Een nieuwe maand, een nieuwe ronde. We zetten weer een nieuwe adverteerder in de schijnwerpers: www.kefir.nl.
Ik schreef er een poosje geleden al een keer over: Willem en ik zijn verslingerd aan Kefir. Kefir is een gezonde yoghurtdrank, boordevol goede bacteriën. Bacteriën die zorgen voor een goede darmflora. En een gezonde darmflora heb je weer nodig voor een goede weerstand, spijsvertering en een goede stoelgang. Behalve goede bacteriën bevat Kefir ook heilzame gisten. Daarmee is het een uniek product. Kefir is heel gemakkelijk te bereiden. Het is echt een werkje van een paar seconden! Kijk maar eens op de site van Kefir. Je kunt Kefir bereiden met melk (ook soyamelk, geitenmelk of welke melk je maar wilt!), maar er bestaat ook waterkefir. Voor wie overtuigd is van de gezonde werking van Kefir, maar liever niet 'aan de drank' gaat, zijn er Kefircapsules verkrijgbaar.
Kefir draagt bij aan een gezond immuunsysteem. Het is daarom ook heel goed voor mensen met het chronisch vermoeidheidssyndroom, kanker etc. Het wordt ook speciaal aanbevolen om te gebruiken na een antibioticakuur om het bacterieel evenwicht in de darmen te herstellen.
Kefir is gezond, lekker een ook nog eens goedkoop. Al helemáál in vergelijking met die dure, kleine, kant-en-klaar flesjes yoghurtdrank, vaak vol met suikers, uit het koelschap van de supermarkt.
Als je Kefir maakt, houd je steeds wat achter als starter voor een volgende keer. Deze starter (ook wel bloemetje of yoghurtplantje genoemd) wordt nogal eens binnen families doorgegeven of zelfs op bijvoorbeeld Marktplaats verkocht. Het is echter verstandig om af en toe met een nieuw zakje poederkefir te starten, omdat er in de loop der tijd toch 'vreemde' bacteriën in de starter komen.
dinsdag 31 mei 2011
Weggertjes
door
Teunie
Weten jullie nog wat 'weggertjes' zijn? Weggertjes zijn spulletjes die ik niet meer nodig heb en via dit blog weggeef. Het is alweer een poosje geleden, dat ik weggertjes plaatste. Hoog tijd om daar weer eens wat mee te doen. Maar op dit moment ontbreekt het me even aan tijd. Want zo'n weggertje heeft best wat voeten in aarde. Foto's maken, op m'n blog zetten, reacties inventariseren, een 'gelukkige' trekken, spulletjes inpakken en naar de post brengen. Het komt vast wel weer eens, want het is wel altijd erg leuk om te doen. Voor dit moment heb ik twee Weggertjes die bloglezeressen aanbieden. Ik wil dat wel beperkt houden, want mijn blog is niet echt geschikt als vraag-en-aanbod-medium. Maar deze Weggertjes passen perfect bij mijn lezers en daarom maak ik een uitzondering.
Het eerste Weggertje is een Weckketel. Er zit een rooster bij, maar geen thermometer. Hij is geschikt voor op gas. Deze ketel staat klaar in Ridderkerk.
Het tweede Weggertje is een Slowcooker. Een Slowcooker is eigenlijk een modern petroleumstel. De gerechten die je erin bereidt garen heeeeeeeel langzaam. Een slowcooker, of crockpot, is vooral ideaal voor stoofschotels. Zelf heb ik er ook één. Ik gebruik hem bijvoorbeeld op dagen waarop ik later in de middag een afspraak heb en het eten koken in het gedrang dreigt te komen. Op zo'n dag maak ik 's morgens het eten klaar, zet de Slowcooker aan en aan het einde van de dag is de maaltijd gereed.
De Slowcooker staat te wachten in Dordrecht.
Even de regeltjes: als je belangstelling hebt voor één of beide Weggertjes dan laat je een reactie achter. Zet in de reactie even duidelijk waar je belangstelling naar uit gaat. Vrijdagavond gooi ik alle reacties op een hoop en trek voor allebei de Weggertjes iemand die blij gaat worden. Ik breng hem of haar dan in contact met de aanbieders.
P.S. Voor de mensen die niet weten hoe ze een reactie kunnen plaatsen: kijk even rechts op dit blog bij het stukje "Over mij". Daar vind je een link waar je je kunt registreren voor een google-account.
Het eerste Weggertje is een Weckketel. Er zit een rooster bij, maar geen thermometer. Hij is geschikt voor op gas. Deze ketel staat klaar in Ridderkerk.
Het tweede Weggertje is een Slowcooker. Een Slowcooker is eigenlijk een modern petroleumstel. De gerechten die je erin bereidt garen heeeeeeeel langzaam. Een slowcooker, of crockpot, is vooral ideaal voor stoofschotels. Zelf heb ik er ook één. Ik gebruik hem bijvoorbeeld op dagen waarop ik later in de middag een afspraak heb en het eten koken in het gedrang dreigt te komen. Op zo'n dag maak ik 's morgens het eten klaar, zet de Slowcooker aan en aan het einde van de dag is de maaltijd gereed.
De Slowcooker staat te wachten in Dordrecht.
Even de regeltjes: als je belangstelling hebt voor één of beide Weggertjes dan laat je een reactie achter. Zet in de reactie even duidelijk waar je belangstelling naar uit gaat. Vrijdagavond gooi ik alle reacties op een hoop en trek voor allebei de Weggertjes iemand die blij gaat worden. Ik breng hem of haar dan in contact met de aanbieders.
P.S. Voor de mensen die niet weten hoe ze een reactie kunnen plaatsen: kijk even rechts op dit blog bij het stukje "Over mij". Daar vind je een link waar je je kunt registreren voor een google-account.
Dank!!
door
Teunie
Dank! Duizendmaal dank, iedereen! Voor alle reacties hier, de reacties in m'n mailbox, de kaartjes, de persoonlijke felicitaties. We vinden het ongelofelijk hartelijk en voelen ons er zó feestelijk door. Moeder en kind maken het goed en met elkaar hebben ze een fijne kraamtijd met een fijne zuster mét stagiaire, bezoek, kadootjes, post en verwennerij.
En ja, opa en oma zijn is écht speciaal. Net wat iedereen die dat al is steeds gezegd heeft ;-).
