Wanneer schrijf je weer eens?

De laatste dagen kreeg ik verschillende keren de vraag: ¨Wanneer schrijf je weer eens?¨ Poeh! Is het zó lang geleden, dan? Nou, eigenlijk valt het nog wel mee: een dag of tien. Tja, het was een beetje druk ;-).

En toen waren het er tien ....

Woensdag is ons tiende kleinkind geboren!

20 uur extra

Even een update van hier.

Nu Maria is bevallen, sta ik er in de webshop nagenoeg alleen voor. Natuurlijk zijn er regelmatig handjes die toegestoken worden. Dan zorgen Willem en/of Henk bijvoorbeeld voor het sjouwwerk. Alle ingepakte producten zetten ze voor me op de lift en daarna beneden op een kar. Dan hoef ik alles alleen nog maar in de schappen te zetten.

Ook is vorige week Maaike een poosje komen helpen met inpakken en orders picken. Dat helpt allemaal zeker mee.

Een kleine kleindochter: Esther is geboren!

Gisteren is bij Maria en Jan-Hendrik een dochtertje geboren! Ze heet voluit Esther Adriana. Haar roepnaam is Esther. Adriana is mijn tweede naam en dus ben ik ook nog vernoemd. Wat een eer!

Een overvolle week...

Vorige week was het weer een overvolle week. Vol met voorziene, maar ook met onvoorziene dingen. Het begon eigenlijk op maandagochtend al met iets in de rubriek ´onvoorzien´.

Geen tijd voor opruimen?!

Er is weer een week voorbij gevlogen. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: er is niets terechtgekomen van m´n opruimplannen! Er was domweg geen tijd voor opruimklusjes. Of ik had het zaterdag moeten doen en niet met Willem moeten gaan wandelen. Nou, dat vind ik geen lastige keuze hoor :-).

In de opruimmodus

Nadat ik vorige week de badkamer een extra beurt had gegeven en ook de laden van het wastafelmeubel schoongemaakt had, was ik vanzelf in de opruimmodus gezakt. De volgende klus zou de kast op onze slaapkamer zijn.

Weer aan het werk!

Na een onrustige nacht stond ik vorige week maandagochtend op, om weer aan het werk te gaan. Ik had er zin in! Maar ik was ook onrustig. Ik zag zóveel werk en wist haast niet waar ik moest beginnen.

Zomervakantie 2024, Onstwedde, The End

Vrijdag was het alweer onze laatste vakantiedag op de camping, voordat we ´s zaterdags zouden gaan inpakken en naar huis gaan.

Zomervakantie 2024, Onstwedde

De jongens kwamen vanmorgen pas tegen negenen uit hun tent gerold. Willem en ik zaten toen al een tijdje lekker in de zon voor onze tent aan een kop gember/citroenthee.

Zomervakantie 2024, Onstwedde

Maandag was het de dag, waar we al lang naar uitkeken: we gingen op vakantie! Dit jaar kamperen we met drie jongens in Onstwedde. Henk, neef Henk en vriend William zijn mee. 

Ik ben extra vroeg opgestaan, om alles op tijd ingepakt te krijgen en ons huis opgeruimd achter te laten voor Hans, die al eerder vakantie had en deze week gewoon werkt. Toch ging het natuurlijk weer anders dan gepland. Zaterdagavond voelde ik een aderontsteking in mijn bovenbeen opkomen en van zondag op maandagnacht had ik wakker gelegen van de pijn. Met mijn verleden van ziekenhuisopname vanwege een uit de hand gelopen aderontsteking en ook twee keer een longembolie, vond ik het toch wel verstandig om even te overleggen met de huisarts. Ik belde dus de assistente, deed m´n verhaal en vroeg, of het misschien een idee was, om de bloedverdunners (die ik levenslang slik) te verhogen. Maar nee, ze oordeelde het te heftig om zo op vakantie te gaan en vroeg, of ik om half 10 toch even bij de dokter langs kon komen. Ja, dat doe je dan natuurlijk.

De dokter vond het een forse ontsteking en ging eens nadenken, wat voor nu het beste was. Hij dook daarvoor in z´n laptop en ja, de bloedverdunners moesten maar verdubbeld worden. En verder zo spoedig mogelijk drukkousen aan laten meten en maar gaan nadenken over (weer) een operatie. Gelukkig kon ik verder wel op vakantie.

Thuisgekomen ben ik verder gegaan met de inpakkerij. Maria en Julian waren er ook en Maria hielp een handje mee. Dat was fijn. Een beetje anders dan ik in mijn hoofd had, konden we toch om 12.00 uur de deur achter ons dichttrekken en vertrekken. Maria en Julian zwaaiden ons uit.

Eerst reden we over Nieuw-Lekkerland om William op te halen. Vervolgens over Alblasserdam om Henk W. op te halen en daarna draaiden we de A15 op. Met het tentwagentje achter de auto, was het een reis van een kleine drie uur. We zouden regelmatig stoppen, zodat ik mijn benen even kon bewegen. Met een aderontsteking is dat belangrijk.

We hadden een voorspoedige reis en tegen vijven reden we camping De Sikkenberg op. Ik had een luxe plaats geboekt met eigen sanitair en Harmen wees ons welke plaats hij voor ons gereserveerd had. Het is een gezellig veldje met drie safaritenten en vier kampeerplaatsen met sanitair. De plaatsen zijn ruim en mooi afgezet met heggen. Het grote uitpakken kon beginnen. Willem en ik zouden onze eigen De Waardtent opzetten. De jongens mochten hun eigen tunneltent gaan opzetten. Het ging allemaal gesmeerd.

