donderdag 31 maart 2011

Vla

Op verzoek van Janneke vandaag een logje over vla. Het was één van de eerste consuminderacties van mij, toen ik zo'n jaar of 20 geleden begon met bezuinigen: zelf toetjes maken. Van huis uit was noch Willem, noch ik gewend aan zelfgemaakte toetjes. Bij ons thuis kwamen de kant-en-klaar pakken op tafel. Bij Willem thuis was dat vaak vruchtenyoghurt, bij mij thuis vanille vla en yoghurt. Als je in de winkel kijkt naar het enorm grote zuivelaanbod en de prijzen eens even bestudeert, dan zul je zien dat je daar met zelf maken wel wat op kunt besparen! Alleen de allergoedkoopste yoghurt en allergoedkoopste vanillevla zijn wat dat betreft moeilijk te verslaan.

Als je begint met zelf vla en dergelijke te koken moet je best wel aan de smaak wennen. Dat merk ik als er hier vriendjes meeëten en het toetje op tafel komt. De meeste kinderen zijn niet gewend aan dingen als custardvla of griesmeelpap. Sommigen vinden het heeeeeeeeerlijk. Anderen beginnen argwanend aan hun schaaltje pap en ik zie aan hun gezichtjes dat ze het maar zo,zo vinden. Andersom is het ook zo, dat wanneer je aan zelfgekookte toetjes gewend bent, je gruwt van de chemische smaak van winkelpap. Wij hadden vorige week nog bij wijze van uitzondering een keer gekochte pap. Er was een aanbieding in de supermarkt van Luchtig toetje of zo iets. Er waren hier een paar kinderen die ik aan de gang moest houden. Er was namelijk een aktie op school voor Kimon en de kinderen uit de laagste klassen hadden daarom een kluskaart waarmee ze geld voor het goede doel konden verdienen. Daarom bedacht ik dat Jan wel even naar de supermarkt kon om twee pakken van dat spul te halen, zodat hij weer een kruisje kon zetten op z'n kluskaart. De kinderen vonden het wel leuk, twee van die kleurige soorten pap op tafel. Maar de smaak leek werkelijk nergens op. En als je dan de ingrediëntenlijst bestudeert heb je eigenlijk wel je bekomst :-(.

Zelf vla koken is een fluitje van een cent. Als je je er onzeker over voelt zou je kunnen beginnen met custardvla. Je koopt dan gewoon een pak custard in de winkel en volgt de aanwijzingen op het pak. Er staat een recept op voor vla en één voor pudding. Het is maar net waar je van houdt. De vla kan je warm of koud serveren. Als je houdt van koude vla moet je hem dus een dagje van tevoren koken. Houdt er rekening mee, dat de vla bij het afkoelen nog wel wat opstijft. Als je niet zo van stijve vla houdt, gebruik dan bij het koken wat minder custard dan staat aangegeven. Da's nog zuinig ook ;-). Custardpoeder vind ik een basisproduct wat niet in mijn keuken mag ontbreken. Maar...het bevat wel wat smaak- en kleurstoffen. Dus echt heel basis is het eigenlijk niet!

Met custardvla kun je alle kanten op. Je kunt het natuurlijk naturel houden, maar ook versieren met fruit, vruchtensaus, een klodder slagroom, een beetje yoghurt, hagelslag of wat dan ook. Een ander idee is om wat (oude) cake in een schaaltje te leggen en daar wat vla over te gieten. Met een restje tuttifrutti of wat koude stoofpeertjes is het ook heerlijk. Over tuttifrutti gesproken: dat bind je ook het lekkerst met een schepje custardpoeder. Als je verkruimelde bitterkoekjes (en een scheutje rum) door de vla roert heb je de lekkerste bitterkoekjespudding. En met (warme) appelcompôte en een snuf kaneel heb je een heerlijk herfsttoetje. In plaats van vla kun je ook pudding maken. Giet die warm in een mooie puddingvorm, laat afkoelen, en versier. Zo heb je een echt 'zondags' toetje. Koude pudding is ook heerlijk om flensjes meer te vullen. De variaties met simpel een pak custard zijn echt eindeloos!

Even nog een paar basisweetjes: om een vel op de vla te voorkomen kan je een schepje suiker over de vla strooien, of een velletje huishoudfolie erop leggen. Een deksel op de pan of de kom kan ook, maar dan heb je altijd last van condenswater.

Om aanbranden te voorkomen kan je het beste een pan met een dikke bodem nemen. Ik heb pannen waar de pap nooit in aanbrandt, maar ook pannen waar het altijd feest mee is. Er circuleren heel wat trucjes om aanbranden te voorkomen. Maar wat ik ook doe, zulke pannen koeken gewoon áltijd aan. In de pannen met dikke bodem daarentegen lukt het pap koken altijd feilloos.

Een pudding storten lukt het best als je de vorm eerst voorspoelt met koud water voordat je de vla erin doet. Daarna GOED laten afkoelen.

Als iemand met zijn vinger (of afgelikte lepel, foei!)in de vla heeft gezeten is het gevolg: slappe pap!!