En ja, opa en oma zijn is écht speciaal. Net wat iedereen die dat al is steeds gezegd heeft ;-).
donderdag 26 mei 2011
Willem van Willem van Willem van Willem van Willem
door
Willem
Vanmiddag om 16.48 uur kwam hij ter wereld: Willem, van Willem, van Willem, van Willem van Willem en nu zijn we dan toch echt opa en oma! Toen Wim en Geertje belden was Willem net onderweg van zijn werk naar huis en ik was aan het eten koken. De hele boel was meteen goed van slag. De kinderen gingen uit hun stekker: "Joepie, ik ben tante," riepen de meisjes. "Wow, ik ben oom," reageerden de jongens. Ik ging haastig verder met koken, want Wim had gezegd, dat hij zou bellen, als we mochten komen. Even haastig schrokten we ons eten naar binnen en daarna was het hele bosje vlooien hier niet meer te houden. Gelukkig belde Wim, dat we welkom waren en we sjeesden naar het ziekenhuis in Dordrecht. Ach, wat een heerlijk knulletje lag daar in het wiegje! Een echt beertje hoor, van ruim zeven en een half pond. Een breed 'bekkie' en heel grote handen. We mochten hem allemaal even vast houden. De nieuwbakken papa en mama zijn natuurlijk zielsgelukkig en wij met hen. Wat een groot wonder en wat een groot geschenk van God als het allemaal zo goed mag gaan!
maandag 23 mei 2011
Mijn hangende aarbeientuintje
door
Teunie
M'n tuintje is klaar! Mijn hangende aardbeientuintje wel te verstaan. En ik ben er zó blij mee. Het fleurt de hele tuin zomaar op. Dat komt omdat Willem halverwege de klus bedacht om de plankjes rood te verven. Wat staat dat gezellig!
Het tuintje hangt aan een wand van de schuur. Die wand moest nodig gebeitst worden, want de bladders hingen eraan. Eerst heeft Willem dus die wand gebeitst.
In een vooruitziende blik had ik vorig jaar aan het einde van de zomer een blik afgeprijsde Rambo beits meegenomen. Van meer dan 25 euro afgeprijsd naar 7 euro en een beetje. Het blik was precies genoeg voor die wand. Mazzel. Daarna heeft Willem het door mij bedachte tuintje gemaakt. Het zijn plankjes waarin Willem gaten heeft gezaagd. In die gaten hangen potten met aardbeien. Doordat ze in de gaten hangen, kunnen ze niet wegwaaien. Zes van de negen potten kreeg ik pas geleden van een attente bloglezer. De andere drie heb ik bij het tuincentrum gebietst en mocht ik meenemen voor een euro. De aardbeienplantjes zijn deels overgehouden/gestekt van vorig jaar en deels gekocht voor 80 cent per stuk. Willem heeft de plankjes met waslijndraad vastgemaakt aan de wand van de schuur en ze zó gehangen, dat het water er afloopt. Als het goed bevalt wil ik aan het einde van de zomer nog een tweede rij plankjes eronder hebben. Daar wil ik dan nieuwe stekken van de huidige planten in opkweken. Zo krijg ik een rij oude en een rij nieuwe planten en kan ik wel even vooruit.
Wat een lol kun je hebben aan een paar vierkante meter tuin! Vandaag kwam er nog een bloglezeres langs die verbaasd zei: "Op de foto's lijkt het een heel grote tuin, maar 't is eigenlijk maar een postzegel!" En ja, zo is het. Vooral als de kinderen hun fietsen op het straatje parkeren en de droogmolen volhangt. Soms (nee, eigenlijk heel vaak) verlang ik ook naar een heel groot buiten. Met een joekel van een moestuin, een boomgaardje, een zitje in de zon en één in de schaduw en, en, en. Maar waarom zou ik niet tevreden zijn met wat ik heb? Innig tevreden voel ik me, als ik kijk naar de met liefde gemaakte aardbeientuin. Innig tevreden met m'n twee kippetjes. Zelfs ook innig tevreden als ik gieter na gieter in de douche vul en de trap opsjouw naar het dakterras waar de tomatenplanten zo heerlijk groeien en de sla bijna te oogsten is. Innig tevreden met de citroenmelisse uit eigen tuin. En al de beloftes die er nog in de tuin liggen. Op het moment is het erg groen met weinig kleur. Dat moet D.V. volgend jaar beter. Toch wat eerder beginnen met bloemen zaaien misschien. Maar 'straks' gaat er heel veel tegelijk bloeien en kunnen we nog een zomer lang genieten van de kleurtjes.
Nog even snel een receptje delen. Ik kreeg het door van Ellen. Ik weet niet of ik het precies deed zoals zij, want het ging snel, snel even over de mail. Hoe dan ook, ik noem die heerlijke koeken maar chocoladebuideltjes en het gaat zo:
Neem plakjes bladerdeeg en leg ze uit op het aanrecht. Laat ze een klein beetje ontdooien en leg dan op ieder plakje een stuk/reepje/paar blokjes chocolade. Vouw de plakjes dubbel en snijdt de op elkaar gelegde uiteinden in een ronde vorm. Het leukst is het als je zo'n wieltje hebt, waarmee je dan een mooi kartelrandje maakt. Maar gewoon glad af met een mesje gaat ook prima. Leg de buideltjes op een met bakpapier beklede bakplaat. In mijn gewone huis-tuin-en-keuken-oven passen 14 buideltjes op één plaat. Bak de buideltjes in een op 200 graden voorverwarmde oven in 20 minuten gaar en mooi bruin. Tel je vingers even voordat je erin bijt ;-).
De afgesneden stukjes bladerdeeg rol je tussen twee lagen plastic uit tot een dunne lap. Steek met een koekstekertje (of snijd met een mesje) leuke figuurtjes uit de lap en bak ze in een paar minuten op de bakplaat bruin. Dit zijn leuk versieringen voor op de soep. Kies toepasselijke figuurtjes: een bloemetje voor op een lentesoepje, sterren voor op kerstsoep, hartjes voor op vaderdag enzovoorts. Je kunt de figuurtjes los invriezen en vlak voor gebruik uit de vriezer halen.
Het tuintje hangt aan een wand van de schuur. Die wand moest nodig gebeitst worden, want de bladders hingen eraan. Eerst heeft Willem dus die wand gebeitst.
In een vooruitziende blik had ik vorig jaar aan het einde van de zomer een blik afgeprijsde Rambo beits meegenomen. Van meer dan 25 euro afgeprijsd naar 7 euro en een beetje. Het blik was precies genoeg voor die wand. Mazzel. Daarna heeft Willem het door mij bedachte tuintje gemaakt. Het zijn plankjes waarin Willem gaten heeft gezaagd. In die gaten hangen potten met aardbeien. Doordat ze in de gaten hangen, kunnen ze niet wegwaaien. Zes van de negen potten kreeg ik pas geleden van een attente bloglezer. De andere drie heb ik bij het tuincentrum gebietst en mocht ik meenemen voor een euro. De aardbeienplantjes zijn deels overgehouden/gestekt van vorig jaar en deels gekocht voor 80 cent per stuk. Willem heeft de plankjes met waslijndraad vastgemaakt aan de wand van de schuur en ze zó gehangen, dat het water er afloopt. Als het goed bevalt wil ik aan het einde van de zomer nog een tweede rij plankjes eronder hebben. Daar wil ik dan nieuwe stekken van de huidige planten in opkweken. Zo krijg ik een rij oude en een rij nieuwe planten en kan ik wel even vooruit.
