maandag 25 november 2019

Je thuisvoelen op een bouwplaats

Zaterdag was het weer klusdag in Bles. Of eigenlijk: klusmiddag. De ochtend hadden Willem en ik als inkoop-ochtend bestemd. We hebben alleen niets ingekocht. Het werd onverwachts een rondje door Ikea, waar we nagenoeg nooit komen. We keken onze ogen uit en verbaasden ons over de enorme drukte. De winkel inspireerde ons zeker wel, maar het bleef bij kijken, kijken en niet kopen. We kijken eerst wel op MP. Alles is zó duur.

´s Middags was het een gezellige drukte op Bles. Maaike en Maria hielpen met pannen schrobben. Mijn vriendin Wilma kwam ook nog een poosje. Hans en neefje Henk waren buiten aan het bomen zagen. Leendert kwam nog even samen met de schilder naar de klus kijken om met ons te bepalen wat het allerbelangrijkst is om te doen. De rest doen we zelf, óf komt later. Het was gewoon reuze gezellig, al die reuring.

Halverwege de middag stopten mijn oom en tante voor het huis. Ze kwamen niet uit de auto, maar maakten wel even gezellig een praatje.

Later op de middag kwamen mijn zus en zwager en jongste neefje kijken. Zij hadden het huis nog niet gezien en kregen natuurlijk een rondleiding.

Omdat de verwarming nog niet was aangesloten, was het binnen net zo koud als buiten. Maar als je eenmaal hard aan het werk bent, heb je daar geen erg meer in. Toch is het dan lekker als je halverwege je kunt warmen bij een kop koffie. En omdat de jongens niet voor één gat te vangen zijn, werd er spontaan even een kampvuurtje gestookt en zaten wij genoeglijk te genieten van ons bakkie koffie. Als dat niet genieten van het buitenleven is!






Toen we naar binnen liepen, om nog even verder te werken, zei ik tegen Willem: ¨Ik wil híer blijven! Ik wil helemaal niet meer naar de Karper.¨ En Willem had precies hetzelfde gevoel. Hoe bijzonder is dat?! Je thuisvoelen in een huis, wat eigenlijk alleen nog maar een bouwplaats is!

Vanmorgen zijn Willem en ik ook nog snel even heen-en-weer geweest. Er kwam een makelaar om een taxatie te doen. Terwijl we er waren, werden de nieuwe kozijnen gebracht. Ook alle badkamerspullen arriveerden vandaag. En die balk, die vorige week bezorgd is, is op zijn plaats gebracht. Heel gaaf. Net alsof hij er al 100 jaar zit.


Vanavond hebben we via MP een wastafel opgescharreld en meteen naar Bles gebracht. Stukje bij beetje komen de puzzelstukjes op hun plaats.

vrijdag 22 november 2019

Aanrommelen

Deze week had ik eens een keer niet zo veel afspraken buiten de deur en dat voelde bijna als een ´vrije´ week. Maar dat is het uiteindelijk (natuurlijk :-)) niet geworden.  Ik deed gewoon van alles wat.

Ik kluste woensdag weer een ochtendje op Bles. Het was een prachtige dag om in de polder te zijn. Na een beetje nachtvorst ging de zon vuurrood op. En toen ik om een uur of tien arriveerde, zag het er adembenemend mooi uit. Ik ben eerst even op de boenstoep gaan staan om een paar foto´s te maken.




In het huis wordt het steeds ´echter´. De zandcementvloer is gestort. De hele benedenverdieping ligt nu op één hoogte. Alleen tussen het woongedeelte en het shopgedeelte zit hoogteverschil. Daar komt een traptrede om van de shop de keuken in te gaan.

De vloer gezien vanuit de keuken
naar de kamer.

De vloer in de ruimte
waar de webshop komt

Vandaag arriveerde er een enorme balk. Het is een draagbalk, die in de woonkamer aangebracht wordt, op de plaats waar eerst de kamer-en-suite deuren waren. We hadden er ook voor kunnen kiezen om een stalen balk bóven het plafond (dus uit het zicht) te laten plaatsen. Maar Leendert kwam met het idee om daar een mooie, oude, eiken balk voor te nemen en die juist ín het zicht te plaatsen. En ja, dat vonden we een goed idee. Dat past wel bij zo´n oude boerderij.

