woensdag 27 februari 2019

Soep!

Eind vorige week kwam er een telefoontje van de groenteboer: ¨Heb je misschien interesse in soeppakketten?¨  ¨O ja, best hoor, daar kan ik wel wat mee,¨ was mijn antwoord. En even later kwam Ria in d´r caddy aan gesjeesd. Ik riep naar Jan, dat hij even de deur moest opendoen en kijken, of hij helpen kon. Ik hoorde wat geklapper van kratten en even later vloog Ria de straat weer uit. Toen ik een poosje later eens ging kijken, wat er precies was neergezet, bleken dat een paar kratten vol van die semi-kant-en-klare groentesoep-pakketten te zijn. Ik heb ze niet geteld, maar het waren er wel een stuk of dertig, denk ik. Nou Teun, stroop je mouwen maar op. Ha, ha.

De pakketten waren officieel een dag of twee over de datum. Maar dat loopt natuurlijk zo´n vaart niet. In elk pakket zat: 1 flinke ui, 1 of 2 winterpenen, 2 preien, een stuk bloemkool, een paar takjes peterselie, een paar takjes selderij en 2 bouillonblokken. De werkwijze voor soep was uitermate simpel: alle groenten schoonmaken en in blokjes/stukjes/roosjes snijden. Water aan de kook brengen, bouillonblokken erbij, groenten erbij, klaar. Ja, ja, en dan ook nog een serieuze handleiding erbij, hè :-))). Het is echt zonde, als je dan ziet dat zoiets in een stevige plastic bak is verpakt en het geheel ook nog weer in plastic folie. En als zoiets dan over de tht-datum is, wordt alles vernietigd, omdat het teveel werk is om de boel uit te pakken. 

Ik hoefde natuurlijk niet van alle pakketten soep te koken. Ik heb een paar pakketten opengemaakt en er de bloemkoolstukken uitgehaald. Dat was prima voor een maaltje met bloemkool. De uien en preien uit die pakketten heb ik inmiddels ook opgemaakt en de wortels gingen naar de konijnen en de cavia. Hadden die ook feest. Een aantal pakketten gaf ik weg. Van een aantal pakketten kookte ik soep, waar we al een paar dagen heerlijk van smullen. Ook ging er een grote pan soep naar Maaikes werk.



Als je met het pakket basis-groentesoep maakt, kun je natuurlijk zelf variëren. Soepballen erbij, vermicelli erbij, wat roods (paprika) erbij, een restje sperzieboontjes marcheerde ook prima, enzovoorts. De basissoep, die je precies volgens de aanwijzing maakt, bevat enorm veel groenten: 800 gram op anderhalve liter bouillon. Maria en ik vinden dat heeeeeerlijk. Voor de anderen kan de soep best verdund worden met nóg eens anderhalve liter bouillon. Dan is hij nog gevuld genoeg. 

Het schoonmaken van de groenten is een gezellig werkje. Maria en ik doen het samen. We zitten dan aan de tafel, muziekje aan, en gaan met die banaan. Gisteren hebben we zelfs een uurtje aan de tuintafel zitten werken. Het was zulk heerlijk weer. Dat konden we niet zomaar aan ons voorbij laten gaan!






Om door mijn voorraad pakketten te komen, heb ik flink wat potten basis-groentesoep geweckt. Wel 20 potten! Die staan nu fijn voor het grijpen op de plank en ik kan op het moment dat ik een pot openmaak bedenken welke variant ik ermee maak. Wat een rijk gevoel!







Omdat mijn voorraad weckpotten eindig is en ik nog potten voor andere dingen nodig heb, heb ik ook mijn voedseldroger ingezet. Er past ongeveer 3 kilo soepgroente per keer in en na droging houd je dan 300 gram over. Dat is nog eens een compacte vorm van bewaren! 




Ik heb inmiddels dik 6 kilo schoongemaakte groenten gedroogd: de inhoud van 8 pakketten. Langzaamaan gaat het einde in zicht komen. We kunnen voorlopig soep eten. En soep. En soep. En ook nog soep. Groentesoep!















dinsdag 26 februari 2019

Naar Jeruzalem!

Eindelijk was het vorige week zover: We zouden met Henk een uitstapje maken!

