dinsdag 31 maart 2020

Ontspanning

Vandaag lijkt er wat ontspanning te komen in de web-orderstroom. Het aantal orders was wat meer normaal en er waren ook wat minder paniek-orders. Wat ik paniekorders vind? Nou, bijvoorbeeld iemand die 6 pond gist bestelt. Daar kun je een jaar lang voor een weeshuis brood mee bakken. Dat is net zo krampachtig als wanneer iemand 144 toiletrollen koopt voor een huishouden van 3 personen. Of 80 stuks blikken groenten hamstert.

Ik was blij. Het gaf me de broodnodige ontspanning. Want, eerlijk is eerlijk, als de boog 3 weken strak gespannen staat, ga je dat echt wel voelen!

Ik ga lekker een beetje bijtijds naar bed. Daar ben ik aan toe na een dag hard, maar fijn, werken. Kijk, de labels van de spullen, die vandaag ingepakt moesten worden, hingen al klaar.


Vandaag pakte ik samen met Maria in. En Maaike heeft vanavond nog een poosje kruiden zitten inpakken.

Intussen reden Willem en ik naar de molen, om vast een deel van de bestelling op te halen. Morgenochtend hoop ik de rest te gaan halen.

De avond was mooi. Aan de overkant van het water voor ons huis zijn vandaag schapen met lammetjes gekomen. Ze mekkerden en blaatten in de avondschemering.




Bij de molen was het op een andere manier ook heel mooi:


Ik ga toegeven aan mijn vermoeidheid en heerlijk vroeg slapen. Gaaaaaaap.

maandag 30 maart 2020

De regenboog

We zaten vanmorgen net aan het ontbijt uit de Bijbel te lezen, toen ik vanuit mijn ooghoeken twee witte bedrijfsauto´s het erf op zag draaien. OEPS! Zou dat de loodgieter zijn? Ik dacht eigenlijk, dat die pas volgende week maandag zou komen. Maar ja hoor, het was inderdaad de loodgieter. Maar liefst met drie man sterk. Willem ging naar de deur en er was even wat gestuntel. Want ja, overleggen wat er gedaan gaat worden, terwijl je anderhalve meter bij elkaar vandaan moet blijven, voelt toch ongemakkelijk. Toch was alles snel duidelijk en de mannen gingen aan de slag. Aan mij de eervolle taak om al om 9 uur voor 8 personen koffie te hebben. De drie mannen maar aan de lange eettafel en de thuis-zijnde gezinsleden in de voorkamer op de bank. Het viel me op, dat de mannen keurig en goed hun handen wasten voor de koffie. Toch heel fijn, als mensen de maatregelen zo goed mogelijk proberen op de volgen!

De mannen kwamen van alles doen. De vloerverwarming moest opnieuw ingeregeld worden, want daar waren een paar foutjes ingeslopen. Als het goed is, is de temperatuur van onze slaapkamer nu goed geregeld en niet meer gekoppeld aan die van de woonkamer. In de woonkamer is een segment, wat het eerst niet deed, maar het nu wèl moet doen. En Willem z´n werkkamertje heeft een aparte thermostaat gekregen. Ook heel handig!
Op de slaapkamers hangen de oude radiators. Maar als er beneden geen ´vraag´ was in het circuit (omdat alle ruimtes op de ingestelde temperatuur waren), deden boven de radiators het niet, ook al stonden ze open. Om te slapen hoef je natuurlijk geen radiators aan te hebben. Maar als je huiswerk zit te doen, of achter de computer zit, is warmte wel fijn. Daar zijn dus aparte thermostaten gekomen, die op afstand communiceren met de ketel. Nu kunnen de kinderen op elke kamer apart de radiator naar believen de temperatuur regelen. Wat een luxe toch eigenlijk!
Dan was er nog een rookgasafvoer van de CV-ketel, die niet op een goede plaats naar buiten aangelegd was. Dat is nu netjes volgens de voorschriften gedaan. Het was nog best een klus, maar die pijp komt nu een verdieping hóger uit de muur. Of eigenlijk: uit het dak.


En tot slot zijn de mannen bezig geweest om de workshopzolder van water en een afvoer te voorzien. De afvoer is er al, maar het water is nog niet klaar. Wordt vervolgd dus.

Terwijl de mannen hard aan het boren en zagen en weet-ik-veel waren, zaten we hier voor de derde week met thuis-onderwijs.


De ene dag gaat het beter dan de andere dag. Vandaag had Henk me best regelmatig nodig en zijn werk is niet helemaal af gekomen. Morgen maar een wat meer productieve dag, zullen we hopen. Hij loopt in elk geval nog niets achter. Dat is fijn. Ook Jan bevalt het thuis-onderwijs nog prima. We hoorden vandaag dat het zeker tot 1 juni gaat duren. Maar daar hadden we al rekening mee gehouden. Het is nog een hele ruk. En ik betwijfel het eerlijk gezegd, of de jongens vòòr de zomervakantie nog naar school zullen kunnen.

Ook Willem werkt voor de derde week thuis. Hij heeft wel veel contact met z´n collega´s. Maar drie volle weken in een klein werkkamertje is toch best pittig. Het is niet anders.

