Het is weer dinsdag en er dwarrelen van een hele week verhaaltjes door mijn hoofd. Hoogtijd om dus m´n blog weer bij te werken :-).
Vorige week dinsdagavond stelde Willem voor om even bij de kleine Jort om het hoekje te gaan kijken. Hij appte om te vragen, of het uitkwam. Ja hoor, we mochten even komen kroelen. Wat een heerlijkheid als je kinderen en kleinkinderen in de buurt wonen!
We genoten na alle regen aan het begin van de week van nog een paar prachtige, zonnige, heldere herfstdagen aan het einde van de week. Vooral de ochtenden met mist op het land waren sprookjesachtig mooi.
Ik was extra blij met het mooie, droge weer, omdat ik zaterdag met een kraam op de verkoping van de kerk zou staan. Normaal sta ik daar met Maria. Maar dat ging dit jaar natuurlijk niet, zo kort na de geboorte van Esther. Maaike bood aan, om me te komen helpen. Naomi en Sem zouden dan een dag naar Maria gaan. Maar daar heb ik even een stokje voor gestoken :-). Ik had een beter plan: Willem zou me prima een dag kunnen helpen. En zo geschiedde.
´s Morgens vroeg laadde Willem de caddy voor me en reed mee naar Alblasserdam om daar alles weer uit te laden. Dat scheelde alvast een heleboel sjouwwerk. In de tijd dat ik op m´n gemakje de kraam in orde maakte, reed Willem terug naar Bleskensgraaf om de hond uit te laten. Keurig op tijd was hij weer terug en waren we een dag marktkooplui. Leuk hoor.
De markt was al om 14.30 uur afgelopen. Ik was daar wel blij mee. De ervaring leert, dat het vooral ´s morgens heel druk is en dat je ´s middags de klok naar het eindpunt staat te kijken. In een kwartier tijd was alles ingepakt en reden we weer naar huis. Daar ben ik eerst in een heet bad gestapt. Want hoewel het droog en zonnig was, was het tegelijk best koud. Temeer daar onze kraam de hele dag schaduw had. Ik was tot op het bot verkleumd. Maar na een heet bad kon ik weer verder.
Nichtje Anneleen was ook meegekomen. Eerst ging ze met Willem mee, die nog even met Ciara de polder in ging. Daarna ging ze met mij mee boodschappen doen in Sliedrecht. Nou, dat werd een extra rondje! Ik stapte uit bij de winkel en ontdekte, dat ik wèl boodschappentassen bij me had, maar niet m´n tas met de portemonnee. En, oeps, ook mijn mobiel zat in die tas, dus had ik niets bij me om mee te kunnen betalen. Er zat niets anders op, dan weer terug te rijden...
Maar het kwam goed, hoor. Mét tas reden we voor de tweede keer naar Sliedrecht en deed ik m´n wekelijkse boodschappenrondje.
We hadden intussen aardig wat aanmeldingen van zaterdagse-frieten-eters. Dus thuisgekomen begon ik e.e.a. voor te bereiden. Tafel dekken, salade maken, uitje snijden enzo. Willem maakte een grote pan pindasaus en steeds stopte er een auto of kwam er een fiets achterom gereden. Uiteindelijk waren we met z´n zestienen, geloof ik. En, heel speciaal, Jort kwam voor het eerst bij ons! Welkom lieve Jort!
Het was een blije, mooie, volle en vooral ook lange dag. Ik was al om 4.00 uur opgestaan en stapte pas om 23.15 in bed.
