vrijdag 29 maart 2019

Een week met uitersten

Maandagmiddag was ik nog even langs de markt gereden. De groenteboer had het één en ander voor me klaargezet. Wat dat was, was nog een verrassing. Dinsdag heb ik alles uit de auto gehaald en op de tafel uitgestald om eens te inventariseren. Er bleek deze week vooral veel fruit te zijn. Lekker hoor. Sinaasappels, mineola´s, mandarijnen en bananen. We kunnen onze buikjes er aan rond eten. Ook een kistje goudreinetten. Die zijn voor de moes.



Wat groenten betreft, was het aanbod niet zo heel groot.



Wat gevallen courgettes, een paar aubergines die snel op moesten, wat rimpelige paprika´s, zoete aardappels en 2 bloemkooltjes. Dan moet je even verzinnen hoe je dat op gaat maken. Dinsdag maakte ik eerst maar eens ratatouille. Daarin verdwenen in elk geval de aubergines en een paar courgettes en wat paprika. Lekker met rijst.




Woensdag maakte ik de rest van de courgettes en paprika op in macaroni.

Donderdag wilde ik de bloemkooltjes op maken. Maar uiteindelijk had ik er toch niet zo´n zin in. Het waren van die losse, slappe kolen. Die mochten de konijnen wel opknagen :-). Zelf knaagden we iets anders. Ik kocht broccoli in de aanbieding bij Albert Heijn. Lekker met krieltjes en voor de vleeseters een stukje kipfilet erbij. Terwijl ik aan het koken was, meldden zich extra eters. Toen vond ik de hoeveelheid broccoli net te karig. Ik gooide er een blik zoete maïs bij en sneed vier gekookte bieten in blokjes. Zoiets zou je 10 jaar geleden nooit bedacht hebben, zo´n combinatie. Maar wat was het lekker!


Er kwam deze week trouwens ook nog ander voedsel hier binnen: gerookte forellen! Maaike was maandag met haar vriend mee gaan vissen in een forellenvijver. Je mag je vangst mee naar huis nemen, maar je kunt ook twee forellen inleveren en er één gerookt exemplaar voor terug krijgen. Jaap en Maaike hadden 12 forellen gevangen en kwamen met zes gerookte forellen thuis. Een echte traktatie voor de visliefhebbers!!





De week zat verder boordevol afwisseling. Dinsdagavond was de diploma-uitreiking van Koos. Het was in een theater in Barendrecht en geheel in stijl van de opleiding (VeVa) trad er een militair orkest op.
Koos is geslaagd voor VeVa nivo 3 met een prachtige cijferlijst. Hij gaat er alleen niets mee doen, omdat hij een blessure heeft, die niet over gaat. Nu is hij begonnen als stratenmaker. Allemaal prima. Als ze het maar naar hun zin hebben en hun geld eerlijk verdienen, dan is het goed. En een opleiding is nooit weg. Ook al ga je er niet direct mee aan de slag.






Woensdagochtend vierde mijn jongste zus haar verjaardag met een vrouwenochtendje bij haar thuis. Gezellig hoor. In haar straat zag het er zó feestelijk uit!


Woensdagavond is Willem met Maria en Henk naar de lammetjes gaan kijken bij iemand van de spingroep. Wat hebben ze genoten!!


Donderdagochtend klonk al vroeg een kreet vanuit de tuin. Het was Maria, die vol verwachting bij haar konijnen ging kijken, of er al iets geboren was. Het was 28ste dag na het dekken. En jawel! Een prachtig nestje met 5 jonge, blote, blinde baby-konijntjes!




Onvoorstelbaar hoe zo´n beestje in no time een nestje maakt van stro en haar eigen vacht! Dan hebben Leendert en Thea wel wat langer werk, voordat hun nestje klaar is :-). Maar ook daar komt nu schot in. Deze week is alles gestuct en het ziet er nu zo mooi uit!
Eerst het plafond.
De dag erna de muren.

Vandaag had ik een workshop met 8 dames, die een team-uitje hadden. Het was erg gezellig! Weer eens wat anders, zo :-).