Samen met Maaike en Maria heb ik de hele dag bestellingen klaargemaakt en van alles ingepakt en van alles besteld en telefoontjes en e-mailtjes beantwoord. Er ging weer een vracht bestellingen op de post. Maar we zijn de achterstand nog niet aan het inlopen. Het blijft druk. Ik krijg allerlei adviezen: doe de shop (een poosje) dicht, bijvoorbeeld. Ik zou dat op zich best willen, om die achterstand weg te krijgen. Want die bezwaart me toch wel. Maar ja. Ik ben bang, dat zodra de webshop weer openstaat, er meteen ook weer een hausse aan bestellingen zal zijn. Dan is het alleen maar wat uitgesteld. Ik kijk het allemaal nog even aan.


Vanavond was daar toch een moment van stilte. Er stond zó´n prachtige (dubbele) regenboog aan de hemel, dat het me ontroerde. De regenboog is toch het teken van Gods trouw. Een teken, dat Hij Zelf gegeven heeft. Maar ook, als je dat níet gelooft, is zo´n boog zó schitterend, dat je vanzelf stil wordt. Toch?


Mijn boog heb Ik gegeven in de wolken;
 die zal zijn
 tot een teken des verbonds 
tussen Mij en tussen de aarde.

zaterdag 28 maart 2020

Tijd voor rust

Vandaag ben ik wat later opgestaan dan normaal. Het was dik 6 uur. Nog vroeg zat voor de zaterdagochtend, maar toch wilde ik wat langer slapen. Ik werd niet heel uitgerust wakker. Dat was niet zo vreemd, want de vloerverwarming is bij ons nog steeds niet goed ingeregeld. Wij weten nu wel, hoe we het koel in onze slaapkamer moeten krijgen/houden. Maar dat moet met een trucje. En dat trucje was Willem gisterenavond vergeten toe te passen. Gevolg: een warme slaapkamer, waardoor ik alles aan elkaar lag te dromen. Enigszins gekraakt stond ik op en ging het noodzakelijkste zaterdagwerk doen. Brood bakken bijvoorbeeld.



Zodra alles ´liep´ ben ik naar de inpakruimte gegaan, om bloem en meel in te pakken, zodat er vandaag lekker veel bestellingen de deur uit konden.

Intussen was Koos buiten aan de slag gegaan. Er lag al drie maanden een flinke bult hout voor ons huis. Dat moest gekloofd en gestapeld worden. Bij gebrek aan een houthok, kwam het aan de zijkant van het huis. Daar ligt het voorlopig ook wel even goed. Aan het eind van de ochtend hielp Hans nog een poosje mee. En zo is er flink wat werk verzet.







Ik heb me de hele dag met de webshop bezig gehouden. Vanmorgen had ik hulp van Maria. Maar vanmiddag moest ik het alleen doen. Het lukte me om 46 pakketten af te krijgen voor de post. Een fijn gevoel. Maar ik voelde goed, dat ik aan een rustdag toe was. Op den duur heb je zóveel aan je hoofd, dat er gemakkelijk fouten gemaakt worden. 

Aan het eind van de middag ging ik nog even samen met Henk naar de Spar in het dorp om een Toogoodtogo pakket op de halen. De supermarkt heeft altijd leuke pakketten en ik had geen verse groente meer voor morgen. Ik hoopte, dat dat in het pakket zou zitten. En jawel: een zak spinazie, een zakje chinese roerbakgroenten, een zakje gesneden snijboontjes en een zak bloemkoolroosjes. Van de spinazie maak ik een salade, denk ik. De rest wordt een lekkere groenteschotel. Nog een blikje maïs, of zo, erdoor. Dat wordt vast lekker.

Er zat nog lekkere Old Amsterdam Beemster kaas in het pakket. En twee Breakers, een pot Skyr en een pak yoghurt. Allemaal goed bruikbaar spul, wat mooi niet de vuilnisbak in hoeft.

Op de terugweg hebben we een poosje gekeken naar de nestelende ooievaars op de kerk. Prachtig!



We zaten weer met een tafel vol aan de zaterdagse frieten en hadden een fijne avond met elkaar. Nu is tijd om zachtjesaan maar eens naar bed te gaan. Vannacht hebben we immers een uurtje korter vanwege het klok verzetten. Maar morgen is het weer thuiskerk. We kunnen ons zó vanaf de ontbijttafel op de bank installeren om met de dienst mee te luisteren. Niet fijn, dat we niet naar de kerk kunnen. Maar wèl fijn, dat we toch online de dienst kunnen meebeleven. En ook fijn: de diensten zijn nu weer op de gewone tijden.

vrijdag 27 maart 2020

Overleven

M´n dag begon stil en overzichtelijk: achter de strijkplank met m´n aandacht bij een preek. Het zijn mijn gouden dag-momenten. De rest van de dag is het namelijk verre van stil en ook niet zo heel overzichtelijk. Zeg maar gerust: lichtelijk chaotisch, af en toe!