Wat een lol kun je hebben aan een paar vierkante meter tuin! Vandaag kwam er nog een bloglezeres langs die verbaasd zei: "Op de foto's lijkt het een heel grote tuin, maar 't is eigenlijk maar een postzegel!" En ja, zo is het. Vooral als de kinderen hun fietsen op het straatje parkeren en de droogmolen volhangt. Soms (nee, eigenlijk heel vaak) verlang ik ook naar een heel groot buiten. Met een joekel van een moestuin, een boomgaardje, een zitje in de zon en één in de schaduw en, en, en. Maar waarom zou ik niet tevreden zijn met wat ik heb? Innig tevreden voel ik me, als ik kijk naar de met liefde gemaakte aardbeientuin. Innig tevreden met m'n twee kippetjes. Zelfs ook innig tevreden als ik gieter na gieter in de douche vul en de trap opsjouw naar het dakterras waar de tomatenplanten zo heerlijk groeien en de sla bijna te oogsten is. Innig tevreden met de citroenmelisse uit eigen tuin. En al de beloftes die er nog in de tuin liggen. Op het moment is het erg groen met weinig kleur. Dat moet D.V. volgend jaar beter. Toch wat eerder beginnen met bloemen zaaien misschien. Maar 'straks' gaat er heel veel tegelijk bloeien en kunnen we nog een zomer lang genieten van de kleurtjes.
Nog even snel een receptje delen. Ik kreeg het door van Ellen. Ik weet niet of ik het precies deed zoals zij, want het ging snel, snel even over de mail. Hoe dan ook, ik noem die heerlijke koeken maar chocoladebuideltjes en het gaat zo:
Neem plakjes bladerdeeg en leg ze uit op het aanrecht. Laat ze een klein beetje ontdooien en leg dan op ieder plakje een stuk/reepje/paar blokjes chocolade. Vouw de plakjes dubbel en snijdt de op elkaar gelegde uiteinden in een ronde vorm. Het leukst is het als je zo'n wieltje hebt, waarmee je dan een mooi kartelrandje maakt. Maar gewoon glad af met een mesje gaat ook prima. Leg de buideltjes op een met bakpapier beklede bakplaat. In mijn gewone huis-tuin-en-keuken-oven passen 14 buideltjes op één plaat. Bak de buideltjes in een op 200 graden voorverwarmde oven in 20 minuten gaar en mooi bruin. Tel je vingers even voordat je erin bijt ;-).
De afgesneden stukjes bladerdeeg rol je tussen twee lagen plastic uit tot een dunne lap. Steek met een koekstekertje (of snijd met een mesje) leuke figuurtjes uit de lap en bak ze in een paar minuten op de bakplaat bruin. Dit zijn leuk versieringen voor op de soep. Kies toepasselijke figuurtjes: een bloemetje voor op een lentesoepje, sterren voor op kerstsoep, hartjes voor op vaderdag enzovoorts. Je kunt de figuurtjes los invriezen en vlak voor gebruik uit de vriezer halen.
vrijdag 20 mei 2011
Rozenblaadjes
door
Teunie
Ik heb van de week de kinderen er weer op uit gestuurd om nog wat wilde rozenblaadjes voor me te plukken. Ik was van plan ze te drogen. Maar mijn plan wijzigde toen ik het recept voor rozenjam tegenkwam. Dat leek me leuk om eens uit te proberen. Gisterenavond heb ik de rozenblaadjes gekookt en de rest van de spulletjes vast klaargezet. Maar eer dat de gekookte blaadjes afgekoeld waren was ik al met iets anders bezig wat ik graag wilde afmaken. Geen nood, dan zou ik die jam toch gewoon vandaag koken. En zo gebeurde. Al was het wel op een ander tijdstip dan ik aanvankelijk in gedachten had :-).
Maaikes juf vierde vandaag haar verjaardag en dus wilde ze een (klein) kadootje voor haar meenemen. Ik grabbelde in de kadootjeskast en vond een leuk plankje met een klemmetje eraan vast waartussen je een notitieblokje o.i.d. kunt klemmen. Ik liet het Maaike zien, maar die vond het geen leuk kadootje. Oke, wat zullen we dan geven? Vind je rozenjam leuk? En ja, dat vond Maaike wel leuk. En zo stond ik vanmorgen ergens rond half 8 rap, rap rozenjam te koken :-). Het was natuurlijk een werkje van niks, omdat alles al klaar stond. Even leuk inpakken en daar ging Maaike met d'r nog warme jam naar school. Ha, ha, da's weer eens iets anders dan badschuim of chocolade toch?
Tussen de middag wilde ik die rozenjam ook eens proeven. Ik draaide een potje open om de boterhammen ermee te besmeren. Maar lieve help! Dat was geen jam! Dat was iets wat beter de naam van pasta past. Of anders harde stroop ofzo. De smaak was heerlijk. Daar niet van. Maar het was waardeloos om te smeren. We mogen de juf wel inseinen :-).
Ik heb nu even zitten googlen op 'rozenjam recept', maar eigenlijk komen alle recepten die je dan vindt ongeveer op hetzelfde neer. Ik ga op eigen houtje maar eens aan het experimenteren. Volgende keer maak ik de jam niet meer met geleisuiker, maar neem ik gewone suiker. Ben benieuwd of het resultaat dan beter smeerbaar is.
Nu ga ik nog even de tuin in. Ik heb Japanse anemonen die door de tuin wandelen. Daar moet ik er nodig een paar van weghalen. Ook ga ik de citroenmelisse flink intomen. Ik ga er maar weer eens limonadesiroop van maken. Dat is hier één van de lievelingslimonades. De frambozen moeten nodig opgebonden worden. Ze zitten goed vol met vruchten. Leuk en lekker. Frambozen zijn echt mijn lievelingsfruit. Nergens mee te vergelijken.
Intussen is Willem in de avonduren bezig om een hangende aardbeientuin voor me te maken. Weet je niet wat dat is? Ik tot voor kort ook niet ;-). Maar ik heb het zelf bedacht en Willem was meteen zó enthousiast over mijn bedenksel dat hij aan het klussen geslagen. Lief he! Binnenkort hoop ik het resultaat te laten zien.
Maaikes juf vierde vandaag haar verjaardag en dus wilde ze een (klein) kadootje voor haar meenemen. Ik grabbelde in de kadootjeskast en vond een leuk plankje met een klemmetje eraan vast waartussen je een notitieblokje o.i.d. kunt klemmen. Ik liet het Maaike zien, maar die vond het geen leuk kadootje. Oke, wat zullen we dan geven? Vind je rozenjam leuk? En ja, dat vond Maaike wel leuk. En zo stond ik vanmorgen ergens rond half 8 rap, rap rozenjam te koken :-). Het was natuurlijk een werkje van niks, omdat alles al klaar stond. Even leuk inpakken en daar ging Maaike met d'r nog warme jam naar school. Ha, ha, da's weer eens iets anders dan badschuim of chocolade toch?
