Als naar gewoonte stond ik om 5 uur op. Ik vind het altijd fijn om vòòr half 7 de was van de vorige dag weggewerkt te hebben. Dan heb ik daar de hele dag geen omkijken meer naar. Daar was ik dus wèl mee bezig, maar zo´n dagelijkse routine geeft je niet direct het gevoel, dat je iets presteert. Dat is gewoon gewoon.
Na het ontbijt kwam er een noodkreet van Koos. Of Willem hem asjeblieft even op Zuidplein wilde brengen, want anders zou hij niet op tijd op school zijn. Maar Willem moest nog douchen en vroeg, of ik het soms ´even´ wilde doen. Ja, OK dan maar. Moeder ´Taxi´ startte d´r brik wel. Koos moest de metro van 7.55 uur op Zuidplein hebben en we arriveerden daar om 7.54. Ik had weliswaar klotsende oksels vanwege drukte op de wegen, donker, regen, slecht zicht. Maar goed. Koos had het gehaald en daar ging het tenslotte om :-).
Het was dik half 9, toen ik thuis kwam. M´n gewone rondje wachtte. Ik wil altijd om 10.00 klaar zijn met de bovenverdieping. Dat lukt ook eigenlijk altijd wel. Vandaag was het ietsiepietsie méér werk, want ik verschoonde de twee bovenste bedden van de stapelbedden op de grote jongenskamer. Maar rond tienen was ik beneden en had zin in koffie. Nou ja, niet eens zozeer in koffie, maar meer nog in de flapjacks, die Maria en ik gisterenavond nog even gebakken hadden. Ik heb de Koekjesbijbel van Rutger Bakt bij de bieb geleend. En daar móest natuurlijk iets uit gemaakt worden :-).
Maaike en Maria waren allebei thuis en met z´n drietjes namen we lekker even pauze!
Daarna was de ochtend snel om met niets bijzonders. Ik kon niet echt een klus ter hand nemen, want Maria en ik moesten om kwart over 12 in de auto zitten naar het Sophia Kinderziekenhuis. Vòòr die tijd legde ik de webshopbestellingen vast klaar. Juist gisterenavond was de 1500ste bestelling van dit jaar binnengekomen. Echt leuk, dat m´n sjoppie langzaam maar zeker groeit :-).
Om kwart over 12 reden we weg. De lunch verorberde ik rijdende weg. Soms is het niet anders. We hadden onze eerste afspraak om 13.00 uur en de volgende om 15.00 uur. Tussendoor zaten we in de wachtkamer. Ik had m´n breiwerk bij me, maar evengoed duurde het best lang, voordat het 15.00 uur was. Eindelijk was het zover. En dan ga je toch zitten wachten tot je naar binnen geroepen wordt. Maar zover kwam het niet. De receptioniste kwam naar ons toe en vertelde dat de psycholoog een crisisgeval had en helaas de afspraak moest annuleren. Even baalde ik flink. Daar zit je dan zó lang op te wachten. Maar ja, als je eigen kind in een crisis zit, wil je ook, dat het goed geholpen wordt. Weer: soms is het niet anders. Nu mogen we maandag opnieuw opdraven. Dan doen we gewoon een volgende poging.
Dat we vroeger buiten stonden dan gepland, had nog wel een voordeel: het viel mee met files. Hoewel het toch raar druk was, zo midden op de middag! Steeds knipperden de lichten en moesten we remmen en naar 70 of naar 50 met de snelheid. Bij de verkeerslichten direct na de afrit naar Alblasserdam schrok ik me naar. Ik stond voor het licht te wachten, toen er ineens een man naast m´n auto stond en op m´n raam tikte. HUH? Hij vertelde me, dat m´n remlichten het niet deden! OEPS! Wat gevaarlijk! Ik ben meteen langs de garage gereden. De monteur heeft er even naar gekeken, maar kon het niet direct vinden. Ik moest een afspraak maken. Maar nu durf ik natuurlijk niet meer te rijden :-(.
Thuisgekomen was de middag zomaar voorbij. Ik kon nog net de pakjes naar het postkantoor gaan brengen en daarna de keuken in voor het avondeten. Ik had iets op het menu, waar ik de hele dag al van liep te kwijlen. Ha, ha. Geroosterde groenten. Dat vind ik zoooooo lekker. Ik ben vergeten een foto te maken. Maar wat heb ik gesmuld! Ik had zoete aardappels, koolraap, ui, tomaat en venkel geroosterd. Lekker met olijfolie, grof keltisch zeezout, wat uienpoeder, wat chilipeper en wat aardappelkruiden erover. Verder kookte ik aardappels, warmde een restje vlees en jus op en trok een pot witte bonen in tomatensaus open. Als toetje was er custardvla, die ik gisteren maakte.
Na het eten deden we met z´n allen even het avondrondje. De één moet dan kachelhout halen, de ander vuilnis naar de container brengen, een volgende ruimt de tafel af en weer een ander ruimt de vaatwasser uit en in. Met z´n allen ben je zo klaar. Zelf hing ik nog even een was op en zette er nog eentje aan. Ik had gisteren niet gewassen vanwege de workshop en ik wilde het niet laten oplopen. Als ik elke dag 2 en soms 3 wassen doe, hou ik het precies bij.
Ik had een luie avond. Eerst heb ik een tijdje gezongen met Willem achter de piano. Daarna een poosje gebreid. Na de koffie pakten Maria en ik nog wat dozen meel en bakmixen uit voor de shop. Maar ik vond het verder geschoten. Qua productie/werk zou deze dag verder toch niets meer worden. Het was en bleef zo´n dag: veel bezigheden, maar ´niets´ gedaan. Geeft niets, hoor! Het werk loopt niet weg :-).
