Vanmorgen liep ik me wat op te doffen. Schone jurk aan, haren netjes, fijne schoentjes aan. Ik ging namelijk naar 'de boer' (Van Os) om AGF-inkopen te doen. Wie mij kent, vraagt zich nu direct af, waarom ik me daarvoor moet opdoffen. Want ik maak me er normaal gesproken niet druk over, hoe ik eruit zie. Het had dan ook een reden. Ik moest op de foto. Bij de boer, ja. Het is voor een artikel in Terdege over voedselverspilling.
Ik kom al jaren bij Van Os. Misschien al wel 15 jaar. Ik zou het niet precies weten. Normaal gesproken ga ik er tegen sluitingstijd heen en dan krijg ik overschotjes tegen een klein prijsje. Vandaag moesten we echter ook rekenen met de agenda van de fotograaf en we hadden met z'n drieën afgesproken, dat het ergens tussen 10 en 11 uur gebeuren zou.
De boer zou, net als anders, mijn kar(ren) volladen met overschot en 'kneusjes'. Je moet dan denken aan bananen met een plekje, aardbeien die snel op moeten enzovoorts. En de fotograaf zou plaatjes schieten.
Daar ging ik dus. Voor mijn gevoel 'in vol ornaat'. Van Os had al het één en ander voor me klaargezet. En verder kon ik ook los in de winkel. Stoofperen voor een habbekrats. Leuk! Omdat het van de winter niet echt koud geweest is, zijn er nog veel stoofperen over. Die moeten nu snel weg. Daarom heeft van Os een actie: een grote tas vol voor maar 2,50. Stoofperen laten zich heel gemakkelijk inmaken. Je stooft de peertjes, zoals je gewend bent. Je doet ze gloeiend heet in brandschone potten met een schroefdeksel. De deksels trekken bij het afkoelen vacuüm (je hoort een plop). En zo kun je de peertjes gemakkelijk een jaar (en ook wel langer!) bewaren.
Er was andijvie. Er was rabarber. En ik vulde m'n voorraadje aardappels en uien aan. Er was een grote, dikke watermeloen met een schimmelplekje op de schil. Geen probleem. Die meloen zouden we vandaag nog gaan aansnijden. Mmm, we zijn er allemaal dol op.
Nadat er een hele reportage was gemaakt van een perenscheppende Teunie, een blaadje spinazie etende Teunie, een Teunie met de boer die de kar vult, een auto-vullend duo en vast nog wel één en ander wat ik alweer vergeten ben, zat deze 'klus' er voor mij weer op. Ik kon met de buit naar huis :-).
Het hele gedoe had me natuurlijk meteen uit m'n ritme gehaald. Maar gelukkig maakte de middag veel goed!
Maaike kwam aan het begin van de middag thuis en ik vroeg haar, of ze nog even helpen wilde in de garage. En ja, natuurlijk! Want opruimen is verslavend. Echt waar, hoor :-). Je krijgt er energie van!
We spraken af wat we wilden doen. In elk geval de hoek met groenten en fruit aanpakken. Alles nalopen, de hoek leeghalen, de vloer schoonmaken en al het vers gehaalde spul daar stallen. En dan was het meteen een goed plan, om de koelkast (we hebben in de garage een tweede koelkast staan) na te lopen en te ordenen, zodat koelkastspul (zoals aardbeien) erin konden. En, als we dan toch bezig waren: de vloer voor de voorraadkasten leegmaken en schoonmaken. Want daar was stiekem van alles neergezet: zakken voer voor de dieren, zakken meel, een groot pak toiletpapier wat niet in de kast pastte, een rekje kruiden enzovoorts. Echt reuze onhandig, vooral omdat de maandboodschappen ook juist werden bezorgd: 8 grote veilingkratten met boodschappen. Die moesten weer keurig in de kast. Fijn als er daarbij niets in je actieradius staat.
Zo gezegd, zo gedaan. Het was weer buffelen hoor. We verzamelden weer het nodige aan zooi!
Het verschil mag er zijn! We kregen al opmerkingen over 'echo' in de garage en 'veranderde plattegronden'. Jan hing uit zichzelf meteen uit school z'n jas en tas aan de juiste haak. Zo gaat dat: rommel trekt rommel aan, maar andersom werkt het ook. Als de boel geordend is, wil je dat graag zo houden.
In de AGF-inkopen vond ik twee grote zakken krieltjes. Officieel over de datum, maar daar malen wij natuurlijk niet om. Weet je hoe lekker ze waren? Het was feest! Ik kookte de krieltjes en daarna werden ze gefrituurd. Ik bakte vis (tongetjes) en maakte een grote schaal sla klaar. Met een royaal stuk watermeloen voor tóe, was het een echt feestmaal! En er zijn weer 4,4 kilo krieltjes van weggooien 'gered'. Dat is mijn kleine bijdrage aan het tegengaan van voedselverspilling.
vrijdag 29 mei 2015
donderdag 28 mei 2015
Hulp
door
Teunie
Vandaag had ik hulp. En wat was ik daar blij mee! Ik had er echt naar uitgekeken. Maaike en ik hadden afgesproken, dat wanneer Maaike klaar zou zijn met haar examen, ze mij af en toe zou helpen om de garage helemaal uit te mesten.
De garage is het ondergeschoven kindje in m'n huishouding. Eigenlijk is het maar een halve garage, want het voorste gedeelte is verbouwd tot werkkamer. Het achterste deel is mijn provisiekast, zolder, kelder, opslag, en nog veel meer. De ruimte is inpandig en meet zo'n 20 vierkante meter, schat ik. Behoorlijk veel als het vol staat met van alles en nog wat!
In de winter kom ik er alleen om even snel iets te pakken. Het is er dan koud en het is er ook een beetje donker. Ja, ik weet het: aan dat laatste is natuurlijk eenvoudig iets te doen ;-). Wat er dan wel gebeurt: er wordt van alles en nog wat 'geparkeerd'. Aanvankelijk redelijk geordend. Maar later steeds chaotischer. Tot er een moment komt, dat ik me echt schaam voor de zooi.
En dan is het voorjaar. En dan kan de buitendeur fijn open. Het is licht en warm. Tijd voor de grote schoonmaak!
Hoe fijn is het om dat samen met je grote dochter te gaan doen! Want eerlijk is eerlijk: als het náást m'n drukke huishouden moet, lijkt er altijd iets belangrijkers te zijn. En dan blijft de garage wat hij was: het ondergeschoven kindje.
Maar nu, samen met Maaike, gaat het heerlijk. Eerst doen we het noodzakelijkste werk in de huishouding tot ongeveer 10 uur. Daarna drinken we lekker een bakkie koffie en gaan vervolgens helemaal los in de garage. ¨Vang de spinnen, wees niet bang¨, weet-je-nog? Dat poëziealbumversje?
De jassen werden gesorteerd: een hoop voor de kringloop, een hoop voor de was en een paar die de container in konden.
Aan de kapstok kwamen we, naast jassen, ook een flink aantal tassen tegen. Tassen die al héél lang niet meer gebruikt werden. Ook de tassen werden netjes gesorteerd. Er bleven er maar heel weinig over, die terug mochten :-).
Onder de kapstok stond een gescheurde knikkerbak. Die werd vervangen door een heel exemplaar. Compleet met deksel. De twee knikkerzakken die we ook aan de kapstok tegenkwamen, gingen er netjes bij. Zo. Mooi opgeruimd!
Tijd om de planken bóven de kapstok aan te gaan pakken. Drie planken. Boordevol schoenen. Een grote puinhoop!
Terwijl het ooit toch goed georganiseerd was ;-). We haalden de planken leeg en speelden 'Memory'. Zo snel mogelijk twee dezelfde schoenen zien te vinden. En daarna natuurlijk het grote sorteren. Er zijn heel wat schoenen weggegaan. Maar er bleven er nog genoeg ;-). Op de onderste plank de schoenenmandjes met 'daagse' schoenen. Daarboven wandel-, sport- en werkschoenen. De schoenen die het nodig hadden kregen een poetsbeurtje. Ik zei het al: echt heel goed!
