Daar is ze dan: Vesper!

 Zaterdagavond om 21.55 uur is onze kleindochter geboren: Vesper. Dochter van Trijnie en Gerwin.

Elke dag een stapje

Elke dag ga ik een stapje vooruit. En dat is iets om dankbaar voor te zijn. Ik heb nog echt niet de energie van voordat ik begon te kwakkelen. Maar het gaat zeker de goede kant op! 

Mooi nieuws!

 Vandaag was het eindelijk zover. Trijnie en Gerwin maakten hun mooie nieuws wereldkundig :-).

Bakker, verpleegster en nog veel meer.

Het was geen straf voor me, om vanmorgen vroeg, in alle rust, de traktatie voor Henk af te maken. Feitelijk had ik gisterenavond alleen maar 9 muffins met blauwe bessen gebakken en verder een hoop troep gemaakt ;-). Nu moest ik spijkers met koppen slaan. Of liever: nog méér muffins bakken en verder een lading cupcakes. Om het feest compleet te maken, wilde ik intussen ook 3 broden bakken. Dat gaat allemaal prima, omdat ik in de garage een extra oven heb staan. Ooit in de Kringloopwinkel gekocht om op een beurs te gebruiken en daarna gehouden als extra ovenruimte. Ik gebruik hem heel regelmatig en vanmorgen dus ook.
Toen ik om half 7 de ontbijttafel ging dekken, had ik 10 muffins met frambozen/witte chocolade, 38 cupcakes en 3 broden gebakken en rook het dus als een bakkerij :-).

Henk was helemaal opgewonden en blij. Hij had zó´n zin in z´n feestje op school!

Willem bracht Henk met de hele handel naar school en ik ging naar moe om haar de laatste (!) prik te gaan geven, haar even te helpen en natuurlijk een bakkie koffie te drinken. ¨Vroeg begonnen, veel gewonnen,¨ zei mijn vader altijd. En dat bleek vanmorgen ook weer het geval te zijn. Toen ik om half 10 in mijn auto stapte om weer naar huis te gaan, had ik er al een complete dag op zitten.

Maar dat betekende niet echt (of: echt niet), dat ik verder de hele dag op m´n lauweren kon gaan rusten. Ik moest juist vol gas verder, want mijn programma was een beetje vol. In volle vaart werd de wasmachine aangeslingerd, zette ik drie broodbakmachines aan het deeg kneden (makkelijk toch, al die apparaten), ruimde ik de boel glad en maakte ik Lamme Teun (advokaat) voor de webshop.

Om 10 over 12 was het tijd om koers te zetten naar Dordrecht om met Trijnie naar de kliniek te gaan waar haar spataderen verwijderd zouden worden. En het was zomaar ineens 10 over 12 ;-). Dus ging ik zonder te eten op stap. Maar Maaike stopte nog snel een foute koek in mijn tas.

In de kliniek mocht ik, net als twee weken geleden, mee de behandelkamer in. Eerst werd er een ader gelaserd. Dat was vorige keer ook gebeurd. Maar nu moesten er ook aders ´gemüllerd´ worden. Bij deze methode maakt de dokter sneetjes op de plaatsen waar de aders niet goed meer zijn en haalt er met een soort haaknaald een (stuk) ader uit. Het ging allemaal voorspoedig en met een dik ingepakt (zwachtels en een kous) been mocht Trijnie weer naar huis.

Het was bijna vier uur, toen ik thuiskwam. En ik had precies genoeg tijd om samen met Maaike webshopbestellingen klaar te maken en naar de post te brengen. Intussen was er bedacht wat we zouden gaan eten: Kip met rijst, kerriesaus en spercieboontjes. Hans houdt niet van rijst, maar ik had nog een portie krieltjes liggen, die ik voor hem wilde opbakken. Maar toen puntje bij paaltje kwam, at Hans helemaal niet mee, maar ging hij vlak voor het eten de deur uit. Hij is de laatste, die de vakantie-rij afsluit. Samen met een vriend is hij voor een week naar Zweden vertrokken. Ze zullen in een boomhut bivakkeren in een bos, waar beren leven. En ja, ik weet het: bruine beren vallen niet zomaar mensen aan. Maar je gelooft het, of niet: ik heb in de afgelopen maanden tot DRIE keer toe een verhaal in het nieuws gelezen over een beer die tóch mensen aanviel. Ik vind het, diep verborgen in mijn bezorgde moederhart, dus eigenlijk maar niets. Maar ja....

