Stapje voor stapje

Stapje voor stapje gaat het hier. In de slakkengangetje. Maar dat is niet erg.

Vorige week vrijdag is Leendert hier weer een dag bezig geweest. Op Koos z´n slaapkamer lag er nog niets op de vloer. En op de overloop lag er zeil van de vorige bewoner, wat we niet mooi vonden en wat bovendien schimmelig was, doordat er lekkage was in de douche. Het was dus geen overbodige luxe om dat eens aan te pakken. We hadden gelukkig nog de oude houten vloer bewaard, die de vorige bewoner in de huiskamer had liggen. Aanvankelijk hadden we er aan andere bestemming voor. Maar toen dat niet doorging, omdat het niet paste, hadden we de vloerplanken zolang op de zolder van de schuur gelegd. Samen met de bijbehorende ondervloer. Nu kwam alles prachtig van pas! Wat is het enorm opgeknapt! 

Wat ook zal opknappen: we hebben ein-de-lijk raambekleding uitgekozen!! Hiervoor zijn we zaterdagochtend naar Knulst in Nunspeet gereden. We zijn erg fijn geslaagd en ik kan niet wachten tot het hier voor de ramen hangt! Dat duurt alleen nog even. Alles moet ingemeten, besteld, op maat gemaakt en geleverd worden. Maar er is tóch alvast weer een stapje gezet!

Ook in de webshop blijven we stapje voor stapje vooruit gaan. We zijn blij met elke kleine verbetering, die ons werk vergemakkelijkt. Zo hebben we sinds een paar weken een handige rolcontainer om in één keer alle bestellingen mee naar de caddy te rijden.

Nog iets wat stapje voor stapje gaat: de tuin! Kijk! Het bloemenzaad (bijenmengsel) wat ik strooide komt op. Ik ben zó benieuwd welke bloemen er komen!

Ook in mijn moestuin zette ik een stapje. De zwager van mijn vriendin schonk drie stekken van rabarberplanten. Dat vind ik zó leuk! Rabarber móet in een moestuin. Vind ik dan :-). Hopelijk slaan de stekken aan. Ze hebben de afgelopen dagen in elk geval ruimschoots regen gehad. Maar ja, misschien gaan ze daar nu juist van rotten. En dan moeten we ook Ciara er steeds vandaan trekken, want die vind die planten héél leuk om uit te graven! Nog even duimen dus maar.

Iets wat nu écht babystapje voor babystapje ging, was het zich thuisvoelen van onze nieuwe poes, Muck. Maar nu heeft ze ineens een réuzesprong gemaakt! Ze durft ineens beneden te komen. Kwam zelfs al een keer met haar kopje uit de kelder opduiken, toen ik langsliep. En ze durft ook te ´praten´. Ein-de-lijk :-). We vinden het erg gezellig.

En nu we het over dieren hebben: Ciara! Nee, die gaat níet stapje voor stapje. Die gaat met ongecontroleerde, gróte, onhandige sprongen! Ze groeit enorm. Ze mag bijvoorbeeld echt niet meer op de bank. Daar is ze veel te groot voor. Sowieso is ze normaal niet in huis. Maar met de koffie mag ze wel een poosje binnen. Ze is dol op kleden en dekentjes. Vanavond zat ik aan mijn deken te haken. Daar wil ze dan maar al te graag in bijten. Maar nee! Dat mag écht niet. Ze bijt alles kapot met haar sterke kaken! Ga jij maar fijn op je hondendeken kauwen. Die is er tegen bestand :-)

En dan als laatste nog een stapje: een stapje vooruit in het genezingsproces wat betreft mijn bekkenpijn. Vorige week dinsdag had ik een terugbelverzoek bij ´mijn´ manueel therapeut ingediend. Maar vrijdag was ik nog steeds niet gebeld. Ik dacht: ¨Misschien werkt hij niet, of loopt hij achter, vanwege de Corona.¨ Maar Willem kon mijn gestrompel en gewaggel en mijn pijn niet meer aanzien en ging bellen. Bleek dat dat terugbelverzoekje niet was aangekomen, of over het hoofd gezien, of wat dan ook. Willem mocht meteen een afspraak voor me maken. Nu zit die therapeut alleen op donderdag in Alblasserdam. Dat vond Willem veel te lang duren. De andere dagen zit de therapeut in Aalsmeer. Dus besloot Willem een halve dag vrij te nemen, om vanmiddag met mij naar Aalsmeer te gaan.

Ik voel me nu letterlijk gekraakt. Mijn stuitje doet erg veel pijn. Alsof de boel in brand staat. Voorlopig zal ik bij het zitten nog wel pijn houden, zei de therapeut. En voor de rest moet ik een poosje rustig-aan doen en veel water drinken om de afvalstoffen af te voeren. Allebei vind ik moeilijk: rustig aan doen en water drinken. Maar ik ga toch maar goed mijn best doen. Stapje voor stapje van die pijn af?! Dat zou heerlijk zijn!!