Voordat we de schoenen, jassen en tassen terug hingen en legden, maakten we de leeggekomen hoek schoon. Het was echt schrikken hoe vuil het was! Dat is deels te wijten aan de eensteensmuur, die 'doorslaat'. Als je dat met water gaat afdoen, wordt het één grote kliederboel. We wilden het dus droog houden. Maar hoe maak je het dan toch goed schoon? Daar hebben we een krachtpatser voor ingezet: een staalborstel! Maaike heeft de hele muur met een staalborstel gerost en daarna met de stofzuiger nagezogen. Daar is het toch heus van opgeknapt, alhoewel die bakstenen echt niet mooi licht (de originele kleur) meer te krijgen zijn. Het zij zo. Het plafond werd geragd. De gestucte zijmuur met een sopje afgenomen. Langzamerhand begon het zowaar een beetje te stralen!
De spullen die terug mochten kregen weer hun eigen, oorspronkelijke plekje.
En intussen was ik erg blij, dat het droog geworden was en dat de zon was gaan schijnen. Want nu heb ik mooi nog twee volle trommels winterjassen weggewassen en die zijn in de zon en de wind fijn droog gekomen.
Ik zou dolgraag nu in één keer doorpakken. Elke dag een paar uur die garage in. Maar het ontbreekt me daarvoor aan tijd. Bovendien heeft Maaike op dit moment even veel omhanden. We hebben daarom onze agenda's getrokken om samen 'garagetijd' te reserveren. Gelukkig is Maaike nèt zo enthousiast over de klus als ik. En veel enthousiasme hebben we wel nodig. En moed en doorzettingsvermogen. Want als we het nu over het garageoppervlak hebben? Ik denk dat we nu zo'n halve vierkante meter gehad hebben.....
De garage is het ondergeschoven kindje in m'n huishouding. Eigenlijk is het maar een halve garage, want het voorste gedeelte is verbouwd tot werkkamer. Het achterste deel is mijn provisiekast, zolder, kelder, opslag, en nog veel meer. De ruimte is inpandig en meet zo'n 20 vierkante meter, schat ik. Behoorlijk veel als het vol staat met van alles en nog wat!
In de winter kom ik er alleen om even snel iets te pakken. Het is er dan koud en het is er ook een beetje donker. Ja, ik weet het: aan dat laatste is natuurlijk eenvoudig iets te doen ;-). Wat er dan wel gebeurt: er wordt van alles en nog wat 'geparkeerd'. Aanvankelijk redelijk geordend. Maar later steeds chaotischer. Tot er een moment komt, dat ik me echt schaam voor de zooi.
En dan is het voorjaar. En dan kan de buitendeur fijn open. Het is licht en warm. Tijd voor de grote schoonmaak!
Hoe fijn is het om dat samen met je grote dochter te gaan doen! Want eerlijk is eerlijk: als het náást m'n drukke huishouden moet, lijkt er altijd iets belangrijkers te zijn. En dan blijft de garage wat hij was: het ondergeschoven kindje.
Maar nu, samen met Maaike, gaat het heerlijk. Eerst doen we het noodzakelijkste werk in de huishouding tot ongeveer 10 uur. Daarna drinken we lekker een bakkie koffie en gaan vervolgens helemaal los in de garage. ¨Vang de spinnen, wees niet bang¨, weet-je-nog? Dat poëziealbumversje?
Schrob de keuken,
dweil de gang.
Vang de spinnen
wees niet bang.
Schil de piepers
roer de pap,
dan vindt iedereen je knap!
Vandaag had Maaike niet zo heel lang de tijd, want ze moest ook nog op twee adressen gaan oppassen. We overlegden en besloten om één hoek te doen, maar dan wel echt heel goed natuurlijk :-). Het werd de hoek van de jassen en schoenen. De hoek, direct als je de deur binnenkomt. De winterjassen hingen notabene nog aan de kapstok. Ook weer niet zo heel vreemd, want hoe lang is het helemaal geleden, dat ze die voor het laatst aan hadden, met dit koude voorjaar?!
De jassen werden gesorteerd: een hoop voor de kringloop, een hoop voor de was en een paar die de container in konden.
Aan de kapstok kwamen we, naast jassen, ook een flink aantal tassen tegen. Tassen die al héél lang niet meer gebruikt werden. Ook de tassen werden netjes gesorteerd. Er bleven er maar heel weinig over, die terug mochten :-).
weggooien |
kringloop |
Tijd om de planken bóven de kapstok aan te gaan pakken. Drie planken. Boordevol schoenen. Een grote puinhoop!
Terwijl het ooit toch goed georganiseerd was ;-). We haalden de planken leeg en speelden 'Memory'. Zo snel mogelijk twee dezelfde schoenen zien te vinden. En daarna natuurlijk het grote sorteren. Er zijn heel wat schoenen weggegaan. Maar er bleven er nog genoeg ;-). Op de onderste plank de schoenenmandjes met 'daagse' schoenen. Daarboven wandel-, sport- en werkschoenen. De schoenen die het nodig hadden kregen een poetsbeurtje. Ik zei het al: echt heel goed!
Voordat we de schoenen, jassen en tassen terug hingen en legden, maakten we de leeggekomen hoek schoon. Het was echt schrikken hoe vuil het was! Dat is deels te wijten aan de eensteensmuur, die 'doorslaat'. Als je dat met water gaat afdoen, wordt het één grote kliederboel. We wilden het dus droog houden. Maar hoe maak je het dan toch goed schoon? Daar hebben we een krachtpatser voor ingezet: een staalborstel! Maaike heeft de hele muur met een staalborstel gerost en daarna met de stofzuiger nagezogen. Daar is het toch heus van opgeknapt, alhoewel die bakstenen echt niet mooi licht (de originele kleur) meer te krijgen zijn. Het zij zo. Het plafond werd geragd. De gestucte zijmuur met een sopje afgenomen. Langzamerhand begon het zowaar een beetje te stralen!
De spullen die terug mochten kregen weer hun eigen, oorspronkelijke plekje.
En intussen was ik erg blij, dat het droog geworden was en dat de zon was gaan schijnen. Want nu heb ik mooi nog twee volle trommels winterjassen weggewassen en die zijn in de zon en de wind fijn droog gekomen.
Ik zou dolgraag nu in één keer doorpakken. Elke dag een paar uur die garage in. Maar het ontbreekt me daarvoor aan tijd. Bovendien heeft Maaike op dit moment even veel omhanden. We hebben daarom onze agenda's getrokken om samen 'garagetijd' te reserveren. Gelukkig is Maaike nèt zo enthousiast over de klus als ik. En veel enthousiasme hebben we wel nodig. En moed en doorzettingsvermogen. Want als we het nu over het garageoppervlak hebben? Ik denk dat we nu zo'n halve vierkante meter gehad hebben.....
woensdag 27 mei 2015
Cookies pressen
door
Teunie
Vandaag heb ik geprofiteerd van de flow, waar ik gisteren in kwam. Lekker hoor. Gewoon weer een lijst gemaakt en afstrepen maar. Hoe simpel kan het toch zijn. En wat doe je dan veel op een dag!
Er is nog één ding niet afgestreept: strijken. Vanmorgen vroeg heb ik al wel even achter de plank gestaan, maar ik wil wat extra's doen. Zo met de zomerdag is er toch meer te strijken dan in de winter, als er veel wollen truien enzo gedragen worden. En daarnaast wordt er 's zomers ook meer vuil gemaakt. Maar hoe heerlijk is het als alles steeds lekker buiten kan drogen. Dat geeft zo'n heerlijk luchtje aan je was! En met een beetje wind zijn er veel kreukels alvast uitgewapperd.
De werkzaamheden van vandaag waren weer divers. Het gewone opruim- en poetswerk natuurlijk. En wassen en brood bakken en de maandboodschappen bestellen. En even naar school rijden voor de wekelijkse melkemmer. Allemaal niets bijzonders.
Voor vanmiddag had ik o.a. koekjes bakken op het programma staan. Ook al niet bijzonder. Hoewel? Ik had bedacht om nu vanmiddag eindelijk eens de cookiepress uit te proberen, die ik in januari voor mijn verjaardag kreeg. Op de één of andere manier was daar niet eerder van gekomen.
Zo'n cookiepress is een soort pistool. Je doet er koekdeeg in en haalt vervolgens de ¨trekker¨ over. Uit de ¨loop¨ komt dan een mooi gevormd koekje. Je kunt verschillende malletjes op de ¨loop¨ zetten, zodat je steeds andere koekjes kunt maken.