Na het eten heb ik even een break genomen. Ik was tenslotte al vanaf 4 uur in touw. Wat is een bad met fijne badolie dan heerlijk!

Na de koffie pakte ik m´n nieuwe haakwerkje. Ik was het saaie haken aan de deken zó beu, dat ik snakte naar een beetje variatie. Daarom kocht ik materiaal voor een mooie sjaal. Op zich ook niet een heel spannend patroon, maar je moet er toch net even wat alerter bij blijven.

We hadden een fijne, rustige vrijdagavond. Wat zal de dag van morgen weer brengen?

Zomervakantie 2017, dag 40; dienend bezig

Het was een dag van dienend bezig zijn.

Willem stelde gisterenavond voor om mee te gaan naar zijn moeder, als ik de kous ging aantrekken en het prikje ging geven. Dat vond ik fijn. Dan konden we de dag samen beginnen en ook meteen een kopje thee drinken bij moe.

Toen we inderdaad vanmorgen bij moe aan de thee zaten, kregen we een appje van Maria. Zij was deze week met 5 vriendinnen nog een midweek kamperen op een camping in Woudenberg. Dit doen de meiden nu voor het derde jaar. Het is best bijzonder, deze meidenvriendschap. Ze zijn een hecht clubje wat sinds de basisschool met elkaar optrekt. Na de basisschool zijn ze op verschillende scholen (en nivo´s) in het voortgezet onderwijs terecht gekomen. Toch bleven ze met elkaar in contact. Hoe mooi is dat!

Willem zou vanmiddag naar de camping gaan om Maria en Noah op te halen en ook een vracht gemeenschappelijk gebruikte spullen, zoals stoelen, een tafel, een koelkastje enzovoorts mee te nemen. Maria voelde zich echter niet lekker en vroeg of ze eerder gehaald kon worden. Ter plekke bedachten Willem en ik om dan meteen maar te gaan rijden. Op zich kwam het wel mooi uit, want nu kon ik mee. Als Willem vanmiddag was gegaan, had dat niet gekund. Zulke autoritten zo met z´n tweeën zijn altijd fijne gelegenheden voor een gesprek.

We reden naar huis voor de tankpas, ik slingerde nog een was aan en gaf instructies aan de kinderen die thuis waren. Op naar Woudenberg!

Op de camping waren de meisjes hard bezig met opruimen en inpakken en wij hielpen een handje mee. Het was nog een gepuzzel om alles in de auto gepropt te krijgen. Maria en Noah zaten tegen elkaar geplakt op de achterbank naast de koelkast en met hun voeten op slaapzakken. Zelf zat ik met mijn knieën in het dashboardkastje. Ha ha. Halverwege zijn we bij een tankstation gestopt. Willem en ik hadden nog niet ontbeten en waren behoorlijk flauw na enkel dat kopje thee bij moe. We namen koffie en een broodje en de meisjes kozen ook iets uit om te eten en te drinken. Best leuk zo´n stop bij zo´n druk benzinestation met een AH To Go. Altijd leuk om ´mensen te kijken´ toch ;-)?

We kwamen tijdens een vreselijke stortbui thuis. We hadden een dienende bezigheid als taxi gehad. Maar het was beslist geen onaangename dienstbaarheid!

Mijn volgende dienst deze dag was van een andere orde. Trijnie had een afspraak in een kliniek om spataderen te laten laseren. Ze is echter nogal flauwvallerig en zag er daarom best tegenop. Tot haar opluchting zou ik met haar meegaan en mocht ik bij wijze van uitzondering zelfs mee in de behandelkamer. Ja, je maakt als moeder echt van alles mee :-).

Voordat het zover was dat Trijnie me zou komen ophalen kon ik nog precies de webshopbestellingen inpakken. Willem zou ze vandaag voor me naar het postkantoor brengen.

Toen we in de kliniek aankwamen, was Trijnie meteen aan de beurt. De dokter wilde nog even zeker weten, of ik er wel tegen zou kunnen. Ja hoor, geen probleem. De arts was super aardig en leidde Trijnie geweldig goed af, door naar haar vakantie te vragen en over zijn eigen vakantie te praten. Tijdens het verdoven mocht ik naast Trijnie staan, zodat ze in mijn hand kon knijpen. Toen het laseren begon, moest ik op een stoel aan het voeteneind gaan zitten. Het ging allemaal super goed en snel. En in no time werden de groene kleden weggehaald, werd het wondje afgeplakt en werd de steunkous aan getrokken (wat heb ik toch met kousen de laatste weken ;-)).