Als je eenmaal de slag te pakken hebt kan je je vla-kunsten gaan uitbreiden. In een volgend logje schrijf ik hoe je échte vla maakt (zonder pak custardpoeder) en zal ik nog meer toetjes-ideeën van de hand doen. Voor nu roept de huishoudelijke plicht me :-). Op naar de rommel, de was en de strijk!

dinsdag 29 maart 2011

Genieten van kleine dingen

Het is deze week een pittige week hier. Iedere dag staan er wel ergens gesprekjes over één of meerdere kinderen gepland. Dat maakt dat er veel is om over na te denken, veel is om te regelen, veel is wat erg veel energie kost. Het helpt om op van die drukke dagen bewust te genieten van de kleine dingetjes die altijd maar weer op je pad komen.
Zo heb ik me vandaag verwonderd over de prachtige eieren die m'n kippedames iedere dag produceren. Ze lijken wel met de dag groter te worden. Het grootste ei van vandaag weegt maar liefst 74 gram! Dat is een echt XL, hoor!



Eigenlijk wilde ik de dametje voorlopig even in de ren houden, totdat de ontluikende planten in m'n tuin wat groter zijn. Maar ik kan het niet over m'n hart verkrijgen. Je ziet die beesten gewoon genieten als ik ze 's morgens hun portie vrijheid geef en ze uit het hok laat. Ze krabben naar wormpjes en andere beestjes. Ze springen op naar de blaadjes van de frambozenstruiken. Ze springen op de tuintafel om aan de aarbeienplanten te pikken. Ze maken een zootje door in de zanderige grond rondom de bolacacia's te 'baden'. Tja...ze maken dus troep en pikken van het groen. Maar moet ik ze daarom opsluiten? Nee hoor, ik kan het niet. Dan maar een keer extra vegen. En die paar blaadjes groen? Die groeien vast wel weer aan!
Waar ik me vandaag ook over verwonderde? Over de piepkleine slakiempjes. Vrijdag heb ik sla gezaaid. En nu komt het al op! WOW. Ik hoop dat de Chinees veel klanten krijgt en op korte termijn heel veel lege olieblikken heeft. Want zo'n groeikracht belooft wat :-).
Ik heb inmiddels al aardig wat gezaaid: twee soorten tomaten, uien, pepers, goudsbloemen, lathyrus en sla. Maar er komt nog wel het één en ander. Iedere keer doe ik maar wat tussen de bedrijven door. De grote zaden zaai ik meteen in wc rolletjes. De kleine zaden in lege eierendozen. En het heel fijne zaad strooi ik in lege ijsdozen enzo. Van een luxaflex bij de Kringloop vandaan knipte ik stroken die als labels dienst doen. Heerlijk om zo low budget bezig te zijn. Ik timmer met een spijker gaatjes in de bodems van de olieblikken, zet ze op pallets en dan op het dakterras. Dat gaat vast helemaal goed komen! Ik geniet intussen maar alvast van de voorpret.

maandag 28 maart 2011

Bomenfeest

Zaterdag was het hier weer een ouderwetse aktiedag in Luijkensteijn. De wekker liep al om half 6 af. Willem, Wim en Leendert zouden gaan helpen bomen rooien. Een poosje geleden had een bloglezeres me getipt dat er bomen gerooid moesten worden bij haar buurman. Na het lezen van mijn enthousiaste houtkachelverhalen vroeg ze zich af, of ik er misschien belangstelling voor had. Dan wilde ze er wel voor ons achterheen bij haar buurman. Wat mailtjes en heel wat telefoontjes later was alles rond. Vervoer, opslag, apparatuur enzovoorts was allemaal geregeld en het wachten was op de kapvergunning. Donderdag belde 'de buurman' dat het zaterdag ging gebeuren. Alle hens aan dek :-). Het zou een echt bomenfeest worden! De mannen wilden eerst om kwart voor 7 een uitgebreid ontbijt met gebakken eieren en spek. En ook wilden ze lekkers meenemen voor bij de koffie. Dat was dus de reden van het vroege afgaan van mijn wekker. Ik rolde m'n bed uit, de trappen af en de keuken in en bakte ... muffins. Saai he, alweer muffins :-). Maar ja, ze vinden ze zo lekker. Vierentwintig muffins met banaan en chocolade. Intussen was Wim gearriveerd en Willem en Leendert uit bed om stevig te ontbijten. En daar gingen ze dan.
Mijn zaterdag leek intussen 'normaal' te verlopen: rommel ruimen, wassen, strijken, de hele rattaplan. Het liep gesmeerd. Ik was dan ook wel lekker vroeg begonnen. Rond de middag ging de telefoon en dat gooide m'n programma weer aardig om ;-). Willem belde dat de bomen waren gerooid, maar dat ze daar bang waren dat het kleine spul zou worden gestolen. Daarom moest ik maar met mijn auto (met trekhaak) naar daar komen, want dan zou er vast een aanhangwagen naar hier gereden worden. En dan zou ik meteen kennis kunnen maken met bloglezeres Jacoline aan wie we dit alles te danken hadden. Goed plan! Ik zette drie kinderen op de achterbank en ging op stap. Ik reed zowaar in één keer goed. Daar had ik nog wel even voor in de piepzak gezeten. Ik heb namelijk geen tomtom en geen mobiel (maar natuurlijk wel gewoon een hollandse mond voor het geval ik verdwaal). De mannen laadden de aanhanger en wilden ermee naar Alblasserdam terug rijden. Ik moest nog maar even gezellig koffie drinken en dan met Willem z'n auto terugrijden. Oke, dat eerste vond ik géén punt. Maar dat tweede...Ik ben echt een angsthaas in 'vreemde' auto's. Sowieso is autorijden helemaal geen hobby van me. Maar Willem vond dat ik niet zo raar moest doen en Jacoline herinnerde me eraan dat ik vorig jaar toch ook zomaar helemaal naar Zwitserland was gereden en toen legde ik me er maar bij neer ;-).
Het was erg gezellig zo even bij Jacoline in de keuken. De jongens vermaakten zich opperbest met een doos autootjes. En Jacoline en ik kletsten 5 kwartier in een uur. Daarna sjeesde ik gladjes naar huis. Ik moest namelijk op tijd zijn voor de boer, die om 4 uur sluit. En, o ja, daarna wil ik ook nog even langs de Welkoop voor bemeste potgrond die in de aanbieding was. Want langzaam maar zeker komt dat dakterrasmoestuintje van de grond! Met een wat kleinere allesknipper krijg ik de blikken nu wel redelijk goed open. Het kleine randje wat ik niet weggeknipt krijg sla ik met een hamer plat. Het zijn blikken van wel 20 liter. Ik kan haast niet wachten tot het zaaigoed opkomt. Maar ik ben altijd aan de late kant met zaaien en zal nog even geduld moeten hebben.




