De Landleven Winterfair

Een paar weken geleden vroeg Klaske Bakker, culinair redacteur van Landleven, of ik dit jaar weer gast-jurylid wilde zijn bij de wedstrijd brood bakken op de Landleven Winterfair. Oh ja! Leuk! Vorig jaar was ik ook van de partij en dat was zó leuk, dat ik dit jaar zeker graag wéér wilde. Klein detail: de Landleven Winterfair valt in zo´n beetje de drukste week van het jaar in onze webshop. Maar hoe ik dat zou fiksen, zou ik wel zien, als het zover was, besloot ik optimistisch :-).

Dingen doen in december

December is alweer dik over de helft en ik heb deze maand nog haast niet geblogd. Er liggen dan ook wel heel volle weken achter me. En ik kan merken, dat ik ´s avonds regelmatig niet veel puf meer heb, om nog weer eens achter de computer te gaan. Maar vooruit. Laat ik even een beetje ´bijpraten´ :-).

Wonderschoon

Wat was het wonderschoon buiten, vandaag! Ik heb er zoveel ik kon van genoten. Vooral toen ik vanmorgen met Ciara het rondje liep. Het is jammer, dat mijn mobiel (nog) kapot is. Maar ik heb toch wat fotootjes kunnen maken, voordat ik ging lopen.

Beetje lente en een beetje winter

Zo gaat dat op de grens van een seizoenswisseling. Dan heb je dagen, dat je van twee walletjes snoept. Vandaag was het hier een beetje lente (een beetje véél lente!) en een beetje winter.

Lente was het vooral zodra ik mijn hoofd buiten de deur stak. Het rondje met Ciara was een feestje. Behalve dat ik genoot van alles wat groeit en bloeit, had Ciara vast ook de lente in d´r kop. Ze was aardig dol. Graven als een malle. 

Overal snuffelen natuurlijk. En op het laatst wist ze van gekkigheid niet welke kant ze op wilde rennen en sleurde ze me ongeveer de Hofwegen over. Dat kwam ook wel, doordat Willem haar stond de roepen :-). Willem mag nog niet met haar lopen. Ik ben veel te bang, dat z´n operatiewondjes open gaan, als hij een plotselinge ruk van Ciara krijgt. Ze is zó sterk! Het gaat gelukkig wel heel goed met Willem. Maar zijn buik moet natuurlijk wel de tijd krijgen om te genezen. 

Ciara de hond en Muck de kat zijn flink aan het verharen. Tja, ook dát is lente! De wintervacht moet eraf!

Hans heeft Ciara vanavond, toen hij uit z´n werk thuiskwam, eens lekker geborsteld. Heerlijk vond ze het!

Muck is nu veel meer buiten, dan een paar weken geleden. Toen lag ze meestentijds heerlijk bij de kachel. Nu is ze vaak buiten. Alleen rond etenstijd is ze geheid binnen. Kijk! Ze komt gewoon óók aan tafel zitten. In de hoop, dat ze iets lekkers krijgt, natuurlijk :-)

Vanmiddag dronken we onze koffie buiten. Ook zo´n lente-gevoel!

Wat er dan vandaag voor winterachtigs was? Nou, onze warme maaltijd. Ik had namelijk nog één zak hutspot in de vriezer. En die kwam vandaag mooi van pas. 

We moesten namelijk vroeg aan tafel. En dan is zo´n zak voorgesneden hutspot lekker gemakkelijk. Het was de laatste catechisatie-avond van het WINTERseizoen. Zie je wel. Toch nog twee restantjes ´winter´ op deze verder zo lente-achtige dag!

Wonen in een kerstkaart

Sinds er zondag sneeuw viel en het nog even lekker wintert, wonen we in een kerstkaart. Wat is het mooi! Dit hadden we nog niet meegemaakt, hier in Bles. 

Ons uitzicht.

Vanuit de jongensslaapkamer

Vanuit Maria´s slaapkamer

Ciara vindt het heerlijk in de sneeuw.
Muck, de kat, moet er niets van hebben.

Het duurde even voordat de Graaf dicht lag.
Maar nu is er dan toch echt ijs.

Ons huis vanaf de overkant 
van de Graaf

Het rondje met het hondje

Kijk eens wat een verschil!

Maar hoe mooi het allemaal ook is, er moet natuurlijk gewoon gewerkt worden. Dat genieten van die kerstkaart doen we wel tussen de bedrijven door :-).

