We reden terug naar Alblasserdam. Eerst even naar de post. Ik had met een vooruitziende blik de webshopbestellingen alvast meegenomen in de auto, om meteen af te gaan geven. Dan kon ik meteen even bij de groenteboer spieken, of hij wat jam-aardbeien voor me had. Raak! Niet veel, maar toch 2 1/2 kilo. Echt fijn! Nu kon ik eindelijk de eerste aardbeienjam van dit jaar gaan maken.
Thuisgekomen hebben we eerst de aankopen eens op de grond uitgespreid. Want Willem en Maria waren wel benieuwd wat we zoal geshopt hadden. Het werd goedgekeurd. Ha, ha.
Jan en ik zijn totaal niet van mode op de hoogte en dus was het inderdaad maar de vraag, of we het goed gedaan hadden :-). Maria liet even haarfijn zien, dat het blauwe shirt op twee manieren te dragen was. Iets wat wij, onnozelen, echt niet hadden gezien ;-).
Dat bleek een kwestie van over de print wrijven te zijn. Ok. Weten we dat ook weer.
Ik vond, dat ik nog nèt genoeg tijd had om naar het gemeentehuis te gaan, voordat ik aan het klaarmaken van het avondeten zou beginnen. Maria ging voor de gezelligheid mee. Bij de stort had men tegen Willem gezegd, dat hij met z´n kapotte toegangskaart naar het gemeentehuis moest en dat hij dan een nieuwe zou krijgen. Wij naar het gemeentehuis, maar daar wist men nergens van. Nou ja, wat dan? Ik besloot het nummer te bellen wat achter op de kaart stond. Dat werd afgebroken, na het intikken. Toen maar op internet gekeken, of dat nummer misschien veranderd was. Die kaart was immers al jaaaaaaaaaaaaren oud. Inderdaad: ander eindcijfertje. Gelukkig kreeg ik nog iemand aan de lijn (het was bijna 5 uur). Deze mevrouw wist te vertellen, dat dat met een pasje ophalen op het gemeentehuis iets was van jaaaaaaaaaaaaren geleden. Nou, die meneer bij de stort is dan ook niet bij de tijd met z´n informatie :-(. Afijn, ze wist te vertellen wat tegenwoordig de procedure is: ik moest een foto maken van de voorkant en de achterkant van het pasje en die foto´s uploaden op de site van de afvalverwerker en dan kon ik een nieuw pasje aanvragen en meteen via Ideal 5 euro ervoor betalen. Dan zou het nieuwe pasje binnen 5 werkdagen worden opgestuurd. Ok, ok, doen we dat! Ik vraag me alleen af: wat als ik nu een mevrouw van zegge een jaar of 82 was geweest....Zou ik dan nu weten wat ik doen moest en dat óók nog kunnen uitvoeren? Of zou ik dan een kleinkind, of een aardige buurman, of wie dan ook moeten vragen me hierbij te helpen? Wat is de maatschappij toch ingewikkeld geworden :-(. Vroeger kwamen ze gewoon eens in de week je vuilniszakken ophalen.....En nog vroeger je zinken vuilnisemmer legen....Eén ding is zeker: er was toen véél minder afval! En nog een ding is zeker: het was toen een stuk overzichtelijker allemaal.
We liepen via het winkelcentrum naar de parkeerplaats waar mijn auto stond en kwamen langs Albert Heijn. Ik bedacht, dat ik vanmorgen in mijn mailbox een berichtje gehad had over een kadootje van Albert Heijn: een gratis smoothie uit de koelvitrine, zonder toegevoegd suiker of andere onnodige zaken. Die ging ik meteen maar even ophalen.
Daarna naar huis, achter het fornuis. Hé, dat rijmt.