Toen de tenten stonden reden Willem en ik naar een supermarkt om spullen voor het avondeten en het ontbijt te kopen. We hadden geen ruimte in de auto, om dat allemaal van thuis mee te nemen. En omdat we een piepklein koelkastje hebben, moeten we sowieso elke dag even naar de supermarkt voor koelverse spullen voor één dag. Altijd leuk om in een onbekende supermarkt te winkelen. Ik nam een verspakket mee voor een Griekse maaltijd. Kocht er extra aardappeltjes en gehakt bij. Dat zou vast voldoende zijn voor vijf personen. 

Bij de tent smorrelde ik de maaltijd op het campinggasje en na een late maaltijd daalde de avond.

De volgende morgen sliepen we een beetje uit. Voor achten hoor je niets op dit veldje. Maar daarna hoor je kinderstemmen, gerammel van vaatwerk, deurritsen die open gaan enzovoorts. De zon scheen uitbundig. Het zou maar liefst tegen de 30 graden worden!

We genoten van het eerste vakantieontbijt.

Na het ontbijt reden we naar de stad Groningen. We hadden niet direct een plan om van alles en nog wat te gaan bekijken daar. De jongens maak je niet echt blij met musea e.d. Maar ik was nog nooit in Groningen geweest en daar wilde ik dus beslist eens een keer rondgelopen hebben. We hadden online al gezien, dat er markt was. Dat vinden we altijd leuk. We navigeerden daarom naar een parkeergarage daar in de buurt. Het ging niet helemaal vlekkeloos, maar uiteindelijk kwam het goed en konden we de stad in.

De markt was leuk. Er was ook een aardig aanbod biologische etenswaren. Iets wat je in Rotterdam op de Afrikaandermarkt (waar wij meestal ´marten´) niet tegenkomt. 

Een kraampje met prachtige, biologische broden trok onze aandacht. Er stond een apart bordje op de kraam:

en we kregen een heel gesprekje over nietszeggende, nergens naar smakende, niet goed voedende ´happen lucht´ tegenover voedzaam, smakelijk, met aandacht gebakken (zuurdesem)brood. Ik kon het niet laten om een prachtig roggebrood te kopen. De jongens begrijpen overigens niet, dat Willem en ik dat lekker vinden :-).

Rond het marktplein bekeken we leuke oude geveltjes en natuurlijk boemelden we nog wat rond in het centrum. De jongens gingen een deel van de tijd ook wel hun eigen gang. We zorgden gewoon dat we steeds op het marktplein bij het koffietentje uitkwamen en daar vonden we elkaar dan wel weer.

Steeds werden we getrakteerd op de opgewekte klanken van het klokkenspel vanuit de Martinitoren. Het gaf de hele stad iets vrolijks. We vonden het echt leuk, om daar eens geweest te zijn.

We deden de dagelijkse (verse) boodschapjes. Ik ging deze dag op verzoek wraps klaarmaken. Het was een prachtige zomeravond en we besloten ´s avonds na de koffie nog even op stap te gaan om naar een hunebed te kijken. Behalve Willem had nog niemand van ons ooit een hunebed in het echt gezien. Dus ja. We hadden op internet gekeken naar hunebedden in onze buurt, waar geen toegangshekjes bij stonden en vervolgens bezochten we de D28 en D29. Een soort tweeling, die bij elkaar staan aan een zandweggetje.

We keken op ons gemakje wat rond, scanden de qr-code voor meer info en reden weer terug naar de camping. Lekker nog even hangen voor de tent.

Hoe heerlijk is het, om als het dan afgekoeld is, in je slaapzak te kruipen! De geluiden verstommen dan en je wordt pas weer wakker, als het licht wordt in de tent. Ik hoorde steeds getik, alsof er een beestje ergens tegenaan tikte. Ik zag het al snel: de boom op ons veldje is dood en daar zat een specht al kloppend zijn ontbijt bijeen te vergaren.

Aan het ontbijt vertelden we de jongens, dat we deze dag eerst naar een jachtwinkel zouden gaan en daarna naar Duitsland zouden rijden. Jagen en schieten is de grote hobby van Henk W. en een bezoekje aan een jachtwinkel mocht in deze vakantie dan ook niet ontbreken.

Na de vaat gingen we dus op stap.

We hadden twee winkels in de buurt gevonden. De eerste was in Stadskanaal, maar daar bleken ze niet veel méér te hebben dan kleding en wat accessoires. Daar waren we dus snel uitgekeken. De tweede winkel bleek een webshop te zijn. Maar de mevrouw, die naar buiten kwam, vertelde ons, dat we naar Dalen bij Witvoet moesten zijn. Okay. Dat was wel weer een dik half uur rijden, maar dat hadden we er voor over. En ja, dat bleek dan toch echt een jachtwinkel te zijn. 

Ook al was de vader van de winkelmevrouw ziek en was hij nu juist degene, die alles van de winkel en de producten wist, toch werden de jongens zo goed mogelijk geholpen en mochten ze alles bekijken. En uiteindelijk schafte Henk W een ganzen-lokfluitje aan. Onze Henk kocht een nieuwe hoofdlamp, want hij had de zijne vorige week op de fair laten liggen. En William kreeg een zakmes/-tool van Henk. Nog een verlaat verjaardagskado. De jongens hadden nog wel langer rond willen kijken, maar de winkel sloot voor de lunch. Dus stapten ze met hun nieuw verworven schatten de auto weer in.