Al jarenlang hebben wij de gewoonte om met elk kind vanaf de 12e verjaardag één keer per jaar apart op stap te gaan. Eén middag/avond zijn ze dan helemaal de prins of prinses, waar alles om draait. Zo´n uitstapje wordt uiteraard zorgvuldig uitgekozen samen met het kind wat aan de beurt is. In augustus is Henk, onze jongste, 12 geworden en mocht ook hij, eindelijk, een uitstapje uitkiezen! Na lang wikken en wegen wist hij het: Henk wilde graag naar Jeruzalem. In het Omniversum dan ;-).


En hij wilde eten bij de Burger King.

Ok. U vraagt, wij draaien :-).

Donderdagmiddag had Willem een uurtje vrij genomen van zijn werk en zodoende konden we om kwart over vier vertrekken. Het plan was, om eerst een wandelingetje te maken langs het strand in Scheveningen, daarna naar de Burger King te gaan en tenslotte naar het Omniversum.

Helaas was er heel veel file. Het schoot allemaal van geen kant op. Toen we rond zessen nog in Den Haag voortkropen, besloten we de strandwandeling maar te skippen en meteen naar de Burger King te gaan.  Het werd de Burger King in de Spuistraat. We zochten een parkeergarage in de buurt op, parkeerden de auto en liepen de stad in. Eerst liepen we de verkeerde kant op. Maar dat was helemaal niet erg, want zo stonden we ineens bij de koning op de stoep :-).


Uiteindelijk vonden we de Burger King in de Spuistraat (lopend navigeren met je telefoon is soms bepaald geen sinecure) en stond Henk helemaal verlekkerd voor de zuil te bedenken wat hij eens kiezen zou. Wij komen nooit bij de Burger King en het was dus allemaal nieuw voor hem en bovendien waren er géén restricties. Hij mocht echt kiezen wat hij maar wilde.


Toen we allemaal iets gekozen hadden, gingen we zitten aan een tafel op een mooi plekje in een serre, die een prachtig uitzicht bood over de winkelstraat. Het was zó leuk om met Henk mee te genieten van zijn keuze en van zijn feestje :-).



Na het eten wandelden we weer terug naar de parkeergarage en na een ritje van 10 minuten stonden we bij het Omniversum. We hadden gereserveerd, maar op deze doordeweekse avond was het totaal niet druk. We waren ruimschoots op tijd en we hadden dus nog wel even gelegenheid om wat rond te kijken in het winkeltje enzo. We zaten nog een poosje op een bankje tot het vijf voor 8 was en de deur open ging.


Ik ben niet zo goed in schatten, maar volgens mij waren er maar een stuk of 20 mensen en we zaten allemaal zo´n beetje in het midden van de zaal. De film was een belevenis. Het is dat je de geuren niet ruikt, maar als je die beelden zo groot ziet en de geluiden hoort, is het alsof je er echt bent. In de film zie je Jeruzalem door de ogen van de het Christendom, het Jodendom en de Islam.



Na afloop van de film liepen Henk en Willem bij de uitgang van de zaal nog wat te treuzelen. En toen kregen ze helemaal onverwachts een kleine ´behind the scenes´. De mensen van het Omniversum lieten zien hoe die koepel in elkaar steekt. Als je er zit, denk je dat je echt in een koepel zit. Maar het is gewoon een normaal gebouw, waarin schermen in een koepelvorm zijn aangebracht. Ze lieten het zien door de lampen achter de schermen aan te doen. Echt leuk om dat te zien!

Het feestje zat er op. Wat restte was nog een rit door de donkere avond naar huis en werd Henk z´n eerste uitstapje geschiedenis. Het was erg leuk om dat met onze jongste zo mee te maken!

maandag 18 februari 2019

Voorjaar en vakantieplannetjes

Wat geniet ik van de eerste lentedagen!

Buiten koffie drinken, met uitzicht op de wapperende was :-)


Krokussen en sneeuwklokjes in de tuin. Al zijn het er maar een paar. Maar daarom juist extra bijzonder, toch?


We ruimen op. Binnen (keukenlaatjes enzo ;-), maar ook buiten. Hans stapelde het leeggestookte houthok weer keurig vol met vers hout. Dat mag nu een jaartje drogen. De bomen werden door Hans gerooid, de stammen gezaagd, gekloofd en daarna gestapeld. Wat een kanjer is het toch!



Vorige week was het voor de eerste keer 9 graden. Dat is voor de bijen het sein om te voorschijn te komen en hun reinigingsvlucht te maken. De volken zijn ontwaakt en het is al dagenlang een feest om naar te kijken.


