Van de lamme en de blinde

Er is hier iets raars aan de hand. Misschien waart er een nieuw virus rond? Het besmettelijke rugpijn-virus? Gisteren viel Maria al uit vanwege rugpijn. En vandaag was ik de klos! 

(Even een aanvulling, omdat ik al gemaild werd en ook de voicemail was ingesproken: het is geen omikron. Heel attent werd ik erop gewezen, dat lage rugpijn een symptoom is van omikron. Maar in dit geval gaat het bij Maria om extreem vastzittende spieren, waar de fysiotherapeut aan werkt. En bij mij is het wellicht een verdraaiing of kou o.i.d. en gaat het met smeren gelukkig alweer een stuk beter).

De druk van de ketel

Wij hadden heerlijk een paar dagen, dat de druk even wat van de ketel was. Daar waren we echt aan toe!

Vrijdag hebben Willem en ik het nuttige met het aangename verenigd. We moesten eerst naar de Achterhoek, naar de fabriek waar de Wonderpannen worden gemaakt. We gingen er een nieuwe voorraad vlamverdelers ophalen. Vorige keer hebben we ze laten bezorgen. Maar dat kostte bijna 30 euro. Die vlamverdelers zijn namelijk van staal en zijn heel zwaar. Daarom hadden we al bij het bestellen bedacht, dat Willem en ik ze deze keer zouden gaan ophalen. Dan zouden we er meteen een klein uitstapje van maken.

Het was een mooie rit.  Natuurlijk had ik een handwerkje meegenomen. Heerlijk om te doen, tijdens lange autoritten! En zo kwam er meteen eens schot in dat nieuwe paar sokken voor Willem ;-).

Nadat we de vlamverdelers hadden opgehaald, reden we naar en klant in Rijssen, waar we een aantal Wonderpannen gingen bezorgen. Het was een uurtje rijden vanaf de pannenfabriek en de rit was echt prachtig.

We kwamen door Vorden en we haalden herinneringen op, hoe we daar ooit een fair bezochten bij het kasteel. We waren met 10 kinderen per trein naar Vorden gereisd. In die tijd gingen we bijna nooit op vakantie, maar we maakten wel uitstapjes. Meestal naar dingen die gratis waren, of die we met korting bij elkaar gespaard hadden. Een dagkaart met de trein met een sleep kinderen onder de 12, die met een railrunner konden reizen, kostte niet zoveel. En als je haast nooit met de trein reist, is dat echt een belevenis. Toentertijd vonden we het heel normaal om met het hele koor op stap te gaan. Maar nú snap ik wel, waarom er altijd mensen spontaan aan het tellen sloegen, als ze ons zagen. We hebben heel wat opmerkingen gehad. Soms flauwe, op het schunnige af. Maar vaak kregen we ook nieuwsgierige vragen. Afijn, die fair kwam weer in onze gedachten. En toen we het kasteel zagen, konden we het niet laten om even van de weg te gaan en er langs te rijden.

Vlakbij het kasteel zag ik een prachtige boom. ¨Even wachten, Willem, even een fotootje maken voor Hans,¨ zei ik. Thuis liet ik de foto zien:

¨Hé, die boom ken ik,¨ zei Hans meteen. ¨Die kwam pas voorbij in mijn app¨. Hij swipete even wat en kwam al snel met informatie. Het is een eik van maar liefst 300 jaar!! Ik had terecht gezien, dat die boom iets bijzonders was. Hoe leuk is dat, om zo´n gezamenlijke interesse te hebben :-). Wie meer over de boom wil weten: bij dezen een link met info: Link

Nadat we in Rijssen even een praatje hadden gemaakt met de klant, zochten we een supermarkt om er een lunchsalade te kopen. Een afgeprijsde smoothie erbij en twee bekertjes ijskoffie om even op te peppen. Maar voordat we van onze lunch gingen smikkelen, reden we eerst alvast een stuk richting ons volgende reisdoel: Elburg. Ook daar moesten we Wonderpannen bezorgen.