De mevrouw in de winkel had gezegd, dat Lingen wel een leuke Duitse stad was. Het was ook niet heel ver rijden. Ik geloof een dik half uur daar vandaan. Maar voordat we de snelweg opdraaiden, trakteerde Willem nog even op een lekker softijsje voor iedereen. Dan konden we in Duitsland wel iets eten voor de lunch.

In Lingen parkeerden we weer in het centrum en we liepen zó de weekmarkt op. De handelaren waren al aan het inpakken, maar de viskraam was nog vol in bedrijf. Het bleek een visboer uit Spakenburg te zijn en de mannen lieten zich de vis weer goed smaken :-). We zaten vlakbij het prachtige oude stadhuis en genoten van de sfeer in de stad.

We drentelden door het centrum en liepen leuke winkels in het uit. Een winkel met een grote verpakkingsvrije afdeling vonden we heel leuk en inspirerend. 

In een kado/-snuisterijenwinkeltje keken we ook graag wat rond. 

En er was een echt grote biologische supermarkt, waar we ons verbaasden over het grote assortiment. En natuurlijk schoten we even de DM binnen, al was dat alleen maar om voor William noten te kopen, waar hij zo´n zin in had.

Terwijl de jongens het leuk vonden om op eigen gelegenheid nog wat rond te slenteren, wandelden Willem en ik net buiten de hoofdstraat rond. Wat een mooie, oude gebouwen zagen we. Zelfs een toren uit dertienhonderdzoveel! Maar daarna moest ik toch wel even gaan zitten. Mijn been ging steeds zeerder doen. Tijd om zachtjesaan weer op huis aan te gaan. 

Nu zit ik even uit te rusten. Om me heen voetballen er kinderen en stijgen er overal lekkere luchtjes op. De jongens zijn zwemmen en ik ga langzamerhand ook maar eens wat smorrelen :-)

De fair!

Woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag stonden we op de Terdege Zomerfair. En wat was het leuk!

Wat een pech, maar toch!!

Maria en ik waren vrijdag de laatste puntjes op de ¨i¨ aan het zetten voor de Terdege Zomerfair. Ik was echter opgestaan met een rare, zere plek in mijn verhemelte, net achter mijn voortanden. Oei! Een ontsteking! Kwam dat even ongelegen!

Waar ben ik toch weer aan begonnen ...

Het is de laatste week vóór de Terdege Zomerfair. En ik wist het: deze week zou ik me regelmatig afvragen, waar ik toch weer aan begonnen was. Ha, ha, het is altijd hetzelfde liedje. Maar serieus: wat een megaklus is het alles bij elkaar. Maar het gaat lukken! Zelfs met al en toe een flinke streep door de rekening.

De mannen zijn weer thuis!

Wat was dat raar, gisterenavond, om echt helemaal alleen thuis te zijn! In m´n eentje eten, de hond doen, een bakkie koffie drinken en dan om half 11 besluiten, om toch nog maar vast even de douche te gaan poetsen en de bovenverdieping te stofzuigen. Ha, ha. Dat kon dus prima, want daar had niemand last van :-).

Tuin en bijen

Vanmorgen heb ik me om 5.00 uur eerst in m´n imkerpak gehesen. Ik heb een paar weken geleden twee zwermen geschept en ik was benieuwd hoe het daar mee ging. Of er al een koninginnetje in zat, wat aan de leg was. En jawel! Allebei de volkjes zien er goed uit en bij allebei de volkjes zag ik al gesloten broed. Dat betekent, dat binnenkort de eerste nieuwe bijtjes van deze volkjes geboren worden. 

Raar

Vanmorgen zijn Willem en Henk vertrokken. Ze zijn samen met Dirk en Jan een paar dagen wandelen. Ze zijn begonnen in Maastricht en hopen woensdagavond in Spa aan te komen.

Ik ben nu dus bijna alleen thuis. En dat is op z´n minst raar :-). Alleen Hans is nog thuis, maar die hoopt woensdagochtend vroeg ook op vakantie te gaan. En dan ben ik dus heus alleen! (nou ja, met hond en kat en kippen).

Van alles en nog wat

 Even een logje met van alles en nog wat. Ik moet toch zó vaak denken aan wat mijn moeder altijd zei: ¨Elke dag een andere film.¨ Zo is het maar net :-).

Weer verder, waar ik was gebleven

Willem en ik hebben nog wel een week nagenoten van onze mini-vakantie van anderhalve dag :-). Achteraf gezien was het echt het perfecte moment om heel even te resetten. Daarna ben ik volop in de race gegaan voor de Terdege Zomerfair, waar we volgende maand weer vier dagen hopen te zijn. We waren daar al eerder op de achtergrond mee bezig, maar nu moeten er toch echt grote stappen gemaakt worden, om op tijd klaar te zijn.

Blij en vrij

Mijn werkweek was kort en krachtig. Om precies te zijn duurde hij van maandagochtend vroeg tot donderdag 18.00 uur. Vanaf dat moment reden Willem en ik voor twee dagen de vrijheid tegemoet :-).

Hoe het verder ging

Vorige week maandag schreef ik opgetogen over de fijne, gewone, dag. Eén gewone dag vind ik eigenlijk al iets bijzonders. Kun je nagaan, hoe ik terugkijk op vorige week. Dat was namelijk een héle, heel gewone, en daarom heel bijzondere, week :-).

Het fijne van ´gewoon´

Hè, hè, wat ben ik blij, dat eindelijk alles weer gewoon is!! Niets fijner dan gewoon gewoon!

