Een streep door m´n planning

Zoals gewoonlijk had ik een prachtige planning. En evenzeer ´zoals gewoonlijk´ stonden daar weer eens veel te veel plannen op. Ik heb dan ook het nodige moeten schrappen. Dat had twee oorzaken. De eerste is, dat ik een slome slak ben. De pijn aan de aderontsteking is heus aan het minderen. Maar m´n bekkenpijn is nog erg aanwezig. Alles gaat houterig en ik waggel als een eend. Ik denk, dat ik weer eens bij de manueel therapeut op visite mag. Maar niet getreurd. Ik trek het me vooral níet aan, dat het op de jongenskamer een zooi is. Ze vinden het zelf kennelijk prima, anders zouden ze vast zèlf wel gaan opruimen. Toch? Ik trek het me ook niet aan, dat de ramen gezeemd moeten worden. En dat de jongens wat langer met hun beddengoed doen. Dat soort dingen.

De tweede reden, dat ik vandaag dingen uit mijn planning moest schrappen, was, dat ik mocht optreden als ´taxi mama´. Maria had weer haar eerste rijles sinds de corona-maatregelen. Maar omdat je niet met drie mensen in een auto mag, word je niet opgehaald door de voorgaande klant. Maria moest naar ´een centraal punt in de buurt´ komen. Dat ´buurt´ bleek een rekbaar begrip. Het was maar liefst 16 kilometer rijden. En dat natuurlijk heen en weer. Dat kostte me een uur! En na twee uur lessen moest Maria ook weer daar opgehaald worden. Niet zo handig :-(.

Wat er wel van mijn planning terecht kwam? Ik wandelde voor het eerst sinds dagen weer met Ciara. En ik maakte een aflevering voor de kookrubriek van Terdege. Het werd een verrukkelijk lunchgerechtje, dus hadden we hier tussen de middag meteen een lekkere lunch. Natuurlijk maakte ik ook weer de web-orders klaar. Ik bracht ze samen met Maria naar de post en reed meteen door naar Groot-Ammers. Daar had ik afgesproken om nog wat restanten bij de groenteboer op te kopen. Er was nog van alles en nog wat. Ook asperges! En die heb ik nog niet op, dit jaar. Ze waren me steeds nog te duur. Ik kocht verder twee kisten aardappels. Oude nog. Die komen nog wel op, voordat ze hard gaan uitspruiten. Onze kelder is heerlijk koel, dus daar blijven ze nog wel even goed.

Het was al bijna half 7 voordat we weer thuis waren. Het was hier kliekjesdag. We hoefden dus alleen maar even van alles en nog wat op te warmen en zaten in een mum van tijd aan tafel. Buiten natuurlijk :-).

Na het eten ben ik zó m´n bed ingerold. Even drie kwartier opladen. Dat was heel erg nodig ;-).

Net heb ik nog even de tekst voor de kookrubriek zitten tikken. Die moest namelijk vandaag ingeleverd worden. Ik vind het verder wel geschoten.

#bespaartip 4. Het is altijd goed om consuminderboeken te (her)lezen. Het brengt je weer op ideeën. Volgende maand verschijnt er een nieuw consuminderboek van Marieke Henselmans en Erica Verdegaal: Crisis. Wat te doen? Van rood naar groen!

Dit boek is helemaal toegespitst op de financiële kant van de coronacrisis. Het is een boek voor iedereen die serieus aan de slag wil met de financiële gevolgen van deze crisis.

Het boek begint met een zelftest. Als je deze test doet, kom je erachter welke code op jou van toepassing is: code rood, oranje of groen. Voor elke groep is er daarna een passend hoofdstuk, boordevol tips, adviezen en weetjes. Het boek sluit af met een hoofdstuk over de zogenaamde ´survivors´.

Behalve dat Marieke en Erica dit hoogst actuele boek schreven, zijn ze ook bezig met het samenstellen van een scheurkalender voor 2021. Deze kalender is bedoeld om je financieel scherp te houden en je te blijven motiveren en stimuleren.

Voor het uitgeven van het boek en de kalender is veel geld nodig. Denk aan de illustrator en de vormgever, die betaald moeten worden en de drukkosten zijn ook hoog. Daarom zijn Marieke en Erica een crowdfundactie begonnen. Wil je hun boek en/of de kalender niet missen, maar ze vers van de pers toegestuurd krijgen? Kijk dan hier:
Crowdfundactie

Keukenwerk

Vandaag zou het dan de eerste gewone dag, ná de kerstvakantie moeten zijn. Zoals je vast al begrijpt: dat was hier niet echt het geval :-). Er ging zegge en schrijve één kind naar school: Henk. Nou, vooruit, dik na tienen vertrok er nog één: Koos. Verder had ik Hans ziek thuis, had Maaike vrij, zit Maria nog thuis en had Jan nog een dagje vrij. In plaats van stevig huishouden, was het nog even halfslachtig als vorige week!

Behalve het gewone was- en opruimwerk, deed ik veel keukenwerk. Dat heeft er alles mee te maken, dat ik voorraden wilde opmaken/verwerken. De achterdeur is al twee weken behoorlijk versperd door kisten appels, sinaasappels, bananen, enzovoorts. En ik verlangde vrije doorgang. Ik heb de boel eerst maar eens geïnventariseerd. Ik had een kist mandarijnen staan, die werkelijk niet te pruimen waren. Heel droog en echt vies. Met pijn in het hart heb ik de hele kist in de groene container gegooid. Er kwam een doos sinaasappels voor de dag, die ik vergeten was. Er zaten een paar schimmelexemplaren tussen, die ik eruit gevist heb. Ik heb op mijn to-do-lijstje gezet, dat ik elke dag 2 liter sinaasappelsap pers. Aan het einde van de week is dan die doos vast wel leeg en heb ik nog een krat verse perssinaasappels staan voor DV volgende week. Wat een rijkdom, nietwaar?