Op een zonovergoten parkeerplaats aten we onze salade en pakte Willem even een kwartiertje rust. Dat was geen overbodige luxe na zoveel kilometers. Het bekertje ijskoffie kwam ook heerlijk van pas en opgefrist reden we verder. 

We reden een gedeelte van de Dellenroute. Wat is dat toch een prachtige route, zo dwars door de bossen! Het was inmiddels halverwege de middag en we besloten even een korte wandeling te maken door het mooie voorjaarsbos. Al snel zagen we een parkeerplaats. Je kon daarvandaan verschillende routes lopen. We pakten een korte, want zo heel veel tijd hadden we nu ook weer niet. Het was precies goed: 2,6 kilometer. We strekten lekker onze benen en snoven de boslucht in. 

Een half uurtje laten stapten we helemaal ontspannen weer in de auto. We waren al vlakbij onze bestemming. Ook bij deze klant maakten we een praatje. Wat kan dat onverwachts inspirerend zijn!

Eenmaal terug in de auto zagen we op de routeplanner, dat we om ongeveer 18.00 thuis konden zijn. En dat lukte ook. Precies op tijd om een gemakkelijke maaltijd in elkaar te flansen en na te genieten van deze fijne dag!

Ook vandaag was het een dag van ontspannen en de accu opladen. Mijn dag begon samen met Maria in de keuken. Maria had gisteren bladerdeeg gebakken voor tompoucen en die maakte ze vandaag af. Ik had gisteren een bescuitdeeg gebakken in de Wonderpan en maakte daar vandaag een koningsdagtaart van. Eerlijk gezegd ben ik meer van het broodbakken. Voor taarten bakken heb ik niet zoveel geduld. Maar uiteindelijk stond er een toch wel heel vrolijke oranje-rood-wit-blauwe taart.

Willem kwam thuis van zijn ochtendwandeling en hing de vlag uit. Ziezo. Koningsdag 2021! 

Om 10 uur kwamen Trijnie en Gerwin gezellig koffie drinken. Met daarbij keuze uit tompoucen van de oranjevereniging, tompoucen van Maria en de taart. Voor elk was wils.

Toen Trijnie en Gerwin weer opstapten, brachten wij Henk naar Alblasserdam. Hij ging een daagje naar neef Henk. We dronken meteen een theetje bij mijn zus en zwager en kregen daar sinaasappel-kwarktaart voorgeschoteld. Wat een verwennerij vandaag!

We hadden verder geen speciaal programma. Maar dat was nu juist wel een keer fijn. Ik wilde graag ook nog wat wassen draaien. Anders moet ik de rest van de week zo hard draven, om achterstand weg te werken. Sinds de houthokken bij ons terras geplaatst zijn, kon ik mijn droogmolen niet meer gebruiken. En dat is toch wel heel vervelend, als het zulk heerlijk weer is. Willem en ik besloten om daarom eindelijk eens die droogmolen te verplaatsen. Het plaatsje had ik al uitgekozen. Willem pakte de grondboor en boorde een mooi gat. De molen paste perfect. Het was een genot om m´n eerste wasje sinds weken weer buiten te kunnen drogen. En het was nog wel zo´n wasje, wat perfect bij Koningsdag paste. Ha,ha.

Vanmiddag heb ik extra lang met Ciara gewandeld. Dat was geen straf. Wat is het mooi in de polder!

Toen ik nèt thuis was, kwamen Leendert en Thea. Die waren een daagje wezen mountainbiken op de Veluwe. Ze hadden genoten. Nu kwamen ze lekker even uitzakken op het terras. En natuurlijk kwamen er nu ook weer tompoucen op tafel :-).

Intussen stond mijn oven al een poosje op vol vermogen aan. Een tijdje geleden had ik iets nieuws toegestuurd gekregen om uit te testen voor in de webshop. Het heet bakstaal en het is een stalen plaat, die je in de oven legt. Je laat die plaat gloeiend heet worden en daarna is hij perfect voor het bakken van pizza´s (en ook brood). Het werkt een beetje zoals een pizzasteen. Je schuift de pizza erin en na 4 minuten is hij klaar. De degen had ik aan het begin van de middag al gemaakt. Ik hoefde ze nu enkel maar even te beleggen. En zodoende konden we om 18.00 uur zo aanschuiven in onze eigen pizzeria op de workshopzolder. Het experiment is voor 100% geslaagd. We hebben nog nooit zo lekker pizza gegeten!