Volle tafels

We zijn onverwachts in een grote inpakklus verzeild geraakt met de webshop. Er was een actie voor een goed doel, die eigenlijk een beetje uit de hand is gelopen. Maar daar is verder niemand treurig over en er zijn gelukkig vele handen, die licht werk maken.

Op een mooie pinksterdag...

Ik heb vandaag heel wat uurtjes in de tuin doorgebracht. Wat mij betreft: ultieme ontspanning!

Tandarts

De week is omgevlogen. Maria en ik hebben echt enorm gebuffeld in de webshop. Het is erg druk en de werkdagen worden soms hinderlijk onderbroken door van alles en nog wat. Deze week hadden we een abonnement op de tandarts.

Rijker

Ik denk, dat ik me met mijn kleine moestuin vaak rijker voel, dan menig grootgrondbezitter. Wat heb ik er vandaag ook weer fijn van genoten!

Volle dagen, familie-dingen.

Donderdag kwam Vera een dagje bij ons. Het was een mooie dag en we konden dus lekker veel buiten zijn. Op donderdag werkt Willem altijd vanuit huis en als het even kan gaan we voor de koffie of de lunch naar buiten. Nu dus gezellig met Vera erbij.

We genieten sinds Koningsdag ook weer van de zwaluwen, die teruggekeerd zijn naar hun nesten onder onze dakrand. Ik was al bang, dat ze niet meer zouden komen. Ik zou ze echt missen! Ze scheren de hele dag door de lucht en maken gezellige geluidjes, die voor mij echt bij ´de zomer´ horen.

Tijdens Vera d´r slaapje ben ik even naar Maria gereden om de wandelwagen te lenen. Ik had zin om lekker lang te gaan wandelen. En hoewel ik (weer) een aardige baby/peuter-uitzet in huis heb, mis ik nog een wandelwagen. Hoe handig, dat Maria nu zo lekker dichtbij woont! De wandelwagen werd zó de caddy ingeschoven en die middag wandelde ik een rondje van zo´n 5 kilometer. Vera had het prima naar haar zin :-).

Vrijdagavond kwam Maaike haar verjaardag bij ons vieren. Maaike en Jaap wonen in een klein huis en met twee grote families is het niet te doen om daar een verjaardag te vieren. Dus kwam iedereen gezellig naar de Hofwegen. Als de getrouwde kinderen hier hun verjaardag vieren, zorgen ze zelf voor taart en hapjes enzo. Maar omdat de oranje-taart op Koningsdag zo in de smaak gevallen was, had ik aangeboden om voor Maaikes verjaardag nog een keer zo´n taart te bakken. Kon ik meteen nog een keer oefenen op het drippen, want dat was bij de taart van vorige week niet zo goed gelukt. Deze keer lukte het al een stuk beter. Ik bakte een biscuit in de Wonderpan. Ik sneed hem in vier lagen (dus drie keer snijden). De laagjes werden gevuld met sinaasappelbavarois, gele room en sinaasappeljam. Daarna bestreek ik de taart met botercrème en dripte met canache op basis van witte chocolade, die ik oranje kleurde.  Een paar gezellige vlaggetjes erin en klaar.

Het was een gezellige avond met de families Twigt en Luijk. Ook mijn schoonmama was er. Echt bijzonder dat dat weer kon, na haar herseninfarct.

Zaterdag was dan eindelijk eens een dag dat er niets in mijn agenda stond. Heerlijk! Om extra lang van deze dag te kunnen genieten, stond ik toch bijtijds op: om half zes. Ik had zin om lekker in de tuin te werken. Ik heb twee bedden gewied en ook de peulen uitgeplant. Het zijn nu nog zielige plantjes. Hopelijk slaan ze goed aan en kan ik over een paar weken het eerste maaltje peultjes plukken. Ik hoor overal drama-verhalen over slakken invasies. Dat is niet zo vreemd, want het is steeds zó nat. Tot nu toe blijft mijn tuin er redelijk van verschoond. Ik ben benieuwd of m´n peulen groot genoeg zijn om enige knagerij van slakken te overleven.

De aardbeien bloeien intussen uitbundig. Ik verheug me op aardbeien uit eigen tuin. Dat zijn toch echt de allerlekkerste :-)

Henk had zijn vriend William te logeren en Willem stelde halverwege de morgen voor om even met de jongens naar de markt en de Kringloopwinkel op het Afrikaanderplein in Rotterdam te gaan. Daar waren we minstens een half jaar niet geweest. Prima plan.

We boemelden langs de kramen. Ik had niet echt iets nodig, maar vond het wel leuk om overal wat rond te snuffelen.

We snuffelden ook rond in de kringloopwinkel. Willem vindt het altijd leuk om daar aan de lange tafel een bakkie te drinken en een praatje met die en gene te maken. Hij is zelf Rotterdammer van geboorte en legt gemakkelijk contacten. Ik hoopte een paar oude Seasons te vinden. Die liggen daar regelmatig en ik vind dat leuke bladen. Maar deze keer lagen ze er niet. Je komt er altijd wel iets verrassends tegen.

We konden niet heel lang blijven, want Henk en William hadden beloofd om Hans nog te helpen met een klusje. Ze moesten rond 13.00 uur thuis zijn. Maar het was wel goed zo. Ik had ook nog wel het één en ander op mijn wensenlijstje staan :-). De zaterdag vlóóg zomaar weer voorbij. We hadden maar een klein clubje voor de wekelijkse frieten. Maar ja, iedereen was natuurlijk vrijdag al op Maaikes verjaardag geweest. We dronken wat eerder koffie dan normaal, om naar de Dodenherdenking op de Dam te kijken en twee minuten stil te zijn.

