donderdag 29 november 2018

Niets gedaan!

Soms heb je dat weleens: zo´n dag dat je de hele dag bezig bent, maar aan het eind van de dag het gevoel hebt, dat je niets gedaan hebt! Zo´n dag had ik vandaag.

Als naar gewoonte stond ik om 5 uur op. Ik vind het altijd fijn om vòòr half 7 de was van de vorige dag weggewerkt te hebben. Dan heb ik daar de hele dag geen omkijken meer naar. Daar was ik dus wèl mee bezig, maar zo´n dagelijkse routine geeft je niet direct het gevoel, dat je iets presteert. Dat is gewoon gewoon.

Na het ontbijt kwam er een noodkreet van Koos. Of Willem hem asjeblieft even op Zuidplein wilde brengen, want anders zou hij niet op tijd op school zijn. Maar Willem moest nog douchen en vroeg, of ik het soms ´even´ wilde doen. Ja, OK dan maar. Moeder ´Taxi´ startte d´r brik wel. Koos moest de metro van 7.55 uur op Zuidplein hebben en we arriveerden daar om 7.54. Ik had weliswaar klotsende oksels vanwege drukte op de wegen, donker, regen, slecht zicht. Maar goed. Koos had het gehaald en daar ging het tenslotte om :-).

Het was dik half 9, toen ik thuis kwam. M´n gewone rondje wachtte. Ik wil altijd om 10.00 klaar zijn met de bovenverdieping. Dat lukt ook eigenlijk altijd wel. Vandaag was het ietsiepietsie méér werk, want ik verschoonde de twee bovenste bedden van de stapelbedden op de grote jongenskamer. Maar rond tienen was ik beneden en had zin in koffie. Nou ja, niet eens zozeer in koffie, maar meer nog in de flapjacks, die Maria en ik gisterenavond nog even gebakken hadden. Ik heb de Koekjesbijbel van Rutger Bakt bij de bieb geleend. En daar móest natuurlijk iets uit gemaakt worden :-).


Maaike en Maria waren allebei thuis en met z´n drietjes namen we lekker even pauze!

Daarna was de ochtend snel om met niets bijzonders. Ik kon niet echt een klus ter hand nemen, want Maria en ik moesten om kwart over 12 in de auto zitten naar het Sophia Kinderziekenhuis. Vòòr die tijd legde ik de webshopbestellingen vast klaar. Juist gisterenavond was de 1500ste bestelling van dit jaar binnengekomen. Echt leuk, dat m´n sjoppie langzaam maar zeker groeit :-).


Om kwart over 12 reden we weg. De lunch verorberde ik rijdende weg. Soms is het niet anders. We hadden onze eerste afspraak om 13.00 uur en de volgende om 15.00 uur. Tussendoor zaten we in de wachtkamer. Ik had m´n breiwerk bij me, maar evengoed duurde het best lang, voordat het 15.00 uur was. Eindelijk was het zover. En dan ga je toch zitten wachten tot je naar binnen geroepen wordt. Maar zover kwam het niet. De receptioniste kwam naar ons toe en vertelde dat de psycholoog een crisisgeval had en helaas de afspraak moest annuleren. Even baalde ik flink. Daar zit je dan zó lang op te wachten. Maar ja, als je eigen kind in een crisis zit, wil je ook, dat het goed geholpen wordt. Weer: soms is het niet anders. Nu mogen we maandag opnieuw opdraven. Dan doen we gewoon een volgende poging.

Dat we vroeger buiten stonden dan gepland, had nog wel een voordeel: het viel mee met files. Hoewel het toch raar druk was, zo midden op de middag! Steeds knipperden de lichten en moesten we remmen en naar 70 of naar 50 met de snelheid. Bij de verkeerslichten direct na de afrit naar Alblasserdam schrok ik me naar. Ik stond voor het licht te wachten, toen er ineens een man naast m´n auto stond en op m´n raam tikte. HUH? Hij vertelde me, dat m´n remlichten het niet deden! OEPS! Wat gevaarlijk! Ik ben meteen langs de garage gereden. De monteur heeft er even naar gekeken, maar kon het niet direct vinden. Ik moest een afspraak maken. Maar nu durf ik natuurlijk niet meer te rijden :-(.