Tussen de middag wilde ik die rozenjam ook eens proeven. Ik draaide een potje open om de boterhammen ermee te besmeren. Maar lieve help! Dat was geen jam! Dat was iets wat beter de naam van pasta past. Of anders harde stroop ofzo. De smaak was heerlijk. Daar niet van. Maar het was waardeloos om te smeren. We mogen de juf wel inseinen :-).
Ik heb nu even zitten googlen op 'rozenjam recept', maar eigenlijk komen alle recepten die je dan vindt ongeveer op hetzelfde neer. Ik ga op eigen houtje maar eens aan het experimenteren. Volgende keer maak ik de jam niet meer met geleisuiker, maar neem ik gewone suiker. Ben benieuwd of het resultaat dan beter smeerbaar is.
Nu ga ik nog even de tuin in. Ik heb Japanse anemonen die door de tuin wandelen. Daar moet ik er nodig een paar van weghalen. Ook ga ik de citroenmelisse flink intomen. Ik ga er maar weer eens limonadesiroop van maken. Dat is hier één van de lievelingslimonades. De frambozen moeten nodig opgebonden worden. Ze zitten goed vol met vruchten. Leuk en lekker. Frambozen zijn echt mijn lievelingsfruit. Nergens mee te vergelijken.
Intussen is Willem in de avonduren bezig om een hangende aardbeientuin voor me te maken. Weet je niet wat dat is? Ik tot voor kort ook niet ;-). Maar ik heb het zelf bedacht en Willem was meteen zó enthousiast over mijn bedenksel dat hij aan het klussen geslagen. Lief he! Binnenkort hoop ik het resultaat te laten zien.
dinsdag 17 mei 2011
Conserveren
door
Teunie
Ik merk dat er altijd veel vragen en reacties zijn als ik iets schrijf over conserveren. Het is dan ook iets wat in veel huishoudens niet meer gebeurt, dan hooguit wat invriezen van vlees en brood. Alles wat je maar bedenken kunt is op ieder moment gewoon in de supermarkt verkrijgbaar. Conserveren is daarmee geen noodzaak meer. Veel kennis van het conserveren van voedsel is dan ook verdwenen. Als ik de boeken van Kleine Huis lees, lees ik dat juist het conserveren van voedsel een heel groot deel van de huishoudelijke taken van ma inhield. Het kostbare voedsel wat door noeste arbeid in de zomer was verkregen moest zorgvuldig geconserveerd worden om er de winter mee door te komen. Inmaken in zuur was bijvoorbeeld een methode. Maar ook werd er voedsel gedroogd en werd er door pa vlees gerookt (in een holle boom). Geweldig hoe men van ouders op kinderen alle weetjes wist over te brengen en op die manier van niets iets wist te maken. Dat zijn we toch heus voor een heel groot deel kwijt geraakt. En hoewel het erg gemakkelijk is om zomaar voor ieder dingetje naar de winkel te rennen, zijn we zo op een bepaalde manier toch erg afhankelijk geworden. Als morgen de vrachtwagenchauffeurs staken hebben veel mensen overmorgen al een probleem.
Behalve de lol die ik eraan beleef zie ik dan ook wel degelijk het nut ervan in om allerlei verloren gegane vaardigheden op te pakken, uit te proberen en toe te passen. Wecken is één zo'n vaardigheid. Voor weinigen (nog) een vanzelfsheid, voor sommigen iets van vroeger bij (o)ma, voor de meesten iets uit de boekjes. En de mensen die er aan willen beginnen moeten over allerlei drempels: hoe kom ik aan kennis? Hoe kom ik aan de juiste spullen? En hoe zit dat nu met dat verhaal over botulisme enzo? Wat dat eerste aangaat: ik krijg zóveel vragen, dat het me gewoonweg niet lukt die stuk voor stuk te beantwoorden. Ook al omdat veel dingen niet in een paar woorden zijn gezegd. Ik raad iedereen die zich serieus in wecken wil verdiepen aan, om het Weckboek aan te schaffen of te lenen. Hierin staat echt alles wat je weten wilt. Of het nu gaat over wecktijden, steriliseren van je spullen, recepten, wecken in de oven en noem maar op.
Wat het tweede aangaat: spullen om te wecken zijn nog altijd volop te koop bij De Brouwmarkt. Daar kunnen ze je ook goed adviseren bij de aanschaf van de ketel en overige benodigdheden. Als je al precies weet wat je wilt, kun je ook rondkijken op Marktplaats. Daar zijn vaak complete weck-uitzetten te koop voor een habbekrats. Het is helemaal aan jou en je portemonee wat hierin je keuze is. Zelf heb ik destijds (11 jaar geleden) een nieuwe ketel met sappan gekocht. De glazen heb ik echter bijna allemaal gekregen of tweedehands gekocht. Rubberen ringen koop ik altijd bij de Brouwmarkt.
Dan nog het derde punt: botulisme! Altijd als het over wecken gaat gaan er direct vingertjes omhoog: pas op, hoor, want er kan botulisme in de potten komen en daar kun je zelfs aan dood gaan. Het wordt geroepen door mensen die zelf nog nooit één pot geweckt hebben en ik vraag me af of er hier iemand is die al is het maar een kennis van een kennis heeft verloren aan een botulisme-infectie. Ik heb ooit ergens gelezen dat er na de Tweede Wereldoorlog maar één beschreven geval van botulisme in weckpotten bekend is. Ook de mensen van Kookmuseum De Vleer(waar enorm veel kennis over en ervaring met wecken is) doen uitermate laconiek als je het onderwerp botulisme te berde brengt. Ook hierin moet ieder voor zich zijn of haar eigen keuze maken. Zelf vind ik het risico op botulisme in weckpotten zó klein, dat ik er niet eens over nadenk en voor 100% 'durf' te wecken. Het risico om om te komen in het verkeer is vele malen groter dan dat er iets gebeurt door het eten van geweckt voedsel. Maar daarom blijf je toch niet binnen zitten?
Wecken van groenten en fruit is voor de meeste mensen nog wel enigszins herkenbaar. Als je het echter hebt over wecken van vlees gaan er al de nodige wenkbrauwen omhoog: 'Hè, kun je ook vlees wecken?' Jawel hoor. Het gaat zelfs uitstekend. In het Weckboek vind je dan ook heel veel recepten. Van gewoon draadjesvlees tot worst of goulash of wat dan ook. Uit ervaring kan ik zeggen, dat het ronduit heerlijk is om een voorraadje geweckt vlees te hebben staan. In tijd van 10 minuten heb ik een pan lekkere sudderlappen op tafel staan!
Nóg onbekender is het wecken van koek en cake. Maar ook dat is prima mogelijk. Je kunt cake wecken en dan voor jaren en jaren goed houden zonder dat het bederft, uitdroogt of wat dan ook.