Er staan verder nog 5 kratten appels, die gemoest moeten worden. Op mijn to-do-lijst: elke dag een krat appels wegwerken. Dat zal lekker opruimen! Krat één heb ik vandaag onderhanden genomen en leverde 6 grote potten en een schaal moes op. Fijn!

Als ik dan eenmaal bezig ben in de keuken, ben ik moeilijk te stoppen. Ik had krachtige bouillon getrokken (van 2 schenkels). Speciaal voor zieke Hans, maar ook voor Maria, die veel soep eet. En verder is iedereen hier eigenlijk wel soep-fan. Ik haalde de laatste zak tomaten uit de vriezer en brouwde een grote pan heerlijke tomatensoep. Daar hebben we bij de lunch meteen al van gegeten. Soep bij de lunch vind ik echt een vinding. Niet alleen omdat je er zo lekker warm van wordt en opkikkert van de zouten, maar ook, omdat soep zo´n ideale manier is om van je oude brood af te komen. Lekker ´soppen´ in de soep :-).

Als laatste kookte ik ook nog even een griesmeelpudding met vruchtjes. Vruchtengriesmeel is een nieuw product in de shop en Willem wilde vanavond foto´s maken. Dus moest er pudding gekookt worden. Geen probleem!

Toen moest ik toch echt de keuken uit! Twee meiden stonden achter me te dringen :-). Maria en haar vriendin Noah wilden samen een taart gaan maken. Ze hadden op de facebookpagina van Laura´s Bakery (daar zijn ze fan van) een indrukwekkende oreotaart uitgekozen om te bakken. Het was echt een middagvullend programma. En al ging het niet helemaal van een leien dakje (ze zijn nog niet zo heel ervaren), ze hadden er veel plezier in en het resultaat mocht er wezen!

Vier lagen! Nog niet superstrak,
maar een kniesoor, die daarop let!

Een andere uitloop/nasleep van de Kerstvakantie vormt de puzzel, die op tafel ligt. Nog een paar stukjes, dan is hij af. Wat mij betreft wordt dan meteen een volgend exemplaar op tafel gelegd. Zo gezellig! Steeds is er wel iemand, die een paar stukjes past :-).

Aan het einde van de middag ben ik de pakjes bij het postkantoor gaan brengen en meteen even bij de groentenboer langs gegaan. Die belde, dat er nog één en ander voor me was. Helemaal goed, als het maar niet véél is! Want ik ben immers net zo fanatiek aan het ruimte maken! Nee, het was niet veel, verzekerde Ria me. En dat was ook zo. Een mooie portie met o.a. bloemkolen, witlof, bosuitjes, mango´s en nog zo het één en ander. Dat komt vast wel op. 

Ik reed ook nog even langs de Dirk. Willem heeft vaak last van koude voeten, als hij boven achter zijn buro zit te werken. En aangezien hij elke week één thuiswerkdag heeft, waarop hij de hele dag aan zijn buro werkt, is dat niet fijn. Ik had gezien, dat er bij de Dirk Spaanse sloffen waren voor maar 1,99. Het proberen waard. Het was flink in de bak grabbelen voor de juiste maat. Er waren nog twee dames aan het grabbelen en we maakten een gezellig praatje.

Ik zag dat de Oetker taart-pakken voor monchoutaart en kwarktaart in de aanbieding waren. Lekker foute taarten, maar oh, zo handig. Zeker voor als je een stuk of drie, vier taarten te maken hebt voor een verjaardag. Dan is het makkelijk, om in elk geval één zo´n smijt-maar-in-elkaar-taart erbij te hebben. Ik nam twee pakken voor monchoutaart en 1 voor aardbeienkwarktaart. 

Ziezo. Tijd om het avondeten klaar te maken. Wij hadden vandaag restjesdag. Een restant zuurkoolstamppot, een restant preischotel, een rest ingevroren erwten. Samen met een klein pannetje gekookte aardappels en 7 worstjes uit de hamsteraanbieding van vorige week, leverde het een smakelijke maaltijd op. O ja, ook nog die schaal appelmoes maar op tafel gezet. Die ging schoon op :-). Er stond nog vanillevla en een klein restje perzikenyoghurt. Alles verdween als sneeuw voor de zon. Fijn als zo langzamerhand het overzicht weer terug komt!

Game over en Memory

Vrijdagavond stapte ik in bed en van het ene op het andere moment wist ik niet waar ik het zoeken moest van de pijn. Ik had al een paar dagen een zere knie. Of eigenlijk was het meer pijn náást de knie. Maar nu straalde de pijn uit naar mijn scheenbeen en ook naar mijn bovenbeen en heup. Ik wist werkelijk niet hoe ik liggen moest. Ik heb een dubbele paracetamol genomen en heb die nacht op mijn rug hazeslaapjes gedaan.

Zaterdag was een dag vol pijn. Ik kon me haast niet bewegen. Toch heb ik in de laagste versnelling m´n huishouden gedaan. Willem was met Leendert op stap voor beitels en ze kwamen pas halverwege de middag thuis. Ik moest toen alleen nog boodschappen doen en één was ophangen. Willem is met me meegegaan naar de supermarkt. Terwijl ik achter de boodschappenkar strompelde, heeft Willem alles uit de schappen gepakt. Waaah, Willem was echt op stap met een ´oud wijf´!