Na het eten trakteerden Maria en Jan-Hendrik op een ijsje. Daarvoor reden we met z´n vijven naar de ijsboer in Brandwijk. We mochten allemaal twee bolletjes kiezen en ik koos Malaga en Amarena-kwark. Oh, wat was dat lekker!

Het werd tijd om Henk weer op te gaan halen. Hij moet morgen gewoon naar school. Jan ook, trouwens. De rest van de week is het gewoon buffelen geblazen. Ook voor mij staat er het nodige op het programma. Maar als de druk even van de ketel geweest is en je weer opgeladen bent, is het fijn om lekker de draad op te kunnen pakken.

Het was een fijne dag.

Aftellen

De dag verliep voorspelbaar. Zo´n beetje als gisteren. En eergisteren...

Ik communiceer via de app met de covid-19-afdeling. Dan stuur ik een foto en  zet erbij: leggen jullie je schone kleren in de kast? De wasmand met vuile was graag buiten de deur zetten.

En lopende de dag volgen er dan de klopjes op de deur en roep ik: ¨Voedsel!¨ of: ¨Koffie!¨ en dan pakken de jongens de volle dienbladen van het kastje en vind ik ze later weer leeg daar terug. 

Maaike en Maria hielpen me weer in het huishouden en in de webshop. Maaike moet het een beetje om haar thuiswerk heen vouwen. Ze werkt in de gehandicaptenzorg en haar leidinggevende bracht dinsdag een sticky met dossiers. Nu Maaike in quarantaine zit, kan ze mooi allerlei rapportagewerk doen. Ze wisselt het maar een beetje af. Als je een uur ingespannen achter de laptop hebt gezeten, is het fijn om ook weer eens even wat anders te kunnen doen. Samen met Maria heeft ze vandaag heel veel inpakwerk gedaan. We zijn een goed team. Ik sta beneden in de webshop en pak daar de orders in. Als ik mijn hand op een lege plek sla, roep ik naar boven, waar de meisjes aan de inpaktafel staan. ¨Kaneelstokjes graag!¨ Of: ¨De greinsuiker is op!¨ en dan maken ze snel een nieuwe voorraad. 

Vanavond hebben we het RIVM gebeld. Intussen hadden we nogal wat vragen en was er onduidelijkheid over wel of niet testen en zo ja, wanneer en dat soort dingen. De mevrouw, die we aan de lijn kregen, zei, dat het voor gezinnen inderdaad best ingewikkeld was. Maar we hoeven ons niet te laten testen. Wel moeten we tot en met zondag in isolatie/quarantaine blijven. Daarna zijn we er vanaf. Dus zijn we nu aan het aftellen!

Oh, wat zal het heerlijk zijn, als ik me gewoon weer door het hele huis kan bewegen! Als we weer met z´n allen aan tafel kunnen zitten. Als ik Willem weer kan aanraken en bij hem kan slapen. 

Maar zover is het nog niet. Nog even door de zure appel heen bijten.

Willem was vanmorgen nog knap beroerd. Vanavond ging het wat beter. Het is een akelige ziekte. Ik hoop maar, dat er geen zieken bij ons bijkomen!

Van alles en nog wat

 M´n huisvrouwenleventje is weer verre van eentonig. Het is elke dag anders. Dus wordt het weer een logje met van alles wat. 

Laat ik beginnen bij dinsdag. Dat was de dag, dat ik om 14.00 een afspraak had in Apeldoorn en daar moest ik dan natuurlijk de rest van m´n werkzaamheden op afstemmen. Om 14.00 uur in Apeldoorn betekende dat ik op tijd moest wegrijden. ´s Morgens zei Maria, dat ze wel mee wilde. Dan kon zij rijden en ik intussen uitrusten of wat op de computer doen. Ik vond het een leuk plan. Een lange rit sámen is per slot van rekening veel leuker, dan alléén. 

