dinsdag 25 januari 2011

Voorjaarskriebels

Ik gun me nauwelijks de tijd om een logje te schrijven. Ik heb me volledig overgegeven aan de voorjaarskriebels. Tijd voor een intensieve opruim- en schoonmaakronde!! En zeg nu zelf, als je zulke kriebels hebt, moet je daar maar onbekommerd aan toegeven, want die motivatie en inspiratie is er op andere momenten toch minder ;-).
Afijn, stukje bij beetje wordt het hier netjes en schoon. Ik ben op twee fronten tegelijk bezig. Het ene front is de keuken. Daar ben ik 's avonds in bezig. We hebben een open keuken en als ik dan een keukenkastje aan het uitsoppen ben hoef ik niets te missen van wat er in de kamer gebeurt. Op die manier is het niet ongezellig, om 's avonds aan het soppen te zijn. Ik houd het trouwens wel beperkt hoor. Eén kast per avond vind ik wel weer eens genoeg. 't Knapt lekker op en de voorraad spulletjes voor de kringloop groeit iedere dag aan. Ruimte in je huis = ruimte in je hoofd!
Het andere front is de (inpandige) garage. Daar ben ik overdag in bezig. Uiteraard met horten en stoten, want de gewone dingen moeten ook doorgaan. Mijn garage is mijn opslag. Niet alleen voor levensmiddelen, maar ook voor laarzen, skeelers, schaatsen, wijnmaakspullen, weckspullen, naaispullen enzovoorts enzovoorts. En ja, het was daar langzaam maar zeker een enorme puinhoop geworden. Nu pak ik steeds een vak of een plank, ruim hem leeg, maak hem schoon, kijk alle spulletjes die eruit kwamen na en zet die schoon weer terug. Wat word je daar blij van :-).

Intussen genieten we ieder uur van de dag van ons houtfornuis. Het is geweldig hoeveel warmte we ervan hebben. Zoals ik al schreef is hij aangesloten op de CV. Op zich was dat niet zo'n hele operatie. Er hoefde alleen maar een gat naar de gang geprikt worden. Daar hangt een radiator en daar komt de kachel het CV-circuit binnen. Daar hangt ook het benodigde aansluitset, wat inmiddels netjes afgetimmerd is. Het hele huis is nu heerlijk warm. Ik kan gewoon de deuren laten openstaan, zonder dat de temperatuur in de kamer meteen zakt. Ook merk ik, dat het 's morgens bij het opstaan nog fijn warm is. Vanmorgen was het nog 19 graden in de kamer! En dat terwijl ik gisterenavond na een uur of 9 toch geen hout meer in de kachel gedaan had. We verbruiken duidelijk minder hout dan bij de vorige kachel, terwijl we een hogere opbrengst hebben. Ik heb inmiddels ook al het een en ander gekookt op het fornuis en er staat steeds een ketel water op, zodat er warm water voorhanden is voor koffie, een sopje of wat dan ook. De oven is ook al uitgetest. Ik vind het nog moeilijk om hem op 200 graden (nodig voor brood) te krijgen. Maar dat zal ik vast wel leren. Zaterdag heb ik banaan-kokos muffins er in gebakken. Die waren prima gelukt. Maandag probeerde ik brood, maar ik kreeg de temperatuur niet hoog genoeg. Dus heb ik de broden maar in m'n gewone oven gedaan. Gisteren ben ik er eens echt voor gegaan en heb de oven gestookt en gestookt en warempel, ik kreeg hem op 200 graden. Ik hoefde toen echter geen brood te bakken, want ik had er maandag al 5 gebakken. Maar omdat ik het zonde vond om die heerlijk warme oven niet te benutten heb ik er maar snel een plaat bladerdeeghapjes in gezet. Lekkerrr :-)
Wat ons beteft is het kachelverhaal volledig geslaagd!



Nieuw blogje

vrijdag 21 januari 2011

Daar is hij dan!!