Ik had een allegaartje aan groenten meegekregen van de groenteboer. Precies de juisten om gegrillde groenten klaar te maken: venkel, champignons, tomaat, paprika. Ui en knoflook had ik nog en ook nog wat in de schil gekookte aardappels. Ik bakte wat stukjes kalkoenfilet voor erbij en maakte een schaal ijsbergsla en een schaal komkommerschijfjes klaar. Een simpele maaltijd met vooral heel veel groenten. Voor Koos was dat niet genoeg. Hij had behoefte aan wat steviger kost, want hij had de hele dag gestraat (vakantiewerk). Hij was blij met het restje macaroni wat nog in de koelkast stond. Ook weer opgelost.
Vanavond heb ik fijn jam gemaakt. Eerst aardbeienjam. En daarna deed ik hetzelfde kunstje nog een keer met mandarijnen. Henk kwam snuivend naar beneden: ¨Bent u jam aan het koken? Ik ruik het boven!¨
Lekker toch?
Het was een fijn vakantiedagje. Geen stress. Alles slow motion.
Nou ja. Het was dus wat het weer betreft een treurig begin van de vakantie. Maar we maakten er gewoon een gezellig rommel-dagje van. Vanmorgen heb ik eerst de troep van de zondag maar eens opgeruimd. Stapels leesvoer lagen er door de hele kamer. De nette kleding ging weer in de kast. De keuken werd fijn opgeruimd. Maria haalde de stofzuiger door de benedenverdieping en langzaamaan voldeed alles weer aan m´n normale rommel-tolerantie.
Vanmiddag ben ik met Jan gaan shoppen. Hij had haast geen zomerkleding van vorig jaar meer, die hij nog paste en die nog goed genoeg was. We hadden samen een lijstje gemaakt van wat Jan nodig had en we gingen op stap met de intentie het hele lijstje af te werken, zodat er de hele zomer niet meer aan kleding gedacht hoeft te worden.
We reden naar Zuidplein in Rotterdam. Daar kun je fijn overdekt winkelen. Als eerste stekkerden we naar C&A. Daar slaag ik doorgaans goed. Ik vind de kwaliteit van de kleding beter dan die van bijvoorbeeld de Primark en bovendien hebben ze veel van BioCotton. Eerst verdween Jan met een broek de paskamer in, om de juiste maat te bepalen. Daarna zochten we samen alles op, wat op zijn lijstje stond. We vonden alles op 1 lange broek na. Jan ging de uitgekozen kleding passen. Het gekozen jack moest een maatje kleiner. De rest was in één keer goed. Fijn! We zochten nog een wit overhemd voor Willem uit en één voor Koos. Pakten nog een bundeltje sokken mee en gingen in de rij bij de kassa staan. Het was een heel lange rij! Er waren meer mensen op het idee gekomen om op deze natte maandag in de vakantie te gaan shoppen. Maar eindelijk waren we aan de beurt. Ik had een boodschappentas vol gebruikte kleding bij me. Als je die inlevert, krijg je 15% korting op 1 artikel. De mevrouw achter de kassa vroeg, of ik de korting meteen wilde inwisselen en zo ja, op welk artikel. Op het duurste uiteraard ;-). Dat was het jack. Dat kostte 40,00 en we kregen dus 6 euro korting. Kijk, zo levert een tas gebruikte kleding nog mooi wat op. Ik gokte, dat ik er mijn parkeerkaartje mee zou kunnen betalen. Ik betaalde kontant en het bedrag eindigde op 11 cent. Ik legde 10 cent neer en dacht, dat dat zo goed was. Maar nee, ik moest nog 1 cent. Ok. Ik wist niet dat dat bij C&A ook zo werkte. Ik weet alleen, dat ze bij de Aldi nog met centen werken. Maar goed, hoor. Die cent kon de mevrouw krijgen :-). Ik was juist zaterdag in België geweest voor 3 : 1 geleisuiker (die in Nederland niet verkocht wordt) en daar werken ze ook nog met centjes. Ik had er daardoor zowaar één in m´n portemonnee. De mevrouw kreeg haar laatste centje en ik kreeg de kassabon. Samen met een waardebon van 5 euro voor een volgende aankoop. Leuk, want ik hoop vrijdag met Henk te gaan shoppen. Heb ik voor dán ook vast m´n parkeerkaartje kado :-).