Een poosje geleden kreeg ik wat konische weckglazen van een bloglezeres hier uit de buurt. En dat was juist iets wat nog op mijn verlanglijstje stond. Konische weckglazen zijn glazen die van onderen smal zijn en dan naar boven toe wijder uitlopen. Deze potten zijn geschikt om cake in te wecken, omdat de cake er bij opening zó kan uitglijden.
Er zijn twee manieren waarop je cake kunt wecken. Je kunt het cakebeslag in de potten doen, de potten in de oven zetten en zo bakken. Daarna sluit je de potten en weck ze in de weckketel. Een andere manier is om het cakebeslag in de potten te doen,
die te sluiten en ze vervolgens in de weckketel au bain marie te 'bakken' (koken dus eigenlijk).
Op die tweede manier had ik het nog nooit gedaan, maar dat wilde ik dan toch eens proberen. En met goed resultaat mag ik wel zeggen. Ik volgde het recept voor Engelse cake (cake met rozijnen) uit het weckboek en maakte zeven cakejes in halve-liter potten. We hebben twee potjes opengemaakt om te proeven en ja, dat smaakte naar meer. Ik wil dan ook binnenkort alle konische potten die ik heb bij elkaar zoeken en ze dan allemaal vullen met cake. Die zal van de zomer vast goed smaken bij de koffie of met een lik slagroom erop als snel toetje. Mmm!
Een andere manier van conserveren is drogen. Ook hierover krijg ik vragen. Het is iets wat in Nederland niet zoveel gedaan wordt. In Zwitserland is voedsel drogen iets volstrekt normaals. Mocht jij (of iemand uit je omgeving) daarom in Zwitserland op vakantie gaan, kijk dan eens voor een droogapparaat in de Kringloopwinkels daar. Ze kosten daar niet veel, terwijl ze hier sowieso al nauwelijks tweedehands verkrijgbaar zijn en nieuw erg duur zijn (kijk maar in de webwinkel van de Brouwmarkt bijvoorbeeld). Als je niet weet wat de voordelen zouden kunnen zijn van drogen, kijk dan eens naar dit informatieve filmpje.
Vorige week ben ik volop aan het drogen geweest. Ik heb een grote pol citroenmelisse verplant in de tuin en daarbij heb ik heel wat grote stengels afgeknipt. De blaadjes heb ik gedroogd en gekneusd en dat leverde een grote pot vol op om bijvoorbeeld te dienen als (onderdeel van een) thee.
Naast citroenmelisse droogde ik een flinke hoeveelheid rozenblaadjes. Oh, wat geurde dat fantastisch! Ook de rozenblaadjes zijn heerlijk in/als thee, maar een handvol uitstrooien in bad of er een geurkussentje mee vullen zijn ook mogelijkheden.
Bij wijze van experiment droogde ik ook witte, pitloze druiven. Het leverde uiteindelijk een flinke pot rozijnen op, maar ik vond dat zó lang duren, dat ik daar niet meer aan begin.
Behalve met drogen en wecken heb ik me ook bezig gehouden met m'n daktuin. De eerste tomatenplanten zijn uitgeplant. Het is nog maar een begin, maar oh, wat geniet ik ervan! De eerste tomatenbloemetjes zijn al gesignaleerd. Deze week hoop ik voldoende olieblikken te hebben om de tweede pallet vol te zetten.
Maaike trakteerde nog voor haar verjaardag, want ze was in de vakantie jarig. Ze wilde graag frikandellenbroodjes trakteren en dus maakte ik vrijdagmorgen vroeg 40 frikandellenbroodjes en nog 12 appel/rozijn/kaneel muffins voor degenen die geen broodje beliefden. Jammergenoeg heb ik geen foto gemaakt van Maaike met haar traktatie. Het is toch de laatste keer voor haar, want ze gaat naar het v.o.
Iets waar ik me sinds een week of 3 mee bezig houd is: Kefir. Ik kreeg een zakje korrels van een vriendin en ben reuze enthousiast. De kinderen halen hun neus ervoor op, maar Willem en ik vinden het heerlijk. Vorige week heb ik Kefir-hangop gemaakt. Het smaakt naar roomkaas. Ik kruid het met gedroogde kruidenboterkruiden en smeer het lekker op m'n brood.
We hebben ook nog raven gehad die langs kwamen. Er kwam een bloglezer een flinke hoeveelheid gevonden, weggegooide en achtergelaten voorwerpen langsbrengen. Er zat onder andere een nog splinternieuw regenpak bij in maat xs. Dat is meteen door Maaike ingepikt, die D.V. na de zomervakantie iedere dag 17 kilometer heen-en-weer naar school gaat fietsen. Een ander voorwerp wat met gejuich uit de doos werd gehaald was een soort overlevingspak. Ideaal voor nacht- of zeevissen, iets wat Leendert graag doet. Wat kan je toch blij zijn met zulke kado's! Een andere raaf zette een paar zakken kleding en schoeisel op de stoep. En laat nu het eerste wat we eruit haalden een paar sandalen in maat 35 zijn, die Jan zó aankon. Jan liep nog steeds op dichte schoenen en is dus helemaal gelukkig met z'n nieuwe schoenen. Ook met de andere spullen weten we prima raad. Heel erg fijn.
Zo, ik ben weer helemaal 'bij geblogt'. Dat heb je als je een week verstek laat gaan. Dan is er veel te vertellen ;-).
Behalve de lol die ik eraan beleef zie ik dan ook wel degelijk het nut ervan in om allerlei verloren gegane vaardigheden op te pakken, uit te proberen en toe te passen. Wecken is één zo'n vaardigheid. Voor weinigen (nog) een vanzelfsheid, voor sommigen iets van vroeger bij (o)ma, voor de meesten iets uit de boekjes. En de mensen die er aan willen beginnen moeten over allerlei drempels: hoe kom ik aan kennis? Hoe kom ik aan de juiste spullen? En hoe zit dat nu met dat verhaal over botulisme enzo? Wat dat eerste aangaat: ik krijg zóveel vragen, dat het me gewoonweg niet lukt die stuk voor stuk te beantwoorden. Ook al omdat veel dingen niet in een paar woorden zijn gezegd. Ik raad iedereen die zich serieus in wecken wil verdiepen aan, om het Weckboek aan te schaffen of te lenen. Hierin staat echt alles wat je weten wilt. Of het nu gaat over wecktijden, steriliseren van je spullen, recepten, wecken in de oven en noem maar op.
Wat het tweede aangaat: spullen om te wecken zijn nog altijd volop te koop bij De Brouwmarkt. Daar kunnen ze je ook goed adviseren bij de aanschaf van de ketel en overige benodigdheden. Als je al precies weet wat je wilt, kun je ook rondkijken op Marktplaats. Daar zijn vaak complete weck-uitzetten te koop voor een habbekrats. Het is helemaal aan jou en je portemonee wat hierin je keuze is. Zelf heb ik destijds (11 jaar geleden) een nieuwe ketel met sappan gekocht. De glazen heb ik echter bijna allemaal gekregen of tweedehands gekocht. Rubberen ringen koop ik altijd bij de Brouwmarkt.