Het blijft maar druk en druk en druk in de webshop. Het wordt een saai verhaal hier op mijn blog. Maar ooit zal het toch wel een keer weer rustig worden? Zodat ik een moestuintje kan aanleggen en wandelingen kan maken? Of dozen vol foto´s uitzoeken en eens achter de naaimachine kruipen? Of een leuk brei- of haakwerk ter hand nemen? Of een dagje jam koken of wecken?

Er komt momenteel helemaal niets van al m´n plannetjes terecht. Maar het geeft niet. Iederéén staat op standje ´overleven´. Of het nu gaat om oude of zieke mensen, die aan huis gekluisterd zijn. Of moeders met jonge kinderen, die niet weten hoe ze alle verplichtingen gecombineerd moeten krijgen. Of de mensen, die door het virus getroffen zijn. Voor hen heeft het woordje ´overleven´ wel een heel letterlijke klank!

Op Maaikes werk is de eerste corona-dode al te betreuren. Iets wat er echt stevig inhakt. En ik lees net, dat in de familie van mijn zus en zwager ook al iemand flink ziek in het ziekenhuis ligt vanwege corona. Het is een moeilijke tijd. Maar er zijn ook mooie dingen. Kleine gebaren, die je zó goed doen!

Vandaag liet een klant een geschenk achter op de stoep: 2 flinke gemberwortels, 3 prachtig genaaide en goede mondkapjes (voor het geval dat ...), een kaartje en ook nog een een speciaal opstekertje voor Maria.


Weer iemand anders stuurde een lief kaartje over de post.



Ik kreeg lieve mailtjes en mooie gezangen toegestuurd. Dat doet me echt goed!

We hebben vandaag de hele dag met z´n vieren aan de webshop gewerkt. Gerwin is vanmorgen eerst weer twee keer heen-en-weer naar de molen gereden voor nieuwe voorraad. Maaike, Maria en ik hebben de hele dag spullen ingepakt en pakketten klaargemaakt.



We wilden er graag 60 af krijgen, vandaag. Dat bleek niet haalbaar. Het werden er ´maar´ 42. Maar we hebben wel heel veel ingepakt klaarstaan, zodat we wellicht morgen bij gezondheid (wat heeft dat nu extra lading) nog wel weer een flink aantal pakketten op de post krijgen.

Er gaat veel tijd zitten in het beantwoorden van telefoontjes en mailtjes. Soms omdat er iets misging, wat weer recht gezet moet worden. Er is bijvoorbeeld bloem geleverd in plaats van meel. Of er mist iets in de bestelling. Gelukkig komt het niet heel vaak voor. Want dat is nu eenmaal nooit leuk. Maar ik krijg ook 100 keer de vraag, wanneer de bestelling geleverd gaat worden. Of mensen doen kennelijk nooit online hun boodschappen en hebben hulp nodig bij het bestellen (adem in, adem uit; normaal ben ik echt wel geduldig, maar nu is dit lastig). En naast alle drukte heb je toch ook je (grote) gezin om voor te zorgen.

Aan het einde van de middag brachten Willem en ik de pakketten weg en reden we meteen nog maar weer langs de papierhandel. Alwéér dozen halen! Ik had ze al klaar laten zetten. En vooruit, ik nam ook meteen maar een verpakking toiletpapier mee. Ik had nog geen rolletje gekocht, sinds ze gehamsterd worden, want ik heb altijd een royale voorraad. Maar nu had ik gisteren het laatste pak geopend en werd het tijd om voor nieuwe voorraad rond te kijken. Ik lees regelmatig van mensen, die daar verschillende winkels voor af moeten lopen. Daar heb ik nu echt geen tijd voor. Vandaar dat ik de eerste rollen die ik spotte maar meteen heb meegenomen. Een grootverpakking. Ha, ha. Tien jaar poepen (aldus Rutte) zullen wij dáár niet mee halen. Maar we komen vast wel een eindje.


Toen we terug bij huis kwamen, zag ik iets waar ik blij van werd: Maria was heerlijk buiten! We hebben de afgelopen twee weken nauwelijks buitenlucht gehapt. Er was geen tijd voor. En daarom was ik extra blij, dat Maria lekker in het zonnetje bezig was aan haar konijnenhok. De konijnen zitten sinds de verhuizing in een binnenhok. Het buitenhok moest eerst van nieuw gaas en een verfje worden voorzien. Maria trof alvast voorbereidingen.


Er was nog méér bedrijvigheid om het huis. Hans en Koos waren aan Koos z´n auto aan het klooien.


Heerlijk in de avondzon!

Morgen is Koos van plan om om het huis te werken. Er liggen aardig wat stukken boomstam, die gekloofd/gezaagd en opgeruimd moeten worden. Er is nog geen houthok. Er moet dus nog maar even een tussenoplossing bedacht worden. De boel ligt buiten al een poosje stil, vanwege gebrek aan tijd. En de portemonnee is ook wel leeg, na al het klussen. Dus hier en daar wacht er wat (zei ze eufemistisch). Er zijn een paar dingen, die bovenaan mijn wensenlijstje staan. Die buitenboel is er één van. Een andere wens is: raambekleding!! Zeker nu de zon kracht krijgt. Ik wil zo snel mogelijk iets om de zon buiten te kunnen houden. En bovendien zal het er ook wat beter uit gaan zien allemaal. Het is van buitenaf net een vissenkom bij ons, zo zonder iets voor de ramen. En van binnen voelt het, alsof ik in de etalage zit, als ik op de bank zit. Ha, ha. Misschien maar goed dus, dat ik niet zoveel zit :-). Maar opruimen kost niets. Dus ben ik blij met alles wat Koos morgen voor elkaar krijgt.

