Morgen geef ik een workshop ´Bak je eigen brood´. Ik bak dan altijd allerlei voorbeeldbroden. Dit seizoen pak ik dat een beetje anders aan, dan vorige seizoenen. Ik kneedde voorheen altijd vier degen tegelijk (in vier verschillende apparaten). Nu heb ik er drie broodbakmachines bíj gekocht en kan ik zeven degen tegelijk kneden.
De eerste keren moest ik er wel even aan wennen, dat er zeven apparaten tegelijk draaiden. Voor mijn gevoel gingen er continu kookwekkertjes af. Ik schoot er gewoon een beetje van in de stress. Maar nu heb ik de slag helemaal te pakken. Het werkt veel efficiënter.
Op donderdagmiddag bak ik dan zeven broden. In de wachttijd (als de apparaten staan te kneden, of de degen staan te rijzen) maak ik de workshopruimte vast klaar. De tafel wordt netjes gedekt, de handleidingen liggen klaar, de vloer wordt gezogen enzovoorts enzovoorts.
´s Avonds maak ik dan nog vier brooddegen. Eén voor een vlechtbrood, twee voor twee verschillende soorten kadetjes en één deegje voor in een rijsmandje. Op deze manier is de avond een stuk rustiger en kan ik ook nog redelijk op tijd naar bed. Helemaal fijn dus!
Op dit moment is het kwart over 9 en de degen staan in de narijs. Het schiet al op en dan kunnen ze de oven in. Ik zou nog wat meel kunnen gaan inpakken. Maar de inpakruimte is één verdieping lager en dan ben ik steeds aan het traplopen tussen de workshopzolder en de inpakruimte. Daar heb ik niet zoveel zin in. Ik heb dus besloten om gewoon op mijn post op de workshopzolder te blijven, totdat de broden klaar zijn. In de wachttijd kan ik dan mooi even een logje tikken. En misschien nog wat handwerken. Helemaal niet erg dus om wachttijd te hebben :-).
Deze week is Koos bij ons bezig geweest om het straatwerk wat op te knappen. We wonen hier nu vijf jaar en hier en daar is de boel al aardig aan het verzakken. Daar komt nog bij, dat we ook af en toe een meneer of mevrouw mol op bezoek hebben. Mollen kunnen de boel flink mollen :-( ! Willem en ik vonden het overigens nog wel oké allemaal, maar Koos is stratenmaker. Dus ja. Hij ergerde zich er steeds aan, als hij bij ons kwam, en vond het beslist hoognodig, dat het een beetje opgelapt werd. En, eerlijk is eerlijk, nu het gedaan is en de boel er weer netjes uitziet, is het toch wel heel fijn!
Bovenaan de oprit en op Willem z´n parkeerplaatsje is er nog niets gebeurd. We hebben namelijk het plan om daar een hek te plaatsen, zodat het erf veilig wordt voor spelende kleinkinderen. Eigenlijk had ik dat van de zomer al gewild. Maar daar is niet van gekomen. Het is ook wel een serieuze uitgave en we wisten steeds nog niet goed, hoe we het precies wilden. Maar intussen denken we onze keuze wel gemaakt te hebben. Als het goed is, verwacht ik van het voorjaar eindelijk toch een hek te hebben. En dan kan meteen ook daar het stukje straatwerk meegepakt worden.
Julian had trouwens een leuke dag, toen ome Koos daar aan het straten was. Hij heeft de hele tijd op een stoeltje gestaan en lekker naar buiten gekeken.
Ik ben deze week ook weer bezig geweest om de voorraadkelder verder gevuld te krijgen. Ik had zaterdag twee kisten appels gekocht. Die haal ik al jaar en dag altijd bij van Os in Papendrecht. Ze hebben daar appels, die goedkoop weggaan, omdat ze bijvoorbeeld een beetje een rare vorm hebben, of een verkeerde maat, of wat dan ook. Het is net wat er is en dus ook niet altijd hetzelfde ras. Voor twee kisten van deze appels betaal je 6,50. Prima voor een voorraadje appelmoes. Ik heb ´s avonds gezellig op de bank een hele kist weg zitten schillen en heb er daarna appelmoes van gekookt. Alles zit intussen in weckpotjes en de moes is geweckt. Als je voldoende suiker aan je moes toevoegt, kun je ook volstaan met de moes heet in brandschone schroefdekselpotten te doen. De suiker conserveert. Maar ik gebruik niet zoveel suiker en neem dan liever het zekere voor het onzekere en weck de appelmoes 30 minuten op 90 graden. De moes blijft zo jaren goed.
Er staan nu 15 potjes appelmoes in de kelder en ik heb nog één kist te gaan. Nog zo´n avondje en ik heb een jaarvoorraad. Ik ben er helemaal blij mee.
Van de week heb ik al een keer plezier gehad van mijn voorraadje geweckte gehaktballen. Dat was maandag. We hadden het maandag heel druk met bestellingen klaarmaken, omdat we vorige week vrijdag de nieuwsbrief eruit gedaan hadden. Er leek geen einde te komen aan de inpakkerij en ik haastte me, om toch op tijd naar de post te kunnen gaan. Tegenwoordig komt de postmeneer al om kwart voor vijf bij het pakketpunt om de karren op te halen. Voorheen was dat pas om vijf uur. En dat kwartiertje kom je soms nèt te kort. Dat was maandag ook zo. Ik haalde het nét niet. Ik besloot daarom uit te wijken naar het pakketpunt in Papendrecht. Daar kun je tot half zes terecht. Henk kwam intussen thuis uit z´n werk en wilde wel even mee. Dat was super fijn, want bij dat pakketpunt moet je met je kar over een stoepje en over een drempel. Zeker met een volle kar is dat voor mij alléén geen doen.
Het ging allemaal gesmeerd en ik was helemaal blij, dat de pakketten bij postNL waren.
Het was alleen allemaal wat later, dan normaal. En ik had geen tijd en geen puf meer om nog kippenpoten te braden, zoals het oorspronkelijke plan was. Het werd dus plan B: een potje gehaktballen uit de kelder. Die hoefden alleen maar opgewarmd te worden. Daar kwamen stoofpeertjes bij, die ik over had van zondag. Ik kookte nog snel aardappels. En voilà, we zaten in no time lekker te smikkelen. Dan voel ik me echt de koning te rijk.
Het plan is om in de komende weken m´n hele voorraad lege weckpotten gevuld te krijgen. Ik hoop er dan de hele winter plezier van te hebben.
Het wordt hier intussen lekker warm. Er staan twee ovens aan en het bakken schiet lekker op. Nog een drie kwartier, dan is alles klaar. Nog maar even aan het breien nu dan maar :-).