Dan nog het derde punt: botulisme! Altijd als het over wecken gaat gaan er direct vingertjes omhoog: pas op, hoor, want er kan botulisme in de potten komen en daar kun je zelfs aan dood gaan. Het wordt geroepen door mensen die zelf nog nooit één pot geweckt hebben en ik vraag me af of er hier iemand is die al is het maar een kennis van een kennis heeft verloren aan een botulisme-infectie. Ik heb ooit ergens gelezen dat er na de Tweede Wereldoorlog maar één beschreven geval van botulisme in weckpotten bekend is. Ook de mensen van Kookmuseum De Vleer(waar enorm veel kennis over en ervaring met wecken is) doen uitermate laconiek als je het onderwerp botulisme te berde brengt. Ook hierin moet ieder voor zich zijn of haar eigen keuze maken. Zelf vind ik het risico op botulisme in weckpotten zó klein, dat ik er niet eens over nadenk en voor 100% 'durf' te wecken. Het risico om om te komen in het verkeer is vele malen groter dan dat er iets gebeurt door het eten van geweckt voedsel. Maar daarom blijf je toch niet binnen zitten?
Wecken van groenten en fruit is voor de meeste mensen nog wel enigszins herkenbaar. Als je het echter hebt over wecken van vlees gaan er al de nodige wenkbrauwen omhoog: 'Hè, kun je ook vlees wecken?' Jawel hoor. Het gaat zelfs uitstekend. In het Weckboek vind je dan ook heel veel recepten. Van gewoon draadjesvlees tot worst of goulash of wat dan ook. Uit ervaring kan ik zeggen, dat het ronduit heerlijk is om een voorraadje geweckt vlees te hebben staan. In tijd van 10 minuten heb ik een pan lekkere sudderlappen op tafel staan!
Nóg onbekender is het wecken van koek en cake. Maar ook dat is prima mogelijk. Je kunt cake wecken en dan voor jaren en jaren goed houden zonder dat het bederft, uitdroogt of wat dan ook.
Een poosje geleden kreeg ik wat konische weckglazen van een bloglezeres hier uit de buurt. En dat was juist iets wat nog op mijn verlanglijstje stond. Konische weckglazen zijn glazen die van onderen smal zijn en dan naar boven toe wijder uitlopen. Deze potten zijn geschikt om cake in te wecken, omdat de cake er bij opening zó kan uitglijden.
Er zijn twee manieren waarop je cake kunt wecken. Je kunt het cakebeslag in de potten doen, de potten in de oven zetten en zo bakken. Daarna sluit je de potten en weck ze in de weckketel. Een andere manier is om het cakebeslag in de potten te doen,
die te sluiten en ze vervolgens in de weckketel au bain marie te 'bakken' (koken dus eigenlijk).
Op die tweede manier had ik het nog nooit gedaan, maar dat wilde ik dan toch eens proberen. En met goed resultaat mag ik wel zeggen. Ik volgde het recept voor Engelse cake (cake met rozijnen) uit het weckboek en maakte zeven cakejes in halve-liter potten. We hebben twee potjes opengemaakt om te proeven en ja, dat smaakte naar meer. Ik wil dan ook binnenkort alle konische potten die ik heb bij elkaar zoeken en ze dan allemaal vullen met cake. Die zal van de zomer vast goed smaken bij de koffie of met een lik slagroom erop als snel toetje. Mmm!
Een andere manier van conserveren is drogen. Ook hierover krijg ik vragen. Het is iets wat in Nederland niet zoveel gedaan wordt. In Zwitserland is voedsel drogen iets volstrekt normaals. Mocht jij (of iemand uit je omgeving) daarom in Zwitserland op vakantie gaan, kijk dan eens voor een droogapparaat in de Kringloopwinkels daar. Ze kosten daar niet veel, terwijl ze hier sowieso al nauwelijks tweedehands verkrijgbaar zijn en nieuw erg duur zijn (kijk maar in de webwinkel van de Brouwmarkt bijvoorbeeld). Als je niet weet wat de voordelen zouden kunnen zijn van drogen, kijk dan eens naar dit informatieve filmpje.
Vorige week ben ik volop aan het drogen geweest. Ik heb een grote pol citroenmelisse verplant in de tuin en daarbij heb ik heel wat grote stengels afgeknipt. De blaadjes heb ik gedroogd en gekneusd en dat leverde een grote pot vol op om bijvoorbeeld te dienen als (onderdeel van een) thee.
Naast citroenmelisse droogde ik een flinke hoeveelheid rozenblaadjes. Oh, wat geurde dat fantastisch! Ook de rozenblaadjes zijn heerlijk in/als thee, maar een handvol uitstrooien in bad of er een geurkussentje mee vullen zijn ook mogelijkheden.
Bij wijze van experiment droogde ik ook witte, pitloze druiven. Het leverde uiteindelijk een flinke pot rozijnen op, maar ik vond dat zó lang duren, dat ik daar niet meer aan begin.
Behalve met drogen en wecken heb ik me ook bezig gehouden met m'n daktuin. De eerste tomatenplanten zijn uitgeplant. Het is nog maar een begin, maar oh, wat geniet ik ervan! De eerste tomatenbloemetjes zijn al gesignaleerd. Deze week hoop ik voldoende olieblikken te hebben om de tweede pallet vol te zetten.
Maaike trakteerde nog voor haar verjaardag, want ze was in de vakantie jarig. Ze wilde graag frikandellenbroodjes trakteren en dus maakte ik vrijdagmorgen vroeg 40 frikandellenbroodjes en nog 12 appel/rozijn/kaneel muffins voor degenen die geen broodje beliefden. Jammergenoeg heb ik geen foto gemaakt van Maaike met haar traktatie. Het is toch de laatste keer voor haar, want ze gaat naar het v.o.
Iets waar ik me sinds een week of 3 mee bezig houd is: Kefir. Ik kreeg een zakje korrels van een vriendin en ben reuze enthousiast. De kinderen halen hun neus ervoor op, maar Willem en ik vinden het heerlijk. Vorige week heb ik Kefir-hangop gemaakt. Het smaakt naar roomkaas. Ik kruid het met gedroogde kruidenboterkruiden en smeer het lekker op m'n brood.