Gisteren was Hans jarig. 21 is hij nu. Hij wist nog niet, of hij z´n verjaardag wel wilde vieren. Maar natuurlijk hebben we hem gisteren als gezin wel in de watten gelegd :-). Maria had gevraagd, wat voor taart hij wenste. Hij wilde slagroomtaart. En Maria maakte dus een slagroomtaart. Lekker voor het zondagse bakkie koffie na de morgendienst.




´s Avonds na de dienst hebben we gezellig hapjes op tafel gezet. Een soort zittend buffet, zeg maar ;-). We hadden huisgemaakte humus met paprika en komkommer om te dippen, kipgehaktballetjes uit de weck en een camembertkaasje in bladerdeeg. Heel simpel, maar heel lekker en vooral erg gezellig, zo.


Verder gaat het hier zo z´n gangetje. De kinderen moeten nog één week naar school. Ik kijk weer uit naar een weekje vakantie. We hebben al wat plannetjes. Willem hoopt weer met Jan te gaan Pieterpadten. Dirk en Wim hebben het plan opgevat, om mee te gaan. Lekker met vier mannen op stap dus :-). Zelf heb ik ook wel zo het één en ander aan plannetjes voor die week. Sowieso de eerste workshop ´Bak je eigen brood´ van dit jaar. Daar ben ik altijd twee dagen mee bezig ivm voorbereiden en naderhand de boel opruimen en het huishoudelijk werk inhalen, wat bleef liggen. Ook staat er weer een aflevering voor de kookrubriek van Terdege op de planning. Dan nog een avondje spinnen en met Maria naar het ziekenhuis. Als ik er zo over denk, heb ik het drukker dan in een gewone week, geloof ik :-). Maar druk is niet erg. Drukkend, dat is gekker.

dinsdag 12 februari 2019

Regelmaat en familie

In de tijd dat ik geboren werd (jaren ´60) was Reinheid, Rust en REGELMAAT zo´n beetje het belangrijkste devies voor kersverse moeders. Het oude ´opvoedboek´ van Benjamin Spock van mijn moeder heb ik juist vorig jaar uit m´n kast weggedaan. Dat boek stond bol van adviezen, die op deze leest geschoeid waren.

Mijn moeder had die regelmaat helemaal in haar huishouden en ook in haar leven verweven. Alles was zo voorspelbaar. Op maandag aten we andijvie, werd de bovenverdieping gedaan, werden de bedden verschoond en de was gedaan. Elke maandagavond zette mijn moeder zich aan de boekhouding van de zaak. En jarenlang was het ook vaste prik, dat ze op maandagavond een patroon tekende en dan op dinsdag naaide. Op dinsdag had ik dus kans op een nieuwe jurk of rok of wat dan ook. Die kans moest ik overigens delen met mijn twee zussen :-)).

De hele week stond vast. Van de maaltijden tot het moment van boodschappen doen. Van het schrijven van kaarten tot de werkochtenden met de werkster.

Of het nu komt, doordat we nu in een andere tijd leven, of doordat ik gewoon meer het adhd-erige van mijn vader in mij heb, dat weet ik niet. Ik heb die regelmaat er in elk geval nooit zo in gekregen. Ik ben toch meer van ad hoc. Toch hebben ook spring-in-het-velds altijd wel enige regelmaat in hun leven. Ik ook. En stiekem vind ik dat ook wel fijn.

Vandaag was de dinsdag-regelmaat ver te zoeken. Op dinsdag zijn er altijd twee dingen, die vast staan: schoonmama komt koffie drinken en ik bak voor twee vrouwen Moermanbrood.

Maar vandaag appte schoonmama, dat ze een keer oversloeg, omdat ze nog verjaarsvisite had. En eigenlijk kwam dat zomaar best wel goed uit. Want ik was de hele ochtend op stap geweest voor de webshop. Eerst reed ik naar de molen. Dat doe ik normaal altijd op woensdag of op donderdag. Maar ik schreef het al: de regelmaat was er op deze dag helemaal uit. En zo kwam het, dat ik op dinsdagmorgen vroeg naar Terbregge reed.