Ik stond er wel even mee te klungelen. Er zat een summiere gebruiksaanwijzing bij en ook nog eens niet in het Nederlands. Maar toen ik het eenmaal dóórhad, bleek het supersimpel te zijn. Pang, pang, pang, pang en je hebt een bakplaat vol koekdeegjes. En het schoonmaken stelde gelukkig ook niets voor. Want dat wil bij zulke hulpmiddelen nog wel eens vies tegenvallen. De tijdwinst die het hulpmiddel je levert, ben je dan weer kwijt aan het schoonmaken.
Er zit maar één nadeel aan: de koekjes zijn nogal klein. Voor onszelf geen punt. Maar om ze visite voor te zetten, vind ik het bijna gierig. Ik denk, dat ik in dat geval uitnodig om vooral zoveel koekjes te nemen als men lekker vindt, of zo ;-).
Al met al: cookies pressen is leuk!
Wat er ook leuk was? Willem z'n collega had hem helemaal lekker gemaakt: een stuk procureur op de bbq. Dat moest echt het summum van lekker zijn. Willem wilde dus heel graag dat ik procureur klaarmaakte. Het hoefde niet op de bbq, maar mocht ook wel in de slowcooker. Mijn vader bracht een prachtige procureur en ik haalde vanmorgen m'n slowcooker maar eens uit de kast. Ik braadde het vlees in een braadpan rondom bruin en daarna ging het de slowcooker in. De hele dag heeft het vlees heel zachtjes staan smoren. Af en toe deed ik het deksel van de slowcooker om het vlees om te draaien. En lekker dat het dan rook! Het was een feestmaal vanavond. Lekker met verse spinazie en gekookte aardappels. En watermeloen toe.
En nog meer leuks: ik ga straks met Koos naar de Mac. Koos staat er niet heel best voor op school, maar wil graag over. We zijn een week of wat geleden samen keihard aan de slag gegaan. Gisteren had hij een toets Duits. In de meivakantie hadden we daar al wat aan gewerkt, maar nog lang niet alles. We maakten een planning en daar ging Koos: vrijdagavond een uur. Zaterdagavond een uur. Maandagmorgen vroeg een uur. Maandagavond een uur. En gisterenochtend nóg een uur. Steeds heb ik hem overhoord en de foutjes die hij maakte opnieuw laten leren en ook weer overhoord. Ter motivatie had ik hem gezegd: als je een zes of hoger haalt, gaan we samen naar de Mac. Koos kwam gisteren al opgelucht thuis: die toets was prima gegaan. Vandaag kwam het cijfer: een 8,8!!! Hij heeft daarmee meteen een vijf weggewerkt. Super dus. We gaan het straks fijn vieren. En nu maar op naar het volgende goede cijfer. Als hij níet overgaat, dan gaat hij in elk geval strijdend ten onder ;-).
Er is nog één ding niet afgestreept: strijken. Vanmorgen vroeg heb ik al wel even achter de plank gestaan, maar ik wil wat extra's doen. Zo met de zomerdag is er toch meer te strijken dan in de winter, als er veel wollen truien enzo gedragen worden. En daarnaast wordt er 's zomers ook meer vuil gemaakt. Maar hoe heerlijk is het als alles steeds lekker buiten kan drogen. Dat geeft zo'n heerlijk luchtje aan je was! En met een beetje wind zijn er veel kreukels alvast uitgewapperd.
De werkzaamheden van vandaag waren weer divers. Het gewone opruim- en poetswerk natuurlijk. En wassen en brood bakken en de maandboodschappen bestellen. En even naar school rijden voor de wekelijkse melkemmer. Allemaal niets bijzonders.
brooddegen in de narijs |
Voor vanmiddag had ik o.a. koekjes bakken op het programma staan. Ook al niet bijzonder. Hoewel? Ik had bedacht om nu vanmiddag eindelijk eens de cookiepress uit te proberen, die ik in januari voor mijn verjaardag kreeg. Op de één of andere manier was daar niet eerder van gekomen.
Zo'n cookiepress is een soort pistool. Je doet er koekdeeg in en haalt vervolgens de ¨trekker¨ over. Uit de ¨loop¨ komt dan een mooi gevormd koekje. Je kunt verschillende malletjes op de ¨loop¨ zetten, zodat je steeds andere koekjes kunt maken.
Ik stond er wel even mee te klungelen. Er zat een summiere gebruiksaanwijzing bij en ook nog eens niet in het Nederlands. Maar toen ik het eenmaal dóórhad, bleek het supersimpel te zijn. Pang, pang, pang, pang en je hebt een bakplaat vol koekdeegjes. En het schoonmaken stelde gelukkig ook niets voor. Want dat wil bij zulke hulpmiddelen nog wel eens vies tegenvallen. De tijdwinst die het hulpmiddel je levert, ben je dan weer kwijt aan het schoonmaken.
Er zit maar één nadeel aan: de koekjes zijn nogal klein. Voor onszelf geen punt. Maar om ze visite voor te zetten, vind ik het bijna gierig. Ik denk, dat ik in dat geval uitnodig om vooral zoveel koekjes te nemen als men lekker vindt, of zo ;-).
Al met al: cookies pressen is leuk!
Wat er ook leuk was? Willem z'n collega had hem helemaal lekker gemaakt: een stuk procureur op de bbq. Dat moest echt het summum van lekker zijn. Willem wilde dus heel graag dat ik procureur klaarmaakte. Het hoefde niet op de bbq, maar mocht ook wel in de slowcooker. Mijn vader bracht een prachtige procureur en ik haalde vanmorgen m'n slowcooker maar eens uit de kast. Ik braadde het vlees in een braadpan rondom bruin en daarna ging het de slowcooker in. De hele dag heeft het vlees heel zachtjes staan smoren. Af en toe deed ik het deksel van de slowcooker om het vlees om te draaien. En lekker dat het dan rook! Het was een feestmaal vanavond. Lekker met verse spinazie en gekookte aardappels. En watermeloen toe.
En nog meer leuks: ik ga straks met Koos naar de Mac. Koos staat er niet heel best voor op school, maar wil graag over. We zijn een week of wat geleden samen keihard aan de slag gegaan. Gisteren had hij een toets Duits. In de meivakantie hadden we daar al wat aan gewerkt, maar nog lang niet alles. We maakten een planning en daar ging Koos: vrijdagavond een uur. Zaterdagavond een uur. Maandagmorgen vroeg een uur. Maandagavond een uur. En gisterenochtend nóg een uur. Steeds heb ik hem overhoord en de foutjes die hij maakte opnieuw laten leren en ook weer overhoord. Ter motivatie had ik hem gezegd: als je een zes of hoger haalt, gaan we samen naar de Mac. Koos kwam gisteren al opgelucht thuis: die toets was prima gegaan. Vandaag kwam het cijfer: een 8,8!!! Hij heeft daarmee meteen een vijf weggewerkt. Super dus. We gaan het straks fijn vieren. En nu maar op naar het volgende goede cijfer. Als hij níet overgaat, dan gaat hij in elk geval strijdend ten onder ;-).
dinsdag 26 mei 2015
De hut kuisen
door
Teunie
Vind ik het anders na een vakantie of na een (lang) weekend nogal eens lastig, om de werkdraad weer op te pakken, als alles om me heen ineens zó stil is, vandaag ging het vanzelf. Ook weleens lekker ;-).
Toen ik vanmorgen opstond en alles nog stil was in huis, heb ik eerst een werklijstje gemaakt. Gewoon alle klussen erop gezet, die ik graag wilde doen. En dan gedurende de dag steeds zo'n klusje afstrepen. Ik had de planning niet te strak gezet, want meestal komt er toch nog wel van alles tussen en dan weet je zéker, dat je het nooit haalt. En ja hoor, alles op m'n lijstje kwam nu mooi af, op één taakje na. Dat komt morgen bij leven en welzijn wel.
M'n eerste taakje was: groene smoothie maken. Niet alleen voor bij het ontbijt, maar ook om mee te geven aan Willem. Willem eet als lunch altijd een groene salade. Maar ik had er de spullen niet voor in huis. Ik was zaterdag wel bij de boer geweest en had daar ook van alles meegenomen, maar niet de dingen om een lunchsalade mee samen te stellen. Daarom maakte ik vandaag een pasta-salade en om het gemis aan groen te compenseren kreeg Willem er een groene smoothie bij. Nog wat stukjes watermeloen als tussendoortje. Ook goed :-).