We hebben ook nog raven gehad die langs kwamen. Er kwam een bloglezer een flinke hoeveelheid gevonden, weggegooide en achtergelaten voorwerpen langsbrengen. Er zat onder andere een nog splinternieuw regenpak bij in maat xs. Dat is meteen door Maaike ingepikt, die D.V. na de zomervakantie iedere dag 17 kilometer heen-en-weer naar school gaat fietsen. Een ander voorwerp wat met gejuich uit de doos werd gehaald was een soort overlevingspak. Ideaal voor nacht- of zeevissen, iets wat Leendert graag doet. Wat kan je toch blij zijn met zulke kado's! Een andere raaf zette een paar zakken kleding en schoeisel op de stoep. En laat nu het eerste wat we eruit haalden een paar sandalen in maat 35 zijn, die Jan zó aankon. Jan liep nog steeds op dichte schoenen en is dus helemaal gelukkig met z'n nieuwe schoenen. Ook met de andere spullen weten we prima raad. Heel erg fijn.
Zo, ik ben weer helemaal 'bij geblogt'. Dat heb je als je een week verstek laat gaan. Dan is er veel te vertellen ;-).
dinsdag 10 mei 2011
Voedselvoorraad
door
Teunie
In de afgelopen weken heb ik regelmatig iets uit m'n weckvoorraad op tafel gebracht. Vooral in de drukke tijd van kledingwissel is het erg handig om snel een goede, lekkere maaltijd op tafel te kunnen zetten. Langzamerhand is mijn weckvoorraad aardig geslonken. Fruit, jam en siroop heb ik nog wel. Maar groenten heb ik haast niet meer en vlees al helemaal niet. Daarom ga ik de voorraad maar weer eens op peil zien te brengen.
Zaterdag was ik bij Van Os voor aardappels, groenten en fruit. Ik heb een aardig partijtje meegenomen. Ik had voor 50 euro. Dat lijkt (is!) een flink kapitaal om uit te geven aan aardappels, groenten en fruit. Maar er zat voor 5 euro aan perssinaasappels bij die ik voor iemand moest meenemen. En met die 45 euro aan spullen kan ik twee weken toe. Ik geef dan dus 22,50 per week uit aan aardappels, groenten en fruit voor 11 personen. Ongeveer 2 euro per persoon per week. Eigenlijk nog minder, want een deel van wat ik kocht wordt geweckt en ook kreeg mijn schoonmoeder nog voor een aantal dagen groenten ervan. Er zat wel handel bij wat snel op/verwerk moest worden, maar dat vind ik nooit een punt. We eten er lekker van!
Zaterdagavond werd er al hard gesnackt van de komkommers die er bij zaten. Het kratje champignons heb ik meteen verwerkt. Ik bakte drie porties, waarvan er twee de vriezer in gingen. Ook droogde ik twee bladen champignonplakjes in mijn droogapparaat.
We aten die dag patat (van patatbonken, lekker vers en zelfgemaakt).
Zondag verdween er ook weer het een en ander uit de agf-voorraad: we aten gekookte en gebakken aardappels, sla (kropsla en luxe slamix uit een zakje), asperges (bijgerecht) en meloen met slagroom toe.
Op maandag grabbelde ik 's morgens vroeg al in mijn voorraad. Ik maakte een schaal rauwkost van komkommer, radijs en appel. Bij het avondeten kwamen er gekookte aardappels, bloemkool en appelmoes op tafel en was er weer meloen met slagroom toe. Bovendien heb ik gisterenavond 2 anderhalve liter potten asperges, 4 anderhalve liter potten tomatensoep en 4 literpotten basis-aspergesoep geweckt. Die tomatensoep maakte ik van uien, knoflook, rode en gele paprika, tomaten en kruiden. De basis-aspergesoep maakte ik van het afval van de asperges, kookwater en zout. Om het af te maken hoef ik het alleen nog maar te binden en wat gesnipperde ham erdoor te roeren.
Wat er nu nog op voorraad is: spinazie voor anderhalve maaltijd. We eten het één keer als hoofdgroente en één keer als laagje in de lasagne. De spinazie ga ik zo meteen klaarmaken voor de vriezer. Dan is er nog kant-en-klaar gesneden andijvie die vandaag op moet. Dat wordt stamppot rauwe andijvie vanavond. Mmm! Er zijn nog twee maaltjes bloemkoel. Die bewaar ik in de koelkast tot gebruik. Er is één maaltijd bleekselderij. Die ga ik stoven en eten we van de week een keer als hoofdgroente. Er is nog voor één keer kropsla, voor twee keer prei en dan nog voor 2 tot 3 keer stoofpeertjes (de laatste van het seizoen). Aan fruit heb ik nog appels, peren en meloenen. Ook blijven er nog wat kilootjes appels over om te moezen. En als laatste heb ik nog wat pakjes soepgroenten, wat kant-en-klaar ratatouille en twee zakjes taugé in de vriezer gestoken.
Het is al met al wel veel werk, maar ik geniet er van om in de keuken bezig te zijn. En zéker geniet ik ervan als er lekker gesmuld wordt. Gisteren grapte Willem nog (op een verwijtende toon):"Hè, nu heb je alwéér zo lekker gekookt! Wanneer ga je nu eens vies koken." :-)
Eigenlijk wil ik vóór de zomervakantie ook vlees en cake wecken. Dan heb ik alles voor het grijpen staan voor als ik op een warme of volle vakantiedag geen zin heb in koken. De zomervakantie valt hier vroeg. De middelbare scholieren hoeven nog maar 7 weken en de basisschoolkinderen 8. Het zal nog flink aanpoten worden om enigszins ontspannen aan de vakantie te beginnen. Ik probeer ook altijd vóór de vakantie overal nog een keer goed te werken. Dan kan het huishouden daarna wel een poosje op een laag pitje. Tegen de tijd dat de zomervakantie voorbij is heb ik er dan ook wel weer zin in om de draad op te pakken. En zo vliegt het jaar cyclus na cyclus om.
Zaterdag was ik bij Van Os voor aardappels, groenten en fruit. Ik heb een aardig partijtje meegenomen. Ik had voor 50 euro. Dat lijkt (is!) een flink kapitaal om uit te geven aan aardappels, groenten en fruit. Maar er zat voor 5 euro aan perssinaasappels bij die ik voor iemand moest meenemen. En met die 45 euro aan spullen kan ik twee weken toe. Ik geef dan dus 22,50 per week uit aan aardappels, groenten en fruit voor 11 personen. Ongeveer 2 euro per persoon per week. Eigenlijk nog minder, want een deel van wat ik kocht wordt geweckt en ook kreeg mijn schoonmoeder nog voor een aantal dagen groenten ervan. Er zat wel handel bij wat snel op/verwerk moest worden, maar dat vind ik nooit een punt. We eten er lekker van!
Zaterdagavond werd er al hard gesnackt van de komkommers die er bij zaten. Het kratje champignons heb ik meteen verwerkt. Ik bakte drie porties, waarvan er twee de vriezer in gingen. Ook droogde ik twee bladen champignonplakjes in mijn droogapparaat.
We aten die dag patat (van patatbonken, lekker vers en zelfgemaakt).