Thuisgekomen was de middag zomaar voorbij. Ik kon nog net de pakjes naar het postkantoor gaan brengen en daarna de keuken in voor het avondeten. Ik had iets op het menu, waar ik de hele dag al van liep te kwijlen. Ha, ha. Geroosterde groenten. Dat vind ik zoooooo lekker. Ik ben vergeten een foto te maken. Maar wat heb ik gesmuld! Ik had zoete aardappels, koolraap, ui, tomaat en venkel geroosterd. Lekker met olijfolie, grof keltisch zeezout, wat uienpoeder, wat chilipeper en wat aardappelkruiden erover. Verder kookte ik aardappels, warmde een restje vlees en jus op en trok een pot witte bonen in tomatensaus open. Als toetje was er custardvla, die ik gisteren maakte.

Na het eten deden we met z´n allen even het avondrondje. De één moet dan kachelhout halen, de ander vuilnis naar de container brengen, een volgende ruimt de tafel af en weer een ander ruimt de vaatwasser uit en in. Met z´n allen ben je zo klaar. Zelf hing ik nog even een was op en zette er nog eentje aan. Ik had gisteren niet gewassen vanwege de workshop en ik wilde het niet laten oplopen. Als ik elke dag 2 en soms 3 wassen doe, hou ik het precies bij.

Ik had een luie avond. Eerst heb ik een tijdje gezongen met Willem achter de piano. Daarna een poosje gebreid. Na de koffie pakten Maria en ik nog wat dozen meel en bakmixen uit voor de shop. Maar ik vond het verder geschoten. Qua productie/werk zou deze dag verder toch niets meer worden. Het was en bleef zo´n dag: veel bezigheden, maar ´niets´ gedaan. Geeft niets, hoor! Het werk loopt niet weg :-).

woensdag 28 november 2018

Lekker bezig

De dagen rijgen zich aaneen. Gevuld van de vroege morgen tot in de avond. Maar gelukkig zonder dat het ´druk´ aanvoelt. Ik ben zomaar lekker bezig.

Vorige week heb ik de flanellen lakens maar eens opgezocht. Vreselijk ouderwets, maar zoooo heerlijk warm en zacht! Ik heb ze nog van m´n uitzet. Mijn moeder was nogal van een degelijke linnenuitzet voor d´r dochters. Stapels handdoeken, theedoeken, gastendoekjes, washandjes, badlakens, beddengoed en tafellinnen had ik dus, toen we trouwden. Dat was overigens een heel verklaarbare gedachte van mijn moeder, want ze was nog van vòòr de oorlog en had de na-oorlogse textielschaarste meegemaakt. Tot het beddengoed behoorden moltons, hoeslakens en bovenlakens. Die bovenlakens waren er dan weer in verschillende categorieën: ´gewone´ lakens, mooie lakens (met broderie of mooi borduurwerk) voor als je ziek zou zijn, of voor als je een baby zou krijgen en je netjes in je kraambed diende te liggen en tenslotte waren er ook de flanellen lakens van het merk Reumanella. Die waren voor als het heel koud zou zijn. Nou, koud was het zeker, die eerste winters van ons huwelijk! We hadden een huis wat werd verwarmd door gevelkachels en er was dus geen CV. Boven en in de keuken was het steenkoud en in de winter stonden de ijsbloemen op de ramen. Dat kennen we allang niet meer. De winters van nu zijn veel minder koud en bovendien hebben we een veel beter verwarmd en veel beter geïsoleerd huis. Toch leek het me heerlijk om die flanellen lakens weer eens voor de dag te halen. Het is vast heel kinderachtig, maar ik heb me de hele dag lopen verheugen op het moment dat ik ´s avonds in m´n bed zou stappen. Ha, ha,



Zowel vorige week als deze week gaf ik een workshop ¨Bak je eigen brood¨. Ook daarmee was ik best druk. Maar het geeft zóveel voldoening! Ik doe het echt graag. Vorige week heeft iemand wat foto´s gemaakt van ´juf´ Teunie en die naar me gemaild. Grappig om mezelf zo ´jufferig´ bezig te zien :-).




Het waren erg gezellige ochtendjes.

We waren ook druk met maar liefst twéé bruiloften achter elkaar, vorige week. Op donderdag trouwde een zoon van een zus van Willem. Op vrijdag een dochter van een andere zus. Donderdags had Willem de middag vrij genomen van zijn werk, zodat we de trouwdienst konden bijwonen. En zowel donderdagavond als vrijdagavond bezochten we de recepties. Altijd leuk, om dan weer eens wat familie te spreken!