De balk werd geleverd en lag in de gang. De deur kon niet meer dicht. Die balk moest dus helemaal naar binnen. Leendert appte wie er aan het eind van de dag tijd had om langs te komen om te helpen met sjouwen. Hij dacht een mannetje of acht nodig te hebben. De balk weegt dan ook 400 kilo! Gelukkig boden zich een paar vrijwilligers aan. Maar nog vòòr de middag kwam er een appje, dat de hulp niet meer nodig was. Leendert heeft het gewoon ´net als vroeger´ gedaan: rollen over ronde palen.






Volgende week moet het gevaarte op zijn plaats gebracht worden...

Het grove werk is nu bijna klaar. De loodgieter en de elektriciën hebben de langste tijd er opzitten. Langzamerhand wordt het tijd voor zichtwerk. Zo maakte Leendert vandaag vensterbanken in het erkertje. Leuk!!


Thuis hadden we het ook weer druk met de webshop. Gerwin kon deze week niet komen helpen met inpakken en naar de molen gaan. Dus deed ik dat samen met Maria. Helaas heeft mijn auto het begeven. Althans: de accu begaf het. Jammer, want ik had nog tot eind januari met deze auto willen blijven rijden. Dan verloopt de apk en had ik hem naar de sloop gedaan. Hij is het niet waard, dat er nog iets aan gedaan wordt. Het ding staat nu dus werkeloos op de oprit en ik moet een beslissing nemen, wat ik ermee ga doen. Ik denk er nog even over na.

Gelukkig kon ik Hans z´n auto gebruiken. We reden eerst naar de molen en daarna langs de groothandel voor inpakmaterialen. Ook deden we nog even de Makro aan. Daar was een goed pannenset in de aanbieding. En ik heb straks andere pannen nodig, omdat ik op inductie overga. Maria en ik pasten er nog nèt bij :-).




Naast alle gewone dingen was er ook nog iets speciaals. Ter ontspanning volg ik namelijk een mini-cursus Hebreeuws. Dinsdagavond was de tweede les. Genieten!

Ook genoot ik in de keuken. Ik heb niet zo veel tijd als gewoonlijk om te kokkerellen. Maar als er kleine partijtjes van de groenteboer binnenkomen, móet je natuurlijk wel ;-). Ik maakte een grote pan ouderwetse tomatensoep en een grote pan paprikasoep.


Lekker, soep! Ook maakte ik winterse stamppotten. We aten een keer hutspot met draadjesvlees en een keer boerenkool met worst. Vanavond bakte ik de restjes op. Die opgebakken prakkies zijn het allerlekkerst. En voor mij was het wat koken betreft vandaag dus een keer een makkie.

We hebben deze week ook weer van alles ingepakt voor de verhuizing: de zomerkleding van Hans en van Jan, de inhoud van mijn moeders kastje, allerlei serviesgoed, vazen enzovoorts. Er staan weer een stuk of twaalf verhuisdozen klaar. Alles is er schoon ingegaan. Zelfs het zilver is gepoetst.

Al met al heb ik deze week dus lekker aangerommeld. Morgen staat er ook weer een Bles-dag op het programma. Zin in!

donderdag 21 november 2019

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

Deze maand schrijf ik over een bekende jongenstherapeut, over het pas gestarte bedrijf van onze zoon Leendert en over een badkamerspecialist.

1. Outback Explorers
Outback Explorers is een bekende adverteerder op deze blog. De oprichter van Outback Explorers, Karel Post, is wat je kort kunt noemen: Jongenstherapeut. Maar met dat ene woord is echt niet alles gezegd. Outback Explorers heeft namelijk een zeer breed aanbod van jongenshulpverlening. En bij jongens hoef je ook niet meer alleen te denken aan knullen tot een jaar of 18. Er is inmiddels ook een mooi aanbod van mannen-therapie, groeps-therapie, gezins-therapie, vader-zoon survivals enzovoorts. Alles op basis van: ervaren. Dat doe je niet op een stoel achter een buro, maar liefst buiten. Al hout hakken, kamperend, survivalend, klimmend, varend.