Wim en Leendert hadden intussen de hele partij hout gezaagd en gedeeltelijk gekloofd en Willem had nog een stapel pallets, die we juist ook gekregen hadden, in stukken gezaagd. Het was echt aktie op alle fronten ;-),
's Avonds waren we allemaal moe, voldaan en opgewonden van de gezellig drukke zaterdag. De mannen hadden hele verhalen over het bomen rooien. Het was dan ook wel erg indrukwekkend hoe die grote bomen werden gerooid!




Nu wachten we af wanneer de grote stukken naar hier gebracht worden. En dan hebben Willem, Wim en Leendert voorlopig een hoop werk om dat alles in pasklare brokken te krijgen. Maar dan zitten we er voorlopig wel echt warmpjes bij!

woensdag 23 maart 2011

Buiten

Vanavond leek ik toch echt zo'n beetje 'oma'! Na de koffie kon ik m'n ogen niet meer open houden en ik ben lekker onder een plaid op de bank gekropen. Mmm, even een tukkie :-). Dat heb je ervan als je BUITEN hebt gewerkt! Wat een genot was dat vanmiddag om met m'n hoofd in de zon in m'n tuintje te werken. Ik heb drie flinke bolacacia's staan en het was hoogtijd dat die gesnoeid werden. Het was eigenlijk al een beetje traditie dat Trijnie dat ergens in februari/maart deed, maar die kwam er dit jaar op één of andere manier niet aan toe. Wat staat het lekker opgeruimd nu die boompruiken eraf zijn. De grootste takken heb ik van de zijtakjes ontdaan en bewaard. Die kunnen straks mooi dienen als steuntjes bij mijn tomatenplanten. Ik ben trouwens helemaal op de recyletour gegaan voor mijn aan te leggen dakterrasmoestuintje. Ik heb het chinees restaurant gevraagd of ze de lege olieblikken voor mij willen bewaren. Het zijn foeilelijke gifgroene blikken met een oosterse reklamedame erop. Maar dat boeit me niet. Ze komen op het dakterras, waar niemand ze ziet staan. Ik heb er nu zes. Vandaag heb ik uitgeprobeerd hoe ik op de gemakkelijkste manier de bovenkant eraf kan krijgen. Ik heb daarvoor een allesknipper gebruikt, maar die is nogal dik. Het werkt niet fijn. Ik kan er niet netjes mee bij de rand knippen. Er bleef een aardig dikke rand zitten en die is loeischerp. Ik heb geprobeerd die rand met een platbektangetje om te buigen. Maar het gaat erg moeizaam. Ik moet een betere manier bedenken.

Er lagen nog wat planken in het houthok die niet in de kachel pasten. Hans heeft ze met de decoupeerzaag in passende stukken gezaagd. Nu hebben we mooi nog voor een avondje of drie kachelhout :-). Daarna heb ik het houthok eens goed aangeveegd. Al wekenlang zat er continu een likkebaardende kat bij het houthok. Die rook of hoorde de daar wonende muizen. Bij het vegen kwam ik heel wat muizenkeutels tegen. Maar waar die muizen nu gebleven waren? Nou, daar kwamen we snel achter. Leendert tilde een tegel op en - floep - daar rende een compleet nest muizen weg! Vanavond kwam de kat. Maar de cafetaria was gesloten ;-).