Gisteren, zondag, was ik ook bijtijds uit de veren. We zouden naar de Belijdenisdienst gaan in de Ichtuskerk in Alblasserdam. Daar deden Leendert en Thea belijdenis. De kerkdienst begon al om 9.30 en het laatste wat ik op zondag wil, is haasten.

Mijn vriendin Wilma reed ook met ons mee en we haalden Maria op. Voor familie van degenen die belijdenis deden waren de voorste banken gereserveerd. Dat was fijn, want de kerk was tot de laatste plaats bezet. 

De dominee hield een preek over Hebreeën 4 : 14 met als thema:

Aan de belijdenis vasthouden

Met als punten:

Voorwerp

Valkuil

Vangnet

Na de preek deden er 14 jonge mensen belijdenis.

Leendert kreeg daarbij als tekst mee: Zo ver het oosten is van het westen zo ver heeft Hij onze overtredingen van ons gedaan (Psalm 103 : 12 HSV)

De tekst de de dominee voor Thea had uitgekozen was Filippenzen 1 : 9a, waar staat: En dit bid ik dat uw liefde nog steeds overvloediger wordt in kennis en alle fijngevoeligheid.

Traditiegetrouw gaven we Leendert en Thea boeken als geschenk. Maar voor Leendert had ik nog apart een kadootje. Hij kreeg het psalmboekje wat mijn vader op zijn achtste verjaardag had gekregen en wat nu 80 jaar oud is. Leendert is vernoemd naar mijn vader en ik vond dit een heel speciaal moment om het bijbeltje aan hem te geven.

En toen was het ook weer gewoon maandag. De dag dat de eerst Junior Wonderpannen werden uitgeleverd. Maria en ik hebben de hele morgen pannen gepoetst, geassembleerd en verpakt. Vanmiddag maakten we alle bestellingen compleet, die vandaag verzonden gingen worden. Het was stevig aanpoten, maar even na 16.00 uur reed ik toch met een caddy vol dozen naar de post. We hadden ruim een container en het was dan ook niet gek, dat ik ´em best voelde zitten. En omdat het nog vroeg genoeg was, vond ik, dat ik best een half uurtje kon gaan zitten breien in de zon. Hè, heerlijk! Ondertussen nog even een praatje gemaakt met m´n buurvrouw. En ja, dat breien ... daar staat intussen een beetje druk op. In september hopen we immers weer twee keer opa en oma te worden. En onlangs kwamen Koos en Willemijn ook met mooi nieuws. Zij hopen in november hun tweede kindje in hun armen te sluiten. En zo brei ik dus voor het 9de, 10de en 11de kleinkind én heb ik Maaike een jurkje voor Naomi beloofd. Ik hoef me niet te vervelen :-).

Lentedagen

Wat word ik toch blij van die prachtige lentedagen! Ik bruis van energie en weet bijna niet waar ik het eerst zal beginnen. M´n huis opruimen, de tuin in, de bijen doen, de ramen lappen, het kippenhok goed uitmesten, wandelen en nog duizend andere dingen meer lonken.

Oranje!

Vanmorgen voelde het een beetje als 1 januari. Of als 1 september. Dat vind ik allebei van die datums die het startpunt zijn van een nieuwe periode. Nu was het geen 1 januari en ook geen 1 september, maar het was wel het begin van een nieuwe periode: de zomerperiode. Als ik eenmaal de laatste workshop ´Bak je eigen brood´ van de voorjaars-serie heb gegeven, breekt voor mij de zomerperiode aan.

Vrijdag was de laatste workshop. Ik had een leuke, leergierige groep. Toen we die rond half 1 uitgezwaaid hadden, hebben we de laatste pakketten vóór Koningsdag de deur uit gedaan en voelde het alsof de vakantie begon. Helemaal, omdat we ´s avonds naar het Terdege Oranjeconcert zouden gaan. Traditiegetrouw had ik er vrijkaartjes voor gekregen, omdat ik scribent van Terdege ben. We zouden met z´n drieën gaan: Henk, Willem en ik. Wat had ik er zin in!

Omdat er flinke files voorspeld waren (het begin van de meivakantie), hadden we bedacht om om 17.00 uur vast naar Veenendaal te rijden en daar iets te eten. De mannen wilden heel graag naar de KFC. Nu was ik van mijn hele leven nog maar één keer bij de KFC geweest en destijds werd ik er eigenlijk onpasselijk van. Komt wellicht omdat ik vegetariër ben. Maar ik vond het er eerlijk gezegd ook gewoon vies. Ik wilde echter de lol van de mannen niet bederven en bovendien was mijn vorige keer minstens tien jaar geleden. Wie weet wat er inmiddels allemaal veranderd/verbeterd was. 