Ik schreef eerder al eens over individuele jongenstherapie en over de 100%vader-app. Nu wil ik het hebben over:

School Cummunity Building

Als het érgens belangrijk is, dat er in een groep maximale verbinding is, dan is dat wel op school! Verbinding tussen de leerlingen onderling, verbinding tussen docent en leerling, verbinding tussen docent en ouders, verbinding tussen docent, ouders én leerling/kind, ja zelfs ook verbinding tussen de docenten onderling. Pas als die verbinding optimaal is, kan de leerling/het kind optimaal tot ontplooiïng komen.



Die verbinding is niet altijd vanzelfsprekend. En als die verbinding er wèl is, wordt hij soms gemakkelijk verbroken. Om verbinding te helpen ontstaan, ontwikkelde Karel het zogenaamde School Community Building programma. En bij een ontbrekende of verloren verbinding zijn er Klassen-Reset Programma´s.

School Community Building kan op veel manieren vorm gegeven worden. Ik geef graag een voorbeeld: een VMBO-klas in een techniek-richting in het derde leerjaar. Zo´n klas bestaat meestal voor 90 procent uit jongens in de leeftijd van ongeveer 15 jaar en dan is er vaak ook nog een enkel meisje. In zo´n groep heerst een bepaalde cultuur. Er is hanengedrag, de hormonen gieren, de kinderen puberen volop. Ga er maar áán staan!

Het is super belangrijk, dat er (liefst aan het begin van het schooljaar) een éénheid wordt gesmeed. Zodat de individuele jongeren sámen een groep vormen, waarin ze het voor elkaar opnemen, er voor elkaar zijn, elkaar kennen. En daarbij horen natuurlijk ook hun docenten en mentoren.

In een speciaal hiervoor ontwikkeld programma gaan de jongeren voor enkele dagen survivalen in de Ardennen. Ze worden in groepen gedropt en moeten in enkele dagen, als groep, de weg naar het basiscamp vinden. Daarbij worden ze behoorlijk op de proef gesteld en er worden veel vaardigheden van ze gevraagd. Dit kan alléén slagen, wanneer de groep de krachten bundelt. De jongeren moeten elkaar helpen, verdragen, elkaars kwaliteiten en zwakheden ontdekken. Ná deze geweldige ervaring is er een prachtige basis gelegd. Door alles wat ze samen meemaken, ontstaat de broodnodige verbinding.



Het kan ook zijn, dat er som zomaar middenin een schooljaar problemen zijn, waardoor verbindingen verloren gaan en relaties op scherp komen te staan. Er kan werkelijk een impasse ontstaan tussen docenten en leerlingen, of ouders en docenten, of in welke relatie dan ook.

Voor deze situatie is er het Klassen-Reset programma. In zo´n programma worden er meestal eerst enkel observaties gedaan. Daarna zijn er activiteiten waar werkelijk iedereen bij betrokken wordt: de docenten, de leerlingen, de schoolleiding, de ouders, de onderwijsondersteuners tot aan de conciërges toe. Alle neuzen moeten één kant op. Het programma, wat veelal ook outdoor plaats heeft, dient ervoor om de docent zijn rol weer terug te laten krijgen en daarbij nieuwe routes te zoeken. Er wordt één team gesmeed, wat ertoe dient om positief gedrag te bekrachtigen en negatief gedrag te begrenzen.



Een super interessant programma, als je het mij vraagt!

Wil je er méér van weten? Kijk dan op de website: https://www.outbackexplorers.nl/adventure-based-education/community-building
of neem direct contact op met Karel Post: https://www.outbackexplorers.nl/locatie-s

2. Luijk Bouw
Met alle plezier maak ik in deze advertorial ook reclame voor het bedrijf van onze zoon Leendert: Luijk Bouw.

Leendert heeft 7 jaar bij een bouwbedrijf gewerkt. Hij begon er als 15-jarige knul. En je weet (misschien) wel hoe dat gaat, als je als jonkie bij zo´n bedrijf start? Dan vinden je oudere collega´s het geweldig als je de keet voor hen opruimt en koffie zet. Maar daar was Leendert niet voor gekomen. Hij wilde timmeren! Hij heeft zich dus zo snel mogelijk uit die positie van veredelde koffie-juffrouw gewrongen en begon aan een snelle carriẽre. Al op zijn 21ste had hij het geschopt tot uitvoerder.