Vanavond hebben we helemaal niet lente-achtig, maar wel heel lekker, gegeten: hutspot. De winteruien worden slecht. En ook had ik nog een paar kilo wortels in een net die niet al te best meer waren. Een mooi moment om dat alles te verwerken. Voor het toetje verzon ik chocolade-kokosvla. Dat viel in de smaak. Behalve dan bij Leendert. Die lust geen kokos. Je maakt het zo:

Maak een 'papje' van een deel van een liter melk, 75 gram suiker,75 gram maizena en twee eetlepels cacao. Breng intussen de rest van de melk aan de kook. Roer er het chocopapje door (goed roeren om klontjes en aanbranden te voorkomen!). Wanneer de pap weer aan de kook is zet je de warmtebron uit. Roer er een paar flinke scheppen gedroogde kokos door. Dek af om een vel te voorkomen.

Hans is vandaag nog thuisgebleven van school. Hij heeft best last van z'n kaak en eet alleen nog maar pap. Maar goed, ik denk dat hij morgen wel weer naar school kan. Er moesten bij hem twee hoektanden verwijderd worden die nog in de bovenkaak zaten en geen ruimte hadden om dóór te komen. Dat is hier een beetje een familieprobleem. De volgende fase is: een beugel. Leendert is juist vorige week voor het laatst naar de orthodontist geweest. Althans, hij mag een jaar wegblijven. Hans volgt dus naadloos ;-).

dinsdag 22 maart 2011

Brandnetelsoep

Zaterdag was het zo ver: ik was te gast op de Natuurclub waar Maaike, Koos en Maria lid van zijn. Al jaren gaan onze kinderen zodra ze 8 zijn op de Natuurclub in de Biesbosch. Er is om de andere week een bijeenkomst. De kinderen gaan dan de natuur in en steeds is er een ander thema. Op die manier komen ze van alles te weten over de natuur en over de Biesbosch. Ze vinden het geweldig en van een afstandje geniet ik altijd met ze mee. Dan zou ik zelf nog wel kind willen zijn en op de club willen zitten! Maar zaterdag kon ik alles dan van dichtbij mee maken. Het thema van de bijeenkomst was "Natuurkeuken" en ik was uitgenodigd om daar iets van te maken. Omdat er nog niet zo heel veel eetbaars groeit had ik bedacht iets met brandnetels te doen. Die groeien al wel. We zouden brandnetelsoep gaan koken!
Eerst vertelde ik wat over brandnetels. Ik had me er een beetje op voorbereid en het is erg leuk om je in zo'n plant te verdiepen. Ik heb er zelf ook nog weer wat van geleerd! Daarna vertelde ik hoe we het zouden gaan aanpakken. Eerst moesten we natuurlijk aan de pluk. De kinderen trokken hun laarzen en jassen aan en, oh, wat was het heerlijk buiten. De dag was zo koud en grijs begonnen. Maar nu scheen de zon zo fijn. Omdat de brandnetels nog heel jong zijn kun je niet het trucje toepassen ze met een opwaartse beweging te plukken zonder je handen te branden. Daarvoor staan de brandhaartjes nu nog te dicht bij elkaar. Daarom kregen de kinderen allemaal een plastic boterhamzakje om hun hand en zo konden ze plukken zonder geprikt te worden. We waren nog maar een paar meter het Biesboschcentrum uit, of de kinderen vonden de eerste brandnetels al en gingen enthousiast aan het plukken. Er moest heel wat geplukt worden, want het zou een grote pan soep worden. We waren zo'n beetje met z'n dertigen. Vele handen maken licht werk. Na een half uurtje was er genoeg geplukt.





Intussen, en dat vind ik dan zo geweldig, liet iemand van de leiding nog even zien waarom speenkruid speenkruid heet. Hij groef een polletje uit en liet zien dat de worteltjes van speenkruid precies speentjes zijn. Zoals de tepels van een poesje.
Toen we terugkwamen in het Centrum kreeg iedereen een taakje. Er werden uien geschild en gesneden, er werden brandnetels gewassen en gewogen, er werd geroerd enzovoorts.