Eindelijk is hij er: onze kachel! Helemaal hoe we het wensten: een houtkachel, waarop je kunt koken, waarin je kunt bakken én die op de CV is aangesloten. Het is een kachel van het merk Nordic Fire en we kochten hem bij Van Roon en Zoon.Gisteren zijn drie mannen een hele dag bezig geweest om de klus te klaren. Maar toen ze om half 6 wegreden brandde de kachel en was het hier heerlijk warm! Het is wel even wennen allemaal. Het stookt weer heel anders dan de kachel die we hiervóór hadden. En ook is de wamte totaal anders. Eerst hadden we één warme ruimte: onze woonkamer. En dan eigenlijk ook nog één echt warme hoek: bij de kachel. Maar nu is ons hele huis warm. Ik merk meteen, dat ik nu niet de hele dag roep: "Doe de deur dicht", want er komt veel minder kou uit de gang of de bijkeuken. Ik popel om het bakken te gaan uitproberen. Dat begrijp je wel. Maar ik moet van mezelf eerst troep ruimen en heb net uitgestelde administratie bij zitten werken. Wat moet dat moet ;-)
Er moet trouwens nog wel het één en ander aan klusserij gebeuren, nu de kachel staat. De woonkamer moet worden gewit en in de gang moet er wat afgetimmerd worden. En van het één komt dan meestal het ander. Zo moet bijvoorbeeld ook de kapstok worden verhangen. En als dat allemaal weer netjes is moeten we eindelijk ook de schade van de lekkage van vorig jaar herstellen. Helemaal op het einde van het lijstje staat: afwerken kachel. We willen namelijk de boel rond de kachel een beetje 'aankleden'. Iets van een schouwtje laten timmeren of iets dergelijks. Maar behalve tijd kosten zulke dingen nu eenmaal ook (veel) geld. Eerst sparen maar!

woensdag 19 januari 2011

Bietjes in zoetzuur

Wie besparen wil (en op het milieu wil letten) zal zoveel mogelijk met de seizoenen mee koken. Een echte seizoensgroente in januari zijn bietjes. Of, zoals we dat in de omgeving van Rotterdam zeggen, kroten. Ze zijn lekker goedkoop (ik zag ze vandaag 3 kilo voor 1,99) en je kunt er van alles mee doen. Ik heb maar eens wat potten bietjes in zoetzuur gemaakt. Fijn om zo op voorraad te hebben staan. Ik heb er weckpotten voor gebruikt, maar omdat niet iedereen weckspullen heeft, deed ik er ook een gewone schroefdekselpot bij. Dat werkt in feite precies hetzelfde.
Nou, doe je schort maar voor en houdt de sopemmer in de aanslag. Kroten koken geeft nu eenmaal troep :-).

Ik kook bietjes altijd in de snelkookpan. Dat levert behalve tijdwinst ook gasbesparing op. Drie kilo bieten gaan precies in een zes-liter pan. Ik breng de pan onder druk en houdt die zo een kwartier op een kleine pit. Daarna draai ik het gas uit en laat de boel rustig afkoelen. Als de bieten (eindelijk) zijn afgekoeld, zijn ze meteen ook gaar. Na het koken pel/snijd ik de schil er vanaf. Zomerbietjes hebben vaak zo'n fijn dun schilletje. Maar van deze winterbieten moest ik de schillen eraf snijden.



Daarna kan je ervoor kiezen om de bietjes te schaven (in plakjes) of te raspen. Ik heb gekozen voor de plakjes.



Toen de bietjes keurig in plakjes klaarstonden, begon ik aan het inmaken. Eerst prepareerde ik de benodigde potten. Ik zet mijn weckpotten altijd brandschoon weg. Als ik ze dan ga gebruiken, spoel ik ze alleen even om en zet ze twee minuten in de magnetron. Dan zal ook die allerlaatste verstopte bacterie vast wel dood zijn :-). Ik kookte de rubberen ringen uit in een pannetje op het gas en maakte meteen het zoetzuur kruidenmengsel klaar. Hiervoor deed ik het volgende in een grote pan: 700 ml. inmaakazijn, 400 gram suiker, 4 laurierbladen, 7 zwarte peperkorrels, een eetlepel zout en een flinke ui (in flinterdunne ringen gesneden).



Ik bracht alles aan de kook, deed de geschaafde bietjes erbij en liet het nog een minuutje flink doorkoken. Daarna schepte ik de potten vol, sloot ze af en zette ze in een grote pan. Ik weckte het hele zaakje 45 minuten op 100 graden.