´s Nachts was het weer van hetzelfde laken een pak: hazeslaapjes op m´n rug. Maar toen ik zondagochtend wakker werd, was de scherpste pijn gelukkig weg. Daar was ik heel blij om, want ik wilde graag naar de kerk. Willem heeft me vlak voor de kerkdeur uit de auto gezet. Ik voelde me behoorlijk opgelaten en was blij, dat het nog niet druk was. Gaande de dag ging het steeds beter en ´s avonds had ik enkel nog maar een zere knie.

Ik had inmiddels van diverse mensen te horen gekregen dat het vast ischias/een beklemde zenuw was. En er was me al voorgespiegeld, dat ik daar nog wel even mee zoet zou zijn. Ik was dan ook vast van plan om vanmorgen naar de dokter te gaan. Maar wonder boven wonder stapte ik vanmorgen ´normaal´ mijn bed uit. Wat een zegen! Ik voelde enkel nog wat restpijn en kon de hele dag normaal bewegen. Wat ben ik blij!

Vanmorgen heb ik eerst alle waslijntjes leeggestreken en -gevouwen.

Dat was een flinke klus, maar heerlijk, dat nu de was helemaal bij is. ¨Zo,¨ zei ik tegen de meiden, die thuis waren, ¨game over! Nu ga ik weer van voren af aan beginnen en alle lijntjes weer vol wassen :-)¨ Ha, ha, dat vonden ze een wel een grappige gedachte.

Om nog even in speltermen verder te spreken: ik besloot direct na het vouwen van de was nog een potje Memory te doen. Sokkenmemory, wel te verstaan :-). Er werden weer heel wat paren gevormd!

De dag vloog weer om. Om 16.00 uur ging ik de webshopbestellingen naar de post brengen en meteen langs de markt. Er was gebeld, dat er weer een partijtje groenten en fruit voor me was. De groenteboer had al van alles voor me klaargezet. Hij weet intussen wel zo´n beetje waar hij me blij mee maakt.
Met de auto volgeladen reden Maria en ik naar huis en gingen in de keuken aan de slag. Maria maakte een heerlijke Waldorfsalade en ik maakte een schaal groene salade. Worteltjes en doperwten erbij, een slavink voor de vleeseters en patat wat over was van zaterdag. O ja, en ook nog een schaal met komkommerschijfjes. Misschien een beetje een zomers menu op deze dag, die toch al een beetje winters aanvoelde (vanmorgen vroeg dan toch!). Maar het smaakte voortreffelijk.

Net als het snoeperijtje wat ik naast me heb had staan: banaan en kaki. Wat een rijkdom!

Dagje uit en dagje thuis

Gisteren was ik de hele dag van huis. Al om 9 uur vertrokken we, mijn zus Maaike, haar zoon Henk, onze Henk en ik. We hadden een afspraak bij Alpha Bedding van Balt van Raamsdonk. Balt is een meneer (83 jaar) met dyslexie en ná zijn pensionering heeft hij daar jarenlang onderzoek naar gedaan. Hij heeft een leesmethode ontwikkeld, die totaal anders is dan de methode waarop onze kinderen lezen leren. Ik zal daar later vast nog weleens over schrijven.

Henk, de zoon van mijn zus, heeft ernstige dyslexie. Hij zit al in groep 6, maar leest, ondanks enorm veel oefenen, nog maar op het nivo van groep 3. En aangezien hij een goede intelligentie heeft, belemmert dit hem heel erg. Toen Willem een poosje geleden een artikel over de methode van Balt las, heeft hij het ter informatie dan ook doorgestuurd naar mijn zus. En zodoende was er nu een afspraak om met Balt en zijn methode kennis te maken.

Maaike vond het fijn als ik mee ging. Twee horen meer dan één. Bovendien hebben wij zelf ook een aantal dyslectische kinderen in ons gezin en heeft zoiets dus zeker ook mijn interesse.

We hebben een interessante ochtend gehad en zijn heel positief over alles wat we hoorden. Het was nuttig en daarbij ook nog aangenaam. Wat wil je nog meer?

Nou, een pannenkoek! Maaike had bedacht om in Kesteren, bij molen de Zwaluw, een pannenkoek te gaan eten. De kinderen konden na het eten dan nog fijn een poosje spelen in de speeltuin bij de molen en zo zou het, óók voor de kinderen, een leuke herfstvakantiedag worden.

We reden van Leersum, via een omweg vanwege werk aan de weg, naar Kesteren en kwamen bij de molen. Ik was er nog nooit geweest en keek m´n ogen uit. Want het is niet zomaar alleen een molen met een pannenkoekenrestaurant, maar een compleet imperium van een zakenfamilie, waar je van alles kunt kopen en van álles kunt doen.

Alles, behalve een pannenkoek eten, bleek helaas. Het bak-apparaat was in revisie. Dat was wel even dikke pech, vooral voor de knullen, die zich erg op een pannenkoek hadden verheugd. Maar we konden wel iets anders van de lunchkaart bestellen. Dat deden we dan maar. Maaike en ik kozen voor een uitsmijter, en de jongens namen patat met een frikandel. Dat de uitsmijter voortreffelijk smaakte, maakte de pannenkoekenflater wel goed :-).

De jongens vermaakten zich nog een poosje in de speeltuin, terwijl Maaike en ik onder het genot van een bakkie koffie nog gezellig natafelden.