Hoewel? Willem vroeg zich af, wat dat 'kattenvoer' in de salade was. Tonijn, meneer. Ok, dan is het goed :-).
Het was trouwens best een rómmelig dagje. De hele meute ging in etappes de deur uit. Eerst Leendert om half 7. Daarna Maria om 7 uur, Trijnie om kwart voor 8, Willem, Jan en Henk om kwart óver 8. Koos om kwart over 9. Dirk had een examen voor een certificering en moest daarvoor om 11 uur de deur uit. En Maaike had haar laatste examen en hoefde pas om 12 uur weg. Als je dan bedenkt, dat de eerste al weer om 2 uur thuis was uit school en er vervolgens zo'n beetje elk uur wel weer één of meer arriveerden...dan weet je dat ik niet lang alleen was. Al die verschillende vertrek- en aankomsttijden werken eigenlijk best chaotisch. Maar ja, het is niet anders.
En dan was er nog een lief jarig kleinkind, waar ik vanmiddag een kado voor ging kopen en waar we vanavond naartoe gingen. Henk wilde graag mee het kado uitkiezen. Pff....Dat ging me toch duren!
Er was een telefoontje van de administratie van een ziekenhuis, waarvoor ik papieren moest opsnorren en doormailen.
Er waren de appjes met Ellen, die ook al met een examenkind 'zit'.
De appjes met Willem, die benieuwd was hoe het hier ging. Nou, appte ik terug: van dittum:
Was hij ook weer op de hoogte :-).
Er was een afspraak met een fotograaf. Er waren e-mailtjes te beantwoorden. Als je terug gaat zitten denken, dan ben je toch wel heel veel tijd per dag met andere dingen bezig dan met alleen maar de hut kuisen.
En onwillekeurig piept de vraag dan toch altijd bij me op: Hoe ging dat vroeger? Toen er nog geen telefoon was? Laat staan e-mail en appjes? Pff, toch wel heel stilletjes, denk ik, hoor. Ik vind het in elk geval wel lekker, al die afwisseling.
Even bij m'n bijen kijken en zien hoe bij de aflegger, waar als het goed is, gisteren een koninginnetje is geboren, de haalbijen nu in- en uitvliegen. Dik stuifmeel aan de pootjes. Mooi zo!
En dan ligt er nog een boek. Ik zou het eigenlijk zó willen uitlezen. Maar dat mag vandaag niet van mezelf. Maar vooruit: één hoofdstukje mag wel :-). Ik lees Jan de Bastaard.
En natuurlijk is er was. En post. En kinderen die thuis komen met hun verhalen. Dirk geslaagd met 83%! En voor Maaike begint nu het grote afwachten.
Afijn. Alles bij elkaar was het een gewoon, maar heerlijk werkdagje. Zo'n dag met een gouden rand. Juist omdat hij zo heel 'gewoon' was! Wat zal de dag van morgen brengen?
Toen ik vanmorgen opstond en alles nog stil was in huis, heb ik eerst een werklijstje gemaakt. Gewoon alle klussen erop gezet, die ik graag wilde doen. En dan gedurende de dag steeds zo'n klusje afstrepen. Ik had de planning niet te strak gezet, want meestal komt er toch nog wel van alles tussen en dan weet je zéker, dat je het nooit haalt. En ja hoor, alles op m'n lijstje kwam nu mooi af, op één taakje na. Dat komt morgen bij leven en welzijn wel.
M'n eerste taakje was: groene smoothie maken. Niet alleen voor bij het ontbijt, maar ook om mee te geven aan Willem. Willem eet als lunch altijd een groene salade. Maar ik had er de spullen niet voor in huis. Ik was zaterdag wel bij de boer geweest en had daar ook van alles meegenomen, maar niet de dingen om een lunchsalade mee samen te stellen. Daarom maakte ik vandaag een pasta-salade en om het gemis aan groen te compenseren kreeg Willem er een groene smoothie bij. Nog wat stukjes watermeloen als tussendoortje. Ook goed :-).
Hoewel? Willem vroeg zich af, wat dat 'kattenvoer' in de salade was. Tonijn, meneer. Ok, dan is het goed :-).
Het was trouwens best een rómmelig dagje. De hele meute ging in etappes de deur uit. Eerst Leendert om half 7. Daarna Maria om 7 uur, Trijnie om kwart voor 8, Willem, Jan en Henk om kwart óver 8. Koos om kwart over 9. Dirk had een examen voor een certificering en moest daarvoor om 11 uur de deur uit. En Maaike had haar laatste examen en hoefde pas om 12 uur weg. Als je dan bedenkt, dat de eerste al weer om 2 uur thuis was uit school en er vervolgens zo'n beetje elk uur wel weer één of meer arriveerden...dan weet je dat ik niet lang alleen was. Al die verschillende vertrek- en aankomsttijden werken eigenlijk best chaotisch. Maar ja, het is niet anders.
En dan was er nog een lief jarig kleinkind, waar ik vanmiddag een kado voor ging kopen en waar we vanavond naartoe gingen. Henk wilde graag mee het kado uitkiezen. Pff....Dat ging me toch duren!
Er was een telefoontje van de administratie van een ziekenhuis, waarvoor ik papieren moest opsnorren en doormailen.
Er waren de appjes met Ellen, die ook al met een examenkind 'zit'.
De appjes met Willem, die benieuwd was hoe het hier ging. Nou, appte ik terug: van dittum:
Was hij ook weer op de hoogte :-).
Er was een afspraak met een fotograaf. Er waren e-mailtjes te beantwoorden. Als je terug gaat zitten denken, dan ben je toch wel heel veel tijd per dag met andere dingen bezig dan met alleen maar de hut kuisen.
En onwillekeurig piept de vraag dan toch altijd bij me op: Hoe ging dat vroeger? Toen er nog geen telefoon was? Laat staan e-mail en appjes? Pff, toch wel heel stilletjes, denk ik, hoor. Ik vind het in elk geval wel lekker, al die afwisseling.
Even bij m'n bijen kijken en zien hoe bij de aflegger, waar als het goed is, gisteren een koninginnetje is geboren, de haalbijen nu in- en uitvliegen. Dik stuifmeel aan de pootjes. Mooi zo!
En dan ligt er nog een boek. Ik zou het eigenlijk zó willen uitlezen. Maar dat mag vandaag niet van mezelf. Maar vooruit: één hoofdstukje mag wel :-). Ik lees Jan de Bastaard.
En natuurlijk is er was. En post. En kinderen die thuis komen met hun verhalen. Dirk geslaagd met 83%! En voor Maaike begint nu het grote afwachten.
Afijn. Alles bij elkaar was het een gewoon, maar heerlijk werkdagje. Zo'n dag met een gouden rand. Juist omdat hij zo heel 'gewoon' was! Wat zal de dag van morgen brengen?
maandag 25 mei 2015
Advertorial - Aktie bij Bellebien
door
Teunie
Hoewel ik advertorials doorgaans aan het begin van de maand plaats, maak ik vandaag een uitzondering. Lisette van Bellebien vroeg me, om op deze blog haar 'Geen Verzendkosten-actie' onder de aandacht te brengen.
Bellebien is één van mijn favoriete webwinkels en Lisette is gewoon een aardige, lieve vrouw. Dusss... :-))
Voor mensen die Bellebien nog niet kennen (zijn die mensen er dan?): ga maar eens fijn snuffelen in deze webwinkel met de allermooiste collectie linnengoed. Linnengoed waar iets bijzonders mee is. Uiteraard hebben we het dan over goede kwaliteit. Maar daarnaast hebben we het ook over bijvoorbeeld historische dessins, zoals de pompdoekcollectie. Of over de afwijkende maten: tafellakens naar wens voor u gemaakt. Of over unieke verkrijgbaarheid, zoals de Provencaalse tafelkleden, rechtstreeks geïmporteerd (als enige in Nederland!).
En met de zomer in het vooruitzicht, zijn producten als zomerspreien in 14 kleuren, of Turkse Hamamstrandlakens natuurlijk om van te dromen.
Nou ja, kijkt en leest u zelf maar.
Om het 11-jarig bestaan te vieren is er nu de Geen Verzendkosten-actie. De actie duurt tot en met 31 mei!