Weer een kleine aanvulling op mijnvoorraadje zelfgemaakte 'gemaksvoedsel':-)

Advertorial

Er is een nieuwe adverteerder en die wil ik graag aanbevelen: Boekenstek. Bij Boekenstek kan je terecht voor een breed scala aan (reformatorische) boeken. Je vindt er o.a. theologische boeken, kinderboeken, romans, geschiedenisboeken enzovoorts. Heel veel tweedehands en zelfs antiek, maar ook nieuwe boeken zijn er bij Boekenstek te vinden. En is er een boek waar je al lang naar op zoek bent, dan kan je bij Boekenstek ook je zoekopdracht plaatsen. Als je net zo'n boekenfreak bent als ik, zal je ongetwijfeld ook genieten van het blog van Boekenstek (zie mijn leeslijst). Veel boekensnuffelplezier gewenst!!

donderdag 13 januari 2011

Op stoom

't Duurde even, maar eindelijk ben ik goed op stoom. Maandag was het de eerste dag in het nieuwe jaar, dat iedereen naar school en werk vertrok. En, zo zit ik nu eenmaal in elkaar, ik had natuurlijk de grootste plannen! Na zo'n beetje drie weken aanlummelen en feesten was ons huis van onder tot boven rommelig. En dan hebben we het nog niet over de achterstand in was en strijk. Maar: wie rekent, mag over rekenen. Mijn planning liep meteen de eerste dag al behoorlijk in de soep. Om kwart over 10 belde mijn vriendin, of ik 's middags op twee koters kon passen. En zeg dan eens 'nee', omdat je het zogenaamd zo druk hebt met je huishouden. Dat kan ik niet. Dus werden er om half 1 een babietje en een peutertje naar binnen geschoven. Ik had alles snel kindveilig gemaakt en mijn strijkplank uitgeklapt. Dat leek me het gemakkelijkste karweitje waarbij ik de peuter in de gaten kon blijven houden. Het strijken schoot echter niet op. Eerst moest peuter getroost worden, daarna baby geflest, vervolgens peuter verschoond enzovoorts. Maar goed, dat ritme ken ik nog al te goed. Je moet gewoon je versnelling een tandje lager zetten.

Dinsdag had ik de lat voor wat betreft m'n huishoudelijk werk een stukje realistischer (dus lager) gelegd. Ik had alleen de ochtend maar om even door te gassen. 's Middags kwam schoonmama een bakkie doen en daarna kwam de kapper. Nu hoef ik die man z'n hand niet vast te houden, maar toch ben ik er soort druk mee, als hij er is. Al is het alleen maar om te regelen wie 'mag'. Er wordt hier namelijk altijd gediscusieerd en geruzied, wie er 'eersie' en 'tweesie' enzovoorts mag :-).
Intussen was Willem met schele hoofdpijn thuis gekomen uit z'n werk. Ik denk, dat het spanningshoofdpijn was. 's Maandags was hij op één dag heen en weer naar Engeland geweest (met de auto) en had heel wat kilometers gereden en heel wat uurtjes gemaakt. Als kers op het ijsje mocht ik 's avonds naar school voor de jaarlijkse schoonmaak. Halverwege het schooljaar is er altijd een week waarin 's avonds door alle moeders een avond wordt gepoetst. Dan doen we de dingen die het schoonmaakbedrijf niet doet. Allemaal prima, nuttig en gezellig, maar toen ik om half 10 thuiskwam heb ik niets meer gedaan. Ik was gaar!

