Groene frietjes

Vandaag was het hier wasdag. Ik heb natuurlijk lang zoveel was niet meer, als toen de hele horde nog thuis was. Ik zei het juist vandaag nog tegen Henk: ¨Toen we nog met z´n twaalven waren, kon ik echt niet ongestraft een dag overslaan met wassen. Als ik dat deed, was ik de hele week bezig om dat dagje achterstand in te lopen.¨

En nog weer verder op tournee

Ook de afgelopen dagen twee dagen gingen we weer op familie-tournee. Tja, met 9 broers en zussen ben je zomaar nog niet rond :-). 

Het verhaal van de specht

Een groene specht

Maandag had ik hem zien vliegen, die mooie, gekleurde vogel!

Dinsdagochtend, toen ik Ciara uitliet, kwam ik hem opnieuw tegen. Helaas ... dood! Daar lag hij, in al zijn kleurenpracht, aan de kant van de weg :-(. 

Een latertje

Het is al laat. Eigenlijk een mooie tijd om naar bed te gaan. Maar ik moet nog wachten, tot mijn brood uit de oven komt. Dus schrijf ik nog maar even een logje.

Ik kon het vandaag niet maken, om te spijbelen met het huishouden. Ik had immers gisteren het minste van het minste gedaan. Mijn dag begon dus maar weer met de was :-). Was is er altijd. Daar hoef je nooit naar te zoeken. Er lag nog strijk- en vouwgoed van zaterdag. Dat heb ik eerst weggewerkt.

Er verder heb ik de dag door steeds een was aangezet en een was opgehangen. Net zolang tot al mijn rekjes vol hingen. Nu ben ik weer redelijk bij.

De dag was weer stralend.

Ook Arie genoot van de zon. Ze is niet echt zo´n buitenkat als wat ze in het asiel over haar hadden gezegd. Ze wil wel regelmatig naar buiten, maar zit dan met een half uur alweer voor het raam te mauwen, dat ze erin wil. Kijk, binnen is het ook gewoon zo lekker warm, hè. Vooral in het zonnetje :-).

We hebben het hier verder de hele dag weer erg druk gehad met bestellingen klaarmaken en inpakken. Althans, dat was het werk van Maria en mij. De rest had het druk met schoolwerk en kantoorwerk. We vervelen ons geen moment.

Aan het einde van de dag hadden Maria en ik 50 bestelling klaarstaan om te verzenden. Ik ben ze samen met Willem weg gaan brengen. We gingen vanwege de veiligheid weer naar het grote postnl business point. Daar hadden ze de corona-maatregelen weer verscherpt. Er stond iemand bij de deur, die er streng op toe zag, dat er maar 1 persoon tegelijk bij de zelfscanbalie stond en dat er op dat moment niemand achterlangs liep naar de winkel. Zo bleef de 1,5-meter-grens veilig bewaakt.

Wij hebben onze maatregelen ook verscherpt. Klanten, die hun bestelling willen afhalen, geven van tevoren door, wanneer ze komen. Wij zorgen dan, dat de bestelling klaar staat in de portiek. Zo hoeven we geen fysiek contact te hebben met elkaar. Elk klein beetje kan helpen in de strijd!

Willem en ik pakten onze pakketten op een rolcontainer en een platte kar en wachtten tot we aan de beurt waren.

Daarna was het snel gepiept en konden we weer naar huis.

Het was kliekjesdag bij ons vandaag. Ik had stamppot rauwe andijvie, die ik in een koekenpan opbakte. Lekker met kaas erover. Ook was er nog spaghetti. En er lagen 2 slavinken en een stukje kipfilet in de koelkast, die op moesten. Alles bij elkaar was er voor elk wat wils. Twee hadden geen trek in de voorgeschotelde kliekjes. Die namen liever boterhammen. Nou, ook best, hoor. Ieder zijn meug.

Na het eten toog Maaike naar zolder voor haar celloles. Dat gaat nu per Skype. Goed te doen.

We ruimden snel de etensboel op en ik draafde nog even naar boven om was op te hangen. Ook zette ik de brooddegen te kneden. Precies op tijd waren we klaar, om naar de meditatie te luisteren. In deze bijzondere tijd houdt de dominee regelmatig een meditatie en daar konden we online naar luisteren. Willem zorgde voor de techniek.

Dat kwam helemaal goed. De meditatie was uit de Klaagliederen van Jeremia, het eerste hoofdstuk, het eerste vers. Een bijbelgedeelte, wat goed past in deze tijd.