Op zaterdagmiddag was het dan weer de beurt van míjn familie. We gingen op verjaardagsvisite bij een nichtje. Zo gaat dat als je aan beide kanten een flinke familie hebt. Soms is het wel een beetje véél om bij te houden. Maar als het even kan, zorgen we dat we erbij zijn, als er iets te vieren is. Dan zie je elkaar tenminste regelmatig. Dat moet je niet laten wachten totdat er begrafenissen zijn, is mijn mening.

Bij de tijd van het jaar hoort natuurlijk ook het extra bakwerk in de keuken. Zo kwam m´n wonderpan ook weer eens tevoorschijn. Die had ik best lang niet gebruikt. Zaterdag kwam het echter handig uit, die pan. Ik mixte van twee pakjes vruchtencake een cakebeslag, deed dat in mijn wonderpan en zette die vlak voordat we naar mijn nichtje gingen op een laag pitje op het gasfornuis. Toen we thuiskwamen was de cake klaar. En van zo´n joekel doe je dan meteen drie dagen. Lekker en handig!


Hans had zaterdag z´n eerste ´bomenklus´: hij moest een uit de kluiten gewassen boom omkappen. Een kolfje naar zijn hand, nu hij daarvoor alle spullen heeft en geleerd heeft hoe het moet.



Deze week is hij weer drie dagen naar school in Arnhem. Dit keer niet om te zagen, of te kappen, maar om alles te leren over boomveiligheidscontrole. Hopelijk haalt hij daarvoor deze week z´n certificaat. Aan het oefenmateriaal zal het niet liggen. De mannen (er zijn alleen mannen op die cursus) bestuderen echt heel aparte bomen ;-). Het is mooi in het bos!



In het huisje van Leendert en Thea wordt nog steeds stevig geklust. Ze zitten nu waterdicht. Ook niet onbelangrijk ;-). Ook is het kozijn in de aanbouw geplaatst. Zo wordt het allemaal wat behagelijker!



Leuk om te zien hoe iedereen zo lekker bezig is. Maar zo´n verbouwing laat ik graag aan een ander. Ik moet er niet aan denken!

Laat mij maar lekker huismussen. Ik moet er regelmatig uit naar scholen of -peuten of -logen en dat is precies genoeg om niet te verkluizenaren (nieuw woord :-)).

woensdag 21 november 2018

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨ Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.
Deze maand schrijf ik over Outback Explorers. Outback Explorers adverteert regelmatig op deze blog en ik heb al eens eerder geschreven over hun unieke vorm van therapie en/of coachen van jongens. Inmiddels is er veel nieuws. Tijd om Outback Explorers weer eens voor het voetlicht te halen!

Over Outback Explorers
Outback Explorers is opgericht door Karel Post. Hij is een jongenstherapeut in hart en nieren en heeft een unieke manier van therapie ontwikkeld. Het meest opvallende in zijn manier van therapie-geven is, dat hij niet met jongens aan tafel gaat zitten, maar letterlijk met ze aan de slag gaat. Al hout hakkend, vuurtje stokend, survivelend, of wat dan ook, gaat praten immers stukken gemakkelijker! Deze aanpak is verfrissend en heel effectief (kan ik uit ervaring vertellen).
Karel (en ook de andere therapeuten van Outback Explorers) is christen en dat vind je in de werk- en denkwijze terug. Zo is de basis: LIEFDE VOOR ELKAAR en zijn ´HEB ELKAAR LIEF´ en ´NIET ¨IK¨ MAAR ¨SAMEN¨´ belangrijke Bijbelse principes die in de therapieën een hoofdrol spelen.

Voor wie? Voor jongens!
Voor wie en in welke situatie kan Outback Explorers iets voor je betekenen? Ik schreef al, dat Karel een echte jongenstherapeut is. En zo is Outback Explorers ooit ook begonnen: met therapie aan jongens, vooral in de puberleeftijd. In die periode kun je met je zoon in een heftige, problematische periode belanden en is het fijn om hulp te krijgen. Hulp voor het kind en hulp voor de ouders/opvoeders. Die specifieke jongenstherapie is nog altijd een significant onderdeel van het therapie-programma, wat Outback Explorers biedt. Zit je zoon niet goed in zijn vel, of zijn er gedragsproblemen? Is hij té teruggetrokken, of juist té aanwezig? Zit je enigszins met de handen in het haar, omdat je niet goed weet, hoe je met je zoon in contact kunt komen, of blijven? Kijk dan voor de JONGENSTHERAPIE van Outback Explorers hier.