En toen was het alweer woensdag. Eindelijk een dag zonder buitenissigheden. Nou ja, één kleintje dan. Op woensdag breng ik Koos altijd naar Dordrecht, naar mijn zus. Op de heenweg heb ik eindelijk de leest opgehaald, die ik een paar weken geleden via Marktplaats kocht. Ik moest ervoor in Papendrecht zijn en dat is mooi op de route. In het kader van "Dat doen we zelf wel" ga ik een poging wagen schoenen te lappen. Sinds de Hema geen schoenreparatiespullen meer verkoopt, dacht ik dat de zelfklusserij wat dat betreft compleet was uitgestorven. Maar niets is minder waar. Dit soort spullen bestel je gewoon online. Ik heb niet de illusie dat ik meteen vakkundig ben, maar proberen kan ik het allicht. Ik kocht een antieke leest voor maar 8 euro en kreeg er gratis een mooi verhaal bij. De meneer die hem verkocht vertelde, dat de leest al zo'n 70 tot 80 jaar oud moet zijn. Hij was nog van zijn vader geweest. Hij wist nog dat zijn vader aan de eettafel schoenen zat te lappen en dat de benedenbuurvrouw daar niet blij mee was. Dat veranderde echter toen vader aanbood buurvrouws schoenen ook te lappen :-). Mooi toch?
Maar behalve dit kleine uitstapje heb ik gisteren braaf gehuishoud (zal vast geen goed woord zijn, maar klinkt toch leuk). De kerstvakantierommel is zo'n beetje verdwenen, al het logeerpartijtjesbeddengoed weer in de kasten en de was en strijk zijn ook weer aardig bij. Hoera!
Gisteravond laat vond ik dat ik nog één ding 'moest' doen. Ik had al vóór de kerst een echt bakkersrecept voor koekjes van Geertje gekregen. En dat had ik nog steeds niet uitgeprobeerd. En aangezien de koekdoos al twee dagen leeg was, besloot ik om half 11 dat er koekjes gebakken moesten worden :-). En daar heb ik geen spijt van. Het was een feest om heerlijke roomboterkoekjes te bakken. Trijnie, die al naar bed was, kwam prompt naar beneden. "Jij was toch naar bed?", vroeg Willem. "Ja," zei Trijnie, "maar ik ruik zulke lekkere dingen". En prompt er achteraan: "Maham, mag ik er eentje?" :-)

Voor wie ook graag koekjes bakt volgt hier het recept:

400 gram zelfrijzend bakmeel
200 gram roomboter
100 gram margarine
200 gram witte basterdsuiker
1 zakje (of een eetlepel) vanillesuiker
1/2 zakje (of twee theelepels) bakpoeder
1 snufje zout
Kneed de ingrediënten tot een bal. Maak er rollen van en snijd daar plakjes van. Of, als je meer tijd hebt, rol het deeg uit tot een lap en steek er met een koeksteker koekjes uit. Leg de koekjes op een bakplaat en bak ze in ongeveer 15 minuten op 180 graden (heteluchtoven 160 graden) gaar en bruin.

De hoeveelheid deeg is best groot. Je kunt natuurlijk de hoeveelheid halveren, óf maar een deel van het deeg bakken en de rest (goed verpakt) in de koelkast bewaren tot een volgende bakronde.
Ik bakte van dit basisdeeg vier soorten koekjes. Eén deel werd gewone rechttoe, rechtaan koekjes. Eén deel kreeg er een amandel ingedrukt. Eén deel werd bestrooid met een mengseltje van suiker en kaneel. En van het laatste deel maakte ik dubbele koekjes met jam ertussen.`




Regelmatig krijg ik de vraag of zelf bakken voordeliger is dan kopen. Ik heb de kosten voor de grap eens uitgerekend. De kosten voor bijna een kilo heerlijke roomboterkoekjes bedragen ongeveer 2,50 en dan heb ik ruim gerekend. Als je ieder dubbeltje moet omdraaien kan je nóg voordeliger uit zijn, door de roomboter te vervangen door margarine.

Ik heb juist ook van verschillende kanten de vraag gekregen, hoe ik zelf wasmiddel maak. Ik heb er al eens eerder over geblogt. Zelf wasmiddel maken is kinderlijk eenvoudig. Je raspt 80 gram marseillezeep en lost dit op in een deel van 5 liter warm water. Als de zeep is opgelost doe je de rest van het water erbij en je laat het geheel een nachtje staan. Je hebt dan een lobbige substantie. Marseillezeep koop ik op de markt. Marseillezeep is ook online te bestellen (marseillezeep intikken bij google). De zeep ruikt heerlijk, maar zo verdund in de was blijft er weinig geur over, vind ik. Je kunt, als je graag een geurtje aan je wasgoed hebt, een paar druppels etherische olie toevoegen. Het wasmiddel kan gewoon in het zeeppoederbakje, maar je kunt nog beter een scheut in een wasbol doen en die tussen het wasgoed stoppen. Eventueel doe je er nog een schepje soda bij. En wassen maar....
Sinds een maand gebruik ik dit wasmiddel ook als schoonmaakmiddel. Het ruikt lekker en werkt prima. Ik doe een scheutje in een emmer, doe er wat water bij, kluts er even flink met de garde door en vul de emmer af. Zo heb je een soppie voor een prikkie.