Ik pak typische winterklusjes aan.

Het Perzisch tapijt wat op de eettafel ligt, kreeg een sneeuwbad. Dat leerde ik van mijn moeder: bij sneeuw leg je die tapijtjes buiten. Dan trekt het vuil eruit. Dat heb ik dus maar braaf gedaan. Of het echt geholpen heeft, weet ik niet, hoor. Het kleed is al bijna 35 jaar oud en inmiddels behoorlijk versleten. Maar goed.

De vriezer kreeg een schoonmaakbeurt. Alle spullen gingen in kratten en konden mooi buiten staan. Zo kon de vriezer eens helemaal worden ontdooid. Dat was sinds onze verhuizing niet meer gebeurd en inmiddels zat er een behoorlijk dikke laag ijs overal. Dat kost extra stroom, maar ook extra ruimte. De vriezer wordt ook oud. We kochten hem in 2004, toen we naar de Karper verhuisden. Eigenlijk is hij zo langzamerhand aan vervanging toe. 

En nog een typisch winterklusje: ik kookte een hele grote pan erwtensoep. Mmmm!

Op woensdag rijd ik altijd naar de molen voor nieuwe voorraad meel en bakmixen voor de webshop. Ik was blij, dat de weg vandaag goed begaanbaar was. Alleen in het straatje van de molen was het glibberig. Bij de molen vandaan reed ik ook nog langs de verpakkingsgroothandel. Ik had daar een flinke bestelling klaar laten zetten, want ze gaan dik twee weken dicht vanwege een verbouwing.

Het paste allemaal nèt in de caddy!

Vroeg in de middag stopten er ineens drie auto´s voor de deur. Daar was Leendert met een stel maten. Ze kwamen kijken, of je bij ons voor al kon schaatsen. Nou, niet echt. Er was nog geen mens te zien! Twee dagen geleden lag de Graaf nog open vanwege de straffe wind. 

De jongens wilden tòch testen. Dat mocht Leendert doen :-). Ik vond het maar niets, hoor. Gelukkig liep het goed af. Maar na een paar rondjes hield hij het wel voor gezien. De scheuren sprongen achter hem in het ijs.

Behalve het ijs, testte hij meteen zijn slijpkunst. Hij heeft een schaatsslijpbankje gekocht en sleep dus zelf zijn schaatsen. Nou, die waren prachtig geslepen. Daar kan hij ook een vinkje achter zetten :-).

En zo is er altijd wel wat te beleven. Leuke dingen en minder leuke dingen. Minder leuk was, dat Willem zondag weer een flinke gal-aanval had en maandag toch eindelijk naar de dokter is geweest. Vervolgens mocht hij dinsdag naar het ziekenhuis voor een buikecho en bloedonderzoek. Morgen horen we de uitslag.

Ook minder leuk was, dat er door de stuifsneeuw best wat lekkage op zolder was. Jammer hoor. Lelijke bruine plekken in het mooie witte stucwerk. Maar ja, niets aan te doen. 

Ik denk, dat ik zo langzamerhand maar eens bij van der Valk ga inchecken. Het was een drukke dag. Ik voel hem zitten.

Genietmomentjes in januari

Vorige week dinsdag belde de groenteboer, of ik misschien nog interesse had in wat restanten. Er waren in elk geval rode bessen en mango´s. Oh, ja, daar had ik wel zin in! Lekker bessensap maken, voor over de pudding enzo! We spraken af, dat ik op woensdagochtend langs zou rijden. 

Woensdagochtend ging ik samen met Maria naar de loods van de groenteboer. Nou, er was een prachtige portie voor me klaargezet. Van alles en nog wat. Hoe fijn! Er waren rode bessen en blauwe bessen, mango´s, sinaasappels, druiven, papaya´s, lychees, mandarijnen, snijbonen, witlof, diverse soorten sla, spruitjes, bloemkolen. O ja, en ook nog aardappels en rode en gele krieltjes ... Wat een rijkdom! 