Nu eerst maar weer een poosje slapen. Het wachten is nog op één kind. Als die thuis is, duik ik in mijn mandje.

donderdag 26 maart 2020

Gladjes

Gelukkig verliep het vandaag lekker gladjes allemaal. Ik ging gisterenavond wat eerder slapen. En vanmorgen ben ik weliswaar gewoon om 5 uur opgestaan, maar heb ik zomaar rustigaan wat rondgekeuteld. De keuken was een puinhoop, omdat ik gisterenavond nog koekjes had staan bakken voor de kookrubriek. Alle foto-apparatuur stond er nog opgesteld. Ook stond er nog vaat. En niets is deprimerender in het huishouden, dan een vuile keuken. Daar moest ik echt eerst wat aan gaan doen! Dus ruimde ik de vaatwasser uit, zette de vuile vaat erin, ruimde meter voor meter m´n aanrechtblad leeg en voilà! Nadat Hans en Koos naar hun werk vertrokken waren, ben ik lekker nog een half uurtje terug in bed gekropen. Dat was precies wat ik nog even nodig had, om deze nieuwe dag weer met frisse moed in de ogen te kijken.

We zaten even later met z´n vijven aan het ontbijt. En na het ontbijt gingen Henk en Jan aan hun schoolwerk. Henk verdween als eerste naar boven. ¨Nou, ik ga naar school, hoor. Tot vanmiddag,¨ grapte hij. Ook Henk zat vandaag beter in z´n vel dan gisteren. Gisteren mopperde hij steeds, dat hij geen concentratie had. Dan duurt zo´n schooldag zooooo lang. Maar vandaag ging het fluitend. Gelukkig maar.

Maria had telefonisch therapie en sloot zich op in haar slaapkamer. Intussen gaf ik een flinke slinger aan de huishouding. Ik maakte de woonkamer en onze slaapkamer netjes en sorteerde een paar wassen. De wasrekken op zolder maakte ik leeg. Zo, die kon ik vandaag mooi weer vol wassen :-).

Voor ik het wist was het alweer 10 uur. Koffietijd. Mèt de koekjes van gisterenavond natuurlijk. Die verdwenen als sneeuw voor de zon. Goed teken.

Na de koffie togen Maria en ik naar de inpakruimte. We werken tegenwoordig met wegwerphandschoenen aan. Ook al in verband met de strijd tegen de Corona. Elegant hè?


Waar het met dat Corona heen moet? Bij Maaike op haar werk zijn enkele bewoners postitief getest. Dat brengt een hoge werkdruk en veel emoties met zich mee. En uiteraard de spanning, wie er allemaal óók besmet zijn en ziek worden.

Rond de middag hoorden we, dat er vannacht een tante van me is overleden. Ze is slechts één dag ziek geweest. Of de oorzaak (mede) Corona was, weten we niet. Maar in deze tijd is een sterfgeval extra verdrietig, met alle beperkende maatregelen rond afscheidnemen en begraven.

Maria en ik hebben samen heel wat bestellingen klaargemaakt. Steeds als we een product niet op de plank hadden staan, lasten we een inpakmomentje in. Dan maakten we snel een voorraadje en gingen weer verder met de bestellingen.

We boffen met onze prachtige werkplek!



Aan het eind van de dag stonden er 40 pakketten klaar. Willem en ik brachten ze weer samen weg, terwijl Maria voor het eten zorgde. Ze maakte een makkelijke maaltijd klaar met ovenfrites, een grote kom salade, hamburgers en vegaburgers. Iets wat iedereen lekker vond :-).

Terwijl de zon weer schitterend onderging


nam ik pauze in de badkamer. Rond koffietijd was ik weer zo fris als een hoentje. Zó fris, dat ik samen met Maaike nog een dik uur heb staan inpakken: roggebloem, tarwebloem, italiaanse kruiden en broodzout. Zo. Dat staat dan alvast klaar voor morgen. Dan zijn we met een aardig ploegje en hoop ik eens een flinke klap op de stapel orders te kunnen geven.

Koos was vanavond zowaar buiten aan het opruimen. Het lekkere weer inspireert. De rommel die hij tegen kwam, verstookte hij meteen maar. Mooi kampvuurtje :-).




En zo kwam de donderdag ook weer aan een eind. Nu eerst maar eens een poosje naar de binnenkant van mijn ogen gaan kijken.

woensdag 25 maart 2020

Een beetje stroef

Vandaag liep het een beetje stroef allemaal. Niet direct bij het opstaan, maar meer later op de dag.

Toen ik vanmorgen opstond, ben ik nu eens niet met de was begonnen, maar ben ik in de keuken aan de slag gegaan. Het is fijn, als er op deze drukke dagen alvast het één en ander klaarstaat voor het avondeten, zodat onze avondspits soepel verloopt.