We moesten nog één ding van ons lijstje: een lange broek. We liepen daarvoor naar de H&M en slaagden perfect.
Ziezo! Helemaal klaar binnen anderhalf uur! Daar houden we van :-). Ik vroeg Jan, of hij nog zin had om ergens koffie te gaan drinken, of een ijsje te eten. Maar nee, hoor, Jan wilde het liefst meteen naar huis. Ook goed.
Ik liep langs de parkeerautomaat: 4 euro was de schade. Kijk, we houden nog over aan die ingeleverde gebruikt kleding!
We reden terug naar Alblasserdam. Eerst even naar de post. Ik had met een vooruitziende blik de webshopbestellingen alvast meegenomen in de auto, om meteen af te gaan geven. Dan kon ik meteen even bij de groenteboer spieken, of hij wat jam-aardbeien voor me had. Raak! Niet veel, maar toch 2 1/2 kilo. Echt fijn! Nu kon ik eindelijk de eerste aardbeienjam van dit jaar gaan maken.
Thuisgekomen hebben we eerst de aankopen eens op de grond uitgespreid. Want Willem en Maria waren wel benieuwd wat we zoal geshopt hadden. Het werd goedgekeurd. Ha, ha.
Jan en ik zijn totaal niet van mode op de hoogte en dus was het inderdaad maar de vraag, of we het goed gedaan hadden :-). Maria liet even haarfijn zien, dat het blauwe shirt op twee manieren te dragen was. Iets wat wij, onnozelen, echt niet hadden gezien ;-).
Dat bleek een kwestie van over de print wrijven te zijn. Ok. Weten we dat ook weer.
Ik vond, dat ik nog nèt genoeg tijd had om naar het gemeentehuis te gaan, voordat ik aan het klaarmaken van het avondeten zou beginnen. Maria ging voor de gezelligheid mee. Bij de stort had men tegen Willem gezegd, dat hij met z´n kapotte toegangskaart naar het gemeentehuis moest en dat hij dan een nieuwe zou krijgen. Wij naar het gemeentehuis, maar daar wist men nergens van. Nou ja, wat dan? Ik besloot het nummer te bellen wat achter op de kaart stond. Dat werd afgebroken, na het intikken. Toen maar op internet gekeken, of dat nummer misschien veranderd was. Die kaart was immers al jaaaaaaaaaaaaren oud. Inderdaad: ander eindcijfertje. Gelukkig kreeg ik nog iemand aan de lijn (het was bijna 5 uur). Deze mevrouw wist te vertellen, dat dat met een pasje ophalen op het gemeentehuis iets was van jaaaaaaaaaaaaren geleden. Nou, die meneer bij de stort is dan ook niet bij de tijd met z´n informatie :-(. Afijn, ze wist te vertellen wat tegenwoordig de procedure is: ik moest een foto maken van de voorkant en de achterkant van het pasje en die foto´s uploaden op de site van de afvalverwerker en dan kon ik een nieuw pasje aanvragen en meteen via Ideal 5 euro ervoor betalen. Dan zou het nieuwe pasje binnen 5 werkdagen worden opgestuurd. Ok, ok, doen we dat! Ik vraag me alleen af: wat als ik nu een mevrouw van zegge een jaar of 82 was geweest....Zou ik dan nu weten wat ik doen moest en dat óók nog kunnen uitvoeren? Of zou ik dan een kleinkind, of een aardige buurman, of wie dan ook moeten vragen me hierbij te helpen? Wat is de maatschappij toch ingewikkeld geworden :-(. Vroeger kwamen ze gewoon eens in de week je vuilniszakken ophalen.....En nog vroeger je zinken vuilnisemmer legen....Eén ding is zeker: er was toen véél minder afval! En nog een ding is zeker: het was toen een stuk overzichtelijker allemaal.
We liepen via het winkelcentrum naar de parkeerplaats waar mijn auto stond en kwamen langs Albert Heijn. Ik bedacht, dat ik vanmorgen in mijn mailbox een berichtje gehad had over een kadootje van Albert Heijn: een gratis smoothie uit de koelvitrine, zonder toegevoegd suiker of andere onnodige zaken. Die ging ik meteen maar even ophalen.
