Strijken is mijn ochtendklus. Ik sta altijd om 5 uur op. Nadat ik een stukje heb gelezen en wat heb gemediteerd, klap ik mijn stijkplank uit en ga aan de slag. Al strijkend mijmer ik. Soms beluister ik al strijkend iets. Dat kan heel verschillend zijn. Van een preek tot het nieuws. Strijken en luisteren gaat prima samen. Terwijl mijn handen automatisch het werk doen, kan ik heel goed iets tot me nemen.
Toen ik vanmorgen klaar was met strijken, constateerde ik, dat mijn strijkplankhoes toch wel heel erg versleten was.
Tijd voor een nieuw exemplaar dus.
Je kunt dan natuurlijk naar Blokker rennen en zo´n ding kopen. Maar goede strijkplankovertrekken zijn best duur. Bovendien is het een heel kleine moeite om er één te maken. Van een oud dekbedovertrek of zo. Dan kost het je niets en het scheelt weer grondstoffen.
Vanmiddag maakte ik in een uur tijd een nieuwe hoes. Heel simpel: de oude haalde ik van de plank en legde ik als mal op een oud dekbedovertrek. Voor de stevigheid gebruikte ik een dubbele laag stof: voor- en achterkant van het overtrek dus. Ik knipte langs de oude hoes en hield een centimeter extra aan. Het naaimachien kwam op tafel en ik zigzagde de nieuwe hoes rondom. Daarna stikte ik een tunnel van een centimeter en hield 3 stukjes open. Eén aan de punt van de plank en twee aan weerszijden van de lange kant. Ik haalde het koordje uit de oude hoes. Dat is van nylon en was nog helemaal intact. Dat koordje trok ik door de tunnel. Ik spande de hoes om de plank en trok het koordje tussen de twee open stukjes door een stukje naar buiten. Nu kon ik het spanbandje van de oude hoes (wat ook nog intact was) bevestigen. Als laatste nam ik de oude spanknoop en spande daarmee het begin en einde van het koordje. Ziezo. Kleine moeite, leuke besparing.
 |
| koordje, spanbandje en spanknoop konden hergebruikt worden |
 |
| De oude hoes gebruikte ik als mal |
 |
| Tunneltje stikken |
 |
| prachtig strak gespannen |
 |
| Ook netjes glad om de punt van de plank |