Gisteren begon de werkweek direct al met wat bijzonders. We hadden een brief gekregen van Stedin, dat er op 7 oktober werkzaamheden zouden zijn aan het elektriciteitsnetwerk. Hierdoor kon het gebeuren, dat je tussen 8.00 en 16.00 een tijdje geen stroom zou hebben. Ik was daarom al vroeg begonnen met het treffen van allerlei voorbereidingen. Ik laadde alle mogelijke apparaten op, inclusief de weegschaal. Ik zorgde voor een themosfles kokend water. Ik printte vast alle pakbonnen uit enzovoorts. Maria kwam een dag helpen. Ze werkt nog niet alle 20 uur, die ze normaal werkt, want ze zit officieel nognin haar verloftijd. Maar daarom ben ik extra blij, als ze komt, en wil ik daar ook optimaal van profiteren. Dus zorgde ik er ook voor, dat alle rommel van de markt van zaterdag opgeruimd was en dat alle onuitgepakte goederen uitgepakt en in de schappen kwamen. Toen Maria arriveerde konden we fijn samen aan het picken van de orders, het plaatsen van bestellingen bij leveranciers en het inpakken beginnen.
We waren nog maar net bezig, of de lampen knipperden een paar keer en - floep - daar ging de stroom eraf. We werkten in de schemering verder. Het was gelukkig niet echt koud, dus misten we geen verwarming. Wel had ik in de woonkamer de houtkachel aan, zodat we met de koffie en de lunch ons daar toch even lekker konden opwarmen. En voor kleine Esther was dat ook wel lekker behagelijk.
Koffietijd: nog geen stroom. Maar ik had die thermoskan met kokend water en kon dus thee maken. Alleen hadden we net allebei veel zin in koffie. Geen probleem. Koffie kun je natuurlijk prima zonder apparaat zetten. Melk kookte ik op het petroleumstelletje. En zo genoten we extra van ons bakkie koffie, zoals we dat het liefste hebben: filterkoffie met opgeschuimde melk.
Bij de lunch was er nog steeds geen stroom. Dus ook de soep werd opgewarmd op het petroleumstelletje. Toch werden we langzamerhand een beetje wiebelig. We waren van alles en nog wat aan het inpakken, maar konden geen labels printen. Dat is dan toch jammer, want dan moet je later alles nog weer een keer door je handen laten gaan, als je de labels erop plakt. Maar goed. Er zijn ergere dingen, he.
Wat wel vervelend was, dat er om 16.00 uur nog steeds geen stroom was. Ik had intussen alle bestellingen klaarstaan, maar zonder verzendlabel. Ze konden dus niet naar de post! En langzamerhand begon ik te denken, dat ik ook het avondeten op de petroleumstellen zou moeten gaan klaarmaken. Dat viel mee. Om kwart over vier was er ineens weer stroom. Wat fijn! Helaas wel net te laat voor de pakketjes, maar wél op tijd om het eten gewoon op m´n inductieplaat klaar te maken. Ik was namelijk juist van plan om voor een paar keer tegelijk te koken. Ik had zaterdag een enorme chinese kool gescoord en daar wilde ik stamppot mee maken. Dat gaat op de kookplaat allemaal toch een stuk sneller dan op oliestellen.
De stamppot werd verrukkelijk. Het bleek genoeg voor twee keer. Eén deel zit intussen in de vriezer. Makkelijk voor op een drukke dag.
Hans was vóór het eten alweer naar Mijnsherenland vertrokken. In ik kreeg ineens een ingeving. Vorige week waren de aardappels op het land achter z´n huis gerooid. Buren waren er al aardappels wezen lezen. Nu het nog licht was, zou Hans misschien voor mij ook een doosje willen lezen? Ja hoor, dat wilde hij wel, appte hij terug. En even later:
 |
| De buit van 20 minuten |
Wat fijn! Genoeg om nog weer wat pannen lekkere stamppot te maken! Ik ben benieuwd hoe ze smaken. Ik ga ze vandaag maar eens uitproberen.
Deze week wil ik ook de rest van de rode kool oogsten en verwerken. Er staan nog drie kolen op de tuin. Ik denk, dat ik ook de rijpste pompoenen er maar af ga halen. Langzamerhand wordt het leger in de tuin. En zaterdag heeft Willem de hoes over de parasol getrokken. Het is toch echt gedaan nu met die mooie zomer...