Trijnie moest nog even een kwartiertje in de wachtkamer zitten om te kijken of het goed bleef gaan. We kregen koffie en er moest nog een formulier ingevuld worden. En dat was het dan.

Om te vieren dat het zo goed gegaan was en omdat Trijnie me graag wilde bedanken gingen we de stad in om ergens koffie te drinken. Lekker met een taartje erbij. Echt feestelijk hoor! Nu we toch in de stad waren, liepen we nog even wat winkeltjes in en uit. Ik kocht een zakje thee bij zo´n Simon Levelt koffie- en theezaakje. We keken onze ogen uit in een leuke brocante winkel. Ik paste een jas bij de H&M. We zochten naar een jurk bij een winkel in tweedehandskleding, waar mijn zus me over getipt had (Helaas was die jurk gisteren verkocht). Al met al was het echt even een heerlijk moeder-dochter uurtje en dus ook al geen onaangename dienstbaarheid :-).

Ik was pas om 18 uur thuis. Moest toen nog wel eten klaarmaken. Kip Tandoori stond er op het menu. Lekker met gewokte spercieboontjes.

Na het eten ben ik even gaan liggen. Helaas had ik wéér hoofdpijn. Jammer dat ik daar de laatste tijd zoveel last van heb. Maar ja. Ik heb een avond rust genomen. Heb zitten lezen en verder niets. Nog een paar dagen, dan beginnen de scholen weer. Weliswaar in etappes, maar toch. Dan komt er weer wat meer regelmaat in het dagelijkse leven. Op zich is dat altijd wel goed voor een mens. Maar eerlijk gezegd ben ik de vakantie nog lang niet beu...

Rare vakantie

Wat een rare vakantie is dit! Normaal gesproken is vakantie toch: even gas terug! Maar nu is het juist: het gas erop! :-).

Ik ben vanmorgen vroeg opgestaan om het gewone maandagwerk te doen. Maar helemaal ´gewoon´ was deze maandagmorgen nu ook weer niet. Want vanwege de vakantie was er geen gezamenlijk ontbijt.

Willem was al om kwart over 5 vertrokken om zijn looprondje te doen. Al snel daarna riep ik Hans, dat het tijd was om op te staan. Hij moest om 6 uur de deur uit (vakantiewerk). Daarna stond Trijnie al kant-en-klaar beneden. Zij was vroeg van de partij, om op tijd naar hun huisje te vertrekken, waar nog van alles en nog wat gebeuren moest. (Wat is het veel werk, om een jarenlang bijeen vergaarde uitzet uit te pakken!). Leendert werd, zoals gewoonlijk, om half 7 door zijn collega opgehaald om naar z´n werk te gaan.

En toen was het stil! Willem kwam terug van het lopen. De rest van de kinderen lag heerlijk uit te slapen! Tijd voor een ontbijtje voor ons tweeën. Dat is altijd zoiets gezelligs, in schoolvakanties!

Even na 8 uur vertrokken Willem en Dirk naar hun werk en lag de maandag maagdelijk voor me. Wat een plannen had ik! Samen met Maria zou ik lekker door het hele huis opruimen. En tussendoor de was en de strijk natuurlijk bijwerken. Zo gezegd, zo gedaan.

Eerst een lekkere beker chocolademelk drinken met Maria en m´n strijdplan bespreken. Eén onderdeel daarvan was, dat ook Jan en Henk hun steentje zouden moeten bijdragen. Voor elk van hen maakte ik een werklijst(je). Zo moest Jan bijvoorbeeld alle was van de rekjes afhalen, de vaatwasser uitruimen en nog het één en ander. En Henk kon mooi de toiletrollenkoker bijvullen, de violen buiten water geven enzovoorts. Alle kleine beetjes hulp kan ik nu goed gebruiken en bovendien wil ik, dat iedereen hier leert, dat je je dienstbaar moet opstellen in de groep.