Om een uur of half vier waren we thuis. Zodoende kon ik nog even mijn handen laten wapperen in de huishouden. Dat had ik trouwens ´s morgens vroeg ook al gedaan. Ik zit namelijk nog met die grote groenten- en fruitvoorraad, die weggewerkt moet worden vóórdat het rijp is voor de groencontainer.

´s Morgens vroeg had ik al een doos mineola´s geperst. Dat leverde 4 1/2 liter heerlijk sap op. Een 2-literkan ging de koelkast in voor direct gebruik. De rest ging in plastic flessen de vriezer in voor in het weekend.

Nu, in de middag, besloot ik voor het eten koken in een hoge versnelling nog weer een kist jonagold te verwerken. Mijn droogoventje legde ik weer helemaal vol met appelschijven en ik kookte een grote pan appelmoes. Genoeg voor weer vier grote potten. Oh, wat een heerlijkheid, zo´n voorraadje!

Tussen de bedrijven door bakte ik nog een keer de suikervrije flapjacks, die Willem zo lekker vond. Dat was om mijn schuldgevoel te sussen ;-). Ik zou ´s avonds namelijk alwéér weggaan. Samen met mijn vriendin ging ik naar het ´brei-avondje´ van onze gezamenlijke tante. Ik heb gezorgd, dat Willem eerst een bakkie koffie mèt flapjack voor z´n neus had staan, voordat ik vertrok :-).

Het recept vind je bij Ekodis en deze flapjacks zijn zeer ´verantweurd´, maar vooral heel lekker!

Op het brei-avondje haakte ik aan m´n sjaal. (o ja, logisch, op een brei-avond haak je ;-)). Hij schiet al aardig op. Ik moet drie wolletjes ophaken en heb er nu bijna twee gedaan.

Het was een fijne dag, maar ik voelde hem best zitten, toen ik ´s avonds m´n mandje inrolde. En ik had ook echt geen zin om vanmorgen vroeg op te staan om hard aan de slag te gaan. Het was dik zes uur, voordat ik opstond en ik heb niet veel uitgevoerd, voordat ik tegen half 8 met een ontbijt-voor-twee naar boven liep. 

Willem en ik ontbijten in de vakantie altijd gezellig samen en meestal op bed. Ik heb er dan altijd al een paar uurtjes opzitten, Willem wordt later wakker. Ik maakte ons lievelingsontbijt klaar: havermout. Lekker van havervlokken. Dat is veel lekkerder dan van (voorgegaarde) instant havermout. Het basisrecept is: 1 kopje havervlokken, 1 kopje melk, 1 kopje water en een snuf zout per persoon. Aan de kook brengen en een minuut of 10 laten pruttelen. Je kunt de havervlokken ook vast de avond ervoor in de week zetten. Dan is de kooktijd korter. Ik vind het echter niet erg om even op die havervlokken te moeten wachten. Dan kan ik mooi de vaatwasser uit- en inruimen of zoiets. Ik deed er rozijnen door, schepte er een lepel (zelfgemaakte) appelmoes over, een lepeltje honing én een klontje roomboter erop. Oh, zó lekker!

Ik maakte Willem z´n salade klaar, zodat hij naar z´n werk kon vertrekken.

Daarna sorteerde ik al het wasgoed wat ik had liggen. Het is vandaag voorlopig even de laatste droge dag, als de weersvoorspelling uitkomt. Daar wilde ik goed van profiteren.

Ik deed wat routineklusjes totdat het 10 uur was. Dat was het tijdstip wat ik met Jan afgesproken had, om naar de fietsenmaker te gaan. Jan z´n fiets is 2 weken geleden bij de bushalte gestolen en er moest dus een nieuwe komen. Nou ja, nieuwe, tweedehands dan toch. Maar wel bij de fietsenmaker vandaan, zodat we er vanuit kunnen gaan, dat het echt een goede is. Dat is ook wel nodig, want hij fietst elke schooldag 22 kilometer heen en terug naar school en huis.

De fietsenmaker had maar één fiets in Jan z´n maat en die was nog niet opgeknapt. Niet erg. We hebben hem gekocht en de fietsenmaker gaat hem keurig reviseren. Zaterdag krijgt Jan een leenfiets, zodat hij DV maandag weer naar school kan fietsen. En dan zal de nieuwe fiets ergens in de volgende week geleverd worden.

Het liep allemaal vlot en ik kon dus thuis naadloos verder aan de slag. Ik heb de bijkeuken gesopt. Dat was hard nodig. De tuindeur is op slot gegaan en het komende seizoen lopen we via de garage en de bijkeuken. Het is namelijk niet zo prettig als steeds de tuindeur opengaat en er een vlaag kou de kamer in komt. Maar de bijkeuken moest daarom strak opgeruimd en gepoetst worden. De vuilnisbak kreeg ook een andere plek, zodat die niet in de nieuwe looproute staat. Fijn hoor, alles blinkt weer.

Intussen heb ik de wasmand zo goed als leeg gewassen en is alles fijn droog gekomen, buiten. Top!

Ook vanmiddag heb ik weer een slinger aan de fruitvoorraad gegeven. Ik had er 12 kilo mandarijnen bij zitten. Mandarijnen, die bijna niet te pellen waren, zo´n strakke, dunne schil. En ze waren aan de datum (ook al vind ik het onzin, dat er op zo´n product een houdbaarheidsdatum zit). Het beste was om deze mandarijnen, net als de mineola´s van gisterenochtend, maar te persen. Gelukkig had ik hulp: Henk heeft dapper mee gedaan, ook al was hij het na een kilo of zes al spuugbeu. Ja, ja, leren afmaken. Dat is belangrijk, jongen!