En nu we toch in de advertorial-modus zitten:
Leendert is ijverig aan het mini-biebs timmeren. En laat er nu vanavond bij NOS.nl een nieuwsitem zijn over (mini)-biebs! Er blijken er volgens het bericht al 450 in Nederland te zijn. De mevrouw voor wie Leendert z'n eerste mini-bieb timmerde, liet me weten, dat de mini-bieb aan haar gevel echt een succes is. Hoe cool is dat?
Leendert heeft er daarom een zomeractie van gemaakt:
Zomeraanbieding (tot 21 juni)
Minibieb compleet (gelakt in twee kleuren naar keuze) van 179,00 voor 149,00 euro
Minibieb ongelakt nu: 99,00 euro
Ook enthousiast? Mail Leendert: leeny@hotmail.nl
Bellebien is één van mijn favoriete webwinkels en Lisette is gewoon een aardige, lieve vrouw. Dusss... :-))
Voor mensen die Bellebien nog niet kennen (zijn die mensen er dan?): ga maar eens fijn snuffelen in deze webwinkel met de allermooiste collectie linnengoed. Linnengoed waar iets bijzonders mee is. Uiteraard hebben we het dan over goede kwaliteit. Maar daarnaast hebben we het ook over bijvoorbeeld historische dessins, zoals de pompdoekcollectie. Of over de afwijkende maten: tafellakens naar wens voor u gemaakt. Of over unieke verkrijgbaarheid, zoals de Provencaalse tafelkleden, rechtstreeks geïmporteerd (als enige in Nederland!).
En met de zomer in het vooruitzicht, zijn producten als zomerspreien in 14 kleuren, of Turkse Hamamstrandlakens natuurlijk om van te dromen.
Nou ja, kijkt en leest u zelf maar.
Om het 11-jarig bestaan te vieren is er nu de Geen Verzendkosten-actie. De actie duurt tot en met 31 mei!
En nu we toch in de advertorial-modus zitten:
Leendert is ijverig aan het mini-biebs timmeren. En laat er nu vanavond bij NOS.nl een nieuwsitem zijn over (mini)-biebs! Er blijken er volgens het bericht al 450 in Nederland te zijn. De mevrouw voor wie Leendert z'n eerste mini-bieb timmerde, liet me weten, dat de mini-bieb aan haar gevel echt een succes is. Hoe cool is dat?
Leendert heeft er daarom een zomeractie van gemaakt:
Zomeraanbieding (tot 21 juni)
Minibieb compleet (gelakt in twee kleuren naar keuze) van 179,00 voor 149,00 euro
Minibieb ongelakt nu: 99,00 euro
Ook enthousiast? Mail Leendert: leeny@hotmail.nl
donderdag 21 mei 2015
Jan, de eierman
door
Teunie
Vanaf een jaar of 12 hebben onze kinderen een bijbaantje. En in de afgelopen 14 jaar hebben we dus al heel wat bijbaantjes langs zien komen. Folders en/of kranten bezorgen was meestal het eerste waar de kinderen mee begonnen. Maar de meesten hielden dat snel voor gezien. Dirk hield het het langst vol. Die heeft een paar jaar een dagblad bezorgd.
Na de krantenwijk kwamen er andere baantjes: werken in een kas, bij een hovenier, ict/installatie-werk, op een zorgboerderij, in de huishouding, babysitten, bij een groentenboer enzovoorts.
Vandaag is er een nieuwe ster aan het firmament verschenen. En dan ook nog eens met een geweldig leuke, uitdagende, originele bijbaan. Jan (bijna 12) is aan zijn carrière als eierman begonnen :-).
Het concept is bedacht door twee jongens (nu 21 jaar) en werkt al twee jaar. Het gaat zo: je krijgt een bezorgwijk voor eieren bij jou in de buurt. In de jou toebedachte wijk ga je eerst flyeren. Daarna wordt er huis-aan-huis aangebeld, of mensen de flyer hebben gelezen en of ze het fijn vinden om voortaan elke week op woensdag kersverse eieren thuis geleverd te krijgen. En ja, daar is inderdaad heel veel belangstelling voor! Alle klanten worden op een lijst gezet en je gaat, samen met Stefan (die de klanten geworven heeft) de eerste keer bij je klanten langs om kennis te maken en de eerste levering te doen. Voor het vervoer van de eieren krijg je een handige, opvouwbare bolderkar, tegen kostprijs. En weet je eenmaal hoe het werkt, dan doe je vanaf de tweede week je wijk alleen. De mensen zijn nooit verplicht elke week bij je af te nemen en hoeven ook niet altijd hetzelfde aantal te nemen. Die mensen zijn jouw eigen klanten, die je moet verwennen en waar je zuinig op moet zijn. En buiten je wijk mag je net zoveel eieren verkopen als je wilt. Je werft dus ook klanten in je familie- en kennissenkring.
Jan was meteen heel enthousiast toen hij van dit concept hoorde. Hij heeft zich aangemeld en daarna volgde een kennismakingsgesprek, waar Jan alleen nog maar enthousiaster van werd. Vorige week heeft hij de flyers verspreid en vandaag was het zijn eerste kennismaking- en bezorgronde. Zo leuk! Ja, ik vind dit echt een supergoed bijbaantje. Jan kan hier heel veel van leren. Heel wat meer dan van een krantenwijk.
Als ik denk aan wat ik zelf vroeger allemaal heb geleerd achter de marktkraam bij mijn vader...Mensen verwennen (dat stond bij mijn vader altijd met stip bovenaan), verkopen, rekenen, wegen, met geld omgaan, adviseren, opruimen, schoonmaken, samenwerken en noem maar op. Zo'n opleiding is voor het leven. Eigenlijk zou elke jongere eens een poosje dat werk moeten doen!
En daarom ben ik blij. En natuurlijk ook heel trots. Kijk Jan eens gaan:
Alles over Egg-sellent lees je op hun website. En wie in Alblasserdam woont en ook klant van Jan wil worden, die mag hem mailen (klik hier) :-)
Na de krantenwijk kwamen er andere baantjes: werken in een kas, bij een hovenier, ict/installatie-werk, op een zorgboerderij, in de huishouding, babysitten, bij een groentenboer enzovoorts.
Vandaag is er een nieuwe ster aan het firmament verschenen. En dan ook nog eens met een geweldig leuke, uitdagende, originele bijbaan. Jan (bijna 12) is aan zijn carrière als eierman begonnen :-).
Het concept is bedacht door twee jongens (nu 21 jaar) en werkt al twee jaar. Het gaat zo: je krijgt een bezorgwijk voor eieren bij jou in de buurt. In de jou toebedachte wijk ga je eerst flyeren. Daarna wordt er huis-aan-huis aangebeld, of mensen de flyer hebben gelezen en of ze het fijn vinden om voortaan elke week op woensdag kersverse eieren thuis geleverd te krijgen. En ja, daar is inderdaad heel veel belangstelling voor! Alle klanten worden op een lijst gezet en je gaat, samen met Stefan (die de klanten geworven heeft) de eerste keer bij je klanten langs om kennis te maken en de eerste levering te doen. Voor het vervoer van de eieren krijg je een handige, opvouwbare bolderkar, tegen kostprijs. En weet je eenmaal hoe het werkt, dan doe je vanaf de tweede week je wijk alleen. De mensen zijn nooit verplicht elke week bij je af te nemen en hoeven ook niet altijd hetzelfde aantal te nemen. Die mensen zijn jouw eigen klanten, die je moet verwennen en waar je zuinig op moet zijn. En buiten je wijk mag je net zoveel eieren verkopen als je wilt. Je werft dus ook klanten in je familie- en kennissenkring.
Jan was meteen heel enthousiast toen hij van dit concept hoorde. Hij heeft zich aangemeld en daarna volgde een kennismakingsgesprek, waar Jan alleen nog maar enthousiaster van werd. Vorige week heeft hij de flyers verspreid en vandaag was het zijn eerste kennismaking- en bezorgronde. Zo leuk! Ja, ik vind dit echt een supergoed bijbaantje. Jan kan hier heel veel van leren. Heel wat meer dan van een krantenwijk.
Als ik denk aan wat ik zelf vroeger allemaal heb geleerd achter de marktkraam bij mijn vader...Mensen verwennen (dat stond bij mijn vader altijd met stip bovenaan), verkopen, rekenen, wegen, met geld omgaan, adviseren, opruimen, schoonmaken, samenwerken en noem maar op. Zo'n opleiding is voor het leven. Eigenlijk zou elke jongere eens een poosje dat werk moeten doen!