Daarna naar huis, achter het fornuis. Hé, dat rijmt.
Ik had een allegaartje aan groenten meegekregen van de groenteboer. Precies de juisten om gegrillde groenten klaar te maken: venkel, champignons, tomaat, paprika. Ui en knoflook had ik nog en ook nog wat in de schil gekookte aardappels. Ik bakte wat stukjes kalkoenfilet voor erbij en maakte een schaal ijsbergsla en een schaal komkommerschijfjes klaar. Een simpele maaltijd met vooral heel veel groenten. Voor Koos was dat niet genoeg. Hij had behoefte aan wat steviger kost, want hij had de hele dag gestraat (vakantiewerk). Hij was blij met het restje macaroni wat nog in de koelkast stond. Ook weer opgelost.
Vanavond heb ik fijn jam gemaakt. Eerst aardbeienjam. En daarna deed ik hetzelfde kunstje nog een keer met mandarijnen. Henk kwam snuivend naar beneden: ¨Bent u jam aan het koken? Ik ruik het boven!¨
Lekker toch?
Het was een fijn vakantiedagje. Geen stress. Alles slow motion.
woensdag 28 februari 2018
Wederwaardigheden
Het is een ouderwets woord: wederwaardigheden. Maar als je de definitie opzoekt, dan komt je tegen: dingen die iemand meemaakt, wisselende lotgevallen. En dat is, zoals het vaak is, in het leven. Vreugde en verdriet liggen vlak naast elkaar en vloeien niet zelden ook in elkaar over.
Er is zeker vreugde in ons leven. Maar tegelijkertijd wordt die vreugde overschaduwd door van alles en nog wat. Niet in de laatste plaats door de ziekte van Maria, waar we zo ongeveer elk uur van de dag bij bepaald worden. Maar ook door andere gebeurtenissen. Vanmorgen overleed een oom van mij. De oudste broer van mijn moeder. Zomaar in een paar jaar tijd, zijn alle drie de broers van mijn moeder overleden en zie je een geslacht gaan. Het zou vandaag de verjaardag van mijn moeder geweest zijn. En zo ben je door die datum én door het overlijden van haar oudste broer veel in gedachten en is er pijn en verdriet.
We leven mee in het verdriet van onze familieleden, maar tegelijkertijd verheugen we ons ook over de kleine en grote vreugden in ons gezin. Gisteren kregen we een appje in onze gezinsapp van Leendert, waarbij de trots en blijdschap bijna van het scherm spatten. Helemaal onverwachts kreeg hij van zijn baas een spiksplinternieuwe werkbus. Geweldig! Echt een hele grote verrassing voor hem!
Henk was vandaag een dagje in het gezin van mijn zus. Eerst lekker een paar uur naar het zwembad. En daarna genieten van ijspret op de vijver achter hun huis.
Koos had ook wel zin om de ijzers onder te binden. Hij dook in onze voorraad schaatsen, maar vond er geen paar in zijn maat. Maar geen nood: even naar de kringloopwinkel en voor 7,50 een paar prima noren gescoord. Weliswaar ouderwetse modellen, maar een kniesoor die daarop let, toch?
Het ijs is trouwens echt niet overal betrouwbaar, hier. En daar kwamen er een paar vanzelf achter. Jan zakte er door (vlakbij de kant) en kwam tot zijn middel toe nat thuis. Hans moest vandaag voor zijn werk wilgen knotten, die half over het ijs hingen. Daarbij haalde hij ook tot twee keer toe natte voeten. Er liggen hier dus wat schoenen met proppen kranten erin op de verwarming, in de hoop, dat die morgenochtend weer droog zijn ;-). En de wasmachine deed de rest...
Maria kreeg vanmiddag haar mentrix op visite. Erg aardig, zo in de vakantie! Maria heeft inmiddels 3 maanden van het schooljaar gemist en het is lastig om te kunnen inschatten wanneer en wat ze kan inhalen/weer oppakken. Het is wat het is.