Het leverde maar liefst zes liter sap op. Hoe fijn is dat!

Ik ging naar de post om pakjes weg te brengen en haalde meteen een nieuwe lamp voor in de bijkeuken. En omdat ik in de opruimmodus stond, leverde ik lege flessen in bij de Lidl, stortte glas in de glasbak en textiel in de textielbak. Alle beetjes helpen, om de boel fijn opgeruimd te krijgen.

We aten spercieboontjes (uit de groentenvoorraad) met gekookte aardappels én gebakken aardappels (restje van zondag). Een kipfiletje erbij en appelmoes. De pannen gingen schoon leeg. Ook het toetje was deels een leftover en deels vers klaargemaakt. Ik had nog wat amandelgriesmeelpudding van zondag en daarnaast kookte ik, lekker ouderwets, gruttenpap. Dat was om karnemelk op te maken, wat al over de datum was. Zo hoefde er niets weggegooid te worden en was er voor elk was wils.

Weer aan de slag en veel geld uitgegeven

Dat was weer oud en vertrouwd vanmorgen: Willem z´n wekker en die van mij, die synchroon om 5 uur afgingen :-). We schoten direct wakker en Willem ging z´n rondje langs de molens lopen. Ik bleef nog even in bed zitten om het afsluitende vakantielogje te tikken. Maar daarna wipte ik ook snel het bed uit. Ik wilde graag zo snel mogelijk in het gewone huishoudritme komen. Op maandagochtend betekent dat: een was aanzetten en de strijkteil van zaterdag leegstrijken.

Ik had me net achter de plank geïnstalleerd, toen Willem terug kwam van z´n rondje lopen. ¨Pak nu je kruk toch eens,¨ zei hij bezorgd. Iemand had gemaild, dat ik beter kon gaan zitten bij het strijken. Sowieso is dat beter voor je, maar zéker met mijn bekkenpijn. Tja, die kruk...Ik wist eigenlijk niet goed waar die stond. Ik heb zo´n inklapbare barkruk, die vooral tijdens mijn zwangerschappen goede diensten heeft bewezen. Als ik dan lang achter het aanrecht moest staan, pakte ik die hoge kruk erbij en deed mijn werk zittend. Ook de strijk deed ik dan zittend op die kruk. Maar zodra de baby was geboren, werd die kruk weer opgeruimd. Ik vind het gewoon totaal niet prettig werken, zittend strijken. Maar goed. Het is toch wel beter. En dus had ik al bedacht om die kruk eens op te gaan zoeken. Dat hoefde al niet meer, want Willem kwam ermee aangedragen. Hij had hem voor me opgezocht. Na zoveel zorgzaamheid was ik natuurlijk zéker verplicht om te gaan zitten :-).

Tegen 7 uur gingen we aan het ontbijt. In de vakantie gaat dat hier nogal buffetgewijs. Maar als de scholen zijn begonnen, ontbijten we weer als gezin. Behalve dan de jongens, die al eerder naar hun werk vertrekken.

Na het eten maakte ik Willem z´n salade klaar en zorgde ik dat Henk helemaal klaar was voor vertrek. Hij had buikpijn van de zenuwen. Ach, hoe herkenbaar! En voor het eerst sinds 24 jaar zou ik na de zomervakantie níet naar school gaan. Henk had het op zich nog wel leuk gevonden, als ik was meegegaan, maar ik doe om 8 uur moe d´r kous. En aangezien Henk al naar groep 7 gaat, vond ik, dat hij ook best alléén kon. En dat kon hij zéker! Ik had het wekkertje op 8.10 gezet, zodat hij precies wist wanneer hij naar school zou moeten. Het is helemaal goed gekomen ;-).

Nadat ik bij moe vandaan kwam, schoot ik, net als vorige week, even bij de Dirk naar binnen voor wat aanbiedingen. Nu, na de vakantie, moet ook het financiële gedeelte van mijn huishoudkunsten weer in een strak gareel ;-).

Er waren wat aanbiedingen, die ik de moeite waard vond:

Dreft, omdat ik dat het allerfijnste afwasmiddel vind, maar er nooit meer dan 0,99 cent per fles voor wil neertellen. Vleeswaren voor Leendert. Die neemt elke dag een pakje mee naar zijn werk. Toiletpapier: 24 rollen voor 2,99. Ik heb nog wel een voorraadje liggen, dus nam ik maar 1 pak mee. En zo nog wat dingetjes.

Wat niet op mijn lijstje stond, maar wat ik wèl meenam: een rol breed plakband, doorzichtig. Ik vind dat altijd heerlijk om boeken mee te restaureren. Ik had het niet meer in huis, omdat ik voor de webshop overgegaan ben op papieren plakband. Ik had het nu nodig, omdat Henk gisteren in de kerk zijn Psalmboekje in mijn tas deed, om het thuis te laten repareren. Ik had het al eens met breed plakband gerepareerd, maar dat plakband liet los. Kijk, dat klusje kon ik bij thuiskomst meteen even klaren. Het Psalmboekje zit inmiddels gerepareerd in mijn kerktas voor volgende week zondag.

Zo! En nu geen omweggetjes meer! Ik wilde gewoon mijn werk doen en verder niets. Ik zette m´n stopwatch omdat ik nieuwsgierig was, hoe lang het zou duren, voordat ik de benedenverdieping helemaal glad had.

Na een klein uurtje was alles keurig aan kant, maar had ik verder nog geen soplap of stofdoek in mijn handen gehad. Hoe andere mensen dat toch doen, die in een uurtje hun hele huis kuisen? Ik kan het niet!