Bij het uitdelen van de limonade mocht Maria trakteren op muffins. Nog voor haar verjaardag. Er werd drie keer 'hoera' geroepen en daar ging ze langs met de doos. Vrijdag was juist onze Dirk jarig geweest en die muffins had ik toen in één moeite door gebakken. Dirk wilde namelijk muffins trakteren op zijn werk. En ook de verjaarsvisite werd vergast op muffins. Zodoende had ik wel 90 muffins gebakken. De helft met banaan-chocolade, de andere helft met appel-rozijn-walnoot. De kinderen smikkelden en Maria mocht een kadootje uitkiezen. Ze koos een fluitje waarmee je kunt fluiten als een vogeltje.
Het ging al lekker ruiken in de groepsruimte. Ik had grote pannen meegenomen en twee oliestellen. In de ene pan werden uitjes en knoflook gesmoord in wat zonnebloemolie. Daarna deden we er groentenbouillon bij. Die bouillon had ik vrijdag al getrokken. Lekker van verse groenten en natuurlijk geen pakjes of zakjes erin. In de andere pan werden de gewassen brandneteltopjes gesmoord (net als spinazie). Het duurde wel een beetje langer dan ik had voorzien. Ik kreeg het al een beetje warm, omdat de klok al naar twaalven draaide. Maar intussen kwam Willem met de staafmixer. We hebben de brandnetels toen maar snel klein gemaakt met de staafmixer en daarna nog even laten doorkoken. Dat ging sneller. Maar achteraf vond ik de soep daardoor net niet helemaal zoals ik hem thuis maak. De brandnetels waren niet helemaal zo zacht als gekookte spinazie. Maar afijn, dat kon de pret niet drukken. De gesmoorde brandnetel ging bij de bouillon met ui en knoflook, alles werd nog even doorgewarmd en daarna was het tijd voor de proeverij. Iedereen kreeg een kommetje soep en Maria mocht met de roompot langs om bij iedereen die dat wilde een lepel room op de soep te leggen. Ik vond het een geweldig leuke ervaring!



Ik werd nog erg verrast met een kadobon, te besteden bij het Biesboschcentrum. De kinderen wisten al meteen waaraan ik hem 'moest' besteden: kanoën! En ja, ik heb besloten de bon in de vakantiepot te doen en hem dan bij een uitstapje in de Biesbosch te leggen. Deze zomer hopen we gewoon thuis te blijven en uitstapjes te maken. We verheugen ons er nú al op.
En dan was er nóg een verrassing voor me. Een mevrouw van de leiding had haar zus meegenomen naar de bijeenkomst. Die zus is een bloglezeres en zij wist me enorm blij te maken met enkele jaargangen oude tijdschriften. Het zijn gezins- en kinderbladen uit de twintiger en dertiger jaren. Vooral de jaargang van De Stuwdam uit 1938 bevat veel praktische info waar ik nog weleens op dit blog uit zal citeren. Zó leuk!!




Wie zin heeft om zelf brandnetelsoep te maken kan met mijn recept aan de slag. Wij maakten de vegetarische variant. Maar als je de groentenbouillon vervangt door runderbouillon en er wat gehaktballetjes aan toevoegt heb je een vlees-versie.
Smoor een gesnipperd uitje en een uitgeperste teen knoflook in wat zonnebloemolie. Voeg er een halve liter groentenbouillon aan toe. Smoor intussen in een andere pan 200 gram gewassen brandneteltoppen met aanhangend water. Pureer de brandnetel met een blender of staafmixer. Voeg het toe aan de bouillon met ui/knoflook. Laat alles nog even doorwarmen. Proef of er nog wat zout en/of peper bij moet. Schep de soep in kommen en leg er eventueel een lepel ongeslagen room op.

Vandaag staat er wat minder prettigs op het programma: ik moet met Hans naar de kaakchirurg :-(
En mochten jullie je afvragen waar ik toch steeds uithang? Ik ben -zoals gewoonlijk- weer met tien dingen tegelijk bezig :-). De poetserij is nog niet klaar, er is werk in de tuin, ik broed een nieuw boek uit, ben bezig met het opzetten van een eenvoudiglevenwebwinkeltje (bakproducten, zeep, kruiden enzo), heb een pen leeggeschreven aan allerlei invuldingesen (aanmelding VO, eerste gesprekken met orthopedagoog, kiezen uiteindelijk examenpakket enzovoorts), zit wekelijks op verjaardagen (dat heb je met zo'n grote fam.), nou ja en verder 'zit' ik thuis :-)

dinsdag 15 maart 2011

Eva

Ik vond een aardig berichtje in mijn mailbox en dat wil ik hier graag doorgeven. Een lezeres mailde, dat zij een abonnement heeft op het blad Eva. Zij wil dat abonnement graag delen met een christenvrouw die dat zich financieel niet kan veroorloven. Zij wil het blad op haar kosten doorsturen. Wie gebruik wil maken van dit lieve aanbod kan een mailtje sturen naar eenvoudigleven@gmail.com

Update: inmiddels hebben zich verschillende vrouwen gemeld. Fijn dat er zo iemand heel blij gemaakt mag worden!