Voor mannen!
De jongenstherapie stopt niet, wanneer jongens een jaar of 18 zijn. Outback Explorers kan eveneens iets betekenen voor MANNEN. Ook de therapie voor mannen vindt plaats in een omgeving, die uitnodigt om iets te dóen en zo tot een gesprek te komen. Mannentherapie is er voor mannen, die ondersteuning nodig hebben in een moeilijke levensperiode, die relatieproblemen hebben, die vastlopen op hun werk, of tegen andere problemen aanlopen. De drempel om bij Outback Explorers aan te kloppen is echt niet hoog. Je kunt namelijk gewoon bellen voor informatie of een gratis kennismakingsgesprek!


In groepen!
Als laatste vorm van therapie noem ik de groepstherapie. De doelgroep voor deze therapie is: jongens tussen de 8 en 18 met problemen op het gebied van adhd, odd, ass etc. Overigens is het niet perse nodig om een diagnose te hebben om aan deze therapie deel te nemen. De groepstherapie heeft de naam ¨TOP-ROPE¨. Tijdens deze therapie gaat het kind/de jongere samen met een buddy (vaak de vader) in de groep aan de slag. Regelmatig worden de grenzen opgezocht. In de groep maakt de deelnemer kennis met de kracht van de groep. Samen sta je immers sterk(er). De jongens zijn tijdens deze therapie actief bezig in de natuur met bijvoorbeeld mountainbiken, bruggen bouwen, kompas lopen, klimmen enzovoorts. De buddy maakt met de deelnemer precies hetzelfde mee en dat zorgt ervoor dat het geleerde in de thuissituatie makkelijker wordt vastgehouden en toegepast. Ook voor mannen is er trouwens groepstherapie. Dat zijn de zogenaamde mannenweken. Nieuwsgierig geworden? Bel of mail voor meer en vrijblijvende info!
 


Waar?
Enkele jaren geleden zijn wij zelf ook met één van onze zonen bij Karel geweest voor jongenstherapie. In die tijd moesten wij er nog voor naar Kootwijkerbroek. Dat is vanuit Alblasserdam best een lange rit (die we er overigens graag voor over hadden). Maar intussen is het aantal therapeuten van Outback Explorers flink uitgebreid en kun je op meerdere locaties terecht. Alle therapeuten werken volgens dezelfde methode en in alle plaatsen vind je een bijzondere therapie-locatie. Je kunt nu terecht in: Kootwijkerbroek, Driebergen, Zevenhuizen (Z-H), Yerseke en Rouveen. 

Ervaar het zelf!
Ik heb lang nog niet alles verteld over Outback Explorers. Op de websitevind je nog veel meer interessante en leerzame info om te lezen en te bekijken . Je vindt daar ook de unieke 100% vader App. Denk je: dat is wel iets voor mij, mijn zoon, mijn man, mijn vriend? Aarzel niet en neem gewoon contact op met Karel of één van de andere therapeuten!

Tenslotte
Misschien zoek jij geen hulp, maar ben je juist iemand die vastgelopen jongens wil helpen. Dan is er goed nieuws! Karel heeft zijn methode beschreven en omgezet naar een franchiseformule. Zijn wens is, dat nog veel meer jongens op deze manier geholpen kunnen worden en is op zoek naar mannen met gevoel voor ondernemersschap en met een hart voor jongens.

Ben jij christen, man en kun je je helemaal vinden je in Karels hulpverleningsconcept? Klik dan hier

maandag 19 november 2018

Opruimen, feest en soep

Tja. Het 100 zakken en/of dozen project van 2018.... Het is nog niet klaar! Ik moest nog 19 zakken en we hebben nog maar een paar weken te gaan. Ik heb er daarom vorige week toch nog maar weer een klein slingertje aan gegeven. Er verdween een vuilniszak met kleding naar de kledingcontainer en ik verzamelde wat spulletjes voor de Kringloopwinkel. Samen telt dat voor 1.