Het was allemaal nog prima spul. Alleen stond er bijvoorbeeld op de bakjes rode bessen een t.h.t. datum, die al was verstreken. Dan mag zoiets niet meer verkocht worden. Prima voedsel moet dan worden vernietigd. Dat is toch zonde? Ik voelde me erg blij, dat dit eten gered kon worden. De rode bessen waren dan nog wel uit Holland afkomstig. Uiteraard uit kassen en bedoeld voor mensen, die dan met kerst rode bessen willen eten, ofzo. Ja, echt zot. Maar helemaal zot, als die kassen warm gestookt zijn, de telers en de plukkers en vele andere mensen eraan gewerkt hebben en dat dan zo´n product in de vuilverbranding terecht komt. Nog gekker is het, als een product ook nog eens de halve wereldbol overgevlogen is, zoals de blauwe bessen uit Peru!

Ik ben stukje bij beetje het fruit en de groente gaan verwerken. Van de groente hebben we al veel op gesmuld. Van de witlof had ik wat teveel en ik wilde dat eens proberen te wecken. Heel lang geleden heb ik dat weleens gedaan met gesneden witlof. Maar dat vond ik niet zo´n succes. De witlof was taai. Maar nu las ik steeds van enthousiaste mensen, die de witlof als stronkjes wecken. Die geweckte witlofstronkjes kun je een paar uur voor gebruik in een vergiet uit laten lekken en dan heerlijk in de oven doen met bijvoorbeeld ham en/of kaas. Het leek me wel wat. Jammergenoeg miste ik de klemmetjes en ringen van mijn weckpotten. Die staan nog altijd opgeslagen bij Hans z´n baas, sinds onze verhuizing. En Hans vergeet aldoor die laatste dozen eens mee naar huis te nemen. Gewone schroefdekselpotten heb ik genoeg. Daar kun je ook in wecken. Alleen passen daar niet zoveel stronkjes witlof in, omdat die potten veel smaller zijn dan weckpotten. Maar voor een experimentje is het eigenlijk wel prima. Ik weckte zomaar even 2 potten. Eens kijken, of ik er enthousiast over kan zijn. Voor mensen die het ook eens willen proberen: je zet de stronkjes met de punt naar beneden in brandschone potten. Je overgiet ze met licht gezouten water. Daarna kun je wat citroensap toevoegen om verkleuring te voorkomen. Ik had geen citroensap en deed een mespunt citroenzuur erbij. Dat zal vast ook prima helpen. Je weckt de witlof 90 minuten op 100 graden.

Intussen heb ik ook alle bessen ontsapt. De blauwe bessen zijn al geweckt. De rode hoop ik morgenochtend te wecken. 

Ik kon het werk lekker over een hele week spreiden, omdat we beschikken over een wel enorm grote koelkast, waar alles mooi koud in staat: de buitenlucht! Vooral eind vorige week was het een prima koelkasttemperatuur. Vrijdagavond begon het zelfs te vriezen en zaterdagochtend waren we verrast, doordat de Graaf voor ons huis dicht lag. Voor het eerst, sinds we hier wonen. Oh, wat was het een paar uur uitzonderlijk prachtig!

Later op de ochtend werd het ruim boven nul er verdwenen ijs en rijp net zo snel, als dat ze gekomen waren.

Maar we hebben er dan toch even van kunnen genieten. Net zoals van andere januari-dingen: het nieuwjaarsconcert van Take Five, wat dit jaar helaas alleen online te beluisteren was, maar daarom echt wel knus, zo op zaterdagavond op de bank met Willem en Wilma!

Maar ik geniet ook van de bloeiende amaryllus en de mandjes met bolletjes, die stukje bij beetje in bloei komen.

Van koffiemomentjes,

en van voorlezen,

en van breien en van spinnen.

Zaterdag moest Maaike helaas weer in quarantaine. Ze had vorige week bij iemand in de auto gezeten, die positief getest was. Ze werd op haar werk gebeld en moest dus naar huis. Eerst dacht ze, dat ze in zelf-isolatie moest. Ze zat dus zaterdag en zondag eenzaam op haar slaapkamer en ik liep weer af en aan met dienbladen met eten en koffie enzo. Maar zondag belde iemand van de GGD en die zei, dat ze alleen in quarantaine hoefde en daarbij anderhalve meter afstand moest houden tot de rest van het gezin. Toen werd het gelukkig een stuk gezelliger. Ze kon de rest van de tijd in elk geval gewoon samen met ons in de huiskamer zijn. We knepen hem wel een beetje. Als Maaike ook positief getest zou worden, moesten we weer met z´n allen in quarantaine. Dat zou voor Jan wel een kleine ramp zijn, want hij heeft al het nodige in te halen op school aan mondelinge tentamens en praktica. Het viel mee! Vanmorgen is Maaike gaan testen en vanavond kreeg ze het bericht, dat ze negatief was. Blij!!

