Mijn moeder had die regelmaat helemaal in haar huishouden en ook in haar leven verweven. Alles was zo voorspelbaar. Op maandag aten we andijvie, werd de bovenverdieping gedaan, werden de bedden verschoond en de was gedaan. Elke maandagavond zette mijn moeder zich aan de boekhouding van de zaak. En jarenlang was het ook vaste prik, dat ze op maandagavond een patroon tekende en dan op dinsdag naaide. Op dinsdag had ik dus kans op een nieuwe jurk of rok of wat dan ook. Die kans moest ik overigens delen met mijn twee zussen :-)).
De hele week stond vast. Van de maaltijden tot het moment van boodschappen doen. Van het schrijven van kaarten tot de werkochtenden met de werkster.
Of het nu komt, doordat we nu in een andere tijd leven, of doordat ik gewoon meer het adhd-erige van mijn vader in mij heb, dat weet ik niet. Ik heb die regelmaat er in elk geval nooit zo in gekregen. Ik ben toch meer van ad hoc. Toch hebben ook spring-in-het-velds altijd wel enige regelmaat in hun leven. Ik ook. En stiekem vind ik dat ook wel fijn.
Vandaag was de dinsdag-regelmaat ver te zoeken. Op dinsdag zijn er altijd twee dingen, die vast staan: schoonmama komt koffie drinken en ik bak voor twee vrouwen Moermanbrood.
Maar vandaag appte schoonmama, dat ze een keer oversloeg, omdat ze nog verjaarsvisite had. En eigenlijk kwam dat zomaar best wel goed uit. Want ik was de hele ochtend op stap geweest voor de webshop. Eerst reed ik naar de molen. Dat doe ik normaal altijd op woensdag of op donderdag. Maar ik schreef het al: de regelmaat was er op deze dag helemaal uit. En zo kwam het, dat ik op dinsdagmorgen vroeg naar Terbregge reed.
Omdat ik toch onderweg was, deed ik meteen maar de verpakkingsgroothandel in Barendrecht aan. En omdat de Makro daarnáást is en ik daar ook nog iets vandaan nodig had, reed ik van de ene parkeerplaats naar de andere en schoof de Makro in. Het was al bijna 11 uur, toen ik thuis kwam! Weg ochtend!
Juist vandaag had ik het ook flink druk met bestellingen in de shop. En daarom was het niet erg, dat schoonmama niet kwam.
Door het drukke inpakwerk, kwam vervolgens de broodbakkerij enigszins in het gedrang. Het was later dan mijn bedoeling was, voordat ik de degen ging maken. En hoewel er veel dingen juist onder druk prima gaan, is dat met brood bakken níet het geval. Daar moet je heus tijd voor nemen. Dat ging mooi mis. Maar goed.
Wat ook al anders was dan anders: we gingen vroeg eten. En dat had dan weer van alles te maken met het tweede onderwerp van dit logje: familie.
Willem en ik komen allebei uit een grote familie. Ik zou niet eens wéten, hoeveel nichten en neven ik heb. En ook in allerlei leeftijden. Mijn oudste neef is al een eindje in de zeventig. Mijn jongste een jaar of dertig. Nu Willem en ik vijftigplussers zijn, komen we met onze familie in een andere fase. Bijna drie jaar geleden ontvielen mij mijn ouders. En de laatste jaren ontviel ons elk jaar wel een oom of tante. En nu ontvallen ons neven en nichten. Zo gingen wij vanavond condoleren bij het gezin van een neef, die op 69-jarige leeftijd is overleden. En dan gaan op de terugweg in de auto toch de gedachten vanzelf terug naar vroegere jaren en halen we herinneringen op.
Al met al was het dus een vreemde dinsdag. Het kleine beetje regelmaat in mijn leven was in elk geval ver te zoeken ;-).