En daarom ben ik blij. En natuurlijk ook heel trots. Kijk Jan eens gaan:
Alles over Egg-sellent lees je op hun website. En wie in Alblasserdam woont en ook klant van Jan wil worden, die mag hem mailen (klik hier) :-)
maandag 18 mei 2015
Voorbij
door
Teunie
En vanmorgen was de vakantie dan toch echt voorbij. Een vakantie, die boordevol was met heel veel leuke, maar ook minder leuke en verdrietige dingen. Het leek alles bij elkaar wel een rollercoaster, waar we in zaten. Van uitstapjes, etentjes (ja, ja, in meervoud zelfs!) en logeerpartijtjes, tot een ziekenhuisopname en een begrafenis. En alles daar tussenin: het jubileum van mijn vriendin, de eerste pas van de trouwjurk van Trijnie, een high tea voor Moederdag, mooie kado's voor Moederdag, een dode kip :-( en noem maar op.
Een paar highlights dan maar:
Een paar highlights dan maar:
Met het prachtige, zonnige, warme weer, vlogen de bijen als mallen. Ik heb m'n eerste aflegger gemaakt en heb bijna een honingkamer vol voorjaarshoning. Zo leuk!
Op Hemelvaartsdag hield ik een wasmarathon. Bijna iedereen was de hort op. Tot Willem aan toe. Hij was een collega aan het helpen met het bouwen van een buitenkeuken. En aangezien ik door m'n zere arm achterop geraakt was met de was, heb ik die stille, prachtige Hemelvaartsmiddag maar gebruikt voor het wegwerken van de achterstand.
Vrijdag gingen we met Jan, Henk en Daan naar de dierentuin. Ik heb erg genoten van de vlindertuin. De jongens vonden de vogelshow erg gaaf. En natuurlijk hebben we heel lang gekeken bij de topattractie van dit moment: de ijsbeer met de ijsberentweeling. Daar krijg je geen genoeg van.
voorgerecht: asperges met roerei |
hoofdgerecht: pasta met paddenstoelen |
nagerecht: hangop met rode vruchten |
We hadden ook het jaarlijkse etentje met mijn broer, zussen, schoonzus en zwagers. Al jarenlang leggen we elke maand in in een pot en gaan dan één keer in het jaar met z'n achten luxe uit eten. Elk jaar in een ander restaurant. Dit jaar gingen we naar De Olijfboom in Barendrecht. Het was er fijn en het eten was goed. Al was er wel érg weinig keuze in vegetarisch. Maar goed. Er werd meteen aangepast, toen ik er om vroeg. De bediening was sowieso heel attent.
Maar nu is alles weer gewoon. Er moet hard gewerkt worden. Eén kind doet examen, een ander staat er niet al te best voor en moet alle zeilen bijzetten om over te gaan. Trijnie is druk met de voorbereidingen voor haar huwelijk. Dirk zit nog middenin z'n proeftijd en moet leren voor een examen, Leendert is druk met timmeren enzovoort.
En ik wilde vanmorgen er eens flink de sokken in zetten, maar kwam niet van wal....Ik ging compleet malen van de stilte om me heen. Het werd maar een suf dagje. Met allerlei kleine dingetjes die misgingen. Maar wel met heerlijk eten: lekkere wraps (deels zelf gebakken, deels uit de winkel) met een pittige vulling en ijsbergsla en komkommer en knoflooksaus. Intussen bakte ik een brownie. Bij gebrek aan pure chocolade deed ik er een laagje witte chocolade over. Dat zag er erg aantrekkelijk uit en de kinderen hoopten al dat dat het toetje was...Helaas voor hen ;-). Het was om mee te nemen naar de spingroep, want ik had vanavond corvee. En dan zorg je o.a. voor iets lekkers bij de koffie. Als je corvee hebt, moet je ook koffie schenken en afwassen. Maar telkens als ik iets wilde doen, schoot Jan al omhoog. Nee, ik moest vooral blijven zitten vanavond en lekker spinnen! Lief!
Ik ben weer opgeladen op de spingroep. Eén van de dames was bezig om een zak alpacawol voor te bereiden. De wol was al gewassen en nu was ze het aan het kammen, kaarden en rolletjes maken. Zelf heb ik ook nog een zak mooie alpacawol liggen. Maar ik liep er een beetje tegenaan te hikken om ermee aan de slag te gaan. Nu ben ik geïnspireerd. Ik wil deze week een begin maken met het wassen. Het is zulke mooie wol! Daar moet toch iets moois van te maken zijn, dacht ik! Ik heb er nu echt zin in.
vrijdag 15 mei 2015
Review
door
Teunie
AllesLief is een internetwinkel waar je terecht kunt voor leuke, hippe, handige en exclusieve spulletjes voor baby en kind. Drie jaar geleden testte ik een fantastische Kipkep droogdoek, die hier nog altijd wekelijks dienst doet. Deze keer werd er een ander leuk artikel in ons gezin getest: een lunch/koeltasje.
De lunch/koeltasjes van Alleslief zijn eerst en vooral exclusief doordat ze bijna volledig gemaakt zijn van gerecyclede materialen. Mooi om te bedenken, als we trouw ons plastic scheiden, dat dat geen afval is, maar grondstoffen voor fijne dingen als deze koeltasjes! De kinderen op onze basisschool zijn ook erg bezig met afval scheiden, want de school streeft ernaar om een restafvalvrije school te zijn. Het is dan erg leuk als ze zien waar hun inspanningen toe kunnen leiden.
Het tasje is getest door Maria. Zij vond het op het eerste gezicht een erg 'schattig' tasje. Daarmee bedoelde ze het dessin. En ja, de koeltasjes van AllesLief hebben inderdaad erg leuke dessins. Voor meisjes, maar ook voor jongens (bijvoorbeeld met vliegtuigen). Voor peuters, maar ook voor jonge dames (bijvoorbeeld rood met witte stippen).
Het koel/lunchtasje is royaal. Om mee te nemen naar het voortgezet onderwijs, is het tasje echt te groot. Die kinderen hebben genoeg aan hun overvolle boekentassen en stoppen daar het liefst hun lunch zo compact mogelijk bij. Voor naar de basisschool ligt dat anders. Die kinderen hoeven behalve hun lunch en/of hun pauzehapje meestal niets mee te nemen. Voor deze kinderen is de maat perfect.
Voor een dagje uit of om mee te nemen naar het werk heeft het tasje ook een ideale grootte. Er kan gemakkelijk een uitgebreide lunch met bijvoorbeeld een salade, een broodje en een grote drinkbeker in. Ook voor vier tot zes blikjes frisdrank of een verpakking drinkpakjes is het tasje ruim genoeg. Er is dan zelfs nog voldoende ruimte om er een koelelement in te stoppen.
Het lunchtasje is geïsoleerd en alles blijft er voor een paar uur prima koel in. Op warme dagen doe je er een koelelement uit de vriezer bij. Op die manier is het tasje multi-inzetbaar. Op de site wordt al getipt om het tasje te gebruiken om afgekolfde moedermelk in koel te houden. Het is ook handig om mee te nemen als je op een warme zomerdag boodschappen gaat doen. Er kunnen heel wat pakjes vleeswaren in. Of bijvoorbeeld een doos ijs.
Het enige minpuntje wat Maria noemde is, dat het ritsje niet zo soepel loopt. Maar ligt dat nu aan het ritsje, of is Maria een haastige puber ;-)?
Het lunch/koeltasje is hier al met al goed ontvangen. Het tasje is prettig geprijsd (6,50 euro) en in 23 (!) verschillende dessins verkrijgbaar. AllesLief heeft meer leuks op tassengebied. Kijk maar eens in de webwinkel. Deze maand krijgen lezers van deze blog 10 procent korting op alle tassen! Gebruikt u hiervoor code EL2015 bij uw bestelling.
De lunch/koeltasjes van Alleslief zijn eerst en vooral exclusief doordat ze bijna volledig gemaakt zijn van gerecyclede materialen. Mooi om te bedenken, als we trouw ons plastic scheiden, dat dat geen afval is, maar grondstoffen voor fijne dingen als deze koeltasjes! De kinderen op onze basisschool zijn ook erg bezig met afval scheiden, want de school streeft ernaar om een restafvalvrije school te zijn. Het is dan erg leuk als ze zien waar hun inspanningen toe kunnen leiden.