En verder vulde ik een bananendoos vol spullen van Dirk. Die mogen fijn in zijn eigen huis gaan wonen :-). Veel boeken, tijdschriften, een oude schoolagenda, wat kabeltjes...Dat ruimt hier lekker op en wordt zeker nog vervolgd. Ik kan minstens nog zo´n doos vullen met spullen, die hier zijn blijven liggen. Maar dat is voor later. Voor nu heb ik toch maar mooi weer 2 zakken/dozen uit m´n huis verwijderd en hoef ik er nog ´maar´ 17.


Kijk: bloemen op tafel. Ik ben verwend! Gezellig, he!


En donderdag, zo aan het einde de middag, kwam de dagelijkse vraag: ¨Wat eten we vandaag?¨. De vraag kwam per app. Ik stuurde het antwoord ook per app.





Snijbonen, rundvlees, gekookte aardappels, vruchtengriesmeel. Hollandser kan niet, geloof ik. En dat is wat we hier toch het liefste eten. Ouderwets hè? Zelf eet ik al jaren nauwelijks vlees. Inmiddels heb ik een medestander: Jan is ook gestopt met vlees eten. Niet dat hij het niet lust, maar vanwege het milieu. Prima hoor. Ik vind dat wel mooi, als jongeren over zulke dingen nadenken.

Intussen zat er nog een kinderfeestje in het vat: dat van Henk. Hij was in de zomervakantie jarig en het was nog niet met zijn vriendjes gevierd. Henk zit in groep 8 en het was dus meteen ons laatste basisschool-feestje. Niet dat ik daar heel rouwig om was. Het is altijd leuk, maar toch ook altijd wel een klus. En na zo´n 80 feestjes bedacht en uitgevoerd te hebben, vind ik het wel genoeg ;-).

Maar goed. Henk z´n laatste basisschoolfeestje was uiteraard super belangrijk en ook spannend voor hem. Hij nodigde 8 kinderen uit zijn klas uit en die kwamen vrijdagmiddag rond half 6 binnenrollen. De tafel was hier al gedekt. Ik wilde met de kinderen gaan gourmetten. Toen onze oudste 12 werd (en dat is al 18 jaar geleden!), heb ik 2 gourmetstellen aangeschaft om zijn groep-8-feestje te vieren. Destijds was dat best een happening: gourmetten. De stellen kwamen elk jaar wel enkele keren op tafel. De laatste keer was vorig jaar met Kerst. En ik had vastgesteld, dat de pannetjes nu écht versleten waren! De anti-aanbaklaag liet los en dat is niet echt gezond. Ik had al eens gekeken waar ik nieuwe pannetjes kon kopen, maar het was er nog niet van gekomen. Nu puntje bij paaltje kwam, heb ik geen nieuwe pannetjes gekocht, maar daarvoor in de plaats een tafelgrill xxl (eentje van een meter). Willem had een klusje voor iemand gedaan en daar een bol.com-kadokaart voor gekregen. Die was hiermee goed besteed.
Ik kocht vlees met een 30% korting sticker, sneed zelfgebakken brood in vieren, zorgde voor salade, kruidenboter etcetera en het feest kon beginnen.

De kinderen zaten gezellig te grillen, te kletsen en te smikkelen. Het was erg leuk. Die grillplaat beviel me prima. Ik vind het heel wat beter dan dat gedoe met die ieniemienie pannetjes.

Na het eten kreeg Henk kadootjes. Wat is hij verwend! Toch wel leuk, als je zo´n feestje nog tegoed hebt, zo´n 3 maanden na je verjaardag :-).

En toen was het tijd voor het toetje: een ijsje bij de Hema! Terwijl Willem en Hans met twee auto´s vol kinderen naar de Hema reden, ruimde ik snel de etensrommel op en zette alles klaar voor de Bingo. Maria was ´s middags kadootjes gaan shoppen en we hadden alles ingepakt. Er waren 3 categorieën kadootjes: 1, 2 en 3. Wie het eerst 1 rijtje cijfers vol had, mocht een kadootje uit categorie 1 uitkiezen. Wie het eerst 2 rijtjes had, koos iets uit categorie 2. En wie het eerst de hele kaart vol had, mocht iets uit categorie 3 kiezen. Alle kinderen hadden uiteindelijk minimaal 2 kadootjes en toen was het tijd om naar huis te gaan.

Henk kan terugkijken op een gezellig en geslaagd feestje.