In juli 2018 kocht hij met zijn vriendin een oud jaren-30 rijtjeshuisje. Het huisje was keurig, maar wel heel oud, klein en ouderwets. Zo was er bijvoorbeeld op de eerste verdieping geen water (en dus geen toilet, wastafel, laat staan een badkamer). Er lag een oude, koude, houten vloer in. Er was nergens isolatie. Er was volgens het principe ´pijpenla´ in de loop der tijd wat uitgebouwd enzovoorts. Met de kennis en ervaring van Leendert is het huisje in de avonduren en op de zaterdagen volledig gestript, verbouwd, uitgebouwd en aangepast tot het paleisje waar Leendert en Thea nu in wonen.


Leendert maakte een uitbouw aan de woonkamer
en
plaatste een lichtstraat in het dak

De buren kijken graag ook tegen iets moois aan.
Daarom werd de buitenkant
van de uitbouw
sierlijk afgewerkt
Terwijl Leendert zo met deze klus bezig was, groeide het verlangen, om zelf een bouwbedrijf te starten. Het plan was om eerst in juli te trouwen, dan nog een half jaar in loondienst te blijven en per 1 januari 2020 de stap te zetten. Het liep echter anders: in juni kochten wij het voorste deel van een oude boerderij. Dit moest volledig gerenoveerd worden en we hadden dus een aannemer nodig. Wat was er logischer dan om onze Leendert deze klus te gunnen?

Leendert praatte met zijn werkgever. Die was niet heel blij, dat Leendert weg wilde gaan en probeerde hem met mooie voorstellen te houden. Maar het (ondernemers)bloed kruipt, waar het niet gaan kan! Leendert is per 1 september voor zichzelf begonnen en zijn eerste grote klus als ondernemer is het verbouwen van onze boerderij.



Straks is de klus klaar. En Leendert heeft er reuze veel zin in om in het nieuwe jaar allerlei mooie klussen aan te gaan pakken. Heb je een klus, groot of klein, dan moet je bij Leendert zijn. Denk aan

- het plaatsen van een dakkapel
- het realiseren van een aanbouw
- het vervangen van kozijnen
- het ontwerpen en plaatsen van een tuinkamer
- renovaties
- gewoon alles waar je een fijne timmerman voor nodig hebt!

Als je op zijn website bij projecten kijkt, krijg je een idee van wat er allemaal mogelijk is. Wie weet mag Leendert er volgend jaar foto´s van uw/jouw/jullie (ver)bouwklus bij plaatsen?

Bel of mail hem gerust voor alle gewenste informatie.


3. Erkelens Sanitair Montage



Ook Erkelens Sanitair Montage zet ik hier graag in het zonnetje. Arie Erkelens van Erkelens Sanitair Montage is voor ons een oude bekende. Arie zat vroeger (heeeeeel lang geleden ;-)) bij mij in de klas! Heel lang kwamen we elkaar nooit tegen, totdat zijn zoon deel uitmaakte van dezelfde vriendengroep als onze Leendert. Zo kwam Arie via via weer in beeld.

Op een dag hadden we met enige spoed iemand nodig voor ons sanitair: de radiator in de badkamer was bijna doorgeroest en dreigde af te breken. Wie zouden we daar eens voor bellen? Wacht! We bellen Arie Erkelens! Zo bedacht, zo gedaan. Tot onze verrassing stond Arie nog dezelfde dag bij ons op de stoep om poolshoogte te nemen. Inderdaad: die radiator moest zo snel mogelijk vervangen worden. Willem maakte van de gelegenheid gebruik, om hem te vragen, of hij dan niet meteen onze toiletpot vast kon zetten. Zelf waren we allang aan die wiebelende pot gewend, maar voor bezoek is dat anders :-). En, o ja, er moest voor het mooi ook een rand achter het aanrechtblad gekit worden. Als ze er dan toch waren...?

Arie nam op, wat er gebeuren moest. Ik dacht dat er ook nog een kraan vervangen moest worden. Allemaal lapwerk, waar je soms ineens werk van moet maken.

We werden verrassend snel geholpen en Willem en ik zeiden tegen elkaar: als we ooit onze badkamer gaan vernieuwen, dan bellen we Arie Erkelens.

Door onze aanstaande verhuizing kwam dat moment eerder dan wij gedacht hadden. In onze woonboerderij moest een volledig nieuwe badkamer komen. Er was één probleem: het moest op korte termijn. Wij hadden er namelijk niet zo´n trek in, om die badkamer pas te laten plaatsen als we er al wonen en er dan over de nieuwe vloer en langs de pas nieuw gestuucte wanden gelopen moest worden. Waar we al bang voor waren, was zo: binnen de drie maanden van onze verbouwing zat Erkelens volledig volgeboekt.