Het tasje is getest door Maria. Zij vond het op het eerste gezicht een erg 'schattig' tasje. Daarmee bedoelde ze het dessin. En ja, de koeltasjes van AllesLief hebben inderdaad erg leuke dessins. Voor meisjes, maar ook voor jongens (bijvoorbeeld met vliegtuigen). Voor peuters, maar ook voor jonge dames (bijvoorbeeld rood met witte stippen).
Het koel/lunchtasje is royaal. Om mee te nemen naar het voortgezet onderwijs, is het tasje echt te groot. Die kinderen hebben genoeg aan hun overvolle boekentassen en stoppen daar het liefst hun lunch zo compact mogelijk bij. Voor naar de basisschool ligt dat anders. Die kinderen hoeven behalve hun lunch en/of hun pauzehapje meestal niets mee te nemen. Voor deze kinderen is de maat perfect.
Voor een dagje uit of om mee te nemen naar het werk heeft het tasje ook een ideale grootte. Er kan gemakkelijk een uitgebreide lunch met bijvoorbeeld een salade, een broodje en een grote drinkbeker in. Ook voor vier tot zes blikjes frisdrank of een verpakking drinkpakjes is het tasje ruim genoeg. Er is dan zelfs nog voldoende ruimte om er een koelelement in te stoppen.
Het lunchtasje is geïsoleerd en alles blijft er voor een paar uur prima koel in. Op warme dagen doe je er een koelelement uit de vriezer bij. Op die manier is het tasje multi-inzetbaar. Op de site wordt al getipt om het tasje te gebruiken om afgekolfde moedermelk in koel te houden. Het is ook handig om mee te nemen als je op een warme zomerdag boodschappen gaat doen. Er kunnen heel wat pakjes vleeswaren in. Of bijvoorbeeld een doos ijs.
Het enige minpuntje wat Maria noemde is, dat het ritsje niet zo soepel loopt. Maar ligt dat nu aan het ritsje, of is Maria een haastige puber ;-)?
Het lunch/koeltasje is hier al met al goed ontvangen. Het tasje is prettig geprijsd (6,50 euro) en in 23 (!) verschillende dessins verkrijgbaar. AllesLief heeft meer leuks op tassengebied. Kijk maar eens in de webwinkel. Deze maand krijgen lezers van deze blog 10 procent korting op alle tassen! Gebruikt u hiervoor code EL2015 bij uw bestelling.
maandag 11 mei 2015
Leendert's Little Library
door
Teunie
Een poosje geleden kwam er via m'n blog een leuke vraag voor Leendert: Wil jij voor mij een mini-bibliotheek maken?
Leendert (18) is timmerman en heeft de afgelopen twee jaar aan de weg getimmerd met steigerhouten meubels. Dit jaar had hij nog geen steigerhout aangeraakt. Hij was het een beetje zat geworden. De aanvraag voor de mini-bibliotheek kwam dus op het juiste moment: een nieuwe uitdaging!
Eerst was het Leendert niet helemaal duidelijk. Wat is dat, een mini-bibliotheek? Maar zodra ik het hoorde, veerde ik op. Wat dat is, dat weet ik wel. En ja, ik ben er heel enthousiast over! Het is een concept wat helemaal past in mijn idee van Eenvoudig Leven.
Een mini-bibliotheek (ook wel mini-bieb of little library genoemd) is een kastje waarin boeken staan. Iedereen is vrij om een boek uit het kastje te kiezen om het te lezen. Na het lezen kan het boek eventueel weer terug in het kastje. Ook mag je zelf je overtollige boeken in het kastje zetten. Op die manier ontstaat er een prachtige kringloop van boeken. Helemaal vanzelf. Helemaal gratis. Voor iedereen.
Hoe leuk is dat?
Héél leuk! En daarom zie je op steeds meer plaatsen mini-bibliotheken verschijnen. Bij mensen in de tuin of aan de gevel. In de hal van flats of verzorgingstehuizen. In ziekenhuizen. In de koffiehoek van winkels/supermarkten. In de wachtkamer van de dokter. In de apotheek. Bij de kiosk op het station. Overal waar mensen komen, of langslopen.
Hoe leuk is dat?
Héél leuk! Wat is er leuker dan in boeken te snuffelen? Om een praatje te beginnen met andere mensen: ¨Kent u dit boek?¨ ¨Is er een boek dat u aanbeveelt?¨ Enzovoorts. Heel wat leuker dan om stommetje te spelen (in de wachtkamer!).
Leendert ging dus aan het timmeren. De klant had er al ideeën over hoe het ongeveer moest worden. Ook de maten werden aangegeven. Het eerste model was niet naar Leendert z'n zin. Dus werd er een versie 2.0 gemaakt. En deze is goed. Er kwam een plexiglazen deurtje voor. Het geheel werd secuur gekit, want het moet natuurlijk goed waterdicht zijn. Er kwam een leuk knopje op het deurtje. En uiteindelijk werd de mini-bibliotheek in fris wit met rood geschilderd. Is het geen plaatje geworden?
Leendert z'n handen jeuken. Hij wil heel graag nog meer mini-bibliotheken maken. In dezelfde maat (voor zo'n 25 boeken), maar ook in elke andere gewenste maat. Geschilderd in wit met rood, maar ook in elke andere gewenste kleur. Alles is bespreekbaar.
De mini-bibliotheek op de foto is 30 x 30 x 70 (LBH en kost compleet 179,00. De levertijd is in overleg (kan snel).
Zomeraanbieding (tot 21 juni)
Minibieb compleet (gelakt in twee kleuren naar keuze) van 179,00 voor 149,00 euro
Minibieb ongelakt nu: 99,00 euro
Ook enthousiast? Mail Leendert: leeny@hotmail.nl
Leendert (18) is timmerman en heeft de afgelopen twee jaar aan de weg getimmerd met steigerhouten meubels. Dit jaar had hij nog geen steigerhout aangeraakt. Hij was het een beetje zat geworden. De aanvraag voor de mini-bibliotheek kwam dus op het juiste moment: een nieuwe uitdaging!
Eerst was het Leendert niet helemaal duidelijk. Wat is dat, een mini-bibliotheek? Maar zodra ik het hoorde, veerde ik op. Wat dat is, dat weet ik wel. En ja, ik ben er heel enthousiast over! Het is een concept wat helemaal past in mijn idee van Eenvoudig Leven.
Een mini-bibliotheek (ook wel mini-bieb of little library genoemd) is een kastje waarin boeken staan. Iedereen is vrij om een boek uit het kastje te kiezen om het te lezen. Na het lezen kan het boek eventueel weer terug in het kastje. Ook mag je zelf je overtollige boeken in het kastje zetten. Op die manier ontstaat er een prachtige kringloop van boeken. Helemaal vanzelf. Helemaal gratis. Voor iedereen.
Hoe leuk is dat?
Héél leuk! En daarom zie je op steeds meer plaatsen mini-bibliotheken verschijnen. Bij mensen in de tuin of aan de gevel. In de hal van flats of verzorgingstehuizen. In ziekenhuizen. In de koffiehoek van winkels/supermarkten. In de wachtkamer van de dokter. In de apotheek. Bij de kiosk op het station. Overal waar mensen komen, of langslopen.
Hoe leuk is dat?
Héél leuk! Wat is er leuker dan in boeken te snuffelen? Om een praatje te beginnen met andere mensen: ¨Kent u dit boek?¨ ¨Is er een boek dat u aanbeveelt?¨ Enzovoorts. Heel wat leuker dan om stommetje te spelen (in de wachtkamer!).
Leendert ging dus aan het timmeren. De klant had er al ideeën over hoe het ongeveer moest worden. Ook de maten werden aangegeven. Het eerste model was niet naar Leendert z'n zin. Dus werd er een versie 2.0 gemaakt. En deze is goed. Er kwam een plexiglazen deurtje voor. Het geheel werd secuur gekit, want het moet natuurlijk goed waterdicht zijn. Er kwam een leuk knopje op het deurtje. En uiteindelijk werd de mini-bibliotheek in fris wit met rood geschilderd. Is het geen plaatje geworden?
Leendert z'n handen jeuken. Hij wil heel graag nog meer mini-bibliotheken maken. In dezelfde maat (voor zo'n 25 boeken), maar ook in elke andere gewenste maat. Geschilderd in wit met rood, maar ook in elke andere gewenste kleur. Alles is bespreekbaar.
