dinsdag 29 december 2020

Weer in de running

Willem is gelukkig heel snel gaan opknappen na vorige week dinsdag. Die dag was echt het dieptepunt en dacht de dokter nog aan opname. Vrijdag, eerste Kerstdag, was Willem zó opgeknapt, dat hij zelfs naar de kerk kon. En tweede Kerstdag scharrelde hij al weer een poosje over het erf!


Sinds gisteren heeft hij zich weer beter gemeld op zijn werk en zit hij weer achter zijn laptop. Onvoorstelbaar! Redenen tot dankbaarheid!

Zelf ben ik op het moment wat minder mobiel. We wisselen elkaar dus mooi af ;-). Maar leuk is het niet! Ik heb het afgelopen jaar toch echt heel vaak ´iets´ gehad. Op dit moment is het een zere nek en zere schouders met bijbehorende hoofdpijn. Het komt, doordat ik vorige week mijn hoofd heel hard gestoten heb. Ik wilde een zware krat met bakmixen in de auto zetten en bukte niet genoeg. Daardoor kwam mijn hoofd hard tegen de bovenrand van de auto en knakte achterover. Het is gaandeweg meer pijn gaan doen. Op het moment ben ik steeds aan het smeren, neem ik warme baden en slik ik pijnstillers. Donderdagochtend om 7.20 uur is er nog een plaatsje vrij bij de manueel therapeut. Hopelijk masseert die de pijn eruit en zet hij de boel weer recht.

Verder is er niet zoveel nieuws hier. We brengen de dagen in huiselijkheid door. Met de feestdagen houden we het het liefst gewoon rustig. Ik had dan ook niet al weken geleden bedacht, wat we nu eens met de Kerst zouden gaan eten. Ook had ik geen stress van ingewikkelde voorbereidingen. En tenslotte gaf ik ook geen vermogen uit aan buitenissigheden. Ik ging op 24 december een uur voor sluitingstijd naar de Aldi en kocht wat er over was. Alles met korting. Goed eten, wat niet weggegooid hoefde te worden.


We aten aan een mooi gedekte tafel met lekkere vegetarische groentensoep vooraf. Daarna vlees uit de oven (voor de vleeseters) en heerlijke geroosterde groenten. En aardappelkroketjes. Lekker hoor. De traditionele stoofpeertjes (uit de weck) en tutti frutti ontbraken ook niet.




Als toetje een lekkere bavarois in chocolade schelpen. Mmm. 


Zo was het toch een heel feestelijke maaltijd, zonder gedoe en niet over te top. Precies waar ik van hou.

Ciara heeft mijn pas gebreide sokken verscheurd en dus heb ik maar nieuwe op de breinaalden gezet. 


Ik heb nog wolletjes zat op zolder. Dat kwam nu mooi uit.

De kerstvakantie vliegt zo om. Jan en Henk gaan DV 4 januari weer naar school. Jan omdat hij in de examenklas zit. Die mogen ondanks de lockdown gelukkig toch naar school, om het jaar mogelijk nog goed af te ronden en tentamens te doen. Henk lukt het thuisonderwijs niet goed. En gelukkig was er voor hem weer de mogelijkheid om elke dag een paar uurtjes naar school te gaan. Hij volgt cluster IV onderwijs en voor elke leerling is er maatwerk. Echt super fijn!

Nou, ik hoor Ciara blaffen. Ik ga maar eens een rondje doen.

woensdag 23 december 2020

Gelukkig niet!

Gelukkig hoefde Willem niet opgenomen te worden in het ziekenhuis. Al scheelde het weinig! Gisteren was zijn saturatie zó laag, dat ik toch maar even de huisarts belde. Die vond het ook zorgelijk en zei, dat hij toch zo langzamerhand aan een opname ging denken. Het was toen rond het middaguur. We besloten het nog een paar uur aan te kijken. Ik moest steeds de controles doen en er op toezien, dat Willem genoeg dronk. Dan zou de dokter aan het einde van de middag weer bellen en bepalen, hoe het verder moest.

Aan het einde van de middag was de saturatie gelukkig een paar puntjes hoger en de koorts was gezakt naar verhoging. De dokter zou het aan zijn collega overdragen en die zou vandaag dan weer bellen.