Als eerste maakte ik een flinke pan tomatensoep. Ik had nog een mooie portie tomaten liggen, die nodig op moest. Het werd een simpel soepje van ui, knoflook, tomaten en bouillon van bouillonpoeder. Wat gedroogde tomatenpoeder erbij voor het kleurtje en wat gedroogde peterselie om het af te maken.





Ik schilde ook vast een pan aardappels. De aardappels worden een tikje rimpelig. Maar als je ze in schoon water in de koelkast zet, knappen ze weer helemaal op.



Ik kookte ook vast twee liter custardvla. Lekker met een vleugje amandelextract erdoor. Mmm.



Toen was het bijna tijd voor het ontbijt en kookte ik nog wat eieren. Verse eieren van een paar huizen verderop, waar de kippen vrij rondlopen en er een kastje staat met eieren voor de verkoop.


Tot zover geen vuiltje aan de lucht.

Na het ontbijt stapten Maria en ik in de caddy om meel bij de molen te gaan halen. Ik had ´s morgens een appje gekregen, dat er geen tijd was om te helpen met het inladen van de caddy en dat ik maar een sterke sjouwer mee moest nemen. Dat begreep ik natuurlijk wel. Het is gewoon heel druk. Maar ik heb hier overdag geen sterke jongens of mannen vrij rondlopen om mij te helpen met sjouwen. Het gaf niet. Maria en ik konden dat ook best wel samen. We doen tenslotte altijd álles samen en zijn sámen best sterk.

Toch was het wel even schrikken, toen we bij de molen kwamen en zagen hóeveel er klaarstond!


Dapper begonnen we de caddy vol te stouwen. Totdat hij helemaal vol was. We konden het niet in één keer laden! Dat was een streep door de rekening. Nu moesten we twee keer heen-en-weer rijden. Hè vervelend! Dat kostte enorm veel tijd, die we eigenlijk niet hadden. Want we moesten pakketjes klaarmaken. Graag zoveel mogelijk, want we willen van onze achterstand af raken.

Het was niet anders. We tuften terug naar huis. Kwamen daar rond koffietijd aan, dus zette ik meteen even een bakkie. Willem laadde de caddy voor ons leeg en we vertrokken weer. Op de terugweg moesten we meteen even naar de papierhandel. Maandag waren er niet genoeg dozen daar en vandaag zouden er weer binnenkomen. Uiteindelijk waren we pas met de lunch thuis. De hele morgen alleen maar aan het ritten geweest.

Het werkte, denk ik, een beetje op mijn zenuwen. We hebben vanmiddag keihard gewerkt en toch nog 31 pakketten klaar gekregen. Dat was fijn. Maar het is níet fijn, als andere dingen dan gaan achterlopen. Ik had ons bed vandaag niet eens opgemaakt. En de keuken was een bende. En er was niet gestofzuigd. Gelukkig kwam Wilma even langs en bood de helpende hand. Zo kwam het toch nog goed. De pakketten gingen op de post en we hadden lekker te eten.

Tijd om in te kakken had ik niet. Want vanavond moest ik mijn vier-wekelijkse bijdrage aan de culinaire rubriek van Terdege inleveren. En zo kwam het, dat ik gaar en wel, vanavond nog weer koekjes stond te bakken.

Ik kan er niet goed de vinger opleggen, waarom het was. Maar deze dag verliep gewoon een beetje stroef. Ik ga maar eens een beetje eerder slapen. Dat is vast geen verkeerd idee :-).

Nog even iets leuks. Vanavond ging Hans nog weer even bij zijn hondje kijken. Wat groeit ze hard, onze Kyara! Maria en Henk gingen mee. Aaaah, zo lief! Nog een paar weekjes, dan komt Kyara bij ons wonen!!!



dinsdag 24 maart 2020

Een latertje

Het is al laat. Eigenlijk een mooie tijd om naar bed te gaan. Maar ik moet nog wachten, tot mijn brood uit de oven komt. Dus schrijf ik nog maar even een logje.

Ik kon het vandaag niet maken, om te spijbelen met het huishouden. Ik had immers gisteren het minste van het minste gedaan. Mijn dag begon dus maar weer met de was :-). Was is er altijd. Daar hoef je nooit naar te zoeken. Er lag nog strijk- en vouwgoed van zaterdag. Dat heb ik eerst weggewerkt.


Er verder heb ik de dag door steeds een was aangezet en een was opgehangen. Net zolang tot al mijn rekjes vol hingen. Nu ben ik weer redelijk bij.

De dag was weer stralend.


Ook Arie genoot van de zon. Ze is niet echt zo´n buitenkat als wat ze in het asiel over haar hadden gezegd. Ze wil wel regelmatig naar buiten, maar zit dan met een half uur alweer voor het raam te mauwen, dat ze erin wil. Kijk, binnen is het ook gewoon zo lekker warm, hè. Vooral in het zonnetje :-).


We hebben het hier verder de hele dag weer erg druk gehad met bestellingen klaarmaken en inpakken. Althans, dat was het werk van Maria en mij. De rest had het druk met schoolwerk en kantoorwerk. We vervelen ons geen moment.