De reis verliep voorspoedig en we kwamen iets over zessen bij de KFC aan. Die was op een steenworp afstand van de Basiliek, waar het concert was. Daar moesten we ons uiterlijk kwart over 7 bij de toegangsdeuren in de foyer melden, om een plaatsje te krijgen bij de Terdege Crew. Ik voelde me echt relaxed omdat we zo lekker bijtijds waren. Toen we binnenstapten moest ik alleen wel even iets overwinnen vanwege de gebraden-kippenwalm . Daar maakte ik op whatsapp maar even een lolletje over tegen Maria, die ook geen KFC-fan is. We boekten alledrie onze bestelling bij de zuil en zochten een plaatsje. Beneden was het vrij druk, maar boven zat het nog niet eens half vol. Dat viel dus mee. Wat niet meeviel, was, dat we VEERTIG minuten op onze bestelling moesten wachten!! Ik baalde als een stekker. Rustig eten was er niet meer bij. Ik had het gevoel of ik mijn patatjes echt naar binnen zat te proppen. Er ontbraken ook nog eens twee items. Mijn saus vond ik nog tot daaraan toe. Maar Henk z´n cola ontbrak ook. Dat kon natuurlijk niet :-). Dus die stekkerde weer met z´n bonnetje naar beneden, om alsnog z´n cola in ontvangst te nemen. Al met al: ik vond het geen succes. (Maar de mannen hebben gesmuld :-))

Afijn. Het einde van het liedje was, dat we maar net op tijd bij de Basiliek aankwamen. Henk en ik stapten alvast uit de auto en precies om kwart over zeven waren we bij de toegangsdeur. Ik wist niet zo goed hoe het verder in z´n werk ging. In de mail stond, dat we bij die deur de mail aan iemand moesten laten zien en dat het dan goed kwam. Maar er stond niet een ´iemand´ (alleen een wachtende menigte), dus sprak ik ferm (ik voelde me heel brutaal): ¨Mag ik er even langs?¨ en duwde de deur open. Daar waren mensen van de techniek bezig, die enigszins verstoord opkeken: Wie komt daar de deur binnen? Maar toen ik zei, dat we toestemming hadden en dat ik daar een mail van kon laten zien, lieten ze ons soort van schouderophalend door: ´t zal wel. 

Hè hè, we waren binnen. En gelukkig! Daar zat m´n terdege-familie :-). Even een praatje met die en gene en we installeerden ons maar alvast. Al snel kwam Willem ook binnen. Die was gelukkig één van de mensen van de organisatie tegen het lijf gelopen en die had hem binnen geloodst en gewezen waar hij zijn moest.

We hebben een geweldig fijne avond gehad. Zo heerlijk na al die enorm drukke weken! Het was al laat, toen we eindelijk de parkeergarage weer uit reden. We kwamen pas na half 12 thuis. En de volgende morgen was het toch heus weer vroeg dag voor mij :-).

Er waren nog allerlei zaterdagklusjes en ik wilde ook nog een oranje-taart bakken. Die en gene had al geroepen langs te willen komen. Dus ik wilde voorbereid zijn op een mogelijke invasie :-).

Op Koningsdag heb je hier altijd luilak. Om een uurtje of half 7 hoorde ik de optocht aankomen. Ik had Trijnie beloofd het te filmen. En dus stond ik op tijd klaar met m´n mobieltje. Ik vind het altijd wel een leuke traditie. Echt iets van de polder.

Om 7.00 uur heb ik Willem wakker gemaakt. Die had beloofd om naar bakkerij Casteleijn te rijden voor tompoucen. Hans en Thirza waren daar allebei aan het werk. Zij waren al om een uur of vier begonnen. Willem reed naar Krimpen en kreeg de tompoucen kraakvers in doosjes geschept. Wat lekker en wat luxe.

Intussen arriveerden hier Maaike met Naomi en Sem. Zij waren de eerste van wat inderdaad een soort invasie werd. We hebben van 9.00 uur ´s morgens tot 9.00 uur ´s avonds kinderen en kleinkinderen over de vloer gehad. Hoe gezellig!!

Ik was dus blij, dat ik die oranjetaart nog gebakken had. De drip was wel niet zo mooi, maar de taart was verder wel heel lekker ;-).

taart uit de wonderpan

Sem in z´n oranje outfit

Naomi vol verbazing

Leendert met Eva

Het was een dag met een oranje gouden randje!

Een druk staartje en een beginnetje aan de tuin

We zitten in het drukke ´staartje´ van het bakseizoen. Deze week heb ik de laatste workshop ´Bak je eigen brood´ en ook in de webshop is het nog flink druk. Nu vanwege alle oranje-bakproducten. Straks nog even voor Moederdag. Daarna is de grootste drukte wel even voorbij (denk ik).

Advertorial

Spelregels

Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op dit blog? Hoezo?¨

Rondom de tekst van m´n blog draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ´Eenvoudig Leven´. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik ze uit eigen ervaring van harte aanbevelen.

Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´advertorial´ mee. Je kunt dan zelf beslissen, of je verder wilt lezen, of de raclame aan je voorbij laat gaan. Er verschijnt maximaal één advertorial in een maand.

Als ik buiten deze advertorials weleens een link op mijn blog plaats naar een winkel, evenment, of wat dan ook, dan gaat dat altijd om een onbetaalde link en heeft het niets met reclame te maken.

Deze maand schrijf ik een advertorial voor:

Bellebien

Bellebien is een webshop, waar je terecht kunt voor prachtig en origineel textiel voor je huishouden en interieur. Al meer dan 20 jaar hét adres voor tafelkleden, schorten, theedoeken, plaids, dekbedovertrekken en nog veel meer. De drijvende kracht achter Bellebien is Lisette. Lisette is steeds op zoek naar unieke kwaliteitsproducten, waar je blij van wordt. Ze staat altijd klaar om vragen te beantwoorden, of advies te geven. Ook al is Bellebien een webshop, je winkelt er niet zonder de deskundige hulp van Lisette.

Met het voorjaar en de zomer in het vooruitzicht, wil Lisette graag haar prachtige Franse tafelkleden in het zonnetje zetten. Er zijn dit jaar verschillende nieuwe dessins voor ronde terrastafels. Klassieke Franse dessins zijn vaak met olijven en lavendel. Met zo´n kleed waan je je toch op het Franse platteland?