Zo kwam er een nieuw plan: Arie maakte een prachtig ontwerp en we zorgen zelf voor de uitvoering. De loodgieter maakt alle aansluitingen, Leendert zorgt voor plaatsing van het sanitair, onze Wim brengt betoncire op de wanden aan en dan is er nog iemand die de vloer tegelt.

Arie Erkelens maakte werkelijk een geweldig ontwerp! Al onze wensen gingen op de beschikbare vierkante meters in vervulling: er komt een ligbad, een toilet, een dubbele wastafel en een inloopdouche. Om dat alles in die ene ruimte te krijgen, had Arie een prachtige oplossing. Hij koos voor een ligbad waar een hoek uit is. Zo kwam er precies ruimte voor een toilet náást het ligbad. Kijk! Je moet ook maar weten, dat zulke ligbaden bestaan. Ook is aan de toekomst gedacht. De douche is drempelloos. Je kunt er met rollator en al zó in wandelen, bij wijze van voorbeeld.


Als extra service kregen we het hele plaatje zó toegestuurd, dat we het in de app SaniNetViewer helemaal konden bekijken, alsof je in de badkamer rondliep. Het was zó realistisch, dat als je met de muis over het toilet ging, het deksel open en dicht ging. En als je op het wastafelmeubel klikte, schoven de lades open en dicht. WOW. Fijn voor mensen, die niet zoveel ruimtelijk inzicht hebben (ikke).

We zijn heel erg blij met het ontwerp en hadden Erkelens Sanitair Montage graag ook de uitvoer van de klus gegund. Voor ons was het ´helaas´, dat hun planning vol zat. Voor Erkelens is dat natuurlijk alleen maar goed. En het zegt ook wel wat over het bedrijf.

Nieuwsgierig naar wat Erkelens Sanitair Montage allemaal doet? Kijk eens in het fotoalbum: https://www.erkelenssanitair.nl/foto-album.html

Arie is heel creatief. Hij denkt ook graag mee, over het levensloopbestendig maken van je sanitaire ruimtes. Denk bijvoorbeeld aan een drempelloze douche. Of aan een verstelbaar toilet.


We bevelen Erkelens Sanitair Montage graag bij u aan.


maandag 18 november 2019

Warmte!

Ik ben een enorme koukleum. Daarom houd ik zo van de zomer. Zodra het een graad of 30 is, ben ik in mijn element. Mijn vriendin Ellen grapt bij 30 graden altijd: ¨Zo, Teunie trekt nu haar vest uit.¨ Tja, zo is dat.

Nu we een huis hebben gekocht met energielabel G, is het dus zaak, dat er heel goed naar gekeken wordt, hoe we dat huis kunnen warm stoken en warm houden. Er was nergens isolatie, behalve dan dat de ramen van dubbel glas zijn. De verwarming ging door middel van een CV. Ook was er een houtkachel. Die CV verwarmde alleen het woongedeelte. Een behoorlijk deel van het huis stond bij de makelaar aangegeven als ´berging´. Hier was géén CV. En ook niet in de enorme kap/de zolder. Alles bij elkaar denk ik dat de helft van het aantal kubieke meters werd verwarmd en de rest niet. Die rest gaan wij echter wel gebruiken. Een deel wordt voor de webshop, een deel wordt berging/magazijn en een deel wordt hobbyzolder, waar ik ook workshops kan geven. Er moest daarom in het hele pand verwarming aangelegd worden.

Hoe wordt dit aangepakt?

We hebben besloten om over de gehele begane grond vloerverwarming aan te laten leggen. Dit kon, doordat wij de houten vloeren hebben vervangen door betonvloeren met isolatie. De vloerverwarming is nu aangebracht. Deze week zal de smeervloer gestort worden en is de vloer, op vloerbedekking na, helemaal af. Als vloerbedekking hebben we trouwens voor het woongedeelte weer voor PVC gekozen. Dit omdat dit zeer geluiddempend is, heel lang meegaat en gemakkelijk in onderhoud is (stofzuigen/vegen en af en toe met gewoon water schoonmaken). De vloer in de webshop en in de hal en de schuur krijgt enkel een laagje egaline over de smeervloer en is dus gewoon van beton.