#Bezuinigingstip 10 Nog maar een keer een tipje voor de moestuin. Vorige keer gaf ik een link naar info over het aanleggen van een moestuin. Een lezeres gaf me nòg een fijne link door: makkelijke moestuin.nl. Vorige keer gaf ik ook als tip, om niet meteen naar de winkel te rennen om van alles en nog wat aan te schaffen voor de aanleg van een moestuintje. Dat geldt natuurlijk ook voor de planten. Als je om je heen roept, dat je graag wat planten voor je moestuin wilt, is er allicht iemand, die je blij wilt maken met zijn/haar teveel aan zaaigoed, of met wat stekken. Frambozen en bessen kun je bijvoorbeeld prima stekken. En na de bloei komen er aan aardbeienplanten ook stekjes. Jonkies noemen wij die. Om die reden kocht ik maar 3 aardbeienplanten. Als er straks stekjes aan komen, kweek ik die gewoon op en dan heb ik DV volgend jaar misschien wel 9 aardbeienplanten. Stapje voor stapje. Weetjewel?

Opgelucht

Hè, hè, opgelucht haal ik adem! Ik heb een paar dagen pittig veel bekkenpijn gehad. Pittig als in: me niet kunnen omdraaien in bed en niet kunnen zitten of liggen zonder pijn. Maar nu is het eindelijk weg. En hopelijk blíjft het weg! Al heb ik intussen wel een terugbelverzoek neergelegd bij de manueel therapeut, waar ik al een paar jaar regelmatig onder behandeling ben. Misschien is het zinvol om daar nog weer eens langs te gaan. Intussen doe ik super voorzichtig en laat zelfs het dragen van een dienblad vol kopjes en glazen nog aan anderen over.

Vandaag ging Jan weer voor het eerst naar school. Wennen hoor, ineens weer een knul die om 7 uur op de fiets moet zitten! Henk had juist vandaag een thuis-schooldag. Willem werkt nog altijd thuis. Koos had vandaag zijn laatste thuis-dag, sinds hij zijn sleutelbeen brak. Morgen mag hij weer gaan werken. Fijn hoor! Maaike had vandaag een vrije dag. Maar ´niets-doen´ staat niet in haar woordenboek. Nadat ze naar cello-les was geweest en Maria auto-rijles had gehad, hebben de meisjes de hele middag samen ingepakt voor de webshop. Daar was ik heel blij mee, want de week is snel om, als de maandag al afvalt.

We hebben vandaag weer alle maaltijden en koffie-momenten buiten gezeten. Voorlopig is het de laatste zonnige dag, als de weersvoorspelling uitkomt. Daar moesten we natuurlijk extra van genieten. Ik kijk mijn ogen uit op mijn kleine groententuin. Moet je eens zien wat een verschil in twee weken tijd:

19 mei

1 juni, ´s avonds na het gieten

Elke dag zijn er courgettebloemen.

En de eerste courgette kan bijna worden geoogst.

De aardbeitjes bloeien.

Zaterdag had ik nog wat kleine plantjes bij gekocht. Ook een rode kool-plantje. Van de vier, die ik twee weken geleden pootte, was er één plantje niet aangeslagen. Er was dus een gat in het rijtje en ik wilde er een nieuw plantje poten. Toen ik een plantje wilde pakken, zag ik dat het een kluitje was, waar er twéé in groeiden. Het leek me het proberen waard om die twee plantjes voorzichtig te scheiden en uit te planten. Als het lukt heb ik er dan toch mooi twee voor de prijs van één. Niet dat die plantjes duur zijn, overigens. Het is gewoon voor de fun.

Ik geniet deze dagen echt tot de laatste zonnestraal van het buiten-zijn.

Vanmiddag vroeg één van de kinderen: ¨Maham, wat gaan we vanavond eten?¨ Ik wist het nog niet. Ter plekke bedacht ik om te kijken, of er misschien een TooGoodToGo-pakket bij de supermarkt was. Dan zou ik me eens fijn laten verrassen. Jawel, er was er precies nog één. Ik betaalde 5 euro en de meisjes zouden de doos na 16.00 gaan halen.

Het was aan het einde van de middag nog even flink haasten met de pakketten van de webshop. Ik was nèt te laat klaar, om ze naar Sliedrecht te brengen. Willem en ik besloten ze dan maar samen weg te brengen en eens te kijken, of er in Papendrecht een goede vervanger was. Iemand had me al eens getipt over dit Postnl punt bij de Opel Centrale. We reden dus naar Papendrecht en ja! Dit is een fijne locatie! We hoeven er niet voor over de snelweg. Tot nu toe was er steeds geen file, maar het wordt steeds drukker en drukker. We reden er maar 13 minuten op. We werden vriendelijk geholpen en er was genoeg ruimte. Er stonden zowaar al 17 containers klaar! Willem ontdekte nóg een voordeel: je kunt je auto onder de overkapping van het tankstation leeg halen. Dat is vooral erg prettig als het regent. Natte dozen zijn zó niet fijn. De mevrouw achter de balie vertelde, dat als we er om kwart voor 6 zijn, alles nog dezelfde dag weggaat. Mooi geregeld. Dit gaat ons tijd, kilometers en stress schelen :-).