vrijdag 11 maart 2011

Nieuw van oud

Vorige week schreef ik in mijn column in het Reformatorisch Dagblad erover: hergebruik van textiel. En deze week ging ik zelf ook maar weer eens aan de slag om 'nieuw van oud' te maken. Ik had al een tijdje geleden zes eierwarmertjes gebreid in kleurtjes waar mijn zus Maria zo van houdt. Ik wilde die voor haar verjaardag geven en er dan zes placemats bij maken in een bijpassende kleur. Nu zit er tussen 'willen' en 'doen' soms een behoorlijk gat en daardoor werd het een spoedklusje. Maria was gisteren jarig en die placemats moesten woensdag nog geboren worden ;-). Maar goed, het is gelukt. Ik was al met de eierwarmertjes in mijn hand in mijn lappenmand gaan grabbelen om te zien of er iets geschikts in zat. Ik vond twee overhemden in precies de goede kleuren en uit elk hemd konden drie placemats worden geknipt. Voor de achterkant vond ik een lap stof in een glanzende, meekleurende, groenige kleur en als tussenlaag konden flanellen luiers dienst doen. Daarna diepte ik een mooi kleurtje garen uit m'n voorraad op en ging aan de slag. Het zijn placemats geworden die aan twee kanten te gebruiken zijn. Een vrolijk gekleurde kant voor bijvoorbeeld het ontbijt (mét de bijpassende eierwarmertjes natuurlijk ;-)) en de glanzende groenige kant voor een sjiek diner. Ik word er helemaal blij van om op deze manier, door hergebruik van iets wat afgedankt was, iet nieuws te creëren. En gelukkig was zus Maria ook blij :-).


donderdag 10 maart 2011

Wafels

Er werd om mijn wafelrecept gevraagd. Nou, u vraagt, wij draaien hoor ;-). Wafels bakken doe ik al jaaaaaaaren. Ik heb mijn wafelijzer ooit, in de guldentijd, op Marktplaats gekocht. Marktplaats bestond nog niet zo lang en was dus ook nog veel en veel kleiner. Het was best bijzonder om iets op Markplaats te kopen. En al helemaal als de verkoper slechts een paar straten bij je vandaan bleek te wonen! Afijn. Mijn wafelijzer was door de verkoper slechts één keer gebruikt en daarna was de familie ziek geworden. Of dat nu aan het wafelijzer lag valt te betwijfelen. Wij zijn in elk geval nooit ziek geworden van wafels eten en we eten ze toch heel regelmatig. Vooral op zaterdag. Dan is het een erg gewild lunchgerecht.
Dit is mijn recept:

200 gram margarine
200 gram suiker
zakje of schepje vanille suiker
2 eieren
500 gram zelfrijzend bakmeel
450 gram lauw water

Smelt de margarine en doe het in een mixerkom. Doe de andere ingediënten erbij en mix alles goed door elkaar. Bakken maar! (zo simpel? ja, zo simpel)

Voor mijn verjaardag in januari heb ik nóg een wafelijzer gekregen. (van Dirk en Trijnie). Dat is echter een ander ijzer. Het is er één om platte (oublie)wafels mee te bakken. Het was me er niet meteen om te doen om zelf ijshoorntjes te gaan maken (al is dat natuurlijk best leuk), maar ik had andere plannen met dat ijzer. Ik had in december een nummer van Landleven gehad. En dat vind ik zó'n geweldig mooi blad! Ik ben er altijd te gierig voor om dat zomaar voor mezelf te kopen. Maar dit nummer kreeg ik kado. En ik heb er geweldig veel inspiratie uit gehaald. Sowieso was het de aanleiding voor de aan koop van mijn hooikist, waar ik eerder een logje over schreef. Maar ook heb ik balkenbrij gemaakt, waar een recept van in het blad stond. Lekker! En waar ook een recept van in stond: van spekkedikken. Spekkedikken zijn een soort wafels met worst en die worden in sommige delen van ons land traditioneel op Oudejaarsdag gebakken. Je kunt die niet in een gewoon wafelijzer bakken, maar je hebt er zo'n oublie-ijzer voor nodig. Het leek me wel wat, die spekkedikken. En waarom zou je die alleen met Oudejaarsdag bakken? Zoiets smaakt vast het hele jaar door, dacht ik. En zo is het ook. Het is zó'n heerlijk smaakje. Het beslag van de wafels is zoetig vanwege het anijspoeder wat je er door doet. In combinatie met het plakje spek en de droge worst die je erop doet is dat werkelijk verrukkelijk.



Ik denk niet dat ik zomaar het recept uit Landleven mag publiceren hier. Maar wie een recept wil kan dat via Google ook gemakkelijk vinden.

Al met al is die Landleven goed gebruikt. Tot mijn grote verrassing is Landleven sinds dit jaar ook opgenomen in de christelijke leesmap De Bundel waar we een abonnement op hebben. Nu hebben wij om de kosten de drukken een abonnement op de 6 maanden oude map en ik moet dus nog even geduld hebben voor ik het eerste nummer in handen heb. Maar ik verheug me er enorm op!

Informatie houtgestookte cv

Voor de mensen die m'n logjes over de aankoop van onze houtgestookte cv-haard hebben gevolgd en ook interesse hebben in deze manier van verwarmen is er zaterdag 12 maart de gelegenheid zich uitgebreid te laten informeren op de Duurzaam Verwarmen Beurs. Meer informatie over deze beurs vind je als je op de banner bovenaan mijn blog klikt. Wij zijn zelf erg enthousiast over onze houtgestookte cv-kachel en we hebben gemerkt dat er veel mensen nieuwsgierig naar zijn. Wij hebben er wel anderhalf jaar over gedaan voordat we de knoop hebben doorgehakt. In die tijd zijn we ook naar verschillende leveranciers geweest. Zo'n beurs kan je heel wat tijd en kilometers besparen. Je kunt dan op één locatie verschillende soorten kachels van verschillende leveranciers bekijken. Iedere leverancier heeft toch zo z'n eigen speerpunten en ideeën. Zo kan je op je gemakje bekijken wat het best bij jou, je huis, je portemonee en levensstijl past.