En nu ga ik maar snel weer huishouden :-)

P.S. wie nog een gesigneerd boek wil kopen, kan me mailen. Ik hoop volgende week nog een keer boeken te verzenden.

donderdag 6 januari 2011

Eten en drinken

Zorgen voor eten en drinken is voor iedereen iets wat iedere dag terug komt. En mensen die het zuinigaan moeten doen, zijn dan ook altijd bezig te proberen om met weinig geld de magen gevuld te krijgen. Dat doen wij hier ook al jaren. Natuurlijk is er op eten en drinken best wel te besparen. Toch merk ik dat het huishoudgeld niet eerst en vooral aan eten en drinken op gaat, maar juist aan allerlei andere dingen. Dingen als schoeisel, een zwemleskaart, blokfluitlesgeld, de kapper, kadootjes enzovoorts. Maar goed, we blijven gewoon zuinigaan doen met onze uitgaven aan eten en drinken en kunnen op die manier al die andere dingen ook wel bekostigen. Zorgen over eten en drinken zouden er eigenlijk sowieso helemaal niet moeten zijn. Willem en ik hadden het er vorige week nog met elkaar over: we hopen dit jaar 25 jaar getrouwd te zijn. We hebben heel wat meegemaakt. Veel goede dingen. Maar ook veel (financiële) tegenslag. Toch heeft het ons nog nooit aan iets ontbroken. Toch was er iedere dag eten en drinken en vaak zelfs in overvloed. Daar kunnen we ons dan weleens over verwonderen. We ervaren dat als een geschenk van God. Gisteren stonden we daar opnieuw bij stil. We waren naar de Nieuwjaarsbijeenkomst van mijn familie geweest. Het was erg gezellig. Mijn ouders hadden een zaaltje gehuurd en door een cateringbedrijf een buffet laten verzorgen. Na afloop werd het overgebleven voedsel bij elkaar gedaan en we kregen een krat vol eten mee: nasi, satéh met saus, vlees enzovoorts. Genoeg om nog een keer heerlijk van te smullen. Toen we thuis kwamen stond er een emmer op de stoep. De jongens die als eerste bij de deur waren vroegen zich al af wat dat nu toch kon zijn. Maar er lag een briefje bij: Hierbij een gans. Van C. en fam. Dat is toch bijzonder! Met zo'n kadootje weten we hier wel raad :-). Daarbij kregen we van twee kanten ook nog de liflafjes uit kerstpakketten toegestoken. Vooral oudere mensen weten daar niet zo goed raad mee. Maar hier komt het best wel op, die aparte kaasjes enzo. En zo eten we deze week erg voordelig. Dat compenseert dan weer dingen als de accu van de auto, die toch kapot bleek te zijn. Wim is automonteur en heeft er een nieuwe ingezet. Op die manier kost het geen arbeid, maar de accu was maar liefst 80 euro. Dat zijn de minder leuke uitgaven.

Vandaag is Willem weer naar z'n werk. Dat zal wennen zijn! Zelf wil ook hard aan het werk. Alhoewel we vanmiddag bij een jarig nichtje verwacht worden. Het blijft een rommelige week. Gisteren ben ik nog met Hans naar de stad geweest voor wat nieuwe kleding. Hij groeit erg hard op dit moment en had een nieuw zondags pak nodig. Het is leuk kopen, nu in de uitverkoop. Toch moet je (juist) dan blijven winkelen met een briefje. Het is erg verleidelijk om iets te kopen omdat het zover afgeprijsd is in plaats van dat je het koopt omdat je het nodig hebt. Vlak voordat ik weg ging zei ik nog tegen Willem, dat ik misschien een nieuwe tas zou kopen. Ik doe het al maanden zonder, omdat de vorige het begeven had. En laat ik nu tegen een prachtig koopje aanlopen! Een echt leren tas, afgeprijsd van 29,95 voor maar 5 euro. Op dat moment bedacht ik, dat ik misschien ook een voordelige portemonnee zou kunnen scoren. Ook mijn portemonnee was aan vervanging toe. Ik heb altijd een echt leren huishoudportemonnee en doe daar jaren mee. Maar op een dag is zo'n ding toch echt finaal versleten. En ja, ook bij de portemonnees was er een uitverkoopbak. Ik zocht een handig (veel pasjesruimte!) exemplaar uit, afgeprijsd van 29,95 voor 17 euro. Bij de kassa bleek hij nog verder afgeprijsd, namelijk naar 12 euro. Voor slechts 17 euro ben ik weer helemaal klaar en heb een mooie tas én een mooie portemonnee. Bovendien had ik voor mijn verjaardag 20 euro gekregen en ik vond het erg leuk om dat bedrag zo te besteden. Ik heb m'n aankopen al aan de gever van die 20 euro laten zien en die was al net zo blij voor mij :-).