We maakten de planning en het paste naadloos in elkaar. We zouden eerst alle bestellingen voor de webshop klaarmaken, zodat we die vòòr de rit vast naar de post konden brengen. Dat betekende: om 12.00 lunch, om 12.30 wegrijden naar de post, om 12.45 vertrekken naar Apeldoorn. In Apeldoorn had ik dan om 14.00 uur mijn afspraak en Maria had precies op dat moment therapie met beeldbellen.

Het is bijna niet te geloven, maar alles verliep tot op de minuut nauwkeurig volgens onze planning :-).

Ik moest in Apeldoorn bij het RD zijn. Daar werd een nieuwe podcast opgenomen in de serie ´Bij ons thuis´over christelijk opvoeden. Vorig jaar heb ik dat ook al een keer gedaan en het was dus niet nieuw voor me. Het werd een ontspannen gesprek over ´eenvoudig leven ´ en over hoe ik alle ballen in de lucht houd. 

Toen ik terugliep naar de auto was Maria´s therapie allang voorbij. Geduldig had ze op me zitten wachten. Onze volgende stop was in Lunteren. Daar gingen we Wonderpannen afleveren bij een bedrijf. Het ritje van Apeldoorn naar Lunteren was práchtig! Zelfs al was het heel grijs weer. We waren er echt even uit!

We leverden de pannen af en besloten om een supermarkt in de buurt op te zoeken om even iets te eten te kopen voor onderweg. En dan konden we meteen ook wat noodzakelijke boodschapjes doen voor het avondeten. 

Volgens de navigatie was de dichtstbijzijnde supermarkt een Coop in Barneveld. Dat was 3,5 kilometer rijden. Grappig om dan zomaar onverwachts ook nog in Barneveld te zijn :-).

De terugrit verliep voorspoedig en we pikten nog net een paar prachtige luchten mee, toen we bij het invallen van de avond thuis kwamen. En, o ja, daar kwamen we ook nog boze boeren tegen, die naar Den Haag waren geweest.

Ik kookte snel een flinke zuurkoolprak en nam me voor het er ´s avonds eens van te nemen. Tot ik bedacht, dat het slimmer was, om eens even de uitpuilende wasmanden onderhanden te nemen en alvast de wassen te sorteren. Vooruit, ik zette er ook meteen maar één aan. En vlak voordat ik in bed stapte, kon de volgende aan.

Woensdag zou het wasdag worden :-).

Had ik even mazzel! Het was woensdag stralend weer! Er konden zomaar drie wassen naar buiten, die ook allemaal droog kwamen.

Maar wassen was niet mijn enige activiteit, gisteren. Samen met Maria en Jan heb ik een half uurtje lekker in het zonnetje buiten gewerkt. Het was (weer eens) een zootje. En we hebben echt lekker opgeruimd. 

Er waren extra veel bestellingen in de webshop, want die van dinsdagmiddag lagen er ook. Dat was al met al ook een paar uurtjes werk.

We aten ´s avonds wraps. Daar werd van gesmuld.

Na het eten was ik huiswerkjuf tot aan de koffie. We hadden iets speciaals bij de koffie: mislukt feestbrood :-). Mislukt in de zin van: het deeg was de Wonderpan uitgerezen. Ha, ha. Het was dus echt geen mooi brood geworden, maar wel erg lekker. Een paar keer per week test ik wat uit in de Wonderpan. Afnemers genoeg.

Ik had tegen Henk gezegd, dat we visite kregen. ¨Wie komt er dan?¨ vroeg hij. ¨Meneer Zaagmans,¨ zei ik. En op zijn glazige blik voegde ik toe: ¨Die komt de week doorzagen¨. Hij vond het maar raar. Maar de lekkere hapjes, die ik op deze avond klaarmaakte, vond hij helemaal niet raar :-). Gezellig hoor, zo op de woensdagavond.