maandag 7 maart 2011

Feestje, kachelhout en bakken

Vorige week, in de voorjaarsvakantie, mocht Maria nog haar verjaardagsfeestje houden voor haar schoolvriendjes en -vriendinnetjes. Het feestje begon nogal rommelig. Eén kind was ziek, twee vergisten zich in de tijd en kwamen een half uur later, één bleek op vakantie te zijn zonder af te bellen en één was het vergeten (maar kwam later). Maria werd er helemaal zenuwachtig van. Maar toen er vier kinderen present waren ben ik gewoon met het feestje begonnen en kwam de stemming er snel in. Nadat we wat gedronken hadden met een lekkere koek erbij mocht Maria de verstopte kadootjes opzoeken. Dat was toch wel waar Maria zich het meest op verheugde, geloof ik ;-). Daarna gingen we aan de slag. Ik had pasgeleden een leuk krantenartikel gelezen in het Reformatorisch Dagblad over lollies maken. Dat idee had ik snel ingepikt! Het recept heb ik van www.deleukstetaarten.nl geplukt. Aan de taartenbakkerij van Trijnies verjaardag had ik nog een minder mooie taartbodem overgehouden. Die had ik in de vriezer gestopt om later in een luxe dessert of iets dergelijks te verwerken. Maar zover kwam hij niet. Hij kon mooi dienst doen op Maria's feest :-). Van de (ontdooide) taartbodem maakte ik met de blender kruimels. Daarna mochten de kinderen wegen, roeren, rollen en decoreren. Net zolang tot iedereen drie mooie lollies had. Terwijl de lollies in de koelkast lagen om wat op te stijven speelden de kinderen nog even heerlijk buiten in de zon en bakte ik een stapel wafels. Maria wilde graag broodjes met knakworst én wafels eten. Dat was een prima keuze. Iedereen at z'n buikje rond aan al het lekkers. En daarna bracht ik de feestneusjes met mooi ingepakte lollies weer thuis.






De hele vakantie stond bol van de aktiviteiten. De laatste was zaterdag en was er één voor de mannen: kachelhout zagen en kloven. We zijn bijna door onze voorraad heen. Alleen deze week kunnen we nog kachel stoken. Daarna zijn de houthokken helemaal leeg! Eigenlijk hebben we dus nét iets te weinig. Maar goed, we hebben het beter kunnen aanmikken dan vorig jaar. Toen schreef ik al op 15 februari dat het hout op was. Willem en de jongens zijn zaterdag begonnen aan een nieuwe voorraad voor het volgende stookseizoen. We hadden al wat stammetjes mogen opslaan op de zorgboerderij waar Leendert iedere zaterdag naar toe gaat. En die zijn zaterdag allemaal gezaagd en gekloofd. Een mooi beginnetje, waar we weer heel blij mee zijn!



Ik ben al een paar weken behoorlijk aan de muffinbakkerij. Ik kreeg van een Canadese lezeres een boek vol muffinrecepten. Zó inspirerend! Mijn basisrecept is super eenvoudig en heb ik ontleend aan het boek Eenvoudig Gelukkig van Toor de Haas. Muffins kan je op vele manieren maken. Ook mijn basisrecept is gemakkelijk naar smaak of portemonnee te veranderen. Als het kan maak ik mijn baksels graag zo gezond mogelijk. Maar op dit moment is de portemonnee akelig leeg en dus kijk ik vooral naar de kosten. Mijn goedkoopste receptje gaat zo: 200 gram bloem, 75 gram suiker, 3 theelepels bakpoeder, een snuf zout, 1 ei,60 gram zonnebloemolie en 200 ml. karnemelk. Je kunt ook gewone melk of sojamelk gebruiken. Als je een 'droge' vulling gebruikt (zoals appelstukjes, noten etc) gebruik je meer (tot 300 ml) vocht. Meng deze ingrediënten met een vork goed door elkaar en voeg er een vulling naar keuze aan toe. Gisteren had ik muffins met appel/kaneel/rozijnen. Andere ideetjes zijn: banaan, banaan/kokos, banaan chocola, een lepel jam in iedere muffin, chocola/walnoten, appel/noot en ga zo maar door. In het Canadese boek vond ik ook Pizzamuffins. Gewoon met Italiaanse kruiden. Goed lunch-idee! Doe het beslag in een muffinblik en bak de muffins in 20 minuten op 200 graden gaar en bruin.
Mijn gezonde variant gaat zo: 200 gram volkoren meel, 75 gram ahornsiroop, 3 theelepels wijnsteenbakpoeder, snuf zout, 1 ei, 60 gram olie (zonnebloem of olijf) en 300 ml. karnemelk. Verder gaat het hetzelfde.
We zijn echt verslingerd aan de muffins! Niet sinds een paar dagen, maar eigenlijk al weken. Ik maak ze minimaal eens per week (voor bij een feestelijk vrijdagavond- of zondagmiddagbakkie) of ook wel als nagerecht. Ik vind het leuk om er dan een echt restaurantdessert van te maken en leg per persoon een muffin op een mooi bordje en versier met iets bijpassends. Bijvoorbeeld chocoladesaus, slagroom, vers fruit, een mooie (wal)noot erop of iets dergelijks. Als ik de goedkope variant van mijn recept volg kosten die muffins hooguit een dubbeltje per stuk!