Ik vind het erg fijn, dat er zo betrokken en secuur meegekeken wordt. Misschien ook wel de gewone, nuchtere dorpsmentaliteit met korte lijntjes? De dokter vroeg bijvoorbeeld niet aan de telefoon: ¨Hoe is het met uw man?¨ Of, nog erger: ¨Hoe is het met meneer Luijk¨. Maar heel vertrouwd: ¨Hoe is het met Willem?¨ Heerlijk toch! Ik hou daarvan!

Vandaag is het een beetje verbeterd. Vanavond heeft Willem voor het eerst best een tijdje op de bank gezeten. En dat na 10 dagen bijna volledig op bed! Het lijkt er dus op, dat het nu de goede kant op gaat. Wat zijn we blij!

Intussen was ik vandaag en gisteren nog druk met de webshop. Het was heel vervelend, dat we de bestellingen niet kwijt konden bij Postnl. We konden maar 9 pakketten aanmelden via MyParcel, waar onze winkelsoftware mee werkt. Daarna heb ik handmatig nog 10 pakketten bij Postnl aangemeld. Dat was niet alleen een dure grap, maar kostte ook veel tijd. Er kwam een klant uit Ouddorp en één uit Ederveen om een bestelling op te halen. Beiden namen een pakket voor een dorpsgenoot mee. Tenslotte bezorgde Maaike pakketten in de Hoekse Waard en Maria en Jan-Hendrik deden een ronde langs Zwijndrecht, Ridderkerk, Rotterdam, Lekkerkerk en Streefkerk. Zo was ik aardig van de orders af. Maar het kostte me echt veel energie. Samen met mijn zorgen om Willem, maakte het, dat ik ´s avonds compleet afgeknoedeld was.

Vandaag ging het gelukkig een stuk soepeler. Ik kon sowieso weer mijn pakketten aanmelden bij MyParcel. Dat scheelde een heel stuk.

Ik heb mijn gemak maar een beetje gehouden. Fijn van alles afgerond. 

Ik bakte pannenkoeken, want dat had ik Henk beloofd. Als toetje waren er 2 lekker foute puddingen. Dat was om te vieren, dat we vandaag de 5000ste order in de webshop hadden :-)

De meiden waren aan het einde van de middag naar Maria´s werk gereden. Daar was een drive-through gemaakt en mocht ze haar kerstpakket in ontvangst nemen. Ze is enorm verwend. Het was haar eerste kerstpakket ooit en ze was helemaal blij :-).

De meisjes kregen van mij ook nog een aardigheidje. Voor al het harde werken. Ze kregen een doosje mini-zeepjes van Werfzeep. Ik wist, dat ze dat allebei heel leuk zouden vinden. En dat was ook zo. Ze sprongen een gat in de lucht en met veel enthousiasme werden allerlei zeepjes besnuffeld.

Zelf ben ik ook verwend. Bijna dagelijks krijg ik post van lezers en gisteren was er zelfs een echt verwenpakketje voor me bij. Wat lief!!



Vanavond hadden we een rustig avondje. Met kaarslicht, lekkere koekjes en een luie kat op de bank. Maaike had een live kerstconcert gevonden. Helaas haperde de internetverbinding steeds en was dat dus niet optimaal. Maar dat gaf niets. Af en toe hoorden we een stukje ;-).


Om 9 uur was het afgelopen. Toen heb ik nog even gezellig met Henk zachte bitterkoekjes (amoretti morbidi) gebakken. 



Al met al was het een gezellige, huiselijke avond en gaf het de broodnodige rust en ontspanning.

maandag 21 december 2020

Raar!

Het is vandaag een rare dag. Ik heb hard gewerkt, om alle weborders verzendklaar te maken. Maria hielp mee en we waren lekker vroeg. Terwijl Maria het laatste pakket ging inpakken, wilde ik de verzendlabels maken. Daarna zouden we naar de post rijden.

Helaas kwam er een rare foutmelding, toen ik de labels maakte. Er stond iets van ´ongeldig adres´. Ik gekeken of dat adres bestond. Jawel, hoor. Ook de postcode was goed. Bovendien was het label voor een klant, die vaker besteld heeft en dat was vanaf precies hetzelfde adres.