En toen was het alweer zaterdag! Tijd om de pompoen eens aan te snijden. Ik had een grote pompoen gekocht, die na Halloween voor de halve prijs lag. Zo´n joekel, die dan naar je ligt te lonken: maak soep van mij, maak soep van mij. Ja hoor! Ik neem je mee!

Ik maakte van 1/3 van de pompoen de aller-, allerlekkerste pompoensoep. Zó lekker, dat het overige stuk pompoen ook op de nominatie staat om soep te worden :-). Pompoen met gember en appel. Als ik eraan denk zal ik deze week het recept uitschrijven. Voor nu is het weer even genoeg geblogd :-).



Als afsluiter de regenboog, die hier vanmorgen zo mooi te zien was.



woensdag 14 november 2018

Evenwicht

Het is altijd fijn als er evenwicht is: werk, maar ook ontspanning. Lichamelijk zwaar werk en lichamelijk licht werk. Denkwerk en doe-werk. Dagen die ´kloppen´. Meestal zijn dat in je beleving ´gewone´ dagen. Maar daarom zijn het eigenlijk ´bijzondere´ dagen! De afgelopen dagen waren zulke gewone, bijzondere dagen. Zó gewoon, dat je ze zou vergeten. Maar nee, daar zijn ze nu juist te bijzonder voor. Dus blog ik over gewone, bijzondere dagen :-). Dagen die in evenwicht zijn.

Zaterdag gingen we na het bakkie koffie bij schoonmama bij het huisje van Leendert en Thea kijken. Daar was weer heel wat gebeurd. Er is een betonnen vloer gestort en Leendert heeft het geraamte van de aanbouw gezet. Wat een enorme woonkamer is het nu geworden! En lekker licht door de lichtstraat in het dak.






Willem had zin om er even tussenuit te gaan. Goed plan! Ik had de hele week gedraafd en ook wel zin om wat anders te zien dan de Karper. Toen Henk hoorde, dat we naar de markt zouden gaan, wilde hij maar al te graag mee. En dus gingen we gezellig met z´n drieën. Nu eens niet naar de markt in Rotterdam, maar in Delft. Willem was de laatste tijd een paar keer voor z´n werk in Delft geweest en het leek hem leuk om daar eens in z´n vrije tijd een kijkje te nemen. Normaal gesproken komen wij daar nooit.


De markt was super gezellig. Wel veel en veel kleiner dan in Rotterdam en ook behoorlijk toeristisch. Maar vooral: oer-Hollands. Dat kan je van de markt in Rotterdam niet bepaald (meer) zeggen.



De mannen wilden vis eten. Ik hield het op een patatje. Heeeeeeel slecht ;-). Want op zaterdagavond staat er ook altijd patat op het menu. Zomaar twee keer patat op één dag!


We drentelden wat rond op het plein bij de Nieuwe Kerk en gingen twee schoenenwinkels binnen om voor Henk nieuwe schoenen te kopen. Dat lukte helaas niet. Hij zit dan ook echt ´tussen man en dwaas in´ met z´n maat 39: te groot voor kinderschoenen en te klein voor herenschoenen.


Het was echt heerlijk om even zomaar wat te boemelen. Dat was veel te lang geleden ;-).

Thuis gekomen deed ik de laatste zaterdag-karweitjes en zorgde dat ik klaar was, voordat iedereen thuis zou komen. Zonder speciale reden (het kwam gewoon zo uit) kwam op deze zaterdag het hele gezin op de patatten af. Iedereen was er, behalve Gerwin, die op oefening was. We zaten dan ook met z´n zeventienen aan de patat! Het was maar goed, dat Willem zoveel aardappels geschild had!


Het was een gezellige drukte. Ook dat was veel te lang geleden ;-).

En na die volle, drukke zaterdag hadden we een rustige zondag. Die rust wilde ik op maandagochtend nog wel even vasthouden. En daarom ontbeten we gezellig bij kaarslicht. Dat warme kaarslicht op de nuchtere maandagochtend is best speciaal. Kan ik iedereen aanraden :-).


Maar toen iedereen naar werk en school verdwenen was, zette ik er toch maar even flink de sokken in. Ik vind het altijd fijn om aan het begin van de week wat extra klusjes te doen. Later in de week komt daar vaak niet meer van.