Ik hoorde mijn wasmachine piepen en besloot nu eerst een poosje aan de was te gaan werken. Ook omdat ik een deel zittend kon doen (vouwen). Ik was wel aan zitten toe, want had helaas weer/nog flinke bekkenpijn. Wellicht komt het door de oefeningen van de therapeut. Die heb ik tot en met vrijdag keurig gedaan. Maar sindsdien heb ik teveel pijn.

Na een half uur was de koek op. Ik moest een poosje gaan liggen. Jammer, jammer, want ik had zoveel plannen :-(. Ik noemde het maar bekkenpauze en gelukkig kon ik daarna toch nog wel verder. Ik heb de hele dag heel goed opgelet, dat ik niet zware dingen tilde of onnodige dingen deed. Ook heb ik steeds rustige werkjes ingelast, zoals boontjes afhalen (in het zonnetje) enzo.

Maria ging met me mee naar de markt. Ik had geen fruit meer en mijn voorraadje groenten was ook niet alles meer. Toen de groentenboer sms-te, of ik nog langskwam en Maria wel mee wilde om te sjouwen, ben ik dus maar gegaan. Met de kofferbak vol, reed ik terug naar huis.

Uitgegeven: 27 euro. We hebben hier vanavond meteen boontjes van gegeten en een enorme bak fruitsalade voor toe. Verder loopt iedereen steeds met een banaan in z´n mond, ha ha. Er is genoeg en fruit snoepen vind ik prima.

Maaike en Jan gingen hun fietsen ophalen bij de fietsenmaker. Dat zijn altijd flinke kostenposten. Ze mochten 78,90 aftikken. Pff. Net als je de touwtjes eens strak wil aantrekken natuurlijk.

Als laatste werd er nog geld bij de Hema gestort. Jan had nog geen schoolspullen gekocht. 19,55 voor schriften, balpennen, potloden, gum, puntenslijper, agenda. Mwah. Gaat wel. Maar alles bij elkaar was het dus een echt spend-day!

Vanavond was het de opening van het schooljaar van Maria. Daarvoor gingen Willem en ik met haar naar de Singelkerk in Ridderkerk. We kregen een korte boodschap mee: ¨Volg Mij¨ (zei Jezus tot Levi in het tolhuis). Nog korter dan de boodschap van gisterenavond: ¨Gij zult liefhebben!¨ Maar juist die korte boodschappen zijn vaak zo krachtig. Genoeg om over na te denken.

Raar eten ;-)

Af en toe hebben wij hier raar eten. Nu zijn ze het hier wel gewend, dat het niet altijd ´standaard´ is. Niet wat eten betreft, maar ook niet wat veel andere zaken betreft. Ik ben nu eenmaal een ´niet standaard´ (of: ´raar´, zo je wilt!) mens. Maar raar of niet, gelukkig vinden m´n kinders me verder wel lief :-). Ik ben tenminste erg verwend met moederdag!

Maar vanavond hadden wij dus ´raar' eten: paarse aardappels. De groenteboer had daar nog een overschotje van en vroeg, of ik dat wilde meenemen. Best hoor. Leek me wel leuk op het bord staan bij de witlof, die ik in gedachten had. Normaal gesproken vind ik aardappels en witlof (of bloemkool) er totaal niet aantrekkelijk uitzien. Dan zijn paarse aardappels de oplossing, toch?

De groentenboer had nóg iets speciaals: Pineberry´s. Dat is een kruising tussen ananas en aardbei. Anabei of Aardanas dan? :-) Hoe dan ook: ze zien er niet uit. Maar ze zijn wel lekker! Mmm, ik had er beslist geen moeite mee, om een bakje achter elkaar leeg te snoepen.

Verder was ik blij met een voorraadje ´gewoon´ voedsel. Ik verheug me er alweer op, om morgenochtend verse groene smoothie te maken. De komende dagen niet met spinazie (die was op), maar met sla. Ook goed. Juist de afwisseling in groen is heel gezond, want elke groene groente heeft zo z´n eigen vitaminen en mineralen. Ik heb er een keer een heel gaaf boek over gelezen: Groen voor het leven. Heel informatief en vol inspiratie.

Gewicht en grote volumes

Vanmorgen was het wekelijks weegmoment. Ik kon mijn ogen bijna niet geloven. De teller staat op 63,1 kilo.

Dat wil zeggen, dat er de afgelopen week 1,4 kilo af gegaan is. En om nu te zeggen, dat ik een crashdieet volg? Nee dus! Ik ben alleen streng voor mezelf als het gaat om snoepen. Dus: geen koek (behalve twee speculaasjes op vrijdagavond) en geen chips (nou vooruit, een grammetje of 15 op zaterdagavond). Ook géén chocolaatje bij de thee. Alleen buiten de deur doe ik voor de gezelligheid ´gewoon mee´. Maar vorige week was het wat dat betreft behoorlijk kaal. Geen verjaardagen, bruiloften of andere feestelijke gelegenheden. Dat kwam m´n gewicht kennelijk ten goede :-).

De heerlijke zaterdagse frieten, die Willem bakte, heb ik in elk geval NIET aan me voorbij laten gaan. Verre van dat, zou ik willen zeggen. Het is de enige maaltijd van vorige week waarbij ik méér at, dan nodig was. Mmmm, wat waren ze weer lekker!!

Vorige week vroeg iemand me, of ik eens wilde bloggen over die zelfgemaakte frieten. Maar daar heb ik al eens over geblogd. Alleen is dat heeeeeeel lang geleden, namelijk op 28 oktober 2008. Leuk om te zien, dat we 8 jaar geleden ook al zelf zo onze frieten bakten :-). Alleen hebben we inmiddels een andere frietpan. Een semi-professionele met twee bakken, waarin elk 6 liter olie gaat.