Afijn. Het duurde even, maar we zijn erachter, wat er aan de hand is. Postnl heeft besloten, dat ze een bepaald aantal labels per dag toestaan. Zijn die verbruikt, dan krijg je dus een foutmelding. Zo voorkomt Postnl overvolle pakketpunten. De pakketten blijven nu dus gewoon bij de winkeliers. Best slim. Alleen: waarom zijn we hier niet over ingelicht?? Want al is dit slim, leuk is het niet!! Al helemaal niet voor de klanten, die op hun spullen wachten!

Nou ja. Er is niets aan te doen. Mijn gang staat vol pakketten. Ik ga vannacht kijken, of ik dan labels kan maken. Elke dag is er weer een bepaald aantal verzendingen mogelijk. Hopelijk kan ik dan labels maken voor de pakketten die nu klaarstaan.

Dit was trouwens niet het eerste ´rare´ van deze dag. Vanmorgen heb ik Willem naar de huisarts gereden. Naar het speciale coronaspreekuur. We moesten ons melden bij een achteringang. Daar stonden we 10 minuten in de kou, voordat de ´ingepakte´ dokter Willem kwam halen. Ik mocht mee naar binnen. Dat was wel fijn.

Punt is, dat Willem nog steeds ziek is. Hij ligt nu ruim een week op bed. Hij heeft koorts en een wat lage saturatie. Daarom heb ik vanmorgen even overlegd met de assistente. Zij vond het ook beter, als de dokter eens naar Willem z´n longen zou luisteren.

De dokter stelde eerst de nodige vragen en daarna beluisterde hij Willem z´n longen. Ai! De dokter constateerde een beginnende longontsteking. Hij schreef een antibioticakuur voor en ook een antihistamine. Dat zou helpen tegen de corona. Donderdag moet ik bellen en het temperatuurverloop en de saturatie doorgeven. 

Ik mocht nog even 10 minuten buiten in de regen en de kou bij een raamluikje op de medicijnen wachten. Oef, wat kreeg ik het koud!!

Thuisgekomen stapte Willem uitgeput weer in bed. Pfff. Echt naar!

De rest van de zieken in ons gezin is gelukkig weer beter. En we mochten vandaag ook weer uit de quarantaine. JOEHOE!! 

Zaterdag hebben Maaike, Maria en ik de grote jongens-zit/slaapkamer al helemaal schoongemaakt. We hadden de jongens naar zolder gestuurd en de ramen tegen elkaar open gezet. Daarna hebben we al het beddengoed afgehaald en de hele kamer gesopt. Dat was hard nodig!!




Ook de rest van het huis werd met bezemen gekeerd.


Daar hadden we nu mooi de tijd eens voor, nu we toch in quarantaine zaten :-). We hadden het prima naar ons zin. En we verwenden onszelf met een lekkere oliebol. Mmm!


Buiten werd er ook gesopt. Niet door ons, hoor. Daar waren Hans en Koos hun auto´s aan het poetsen. Het leek wel een wasstraat.


We hebben dus van de nood maar een deugd gemaakt, zoals iemand opmerkte.

Maar we zijn nu wel echt blij, dat we weer gewoon naar buiten mogen. Maaike is voor de zekerheid nog een keer gaan testen, vanmorgen. Zij is al bijna een week neusverkouden. En ze wilde toch heel zeker weten, dat ze geen corona heeft. Ze werkt namelijk in de gehandicaptenzorg. Gelukkig was de test negatief. Net zoals vorige week woensdag. Dat zit dus wel snor. Ze kan weer aan de slag.

Ook Willem is niet meer besmettelijk, ook al is hij nog ziek. Dat hebben we voor de zekerheid nog eens nagekeken op de site van het RIVM en ook nog even nagevraagd bij de Arbo-dokter, die belde. Nu kunnen dus ook de vrienden en vriendinnen weer veilig komen. Tot grote opluchting van de verliefde kinderen ;-).

Nou, ik ben echt uit m´n ritme, nu ik niet naar de post kon. Maar ik ga nu maar eten koken. En dan vanavond administratie doen. Dat is ook weer eens nodig.

donderdag 17 december 2020

Aftellen

De dag verliep voorspelbaar. Zo´n beetje als gisteren. En eergisteren...

Ik communiceer via de app met de covid-19-afdeling. Dan stuur ik een foto en  zet erbij: leggen jullie je schone kleren in de kast? De wasmand met vuile was graag buiten de deur zetten.