Vandaag was het weer wonderpannen-dag. Ik had gisterenavond alvast binnenpannen en buitenpannen schoongemaakt. Vanmorgen zette ik er de oren aan. Maria zette knoppen op de deksels en Maaike hielp met verpakken. Zo konden er weer lekker veel op de post.

Ook vandaag moest ik de pakjes eerder klaar hebben dan normaal. Willem en ik zouden naar de trouwdienst gaan van een dochter van Willem z´n zus. We zouden om half 3 weggaan. De dag voelde hierdoor meteen al feestelijk, ook al was het grijs en nat. De bruiloft was door de corona-maatregelen natuurlijk heel anders dan anders. De kerkdienst was eigenlijk het grootste ´onderdeel´ en we waren blij, dat we daar deel van uit maakten.

Om een uur of half 6 kwamen we thuis. En ik dacht eigenlijk, dat ik achter het fornuis moest voor het avondeten. Maar, surprise! Maria had al gekookt. Heerlijk! Dat was echt een verrassing.

En zo zijn er dus weer drie dagen omgevlogen met van alles en nog wat. 

Blij met nieuwe voorraad!

De dag begon vanmorgen heerlijk kalm en rustig. Ik stond om 5.12 uur naast m´n bed en ben op m´n gemakje aan de was gaan werken. Ik had een kleine achterstand en die wilde ik graag wegwerken. Ik heb geen hekel aan de was doen. Sterker: ook na 33 jaar lang wagonladingen was te hebben weggewerkt, vind ik het altijd nog leuk om te doen. Als er zich keurige stapeltjes vormen, ordenen zich vanzelf mijn gedachten. Toen ik dus om half 8 alle was in de kasten had liggen, was ik tevreden en voelde ik me rustig en kalm.

Buiten was het ook rustig. Er hing een lichte mist en ook dat maakte alles kalm en overzichtelijk.

Ik dekte de ontbijttafel en even later was iedereen uit bed voor het ontbijt. Het leek wel zondagmorgen, zo laat aan de ontbijttafel! Maar ja, de jongens hoeven nu natuurlijk niet eerst een uur of langer te fietsen voordat ze op school zijn. Na het ontbijt liepen Jan en Henk allebei naar hun eigen schoolplekje en gingen aan de slag. Hoe moeizaam het schoolwerk gisteren bij Henk verliep, zo fluitend ging het nu. Fijn!!

Maaike was vandaag weer naar haar werk. Maria hielp mij. Eerst maar weer het huis aan kant. En na de koffie reden we naar postnl om de pakketten af te geven, die we gisterenavond ingepakt hadden. We brachten er 20 weg en wilden proberen om vòòr de lunch wéér 20 pakketten samengesteld te hebben. Dat lukte, ondanks dat we steeds tussendoor van alles moesten inpakken. Bovendien moesten we elke pakbon van tevoren controleren op producten, die ik niet meer op voorraad had. Die bonnen legden we opzij, voor de volgende ronde, als m´n voorraden aangevuld zouden zijn.

Na de lunch pakten we alles in dozen en gingen opnieuw met 20 pakketten op stap naar de post. Intussen had de molenaar geappt, dat we naar de molen konden komen, omdat er gelukkig het één en ander klaarstond. Wat was ik blij! Nieuwe voorraad!

Bij de molen werd m´n caddy helemaal volgeladen. Maar dat was nog maar de helft van mijn bestelling! We zetten er dus de sokken in en reden snel terug naar Bles. Daar werd de caddy meteen gelost en direct stapten Maria en ik weer in voor een tweede rit naar de molen. En passant reden we ook nog even langs de papiergroothandel voor weer nieuwe dozen. Precies volgens planning kwamen we even over vijven bij de molen. Daar werd m´n caddy voor de tweede keer helemaal volgeladen. Intussen had ik contact met het thuisfront. Het plan was, dat Maaike vast zou beginnen met eten koken. Maar Maaike had al afgesproken om bij haar vriend thuis te gaan eten. En ik voorzag al wel, dat als ik na zessen thuis zou komen, ik niet veel puf zou hebben om nog weer helemaal te gaan koken voor 8 man. Dan zouden we zó laat aan tafel gaan. We schakelden over op plan B. We zouden gewoon soep met brood eten. Ook niets mis mee.