In de tijd dat Willem en ik heen-en-weer reden, waren Maaike en Maria de Magic Box bij de supermarkt gaan halen en Maaike was direct gaan koken. De box was zeer de moeite waard. Er waren verschillende pakjes vlees en groenten. Maaike kookte bloemkool en bakte 2 condonbleu´s en 2 schnitzels. Samen met wat gebakken aardappels (restje uit de koelkast), wat vega-balletjes en een bloemkoolsausje, was het echt smullen.

Na het eten ging ik maar weer een poosje op bed liggen. Rusten, rusten, rusten om m´n bekken weer pijnvrij te krijgen.

Ik sliep licht en hoorde op de achtergrond geluiden van deksels van potjes en een hoop gerammel. Het stoorde me niet, ik nam het alleen in de verte waar. Toen ik van bed kwam, zag ik waar het geluid vandaan gekomen was. Maaike en Maria hadden de kruidenpottenlade eens onderhanden genomen. Het ziet er nu weer uit, alsof de keuken nèt in gebruik genomen is!

En zo zijn we de hele dag zomaar lekker bezig. Er is tenslotte altijd wel iets te doen. We hoeven ons werkelijk nooit te vervelen. En dat doen we dus ook nooit :-).

#Bezuinigingstip 8 Het kan zinvol zijn om de TooGoodToGo-app op je telefoon te installeren. In ons geval kunnen we regelmatig een pakket scoren bij de supermarkt in ons dorp. Soms hebben ze er magic-boxen, andere keren brood-boxen. Het moet natuurlijk wel bij je passen. Als je bijvoorbeeld vegetarisch eet, heb je niets aan vlees of vleeswaren uit zo´n box. En als je er een eind voor moet rijden, is het voordeel van een geredde maaltijd natuurlijk geheel teniet gedaan. Bij zo´n supermarkt-box snijdt het mes voor ons aan twee kanten: we eten heel voordelig èn redden voedsel van de vuilisbak. In de box van vandaag zaten 4 slavinken, 2 cordonbleus, 2 schnitzels, een pakje katenspek, een zakje hutspot, een flinke bloemkool en 4 stronkjes witlof en dat kostte 5 euro.
Hier vind je de app.

Ná de vakantie; terug naar normaal.

Vanmorgen ben ik dan eerst toch maar weer eens naar de manueel therapeut geweest. Al weken had ik in steeds toenemende mate bekkenpijn. Waarschijnlijk heb ik een keer een misstap gemaakt en is er daardoor iets verschoven, waardoor mijn oude bekkenpijn weer terugkwam. Eerst had ik er af en toe last van en moest ik oppassen bij sjouwen of lang lopen. Ik hoopte, dat het vanzelf zou overgaan. Maar geleidelijk werd de pijn erger. Op den duur was het er continu en was het ook niet meer te negeren. Vooral liggen was heel pijnlijk, waardoor ik niet goed meer kon uitrusten. Hoogtijd voor een behandeling bij Stephan Blaisse, die me anderhalf jaar geleden ook van de pijn afgeholpen heeft.

De therapeut bleek een stagiair te hebben en vroeg, of het een probleem was, als deze meekeek. Nee hoor, helemaal niet. Door twee man sterk werd m´n nek bevoeld en m´n gekromde rug beoordeeld. En ja, ze zagen allebei hetzelfde. Er zat iets wat er uit ´gekraakt´ moest worden. De stagiair mocht m´n rug doen. Stephan nam m´n nek onderhanden. En daarna mocht ik ook nog even op de tafel komen liggen om het bindweefsel in mijn rug los te maken. Daarvoor kreeg ik een soort van hardhandige massage, waardoor ik even later met een knalrode rug thuiskwam. Ik ben weer helemaal soepel :-). Nog twee dagen moet ik rustigaan doen en dan kan ik dat bekken, als het goed is, weer even vergeten. Opluchting!

Verder ben ik vooral heel erg bezig om de draad na de vakantie weer op te pakken. Ik moet zeggen, dat ik nog niet in mijn ritme ben. Die bekkenpijn werkte dan ook bepaald niet mee. En verder heb ik het druk met ´onzichtbare´ dingen, zoals het balansen van de webshop en het veranderen van de prijzen in de shop vanwege de BTW-verhoging. Ook de BTW-administratie mag weer gedaan worden. Je snapt het al: ik voel me enorm in mijn element, maar niet heus.

Maar goed. Langzamerhand zal het vast wel weer normaal worden. Ik wil het waarschijnlijk veel te snel :-). Na de kerstvakantie is het sowieso altijd wel echt zo´n opstartmoment. Iedereen is dan erg uit zijn of haar ritme van alle bijzondere dagen. Vrijdagavond hadden we nog een laatste nieuwjaarsbijeenkomst en waren de ´verplichtingen´ (klinkt erger dan het was, de meeste waren fijn en gezellig) voorbij.