Daarna togen Maria en ik naar de 1e verdieping. Ik wilde daar alles spic en span hebben. Niet in de laatste plaats, omdat het bij ons toch vrij krapjes is en Trijnie hier donderdag met DE jurk goed moet kunnen lopen :-). Alle losse rommel moest strak worden opgeruimd en daarna de vloeren goed worden gestofzuigd. De bedden werden strak opgemaakt en het plan opgesteld, hoe we woensdag hier iedereen een slaapplekje moeten geven. Hans z´n vriendin en Maaikes vriend zullen hier namelijk al op woensdag arriveren en blijven die nacht slapen. Het komt allemaal goed! Er passen veel makke schapen in een hok, toch ;-).

We deden samen even wat boodschapjes en kochten, vanwege de vakantie, lekkere witte kadetjes voor de lunch. Die waren in de aanbieding: 12 voor 1,50. Lekker!

Na de lunch ging Maria even de hort op met haar vriendin. Die ging allerlei aquarium-spullen kopen. Dat kwam mooi uit, want nu kon Maria meteen een nieuw tl-lampje voor in ons aquarium meenemen. Is dat ook maar in orde!

Aan het einde van de middag deed Maria de badkamer en de douche nog. En intussen ging ik nog even langs de groentenkraam. Ria van de groentenkraam had me gebeld, of ik wat overgebleven spullen wilde komen kopen. Ja, best, maar ik ga deze week niet inmaken of invriezen of jam maken of wat dan ook, hoor! Ik kocht daarom enkel gemakkelijke groenten, zoals bloemkool en witlof. Daar heb je nauwelijks werk aan.

Voor vandaag stond er zuurkool op het menu. Ook iets wat niet zoveel werk omhanden heeft. Maar voordat ik daaraan begon, vouwde ik de enorme berg strijk weg. Super, wat ging dat gesmeerd vandaag. Het is écht waar: vele handen, maken licht werk!

Vanavond hebben Willem en Hans hun kostuums voor donderdag aangetrokken. Zo kon ik er de prijskaartjes afknippen, knoopsgaten open tornen, stropdas strikken, vlinderdasje en bretels op de juiste maat afstellen enzovoorts. Het geeft een heerlijk gevoel dat dat voor die twee mannen vast helemaal rond is. Morgen nog een paar en dan woensdag de laatsten. Zo komen we DV donderdag wat dit betreft niet voor een verrassing te staan.

Nog twee dagen.... :-)

Dag 36: trouwjurk, kamperen en Willem z'n laatste vakantiedag

Zaterdag, dag 36

Normaal gaan Willem en ik op zaterdagochtend altijd even een bakkie doen bij Willem z'n moeder. Maar vandaag moest Willem alleen. Ik ging met Trijnie op stap: een passessie van haar trouwjurk!

Eerst haalden we Trijnie's aanstaande schoonmoeder op en met z'n drieën reden we naar Hengeveld in Papendrecht. Hier worden trouwjurken helemaal op maat en naar jouw wens gemaakt. De trouwdatum gaat al opschieten. Nog maar een week of 10. Het is dan ook niet de eerste keer dat we naar Hengeveld gingen. Ergens in mei zijn Trijnie en ik samen geweest. Toen heeft Trijnie al haar wensen kenbaar gemaakt, zijn er jurken gepast en is de maat genomen. Een paar weken later zijn we voor de tweede keer geweest. Toen was er van katoen een zogenaamde pasjurk gemaakt. En nu gingen we voor de volgende fase: de jurk in het echie! Hij is nog niet af, hoor. Er kon nog van alles aangepast worden. En er moest nog wat gespeeld worden voor wat betreft de afwerking. Er werd uitgebreid de tijd genomen. Nóg eens gekeken, nóg eens overlegd, nóg eens gemeten, nóg eens gespeld. En na anderhalf uur was het zover, dat alles onderdelen van de jurk nauwkeurig onder de loep waren genomen en Lisette, van Hengeveld, precies wist hoe ze de jurk moest gaan afmaken.

Wat speciaal om zo met ons drieën met DE JURK bezig te zijn. Of eigenlijk met z'n vieren: Trijnie, de twee moeders en Lisette. Een gezellige vrouwen-aangelegenheid dus :-).