En we redden het de laatste tijd ook niet altijd meer met 5 kilo aardappelen. Vooral niet als er een paar gasten meeëten. Willem zit steeds vaker 7 1/2 kilo te schillen. Zaterdagochtend grepen we dan ook mis. Er stond nog maar een halve zak. Dus reden we snel naar onze aardappelleverancier: van Os in Papendrecht.

We namen 30 kilo patatbonken, 30 kilo gewone aardappels (Frieslanders in dit geval) en namen ook meteen 22 kilo appels en twee kistjes stoofpeertjes mee. Vijftig euro armer, maar een flinke voorraad rijker, reden we weer naar huis.

Later die dag deed ik nóg een volume-aankoop: 25 kilo droogvoer voor het konijn en de cavia. En meteen maar twee grote balen stro en een flinke baal houtsnippers. De beestjes kunnen er weer even tegen en de winter mag komen.

De berg wasgoed was ook weer volumineus. Wanneer niet? Voor de grap maakte ik een foto van Dirk z´n stapel schoon goed en appte hem even door. Dirk wil binnenkort op zichzelf gaan wonen. Maar dan kost dit hem dus vast een halve zaterdag ;-).

Tja...in een groot gezin gaat alles sowieso vaak in grote volumes. En op zaterdag lijkt dat allemaal een tikje erger. Dan wordt er ook brood in bulk gebakken, want: meteen voor de zondag.

Zes brooddegen staan te rijzen op de piano.
Waarom ook niet?

En Maria was weer druk met haar zaterdagbaantje: inpakken voor de webshop. Dat zijn ook aardige volumes!

Tarwemeel en tarwebloem is er eigenlijk elke zaterdag wel in te pakken. Maar daarnaast is het vaak thematisch. De ene keer een zaterdag waarop Maria heel veel kruiden inpakt. De andere keer zijn de zaden en pitten aan de beurt. Afgelopen zaterdag was het vooral Keltisch zeezout. Geen flauwekul :-).

Zo vliegt de zaterdag altijd voorbij. Het enige rustmoment is het zaterdagochtend-bakkie-koffie bij Willem z´n moeder. Voor de rest zijn we lekker bezig en vraag ik me af, hoe we het ´vroeger´ voor elkaar kregen om op zaterdagmiddag ´vrij´ te zijn en leuke dingen te doen. Tegenwoordig is het meer: leuk werk doen. Tja...

Kommer en kwel

Nog altijd ligt mijn moeder in het ziekenhuis. Alweer twee weken. En het is nog steeds kommer en kwel. Ze is zó ziek. Hopen en bidden, dat ze nog iets op mag knappen en nog thuis mag komen. Maar bij tijd en wijle voel ik me daar heel somber over.

M´n hoofd staat ook nergens anders naar dan naar de toestand van mijn moeder, ziekenhuisbezoeken, familie en vrienden op de hoogte brengen enzovoorts.

Maar intussen moet er toch ook van alles gebeuren. Er moet toch gewassen worden. Er moet toch gekookt worden. Er moeten toch pakjes op de post. En dat is misschien maar goed ook. Mijn oude oma zei vroeger altijd: ¨Eten, slapen en werken. Dat is het beste voor een mens¨. Dus probeer ik m´n werk te doen en er m´n hoofd zo goed en zo kwaad als dat gaat bij te houden.

Of het hoofd boven water te houden. Dat past misschien beter bij de situatie.

Al met al is het hier dus niet zo´n vrolijke boel en zijn mijn logjes ook anders dan anders. Laten we hopen op betere tijden.

Vanmiddag was ik met mijn vader naar het ziekenhuis. Bij de ingang is een restaurantje. Mijn vader merkte op, dat het daar nu werkelijk altijd druk is. Of je nu ´s morgens langs loopt, of ´s avonds: altijd zitten er mensen koffie te drinken of te eten. Dat is dikke business! Wat een prijzen rekenen ze er! Vorige week heb ik er een keer een kaasbroodje gehaald, omdat ik door de files zo heel laat was en echt even iets eten moest om niet om te vallen. 2,75 alstublieft. Pfff. Het riekt naar verdienen aan het leed van een ander. Of zie ik dat verkeerd?

Ook het parkeren bij het ziekenhuis is vreselijk duur. Als je wat langer op bezoek gaat ben je zo een euro of 7 kwijt. Toch staat die garage altijd vol. Logisch, want voordelig(er) parkeren in de buurt kan niet. En met het ov of de fiets zal voor de meeste mensen ook niet mogelijk zijn. Het is een academisch ziekenhuis en er liggen dus mensen overal vandaan. Volgens mij verdienen ze aan die garage minstens zoveel als aan het draaiend houden van een complete afdeling. Afijn.

De groenteboer van de markt was zo aardig om vanmiddag een voorraadje groenten en fruit bij me thuis af te leveren. Ik had nagenoeg niets meer in huis, dus ik was er heel blij mee. Ik had gezegd, dat alles wat hij kwijt wilde, goed was. Hij weet intussen wel zo´n beetje waar hij me blij mee maakt. Het was dus een verrassing wat er gebracht was. O.a. bloemkolen. Daar hebben we er vanavond vast twee van verorberd. Er waren ook spruitjes en witlof. En wat minder ´standaard´ groenten: groene asperges en kousenband. Komt goed.