Mijn dag was vandaag vol afwisseling. Ik was de hele ochtend op pad. Eerst heb ik ingrediënten ingeslagen voor het koken voor de kookrubriek, die ik eens in de vier weken maak. Daarna heb ik spulletjes ingekocht voor DV volgende week, als ik een klasje op bezoek krijg, met kinderen, die over ´de bakker´ werken. Zij komen broodjes bakken. Daarna naar de molen voor nieuwe voorraad bakproducten voor de shop. Intussen had ik een appje van Willem gekregen, dat hij de daglichtlamp kapot had laten vallen, die nodig is voor het fotograferen van de gerechten voor de kookrubriek. Of ik ´even´ langs de Foka wilde rijden voor een nieuwe lamp. De Foka is in hartje Rotterdam en ik ben echt geen held in stadsrijden. Maar goed. Ik wilde niet kinderachtig zijn en toog met moed (en angst en beven) naar de Foka. Ik was blij toen ik veilig en wel mét een auto vol meel én de daglichtlamp thuis kwam. Maar toen was het dan toch al tegen twaalven!
Ik stelde daarom het maken van de kookrubriek maar uit tot vanavond. Eerst even een bak koffie. En intussen kwam Koos met z´n schaatsprobleem en kwam er daardoor zomaar een onverwachts ritje naar de kringloopwinkel oppiepen. Dat was verder geen probleem, want ik moest toch op pad om Maria op te halen, die bij Trijnie in Dordrecht was. Zo gebeurd, zou je zeggen. Maar dat is dan de verkorte versie. De werkelijkheid was: eerst een vriend van Koos ophalen, dan naar de kringloopwinkel in Dordt, daarna Koos en vriend bij het Centraal Station afzetten, vervolgens naar Trijnie rijden, daar even een bakkie koffie drinken en uiteindelijk met Maria naar huis. Al met al ben je dan weer twee uur verder.
Afijn. De volgende programmapunten waren: het bezoek van Maria´s mentrix, het inpakken van de webshopbestellingen, het wegbrengen van de pakketten, het koken van de warme maaltijd (worteltjes met vis, mmmm) voor 8 personen, eten, de keuken opruimen, koken voor de kookrubriek,
nog maar een was ophangen en dan eindelijk, eindelijk ook nog ff wat voor mezelf doen. Stukje haken aan een deken én nog even spinnen van de Merinowol, die ik op marktplaats kocht.
Er past toch eigenlijk best veel in één dag ;-).
Er is zeker vreugde in ons leven. Maar tegelijkertijd wordt die vreugde overschaduwd door van alles en nog wat. Niet in de laatste plaats door de ziekte van Maria, waar we zo ongeveer elk uur van de dag bij bepaald worden. Maar ook door andere gebeurtenissen. Vanmorgen overleed een oom van mij. De oudste broer van mijn moeder. Zomaar in een paar jaar tijd, zijn alle drie de broers van mijn moeder overleden en zie je een geslacht gaan. Het zou vandaag de verjaardag van mijn moeder geweest zijn. En zo ben je door die datum én door het overlijden van haar oudste broer veel in gedachten en is er pijn en verdriet.
We leven mee in het verdriet van onze familieleden, maar tegelijkertijd verheugen we ons ook over de kleine en grote vreugden in ons gezin. Gisteren kregen we een appje in onze gezinsapp van Leendert, waarbij de trots en blijdschap bijna van het scherm spatten. Helemaal onverwachts kreeg hij van zijn baas een spiksplinternieuwe werkbus. Geweldig! Echt een hele grote verrassing voor hem!
Henk was vandaag een dagje in het gezin van mijn zus. Eerst lekker een paar uur naar het zwembad. En daarna genieten van ijspret op de vijver achter hun huis.
Koos had ook wel zin om de ijzers onder te binden. Hij dook in onze voorraad schaatsen, maar vond er geen paar in zijn maat. Maar geen nood: even naar de kringloopwinkel en voor 7,50 een paar prima noren gescoord. Weliswaar ouderwetse modellen, maar een kniesoor die daarop let, toch?