Ik had gegokt dat ik tegen één uur weer thuis zou zijn. En dat was ook zo. Mooi op tijd, want er stonden hier inmiddels een paar drukke kinderen in de startblokken voor een kleine week kamperen!
Maaike, Koos en nicht Hanna wilden de laatste schoolvakantieweek nog even goed besteden. Ze gingen kamperen op Old Putten in Elburg. Op deze camping kampeert Hanna ieder jaar met haar ouders, zo lang ze zich kan herinneren. Maar dit jaar was ze niet geweest en dat 'kon echt niet'. Koos had graag nog een weekje willen kamperen op de camping in Duitsland, waar hij in april stage liep. Maar z'n twee maten, die mee zouden gaan, zegden af en hij kon niemand anders vinden die met hem mee kon/wilde. En Maaike heeft de hele zomervakantie nog nergens gelogeerd/gekampeerd. Dus: met z'n drieën naar Elburg en alle wensen waren in één klap vervuld ;-).

Koos en Maaike waren zo goed als klaar met inpakken. Ik heb me nergens mee bemoeid. Het is goed voor hen om zèlf te denken, zèlf fouten te maken, zèlf te leren. Als ze later op de camping iets zouden missen, zouden ze het zelf moeten oplossen (vragen aan andere kampeerders of aan de beheerder). Het enige wat ik heb gecontroleerd is, of ze de tent bij zich hadden. Anders wordt het wel erg moeilijk kamperen :-).

Even na enen werd Hanna door haar vader gebracht. Ook al met de nodige bagage natuurlijk. Er gingen zelfs nog twee fietsen mee. En daar gingen we dan: met z'n zessen in één auto gepropt (Henk ging ook mee).

Onderweg zagen we flinke buien. We checkten Buienradar en, oei, het zag er juist in de omgeving van Elburg niet best uit. We hoopten, dat we de tent toch enigszins droog konden opzetten. De stemming werd er in elk geval niet minder om. Wat hadden die kinders er een zin in!

In Elburg regende het inderdaad. Maar gelukkig geen hoosbui. Het was zomaar een mild regentje. We regelden de inschrijving bij de receptie in de pipowagen en reden het terrein op, naar de toegewezen plek.

Willem en ik kennen de camping ook. Bijna alle zomers dat mijn zus met haar gezin hier kampeerde, gingen we wel een dagje op visite. Vaak ging ook één van onze kinderen mee kamperen. En één keer hebben we er een nachtje geslapen. Maar dat was niet zozeer vanwege de gezelligheid. Evenmin was het gepland. Het was toen onze Hans op de eerste dag dat hij op de camping was, viel en zijn arm brak. Hij moest toen in het ziekenhuis in Zwolle geopereerd worden en wij zijn toen uiteraard direct naar hem toe gegaan. Nu maar hopen, dat er deze week niets gebeurt.

De tent werd opgezet. Ze hadden Jan z'n tent bij zich. De tent waarin Willem deze week met Henk en Jan in Ouddorp had gekampeerd. Willem had dus verse ervaring bij het tent-opzetten. En Hanna is door 12-jarige kampeerervaring gepokt en gemazeld. Het duurde dan ook niet lang, of de tent stond. Toen alles nog eens drie keer was gecontroleerd (door Willem) en alle spullen droog in de tent stonden, was het voor Willem, Henk en mij tijd om te vertrekken.

Dag kinders, veel plezier.

Het was later geworden dan gedacht. En Henk was een beetje mierig. Wij hadden hem meegenomen, met de belofte dat het 'leuk' zou worden. Dat hij lekker op de camping zou kunnen spelen enzo. Maar vanwege de regen was daar niets van gekomen. Eerst had hij anderhalf uur opgepropt in de auto gezeten en daarna nog een uur vanuit de auto toegekeken hoe de tent werd opgezet. Niet meteen 'leuk' dus. Ik bedacht een plan. Het was tenslotte ook Willem z'n laatste vakantiedag en er zat nog een laatste rest in de braspot.

Het plan: ik belde naar huis om te vragen wie er allemaal thuis zouden zijn om te eten. Dat waren er maar een paar: Maria, Jan, vriend Daan (die nog bij ons logeerde) en Leendert. Ik zei Maria dat ze naar de snackbar mocht gaan om patat en iets lekkers te kopen. Ze mochten zelf kiezen, wat ze maar wilden. Wij zouden dan onderweg wat eten en pas later op de avond thuis komen.