Het ziet er er ´buizerig´ uit op dit moment! Je kunt er ook bijna niet lopen.





De radiators, die op de begane grond hingen, worden hergebruikt op de eerste verdieping (op de plaats van de berging) en op de zolder. Daar komt dus geen vloerverwarming, maar hebben we gewoon radiators.

Daarnaast wilden we ook graag weer een houtkachel. Wij houden erg van hout stoken en omdat we tegenwoordig gemakkelijk aan hout kunnen komen, is het ook kostenbesparend. Uiteraard kiezen wij (weer) voor een kachel met een hoog rendement, zodat er zo min mogelijk schadelijke uitstoot is. Als je daarbij schoon en droog hout stookt, is er niets aan de hand. Jammer, dat veel mensen het hout stoken in een kwaad daglicht stellen door ouderwetse modellen kachels met een laag rendement te gebruiken (die bijvoorbeeld in Duitsland al jaren niet meer verkocht mogen worden) en maar gewoon alles wat ze vinden kunnen in de kachel gooien. Als je troep of nat hout stookt, veroorzaakt dat vieze rook!

Zaterdag zijn we een kachel gaan uitzoeken. We wilden graag een speksteenkachel. Niet een Tulikivi (dé speksteenkachel), want die is te duur en te groot. We kozen voor een Altech kachel. Die keuze hadden we eigenlijk online al gemaakt. We hadden gekeken naar het rendement, het vermogen, de vormgeving, het gehalte aan speksteen en de prijs. Toen we in de showroom van Van Roon de door ons uitgezochte kachel zagen staan, wisten we het zeker: deze gaat het worden! De kachel werd gezellig aangestoken en we kregen een bakkie koffie. Willem schoof stoelen bij de kachel en we hadden alvast voorpret :-). Zó willen we dat graag straks in ons nieuwe huis!



De mannen van Van Roon waren twee weken geleden al bij ons huis langs geweest voor een schoorsteeninspectie. Er zit nog geen kachelpijp in de schoorsteen, zoals dat tegenwoordig wordt voorgeschreven. Die moet dus nog worden aangebracht. Afijn. Van Roon gaat de kachel vakkundig plaatsen, helemaal volgens de voorschriften. Dat vind ik een fijn idee.

Samen met de geïsoleerde wanden en het geïsoleerde dak, zullen de vloerverwarming en de speksteenkachel toch wel voor voldoende warmte zorgen. Ik ga me steeds méér op de verhuizing verheugen :-). We gaan ook stééds harder eraan werken! Zaterdag zijn alvast de eerste 18 dozen verhuisd. Ook kochten we een tweedehands kastenwand voor in de jongensslaapkamer. Die wand hebben Jan-Hendrik en Maria gedemonteerd en naar ons nieuwe huis vervoerd. En zaterdagmiddag hadden we nog weer een dakpannen-schrob-middag. Ik nam mijn trofee mee naar huis: een volledig afgesleten borstel!



Deze week moeten de laatste pannen geboend worden, want volgende week zal, als het volgens de planning verloopt, het dak afgemaakt worden. En dan gaat het allemaal toch wel heel erg opschieten...

dinsdag 12 november 2019

Zelfde tijd, zelfde plaats

Daar zijn we weer: zelfde tijd, zelfde plaats, namelijk in de wachtkamer van het Sophia Kinderziekenhuis. Mooie gelegenheid om even te bloggen.

Het is werken op twee fronten, op dit moment. Aan de Karper zijn we stukje bij beetje aan het inpakken. Vorige week kregen we een grote hoeveelheid verhuisdozen aangeboden van een bloglezeres, die juist naar Alblasserdam was verhuisd. Ze werden nota bene bij ons thuis afgeleverd. Wat een kado!


De stapel dozen staat nu achter de bank in onze woonkamer en is best uitnodigend :-). Zo hebben we gisteren serviesgoed ingepakt. Toen Willem en ik bijna 33 jaar geleden trouwden, was het nog heel normaal om er twéé serviezen op na te houden. Een daags servies en een mooi of zondags servies. In het begin van ons trouwen kwam dat mooie servies ook echt elke zondag op tafel. Met dekschalen en al. Later, toen er een aantal kleine kinderen was, was dat niet handig. Dan was ik steeds bezig met opletten, of er wel voorzichtig gedaan werd met het goeie spul. Jarenlang kwam het mooie servies alleen maar met kerst op tafel. Dat mooie servies kon dus wel alvast ingepakt worden. Dat wordt vòòr de verhuizing toch niet meer gebruikt.