Het ijs is trouwens echt niet overal betrouwbaar, hier. En daar kwamen er een paar vanzelf achter. Jan zakte er door (vlakbij de kant) en kwam tot zijn middel toe nat thuis. Hans moest vandaag voor zijn werk wilgen knotten, die half over het ijs hingen. Daarbij haalde hij ook tot twee keer toe natte voeten. Er liggen hier dus wat schoenen met proppen kranten erin op de verwarming, in de hoop, dat die morgenochtend weer droog zijn ;-). En de wasmachine deed de rest...
Maria kreeg vanmiddag haar mentrix op visite. Erg aardig, zo in de vakantie! Maria heeft inmiddels 3 maanden van het schooljaar gemist en het is lastig om te kunnen inschatten wanneer en wat ze kan inhalen/weer oppakken. Het is wat het is.
Mijn dag was vandaag vol afwisseling. Ik was de hele ochtend op pad. Eerst heb ik ingrediënten ingeslagen voor het koken voor de kookrubriek, die ik eens in de vier weken maak. Daarna heb ik spulletjes ingekocht voor DV volgende week, als ik een klasje op bezoek krijg, met kinderen, die over ´de bakker´ werken. Zij komen broodjes bakken. Daarna naar de molen voor nieuwe voorraad bakproducten voor de shop. Intussen had ik een appje van Willem gekregen, dat hij de daglichtlamp kapot had laten vallen, die nodig is voor het fotograferen van de gerechten voor de kookrubriek. Of ik ´even´ langs de Foka wilde rijden voor een nieuwe lamp. De Foka is in hartje Rotterdam en ik ben echt geen held in stadsrijden. Maar goed. Ik wilde niet kinderachtig zijn en toog met moed (en angst en beven) naar de Foka. Ik was blij toen ik veilig en wel mét een auto vol meel én de daglichtlamp thuis kwam. Maar toen was het dan toch al tegen twaalven!
Ik stelde daarom het maken van de kookrubriek maar uit tot vanavond. Eerst even een bak koffie. En intussen kwam Koos met z´n schaatsprobleem en kwam er daardoor zomaar een onverwachts ritje naar de kringloopwinkel oppiepen. Dat was verder geen probleem, want ik moest toch op pad om Maria op te halen, die bij Trijnie in Dordrecht was. Zo gebeurd, zou je zeggen. Maar dat is dan de verkorte versie. De werkelijkheid was: eerst een vriend van Koos ophalen, dan naar de kringloopwinkel in Dordt, daarna Koos en vriend bij het Centraal Station afzetten, vervolgens naar Trijnie rijden, daar even een bakkie koffie drinken en uiteindelijk met Maria naar huis. Al met al ben je dan weer twee uur verder.
Afijn. De volgende programmapunten waren: het bezoek van Maria´s mentrix, het inpakken van de webshopbestellingen, het wegbrengen van de pakketten, het koken van de warme maaltijd (worteltjes met vis, mmmm) voor 8 personen, eten, de keuken opruimen, koken voor de kookrubriek,
nog maar een was ophangen en dan eindelijk, eindelijk ook nog ff wat voor mezelf doen. Stukje haken aan een deken én nog even spinnen van de Merinowol, die ik op marktplaats kocht.
Er past toch eigenlijk best veel in één dag ;-).
maandag 25 juli 2016
Zomerjournaal
De week begon bij Yulius, met een afspraak voor Henk. Henk moest getest worden en daar hoefde mama niet bij te zijn. Het zou een uur duren. Ik besloot om even de stad (Dordrecht) in te lopen. Er was daar echter niets te beleven, want behalve de Hema, de bakker en Albert Heijn, waren alle winkels nog gesloten, op de vroege maandagmorgen.
Even overwoog ik om bij de bakker een kopje koffie met iets lekkers te nemen. Het zag er zo aanlokkelijk uit, al die mensen aan tafeltjes in het zonnetje. Maar nee, ik vond het toch onzin om daar weer 4,50 voor neer te tellen. Ik kocht bij Albert Heijn een zakje krentenbollen, installeerde me op een bankje en pakte m´n breiwerk uit m´n tas. Het uur was om, voordat ik er erg in had :-).