Ik besloot om Willem z´n nachtkastje eens onder handen te nemen. Willem houdt niet van rommel op z´n nachtkastje en heeft een heel speciale manier van z´n nachtkastje opruimen: laatje open, alle rommel in het laatje laten vallen, laatje dicht. Kijk, dan is alle rommel in één veeg weg. Ha, ha.

Maar goed. Intussen zat dat laatje nu echt propvol met troep. Echt een giller wat ik er allemaal uithaalde. Om maar wat te noemen: knijpers, drie (!) nagelschaartjes, een plamuurmes, een schroevendraaier, pennen, horloges, paracetamollen, tig usb-sticks, een cd met preken, kabeltjes, brillendoekjes, een scheermes en, o ja, ook best nog aardig wat muntgeld. Dat stopte ik in de leuke-dingen-pot. Verder werd alles netjes op de juiste plaats gebracht. Aan het eind van het verhaal was het nachtkastje zo goed als leeg. Heerlijk hoor, zo´n klusje beetpakken!


Ik moet dan altijd oppassen, dat ik niet doordraaf en vervolgens niet toekom aan het gewone werk. Maar dat heb ik niet laten gebeuren. Ik wilde om 12.00 helemaal aan kant zijn: alle bedden opgemaakt, de wassen aan de lijn, het hele huis gestofzuigd, het aanrecht leeg, dat. Zo had ik de hele middag om in m´n shop te werken. Daar moest van alles worden besteld, ingepakt en opgeruimd.

Ik kreeg een sms-je van de groenteboer. Of ik langs wilde komen. Ja natuurlijk! Ik had ze gemist! Ze waren véél te lang op vakantie geweest. Nee hoor, grapje. Die vakantie was ze natuurlijk van harte gegund. Als vanouds reed ik even na vieren met mijn pakketjes naar de post en ging bij de groentekraam langs. M´n auto werd netjes volgestopt en ik voelde me de koning te rijk met mandarijnen en kiwi´s en peren en bonen en paddenstoelen en bloemkolen en nog veel meer.

´s Avonds rond de koffie kwam Hans thuis. Die was weer naar school geweest in Arnhem, waar hij leert voor European Tree Worker. Hij was helemaal opgetogen, want hij had na schooltijd een klimuitrusting aangeschaft. Het hele spul werd natuurlijk aan de hele familie gedemonstreerd. Vooral Leendert stond erbij te springen. Die heeft vaak in de klimhal geklommen en ziet een klimpartijtje in bomen ook wel zitten. Ik moet er maar niet teveel bij nadenken, als ik in gedachte die knullen hoog in bomen zie zitten. Brrr.


Gisteren ging een groot deel van de middag en avond voorbij met het voorbereiden van de workshop ¨Bak je eigen brood¨ van vanmorgen. Het is altijd een hele klus. Maar ik merkte, dat ik alweer wat routine kreeg, nu ik het voor de derde keer dit seizoen deed. Dan gaat het allemaal wat meer ontspannen.


De deelnemers vandaag bezorgden me een ochtend met een gouden randje. Het was genieten!

Vanmiddag ben ik een tweede poging gaan doen om Henk aan schoenen te helpen. Er zaten gaten in z´n schoolschoenen en dat is niet echt fijn. We reden naar Papendrecht en zijn daar bij de Nelson uiteindelijk goed geslaagd. Heerlijk om dat van m´n lijstje te kunnen schrappen! Dat maakt je ´gewone, bijzondere dag´ helemaal goed!

En zo rijgen de dagen zich aanéén. We zitten al weer op de helft van de week!

donderdag 8 november 2018

Quality-time enzo

Vorige week heb ik de knoop doorgehakt en een nieuwe telefoon gekocht. Ik had een IPhone 5S en die heb ik zo´n drieëneenhalf jaar met veel plezier en intensief gebruikt. Hij deed het nog prima, behalve dat de kwaliteit van de foto´s niet heel goed was én er (te) weinig geheugen in zat. Met name dat laatste werd wel erg irritant. Telkens als ik wat foto´s of een filmpje wilde maken, kreeg ik de melding, dat het geheugen vol zat. Moest ik weer van alles opslaan, archiveren, verwijderen enzo, voordat ik verder kon. O ja, ook de accu was niet meer je-van-het. Nou goed. Genoeg wat me irriteerde, om een wat nieuwer model aan te schaffen. Het werd een Iphone 8. Heerlijk dat alles zó, 1 op 1, van m´n oude op m´n nieuwe apparaat kon overgezet worden. Lekker veilig voor deze digibeet :-).