Aan het einde van de dag hadden Maria en ik 50 bestelling klaarstaan om te verzenden. Ik ben ze samen met Willem weg gaan brengen. We gingen vanwege de veiligheid weer naar het grote postnl business point. Daar hadden ze de corona-maatregelen weer verscherpt. Er stond iemand bij de deur, die er streng op toe zag, dat er maar 1 persoon tegelijk bij de zelfscanbalie stond en dat er op dat moment niemand achterlangs liep naar de winkel. Zo bleef de 1,5-meter-grens veilig bewaakt.

Wij hebben onze maatregelen ook verscherpt. Klanten, die hun bestelling willen afhalen, geven van tevoren door, wanneer ze komen. Wij zorgen dan, dat de bestelling klaar staat in de portiek. Zo hoeven we geen fysiek contact te hebben met elkaar. Elk klein beetje kan helpen in de strijd!

Willem en ik pakten onze pakketten op een rolcontainer en een platte kar en wachtten tot we aan de beurt waren.


Daarna was het snel gepiept en konden we weer naar huis.

Het was kliekjesdag bij ons vandaag. Ik had stamppot rauwe andijvie, die ik in een koekenpan opbakte. Lekker met kaas erover. Ook was er nog spaghetti. En er lagen 2 slavinken en een stukje kipfilet in de koelkast, die op moesten. Alles bij elkaar was er voor elk wat wils. Twee hadden geen trek in de voorgeschotelde kliekjes. Die namen liever boterhammen. Nou, ook best, hoor. Ieder zijn meug.

Na het eten toog Maaike naar zolder voor haar celloles. Dat gaat nu per Skype. Goed te doen.


We ruimden snel de etensboel op en ik draafde nog even naar boven om was op te hangen. Ook zette ik de brooddegen te kneden. Precies op tijd waren we klaar, om naar de meditatie te luisteren. In deze bijzondere tijd houdt de dominee regelmatig een meditatie en daar konden we online naar luisteren. Willem zorgde voor de techniek.


Dat kwam helemaal goed. De meditatie was uit de Klaagliederen van Jeremia, het eerste hoofdstuk, het eerste vers. Een bijbelgedeelte, wat goed past in deze tijd.

Na de meditatie was het koffietijd. Daarna hebben Hans en Maaike nog tot dik half 11 meel en bloem en rozijnen en sesamzaad en zadenmix staan inpakken. Heerlijk, zulke hulp! Had ik intussen tijd voor het beantwoorden van 1001 mailtjes en het bestellen van marseillezeep. Ik was zo druk, dat ik haast vergat, dat de broden nog gebakken moesten worden. Tja, dan wordt het dus een latertje :-).


maandag 23 maart 2020

Een klein kringetje

We leven in een steeds kleiner kringetje. Gisteren mochten we nog naar een kerkdienst, al was dat op een andere locatie en met maar een klein aantal mensen. Maar met mensen die in de gezondheidszorg werken in huis, leek het ons beter om thuis te bijven en met de kerkdienst mee te luisteren. Zojuist hoorden we, dat dat ook tot 1 juni de nieuwe regel zal zijn. De nieuwe maatregel verbaasde me niets, maar uiteraard is het wel moeilijk en verdrietig. Het spreekwoord zegt: ¨Ontberen doet waarderen.¨ En zo is dat. We hebben gisteren de lege tijd maar gevuld met extra veel zingen.


Ook de scholen zullen mogelijk tot 1 juni gesloten blijven. En dus was het vandaag weer thuisonderwijs. Dat gaat tot op heden prima. Maar ik denk, dat de kinderen het vast wel heel speciaal en fijn zullen vinden, als ze te zijner tijd weer naar school zullen mogen. Het is toch wel heel saai zonder echt contact met je vrienden en vriendinnen! Ook voor de schoolkinderen is het kringetje heel klein!

We proberen oog te houden voor alle mooie dingen.

Bijvoorbeeld voor een bosje narcissen dat mooi bloeit.


En ook voor de plaatjes, voor in het verzamelalbum, die in de brievenbus lagen. Met de buurvrouw heb ik steeds ook alleen maar app-contact. Zij hebben een herstellende in huis en het is dus extra gevaarlijk, als daar de corona nu toeslaat. Maar via de app kunnen we ook prima bekijken wie er nog welke plaatjes mist. Er zijn mensen op het dorp, die er een hele administratie op na houden van wie nog welke plaatjes mist of dubbel heeft :-).

Daarvoor ontbreekt het me op dit moment aan tijd. We proberen hier nog steeds elke dag zoveel mogelijk pakketten op de post te krijgen. Overal is bloem, meel en gist uitverkocht, of zijn er molens gesloten. Dan is het een uitkomst, als je het nog online kunt kopen. Het is alleen de vraag, hoe lang we het zo nog volhouden. We doen het, zolang het kan.

We hebben vanmiddag de pakketten maar weer naar een groot business point gebracht. Daar is de 1,5 meter-ruimte-regel gemakkelijker na te leven. Bij zo´n business point kun je alles zelf doen en hoeft er geen medewerker aan te pas te komen. Dat is een stuk veiliger.

