M´n dag begon stil en overzichtelijk: achter de strijkplank met m´n aandacht bij een preek. Het zijn mijn gouden dag-momenten. De rest van de dag is het namelijk verre van stil en ook niet zo heel overzichtelijk. Zeg maar gerust: lichtelijk chaotisch, af en toe!
Het blijft maar druk en druk en druk in de webshop. Het wordt een saai verhaal hier op mijn blog. Maar ooit zal het toch wel een keer weer rustig worden? Zodat ik een moestuintje kan aanleggen en wandelingen kan maken? Of dozen vol foto´s uitzoeken en eens achter de naaimachine kruipen? Of een leuk brei- of haakwerk ter hand nemen? Of een dagje jam koken of wecken?
Er komt momenteel helemaal niets van al m´n plannetjes terecht. Maar het geeft niet. Iederéén staat op standje ´overleven´. Of het nu gaat om oude of zieke mensen, die aan huis gekluisterd zijn. Of moeders met jonge kinderen, die niet weten hoe ze alle verplichtingen gecombineerd moeten krijgen. Of de mensen, die door het virus getroffen zijn. Voor hen heeft het woordje ´overleven´ wel een heel letterlijke klank!
Op Maaikes werk is de eerste corona-dode al te betreuren. Iets wat er echt stevig inhakt. En ik lees net, dat in de familie van mijn zus en zwager ook al iemand flink ziek in het ziekenhuis ligt vanwege corona. Het is een moeilijke tijd. Maar er zijn ook mooie dingen. Kleine gebaren, die je zó goed doen!
Vandaag liet een klant een geschenk achter op de stoep: 2 flinke gemberwortels, 3 prachtig genaaide en goede mondkapjes (voor het geval dat ...), een kaartje en ook nog een een speciaal opstekertje voor Maria.
Weer iemand anders stuurde een lief kaartje over de post.
Ik kreeg lieve mailtjes en mooie gezangen toegestuurd. Dat doet me echt goed!
We hebben vandaag de hele dag met z´n vieren aan de webshop gewerkt. Gerwin is vanmorgen eerst weer twee keer heen-en-weer naar de molen gereden voor nieuwe voorraad. Maaike, Maria en ik hebben de hele dag spullen ingepakt en pakketten klaargemaakt.
We wilden er graag 60 af krijgen, vandaag. Dat bleek niet haalbaar. Het werden er ´maar´ 42. Maar we hebben wel heel veel ingepakt klaarstaan, zodat we wellicht morgen bij gezondheid (wat heeft dat nu extra lading) nog wel weer een flink aantal pakketten op de post krijgen.
Er gaat veel tijd zitten in het beantwoorden van telefoontjes en mailtjes. Soms omdat er iets misging, wat weer recht gezet moet worden. Er is bijvoorbeeld bloem geleverd in plaats van meel. Of er mist iets in de bestelling. Gelukkig komt het niet heel vaak voor. Want dat is nu eenmaal nooit leuk. Maar ik krijg ook 100 keer de vraag, wanneer de bestelling geleverd gaat worden. Of mensen doen kennelijk nooit online hun boodschappen en hebben hulp nodig bij het bestellen (adem in, adem uit; normaal ben ik echt wel geduldig, maar nu is dit lastig). En naast alle drukte heb je toch ook je (grote) gezin om voor te zorgen.
Aan het einde van de middag brachten Willem en ik de pakketten weg en reden we meteen nog maar weer langs de papierhandel. Alwéér dozen halen! Ik had ze al klaar laten zetten. En vooruit, ik nam ook meteen maar een verpakking toiletpapier mee. Ik had nog geen rolletje gekocht, sinds ze gehamsterd worden, want ik heb altijd een royale voorraad. Maar nu had ik gisteren het laatste pak geopend en werd het tijd om voor nieuwe voorraad rond te kijken. Ik lees regelmatig van mensen, die daar verschillende winkels voor af moeten lopen. Daar heb ik nu echt geen tijd voor. Vandaar dat ik de eerste rollen die ik spotte maar meteen heb meegenomen. Een grootverpakking. Ha, ha. Tien jaar poepen (aldus Rutte) zullen wij dáár niet mee halen. Maar we komen vast wel een eindje.
Toen we terug bij huis kwamen, zag ik iets waar ik blij van werd: Maria was heerlijk buiten! We hebben de afgelopen twee weken nauwelijks buitenlucht gehapt. Er was geen tijd voor. En daarom was ik extra blij, dat Maria lekker in het zonnetje bezig was aan haar konijnenhok. De konijnen zitten sinds de verhuizing in een binnenhok. Het buitenhok moest eerst van nieuw gaas en een verfje worden voorzien. Maria trof alvast voorbereidingen.
Er was nog méér bedrijvigheid om het huis. Hans en Koos waren aan Koos z´n auto aan het klooien.
Heerlijk in de avondzon!
Morgen is Koos van plan om om het huis te werken. Er liggen aardig wat stukken boomstam, die gekloofd/gezaagd en opgeruimd moeten worden. Er is nog geen houthok. Er moet dus nog maar even een tussenoplossing bedacht worden. De boel ligt buiten al een poosje stil, vanwege gebrek aan tijd. En de portemonnee is ook wel leeg, na al het klussen. Dus hier en daar wacht er wat (zei ze eufemistisch). Er zijn een paar dingen, die bovenaan mijn wensenlijstje staan. Die buitenboel is er één van. Een andere wens is: raambekleding!! Zeker nu de zon kracht krijgt. Ik wil zo snel mogelijk iets om de zon buiten te kunnen houden. En bovendien zal het er ook wat beter uit gaan zien allemaal. Het is van buitenaf net een vissenkom bij ons, zo zonder iets voor de ramen. En van binnen voelt het, alsof ik in de etalage zit, als ik op de bank zit. Ha, ha. Misschien maar goed dus, dat ik niet zoveel zit :-). Maar opruimen kost niets. Dus ben ik blij met alles wat Koos morgen voor elkaar krijgt.
Nu eerst maar weer een poosje slapen. Het wachten is nog op één kind. Als die thuis is, duik ik in mijn mandje.