Hét fotomodel is toch wel ´onze´ kat. Er is niets van ´ons´ bij, natuurlijk, want het is een zwerfkat. Maar het beestje heeft ons huis nu toch echt tot zijn thuis aangenomen. Echt leuk! Willem had nooit wat met katten. Maar dit beestje heeft langzaam maar zeker echt een plaatsje in zijn hart ingenomen. Hij is zó gek met hem. En Maria verzuchtte pas, toen ze helemaal verliefd naar hem zat te kijken: ¨Ik wist niet, dat je zóveel van een beest kon houden!¨

Ik zal niet ál te veel kattenfoto´s spammen. Zomaar een paar.

Het beest heeft zichzelf een plekje op de bank toebedacht. Eerst zat hij steeds op m´n wollen Engelse plaid. Maar dat vond ik toch een beetje zonde en zo´n plaid was je ook niet zo gemakkelijk uit. Daarom leggen we er nu steeds een fleecedekentje overheen. Vindt hij prima :-).


Hij kan er uren liggen slapen. En kijk, zo´n slaperige kat máákt slaperig.


Als de kat niet op de bank ligt, zit hij in de vensterbank lekker naar buiten te kijken. Spelen vindt hij ook leuk. Het klassieke bolletje wol vindt hij geweldig. En als hij niet in huis is, is hij buiten op jacht. Op de raarste momenten zit hij dan bij de achterdeur of bij het voorraam. Hij klopt nog net niet aan :-). Ha, ha.

Nou. Dat was dan ff kattenspam.

Verder gaat het hier zo z´n gangetje. De kinderen zijn druk met school en werk. Jan heeft z´n eerste tentamenweek en dat is best spannend. Hij zit in 4-VWO. Zelf heb ik ook VWO gedaanj, zonder dat het me vanzelf kwam aanwaaien. Het was gewoon hard werken en dat is het voor Jan ook.

In m´n huisvrouwenleven gebeurt niet veel spannends momenteel. Geen tentamens ofzo ;-). En hard werken valt ook wel mee. Vandaag zaten Maria en ik er in de auto over te filosoferen, dat veel mensen vinden, dat ik véél doe. Ik weet natuurlijk niet, waar ze dat mee vergelijken. Ik denk wel, dat veel mensen úren per dag of per week achter de tv hangen, netflix-series kijken, of op social media rondhangen. Het scheelt, dat ik daar niets mee heb. Wat? Dat scheelt misschien wel 20 uur per week met de gemiddelde Nederlander? Kijk, in 20 uur kun je heel veel dóen!

Kokosbollen bakken, bijvoorbeeld.



Of met een vriendin een ochtendje bijpraten, terwijl we rondstruinen in de Kringloopwinkel. Zo kun je het nuttige met het aangename verenigen. Of eigenlijk: het aangename met het aangename. Want rondstruinen in de Kringloopwinkel is nu niet echt een straf. Behalve nuttige zaken, vind je daar ook nog weleens leuke kadootjes. Wat dacht je van de puddingvorm van Keuls aardewerk, die ik er vond? 75 cent slechts! Ik vind het een snoepje. Hij staat nu bij de Keulse potten, die van mijn moeder waren.




Vanmiddag was ik de hele middag met Maria in het ziekenhuis. We reden om 10 voor 1 weg en waren pas om half 7 weer thuis. Een hele zit! En daar kun je van alles van vinden. Daar kun je over mopperen. Of je ergeren. Of erover zuchten. Maar ook hiervoor geldt: je kunt het nuttige (nodige) met het aangename verenigen. Tijdens zo´n ziekenhuisbezoek drinken we gezellig koffie. Gewoon gratis uit de automaat. We praten wat, lossen een puzzel op, lezen wat, lopen bij de Etos naar binnen (waar veel 1 plus 1 gratis was!). En natuurlijk had ik m´n breiwerk bij me :-).


Hoewel ik echt heel moe thuis kwam, is zo´n middag toch soort van quality-time. Maar dat moet je er dan wel zelf van maken, he ;-).

Ik was trouwens blij, dat ik zó aan kon schuiven. Maaike had gekookt en Henk had meegeholpen, waar hij heel trots op was :-).