Langzamerhand komen hier de kinderen die nog vakantie hebben naar beneden zakken. Ik ga maar eens aan de slag!

dinsdag 4 januari 2011

De kop eraf

Hier ben ik dan eindelijk weer eens. Eerst wil ik iedereen hartelijk bedanken voor alle goede wensen! En natuurlijk wens ik iedereen wederkerig het allerbeste voor dit nieuwe jaar!

De kop is er hier weer af. Weliswaar hebben er nog 5 kinderen vrij en is ook Willem nog tot en met morgen vrij, toch is er ook wel weer het één en ander in gang gezet. Ik ben gisteren maar gewoon boven begonnen met opruimen en ik hoop dat ik aan het einde van de week de boel weer wat op orde heb. Goede voornemens heb ik niet perse aan het begin van een nieuw jaar. Die heb ik het hele jaar door wel ;-). Maar gisteren heb ik er toch even één hardop geformuleerd: de komende tijd iedere dag iets uit mijn huis wegdoen. Hetzij weggeven, hetzij weggooien, hetzij wegbrengen (kringloop). Gisteren zijn er alvast twee vuilniszakken kleding het huis uit gegaan. 's Kijken wat er vandaag in mijn handen komt wat weg kan.

Willem heeft gisteren samen met Hans nog een flinke bult hout gezaagd voor de kachel. Ik heb nu, hoop ik, genoeg voor de rest van de winter. Het hangt er een beetje vanaf hoe koud het wordt/blijft en verder heb ik er geen idee van hoeveel hout we zullen stoken in de nieuwe kachel, die deze maand gaat komen. De nieuwe kachel wordt op de CV aangesloten en je kunt natuurlijk niet verwachten, dat je met drie houtjes even je hele huis verwarmt. Ik verheug me erg op het bakken in mijn nieuwe kachel. Er zit namelijk een ovengedeelte in. Vandaag ben ik ook aan het bakken geweest: appel/caramel muffins. Mmm!



Ik ben weer aan het breien geslagen. Geen sokken deze keer, maar babymutsjes voor India. Ik heb nog aardig wat fleurige sokkenwol liggen en dat is juist geschikte wol voor deze mutsjes. Ik heb er nu vier af. Nog 12 te gaan, want Willem vond het wel mooi als ik er 16 zou breien: één voor elk kind wat wij kregen. In gedachten zie ik er al zo'n mooi bruin babyhoofdje in ;-).

Nu we toch bezig zijn met vér weg, wil ik meteen nog even de aandacht vestigen op Bangladesh, een buurland van India. In Bangladesh verdrinken jaarlijks zeer veel kinderen, omdat ze nooit hebben leren zwemmen.Milko gaat daar iets aan doen. Dit jaar wil hij in augustus het Kanaal over zwemmen en op die manier geld inzamelen om kinderen in Bangladesh voorlichting en zwemles te kunnen geven. Op zijn blog kun je hem volgen. Je vindt er ook info hoe je kunt doneren. Het zou fantastisch zijn als er veel geld wordt ingezameld. Maar natuurlijk help je ook mee, als je Milko bij dit grote project support geeft en/of als je bekendheid aan zijn actie wil geven.


Vandaag staat er een flinke strijk op het programma. Maar eerst nog maar even een bakkie drinken met Willem. Er nog even van genieten dat hij fijn thuis is!