Henk vroeg, of we op zaterdag iets leuks zouden gaan doen, want hij had de hele kerstvakantie ´niets leuks gedaan´. Dat klopte niet echt, maar het klopte wel, dat we er haast niet uit geweest waren. En daar hadden ook wíj best zin in. Maar eerst was er zaterdagochtend de begrafenis van een vrouw uit onze gemeente, die Willem en ik wilden bijwonen.

Voor ´s middags had Willem een plannetje bedacht. Eerst zouden we naar Nijmegen rijden, om Jan daar op een school af te zetten waar een wedstrijd gamecuben was. Jan is al sinds de zomervakantie dol op cuben. Hij is bloedfanatiek en zo´n wedstrijd is smullen voor hem. Ook al was hij er gewoon als toeschouwer.
Daarna zouden Willem, Maaike, Henk en ik lekker gaan boemelen in het centrum van Nijmegen. Een vast plan hadden we niet. Maar dat hoeft ook niet voor een paar uurtjes.

Het was een goed plan. We zijn echt even fijn uit geweest. Nijmegen is leuk. Daar gaan we vast nog een keer heen.

Er was markt en dat vinden we altijd leuk. Willem, Maaike en Henk gingen een visje kopen bij Wilma Graat. Ha, ha, ´what´s in a name!´ Ik grapte nog tegen Willem: ¨Vraag jij eens of dat Wilma Graat is?¨ Flauwe woordgrapjes, die we graag maken :-).

Terwijl zij op hun gebakken visje wachtten (en ik misselijk werd van de lucht), liep ik heerlijk te drentelen door een grote toko daar in de buurt.

We keken ook op ons gemakje rond bij de kledingwinkel van het Leger des Heils, snuffelden uitgebreid rond bij Dille&Kamille, dronken koffie in de Hema (nog nooit zo´n grote Hema gezien!). Allemaal niets bijzonders, maar zomaar fijn. Ik heb het slenteren alleen zondag moeten bezuren met verschrikkelijke bekkenpijn. Maar ja. Dat was the afterparty :-(.

´s Avonds heb ik fijn achter m´n spinnewiel gezeten.

Dat is altijd zo´n rustgevende bezigheid. Breien en haken kunnen vaak ook zo therapeutisch werken. Vooral als je een gemakkelijk patroon hebt, met repeterende handelingen. De okergele muts is al af en een volgende muts staat op de pennen. Een legergroene nu. Zo´n klein handwerkje is meteen ook handig om overal mee naar toe te nemen. In de auto bijvoorbeeld, of naar het ziekenhuis.

Maandag hadden we voor het eerst een afspraak in het Sophia op ons nieuwe tijdstip: op maandag om 18.00 uur. Niet de allerhandigste tijd in verband met het eten. Maar wel heerlijk in verband met files. Op dat tijdstip is het naar Rotterdam goed te doen. En eer dat we naar huis gingen, waren er op de terugweg ook geen files meer. We waren (te) vroeg van huis gegaan, omdat ik er niet op durfde gokken, dat we zo vlot zouden reizen. We kwamen in een volledig lege wachtruimte aan, die tegen zessen echter gewoon bomvol zat. Nooit geweten, dat op die polikliniek het ook ´s avonds zo druk is!

M´n handwerkje kwam goed van pas :-).

Door de afspraak in het ziekenhuis ben ik ´s middags niet meer langs de groentenkraam geweest. Maar dat was niet erg, want nu kan ik deze week eens even alles op maken, wat er nog ligt. Aan groenten heb ik niet veel meer liggen, maar aan fruit nog zat. Dozen vol mango´s had ik nog staan.

Stel je voor: helemaal in Brazilië opgekweekt en geplukt, daarna de halve wereld over gereisd! Die gooi je niet zomaar weg. De helft van de mango´s was perfect. Daar heb ik jam van gekookt. De andere helft was prima, maar bruinig. Die heb ik samen met Maria gepureerd in de blender. Daarna jasten we een overschot aan mandarijnen door de juicer. Die mandarijnensap is samen met de geblendde mango´s een overheerlijke dubbeldrank.

We maakten gisteren 3 liter en vandaag nog eens vier. Wat een luxe! Ik ben bijna door m´n mango´s heen. Nog twee doosjes. Daar hoop ik morgen eens een blik op te werpen. Er staat ook nog een doos stoofpeertjes. Dat is wel een gezellig werkje voor ´s avonds op de bank. Voor de rest probeer ik toch ook wel een voorbeeld te nemen aan de kat. Ha, ha. Wat kan dat beest goed ontspannen :-).

Mijn dag in grote stappen

Mijn dag in grote stappen beschreven:
- de kookrubriek voor Terdege gemaakt
- bloem en meel ingepakt
- twee bezoekjes afgelegd

Is er verder niets te melden? Ach ja. Een klein verhaaltje dan :-).