En lopende de dag volgen er dan de klopjes op de deur en roep ik: ¨Voedsel!¨ of: ¨Koffie!¨ en dan pakken de jongens de volle dienbladen van het kastje en vind ik ze later weer leeg daar terug. 

Maaike en Maria hielpen me weer in het huishouden en in de webshop. Maaike moet het een beetje om haar thuiswerk heen vouwen. Ze werkt in de gehandicaptenzorg en haar leidinggevende bracht dinsdag een sticky met dossiers. Nu Maaike in quarantaine zit, kan ze mooi allerlei rapportagewerk doen. Ze wisselt het maar een beetje af. Als je een uur ingespannen achter de laptop hebt gezeten, is het fijn om ook weer eens even wat anders te kunnen doen. Samen met Maria heeft ze vandaag heel veel inpakwerk gedaan. We zijn een goed team. Ik sta beneden in de webshop en pak daar de orders in. Als ik mijn hand op een lege plek sla, roep ik naar boven, waar de meisjes aan de inpaktafel staan. ¨Kaneelstokjes graag!¨ Of: ¨De greinsuiker is op!¨ en dan maken ze snel een nieuwe voorraad. 

Vanavond hebben we het RIVM gebeld. Intussen hadden we nogal wat vragen en was er onduidelijkheid over wel of niet testen en zo ja, wanneer en dat soort dingen. De mevrouw, die we aan de lijn kregen, zei, dat het voor gezinnen inderdaad best ingewikkeld was. Maar we hoeven ons niet te laten testen. Wel moeten we tot en met zondag in isolatie/quarantaine blijven. Daarna zijn we er vanaf. Dus zijn we nu aan het aftellen!

Oh, wat zal het heerlijk zijn, als ik me gewoon weer door het hele huis kan bewegen! Als we weer met z´n allen aan tafel kunnen zitten. Als ik Willem weer kan aanraken en bij hem kan slapen. 

Maar zover is het nog niet. Nog even door de zure appel heen bijten.

Willem was vanmorgen nog knap beroerd. Vanavond ging het wat beter. Het is een akelige ziekte. Ik hoop maar, dat er geen zieken bij ons bijkomen!

woensdag 16 december 2020

Goed rusten

Het spreekwoord zegt: ¨Na gedane arbeid, is het goed rusten.¨ Een waarheid als een koe! 

Het was vandaag weer een drukke dag. Mijn wekker ging al vroeg af. De nacht was kort, want ik was gisterenavond veel te laat naar bed gegaan. Oeps. Het eerste wat door me heen schoot was: ¨Gelukkig! Ik ben niet ziek!¨ En daarna ben ik snel aan de slag gegaan. Nu Willem ziek is, voelt het alsof ik de kar alleen moet trekken. Dat is niet zo, want ik krijg heel veel hulp van Maaike en Maria. Maar de eindverantwoording ligt op mijn schouders en dat voelt zwaar. 

Het werk vlotte lekker. Vooral in de stille ochtenduren, kwam er veel uit mijn handen. En langzamerhand voelde ik de gejaagdheid uit me wegtrekken.

Het naar boven brengen van dienbladen vol voedsel gaat al een beetje ´gewoon´ voelen. En op mijn appje naar de jongens, dat ze hun vuile was buiten de deur moeten zetten, komt er inderdaad een wasmand op de overloop te staan. Ik kom niet op de quarantaine-kamer, maar geef wel steeds instructies als: ¨Zet de ramen open voor de ventilatie¨ enzo. Ik ben benieuwd hoe ik de boel over een paar dagen aantref, daar :-).

Ik kreeg nog wel een ingeving: ik vroeg de jongens, of ze voor de lunch wafels wilden bakken. Maria zou dan wel een bak beslag maken en het wafelijzer klaarzetten. Ja hoor. Dat wilden ze wel. Kijk! Zijn ze toch nog nuttig bezig, daar. Ha, ha.

Op woensdag haal ik altijd de bestelling bij de molen. Maar vandaag was het heel veel en het leek me niet zo handig, om met elkaar in contact te komen, nu. Gelukkig wilde Maaikes vriend de bestelling voor me gaan halen. Dat kwam echt heel mooi uit! Hij heeft een grote sprinter van z´n werk en kon dus alles in één keer laden. En het was zo in elk geval ook veilig voor de mensen van de molen. Jaap heeft de bus bij ons op het pad gereden en wij hebben hem zelf gelost. Zo hoefde Jaap op zijn beurt ook niet met ons in contact te komen. Het is wel steeds goed nadenken bij alles wat je doet. We kiezen gewoon steeds voor de veiligste manier.