Thuis gekomen lag er een pluk werk op me te wachten. Het was bloedheet. Handig voor als je veel was hebt :-). Maria annexeerde samen met een vriendin m´n keuken. Ze bakten gezellig een lekkere taart.
´s Avonds had ik afgesproken om samen met mijn vriendin Wilma bij Trijnie en Gerwin te gaan kijken. Wilma had hun huis nog niet gezien. We hadden een genoeglijke avond en werden flink verwend door onze jonge gastvrouw!
Dinsdag was een moeilijke dag. We hadden het eind-evaluatie gesprek in het Verpleeghuis. Het was erg confronterend om daar weer te zijn en alles nog eens de revue te laten passeren. We zijn er allemaal nog zo intens mee bezig. En op zulke momenten helemaal. Er zijn zoveel onbeantwoorde vragen. En je ziet ook, dat elk van ons er op zijn of haar eigen manier mee omgaat. Het is goed om elkaar daarin te blijven steunen en volgen. Na een uurtje wandelden we het verpleeghuis uit, de warmte in. Weer een hoofdstukje afgesloten...
De hitte van de afgelopen week was voor mij heerlijk. Ik ben dol op die dagen van rond de 30 graden. De bijen vonden het minder. Die hingen buiten de kasten.
Ik heb m´n bijen nog maar weer eens uitgebreid gecontroleerd, in aanloop naar onze vakantie. Het volk in de kast, waar pas geleden de honing uitdroop vanwege gebrek aan opslagruimte, zag er prima uit. De bijen waren al hard bezig om de tweede honingkamer vol te stoppen.
Ook de zwerm die ik pas schepte doet het uitstekend. Er zit daar een mooie koningin in, die al hard aan de leg is. Prachtig om te zien! Voordat we weggaan geef ik deze bijen nog een paar keer wat voer. Mocht het weer omslaan, zodat ze niet zelf kunnen halen, dan hebben ze wat reserve.
Minder blij werd ik van het derde volk, wat ik controleerde. Ik merkte het meteen: de bijen waren boos! Ze willen dan steken en zoeken en vinden het kleinste gaatje. Ik kreeg er dus een paar in mijn kap en werd in mijn neus gestoken :-(. De oorzaak van de boosheid was, dat ze moerloos waren: er was geen koningin! Ik heb een raam met eitjes uit m´n zwermvolk genomen en dat in het moerloze volk gehangen. Als het goed is, kweken ze nu uit die versgelegde eitjes zelf een nieuwe koningin. En dan maar hopen, dat dat allemaal goed gaat. Als de koningin wordt geboren (na 13 dagen) ben ik helaas niet thuis. Het wordt dus een verrassing, hoe dat afloopt.
In de aanloop naar onze vakantie nam ik alvast wat extra klussen ter hand. Ik wil altijd graag uit een schoon huis vertrekken, zodat ik ook in een schoon huis thuiskom. De koelkast kreeg een grote beurt. Dat was geen overbodige luxe. Ik haal er wel regelmatig een doek door en ik ben, behalve een zak beschimmelde, druipende druiven, geen gekke dingen tegen gekomen. Maar om alle hoekjes en gaatjes goed schoon te maken, moest de koelkast nu toch echt even helemaal leeg. En WOW, ik heb een heel grote koelkast!
 |
| Een sopbeurt is beslist niet overbodig! |
Plank na plank en richel na richel werd grondig gepoetst. Het knapte er heerlijk van op.
Alle spullen gingen er weer snel in. Ziezo. Dat zit voor een poosje wel weer snor :-).
Mijn dagen beginnen elke dag in de tuin. ´s Morgens vroeg, als ik alle deuren en ramen heb opengegooid om de warmte uit huis te verdrijven, ga ik m´n planten begieten. Alle bloembakken worden royaal begoten en ook de jonge aanplant en de vochtminners (Hortensia bijvoorbeeld) krijgen een plens water.