 

Een gezellige winteravond

We aten gisteren wat eerder dan normaal. Ik had een lekkere stamppot koolrabi met wortel gemaakt. Dat gaat er prima in, als het zo koud is!

Het grote voordeel van vroeg eten is, dat je avond zo lekker lang is!

Na het eten ruimden Maaike en Maria alles op, terwijl ik 6 broden sneed voor een klant. Hans en Leendert trokken hun zaagbroeken aan en gingen nog een klus doen. Hans had voor zijn werk bomen gezaagd. Essen. En hij mocht er van meenemen, wat hij wilde. Dat is nog eens een mooi buitenkansje.
Jan ging aan zijn huiswerk. Hij zit middenin een toetsweek en heeft het dus druk. Henk wilde nog even naar buiten. Hij krijgt geen genoeg van de sneeuw :-).

Toen Maria klaar was met opruimen, heeft ze samen met Henk nog een wandelingetje gemaakt. Daarna kwamen ze binnen en hadden ´niets te doen´. ¨Ga maar sterrenkoekjes bakken,¨ opperde ik. Dat vonden ze een goed idee.

Ik had mezelf intussen op de bank geïstalleerd. Vòòr de koffie trapte ik nog heel wat metertjes weg op m´n spinnewiel.

Na de koffie slingerde ik me aan een doos stoofperen, die op moesten en schilde ik een 10-liter pan helemaal vol. Ik zette de pan op de kachel. Lekker met wat suiker, wat zoete rode wijn, een paar pijpjes kaneel en een paar steranijsjes.

Henk bedelde bij Willem, of hij met hem ging wandelen. Maar Willem had een beter idee en liet Henk de slee achter de schuur vandaan pakken. We hebben nog twee stokoude, antieke, sleetjes. Toen we van de zomer in de opruimmodus stonden, hadden de meiden die sleetjes bijna weggedaan. ¨Wat moet je daar nog mee?¨ Nee! Die sleetjes mochten niet weg van mij. En ze werden op een onmogelijk plekje achter de schuur gestald voor ´ooit´. Dat ooit was nu :-).

Willem reed met Henk en Maria naar de dijk bij Nedstaal en daar hadden ze met z´n drieën dikke pret. Ja hoor, ook opa Willem kan nog prima sleetje rijden op een antieke slee!

Rond half 10 kwamen ze uitgelaten weer thuis en kwamen ook Hans en Leendert juist de straat in rijden. Wat een rijkdom! Een fijne portie essenhout voor DV volgend jaar alvast. Het moet alleen nog gekloofd en gestapeld worden.

En zo vliegt zo´n gezellige winteravond zomaar voorbij met allerlei activiteiten. Wat geniet ik van zulke reuring!

´n Dipje en knusse huiselijkheid

M´n zere keel, waarover ik vorige week schreef, leidde uiteindelijk tot een heus dipje. Ik heb twee dagen geen stem gehad en keutelde maar een beetje rond. Ziek vind ik voor zoiets nogal een zwaar woord, maar het was er toch dicht tegenaan. Ik ben op de gekste momenten ´eventjes´ op bed gaan liggen. Het was maar goed, dat ik vorige week geen workshop had.

Het leed is weer geleden. En wat kun je dan blij zijn, als je weer fut hebt om fatsoenlijk te koken en normaal je werk te doen!

Donderdag moest ik weer een aflevering voor de kookrubriek van Terdege maken. En omdat ik een flinke voorraad bieten in huis had, besloot ik iets met bieten te doen. Het werden gepofte bieten met geitenkaas. De bieten waren meteen onderdeel van ons avondeten. Mjammie!

Ook was het fijn om weer m´n vrouwenhand door de kamer te kunnen laten gaan. Lekker opruimen, schaal fruit en een bosje bloemen op tafel. Hè, zo gezellig! Dat is toch wel typisch wintertijd: de gezelligheid in huis!

Ik werd verrast met een doos vol prachtig Katia garen. Echt helemaal te gek! De okergele wol is voor een muts, de grijze voor een truitje en de groene voor een vest/jasje. M´n vorige werkjes (gehaakte sjaal en gebreide kol) had ik af. De wol kwam dus precies op tijd!

Ook komen er weer spelletjes op tafel. Henk en ik deden Scrabble. Echt zo´n gouwe ouwe.