We hebben alleen wat kopjes en schoteltjes in de kast laten staan. Die gebruiken we regelmatig.

Het was een leuk werkje, om samen met Maria te doen. Al het serviesgoed werd netjes afgestoft met een schone theedoek en daarna secuur in kranten verpakt. Straks op Bles kan alles zó de kast in. Dat is een voordeel van op tijd beginnen met inpakken. Als het allemaal op één dag moet, wordt alles ongezien in dozen gesmeten. Nu hebben we de tijd om alles uit te zoeken en schoon te maken,  zodat we straks echt met een schone lei kunnen beginnen.
Zo kwam ik vorige week, toen we de linnenkast inpakten, een heel erg vergeeld lakenset tegen. Dat heb ik in een grote pan met heet water en een schep Natrium Percarbonaat in de week gezet en daarna met de witte was meegewassen. Het moet voor het mooi nóg een keer gewassen worden, maar ik vind het goed genoeg om het zo op bed te leggen. Het zit nu, klaar voor gebruik, in de verhuisdoos.




Op Bles is er de afgelopen week ook weer heel hard gewerkt. Er is een nieuwe ingang gezaagd in de schuur. Dat wordt onze hoofdingang. Er zat een gewone boerenschuurdeur, maar er moeten hoge, dubbele deuren inkomen, zodat er ook gemakkelijk een rolcontainer naar binnen kan.


Gaten die dicht moesten, zijn inmiddels dicht gemaakt. Er is een scheidingswandje geplaatst, waarachter de technische ruimte komt. Er zijn beneden overal voorzetwanden geplaatst met isolatiemateriaal ertussen. Wat zal dat veel warmteverlies schelen!




Er is een scheidingswand geplaatst in de grote schuur. Een deel is afgescheiden en wordt/blijft schuur. Het andere deel is hal. Er is een vloertje gestort in de badkamer. Overal is electriciteit aangelegd. De loodgieter is bezig met de (vloer)verwarming en de aansluitingen voor het sanitair enzo. Het is teveel om op te noemen.

Waar het kan, klus ik zelf graag wat mee. Zaterdagmiddag zijn we ook de hele middag met z´n vieren bezig geweest. Leendert weet altijd wel iets wat we kunnen doen. Muren kaal maken, bijvoorbeeld. Ook moeten er nog altijd dakpannen geboend worden. Dat doen we beetje bij beetje. En eindelijk is ook het met mos begroeide dakje boven de erker schoongemaakt. Toen we het huis kochten zeiden we tegen elkaar: ¨Eérst gaan we dat dakje schoonmaken.¨ Maar er was nog steeds niet van gekomen. Nu is het dan toch schoon :-).

Natuurlijk is er ook het nodige denkwerk. Gisterenavond hebben Willem, Leendert en ik nog de hele avond ervoor uitgetrokken om denkwerk te doen: wanneer gaat wát gedaan worden, wanneer moet wát besteld en geleverd worden, wanneer moet wie komen werken, loopt de financiering nog zoals het zou moeten enzovoorts. Een heuse bouwvergadering dus.

Het gaat allemaal nog steeds binnen de kaders en dat is zo fijn! Het is echt wel hard werken, maar vooral toch ook een heel mooi project, waar we allemaal blij van zijn.

dinsdag 5 november 2019

Niet nadenken, als je opstaat!

Al heel lang geleden ben ik gestopt met mezelf ´s morgens af te vragen, of ik er wel zin in heb om uit bed te stappen en aan de slag gegaan. Het is ook altijd het advies wat ik de kinderen geef: bij het opstaan níet nadenken! Gewoon dóen. Misschien dat het me daarom geen enkele moeite kost om gewoon om vijf uur op te staan en te gaan beginnen. Een ochtendroutine is daarbij ook bijna onontbeerlijk. Want bij een routine hoef je ook niet na te denken.