Ik heb de tuin grondig gewied. Elke dag een stukje. Dat was ook hard nodig. Ben ik dit jaar eindelijk zo´n beetje van het woekerende zevenblad af, heb ik nu de haagwinde die feestviert. Emmers vol haalde ik van m´n postzegel! Nu schoon houden totdat we weggaan. En dan maar afwachten wat we aantreffen bij thuiskomst...
Vrijdag was Jan jarig. Hij is 13 jaar geworden. Nog even en hij is me voorbij gegroeid!
Mijn zus Maaike bracht een flesje Blue Band Finesse room en een recept voor een kwarktaart. Dat had ze deze week bij haar Albert-bestelling gekregen, maar ze had zelf geen zin om een taart te maken. Hier kwam dit goed van pas. Behalve twee appeltaarten (die nooit mogen ontbreken ;-)), maakte ik de kwarktaart met de Finesse room.
Jan werd er alvast blij van :-).
Ondanks de vakantie, kwam er toch nog lekker veel visite. Ik moet misschien zeggen: dankzij de vakantie! Want er kwamen hele gezinnetjes :-). Gezellig hoor! Het was toch wel even moeilijk, zo´n eerste verjaardag zonder opa en oma. Ik moest steeds eraan denken, hoe mijn moeder vorig jaar ook gezellig bij ons buiten zat op Jan z´n verjaardag.
 |
| Ons jongste neefje, al in pyjama, speelde liever binnen met de autootjes |
 |
| De kinderen gingen los in het speeltuintje naast ons huis |
 |
| Even bij de cavia kijken |
 |
| Gefeliciteerd, hoor! |
Zaterdag was de Open Dag van de spingroep op de Kiboehoeve in Zwijndrecht. Henk ging met me mee. Die heeft zich er prima vermaakt. Er waren heel veel dieren.
 |
| Een enorm varken! |
 |
| De geitjes waren het leukst |
 |
| Ze sprongen zelfs op de tractor, toen Henk achter het stuur ging zitten |
Intussen vermaakte ik me prima achter m´n spinnewiel en ging steeds even kijken bij of praten met andere leden van de groep. Ik heb zo toch weer het één en ander opgestoken. En natuurlijk word je ook enorm geïnspireerd, als je ziet wat voor mooie dingen iedereen maakt!
Er waren allerlei demonstraties, bijvoorbeeld van vilten, of wol verven in de magnetron.
Henk kreeg van Jan Zandbelt een knoopster om een bandje mee te knopen. Leuk is dat! Ik heb nog zo´n mooie, houten knoopster thuis in de kast liggen. Die moet ik toch eens te voorschijn halen. Zulke dingen zijn altijd handig voor als de kinderen ´NIETS TE DOEHOEN´ hebben! Henk vond het echt leuk om te doen en is er thuis mee verder gegaan.
Ik zou eigenlijk om 14.00 uur naar huis gaan. Maar ik bleef een half uurtje langer. Het was zo leuk!
Maar toen moest ik toch heus naar huis. Willem had m´n auto nodig omdat er een trekhaak op zit en op zijn auto niet. We hadden weer een vrachtje voor naar de stort! De hagen zijn gesnoeid en dat leverde flinke zakken snoeiafval op. En als je dan toch rijdt? Dan meteen die kapotte tuinstoel maar meenemen en die bros geworden plastic plantenbakken en en en. Troep genoeg weer. Blij dat alles weer weg is!
´s Avonds hadden we nog een fijn familie-momentje. Omdat we de komende weken allemaal overal en nergens naar toe gaan vanwege de vakantie. En elkaar dan voorlopig even niet zien. En omdat het vakantie is. En zomer. En, nou ja, gewoon omdat het fijn is, dat het kan. Met een hele meute zussen, schoonzus, zwager, nichtjes, neven, hebben we ijs gegeten op het terras van Hotel Kinderdijk. Als dat geen mooie afsluiter van een fijne vakantieweek is!
Abonneren op:
Posts (Atom)