Maria bakte de eerste kruidnootjes. Ze kregen amper tijd om af te koelen :-).

En dan het toppunt van huiselijkheid: de zwerfkat, die we al jaren om de deur hebben, heeft besloten om eindelijk toch eens een huiskat te worden. Wonderlijk hoe lang dat heeft geduurd. Eerst durfde hij nèt uit een bakje bij de achterdeur te eten. Later durfde hij binnen te komen, maar dan moest de deur open blijven (lekker in de winter :-(). Nog weer later durfde hij ook wel binnen te zijn, zónder directe vluchtweg. En de laatste maanden ging hij communiceren: hij mauwt terug als je tegen hem praat, alsof hij je begrijpt! Ook mauwt hij als hij bijvoorbeeld naar buiten wil. Sinds vorige week nestelt hij zich regelmatig op de bank en durft hij best een dutje te doen. Wat wil je nog meer: een snorrende kachel, tikkende breipennen én een spinnende kat. O ja, én een man die piano speelt. Ha, ha. Zo komen we de winter wel door :-).

Wintertijd

Nu de klok is verzet en het weer vroeg donker is, is het écht: de zomer is voorbij en de wintertijd is aangebroken. Op de natuurclub (in de Biesbosch) waar Henk lid van is, wordt altijd op een speciale manier aandacht geschonken aan dit moment. Waar normaal gesproken de bijeenkomsten op zaterdagochtend zijn, is de bijeenkomst op de dag van klok verzetten ´s avonds, in de Nacht van de Nacht. Elk jaar is er een andere activiteit. Vorig jaar bezochten de kinderen de Sterrenwacht. Dit jaar werd er een wandeling gemaakt. In het donker natuurlijk! De kinderen zijn eerst met het pontje overgevaren en waren daarna in de duistere natuur van de Biesbosch. Ze hadden zaklampen bij zich, maar hebben die zoveel mogelijk uit gelaten. Zo konden ze de duisternis het best ervaren. Henk vond het echt spannend! Na afloop van de wandeling dronken de kinderen warme chocolademelk. Als dat geen echte wintertijd is!! :-)

De wintertijd brengt als vanzelf andere activiteiten in ons gezin. Zo heeft Leendert een draaibankje gekocht en is hij met Hans volop aan het experimenteren om de mooiste dingen te draaien.

proefstukjes

En natuurlijk betekent wintertijd: hard werken voor school. Maria heeft zich vorige week suf gezwoegd op tentamens. Koos doet zijn stinkende best op een grote groepsopdracht. Henk is gewend aan het regelmatige huiswerk (elke dag wat, is het motto) van groep 7.

En natuurlijk wordt er van alles gebakken. Ik experimenteerde met roggebloem en bakte een bijzonder lekker uitgevallen brood. Het leek qua structuur op zuurdesembrood en smaakte naar anijs vanwege het geroosterde venkelzaad wat ik eraan toegevoegd had. Mmmm!

Maria en Henk bakten vanavond gezellig koekjes. Ze maakten met gewoon deeg en chocoladedeeg leuke en lekkere creaties. Ook al: mmmm! :-).

De scholen hebben weer allerlei activiteiten, waar we regelmatig voor opdraven. Thema-avonden, voorlichtingsbijeenkomsten, voortgangsbesprekingen, ouderavonden enzovoorts. Vanmorgen was er op de basisschool een bijeenkomst vanwege 500 jaar Reformatie. Vandaag was het precies 500 jaar geleden, dat Maarten Luther zijn 95 stellingen aan de slotkapel te Wittenberg spijkerde. Of: liet spijkeren, zoals de verteller van vanmorgen, Jan van Reenen, in zijn verhaal zei. De bijeenkomst was in de Grote Kerk van ons dorp en ik had me opgegeven om als oppas tussen de kinderen te zitten. Henk vond het wel gezellig, dat ik bij zijn klas zat :-).

En zo rijgen de dagen en weken zich aaneen. Morgen is het al november! Het voelt hier intussen een beetje als zaterdagavond, want morgen is het Dankdag voor gewas en arbeid en gaan we naar de kerk. Het rook vanavond feestelijk naar stoofpeertjes, die we morgen eten. En ik bakte een kruidkoek in de wonderpan. Ook in de kerk is het winterseizoen aangebroken. Er zijn weer catechisaties en jeugd- en jongerenavonden. Het hoort er allemaal bij, bij de wintertijd!