Koos kwam vanmorgen extra vroeg uit bed. Hij moest de laatste hand leggen aan het inpakken van z´n tassen. De hele handel moest mee naar school: boeken, uniformen, sokken, handdoeken, sportkleding, sportschoenen, kisten en nog veel meer. Alles dus! En daar ´mocht´ hij de hele dag mee sjouwen. Dat is de sanctie op zijn opleiding (VeVa) voor als je op een dag iets vergeet mee te nemen. Koos was gisteren een boekje vergeten. Een boekje wat zelfs niet eens nodig was, die dag. Maar toch! Zo worden de jongens en meiden getraind om rücksichtslos te gehoorzamen en niets te vergeten. Niet voor watjes dus :-)

Het werken aan de kookrubriek van Terdege was een hele klus. Het had leuk kunnen zijn, ware het niet, dat ik vandaag helaas toch weer erge bekkenpijn had. Ach, wat heb ik lopen strompelen van het aanrecht naar m´n fotohoek en weer terug. Ik kon wel huilen. Van de pijn, maar ook van de teleurstelling, dat de bekkenpijn weer terug was.

Ik bakte een cheesecake. Lekkerrrr!

Aan het begin van de middag heb ik in een warm bad genomen, heb mijn bekkenbodem-oefeningen gedaan en ben een half uurtje gaan slapen. Halverwege de middag is de pijn gelukkig flink gezakt, naar standje ´zeurpijn´.

Ik pakte een flinke voorraad meel en bloem in voor de shop. Meestal heb ik daar een hulpje bij, maar vandaag moest ik het alleen doen. Dan is het best een klus. Maar goed. Al scheppend en wegend kon ik mijn gedachten laten gaan. En dan is het werk gedaan, voordat je er erg in hebt.

Maaike kwam thuis van haar werk en ging gezellig mee naar het postkantoor om de bestellingen weg te brengen. Ook moest ik nog naar Molenaarsgraaf om twee gereviseerde motorzagen op te halen. Helaas was daar een communicatie-fout in geslopen. De zagen waren nog niet klaar. Onverrichterzake reden we weer terug naar huis. Ik maakte rap een pan pasta en als toetje was er, heel luxe, een stuk cheesecake. Ik had het plan gehad om die bij de koffie te serveren. Maar Willem en ik hadden, onverwachts, twee bezoekjes af te leggen. Ach, als toetje smaakte hij minstens zo goed :-).

Losse eindjes en therapie

Toen ik vanmorgen thuis kwam bij moe vandaan, had ik eerst zin om even lekker te niksen. Nou ja...zin in niksen?  Het was eigenlijk iets anders: uitstelgedrag! Daarom sprak ik mezelf maar even streng toe (een ander doet het tenslotte niet): ¨Niks niksen! Hup, aan de slag, jij!¨

Als ik last heb van uitstelgedrag, is dat bijna altijd omdat er een hoop losse eindjes liggen te wachten. Die stapelen  zich stiekem op en op den duur draag je ze ongemerkt bij je als een loden last. Met uitstellen maak je de boel alleen maar erger, dus gewoon: beginnen!

En zoals dat altijd gaat met iets wat je voor je uit schuift: als je er eenmaal aan begint, valt het allemaal reuze mee. In een sneltreinvaart vloog ik er doorheen. Wat mailtjes beantwoorden, wat betalingen doen, wat dingen plannen, uitzoeken, regelen, bestellen. Dat soort dingen. Opgelucht liep ik om half 11 naar beneden. Alle dingen waar het bloed uitliep, waren opgelost.

Maaike was intussen ook beneden. Zij had eerst eens lekker uitgeslapen. Dat mag wel, na 8 dagen achter elkaar gewerkt te hebben! Energiek vroeg ze: zullen we weer wat gaan inpakken of zo? Leuk en lief bedoeld, maar vandaag had ik geen shop-dag, maar een was-dag op het programma staan. Of liever: een strijk-dag. Ik klapte daarom mijn strijkplank en m´n kruk uit en ging nog even een poosje aan de strijk.

Totdat het tijd was om naar de manueel therapeut te gaan. Ik was er best een tikje nerveus voor, hoor. Weer zo iemand, die van alles wil weten en aan aan je lijf gaat zitten. Maar goed, alles voor het goede doel. Ik wil zó graag van mijn bekkenpijn af.