Omdat ik toch onderweg was, deed ik meteen maar de verpakkingsgroothandel in Barendrecht aan. En omdat de Makro daarnáást is en ik daar ook nog iets vandaan nodig had, reed ik van de ene parkeerplaats naar de andere en schoof de Makro in. Het was al bijna 11 uur, toen ik thuis kwam! Weg ochtend!

Juist vandaag had ik het ook flink druk met bestellingen in de shop. En daarom was het niet erg, dat schoonmama niet kwam.

Door het drukke inpakwerk, kwam vervolgens de broodbakkerij enigszins in het gedrang. Het was later dan mijn bedoeling was, voordat ik de degen ging maken. En hoewel er veel dingen juist onder druk prima gaan, is dat met brood bakken níet het geval. Daar moet je heus tijd voor nemen. Dat ging mooi mis. Maar goed.



Wat ook al anders was dan anders: we gingen vroeg eten. En dat had dan weer van alles te maken met het tweede onderwerp van dit logje: familie.

Willem en ik komen allebei uit een grote familie. Ik zou niet eens wéten, hoeveel nichten en neven ik heb. En ook in allerlei leeftijden. Mijn oudste neef is al een eindje in de zeventig. Mijn jongste een jaar of dertig. Nu Willem en ik vijftigplussers zijn, komen we met onze familie in een andere fase. Bijna drie jaar geleden ontvielen mij mijn ouders. En de laatste jaren ontviel ons elk jaar wel een oom of tante. En nu ontvallen ons neven en nichten. Zo gingen wij vanavond condoleren bij het gezin van een neef, die op 69-jarige leeftijd is overleden. En dan gaan op de terugweg in de auto toch de gedachten vanzelf terug naar vroegere jaren en halen we herinneringen op.

Al met al was het dus een vreemde dinsdag. Het kleine beetje regelmaat in mijn leven was in elk geval ver te zoeken ;-).

maandag 11 februari 2019

Stank en lekkers

Zaterdag stond ons dorp aardig op stelten. Om kwart voor 8 hoorde ik niet anders dan brandweer-sirenes. Ik keek online, of ik informatie kon vinden. Nou, nou, het bleek goed raak:


En:


Er ontsnapte een (eerst onbekend) gas uit een tankwagen op het industrieterrein. Er kwam al snel een alert, dat ramen en deuren beter gesloten gehouden konden worden. Gelukkig was er al snel bekend, dat het gas weliswaar vreselijk stonk (waardoor je braakneigingen kon krijgen), maar dat het niet giftig was. Er stond een erg harde wind en die zorgde ervoor, dat een groot deel van Nederland last had van de stank. Gelukkig zaten wij aan ´de goede kant´ van de wind :-). Wij hebben er in ons huis nauwelijks last van gehad. Maar reed je het dorp uit en kwam je vóór de wind, dan was het echt afschuwelijk.

Afijn. Ons dorp was zo´n beetje de hele dag in het nieuws. Maar gelukkig hoefde ik mijn programma niet te veranderen, noch te onderbreken door deze gebeurtenis.

De zaterdag was anders dan anders. Schoonmama was jarig. Aanvankelijk zouden Willem en ik gewoon zoals elke zaterdag ´s morgens bij haar op de koffie gaan en dan haar oude vriendin meenemen. Maar die liet vrijdagavond weten, dat het niet door kon gaan, omdat ze niet in orde was. Willem vond het daarom leuker om ´s middags naar zijn moeder te gaan, zodat hij dan zijn broers en zussen zou zien. Zodoende hadden we ineens een ´lege´ zaterdagmorgen.

Ik had beloofd een taart te maken. Twee schoonzussen zorgden al voor kwarktaart, monchoutaart en appeltaart. Ik koos ervoor om een dadeltaart te maken. Dat was zó lang geleden. En dadeltaart is zó lekker. En zó gemakkelijk te maken. En zó handig te vervoeren. Kortom: de ideale taart. Deze taart wil je vast ook maken. Ik post daarom het recept :-).