De mini-bibliotheek op de foto is 30 x 30 x 70 (LBH en kost compleet 179,00. De levertijd is in overleg (kan snel).
Zomeraanbieding (tot 21 juni)
Minibieb compleet (gelakt in twee kleuren naar keuze) van 179,00 voor 149,00 euro
Minibieb ongelakt nu: 99,00 euro
Ook enthousiast? Mail Leendert: leeny@hotmail.nl
dinsdag 5 mei 2015
't Valt mee
door
Teunie
Het valt gelukkig mee, met m'n verbrande arm. Er zit wel een grote, rode plek en één blaartje, maar het doet maar een klein beetje zeer.
De plek is ook niet warm ofzo. En ik kon mijn arm vanmorgen meteen goed gebruiken. Dat kwam mooi uit, want ik wilde kaaspannenkoeken bakken voor de twee meiden die vandaag moesten werken. De rest van het gezin had vrij en ze baalden daarom best wel een beetje. Een lekker ontbijtje dus om de moed erin te houden (brengen ;-).
We waren eigenlijk van plan om iets leuks te gaan doen. Naar de dierentuin ofzo. Maar Henk hoest alles aan elkaar, Dirk moest zich voorbereiden op een examen, Leendert is hard aan een leuke klus aan het timmeren en ik had zelf ook genoeg te doen. We lieten het plan dus varen en hadden een gezellige thuisdag. Helemaal goed!
maandag 4 mei 2015
Ont-armd
door
Teunie
Ont-armd....Tja. Dat is wat anders dan onthand. Maar nèt zo lastig. Ik kan het weten ;-).
Vorige week woensdag werd ik wakker met een heel zere arm. Net alsof ik in een rare houding had gelegen. Nou ja, zoiets gebeurt wel vaker en dan is het met een half uurtje wel weer ok. Maar helaas. Na een half uur was er nog niets verbeterd. M'n arm deed echt heel zeer en ik kon hem nauwelijks bewegen. Na een uur was het tijd om de ontbijttafel te gaan dekken, maar ik zag het niet zitten. Ik riep Willem, of hij mijn taak kon overnemen, zodat ik in een warm bad kon. Tegelijk nam ik twee stuks Voltaren in.
Dat was het begin van een hele dag pijn, pillen, warmte, rusten, werk afzeggen (Terdege) enzovoorts. Er werd in mijn omgeving al snel geroepen, dat het vast een slijmbeursontsteking zou zijn. Daar ben je mooi mee! Echt ont-armd dus!
Donderdag bracht aanvankelijk verbetering. Gelukkig maar, want nu kon ik in elk geval mijn aflevering voor Terdege maken. Het ging trager dan traag, maar het werd uiteindelijk wel naar mijn zin.
Later op de dag kwam de pijn toch weer terug. En nog steeds kreeg ik mijn arm niet omhoog. Lekker handig als je was moet ophangen, of je haar wilt kammen :-(. Mijn huishoudelijk werk kon ik wel vergeten. Ik deed alleen het hoognodige in slow motion. Gelukkig stak iedereen een handje uit, zodat de boel niet helemaal in het honderd liep.
Stilzitten is echter niet mijn hobby. Tenzij ik een mooi boek heb. En dan nog: ga eens een boek zitten lezen met iedereen om je heen en achterstallig werk wat zich ophoopt in het zicht. Haken en breien leek me met die arm geen goed idee. Maar spinnen bleek een heerlijk therapeutisch werkje. De beweging die je daarvoor moet maken lukte prima zonder pijn. Dus spon ik en spon ik.
Vorige week woensdag werd ik wakker met een heel zere arm. Net alsof ik in een rare houding had gelegen. Nou ja, zoiets gebeurt wel vaker en dan is het met een half uurtje wel weer ok. Maar helaas. Na een half uur was er nog niets verbeterd. M'n arm deed echt heel zeer en ik kon hem nauwelijks bewegen. Na een uur was het tijd om de ontbijttafel te gaan dekken, maar ik zag het niet zitten. Ik riep Willem, of hij mijn taak kon overnemen, zodat ik in een warm bad kon. Tegelijk nam ik twee stuks Voltaren in.
Dat was het begin van een hele dag pijn, pillen, warmte, rusten, werk afzeggen (Terdege) enzovoorts. Er werd in mijn omgeving al snel geroepen, dat het vast een slijmbeursontsteking zou zijn. Daar ben je mooi mee! Echt ont-armd dus!
Donderdag bracht aanvankelijk verbetering. Gelukkig maar, want nu kon ik in elk geval mijn aflevering voor Terdege maken. Het ging trager dan traag, maar het werd uiteindelijk wel naar mijn zin.
Later op de dag kwam de pijn toch weer terug. En nog steeds kreeg ik mijn arm niet omhoog. Lekker handig als je was moet ophangen, of je haar wilt kammen :-(. Mijn huishoudelijk werk kon ik wel vergeten. Ik deed alleen het hoognodige in slow motion. Gelukkig stak iedereen een handje uit, zodat de boel niet helemaal in het honderd liep.
Stilzitten is echter niet mijn hobby. Tenzij ik een mooi boek heb. En dan nog: ga eens een boek zitten lezen met iedereen om je heen en achterstallig werk wat zich ophoopt in het zicht. Haken en breien leek me met die arm geen goed idee. Maar spinnen bleek een heerlijk therapeutisch werkje. De beweging die je daarvoor moet maken lukte prima zonder pijn. Dus spon ik en spon ik.
Wat ook wel redelijk lukte: onkruid wieden. Daar hoef je immers je arm niet voor omhoog te doen. En aan onkruid geen gebrek, hoor. Emmers haalde ik uit die postzegel. Het knapte lekker op.
Vrijdag was tot mijn grote opluchting de pijn weg! Wat kan je dan blij zijn!! Ik kon mijn arm weer goed bewegen. Ik had er alleen minder kracht in.
Aan alle kant werd me aangeraden om toch vooral m'n rust te blijven nemen. Overbelasting is snel gebeurd en dan ben je terug bij af. Ik heb die raad goed in mijn oren geknoopt. Ook op vrijdag deed ik dus alleen maar het allernoodzakelijkst werk.
Het was feest. Want 's middags om kwart over 3 begon voor de schoolgaande kinderen de vakantie. Maria en Hans wilden wel poffertjes bakken. Heel goed plan, want dan hoefde ik niet te koken :-). En zo luidden we de vakantie in met poffertjes, aardbeien en slagroom.
En vandaag was het dan de eerste officiële vakantiedag. Een dag waarop ik van alles wilde doen. En ook wel gedaan héb, als ik erover nadenk: een maaltje asperges gekookt voor mijn vader en later op de dag voor de hele meute hier. Heel veel aan de achterstallige was gewerkt. Een uur met Koos aan z'n schoolwerk gezeten (nog even 10 weken alles op alles zetten, anders blijft hij zitten). Naar Sliedrecht gereden om een boek voor Koos op te halen (marktplaats). Naar Papendrecht gereden voor geraniums van 59 ct. per stuk, die erg mooi zijn. (Koos heeft ze voor me in de bakken gezet). Stokken gekocht bij de bouwmarkt en die bij mijn zwartebessen-op-stam gezet (een klusje wat allaaaaaaang wachtte). Afijn. Het lijkt bij elkaar nog aardig wat, maar zelf vond ik het te weinig. En dus klapte ik vanavond toch nog maar even de strijkplank uit. Het strijken ging niet lekker. Mijn strijkstation heeft kuren. Na een half uur klooien was ik het zat. Ik plantte mijn strijkstation op het aanrecht en liet er zachtjes de druk uit ontsnappen. Ik was echter ongeduldig en draaide het drukventiel steeds een stukje verder open. Totdat...ik te ver draaide en het resterende water en stoom eruit spoot. Lekker over mijn arm heen :-((. Ik heb m'n arm meteen lang en secuur gekoeld. Daarna heb ik mijn hele onderarm ingesmeerd met brandwondenzalf, wat ik gelukkig nog in huis had van een vorig ongelukje. En daar zit ik dan. Alweer ont-armd. Door mijn eigen oenige schuld. Ik ben benieuwd hoe die arm er morgen uitziet. De pijn is, ondanks dikke lagen zalf, niet helemaal weg. We gaan het zien...
Abonneren op:
Posts (Atom)