Maar gisterenochtend ging het opstarten toch echt niet van harte. Deels kwam dat, doordat de nacht onrustig was. Willem had lopen spoken met erge buikpijn. Hij heeft sinds vorige week een nieuw medicijn en één van de bijwerkingen, waar hij last van heeft, is maag-darmklachten. Ik was een paar keer wakker geweest door Willem z´n gespook en was dus niet zo uitgerust. Maar voor het grootste deel kwam het slechte opstarten toch, doordat ik erg van slag was. Zondag is er opnieuw een jonge vrouw, moeder van vier kinderen, uit onze gemeente overleden. Zomaar plotseling, door een embolie. We kennen de familie heel goed en ik heb jarenlang boodschappen bij haar man besteld, toen hij filiaalmanager was van een plaatselijke supermarkt. En nu is ze er niet meer. Het bracht me weer helemaal terug naar de tijd, dat ik zelf een dubbele longembolie had. Dat was nadat ik bevallen was van onze Theo en, na een angstig hevige bloeding, mijn baarmoeder verwijderd werd. Toen ik enigszins hersteld was en naar huis mocht, bleef de rugpijn en de benauwdheid. Ik dacht, dat dat kwam vanwege vocht achter de longen, wat tijdens mijn verblijf op de IC was geconstateerd. Toen na enkele dagen mijn gynaecoloog belde en vroeg, hoe het met me ging, vertelde ik soort van terloops, dat ik nog wel erge rugpijn had en last had van benauwdheid. Bij de gynaecoloog gingen de alarmbellen rinkelen en ik moest meteen naar het ziekenhuis komen om te laten onderzoeken, of ik toch geen longembolie had. Wat ik toen níet verwachtte, was wèl waar: ik had inderdaad een longembolie. Een dubbele nog wel liefst. En ik werd meteen opgenomen en aan de bloedverdunners gelegd. Wat ben ik (méér dan eens) wonderlijk gespaard. Het is nu al meer dan 10 jaar geleden, maar door het overlijden van H. kwam alles weer helemaal terug.

Zo goed en zo kwaad het ging, ben ik toch aan de slag gegaan. We hebben een volle week op het programma. Drukte van de verhuizing, klussen in de boerderij, een afspraak bij de tandarts, een afspraak in het Sophia (waar ik nu ben), Dankdag voor gewas en arbeid, een condoleance en begrafenis ...

Nu kan er veel huishoudelijk werk min of meer op de automatische piloot en dat is mooi. Dan kun je al werkend je gedachten laten gaan en letterlijk dingen verwerken.

Na een ochtendje gewoon maandagochtendwerk, heb ik aan het begin van de middag samen met Maria de linnenkast uitgezocht in alles ingepakt op een stapel baddoeken, washandjes en beddengoed na. Het uitzoeken was niet heel veel werk, want we hadden de kast vorig jaar nog goed opgeruimd tijdens het opruimproject. Toch haalde ik nog drie tasjes linnengoed eruit, wat niet mee hoeft naar Bles. Fijn! Ook de doos met Ducken, die onderin die kast staat, is even kritisch nagelopen. Daar konden er aardig wat van naar de papiercontainer.



Er staan toch mooi weer vier ingepakte verhuisdozen klaar!

De rest van de middag was ik druk met het klaarmaken van de webshopbestellingen. Het lukte me nèt niet om alles op tijd bij Postnl te krijgen. Daarom reed ik met m´n auto vol pakjes even naar een Postnl-punt in Ridderkerk, waar je tot 22.00 uur terecht kunt. Ik was blij, dat ik de slowcooker had ingezet voor het avondeten. Toen ik om 5 voor zes thuiskwam, konden we zó aan tafel. Dat kwam mooi uit, want Maria en ik wilden tussen 19.00 en 19.30 uur op Bles zijn om te klussen.

We zijn nog niet klaar met dakpannen schrobben. Maar er kwam een ander klusje tussendoor: het behang moest van de keukenmuren, zodat de stucadoor binnenkort dat niet meer hoeft te doen. Mijn  trouwe vriendin Wilma kwam ook weer helpen. We hadden een genoeglijk klusavondje zo met z´n drietjes en hadden om 22.00 uur de muren prachtig kaal!





Op naar de volgende klus dan maar. Al komt er deze week voor mij niet zo veel meer van om naar Bles te gaan, vrees ik. Maar dozen inpakken helpt ook. Alle beetje helpen. Met elk handje zijn we blij. En intussen tellen we de weken af.