Je hebt nodig:
1 pakje roomboter
150 gram gele basterdsuiker
1 losgeklopt ei
500 gram dadels in stukjes
200 gram biscuitjes in stukjes
150 gram kokosrasp plus 50 gram om te versieren

Werkwijze:
smelt de boter. Doe er de suiker bij en los deze op. Roer er het ei door en klop met een garde alles tot een saus. Doe de dadels erbij en verwarm deze kort. Roer er de biscuitjes en 150 gram kokosrasp door. Doe alles in een met bakpapier beklede taartvorm van 24 cm doorsnee. Strijk de bovenkant glad en bestrooi met de overgebleven kokosrasp. (Eigenlijk had ik een paar dadels moeten bewaren om daar de taart nog wat mee op te leuken. Maar ik had alles gesneden.) Zet de taart voor minstens 2 uur in de koelkast. Snijd kleine puntjes, want deze taart is behalve superlekker, ook behoorlijk ´machtig´.




vrijdag 8 februari 2019

Workshops, wolletjes en ov-gedoe.

Het was hier vandaag weer een lekker afwisselend dagje. Het begon met vroege vogels, die op tijd naar hun werk moesten. Om kwart voor 7 waren achtereenvolgens Hans, Leendert, Koos en Maaike al vertrokken. Dat ging tamelijk geruisloos. De scholieren Maria en Jan gaven méér werk. Eerst vertrok Maria. Maar die stond na een klein half uur weer op de stoep. De bus was niet komen opdagen. Er is hier sinds december een nieuwe busmaatschappij actief en dat is ronduit hopeloos. Het is er enorm op achteruit gegaan. Afijn. Maria ging sowieso niet meer op tijd komen, maar werd, om het te laat komen te beperken, per auto naar school gereden.

De volgende patiënt was Jan. Hij moest een uur later naar school. Ook hij kwam een tijdje na vertrek weer terug: zijn ov-kaart kon niet in de bus opgeladen worden. Bij de oude maatschappij kon je in de bus je bestelling ophalen (saldo opladen). In de nieuwe bussen dus niet :-(. Hij vroeg, of ik hem even naar De Dam wilde rijden. Dan zou hij bij de sigarenboer z´n ov-kaart opladen en met de volgende bus naar school gaan. Ook hij zou te laat komen. Dus stuurde ik even een mailtje naar zijn docent, dat Jan wat later zou zijn. Intussen was ook Henk naar school vertrokken, nadat ik nog Namen + Feiten (Bijbelles) met hem geoefend had, omdat dat er gisterenavond nog niet goed in zat. Eindelijk daalde om kwart over 9 de rust neer. Willem en ik hadden toen nog niet eens ontbeten. En gek genoeg kon ik maar aan één ding denken: een stuk mokkataart. Ha, ha. Maar dat ging hem toch heus niet worden. Ik maakte snel 2 borden Brinta klaar en zette een bakkie troost :-)

Naast het gewone huishoudelijke werk was er vandaag veel werk aan de webshop. Ik kreeg namelijk steeds ongeduldigere mailtjes met de vraag, wanneer ik weer met de broodbakworkshops zou beginnen. Ik had bedacht, dat ik deze week dan toch heus de agenda zou maken. En toen was het ineens vrijdag en was er nog steeds geen agenda...Die moest er nú komen. Maar ik vind dat systeem, waarin de agenda gemaakt wordt, zoooo lastig. Tja, ik ben nu eenmaal tamelijk digibeet. Gelukkig wilde Willem wel helpen. Die was vanmorgen voor het eerst op. En behalve dat hij continu zat te snotteren enzo, begon hij op te knappen. Het was me echt een pak van het hart, dat hij even wilde meekijken.

Enigszins voldaan constateerde ik dat ook Willem mopperde op het knullige systeem. Het lag dus niet helemaal aan mij ;-). Behalve dat we de agenda voor de workshops erin wilden hebben, wensten we ook een koppeling met het betaalsysteem. Na een hoop gevogel kwam het voor elkaar. Hè, hè, eindelijk kon de boel online en had ik er rust van.

Er moesten ook aardig wat bestellingen klaargemaakt worden en vanmiddag heeft Maria vast meel, bloem en zonnebloempitten ingepakt. Dat heb ik allemaal in de schappen gezet.

Dat was dus het shopwerk. Maar ik wilde ook zover mogelijk klaar zijn met het huishoudelijke werk. Vanavond vierde Maaike d´r vriend zijn verjaardag en morgen hoopt schoonmama te verjaren. Dan blijft er niet veel tijd over voor alles wat ik vòòr de zondag af wil hebben.

Het lukte allemaal. De pakjes gingen op tijd met de post mee. Daarna sprong ik achter het fornuis. Er stond een aardappel-vlees-groente-menuutje op de planning. Altijd lekker, maar best bewerkelijk, ook al waren we vanavond ´maar´ met z´n zevenen. Het allerlaatste restje verse groenten werd opgemaakt: twee zakken gesneden rode kool. Tikkie verkleurd. Maar verder niets mis mee.