De bestelling kwam op het juiste moment. Er stonden hier heel veel pakketten klaar, waar nog net één of twee dingen aan ontbraken. Nu konden we alle pakketten helemaal afmaken. Er zijn er vandaag maar liefst 50 op de post gegaan.

Toen de pakketten weg waren, kwam bij mij de ontspanning. We zijn nu goed ´bij´. Daarmee is een last van mijn schouders. Het was ook nog eens mooi bijtijds, zodat ik op mijn gemak kon koken, in plaats van snel, snel wat in elkaar flansen. Ik kookte heerlijke macaroni, waar we allemaal van gesmuld hebben. De mannen boven, de vrouwen (en Koos, die ook nog steeds gezond is) beneden. 

Na het eten was ook precies de Red Velvet Cake klaar, die ik tijdens het eten koken in de Wonderpan had gedaan. Mmmm. 


Ik besloot om vòòr de koffie even mijn ogen dicht te gaan doen. Het was nog vroeg. En na al dat harde werken en de spanning om de achterstand, voelde ik me ineens heel moe. Echt een ontlading! Ik kroop lekker even in m´n bed op zolder en zette m´n wekker. Maar wat denk je? Ik heb geen wekker gehoord! Om kwart over 8 kwam Maria me roepen: ¨ Mam, het is al kwart over 8, hoor!¨ Met andere woorden: al lang en breed koffietijd! Met een vaartje schoot ik uit bed. Pff. Ik was echt even helemaal van de wereld geweest! Het klopt dus echt: na gedane arbeid is het goed rusten.

We gingen wat verlaat aan de koffie. En nu doe ik heerlijke de hele avond niets meer. Net kwam de post nog weer nieuwe handel brengen. Het staat middenin de kamer. Maar het staat me daar best. Het loopt vast niet weg. Daar kunnen we morgen, bij gezondheid, wel weer verder mee.


En met de was. Ik heb vandaag alle wasrekken op zolder vòl gewassen. Dat mag dan morgen allemaal gestreken en gevouwen worden. Ook fijn om met de was helemaal ´bij´ te zijn. 

Gezelschap

Ik zit weer op bed op de zolder. Wat een rare, saaie bedoening ;-). Maar ja. Het is even niet anders. Ik heb wèl gezelschap! Muck ligt aan het voeteneind :-).



Wat een schatje is het toch!

De dag was druk. Naast het gewone werk, was er ook het steeds de trap oplopen met dienbladen met eten en drinken. De jongens zijn weliswaar keurig op hun kamer gebleven, maar dat betekent dat je vanaf het ontbijt tot en met de afgebedelde chips steeds heen-en-weer loopt.


We grappen er maar wat over. Ik ben allang blij, dat niemand van ons ernstig ziek is. Willem is het ziekst van allemaal. Die ligt echt de hele dag op bed en heeft ook nergens trek in. Het is afzien voor hem. Maar bij de jongens blijft het bij hoesten en snotteren en zich wat lamlending voelen.

Er is verder niet zoveel te melden. De wereld is erg klein, zo met z´n allen in huis. Gelukkig kan je overal genieten van kleine dingen. Bijvoorbeeld van de mooie amaryllussen op tafel.




maandag 14 december 2020

Een verdeeld huis

Vandaag had Jan z´n mondeling Nederlands. Hij zit in VWO-6 is dan ben je dus al goed twee jaar bezig met je boekenlijst. Dat tentamen is waar je al die tijd naar toe werkt.

Lezen is niet heel erg Jan z´n ding. Hij heeft dyslexie en het lezen gaat daardoor moeizaam. Toch kreeg hij er langzaam maar zeker aardigheid in. En hij heeft zich werkelijk erg uitgesloofd voor dat tentamen. Complete boekverslagen hingen in chronologische volgorde aan de muur.


Maar ....

Het liep anders.

Vrijdag was Willem niet helemaal fit. Beetje verkouden en gewoon niet lekker. We besloten daarom om maar niet naar zijn moeder te gaan, wat we normaal vaak op vrijdagavond doen. We dachten niet direct aan corona. Sowieso was Willem niet echt ziek, maar vooral: hij komt totaal niet buiten de deur. Dus waar zou hij dat ooit opgedaan moeten hebben.