Behalve ronde tafelkleden in vele dessins, zijn er natuurlijk ook kleden voor lange tafels. Al die prachtige tafelkleden zijn verkrijgbaar mét en zónder coating. De kleden mét coating zijn natuurlijk ideaal, omdat ze goed met een doekje af te nemen zijn. De coating is subtiel, zodat de kleden in elk geval geen ´plastic´ uitstraling hebben. Wil je toch liever een kleed zónder coating? Dan ben je in elk geval een stuk goedkoper uit. Zowel de ronde als de lange tafelkleden zijn er in veel verschillende maten.

Om nog even op het thema ´tafelkleden´ door te gaan: Al twintig jaar heeft Bellebien tafelkleden in boerenbontruit. Ze zijn verkrijgbaar in rood, blauw, geel en groen. Ook deze gezellige tafelkleden zijn in vele maten te bestellen. Zo zijn er drie ronde maten en heel veel lengte maten (tot 4,5 meter!).

De boerenbont geruite tafelkleden zijn sinds vorig jaar óók met coating verkrijgbaar. Dat is niet alleen ideaal voor op de tuintafel, maar natuurlijk ook heel praktische voor op de keukentafel. Ook de boerenbont geruite kleden met coating zijn verkrijgbaar in vele maten en in de kleuren rood, blauw, flessengroen, grijs, marine en taupe.

Met het oog op de zomer ook nog even iets heel anders: wafeldekens van 100% katoen. Veel mensen hebben al ontdekt hoe heerlijk het is, om tijdens warme zomernachten onder zo´n fijne wafeldeken te slapen. De wafeldekens zijn uniek. Ze worden speciaal voor Bellebien in Europa gemaakt. De wafeldekens zijn er in 1- en 2-persoons-uitvoering en in de zomerse kleuren roomwit, wit, zand en blauw. 

Er is natuurlijk nog véél meer moois te zien bij Bellebien. Neem gezellig een kijkje in deze mooie webwinkel!

´n Tikje moeizaam

Deze week verliep een tikje moeizaam. Er circuleerde hier een buikgriepvirusje en dat kreeg mij ook voor een paar dagen te pakken. Het is niet zo, dat ik echt ziek was, maar alles verliep een tikje moeizaam. En ik lag een paar avonden wel héél vroeg onder de wol. O ja, ik was ook heel koud en misselijk. Bleh.

Lente, keukenexperimentjes en de eerste rabarber!

Wat is het heerlijk, dat de dagen nu serieus lengen! Zeker nu de klok weer verzet is, krijgen de avonden langzamerhand weer een andere invulling. In plaats van bij de kachel kruipen en kaarsen aansteken, kunnen we nu na het eten nog best even naar buiten. Om te genieten van de mooie polder of van een mooie zonsondergang, bijvoorbeeld!

Hulp voor mijn hulp

Wij hadden deze maand extra (inpak)hulp in de webshop: mijn achternichtje Anne-Marie kwam ons helpen. Deze hulp was zeer welkom. Normaal gesproken ligt het afwegen en inpakken van de producten grotendeel op Maria´s bordje. In tijden dat het niet speciaal druk is, gaat haar dat prima af. Maar in tijden van drukte is het flink aanpoten.

Lijstjes

Al sinds ik op de middelbare school zat, maak ik in tijden van drukte graag lijstjes. Op die manier houd ik overzicht en loopt mijn hoofd niet over. Normaal gesproken zitten zulke lijstjes gewoon in mijn hoofd. Maar met een uitpuilende agenda moet je gewoon niet alles willen onthouden. Tenzij je een olifant bent. Want dan heb je er een hoofd voor :-).

Mooi nieuws en het gewone huis-, tuin- en keukengedoe :-)

Laat ik deze post maar met mooi nieuws beginnen: er is weer een kleinkindje op komst! Wim en Geertje hopen in september hun derde kindje in hun armen te mogen sluiten. Extra bijzonder: Geertje en Maria lopen gelijk op. De uitgerekende datum ligt slechts vier dagen uit elkaar!

Enerverend!

Er ligt een enerverende week achter ons. Nu zijn onze dagen/weken toch al verre van saai. Maar vorige week was er nieuws waarvan de familie-app toch even ontplofte :-).

(Opslag)ruimte te huur in Nieuw-Lekkerland!

Vandaag even een anders-dan-anders berichtje op mijn blog. Ik wil graag even gebruik maken van de reikwijdte van mijn blog om de (opslag)ruimte te promoten van Leendert en Thea.

Leendert en Thea wonen in een dijkhuis. Beneden, aan de achterzijde, hebben ze een ruimte van 60 vierkante meter, waar ze niets mee doen. Ze willen deze ruimte daarom graag verhuren.

De ruimte:

• is 60 vierkante meter
• is goed toegankelijk (eigen ingang en een weg er naartoe)
• heeft elektra
• kan -indien nodig- aangepast worden
• is geschikt als opslag, stalling, eenvoudige werkplaats enzovoorts

De huurprijs is afhankelijk van het gebruik. Als kale opslag is het uiteraard goedkoper dan wanneer je het als werkplaats gaat gebruiken, om maar een voorbeeld te noemen. Leendert en Thea willen wel dat de zondagsrust wordt gerespecteerd en dat er dan geen activiteiten zijn.

Nieuwsgierig? Meer inlichtingen nodig?

Bel Leendert: 06-11096219

of Thea: 06-50607356

En weer een week voorbij!

En dan is het zomaar weer dinsdagavond en is er weer een week voorbij, sinds ik schreef! De weken rijgen zich aaneen en we zijn intussen al in maart beland.