Morgen is het patat-dag en voor zondag heb ik stoofpeertjes in m´n hoofd. Dan kan ik maandag bij leven en welzijn weer fijn een nieuwe voorraad inslaan bij de groenteboer.

Rode kool dus. En, oh, wat was dat lekker. Ik heb het ouderwets klaargemaakt. Met een scheutje azijn en wat suiker en verder: zout, kruidnagels, nootmuskaat, kaneel, snuf peper en appel. Mjammie! Gekookte aardappels erbij en kipfilet voor de liefhebbers. Zelfgemaakte verse appelmoes natuurlijk. Dat mag bij rode kool niet ontbreken. En voor toe was er rijstepap.



Vanavond dan een verjaardag. En nu eens een keertje zonder dat ik een handwerkje meenam. Meestal doe ik dat wèl. Ook als ik naar het ziekenhuis moet (voor in de wachtkamer), of in de auto. Ik ben gewoon dol op wol :-).

De laatste tijd heb ik veel gesponnen. Ik had twee soorten wol. Eén soort die verrukkelijk spon, de andere was drama: allemaal gepluis, korte haartjes, waardeloos. Maar ik vond het zonde om die pluizige wol weg te doen en besloot de twee soorten te combineren. Zo werd het uiteindelijk nog wel een leuk draadje. Maar na twee klossen heb ik het voor gezien gehouden. Die akelige soort ga ik verder niet spinnen. Die kan nog wel dienst doen als vulmateriaal ofzo. De gesponnen wol heb ik geverfd in mooie kleuren. Nu nog bedenken wat ik er van ga maken.





Het volgende spinprojectje was een zakje prachtige alpaca lontwol. Die had ik vorig jaar op de spingroep gekregen. Er was teveel geld in de pot van de groep en iedereen kreeg een voorraadje prachtige spinwol kado. Geweldig! De groene wol spon fantastisch en de 150 gram joeg ik zo door m´n wiel :-).



Ik draaide er mooie bolletjes van en heb alvast een proeflapje gebreid. Nu nog een patroontje uitkiezen om iets moois ervan te maken. En ook bedenken wat ik nú eens zal gaan spinnen. Ik heb nog mooie witte lontwol. Maar die wil ik vòòr het spinnen verven. En aangezien ik geen idee heb, wanneer ik daar eens even tijd voor kan maken, spin ik misschien eerst nog maar iets uit die verrassingszak van de spingroep. Vervelen hoef ik me in elk geval niet. Wat een geruststelling :-).

MaDiWoDo-soep, of zoiets

Ook vandaag besloot ik nog wat groenten te redden van de groene container. De koelkast is bíjna leeg! Maar ook uit een bijna lege koelkast, kun je meestal nog een prima maaltijd te voorschijn toveren. Je maakt dan gewoon MaDiWoDo-soep (met de restjes van de maaltijden van maandag, dinsdag, woensdag en donderdag dus). Helemaal letterlijk werd het dat overigens niet. Ik gebruikte namelijk geen restjes van vorige maaltijden, maar gewoon nog wat ik aan groenten vond. En dat was:

- een doosje niet zo mooie champignons
- 1 knolselderij met verlept blad
- 1 zielige pastinaak
- een restje gekookte aardappels van gisteren (toch een restje dus ;-))
- de laatste, ietwat schimmelige, zoete aardappel (alleen de schil had schimmelplekjes)
- enkele tenen knoflook van een bol met uitgelopen sprieten
- vier wortels, de laatsten uit een zakje waspeen
- een paar stukken bloemkool, die ik redde van een verder rottig exemplaar
- een restant verlepte peterselie
- 2 uien


Ik trok allereerst een krachtige rundvleesbouillon. Was meteen het één na laatste pakje soepvlees uit mijn vriezer opgebruikt. Dat lag er al zoooo lang. 