Vanavond hebben we ook nog een bestelling op locatie bezorgd. Ook daar was goed over nagedacht. Eén mevrouw bestelde voor haar eigen gezin, maar meteen ook voor drie buurvrouwen. We hebben de dozen op de stoep uitgewisseld. Deze mevrouw belde me vorige week al heel bezorgd op. Ze zat met een aantal schoolgaande kinderen thuis en viste steeds achter het net, als ze in de supermarkt brood ging halen. Het is voor haar dus een hele opluchting, nu ze voorlopig voldoende grondstoffen in huis heeft, om zelf brood te bakken.

Intussen vonden wij het ritje geen straf. Wat is het fijn, om nog even te genieten van de mooie lucht, ook al is het vanachter het autoraam!


Ik heb vandaag niet veel aan het huishouden kunnen doen. Alleen heb ik serieus aandacht besteed aan de warme maaltijd. Dat kon, omdat Willem de pakjes voor me wegbracht. Zo had ik wat meer tijd voor het koken. We eten hier heel matig vlees. Maar vandaag maakte ik een keer een pannetje halve kippenpoten klaar. Dat was een feestje voor de vleeseters, hier :-).


Het was een onderdeel van een ouderwets, Hollands prakkie: bruine bonen met appelmoes en stroop en gekookte aardappels. De appelmoes was van goudreinetten. Lekker een beetje zurig dus. De maaltijden en de koffiemomenten zijn toch wel de vaste bakens op de dag. Daar probeer ik dus steeds serieus aandacht aan te besteden. En verder leven we erg bij de dag, zoals, denk ik, iedereen op dit moment. Alle zekerheden, die je meende te hebben, zijn weg!

zaterdag 21 maart 2020

Ik zei het toch?!

Ik zei het gisteren al, dat het ook vandaag wel weer meer van hetzelfde zou zijn. En ja hoor. Voor de derde dag op rij waren daar op de vroege morgen de stapeltjes gezinswas. De stapeltjes zijn niet zo hoog. Ik ben weer helemaal bij met de was en het dagelijkse portie is alleszins te overzien voor een gezin van 8 personen. Alleen moest ik vanmiddag nog even een paar overhemden strijken. Die kon ik vanmorgen niet van de zolder plukken, want daar lag Maria´s vriend de slapen.



De morgen was prachtig zonnig.


Nadat Willem en ik gezellig samen op de bank een schaaltje havermout hadden gegeten, besloot hij even een ommetje te gaan maken. Het was wel heel koud. Maar met muts op, een warme jas aan en goed schoeisel, was het goed te doen. Hij kwam heerlijk opgefrist thuis.

Intussen was ik met Maaike naar de inpakruimte gegaan. We hadden gisteren al afgesproken, dat we om 8 uur zouden beginnen. Eerst de noodzakelijkste spullen inpakken: speltmeel, speltbloem, havervlokken en zadenmix. Daarna hadden we voldoende voorraad om heel veel pakketten klaar te maken.

Rond de lunch hadden we 36 pakketten kant-en-klaar staan voor verzending.


Beneden was er ook van alles gebeurd. Er was nog een beetje pannenkoekenbeslag over van gisteren en Willem gaf Henk bak-les. Na de les mocht hij uiteraard het resultaat lekker opsmikkelen.


Ziezo. Altijd makkelijk als je kinderen pannenkoeken kunnen bakken :-).

Vanmiddag moest Maaike gaan werken. En Maria was ook niet beschikbaar om me te helpen met inpakken, want ze was samen met haar vriend aan het boodschappen doen. Niet erg. Ik ging het gewoon op mijn gemakje in mijn eentje doen. Het lukte me om nog 20 pakketten klaar te maken. En zo gebeurde het dat Willem en ik om 16.00 uur met 56 dozen in de caddy op stap gingen naar een postnl business point in Dordrecht. We konden daar alles met gemak kwijt. Er was een zelfscanner en we konden alle pakjes scannen en in de containers laden. Makkelijk hoor. Er lagen ontsmettingsdoekjes bij de scanner. Alles was keurig geregeld. Vandaag heb ik voor de eerste keer van de week meer pakjes weggebracht dan dat er bestellingen binnen kwamen. Eindelijk heb ik dus een heel klein stukje achterstand ingelopen! Maar het is nog steeds onwerkelijk druk. Nou ja, morgen is de winkel fijn een dagje dicht.

Toen we thuis kwamen, was ik het even een beetje zat. Ik heb me een poosje teruggetrokken in de badkamer. Even een spa-momentje. Haha.

Daarna was er de drukte van de zaterdagse patatten. Willem had ´s morgens verse friet gemaakt van 5 kilo aardappels. Nu zaten we er met z´n elven lekker van te smikkelen.

Vanavond moest ik nog even brood bakken. Dat was erbij ingeschoten. Ze staan nu in de oven. Hebben we morgen in elk geval heerlijk vers brood. Verder zal het morgen weer vreemd zijn, nu de kerkdiensten niet op de gebruikelijke manier plaats kunnen hebben. Trijnie logeert hier onverwachts. Die zat alleen, omdat Gerwin dienst heeft. En in deze spannende tijd is dat niet zo fijn. Dus ging Hans haar halen en is ze nog weer even onder moeders vleugels.