Wát een weekje weer!

Wát een week ligt er weer achter ons! Eerst natuurlijk de geboorte van Sem. Maar later in de week de schrik van schoonmama, die een herseninfarct kreeg en met spoed opgenomen werd in het ziekenhuis. Gelukkig is dat heel erg meegevallen en kwamen heel veel uitgevallen functies weer helemaal of gedeeltelijk terug. Vandaag mocht ze zelfs weer naar haar eigen huisje, om daar, met de nodige hulp, verder op te knappen.

Dan was het ook heel druk in de webshop en was ik twee dagen zonder Maria, omdat die een nachtje weg was met JH, om hun tweejarig huwelijk te vieren :-). Tel daarbij op: schoolvakantie voor Henk en nog honderd-en-één andere dingen, die op mijn pad kwamen.

Maar het werd ´vanzelf´ zaterdagavond. De zaterdagse frieten zijn altijd zo´n mooi ijkpunt in de week. Maar zelfs de frieten waren deze week anders dan anders. Maar dan wel op een heel positieve manier. Na zes dagen in huis bivakkeren met een kraamhulp, een pasgeboren baby, een uit haar doen zijnde éénjarige én de nodige visite, had Maaike het wel even heel erg gehad. Sem was al over zijn geboortegewicht en mocht dus naar buiten. Één en één is twee: Maaike en Jaap kwamen gezellig met Naomi en Sem frieten eten :-). Wat speciaal als je newborn kleinkind dan voor het eerst in je huis komt! Echt zoooo mooi, dit!

Wat werk betreft lijkt deze week wat normaler. In elk geval waren gisteren en vandaag dan toch normale werkdagen. Gisteren met veel kou en regen, vandaag met veel zonneschijn. 

Terwijl de kat maling had aan de maandagmorgen en zich voor de kachel nog eens behaaglijk opkrulde

bakte ik brood,

sopte ik en stukje keuken,

en maakte ik, samen met Maria alle bestellingen klaar.

Ik kookte Hollandse pot: gekookte aardappels, bloemkool, kipdijfilet. Voor het toetje maakte ik een weckpot met peren op lichte siroop open. Allemaal een paar peren, overgoten met zelfgemaakte caramelsaus. Mmm!

Na het eten reden Willem en ik met Henk naar Alblasserdam. Wat was de lucht mooi!

Henk ging naar catechisatie en intussen deden Willem en ik een bakkie bij mijn vriendin, die zaterdag jarig was.

Ook vandaag was zomaar een fijne werkdag. Al vroeg was ik in de tuin om boerenkool te oogsten voor het avondeten.

Wat voelt dat toch rijk, als je je eten zomaar uit de tuin kunt halen. Daar moet je uiteraard wel iets voor doen en daarom heb ik vanmorgen als eerste werk het één en ander gezaaid. Wat heb ik weer enorm veel zin in het tuinseizoen! De meeste groenten die ik van plan ben te kweken, heb ik al eerder gedaan. Nieuw zijn onder andere: zoete aardappel en knoflook. De zoete aardappel staat al een paar weken op een warm plaatsje zijn best te doen om kiemen te vormen. Die kiemen (stekken) moet je dan laten wortelen en daarna gaan de jonge plantjes na half mei naar buiten. Oogsten is dan pas ergens in de (late) herfst. Het is al met al dus wel een geduldskwestie ;-). 

De knoflook zit al buiten in de grond. Ik heb een ras gekocht, wat behalve knoflookbollen ook mooie planten belooft te krijgen. Ik ben benieuwd. Ik kijk intussen elke dag, of ik al iets boven de grond die komen :-).

Vandaag kwamen ook Leendert en Jonan weer verder werken aan de zolder. Gisteren hebben ze de lampen opgehangen. Ik had een paar joekels gescoord op marktplaats. Wat hangen ze mooi in de hoge nok!

Vandaag hebben Leendert en Jonan de vloer afgemaakt. Omdat ik niets meer voor bij de koffie had, maakte ik een stroopwafelcake in de wonderpan. Ik doe dat vaak gewoon op mijn inductiekookplaat. Maar vandaag stak ik het petroleumstel er voor aan. Veel gezelliger, toch?

Na de lunch ben ik even in de tuin aan de slag gegaan. Steeds maak ik een bed schoon. Nog vier bedden te gaan en daarna de voortuin nog. Het was heerlijk. De zon scheen en m´n bijen zoemden. Al werkend in de tuin komt mijn hoofd altijd helemaal op rust.

Mijn kweekbak staat vol met viooltjes. Het zijn zaailingen, die ik een paar weken geleden voorzichtig uitgegraven en opgepot heb. In de kweekbak groeien ze beschermd op tot mooie, bloeiende planten. Nog even en dan ga ik er potten mee vullen en mogen ze de nog kale tuin gaan opvrolijken met hun lieve ´gezichtjes´.

Vanavond zaten Henk en ik maar met z´n tweeën aan tafel. Hans was naar Thirza en Willem had een bijeenkomst van z´n werk. We smulden van de stamppot boerenkool. Wel raar, zo met z´n tweeën aan tafel. Dat gebeurt eigenlijk nooit. 

Henk had na het eten rijles en toen had ik zomaar even het rijk alleen. Ook weleens lekker :-).

Intussen is Henk weer terug en ook Willem is thuis gekomen. En Maria had blij nieuws. Vanavond ging ze voor de termijnecho en alles zag er goed uit. Iedereen mag het nu weten: als alles goed gaat, krijgt Julian half september een broertje of zusje.