In de webshop is het rustig. En dus kunnen we wat meer in huis en tuin doen. Vandaag was het daar een uitgelezen dag voor. Droog, een zonnetje, niet te warm. Heerlijk! Er is hier genoeg te doen. Er liggen allerlei klussen al sinds de verhuizing (december!) te wachten. We hebben als doel om het hier elke dag een stukje minder pauper te maken. Elk dingetje doet mee. Ook die heel kleine dingen, zoals het verplanten van kamerplanten. We hebben best veel vensterbanken en ze zijn ook nog eens mooi breed. Ik heb dus mooi de ruimte voor planten. Er was een aantal planten uit hun pot gegroeid. Daarom heb ik de afgelopen weken verschillende keren in de kringloopwinkel naar potten gespeurd. Ik hoefde ze nu alleen maar uit de kelder op te diepen en gaf enkele planten een grotere pot. Wat knapt dat op!
Later vandaag zijn Maria en ik buiten aan de slag gegaan. Ik wilde de zooi bij de voordeur weg hebben. Er lagen daar sinds december stapels met grote stenen, die we aan de andere kant van het huis willen hergebruiken. Die stenen moesten dus sowieso daar weg. Ik had het al een paar keer aan de mannen gevraagd, maar die hadden steeds andere prioriteiten. Weetjewat? Maria en ik gingen het gewoon proberen. De stenen zijn enorm zwaar en ik heb eerst in de kruiwagen gevoeld, hoeveel stenen voor mij verantwoord was om te kruien. Ik moet nu eenmaal erg opletten, dat ik m´n bekken niet overbelast. Vier stenen was net te veel. Drie dus dan. Ik kruide steeds drie stenen naar de andere kant van het huis en Maria stapelde daar een muurtje om de moestuin.
Het ging langzaam, want steeds als we een stapeltje gedaan hadden, gingen we een lichter karweitje tussendoor doen. Zo ruimden we ook weer twee dozen uit de schuur leeg. Daar is nu zowaar ruimte voor kapstokhaken ontstaan. Het wordt vast nog weleens wat!
Ook nèt iets lichter dan stenen sjouwen, was het versjouwen van pallets, die ook al een maand of drie naast de voordeur stonden. Ze zouden worden opgehaald door een leverancier van Leendert. Maar ik geloof niet, dat er nog iemand om komt. Ik was het in elk geval reuze zat, die pauper-zooi, en sleepte de pallets samen met Maria naar voren, waar ze in een nis tussen de stenen zijn geparkeerd.
Aan het eind van de middag lagen er nog enkele stapels stenen én een stapel lange balken. We bedachten, dat we morgen op ons gemakje verder zouden gaan met de stenen en dat de mannen die lange balken maar weg moesten halen. Willem had vorige week al verzonnen, dat die balken tot aan gebruik wel rechtop in de liftschacht konden worden gezet.
Het was inmiddels vijf uur en Willem was dus klaar met zijn werk (hij werkt nog altijd thuis vanwege corona). Toen hij zag, hoe het buitenom opknapte, had hij wel zin, om nú die balken weg te halen. Hij dacht, dat Maria en hij dat samen wel konden. Wel, het ís gelukt. Maar het was wel érg zwaar!
Toen kwam Hans thuis en zag wat er allemaal gedaan was. En hij vroeg, waarom we niet gewoon het dumpertje hadden gebruikt voor die stenen. Nou, omdat we niet weten hoe dat ding werkt natuurlijk :-). Nou, hij zou het dumpertje wel even erbij pakken en voor ons de rest van de stenen verhuizen. Hoe fijn is dat!
Willem en Hans haalden het dumpertje en nog voor het eten was de klus geklaard!
Het is geweldig opgeknapt bij de voordeur. We zijn er nog lange niet, maar we zijn toch echt een stukje gevorderd!
De maaltijd smaakte toen natuurlijk extra lekker :-).
We aten fijn in het avondzonnetje: bieten uit eigen tuin, sla uit eigen tuin, wat een feest!
De koning kan niet lekkerder gegeten hebben.
Intussen is er vandaag ook nog lekker ´gehuishoud´. De was wapperde fijn aan de lijn. Mijn zeepleverancier kwam juist langs, doen ik de was aan het ophangen was. ¨Kijk,¨ zei ik trots, ¨ik maak hier gewoon reclame voor onze Marseillezeep, met zo´n stralende was.¨ :-).
en Henk stofte de kamer
Al met al was het dus een goed besteed ´vakantie´-dagje :-). Ik ben benieuwd, wat we morgen kunnen doen.
Elke dag een beetje minder pauper.