Na de meditatie was het koffietijd. Daarna hebben Hans en Maaike nog tot dik half 11 meel en bloem en rozijnen en sesamzaad en zadenmix staan inpakken. Heerlijk, zulke hulp! Had ik intussen tijd voor het beantwoorden van 1001 mailtjes en het bestellen van marseillezeep. Ik was zo druk, dat ik haast vergat, dat de broden nog gebakken moesten worden. Tja, dan wordt het dus een latertje :-).

Meer van hetzelfde

Vandaag heb ik niets anders te melden, dan meer van hetzelfde. Het wordt haast saai. Het begin van de dag zag er precies hetzelfde uit als gisteren: werken aan de was. Het was dus hetzelfde tijdstip en dezelfde plaats. Alleen de stapeltjes was waren anders :-).

Na de was, was het tijd voor het ontbijt. Ik had nog wel even tijd om voor wat vieze mientjes te zorgen en perste een aardige hoeveelheid sinaasappels.

Willem vroeg aan het ontbijt, waarom er geen gekookt eitje was. Tja...het lijkt ook net een hotel hier ;-). Enigszins verontwaardigd zei ik: ¨Ik heb net minstens een kwartier staan persen.¨ Waarop Maaike droogjes opmerkte: ¨Een kind eruit persen doet u sneller.¨ Ha, ha, ha.

We genoten van het huisgebakken brood en onze thee met honing van de eigen bijen. Wat hebben we het goed.

Daarna begon dezelfde drukte als gisteren. Schoonzoon Gerwin kwam ook helpen. Gerwin en Maria hebben de hele dag staan inpakken. En intussen maakte ik samen met Maaike bestellingen klaar. Ik hoopte er een stuk of 60 de deur uit te kunnen doen. Zover hebben we het niet geschopt. De teller stopte bij 44. Dat komt, omdat de pakketten bijna allemaal wat groter zijn dan normaal. Het was echt een heel volume, wat er weg ging.

Pakjes inpakken is nooit saai. Elke bestelling is anders en soms schrijven mensen allerlei leuks en liefs in het opmerkingenveld. Af en toe is er een speciaal verzoek. Vandaag vroeg iemand, of we een kaartje in het pakket wilden doen. Ik vroeg, of Willem even iets leuks op de computer wilde maken. Ja hoor, dat wilde hij wel. Hopelijk vindt de ontvanger het net zo grappig, als wij het vonden.

Om half vier reden Maaike en ik weg naar het postnl-punt in Sliedrecht. We hadden er al heen gebeld, dat we met een flinke hoeveelheid zouden komen. Dat was geen punt. Vanwege de corona kregen we de scanner en de rolcontainer mee naar buiten, zodat we alles zelf uit de auto vandaan konden scannen en op de container plaatsen. Toen we twee containers vol gestapeld hadden en we naar binnen liepen om te vragen waar we de laatste 7 pakketten in moesten doen, bleek dat de scanner na het zesde pakket het niet had gedaan. Dus moesten de containers weer leeggemaakt, alles opnieuw gescand en weer in de containers gepakt worden. Pfff. Het waren allemaal best zware pakketten. Maar gelukkig wilde de meneer van de balie ons wel helpen. En met z´n drieën lukte het prima. Het had alles bij elkaar precies een half uur geduurd en daar had ik ook mee gerekend.

Op naar de molen! Daar werd de lege auto weer volgeladen. Honderd kilo speltmeel, 100 kilo speltbloem, 100 kilo havervlokken en nog een aantal dozen met van alles en nog wat. Ook daar was voldoende hulp bij het sjouwen. De molenwinkel was al gesloten en we hebben nog even met z´n allen staan praten over deze bijzondere tijd en overlegd hoe we één en ander verder zouden aanpakken. Het is heel druk en dat is niet erg, maar we willen geen van allen over grenzen heen gaan. Onze gezondheid moet er niet onder gaan lijden. We doen wat we kunnen en het gaat ook allemaal best goed komen, alleen duurt het nu wat langer, voordat we sommige dingen kunnen uitleveren. Met een beetje geduld en goede wil moet het lukken. Tenzij we ziek worden. Dan houdt het op.

Thuisgekomen was het gezellig vrijdagmiddag. Het einde van de (weliswaar vreemde) werkweek. Hans zat al lekker achter de piano.

En ik bakte maar weer een keer pannenkoeken. Lekker met een deel boekweitmeel om het wat voedzamer te laten zijn.

Vanavond heb ik nog een tijd achter de computer gezeten om bestellingen bij leveranciers te plaatsen. Maar nu is het welletjes. Morgen bij gezondheid weer een dag. Met naar ik denk: meer van hetzelfde! Want voorlopig ben ik nog niet door de stapel bestellingen heen...