woensdag 2 maart 2011

Vol in actie

We hebben hier voorjaarsvakantie en het zijn dagen vol actie. Het lijken wel een heleboel volgepropte zaterdagen achter elkaar! Zo zijn Leendert en Koos naar de logeeropvang in Elspeet gebracht en moeten daar DV vrijdag weer gehaald worden. Maria ging logeren bij haar nichtje en Jan bij een vriendje. Dat vriendje komt deze week 'teruglogeren' bij ons. Mijn moeder werd 75 en viert vandaag met de hele familie haar verjaardag. Vandaag is er nog meer feest, want Maria mag haar verjaardagsfeestje voor haar schoolvriendjes en -vriendinnetjes vieren. Hans mag, nu hij 13 is, werken en is dan ook maar meteen aan de slag gegaan. Hij werkt in een komkommerkas en gaat alle dagen al vóór half 7 de deur uit en komt aan het einde van de dag moe en vies thuis. Trijnie viert heerlijk vakantie met een stel vriendinnen op een camping en kocht na heeeeeel lang sparen haar eerste autootje, dat ze zaterdag kan ophalen. Ergens tussen de bedrijven door gaan we vandaag nog in optocht naar de stembus. Ik wil de pepers zaaien en de bolacacia's snoeien. Ik wil brandnetelsoep koken en uitvogelen hoe ik dat het gemakkelijkst buiten de deur kan doen (op een oliestel of zo), want over twee weken ga ik een gastles natuurkeuken geven op de Natuurclub waar een aantal van onze kinderen op zit. Willem mocht bij een bloglezeres een flinke hoeveelheid gedroogde kokos ophalen. En natuurlijk 'moest' ik toen kokosmacronen bakken. Zó lekker! En zo super gemakkelijk. Ik vond een recept op smulweb: 3 eiwitten losroeren en er 200 gram suiker doorroeren. Je moet de bak in warm water zetten, zodat de suiker goed oplost. Daarna meng je 50 gram bloem met 125 gram kokos en dat roer je door het eiwitmengsel. Je legt hoopjes van dit 'beslag' op bakouwel en bak de koeken in 10 minuten op 180 graden mooi gaar en bruin. Lekker!! De overgebleven ei-gelen brachten me op het idee weer eens zelf ijs te maken en spontaan ontstond het plan een verrassingsdiner klaar te maken. Maaike was er ook wel voor de porren. Ik roosterde kippenvleugeltjes in de oven, bakte aardappelschijfjes, maakte een grote kom sla klaar, een flinke pan appelmoes en een pannetje satésaus. En voor het toetje: roomijs met warme bosbessensaus. Maaike dekte de tafel met mooi servies, kaarsen, en een karaf met limonade. Het was leuk en lekker en gezellig.
En zo rijgen de dagen zich aaneen. Van de grote schoonmaak komt nu even niets terecht. Zelfs geen enkele la of kastplank. Maar binnenkort (wellicht volgende week al) kan ik mijn hart ophalen. Dan komt P. met een vriend onze woonkamer en gang witten en verven en dan moeten die he-le-maal leeg. Dan MOETEN die kasten dus wel gedaan worden! Nou, het is prima hoor, zo'n stok achter de deur. Ik verheug me op een mooie, schone kamer.
Waar ik me ook op verheug? Of eigenlijk: waar ik zo ongeveer pijnlijk naar verlang? Naar licht en warmte. Naar zomer. Zinderende zomerhitte. Nog éventjes geduld. Nog éventjes kou en kachel en grijs en dikke winterjassen en kale tuin en en en. En intussen lees ik "Alle dagen zon" van Martin Kirby....

Advertorial

Er is alweer een nieuwe maand begonnen. Tijd om nieuwe adverteerders voor te stellen. Deze maand is er één nieuwe adverteerder: een webwinkel waar de onvolprezen
te koop is. De winkel verkoopt dezelfde pan als die ik heb en ja, zo'n pan is werkelijk fantastisch. Wonderpannen ben ik hier nog nooit gewoon in een winkel tegen gekomen en tweedehands zijn ze lastig verkrijgbaar. Op Markplaats zijn ze meestal snel en voor goed geld weg. Als je dus geen geluk hebt er nog één op zolder te hebben staan, of op een plaatselijk rommelmarktje tegen te komen, is de webwinkel een mooie gelegenheid om aan zo'n pan te komen. Je kunt zo'n pan op bijvoorbeeld je gasfornuis gebruiken, maar op een petroleumstel of een campinggaz-gevalletje gaat het ook prima!