Zondag verdween er ook weer het een en ander uit de agf-voorraad: we aten gekookte en gebakken aardappels, sla (kropsla en luxe slamix uit een zakje), asperges (bijgerecht) en meloen met slagroom toe.
Op maandag grabbelde ik 's morgens vroeg al in mijn voorraad. Ik maakte een schaal rauwkost van komkommer, radijs en appel. Bij het avondeten kwamen er gekookte aardappels, bloemkool en appelmoes op tafel en was er weer meloen met slagroom toe. Bovendien heb ik gisterenavond 2 anderhalve liter potten asperges, 4 anderhalve liter potten tomatensoep en 4 literpotten basis-aspergesoep geweckt. Die tomatensoep maakte ik van uien, knoflook, rode en gele paprika, tomaten en kruiden. De basis-aspergesoep maakte ik van het afval van de asperges, kookwater en zout. Om het af te maken hoef ik het alleen nog maar te binden en wat gesnipperde ham erdoor te roeren.
Wat er nu nog op voorraad is: spinazie voor anderhalve maaltijd. We eten het één keer als hoofdgroente en één keer als laagje in de lasagne. De spinazie ga ik zo meteen klaarmaken voor de vriezer. Dan is er nog kant-en-klaar gesneden andijvie die vandaag op moet. Dat wordt stamppot rauwe andijvie vanavond. Mmm! Er zijn nog twee maaltjes bloemkoel. Die bewaar ik in de koelkast tot gebruik. Er is één maaltijd bleekselderij. Die ga ik stoven en eten we van de week een keer als hoofdgroente. Er is nog voor één keer kropsla, voor twee keer prei en dan nog voor 2 tot 3 keer stoofpeertjes (de laatste van het seizoen). Aan fruit heb ik nog appels, peren en meloenen. Ook blijven er nog wat kilootjes appels over om te moezen. En als laatste heb ik nog wat pakjes soepgroenten, wat kant-en-klaar ratatouille en twee zakjes taugé in de vriezer gestoken.
Het is al met al wel veel werk, maar ik geniet er van om in de keuken bezig te zijn. En zéker geniet ik ervan als er lekker gesmuld wordt. Gisteren grapte Willem nog (op een verwijtende toon):"Hè, nu heb je alwéér zo lekker gekookt! Wanneer ga je nu eens vies koken." :-)
Eigenlijk wil ik vóór de zomervakantie ook vlees en cake wecken. Dan heb ik alles voor het grijpen staan voor als ik op een warme of volle vakantiedag geen zin heb in koken. De zomervakantie valt hier vroeg. De middelbare scholieren hoeven nog maar 7 weken en de basisschoolkinderen 8. Het zal nog flink aanpoten worden om enigszins ontspannen aan de vakantie te beginnen. Ik probeer ook altijd vóór de vakantie overal nog een keer goed te werken. Dan kan het huishouden daarna wel een poosje op een laag pitje. Tegen de tijd dat de zomervakantie voorbij is heb ik er dan ook wel weer zin in om de draad op te pakken. En zo vliegt het jaar cyclus na cyclus om.
dinsdag 3 mei 2011
Ik worstel en kom boven ;-)
door
Teunie
Meer specifiek: ik worstel me door de kledingwissel en ben bijna boven! Pff, je wilt niet weten hoeveel kledingstukken ik de afgelopen anderhalve week door mijn handen heb laten gaan! Maar goed, nog van drie kinderen de kleding omwisselen en dan ben ik klaar. Volgende week wil ik naar de stad met m'n boodschappenlijstje en dan kan ik deze minst leuke klus (die ik bedenken kan) weer voor een klein half jaar vergeten. Het geeft toch wel een heel blij en voldaan gevoel, al die goed gevulde en nette kledingkasten! Ik merk ook dat ik steeds sneller ga. Een beetje een 'het paard ruikt de stal'-gevoel. En ook komt er als vanzelf steeds meer zin om andere opruimklussen beet te pakken. Maar eerst dit maar eens goed zien af te ronden.
Het is hier intussen ook vakantie. Iedereen, behalve Willem en Dirk, heeft vrij. Het krioelt dus in en uit. Sinds twee dagen staat de tent weer opgezet in de tuin. Gisterennacht heeft Hans er met twee maten in geslapen en vannacht logeert Koos er samen met een vriendje. Heerlijk toch, zulke simpele vakantiegeneugten? Maaike is uit logeren bij vriendinnetjes hier in de buurt. Haar lege bed is meteen ingenomen door Maria's vriendinnetje :-).
's Morgens vieren Willem en ik een half uurtje vakantie met ontbijt op bed. Daarna moet hij helaas de deur uit naar z'n werk. Maar ja...er moeten nu eenmaal pegels verdiend worden ;-).
Wat boffen we trouwens met het weer als het gaat om kinderen die lekker buiten kunnen spelen en de was die zo heerlijk snel droogt! Het is minder voor de boeren. Het is echt hor- en hordroog overal. M'n zaaigoed moet ik ook continu begieten. Volgende week wil ik een begin maken met het uitplanten. Het groeit allemaal als kool. Ik ben toch zó benieuwd of het allemaal gaat lukken met die dakmoestuin van mij!
Ik ga nog fijn een poosje breien. Met m'n benen omhoog! Ik viel vanmorgen van een stoel toen ik een stapel kleding hoog in een kast wilde leggen en, au, wat doet dat (nog steeds!) gemeen zeer. Het is helemaal dik en blauw en het schrijnt :-(
Het is hier intussen ook vakantie. Iedereen, behalve Willem en Dirk, heeft vrij. Het krioelt dus in en uit. Sinds twee dagen staat de tent weer opgezet in de tuin. Gisterennacht heeft Hans er met twee maten in geslapen en vannacht logeert Koos er samen met een vriendje. Heerlijk toch, zulke simpele vakantiegeneugten? Maaike is uit logeren bij vriendinnetjes hier in de buurt. Haar lege bed is meteen ingenomen door Maria's vriendinnetje :-).
's Morgens vieren Willem en ik een half uurtje vakantie met ontbijt op bed. Daarna moet hij helaas de deur uit naar z'n werk. Maar ja...er moeten nu eenmaal pegels verdiend worden ;-).
Wat boffen we trouwens met het weer als het gaat om kinderen die lekker buiten kunnen spelen en de was die zo heerlijk snel droogt! Het is minder voor de boeren. Het is echt hor- en hordroog overal. M'n zaaigoed moet ik ook continu begieten. Volgende week wil ik een begin maken met het uitplanten. Het groeit allemaal als kool. Ik ben toch zó benieuwd of het allemaal gaat lukken met die dakmoestuin van mij!
Ik ga nog fijn een poosje breien. Met m'n benen omhoog! Ik viel vanmorgen van een stoel toen ik een stapel kleding hoog in een kast wilde leggen en, au, wat doet dat (nog steeds!) gemeen zeer. Het is helemaal dik en blauw en het schrijnt :-(
Abonneren op:
Posts (Atom)