De manueel therapeut ging compleet anders te werk dan de bekkenbodemtherapeut. Hij hoefde maar heel weinig van me te weten. Hij bekeek mijn rug van boven tot beneden en vroeg, of ik, misschien al lang geleden, een ongeluk had gehad, waarbij ik op mijn hoofd terecht gekomen was. Jazeker! Toen ik een jaar of 11 was, fietste ik tijdens een vakantie een steile hucht in Rhenen af, toen de ketting van mijn fiets liep. Het was een fiets met een terugtraprem en ik kon dus niet meer remmen. Mijn zus Maaike zat bij me achterop. Steeds harder en harder ging het. Op den duur ging ik slingeren, totdat we tenslotte heel hard vielen. Mensen die het zagen gebeuren verleenden eerste hulp. Wat waren we gehavend, Maaike en ik! Maar waar Maaike eraf kwam met enkel schaafwonden, had ik een groot gat in mijn hoofd en een wond aan mijn kin. Ik moest naar de eerste hulp om alles te laten hechten. Er zijn toen minstens 12 hechtingen in mijn hoofd en 2 in mijn kin gegaan. Toen ik dit in het kort verteld had, vroeg de therapeut, of ik misschien ook regelmatig last heb van hoofdpijn. Jazeker! ¨Precies,¨ wist de therapeut, ¨dat is allemaal het gevolg van dat ongeluk.¨ Ok?! Dit is best typisch. Vorig jaar heb ik namelijk te kampen gehad met ontstekingen in mijn verhemelte. Toen ik uiteindelijk een voortand moest laten verwijderen bij de kaakchirurg, was deze dezelfde mening toegedaan als de manueel therapeut: die ontstekingen waren een gevolg van (heel) oud letsel naar aanleiding van een ongeval. Raar, dat zoiets dan 40 jaar na dato ineens zó terugkomt!

Lang verhaal kort: de therapeut kraakte mijn nek. Ieuw! Eerst de ene kant, daarna de andere. Vervolgens masseerde hij nog twee nekspieren los en dat was het voor vandaag. Volgende week gaat hij aan mijn bekken werken. En ik kreeg het uitdrukkelijke advies om elke dag minstens anderhalve liter water te drinken. Dat advies had de bekkenbodemtherapeut ook al gegeven en volg ik bloedserieus op :-). De manueel therapeut vond het trouwens geen enkel probleem, als ik ook nog bij de bekkenbodemtherapeut bleef. Dat bijt elkaar niet. Prima. Dan zetten we gewoon breed in.

De therapeut had gezegd, dat ik pijn kon krijgen, of juist ontspanning zou ervaren. Eerst kwam de ontspanning. Ik heb vanmiddag een uur lang diep en ontspannen geslapen! Daarna kwam de pijn. De aanhoudende, brandende bekkenpijn, maar ook wat last van mijn nek. Ik moet zo rustig mogelijk doen en niet teveel willen en moeten de komende dagen. Oeps. Dat is echt een opgave voor me! Maar ik doe mijn best.

Het was tijd om nog andere losse eindjes weg te werken. Of liever: om voorraad weg te werken. Ik wil schoon schip maken, zodat de vriezer weer eens leeg komt. Er zaten nog wat spareribs in, die ik vòòr de zomer had gekocht voor op de bbq. Maar we hebben niet vaak de bbq aan gehad en de zomer loopt al aardig op z´n eindje. Ik bedacht, dat ik ooit een recept gezien had van spareribs uit de slowcooker en dat leek me wel wat. Ik googlede wat en vond een recept wat me wel lekker leek: https://www.culy.nl/recepten/culy-homemade-spareribs-uit-de-slowcooker-met-pittige-barbecuesaus/ Alle ingrediënten ervoor had ik in huis, behalve Sriracha. Nooit van gehoord! Maar je kunt het vervangen door een ´pittige saus´, dus nam ik gewoon sambal. Daar zijn we hier wel dol op. De spareribs gingen met alle ingrediënten in de slowcooker en al snel verspreidde zich een heerlijke geur.

Daar had ik verder geen omkijken meer naar :-). Maaike was nog steeds beschikbaar om me te helpen en we gingen gezellig samen de webshop-bestellingen klaarmaken. Het is echt een genot om te doen, nu alles opgeruimd en aangevuld is! Sowieso heb ik er altijd plezier in, om de pakjes klaar te maken. En Maaike al niet minder. Echt leuk om zo samen te werken.

We waren lang voordat ik naar het postkantoor moest al helemaal klaar en dus schoof ik nóg maar weer even achter de strijkplank. Ik was nog niet door m´n strijkberg heen ;-). Maaike maakte intussen een flinke pan spercieboontjes schoon. En om half 5 waren we allebei klaar om naar het postkantoor te gaan.

Bij thuiskomst ging ik de keuken in om voor de maaltijd te zorgen. Hoewel ik zelf geen/nauwelijks vlees eet, vond ik de spareribs echt heerlijk geuren en er ook lekker uitzien. In mijn enthousiasme stuurde ik Willem alvast een digitaal voorproefje van wat hem te wachten stond :-).

Het werd weer een lekkere en gezellige maaltijd. Ik had rijst en spercieboontjes bij de spareribs en weer een fruitsalade toe.

Meloen, banaan, witte grapefruit, rode grapefruit.
Wat een rijkdom!