Zondagochtend stond Hans op met keelpijn. Dat is een bekende kwaal van hem, waar hij al zijn hele leven last van heeft. Niet alarmerend dus, maar wel zo, dat hij niet meeging naar de kerk.

Vanmorgen had ik hier dan twee kerels, die niet fit waren. En Jan wilde duidelijkheid. Zó kon hij zijn tentamen níet gaan doen. Er zou nota bene een wat oudere leraar bij zitten. Hij wilde zeker weten, of Willem en Hans geen corona hadden.

Om Jan gerust te stellen, werd besloten, dat één van beiden een sneltest zou laten doen. Was die negatief, dat zou er hier een gewone verkoudheid rondwaren en kon Jan zijn tentamen gaan doen.

Noch Hans, noch Willem had veel trek in die test. Maar uiteindelijk offerde Willem zich op en reed naar Rotterdam.

Intussen was Jan met de allerlaatste voorbereidingen bezig. Hij had een mooi, schoon overhemd aangetrokken en declameerde zo af en toe nog een gedicht om vast te stellen in welk metrum het geschreven was.

Nog 10 minuten en dan zou hij samen met Maaike vertrekken. Maaike was zo lief, om hem naar school te rijden en dan even 20 minuten op hem te wachten en weer naar huis te rijden. Op dat moment kwam de uitslag van de test binnen: positief! Oeps!!

Eerst belde ik maar naar school, om te vertellen, dat Jan z´n tentamen niet door kon gaan. Evenmin als zijn mondeling Engels, wat voor morgen op het programma stond.

Daarna moest er van alles en nog wat geregeld worden. We zaten met een snotterige Willem en dito Hans én met een neusverkouden Henk, die ik voor de zekerheid (gelukkig!) ook maar thuis gehouden had. Ik besloot ons huis te verdelen. Het is gelukkig groot genoeg. Eén deel is de Covid-19 afdeling voor de mensen met klachten. Eén is er voor de mensen zonder klachten. Willem ging dus in zelf-isolatie en de rest van het gezin in quarantaine. Wie klachten heeft moet de rest van de quarantaine-tijd in de Covid-19 afdeling. Over 5 dagen moet de rest zich laten testen. Is de test negatief, dan mag je uit de quarantaine. Is hij positief, dan komen er 5 dagen bij.

Poeh. Wat een geregel! Scholen bellen, werkgevers werden gebeld, familie die in de achterliggende dagen bij ons was, werd op de hoogte gebracht. Enzovoorts.

Langzaam maar zeker keerde de rust weer en schikte een ieder zich. 

Al snel kreeg ook Jan klachten. De mannen zitten nu dus met z´n vieren in de Covid-19 afdeling. Ik bracht vanavond dienbladen met eten naar boven en zette die voor de deur van de grote jongenskamer. Daar is een tafel met stoelen en ook een bank. Daar kunnen ze het best voor een paar dagen uithouden.


Na een half uurtje vond ik de dienbladen met lege borden weer achter de keukendeur ;-).

Het is wel super saai, hoor. Niet met z´n allen eten. Niet met z´n allen koffie drinken. En voor slapen ben ik naar het stapelbed op zolder uitgeweken. Dat is nog wel het allersaaist. Maar ja.

Zoals altijd heeft ook dit nadeel zijn voordeel. Nu Maaike en Maria in quarantaine zijn, helpen ze mij met de webshop. Hopelijk worden we niet ziek. Het is enorm druk, nu bij de gewone kerstdrukte ook meteen de hamsterdrukte is gekomen, zodra het eerste bericht van de strenge lockdown verscheen. We gaan het zien, hoe het loopt. Je kunt niet op de zaken vooruit lopen en we bekijken per dag, wat haalbaar is.

Voor nu ga ik mijn ogen maar eens dichtdoen. Ik stond er vanmorgen nota bene al om kwart over vier naast. Het was met het dagje wel.

Gaap.

donderdag 10 december 2020

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan zijn dat altijd onbetaalde links en heeft het niets met reclame te maken.) 

In deze laatste maand van 2020 vragen wij nog graag je aandacht voor 

- Stichting Stéphanos 

- Bellebien

Stéphanos

Net als in april van dit jaar wil ik graag iets vertellen over Stichting Stéphanos. Stichting Stéphanos werkt in Malawi en in Zambia. Daar geeft de stichting hulp en (Bijbels) onderwijs aan kinderen.