Met mijn wagen volgeladen, reden we vlotjes naar huis. Apart hoor, spitsuur zonder file!

Na het eten ben ik even uitgelogd. Lekker languit in bad. Daar knap je van op :-). Ik hoorde, dat er een ´treintje´ was gevormd, zodat alles zakken van hand tot hand gingen en in no time allemaal op de eerste verdieping lagen. Fijn!

Ik wilde na de koffie nog wel een poosje gaan inpakken. Maar er moest ook nog administratie gedaan worden. Dat had voorrang. Bovendien zat ik op de koerier van Postnl te wachten. Ik wacht al bijna een week op zwarte zeep en vandaag zou die écht binnenkomen. Tussen 19.05 en 21.05. Maar nee hoor, er verscheen niets. Ik baalde er stiekem een beetje van, al weet ik, dat we allemaal geduld moeten hebben onder de bijzondere omstandigheden. Maar ja, het zijn allemaal spullen waar klanten op zitten te wachten. En daar voel ik me dan toch verantwoordelijk voor.

Maar, jawel, om kwart voor 10 kwam dan toch nog de meneer van postnl voorrijden. Wat een kanjer. Snel pakte Willem een half pakje stroopwafels van tafel om dat aan de meneer mee te geven. Echt respect voor die harde werker!

En nu ben ik blij. Blij met al die nieuwe voorraad, waar ik heel veel pakketjes mee klaar kan maken. Hoewel ik best moe ben, heb ik gewoon al zin in morgen :-). Maar eerst even een poosje de ogen dicht. Arie heeft zich al op mijn benen genesteld. Die denkt vast dat hij de hele nacht hier lekker mag blijven pitten. Maar ik denk, dat hij straks maar fijn ergens anders gaat pitten :-).

Oranje boven en niets te klagen

Vanmorgen deden we er een nieuwsbrief van de webshop uit. Ik hou er dan in mijn planning al rekening mee, dat het die dag drukker is dan normaal met bestellingen. Maar wat er vandaag gebeurde, overrompelde me nogal. We hebben oranje-bakpakketten in de aanbieding en Maria en ik zijn zo´n beetje de hele dag pakketten aan het inpakken geweest. Pfieuw!

Het zag er beslist vrolijk uit en je hoort mij ook zeker niet klagen! Omdat we véél meer verkochten, dan we verwacht hadden, heb ik snel, snel nog van alles en nog wat bij drie verschillende leveranciers bijbesteld. Gelukkig zijn alle drie de leveranciers snel met leveren en komt alles morgen al binnen.

De rest van mijn planning heb ik maar gewoon om de inpakkerij heen geweven. Zo had ik in het kader van ¨IK WAS, DUS IK BEN¨ het druk met de was. Wanneer niet, zou je zeggen. Maar toch heb je de ene week veel meer was dan de andere, lijkt het wel. Aangestoken door het heerlijke weer heb ik toch allerlei extra dingen in het huishouden gedaan en trok ik de afgelopen dagen bed na bed af, om alles eens lekker schoon te maken en te wassen. Ook hierover hoor je mij zeker niet klagen. Wat is er heerlijker dan zongedroogde, schone lakens en dekbedhoezen op je bed?

Uitgerekend vandaag werden ook de maandelijkse boodschappen bezorgd en had ik een grote stapel kratten vol boodschappen uit te pakken. Maar wat zou een mens klagen, met kasten vol voorraad?

Tijdens het avondeten merkte Willem op, dat hij de aanhangwagen wilde gaan halen, om morgen vroeg naar de stort te rijden. O, maar dan heb ik nog wel het één en ander wat mee kan. Gráág! En zo vloog ik na het eten met Maria naar buiten en vlogen we daarna door de garage en verzamelden van alles en nog wat, wat mee mocht. Stapels lege kruidenemmers van de shop, bijvoorbeeld.