Maaike trakteerde vanavond bij de koffie op taart. Het schip met dubbeltjes was bij haar weer binnen gevaren :-). Tja, dat mag je best vieren, hoor :-)

Een shop-dag

Ongelofelijk hoe snel je weer in je oude ritme zit! Voelde het gisteren nog heel ´nieuw´ om weer in vol ornaat aan de ontbijttafel te zitten, vandaag was het heel gewoon. Wat ook gewoon was: het brood. Tenminste, Jan maakte de opmerking: ¨Gelukkig hebben we weer gewóón brood.¨ Eerst begreep ik niet wat hij bedoelde. Hij bedoelde dat er weer ´gewoon, zelfgebakken, brood´ was. Inderdaad! In de vakantie heb ik weleens brood in de winkel gekocht, als dat zo uitkwam. Maar dat wordt hier nooit echt gewaardeerd. Grappig dat ze zelfgebakken brood ´gewoon´ vinden en dat gewone waarderen. Ook vandaag werd er weer gewoon brood gebakken. Twee rechttoe, rechtaan bruine broden en één met pompoenpitten erdoor. Lekker!

in de narijs, klaar om in de oven te gaan

en smullen maar

Het opruimrondje duurde een stuk korter dan gisteren en de wassen konden fijn buiten drogen.

Ik besloot er een shop-dag van te maken. Niet dat ik op stap ging om te shoppen, maar ik ging aan m´n webshop werken. Er stond weer aardig wat klaar om in te pakken, om uit te pakken, om te prijzen en om in de schappen te zetten.

Net toen ik me geïnstalleerd had met weegschaal, zakken, etiketten enzovoorts, kwam Maaike beneden: ¨O, gaat u inpakken? Zal ik helpen?¨ ¨Ja, graag! Super!¨ Samen inpakken is 100 keer gezelliger en bovendien schiet het natuurlijk veel meer op. We schepten, wogen, stickerden en plakten lekker snel door. Om half 12 namen we pauze met een ijsje in het zonnetje. Daarna hadden we nog een half uurtje voor de lunch. Wat zouden we het beste kunnen doen? Laten we gewoon de shop goed opruimen, spiegelen en stofzuigen. Goed plan! In één ochtend is m´n shop veranderd van een chaos in een nette tent. Ik ben helemaal blij!

Vanmiddag was het een feest om de bestellingen klaar te gaan maken. Ik kon alles zó pakken en had zelfs genoeg ruimte om alle dozen in de shop klaar te maken. De laatste weken zat ik in de gang :-).

Maria hoefde vandaag maar kort naar school en had vanmiddag niets te doen. Ze zag me appelringen inpakken en vroeg: ¨Zal ik vanavond nieuwe appelringen maken?¨ ¨Prima, hoor. Maar je mag het nú ook wel doen. Het oventje is net leeg.¨ OK. Maria gaf eens een flinke slinger aan de appelschiller en legde het oventje weer helemaal vol. We hebben heel wat appels staan en ik wil proberen om deze week een voorraadje gedroogde appelringen te maken, waar we een poosje mee toe kunnen. Ik maak ze niet alleen voor in de webshop, maar ook voor onszelf.

Er staat altijd een grote glazen stopfles met appelringen op het aanrecht voor wie trek heeft. Lekker gezond snoepen. Snoep uit de winkel heb ik nauwelijks meer in huis. Ik vergeet het domweg te kopen. Toen zaterdag de kleinkinderen zouden komen, moest ik eraan denken om even wat snoepjes te kopen voor in de trommel. Want oma´s horen snoepjes te hebben, toch ;-)?

We aten vanavond weer uit de agf-voorraad van de markt: witlof. En ook vandaag was er weer een grote schaal fruit toe: meloen, banaan, mango, grapefruit. Wat een rijkdom toch!

Ik had vandaag een heel stuk minder last van mijn bekken, gelukkig. Of beter: vandaag had ik er last van, gisteren en de dagen ervòòr had ik er pijn aan. Dat is een heel verschil. Vrijdag moet ik weer naar de bekkenbodemtherapeut. En voor donderdag heb ik, op aanraden van een bloglezeres, een afspraak gemaakt bij een manueel therapeut. Hopelijk heeft één van beiden (of misschien wel allebei) de oplossing.

Zomervakantie 2017, dag 32; het galgenmaal

De dag stond vandaag in het teken van afscheid nemen. Alles een laatste keer: laatste keer ´Goedemorgen, heeft u een beetje kunnen slapen?´, laatste ontbijt, laatste lunch, en natuurlijk: het galgenmaal. Het klinkt allemaal dramatischer dan het is, hoor. Want hoewel moe nu weer naar haar eigen huis is, is uit het oog uiteraard niet uit het hart.

Moe wilde graag kiezen wat we als galgenmaal zouden eten. Stamppot rauwe andijvie, was de wens. Prima, hoor. U vraagt, wij draaien :-). Wij vinden dat zelf ook heel lekker. Ik maakte het klaar met spekjes en blokjes feta. Mjammie.

Er was een extra feestelijk toetje van drie soorten yoghurt als afsluiter.