Ook met het geleverde fruit was ik heel blij. Willem en ik hebben van Wim en Geertje een slowjuicer van Philips kado gekregen. De nieuwe hobby: fruit/groenten persen voor de hele bende. Vanavond maakte ik een juice van blauwe druiven, appels, mandarijnen en aardbeien. Was erg lekker! En heel snel gemaakt. Zo heeft iedereen z´n vitamientjes weer binnen. Er zat ook een kistje granaatappels bij. Ook die kunnen eenvoudig in de slowjuicer. Dat ga ik in een volgende rond eens uitproberen. Fijn om, nu het eten koken er maar een beetje ´bijhangt´, toch te weten, dat iedereen genoeg gezonde kost binnenkrijgt!

AGF-inkopen en nog een slingertje aan het opruimproject

Vanmorgen liep ik me wat op te doffen. Schone jurk aan, haren netjes, fijne schoentjes aan. Ik ging namelijk naar 'de boer' (Van Os) om AGF-inkopen te doen. Wie mij kent, vraagt zich nu direct af, waarom ik me daarvoor moet opdoffen. Want ik maak me er normaal gesproken niet druk over, hoe ik eruit zie. Het had dan ook een reden. Ik moest op de foto. Bij de boer, ja. Het is voor een artikel in Terdege over voedselverspilling.

Ik kom al jaren bij Van Os. Misschien al wel 15 jaar. Ik zou het niet precies weten. Normaal gesproken ga ik er tegen sluitingstijd heen en dan krijg ik overschotjes tegen een klein prijsje. Vandaag moesten we echter ook rekenen met de agenda van de fotograaf en we hadden met z'n drieën afgesproken, dat het ergens tussen 10 en 11 uur gebeuren zou.

De boer zou, net als anders, mijn kar(ren) volladen met overschot en 'kneusjes'. Je moet dan denken aan bananen met een plekje, aardbeien die snel op moeten enzovoorts. En de fotograaf zou plaatjes schieten.

Daar ging ik dus. Voor mijn gevoel 'in vol ornaat'. Van Os had al het één en ander voor me klaargezet. En verder kon ik ook los in de winkel. Stoofperen voor een habbekrats. Leuk! Omdat het van de winter niet echt koud geweest is, zijn er nog veel stoofperen over. Die moeten nu snel weg. Daarom heeft van Os een actie: een grote tas vol voor maar 2,50. Stoofperen laten zich heel gemakkelijk inmaken. Je stooft de peertjes, zoals je gewend bent. Je doet ze gloeiend heet in brandschone potten met een schroefdeksel. De deksels trekken bij het afkoelen vacuüm (je hoort een plop). En zo kun je de peertjes gemakkelijk een jaar (en ook wel langer!) bewaren.

Er was andijvie. Er was rabarber. En ik vulde m'n voorraadje aardappels en uien aan. Er was een grote, dikke watermeloen met een schimmelplekje op de schil. Geen probleem. Die meloen zouden we vandaag nog gaan aansnijden. Mmm, we zijn er allemaal dol op.

Nadat er een hele reportage was gemaakt van een perenscheppende Teunie, een blaadje spinazie etende Teunie, een Teunie met de boer die de kar vult, een auto-vullend duo en vast nog wel één en ander wat ik alweer vergeten ben, zat deze 'klus' er voor mij weer op. Ik kon met de buit naar huis :-).

Het hele gedoe had me natuurlijk meteen uit m'n ritme gehaald. Maar gelukkig maakte de middag veel goed!

Maaike kwam aan het begin van de middag thuis en ik vroeg haar, of ze nog even helpen wilde in de garage. En ja, natuurlijk! Want opruimen is verslavend. Echt waar, hoor :-). Je krijgt er energie van!

We spraken af wat we wilden doen. In elk geval de hoek met groenten en fruit aanpakken. Alles nalopen, de hoek leeghalen, de vloer schoonmaken en al het vers gehaalde spul daar stallen. En dan was het meteen een goed plan, om de koelkast (we hebben in de garage een tweede koelkast staan) na te lopen en te ordenen, zodat koelkastspul (zoals aardbeien) erin konden. En, als we dan toch bezig waren: de vloer voor de voorraadkasten leegmaken en schoonmaken. Want daar was stiekem van alles neergezet: zakken voer voor de dieren, zakken meel, een groot pak toiletpapier wat niet in de kast pastte, een rekje kruiden enzovoorts. Echt reuze onhandig, vooral omdat de maandboodschappen ook juist werden bezorgd: 8 grote veilingkratten met boodschappen. Die moesten weer keurig in de kast. Fijn als er daarbij niets in je actieradius staat.

Zo gezegd, zo gedaan. Het was weer buffelen hoor. We verzamelden weer het nodige aan zooi!

Het verschil mag er zijn! We kregen al opmerkingen over 'echo' in de garage en 'veranderde plattegronden'. Jan hing uit zichzelf meteen uit school z'n jas en tas aan de juiste haak. Zo gaat dat: rommel trekt rommel aan, maar andersom werkt het ook. Als de boel geordend is, wil je dat graag zo houden.

In de AGF-inkopen vond ik twee grote zakken krieltjes. Officieel over de datum, maar daar malen wij natuurlijk niet om. Weet je hoe lekker ze waren? Het was feest! Ik kookte de krieltjes en daarna werden ze gefrituurd. Ik bakte vis (tongetjes) en maakte een grote schaal sla klaar. Met een royaal stuk watermeloen voor tóe, was het een echt feestmaal! En er zijn weer 4,4 kilo krieltjes van weggooien 'gered'. Dat is mijn kleine bijdrage aan het tegengaan van voedselverspilling.