Mijn vriendin Wilma was vanavond ook bij ons. Ze had nog wat plaatjes voor in het stickerboek van de Jumbo. Ik vond het al zo jammer, dat ik daar deze week helemaal geen tijd voor had. Maar er zijn verschillende mensen ijverig voor me aan het speuren geweest. De plaatjes werden zelfs in de brievenbus gedeponeerd. Ik hoef nu nog maar 7 plaatjes. Echt fijn hoe mensen je blij kunnen maken met zoiets!

De zon ging prachtig onder. Hopelijk komt ze morgen ook weer prachtig op. Dat geeft licht en lucht in deze zorgelijke en spannende tijd.





vrijdag 20 maart 2020

Meer van hetzelfde

Vandaag heb ik niets anders te melden, dan meer van hetzelfde. Het wordt haast saai. Het begin van de dag zag er precies hetzelfde uit als gisteren: werken aan de was. Het was dus hetzelfde tijdstip en dezelfde plaats. Alleen de stapeltjes was waren anders :-).


Na de was, was het tijd voor het ontbijt. Ik had nog wel even tijd om voor wat vieze mientjes te zorgen en perste een aardige hoeveelheid sinaasappels.


Willem vroeg aan het ontbijt, waarom er geen gekookt eitje was. Tja...het lijkt ook net een hotel hier ;-). Enigszins verontwaardigd zei ik: ¨Ik heb net minstens een kwartier staan persen.¨ Waarop Maaike droogjes opmerkte: ¨Een kind eruit persen doet u sneller.¨ Ha, ha, ha.

We genoten van het huisgebakken brood en onze thee met honing van de eigen bijen. Wat hebben we het goed.



Daarna begon dezelfde drukte als gisteren. Schoonzoon Gerwin kwam ook helpen. Gerwin en Maria hebben de hele dag staan inpakken. En intussen maakte ik samen met Maaike bestellingen klaar. Ik hoopte er een stuk of 60 de deur uit te kunnen doen. Zover hebben we het niet geschopt. De teller stopte bij 44. Dat komt, omdat de pakketten bijna allemaal wat groter zijn dan normaal. Het was echt een heel volume, wat er weg ging.


Pakjes inpakken is nooit saai. Elke bestelling is anders en soms schrijven mensen allerlei leuks en liefs in het opmerkingenveld. Af en toe is er een speciaal verzoek. Vandaag vroeg iemand, of we een kaartje in het pakket wilden doen. Ik vroeg, of Willem even iets leuks op de computer wilde maken. Ja hoor, dat wilde hij wel. Hopelijk vindt de ontvanger het net zo grappig, als wij het vonden.


Om half vier reden Maaike en ik weg naar het postnl-punt in Sliedrecht. We hadden er al heen gebeld, dat we met een flinke hoeveelheid zouden komen. Dat was geen punt. Vanwege de corona kregen we de scanner en de rolcontainer mee naar buiten, zodat we alles zelf uit de auto vandaan konden scannen en op de container plaatsen. Toen we twee containers vol gestapeld hadden en we naar binnen liepen om te vragen waar we de laatste 7 pakketten in moesten doen, bleek dat de scanner na het zesde pakket het niet had gedaan. Dus moesten de containers weer leeggemaakt, alles opnieuw gescand en weer in de containers gepakt worden. Pfff. Het waren allemaal best zware pakketten. Maar gelukkig wilde de meneer van de balie ons wel helpen. En met z´n drieën lukte het prima. Het had alles bij elkaar precies een half uur geduurd en daar had ik ook mee gerekend.

Op naar de molen! Daar werd de lege auto weer volgeladen. Honderd kilo speltmeel, 100 kilo speltbloem, 100 kilo havervlokken en nog een aantal dozen met van alles en nog wat. Ook daar was voldoende hulp bij het sjouwen. De molenwinkel was al gesloten en we hebben nog even met z´n allen staan praten over deze bijzondere tijd en overlegd hoe we één en ander verder zouden aanpakken. Het is heel druk en dat is niet erg, maar we willen geen van allen over grenzen heen gaan. Onze gezondheid moet er niet onder gaan lijden. We doen wat we kunnen en het gaat ook allemaal best goed komen, alleen duurt het nu wat langer, voordat we sommige dingen kunnen uitleveren. Met een beetje geduld en goede wil moet het lukken. Tenzij we ziek worden. Dan houdt het op.

Thuisgekomen was het gezellig vrijdagmiddag. Het einde van de (weliswaar vreemde) werkweek. Hans zat al lekker achter de piano.


En ik bakte maar weer een keer pannenkoeken. Lekker met een deel boekweitmeel om het wat voedzamer te laten zijn.


Vanavond heb ik nog een tijd achter de computer gezeten om bestellingen bij leveranciers te plaatsen. Maar nu is het welletjes. Morgen bij gezondheid weer een dag. Met naar ik denk: meer van hetzelfde! Want voorlopig ben ik nog niet door de stapel bestellingen heen...