Henk vond het ook leuk: we zouden ergens gaan eten! Bij Harderwijk reden we de snelweg af. Er is daar een MacDonalds, maar er zijn ook andere restaurants. We keken op de borden. Er bleek keuze uit: de Mac, Pizza eten, of wokken. Vooruit. Het was Henk z'n feestje. Hij mocht kiezen. Het werd wokken. Oh la la. Hij weet wel wat hij kiest! Wat een onverwachts feestje werd dat voor ons drietjes! We hebben enorm genoten.

Wat hebben we al met al een een fijne vakantie gehad! Maandag moet Willem weer aan de slag. En zelf heb ik ook het nodig op mijn programma staan. Alles moet in orde gemaakt worden voor het komende schooljaar. Schoolspullen kopen, fietsen in orde maken/kopen, ov-kaarten in orde maken, gymspullen nalopen/kopen, regenkleding checken. Bleh. Het gaat toch echt langzamerhand richting einde vakantie. Hou op, schei uit. Ik wil er nog helemaal niet over horen ....

Feestelijkheden en noeste vlijt

Het was al met al een feestelijke week, vorige week. Eerst was daar Dirk, die jarig was. Hij werd 24. We vierden z'n verjaardag in kleine kring, maar daarom niet minder gezellig. 's Morgens was hij met pompoentaart naar z'n werk gegaan.

Ik vroeg hem, of hij even wilde laten weten of die taart in de smaak viel. Dan wilde ik voor 's avonds er nóg één maken. Ik had namelijk nog een flink stuk pompoen over. De taart werd goedgekeurd en dus bakte ik er nog één. Ik had geen geschaafde amandelen meer in huis. Om in stijl te blijven, strooide ik er toen maar pompoenpitten over. Ook heel lekker.

Vrijdagavond was er opnieuw feest. Trijnie en Gerwin gaven een feestje vanwege hun verloving. Ze hadden daarvoor een zaaltje in Landvast gehuurd. Lekker luxe, met bediening. Zo was het voor mij dus een feestje waarvoor ik nu eens niet de catering hoefde te doen, maar alleen maar hoefde te genieten.

Trijnie houdt ervan om alles tot in de puntjes te organiseren. Zo waren er erg leuke gebakjes bij de koffie,

ballonnen voor de kinderen,

prosecco voor wie alcohol wilde, en heel gave mixdrankjes voor de kinderen of voor wie geen alcohol wilde.

Ze zag er uit om door een (verlovings)ringetje te halen, inclusief een kapsel waarvoor ik me nooit de tijd zou gunnen, geloof ik ;-).

Het was allemaal erg gezellig en het stel is erg verwend. Intussen zijn ze zich nu heel serieus op hun trouwdag aan het voorbereiden (ergens in het najaar) en vordert de bouw van hun huis gestaag.

Vandaag heb ik maar weer eens ouderwets m'n huishouden gedaan. Weliswaar nadat Willem en ik vanmorgen een klusje in Dordrecht hadden af te werken. We gingen bij Gonnie langs om te kijken naar de bomen die daar in stukken voor ons klaar lagen om af te voeren. Willem zag de klus wel zitten. Nadat hij mij thuis had afgeleverd ging hij met een aanhangwagen terug en is een paar uurtjes bezig geweest om al het hout naar onze houtopslag te vervoeren. Genoeg hout om weer een zaterdagje te zagen en te klieven en om weer een stukje winter warmpjes erbij te zitten.

En zo vloog de maandag voorbij. Wat mij aangaat: nogal krakkemikkig, eerlijk gezegd. Ik heb het sinds gisteren erg in mijn rug. Een raar, stijf, pijnlijk, tintelig gevoel. Ik had gisteren het gevoel alsof ik heel lang had gelopen en daar spier- en bekkenpijn van had. Maar ik had juist helemaal niet veel gelopen en ik vroeg me dan ook af, waardoor die pijn er was gekomen. Willem bracht me op het spoor: ¨Heb je soms veel gesjouwd, ofzo?¨ vroeg hij. En ineens herinnerde ik het me. Ik had zaterdag aan het eind van de middag eerst behoorlijk lopen sjouwen met zware tassen boodschappen en daarna had ik thuis 125 kilo meel (in zakken van 25 kilo) van de keuken naar de garage gesjouwd. Eigen schuld, dikke bult dus. Straks maar laten smeren met srl-gelei en op tijd naar bed.