Vanmiddag maakte ik mijn groentenbuit schoon en sneed alles in stukjes. Ik zette een groot deel van de groenten in wat zonnebloemolie aan; eerst de uien en de knoflook. Een klein deel van de groenten hield ik apart om als herkenbare groenten in de soep te eindigen. Nadat de groenten waren aangezet, goot ik de bouillon er door een zeef bij. Ik bracht alles aan de kook en liet de soep 20 minuten pruttelen. Daarna pureerde ik het zaakje door er de staafmixer in te zetten. De ietwat saaie soep leukte ik op met de achtergehouden groenten. Nog even een paar flinke draaien aan m´n pepermolen en, voila, een grote pan heerlijke MaDiWoDo-soep. 

de soep vòòr het pureren.
Lekker veel groenten!

De stukjes groenten, die er later bij gingen.
En de verlepte peterselie die in een beker
koud water nog aardig opknapte. 

Lekker soeppie 


We hebben deze soep vanavond gegeten met een restant zelfgemaakte patat van zaterdag. Is dat ook maar weer op. En vooruit: ook het toetje kwam uit de voorraad. Ik heb nog enkele potten peren op siroop. Die staan werkelijk al jaren op de plank. Ik heb voor de grap eens gezocht op mijn blog, om te kijken of ik er soms over geblogd had, destijds. En jawel! De peren stammen uit 2010! Nou, ze smaakten perfect :-). Heerlijk met een klodder slagroom en wat hagelslag. Er staan nog een stuk of 3 potten. Die gaan we maar eens snel soldaat maken.



Ik had nog meer keukenwerk op mijn programma, vandaag. Er stond een groot pak Winter Wonder Cake in mijn kast. Dat kreeg ik kado van één van de deelnemers aan een workshop brood bakken. Met het pak mix (van 1 kilo) kon je genoeg beslag maken voor 3 cakeblikken. Ik had bedacht, dat ik daar ook lekker wat weckglazen mee kon vullen, om cake te wecken. 

Cake op de plank hebben staan, is ook alweer zoiets fijns. Zo heb je altijd iets in huis voor onverwachts bezoek, of voor een keer dat je geen tijd hebt om iets te bakken. Koek uit de winkel houd ik liever buitenshuis. Niet alleen omdat ik het erg duur vind, maar ook omdat het enorm veel verpakkingsmateriaal scheelt, als je zelf bakt. 

Cake weck je in zogenaamde stortglazen. Dat zijn konisch gevormde glazen, waar de cake gemakkelijk uit kan glijden. Hiervoor is het ook nodig, dat je de glazen goed invet en bestrooit met paneermeel. Dat paneermeel moest ik nog even maken. Ik gebruikte er het brood voor, wat ik in de kacheloven had gedroogd. Het brood ging in een plastic zak en werd daarna bewerkt met een deegroller. Zo krijg je prachtig paneermeel van oud brood, wat ook alweer niet in de vuilnisbak hoeft te belanden.

Cake wecken kun je op verschillende manieren doen. Ik doe het zo: 

Vul de beboterde en gepaneerde (brandschone) weckglazen voor de helft met cakebeslag. Sluit de glazen met de deksels met ringen en twee klemmetjes. Zet de glazen in de weckketel en verzwaar ze (anders gaan ze drijven). Ik verzwaar de glazen door er met water gevulde potten bovenop te zetten. Vul de ketel met water tot je cakepotten bijna onder water staan. Breng alles aan de kook en laat het 2 uur koken. Klaar!

Cake op deze manier ´gebakken´ vinden wij erg lekker, want het is minder droog dan (mijn) oven-gebakken cake. 

Het cake-klusje deden Maria en ik samen. Terwijl ik de potten prepareerde, maakte Maria het beslag klaar. Zo hadden wij met maar heel weinig moeite 9 cakejes gebakken: 7 in glazen van 1/2 liter en 2 in glazen van 3/4 liter.


Zelfgemaakt paneermeel

geprepareerde glazen


tot halverwege met beslag gevuld

Uit de ketel. Nu afkoelen, dan kunnen de
klemmetjes eraf.

Op deze lente-achtige, zonnige, dag hebben we ook nog wat buiten gedaan. Lekker de boel wat opgeruimd en aangeveegd en genoten van de bloemen hier en daar.

de winterroos staat in volle bloei.
Jammer dat ze hun kopjes altijd zo laten hangen

De rozemarijn bloeit met tere paarse bloemetjes

De winterviolen maken zich op voor een
rijke voorjaarsbloei

En hoe heerlijk is het dan om ´s avonds nog wat met wol bezig te zijn? Maar daarover schrijf ik later nog weleens. Het verhaal is wel weer lang genoeg :-).