Dit jaar is die hulp méér dan hard nodig! Net als alle landen ter wereld, wordt ook Malawi hard getroffen door corona. Als je bedenkt, dat Malawi één van de armste landen ter wereld is, dan kun je je wel voorstellen, dat deze ramp grote gevolgen heeft. 

Er wordt van alles bedacht om via Stéphanos extra hulp te bieden. In april was er een campagne om zoveel mogelijk noodpakketten te kunnen uitreiken. Ook op dit blog vroeg Stéphanos om hulp. Er is toen boven verwachting op gereageerd. Daar wil de stichting u hartelijk voor bedanken. Nu vraagt Stéphanos de aandacht voor

Joseph!

Kijk, dit is hem:


Joseph is een jongen van 6 jaar. Hij woont met zijn moeder en zijn drie zusjes in een huisje met twee kamers in het kleine dorpje Luwesi. 


Hij gaat elke dag naar de kleuterschool, die in samenwerking met stichting Stéphanos gebouwd is.

De moeder van Joseph is gescheiden en moet in haar eentje vijf monden zien te voeden. Dat is haar grote zorg. Ze heeft geen baan, maar wel een tuin. Op de tuin verbouwt ze groenten. Als er voldoende opbrengst is, verkoop moeder een deel, om zo aan geld te komen. Helaas bracht de tuin dit jaar niet zoveel op. Op de plaats waar haar tuin is, was er dit jaar te weinig regen en de maïs verdorde.

Joseph heeft niet de zorgen, die zijn moeder heeft. Hij leeft zijn kinderleventje en droomt ervan om later dokter te worden.

Zover is het nog niet ... Door corona konden de kinderen dit jaar lange tijd niet naar school en zijn ze achterop geraakt. Waarschijnlijk zal Joseph, net als veel andere kinderen, dit schooljaar moeten overdoen.

Wil je helpen om Josephs droom waar te maken? Al voor 70 cent per dag kunnen kinderen zoals Joseph elke dag naar school. Daar leren ze lezen, schrijven, rekenen en krijgen ze ook Bijbels onderwijs. Stichting Stéphanos ondersteunt de gezinnen, waar de schoolkinderen in opgroeien, met voedsel, kleding en medische zorg. Wil je helpen, om die ondersteuning te kunnen blijven geven? Dat zou geweldig zijn!

Via deze link kun je eenmalig iets doneren.

Of scan de QR code.


Wil je structureel hulp bieden? Dan kun je een kind zoals Joseph sponsoren. Het kost nog geen 70 cent per dag. Voor ons een klein bedrag. Voor de kinderen in Malawi het verschil tussen wel of niet naar school kunnen! Daarnaast profiteert de familie en de dorpsgenoten van de schoolkinderen mee. 

Via deze link kun je een kind sponsoren.

Van harte aanbevolen.

Bellebien

Traditiegetrouw staat Bellebien hier in de decembermaand weer ´in the picture´. Met, natuurlijk, de prachtige collectie tafelkleden!

Bellebien is dé tafelkleden-specialist. Zeker als het gaat om LANGE en RONDE tafelkleden. Er is geen enkele andere winkel te vinden, waar je zoveel keus hebt en waar uit voorraad geleverd kan worden.

In deze corona-tijd is er extra veel vraag naar lange tafelkleden. Niet omdat we met zulke grote gezelschappen kunnen tafelen, helaas. Maar wel, omdat er lange tafels nodig zijn, om op de veilige anderhalve meter afstand te kunnen zitten. 

Klassieke damasten tafelkleden met ingeweven Franse lelie zijn bij Bellebien voorradig tot maar liefst 4.40 meter! En is zo´n kleed niet direct jouw smaak? Dan zijn er ook allerlei andere soorten en die zijn leverbaar tot 400 of tot 360 centimeter.


Dat wordt nog moeilijk kiezen :-). Ga er maar eens voor zitten: klik hier voor lange tafelkleden

Heb je een ronde tafel? Dan ben je er vast al achter gekomen, dat een mooi rond tafelkleed in de juiste maat niet gemakkelijk te vinden is. De collectie van Bellebien biedt vast uitkomst. Of het nu gaat om een klein, of juist een groot rond kleed. Keuze genoeg!