Vanavond moesten we gaan condoleren. Er is alwéér rouw in onze familie gekomen. Er overleed een tante van mij. Wat wordt het kringetje klein. Van de generatie van mijn vader is bijna niemand meer over. We gingen met alle brussen condoleren en vanzelf heb je het dan over vroeger en over je ouders en je haalt herinneringen op. Morgen hopen Willem en ik naar de begrafenis te gaan. En dan is de week zomaar weer omgevlogen met (nieuw) leven en overlijden, met een schoolperiode die afgeloten wordt en een beroepsleven wat begint, met ontwakende natuur en creativiteit in de keuken, met vrouwen die even je pad kruisen tijdens het leren broodbakken en honderdduizend dingen meer.


maandag 25 maart 2019

Gemberthee en ander lekkers

Kijk! Zo zat ik vanmorgen aan mijn lekkere gember-citroenthee.



Sinds ik een snoep-loze periode heb ingelast om me van m´n wintervet te ontdoen, heb ik al een paar keer heerlijke, verse gemberthee met citroen op, als ik eens buiten de deur was. En natuurlijk kende ik die thee allang en maakte ik die ook regelmatig klaar. Maar vorige week kwam ik hem voor het eerst tegen met de ingrediënten keurig aan een stokje geregen. Dat zag er meteen zó gezellig uit, dat ik het thuis ook maar eens zo deed. Lekker een paar stukken zadencracker uit eigen keuken erbij en je zit me daar toch een portie verantweurd te zijn :-).

Dat idee van die gember- en citroenschijfjes op een prikkertje, kwam ik afgelopen zaterdag tegen. Mijn zus is pas 50 geworden en had bedacht om dat met de zussen en de schoonzus te vieren met een lunch in het museumcafé van het onderwijsmuseum in Dordrecht. Wat een geweldig leuke locatie. En wat was het gezellig, zo met z´n vieren! We hebben heerlijk gegeten en heerlijk bijgepraat.


Mijn lunch bestond uit twee bruine boterhammen met daarop gegrilde geitenkaas met biet en pijnboompitjes en salade. Zie je die grappige couverthouders van oude kaarten uit een atlas?


Na afloop van de lunch schuifelden we nog even door het museumwinkeltje en kocht ik wat leuke kaarten. Ik hoop hier zéker een keer terug te komen om het museum eens op m´n gemakje te bekijken. Het zag er allemaal zo leuk en nostalgisch uit. Goed om een keer een ochtendje te gaan zwijmelen.

Het gaat trouwens prima met dat elimineren van het wintervet. Ik hoef nog maar 700 gram en ben dan op m´n normale gewicht. Willem gaat ook als een trein. Hij hoopt, dat hij door af te vallen zijn bloeddruk naar beneden krijgt. En warempel had hij vorige week voor het eerst een heel wat betere meting. Drie metingen na elkaar, waarbij de onderdruk dichter bij de 90 dan bij de 100 zat. Hopelijk gaat die bloeddruk nu echt structureel omlaag.

Zo´n periode van matigheid en snoeploosheid heeft bij mij altijd een grappig neveneffect: er komen spontaan de heerlijkste combinaties bij me oppiepen en ik sta uren in de keuken om die oppiepende smaken tot gerechten te toveren. We eten dingen, die we normaal nooit eten :-).

Ik noem er een paar:

Vrijdag had ik zin om een zalmtaart te maken. Vraag me niet waarom. Ik had zélf ook gewoon keiveel zin en een punt zalmtaart. Dat is raar, want ik houd helemaal niet zo van vis. Maar afijn. Ik was de afgelopen maand heel zuinig geweest en kon me best een wat luxere maaltijd veroorloven. Ik kocht dus zalm. Ja. ja. En veel eieren. En ik sneed allerlei lekkere groenten. En maakte een heerlijke taart met komkommersalade.


Na een half puntje had ik genoeg. Iedereen zat te smullen. Maar ik ... had het kunnen weten. Ik hou echt niet van dood beest. Ik werd er misselijk van. Er waren gelukkig vrijwilligers genoeg om mijn andere halve punt taart soldaat te maken :-).

Gisteren aten we pindasoep vooraf en daarna lauwwarme pastasalade met gerookte kip. Als TOETje was er frambozenbavarois, die Maria had gemaakt.

Vandaag moest ik weer met Maria naar het ziekenhuis. We hebben dan de afspraak om 18.00 uur en zijn dus met het eten niet thuis. Geen nood. Ik had een grote pan pittige linzensoep gekookt en als toetje impossible pie gebakken. Willem appte: De koningin eet niet lekkerder :-).

Toch leuk om dat te horen of te lezen.

Het keukenwerk moet hier trouwens deze week wel om allerlei andere activiteiten heen gevlochten worden. De planning staat (weer) erg vol, maar gelukkig over het algemeen met fijne dingen. Rustigaan verder dus maar.

maandag 18 maart 2019

Naar buiten!

Vandaag had ik een afspraak bij Jan op school. Eigenlijk kwam het niet heel handig uit. Jan z´n school is in Rotterdam en ik moest er om half 3 zijn. De afspraak was tot half vier. Daarna ben ik naar huis gereden, heb de pakjes van de webshop ingepakt en naar de post gebracht en ben daarna wéér in de auto gestapt, om wéér naar Rotterdam te gaan. Nu samen met Maria voor een afspraak in het Sophia Kinderziekenhuis. Maar ja. Soms is het niet anders. Willem zou zeggen: ¨Je kunt nu eenmaal niet alles met een schaartje knippen.¨

Het fijne van die afspraken was, dat ik nu in elk geval even verplicht naar buiten moest. Daar was anders vandaag niet zoveel gekomen, denk ik. En het was toch heus lekker weer. Na al het grijs en het nat van de afgelopen 2 weken, scheen vandaag regelmatig de zon en was het zo fijn licht!

In de natuur zie je, dat het inmiddels toch al in de tweede helft van maart is. De struiken worden langzaamaan groen. Prachtig, dat tere groen. Dat is altijd veel te snel voorbij!

Vlakbij de school van Jan liep een gans met een jong. Wat lief om te zien!



Minder lief om te zien was de ooievaar, die Maaike en Maria spotten, toen ze een rondje door de polder liepen. Het beest had een jong konijntje te pakken en vrat dat op met huid en haar. Het konijntje gilde het uit, vertelden de meiden. Brrr.


Ook in het landelijk nieuws ging het er vandaag bepaald niet vredig aan toe. Wat een ellende met die aanslag in Utrecht. Daar word je toch echt beroerd van, als je denkt aan al het verdriet.

Onze dag was verder vol speciaaltjes. Dirk is jarig. Hij is 28 geworden. En Koos ging vandaag voor het laatst naar school. Hij moest z´n defensie-spullen inleveren.



Gelukkig is hij geslaagd en ergens volgende week is de diploma-uitreiking. Zo sluit hij een periode af en is hij al volop bezig in zijn volgende: hij is stratenmaker geworden. Heel anders, dan hij aanvankelijk van plan was. Hij had een carrière bij Defensie in gedachten, maar dat gaat hem vanwege een blessure niet worden. Inmiddels heeft hij helemaal zijn draai gevonden in het stratenmakersvak.

Het gaat hier verder allemaal zo z´n gangetje. Willem is aan het afvallen om te kijken, of hij zijn bloeddruk zo naar beneden krijgt. Ik ben benieuwd. Vooralsnog wil die bloeddruk nog niet echt zakken (zijn gewicht al wel!), ondanks alle goede tips en adviezen, die we opvolgen. Zo begint hij zijn dag met havermout


drinkt twee kopjes groene thee, luncht met een groene salade, eet tussendoor verantwoorde dingen als fruit en groente en noten en abrikozen. Hij is gaan minderen met vlees bij het avondeten en ´s avonds drinken we als borrel een glaasje bietensap. Ook is hij nóg meer gaan wandelen. Als het zo niet gaat lukken, heeft hij er in elk geval alles aan gedaan. Dan kan hij altijd nog aan de medicatie.

Elke week is er een workshop ¨bak je eigen brood¨, zodat mijn oven overuren draait. Het grappige is, dat al dat brood bakken mij toch ook weer inspireert en er regelmatig een extra mooi of extra lekker brood uit de oven schuift.



Het is wel behoorlijk intensief. Andere dingen, zoals handwerken, staan even op een laag pitje. Maar dat komt bij gezondheid wel weer, als de workshops halverwege april voorbij zijn.

dinsdag 12 maart 2019

Dol op groenten en ook op chocola ;-).

Ik ben dol op groenten. Ik ben daarom echt een grootverbruiker en ben heel blij, dat ik altijd voordelig aan grote hoeveelheden kan komen. Dat geldt ook voor fruit, trouwens. Het voelt altijd enorm rijk om onbeperkt groenten en fruit te kunnen eten. In vergelijking met andere landen zijn groenten en fruit hier heel goedkoop. Zeker als je er op let, dat je seizoens-groenten en -fruit koopt en de aanbiedingen in de gaten houdt.

Gisteren ging ik weer naar de markt om allerlei restanten bij de groentekraam op te kopen. Ik kwam met een kofferbak vol thuis en had evenveel betaald als iemand, die een kilo luxe vlees bij de slager koopt. Vandaag moest ik me bijna inhouden, om niet steeds een banaan of wat druiven of wat dan ook te snoepen. Niet dat fruit snoepen nu zo erg is, maar teveel is nooit goed, hè. Ook wat groenten betreft kon ik lekker helemaal los. Dat begon gisterenavond al, toen ik een grote bakplaat vol groenten grillde. Dat is echt het allerlekkerste eten wat ik bedenken kan, geloof ik :-). Gewoon simpel groente met olijfolie en zeezout en wat kruiden. Er was van alles en nog wat: pompoen, zoete aardappel, paarse bloemkool, aubergine, spercieboontjes, uien, snoeptomaatjes en broccoli. Het was niet alleen lekker om te eten, maar ook nog eens een feest om te zien!


Vanmiddag belegde ik mijn brood met groenten en fruit. Ook al zo lekker. Véééééél lekkerder dan chocoladepasta of hagelslag of appelstroop. En natuurlijk ook veel gezonder :-). Er ging een flinke laag witte kool, wat rucola en wat schijfjes appel op mijn zelfgebakken boterham.


Vanavond kookte ik nasi. Dat is een beetje ´standaard´ als Hans er niet is. Die houdt niet van nasi en bami enzo. Vandaag kwam hij niet thuis eten en het werd dus nasi. Met weer heel veel groenten: witte kool, ui, knoflook, taugé en spaanse peper. Het werd een luxe variant vandaag: met ei, zelfgebakken kroepoek en zelfgemaakte satésaus. Dat was om te vieren, dat Maaike weer veilig thuisgekomen was! Ze is een hele week bij mijn vriendin Ellen geweest. Zomaar lekker een hele week vakantie. Toe maar!

En Maaike zou Maaike niet zijn, als ze haar koffier niet vol verrassingen had. Er kwam een mega-luxe doos met een soort negerzoentjes te voorschijn. Allemaal verschillende smaakjes. Die zijn voor zondag bij de thee.


Voor Willem en mij was er apart nòg een chocoladeverrassing. Een reep lekker pure chocolade (85%) voor af en toe een blokje gezonde snoeperij. En dan nog een zakje wat minder gezonde chocola in allerlei smaken. Dat houden we voor speciale gelegenheden! Voor af en toe een echt verwenmomentje :-). Ja, daar kunnen we echt van genieten, van zoiets!



maandag 11 maart 2019

Opruimen in 2019

Vrijdag zei één van de deelnemers van de workshop ¨Bak je eigen brood¨, dat ze zo genoten had van de verhalen over ons opruimproject van 2018.

Voor diegenen, die dat gemist hebben: in het voorjaar van 2018 besloten we, dat ons huis hard aan een grondige opruimbeurt toe was. Al twee jaar lang had ik niet echt opgeruimd. In 2016 niet, omdat in dat jaar mijn ouders overleden. Ik had toen wel iets anders aan mijn hoofd, dan ons huis opruimen. Sterker nog: er kwamen héél véél spullen ons huis in, om láter eens op te ruimen. Dat waren spullen die uit het huis van mijn ouders kwamen en een nieuw plekje nodig hadden. Sommige spullen konden meteen in gebruik genomen worden. Die waren het gemakkelijkst. Andere spullen hadden emotionele waarde en wilde ik daarom niet wegdoen. (Maar waar laat je die spulletjes?). Er waren dozen vol boeken, die níet in onze boekenkasten pasten. Deze boeken staan deels nog in dozen, deels liggen ze op onze slaapkamer en bij Willem z´n werkplek. Verder waren er spullen om uit te zoeken; vooral veel paperassen. Eerlijk gezegd, staat daar nog een grote, onuitgepakte rieten mand vol van op de overloop. Ik ben er nog niet aan toe om het uit te zoeken. Bíjna....

In 2017 kwam er óók al niets van opruimen. Opruimen doe ik namelijk vooral in de zomer, als er geen workshops zijn. En die zomer hadden wij schoonmama te logeren, die een nieuwe heup kreeg. Uiteraard werd die operatie vooraf gegaan én gevolgd door een periode van mantelzorg geven.
Tja. Geen gelegenheid voor opruimacties.

In 2018 constateerde ik dat ons huis bijna volgeslibd was. En omdat Maria niet naar school kon vanwege haar ziekte (anorexia nervosa) en ik haar toch liefst een beetje zinnig bezig wilde houden werd erneen leuk project geboren. We bepaalden dat er in 2018 het volume van 100 vuilniszakken en/of bananendozen aan spullen ons huis uit moest!!En dat lukte nog ook! We hadden er echt lol in om zomaar kast na kast en ruimte na ruimte na te lopen. Er verdween van alles naar de kringloopwinkel, naar andere mensen, in (en uit) mijn marktplaatswinkeltje en in de container. Veel kleding, die hier nooit meer gedragen zou worden. Veel schoenen, laarzen, skeelers, schaatsen. Heel veel papieren (schriften en andere schoolzaken, maar ook oude administratie). Dozen vol boeken, die hier nooit gemist zullen worden. Een kast vol Fischer Technik ging naar Wim. Er verdwenen twee kinderstoelen. Er was een overschot aan linnengoed. Enzovoorts enzovoorts. Net zolang totdat we in de laatste week van 2018 echt 100 zakken en/of dozen ons huis uit gewerkt hadden.

Maria en ik hadden het er al eens over gehad, of we dit jaar wéér zo´n project zouden doen. Zouden er nóg eens 100 zakken en/of dozen ons huis uit kunnen? Ik weet het niet, hoor. Dat is echt héél veel! Maar dat er nog spullen ons uit uit kunnen? Dat weet ik wel zeker! Er zijn echt nog plaatsen, waar we vorig jaar niet geweest zijn. Bovendien hebben we in die eerste ronde echt wel goed opgeruimd, maar als we een jaar later nóg een keer door die kasten zouden gaan, zouden we zeker spullen tegenkomen, die we een heel jaar niet gebruikt of gemist hebben. Die kunnen dan alsnog weg. Operatie stofkam, zeg maar.

Eigenlijk waren we er nog niet goed uit wat we zouden gaan doen. Sowieso zouden we pas met zo´n project beginnen als Maria´s examen achter de rug is en als de workshops afgelopen zijn. Maar er komt iets tussendoor fietsen. Iets wat héél fijn is én wat meteen ook een flinke boost aan het opruimen geeft ;-). Wat dat is? Leendert en Thea gaan trouwen! DV 18 juli is hun Grote Dag!

Eerst komt er nu de leuke tijd van voorbereiden. Hun huisje moet klaar. Dat is uiteraard vooral hun eigen klus. Ze zijn al sinds vorig jaar juli avond aan avond ermee bezig. Het huis is dan ook volkomen gestript. Op den duur stond eigenlijk alleen de voorgevel en het dak er nog! Alles doen ze zelf! Ze krijgen hulp van vrienden. Maar ook de broers helpen regelmatig mee. En hoewel Willem niet zo van het klussen is, kon hij in elk geval helpen met het uitdenken van de elektra. Dat heeft hij in een grijs verleden op school geleerd :-).

Straks zijn er ook de voorbereidingen voor de bruiloft. Het wordt een bruiloft met een hoog ´doe-het-zelf´ gehalte. Maria hoopt de bruidstaart en de gastentaartjes te maken. Daar wordt al op geoefend :-). Maar ook andere dingen zullen zelf gedaan, zelf gemaakt, zelf bedacht worden. En daar kunnen we met een grote familie met allemaal verschillende talenten natuurlijk elk een steentje aan bijdragen. Zo leuk!
Binnenkort gaan we op stap voor Leendert z´n trouwpak. En natuurlijk volgt later ook de kledingshopperij van de rest van het gezin. Al met al dus een hoop, maar leuk, geregel.

En uiteraard is er dan ook vanzelf die boost in het opruimproject :-). Leendert z´n kamertje komt helemaal leeg. Daar kan geen 100-zakken-en/of-dozen-project tegenop, natuurlijk. Na de zomer gaan we stoelendans doen. Hans en Henk zullen Leendert z´n kamertje in gebruik gaan nemen. Koos en Jan blijven dan met z´n tweeën over, op de kamer, die nu door vier knullen wordt gedeeld. Het computerhoekje van Koos in de garage komt vrij en dat ga ik inpikken. Daar komt een ´eenvoudiglevenshop-computer&printer´, zodat ik niet honderd keer op een dag naar de zolder hoef voor een pakbonnetje, een labeltje of een adresetiket. Oh, wat kijk ik daar naar uit!

Maar goed. Nog even geduld.

Intussen waren Maria en ik toch al wel begonnen om een kast op te ruimen, die vorig jaar niet aan de beurt gekomen is. Het is een soort hoge, grote stellingkast van steigerhout, die Willem getimmerd heeft. In die kast liggen spullen, die de meeste mensen op een zolder zullen bewaren. Wij hebben niet echt een zolder. De tweede verdieping van ons huis was bij de bouw (in 1997) eigenlijk een studio. De eerste bewoners hebben er een slaapkamer gemaakt en dat hebben we zo gelaten. Het is de kamer waar Willem en ik slapen. Daarnaast is er een ruime overloop. Daar heeft Willem een werkplek getimmerd met daarnaast die stellingkast. Echt zo´n kast waar je alles instopt waar je ´even´ geen plaats voor hebt, of die je maar af en toe gebruikt, of die je wilt bewaren. Het was hard nodig om daar eens flink op te ruimen. Maar tegelijk ook heel bewerkelijk, zo´n zolderkast! We hebben de twee onderste planken gedaan en zijn daar met z´n tweeën twee uur mee bezig geweest. Maar goed. Het had dan wel resultaat :-). Er kon aardig wat weg.


En de twee planken zien er weer keurig uit. Jammer dat we vergaten om een vòòr-foto te maken :-).


Wanneer we verder gaan met de kast is nog niet bekend. Maar dat is ook helemaal niet erg. Er komt vast een dag, dat we zomaar een gaatje hebben en tegen elkaar zeggen: ¨Zullen we?¨

vrijdag 8 maart 2019

Verwaarloosd!

Poeh, wat heb ik m´n blog verwaarloosd! Meer dan een week niet geschreven! Dat gebeurt me niet vaak. Ik ga maar eens een beetje bijbloggen, voordat je denkt, dat hier de boel in de soep gelopen is :-).

Sinds vorige week zijn de workshops ¨Bak je eigen brood¨ weer begonnen. Dat maakt, dat ik weer even in een nieuw ritme moet komen. Zo´n workshop kost me toch al snel anderhalve dag. De dag vòòr de workshop ben ik de hele middag aan het brood bakken.



´s Avonds ben ik druk met het ordenen van m´n shop. Er moet dan vaak nog van alles ingepakt en geprijsd worden. Ook bak ik iets lekkers voor bij de koffie.

Op de dag van de workshop sta ik extra vroeg op, om te zorgen voor een schoon toilet, een lege kapstok, een opgeruimde woonkamer en een schone keuken. Dan ´s morgens de workshop en na afloop de afterparty met weer alles opruimen. Ik heb het dus even ordinair druk. Dat is verder niet erg, want die workshops zijn super leuk om te doen en ze leveren me méér energie op, dan dat ze energie kosten. Zo gaat dat met dingen die je leuk vindt ;-).

Verder ben ik ook een beetje uit m´n blogritme, doordat ik sinds kort een stuk actiever ben op de facebookpagina van m´n shop. Ik deed niet zo veel op FB. Eerlijk gezegd wist ik niet zo goed wat ik er mee aan moest. Maar nu heb ik een boek gelezen over hoe je FB inzet voor je bedrijf en weet ik een klein beetje meer. Als eerste leerde ik, dat je elke dag een berichtje moet posten. ¨Nou, dat moet ik dan maar eens doen,¨ dacht ik. En ja, ook dát moest in m´n dagelijkse leven ingepast worden. En ook dát blijkt super leuk :-).

Inmiddels marcheert het allemaal. Ik ben weer gewend aan de workshops en alles wat erbij komt kijken en het schrijven van een FB-berichtje is ook al niet zo spannend meer. Tijd om de blogdraad weer op te pakken!

Vorige week was ik twee dagen alleen. Nou ja, alléén dan niet echt, maar wel zonder Willem. En dat voelt best een beetje alleen :-). Willem ging vrijdag en zaterdag met Jan weer een stuk Pieterpad lopen. Wim en Dirk haakten gezellig aan. Het werd zomaar een spontaan mannen-event. De vorige keer dat Willem en Jan liepen, zijn ze gestopt in Swalmen in Limburg. Daar moesten ze nu dus weer verder. Om trein- en busgeld uit te sparen, heb ik de mannen vrijdag gebracht en zaterdag gehaald. Flinke ritten voor iemand, die auto rijden niet echt haar hobby vindt. Maar ook wel gezellig. Behalve dan de terugrit op vrijdag en de heenreis op zaterdag, want toen zat ik alleen in de auto. Echt saai!

Vrijdagochtend reden we om dik 8 uur uit Alblasserdam vandaan weg en om kwart over 10 gingen de mannen in het centrum van Swalmen in de hoeven. Het carnaval ontwaakte daar net, dus de mannen vielen met de neus in de boter. Ha, ha, even wennen al die gekkigheid, als je van boven de rivieren bent :-).


Jan, de gids, met het Pieterpadboekje.

Nou, mannen, gaan met die banaan!

De eerste dag liepen ze naar van Swalmen naar Montfort. Hoewel het een grijze dag was, kregen we toch wel regelmatig mooie foto´s in de familie-app. En verder was het natuurlijk gewoon super leuk, zo met drie broers (en een vader :-)).


St. Odiliënberg



Om kwart over 4 kwamen ze bij de B&B aan waar, ze geboekt hadden: De Groene Gast. Lekker op tijd en mooi genoeg geweest voor de eerste dag. Voor Wim was het afzien, want die had zich van tevoren niet ingelopen en had ook geen goede wandelschoenen. Hij had blaren :-(. Maar dat leed was in de B&B snel vergeten. Ze werden zeer gastvrij onthaald en kregen meteen koffie. Altijd fijn!

De mannen deelden met z´n vieren een kamer en hadden de beschikking over een joekel van een badkamer. Wat wil je eigenlijk nog meer, na 21 kilometer wandelen? Een bad en een bed! Nou ja, ze wilden ook wel wat eten. Dus zijn ze, na een poosje rusten, het dorp in gegaan en hebben hun buikjes rond gegeten in een pizzeria.

De volgende dag stond er 24 kilometer op het programma: op naar Sittard! Eerst was er een luxe ontbijt en mochten ze ook nog broodjes meenemen voor de lunch.


Willem en Wim kregen nog iets mee voor de vrouwen, thuis:


Een flesje wijn van de Heerlickheit Montfort. Die ´Heerlijckheit´ was daar vlakbij en de mannen waren er op vrijdag langs gekomen:



Echt een leuk gebaar. Die B&B is een aanrader, mocht je daar eens in de buurt zijn!

Maar toen was het toch echt tijd om weer in de benen te gaan. Ook deze dag was grijs. Maar gelukkig wel droog! De route voerde langs Susteren, waar wij vorig jaar zomer op de camping stonden. Het was namelijk destijds het plan om vanaf de camping het Pieterpad uit te lopen. Maar vanwege de extreme warmte hebben de mannen er toen vanaf gezien. Nou, het Pieterpad was intussen niet weggelopen :-).

Hier en daar was de route grensoverschrijdend.



Halverwege de dag kreeg ik de prognose: ik moest rond half vier in Sittard zijn. Prima. U vraagt, wij rijden. En ja, ik reed zomaar in één keer goed. Handig toch, die navigatie :-). (Hoe deden we dat vroeger?!). Ik heb precies 4 minuten moeten wachten en daar kwamen vier vermoeide, maar vrolijke wandelaars aan!


En na een voorspoedige rit, kwamen we weer veilig en gezond thuis. Precies op tijd voor de zaterdagse frieten, die deze keer niet door Willem waren gebakken, maar evengoed prima smaakten.

Nog een 40 kilometer te gaan en dan zit het Pieterpad erop. Wim en Dirk vonden het zó geslaagd, dat ze ook die laatste 40 kilometer graag met Willem en Jan meelopen. Wordt vervolgd dus.