Willem z´n jongste broer kwam koffie drinken en daarna zijn we in optocht naar moe d´r flat gegaan. Het was een complete volksverhuizing: bed, relaxstoel, kleding, krukken, medicijnen, enzovoorts enzovoorts. Het is hier gewoon leeg en hol!

Het was bijzonder fijn om te zien en te horen, dat moe weer blij was om thuis te zijn! En ik zal nu ook wel heel blij zijn, als alle kinderen thuis zijn. Het heeft nu echt allemaal lang genoeg geduurd naar mijn zin. Als het goed is, is Leendert nu aan de thuisreis begonnen. Die duurt bij elkaar 34 uur en de jongens hopen dus zaterdagochtend op Schiphol aan te komen. Hans stuurde een appje met een foto van een zandstorm, waar hij in zat. Thea (de vriendin van Leendert) stuurde een filmpje van paniek vanwege brand nabij de camping waar ze is. Het is toch verre vanzelfsprekend als iedereen weer gezond en wel thuis mag komen...

Morgenochtend heb ik de afspraak bij de bekkenbodemtherapeut. Ik ben er heel benieuwd naar! Ik heb de afgelopen anderhalve week steeds goed opgelet wanneer en waar ik pijn had. Juist omdat ik het jarenlang heb genegeerd, had ik dat niet echt helder. De ontbrekende informatie mag Willem geven, want hij gaat mee. Daar ben ik blij om. Wie kent me beter, dan hij?!

Zomervakantie 2017, dag 30; moeizaam

Gelukkig komt het niet vaak voor, maar vandaag was een dag die erg moeizaam verliep. Vanaf het einde van de ochtend had ik erge pijn (bekken) en ik heb me echt de dag door moeten slepen. Maar ja.

De dag begon met iets leuks: meneer Knulst kwam al vroeg meten voor onze raambekleding.

Nu nog een week of zes wachten en dan komen onze gordijnen. Wat zal dat fijn zijn! Wij hebben de rolgordijnen van de vorige bewoners nog hangen en die zien er echt niet meer uit!

Onze vloer komt ook bij Knulst vandaan en meneer Knulst ontdekte een beschadiging. Maria liet vorige week een plank uit haar handen vallen en dat zorgde voor een putje in de vloer. Wij wisten dat zo´n beschadiging heel eenvoudig te repareren is door een pvc-strookje te vervangen. Maar hoe dat precies in z´n werk ging, dat wisten we dan weer niet ;-). Geen nood. Meneer Knulst deed het wel even voor! Het was inderdaad kinderlijk eenvoudig: een kwestie van het beschadigde strookje verwarmen met een föhn. Het strookje er uit wippen met iets van een plamuurmesje of iets dergelijks. De lijm eronder ook heel even iets verwarmen met de föhn en daarna een nieuw strookje erop leggen. Klaar! Wat is dat fantastisch, zeg!

Na de koffie verdween ik achter mijn strijkplank. Ik had gisteren enorm veel gewassen en nu dus een flinke berg strijk. Helaas kreeg ik erg pijn. Waarschijnlijk van het lange staan. Er kwam weinig terecht van de andere plannen die ik had.  Ik heb eigenlijk alleen maar het hoognodige gedaan: de webshop-bestellingen klaargemaakt en naar de post gebracht, de gisteren schoongemaakte aardbeien tot jam gekookt en avondeten klaargemaakt. Vanavond heb ik zo ongeveer voor de sier met mijn haakwerk op de bank gezeten. Ik probeerde wat te produceren, maar het ging beslist niet van harte.

Maria was vandaag een stuk productiever! Ze had gisteren een apparaat gekocht, waarmee je drie verschillende maten cupcakes kunt bakken, om daar taartjes mee te maken. Maria is dol op bakken en had zo´n zin in dat apparaat! Nu hebben alle kinderen hier van ons wat vakantiegeld gekregen en dus zei ik: ¨Koop het dan van je vakantiegeld!¨ Dat vond ze een goed idee. We kochten het apparaat voor 15 euro bij Xenos. Dat is heel goedkoop, want online vonden we hetzelfde apparaat voor 35 tot wel 50 euro!

Vanmorgen toog Maria vol verwachting aan het bakken. En, Yes! Het lukt meteen heel goed. Met een simpel cakebeslag bak je met het apparaat in vier minuten zes cakerondjes, waarmee je twee taartjes kunt maken.

Die taartjes moesten daarna natuurlijk versierd worden. Dat duurde wat langer dan vier minuten :-). Maria is er een hele tijd mee bezig geweest, maar ze zien er dan ook werkelijk prachtig uit!

Alsof al die creativiteit nog niet genoeg was, heeft ze vanavond nog een hele poos heerlijk zitten tekenen. Iets wat ik enorm bewonder, want zelf ben ik qua tekenen het kleuterschoolnivo nooit te boven gekomen. Maar Maria kan het prachtig. Fijn hoor, zo´n welbesteed vakantiedagje. Het was helemaal niet erg, dat het nat en grijs was!