Volle tafels

We zijn onverwachts in een grote inpakklus verzeild geraakt met de webshop. Er was een actie voor een goed doel, die eigenlijk een beetje uit de hand is gelopen. Maar daar is verder niemand treurig over en er zijn gelukkig vele handen, die licht werk maken.

Puzzelen

Mijn schoonmoeder houdt erg van puzzelen. Eigenlijk ligt er altijd wel een legpuzzel bij haar onder het tafelkleed, waar ze dan ´s avonds mee bezig is. De hele familie weet, dat je in een kringloopwinkel goed moet kijken of er mooie Ravensburger of Jumbo puzzels zijn van 1000 stukjes. Als die er zijn, neem je ze mee ´voor oma´. Die weet er wel raad mee :-).

Afmaken en opmaken

Een klus beginnen is een ding. Maar een klus afmaken is ook een ding. Vorige week zondag stortte de kledingkast op de jongenskamer in elkaar. En omdat die niet meer te repareren was, moest er iets anders komen. Dat was een mooi moment om het opkalefateren van de jongenskamer tot ´inhaalslag´ te benoemen.

Winterpeen!

Toen ik vorige week maandag aan het einde van de markt een portie groenten en fruit bij de groentekraam kocht, zat daar niet zo veel groente bij. Eigenlijk alleen maar drie bloemkolen, een paar venkelknollen en een paar kilo winterpeen. Toch wilde ik met die aankoop twee weken toe komen. Dat gaat aardig lukken, want ik had nog wel wat groente op voorraad. Tot nu toe heb ik alleen sperzieboontjes bijgekocht. En met de gekochte groente ga ik gewoon een beetje creatief om, zodat er niet steeds hetzelfde op tafel komt.

De bloemkolen zijn inmiddels op. Twee stuks gingen er vorige week op als hoofdgroente. De laatste bloemkool verdween gisteren in roosjes op de bakplaat. Ik maakte gegrilde groenten klaar. Daar gingen meteen een paar winterpenen bij en ook de venkelknollen. De rest van de bakplaat vulde ik met van alles wat ik nog op voorraad had: uien, teentjes knoflook en bieten (uit de vriezer). Ik strooide er een restje spekblokjes en wat grof keltisch zeezout over, goot er wat olijfolie over en schoof de plaat in de hete oven. We hebben er van gesmuld. Lekker met rijst en kerriesaus.

Wat deed ik met de winterpeen? Nou, het eerste wat bij me opkwam was, om daar hutspot van te maken. Lekker! Ik had  nog een laatste pakje draadjesvlees in de vriezer om het compleet te maken. Ik koos een dag uit, waarop ik wat ruim de tijd had om te koken, want al met al is dat nog best een aardige klus. Ik maakte dan ook meteen een heel grote pan klaar.

De runderlappen werden ´s morgens al voor koffietijd gebraden. Die mochten de rest van de dag heel zachtjes sudderen. Lekker met een laurierblaadje en wat kruidnagels en een restje zuur geworden wijn.

´s Middags ging ik met de rest aan de slag. De winterpenen werden geschild en in blokjes gesneden.

Ik pelde flink wat uien en wilde ze juist grof gaan snipperen, toen ik bedacht, dat ik daar tegenwoordig een apparaat voor heb. Zo´n hulpstuk voor aan je staafmixer, met een mesje wat heel snel rond draait. Ik ben niet zo heel erg van de apparaten, maar Maria wel. Zij had dat ding dan ook gekocht. En ik moet zeggen: zij is er gewoon veel handiger mee dan ik. Maar goed, Maria was niet thuis en ik ging eens kijken, of ik ook met dat apparaat kon werken. En ja hoor, dat lukte. Zij het dat de uien véél fijner werden, dan nodig. En ik deed er zeker steeds iets teveel uienstukken in, want er bleven bonken ui ongesneden. Die haalde ik er dan uit en mochten met een volgend portie weer meedoen. Het werkte al met al toch echt wel snel.

Tenslotte schilde ik een grote pan vol aardappels, die ik in stukken sneed. De aardappelen kookte ik apart en de uien en winterpeen mochten samen in een pan. Op het einde van de kooktijd van de aardappels, kieperde ik er een restant gekookte aardappels uit de koelkast bij om mee te warmen. Restverwerking!

Daarna stampte ik de aardappels grof, deed er een scheut melk bij en een kluit margarine, totdat het een grove, smeuïge puree was en de ¨pee en ui¨ er bij kon. Het draadjesvlees werd uitgeplozen en er doorheen geschept. De jus kwam apart op tafel, voor wie ¨een kuiltje¨ in z´n prakkie wilde.

De eerste keer hutspot werd dit jaar op een warme, zonnige septemberdag gegeten, terwijl het toch eigenlijk echte winterkost is. Maar dat mocht de pret niet drukken. Iedereen vindt het lekker hier. Jan had zo´n zin in z´n prak, dat hij voor de grap zijn lege bord midden op de tafel schoof en de pan naar zich toetrok.

Ha, ha, mooi mis, maat! Die pan gaan we toch echt met z´n allen delen :-).

Uiteindelijk had ik zo´n grote portie gemaakt, dat we er twee keer van kunnen eten. Vandaag is de tweede portie lekker opgebakken en soldaat gemaakt. Samen met nog een restant stamppot rode kool van vorige week.

Nu rest er nog een twee kilo winterpeen. Ik denk, dat ik daar maar eens lekker simpel wortelsoep van maak.