Wil je voor kerst iets speciaals? Ook dat is nog mogelijk, want Bellebien levert veelal direct uit voorraad. Houd er wel rekening mee, dat pakjes in deze tijd er soms langer over doen, om bij de klant te komen.

Kerstkleden in allerlei soorten en maten vind je HIER. En kom je er niet helemaal uit? Bel dan even met Lisette van Bellebien. Zij adviseert je graag!

Ook als het trouwens gaat om bijpassende servetten. Dat is helemaal de trend. Niet alleen maak je met mooie servetten je tafel helemaal áf, je bent ook nog eens een stuk duurzamer bezig, dan met wegwerp-exemplaren.

Even nog iets praktisch: Bij Bellebien kun je ook terecht voor handige tafelbeschermers. Hiermee bescherm je je tafel tegen vochtkringen, maar je kleed ligt meteen ook net wat mooier. Zo´n tafelbeschermer is een dun rubber matje. Je legt het met de antislip-kant op je tafel. De gladde kant ligt dan naar boven. Daaroverheen leg je je kleed. De beschermers zijn er in lengtes van 50 centimeter. Heb je een tafel van twee meter, dan bestel je er dus vier, om je hele tafel te bedekken. Je vindt ze hier.


Veel winkelplezier gewenst en hopelijk zit je straks gezond en wel aan een mooi gedekte (kerst)tafel!

woensdag 2 december 2020

De jaarlijkse vierdagen

 Wij zitten weer in onze jaarlijkse week vol vierdagen.

Maandag was Maria jarig. Nu is maandag nogal een lummelige dag om jarig te zijn. Maar de koffie met gebak smaakte prima :-). Aan het eind van de ochtend vertrok ze samen met haar vriend voor een boswandeling. En wat denk je? Halverwege de middag kwam er een appje in onze gezinsapp:

Ze zei ¨Ja!¨

En zo werd de vierdag nóg feestelijker! Het stel ging verliefd weg en kwam verloofd terug :-).

Gisteren was onze oudste zoon, Wim, jarig. Hij werd 32. Maaike (21) en Maria (19) vinden dat stokoud. Dan ga je toch al richting de veertig ;-).

De dag was gisteren, behalve door de jarige Wim, toch al heel speciaal. Maaike en ik zijn samen voor een trouwjurk op stap geweest. En we zijn zowaar ook in één keer geslaagd. Het was een heel gezellige ochtend.


Maaike en Jaap hopen bij leven en welzijn volgend jaar in september te trouwen. In januari krijgen ze de sleutel van hun huisje. Zo speciaal weer om mee te mogen maken, die tijd van voorbereiden!

´s Avonds waren Willem en ik uitgenodigd bij Wim en Geertje om Wim z´n verjaardag te vieren. Allemaal in een aangepast programma vanwege corona. Wim en Geertje hadden bedacht, dat Willem en ik samen mochten komen eten om de verjaardag te vieren. Dat was erg leuk en gezellig. Geertje had een heus 3-gangen menu klaargemaakt. Eerst was er tomatensoep en daarna kwam er heerlijk stoofvlees op tafel (en voor mij bietenburgertjes en pompoenburgertje). Gebakken aardappeltjes en salade erbij en ijs na. Wat leuk, zomaar op een doordeweekse avond. Geertje hoopt morgen jarig te zijn en dan komen haar ouders bij hun eten. Echt leuk bedacht!

Bij thuiskomst ging ik direct door naar een volgende verjaardag. Buurvrouw was 80 jaar geworden. En zo zat ik even later alwéér prinsheerlijk aan de koffie met taart. Oeps.

Vandaag is het de 34ste verjaardag van onze trouwdag. Elk jaar wordt zo´n dag bijzonderder.

Maar voorlopig moet ik gewoon even hard aan de slag. Morgen is de laatste workshop ´bak je eigen brood´ van dit jaar. En er is ook de nodige drukte in de webshop. Dus, hup, daar ga ik maar.

Voor wie het leuk vindt: ik kreeg gisteren de nieuwsbrief van de podcast-serie ¨Bij ons thuis¨ in mijn mailbox. De podcast die pas opgenomen werd, staat online. Het gaat over ´Hoe houd je alle ballen in de lucht´. Je kunt hem hier beluisteren: