Elke dag ga ik een stapje vooruit. En dat is iets om dankbaar voor te zijn. Ik heb nog echt niet de energie van voordat ik begon te kwakkelen. Maar het gaat zeker de goede kant op!
Ik moet nog wel echt zuinig zijn met m´n energie en die goed verdelen. Dat betekent, dat ik niet te snel ¨ja¨ moet zeggen, maar eerst moet nadenken. Dat gaat nog weleens fout. Vorige week zouden we met de zussen en schoonzus een pannenkoek gaan eten met onze tante, die maandag jarig was. Vorig jaar hebben we dat ook gedaan en dat was erg gezellig. Er was geprikt voor donderdag. Dat ging hem niet worden, want ´s middags om 16.00 uur zou de diplomering van Trijnie beginnen, waar we voor uitgenodigd waren. Ik zag het niet zitten om eerst tussen de middag in Zeist een pannenkoek te gaan eten en dan om 16.00 uur in Gouda te zijn voor de diplomering. Nou, dat was wel jammer, maar het was niet anders.
Toen appte Trijnie, dat de diplomering niet om 16.00 uur, maar om 19.00 uur zou beginnen. Nog geen kwartier later had ik in onze familie-app geroepen: ¨Ik kan tóch mee een pannenkoek eten met tante S! De diplomering is pas ´s avonds.¨ Maar later realiseerde ik me, dat ik gewoon heel dom was. Als je weinig energie hebt, ga je toch niet twee zulke dingen op één dag doen? Zeker niet op donderdag. Dan heeft Maria haar vrije dag en moet ik het werk in de webshop alleen doen. Ik kwam dus met hangende pootjes weer terug op mijn enthousiaste appje: ik ging toch beter maar níet mee. Nou ja. Dat soort dingen dus. Ik moet zowel de leuke als de minder leuke dingen gewoon een beetje (leren) doseren.
Wat ik wel weer heerlijk opgepakt heb, is het tuinwerk. Ik had met lede ogen aangezien, hoe m´n tuin langzaamaan verloederde. Overal onkruid natuurlijk. Dat vooral. Maar ook het tuinwerk heb ik zo goed mogelijk gedoseerd. En nu, een weekje later, ben ik weer helemaal blij met m´n tuin. Kijk maar:
Op 5 juli heb ik het overwoekerde lege bed in de moestuin weer ontgonnen. Er heeft dit jaar nog niets in gestaan. Ik heb het vrijgemaakt om er de stekken van de aardbeien in uit te planten. Die stekken groeien nu nog bij de moederplanten. Als ze goede wortels hebben, maal ik ze van de moederplant los en plant ik ze uit.
 |
| Voor |
 |
| na |
Zie je trouwens hoe weelderig de Lathyrus bloeit? Ik ben er zo blij mee!
Ik oogstte ook de eerste bietjes. Ze zijn niet heel groot. Dat komt, omdat ik ze te weinig heb uitgedund. Ze hebben te weinig ruimte om groot te worden. Nu haal ik steeds voorzichtig een biet van acceptabele grootte uit de rij, zodat de buren meer ruimte hebben om verder te groeien.
Op 6 juli oogstte ik de laatste rabarber. Ik heb de planten uiteraard niet kaalgeplukt, maar wel flink uitgedund. De rest van het seizoen mogen de planten herstellen. Dat je rabarber niet moet oogsten na de langste dag, omdat het oxaalzuurgehalte dan te hoog wordt in de stengels, is trouwens wel wat overtrokken, hoor. Ik geloof dat je dan elke dag enorme porties rabarber moet eten, om daar last van te krijgen. Maar goed. Ik had een mooie oogst. Totaal iets van 11 kilo dit seizoen.
De groentepunt is nu ook echt mooi. Op de foto zie je rechts achterin van dit stuk moestuin kleine groene stengels. Dat zijn 30 preien. Die hebben Willem en ik samen gepoot. Ik heb een bakje met 30 stuks dunne preien gekocht voor 2,50. Die moet je uitplanten in plantgaten van 15 cm diep en dan ook 15 cm uit elkaar. Ik had gedacht dat met de achterkant van een gebroken steel van een schop te doen. Maar dat viel tegen. De grond was te hard en ik te slap. Willem zag me tobben en had een beter idee. Hij heeft een ijzeren buis gebruikt en daar 15 cm op afgetekend. Met een hamer timmerde hij steeds op de buis en maakte mooie plantgaten. Ik hoefde alleen nog maar de preien er in te zetten. Ik vond het super leuk, want Willem is altijd heel sceptisch geweest over een moestuin. En nu krijgt hij er toch steeds meer aardigheid in.
7 juli was de dag van Trijnie´s diplomering. Die dag heb ik niets in de tuin gedaan. Wel heb ik weer eens iets gebakken. Heerlijke brioches. Ik had er zomaar zin in, om dat te doen en het lukte nog ook.
Om half zes reden Willem en ik al naar Gouda. We hadden er ruim de tijd voor genomen, omdat er rond die tijd altijd files zijn. Het was heerlijk relaxt om op de parkeerplaats van de PABO ¨De Driestar¨ nog even rustig te wachten tot het tijd was om naar binnen te gaan.
Trijnie is nu docente Nederlands. Ze heeft de studie keurig in vier jaar afgerond. Een hele prestatie, zeker als je bedenkt dat ze met een VMBO-gt diploma naar de PABO is gegaan. En er waren nog wel meer hobbels te nemen. Maar het is gelukt! De diplomering was echt feestelijk. Weer een afsluiting van een periode.
Op vrijdag 8 en zaterdag 9 juli heb ik ook steeds een stukje tuin gedaan. Maar daar heb ik geen foto´s van gemaakt. De mannen hielpen me steeds, als ik moest gieten. Ze haalden dan met twee of drie man tegelijk gieters water voor me uit de Graaf, zodat ik die enkel maar hoefde leeg te gieten bij m´n planten.
Vanavond heb ik de peulenplanten verwijderd. Ze waren helemaal ´op´. Ik had ze zo lang mogelijk laten staan, om voldoende droge peulen te hebben, om volgend jaar bij leven en welzijn weer nieuwe peulenplanten uit op te kweken. Het peulenrek is trouwens niet kaal nu. Aan de achterkant had ik eerder al pompoenplanten gezet van een soort, die kwistig rankt. Het is het plan om die pompoenen helemaal over het rek te laten groeien. Ik hoop op een mooie pompoen-oogst.
 |
de laatste peultjes
en
droge peulen om nieuwe planten te kweken
|
Nou ja en verder is de zomervakantie in onze regio begonnen. Vanmiddag kwam kleinzoon Willem op de fiets om met Henk te gamen. ¨Oma, mag ik blijven logeren?¨ ¨Ja, tuurlijk, gezellig.¨ Is dat niet een leuk begin van de vakantie, zo´n logeerpartijtje :-).