Heerlijk! We hebben weer loopruimte! Niets te klagen!

Als klap op de vuurpijl moest er ook nog een workshop voorbereid worden. Morgen is er een besloten workshop met een vriendinnengroep. En eigenlijk had ik daarvoor vanmiddag willen bakken. Dat is er bij ingeschoten. En daarom ben ik nu, op vrijdagavond, nog vrolijk aan de bak. Ook al niets om over te klagen. Alleen mijn voeten. Vooruit. Eén klein klachtje ;-). Ze branden! Wat zal ik straks lekker liggen in mijn bedje onder ´t schaap!

Game over en Memory

Vrijdagavond stapte ik in bed en van het ene op het andere moment wist ik niet waar ik het zoeken moest van de pijn. Ik had al een paar dagen een zere knie. Of eigenlijk was het meer pijn náást de knie. Maar nu straalde de pijn uit naar mijn scheenbeen en ook naar mijn bovenbeen en heup. Ik wist werkelijk niet hoe ik liggen moest. Ik heb een dubbele paracetamol genomen en heb die nacht op mijn rug hazeslaapjes gedaan.

Zaterdag was een dag vol pijn. Ik kon me haast niet bewegen. Toch heb ik in de laagste versnelling m´n huishouden gedaan. Willem was met Leendert op stap voor beitels en ze kwamen pas halverwege de middag thuis. Ik moest toen alleen nog boodschappen doen en één was ophangen. Willem is met me meegegaan naar de supermarkt. Terwijl ik achter de boodschappenkar strompelde, heeft Willem alles uit de schappen gepakt. Waaah, Willem was echt op stap met een ´oud wijf´!

´s Nachts was het weer van hetzelfde laken een pak: hazeslaapjes op m´n rug. Maar toen ik zondagochtend wakker werd, was de scherpste pijn gelukkig weg. Daar was ik heel blij om, want ik wilde graag naar de kerk. Willem heeft me vlak voor de kerkdeur uit de auto gezet. Ik voelde me behoorlijk opgelaten en was blij, dat het nog niet druk was. Gaande de dag ging het steeds beter en ´s avonds had ik enkel nog maar een zere knie.

Ik had inmiddels van diverse mensen te horen gekregen dat het vast ischias/een beklemde zenuw was. En er was me al voorgespiegeld, dat ik daar nog wel even mee zoet zou zijn. Ik was dan ook vast van plan om vanmorgen naar de dokter te gaan. Maar wonder boven wonder stapte ik vanmorgen ´normaal´ mijn bed uit. Wat een zegen! Ik voelde enkel nog wat restpijn en kon de hele dag normaal bewegen. Wat ben ik blij!

Vanmorgen heb ik eerst alle waslijntjes leeggestreken en -gevouwen.

Dat was een flinke klus, maar heerlijk, dat nu de was helemaal bij is. ¨Zo,¨ zei ik tegen de meiden, die thuis waren, ¨game over! Nu ga ik weer van voren af aan beginnen en alle lijntjes weer vol wassen :-)¨ Ha, ha, dat vonden ze een wel een grappige gedachte.

Om nog even in speltermen verder te spreken: ik besloot direct na het vouwen van de was nog een potje Memory te doen. Sokkenmemory, wel te verstaan :-). Er werden weer heel wat paren gevormd!

De dag vloog weer om. Om 16.00 uur ging ik de webshopbestellingen naar de post brengen en meteen langs de markt. Er was gebeld, dat er weer een partijtje groenten en fruit voor me was. De groenteboer had al van alles voor me klaargezet. Hij weet intussen wel zo´n beetje waar hij me blij mee maakt.
Met de auto volgeladen reden Maria en ik naar huis en gingen in de keuken aan de slag. Maria maakte een heerlijke Waldorfsalade en ik maakte een schaal groene salade. Worteltjes en doperwten erbij, een slavink voor de vleeseters en patat wat over was van zaterdag. O ja, en ook nog een schaal met komkommerschijfjes. Misschien een beetje een zomers menu op deze dag, die toch al een beetje winters aanvoelde (vanmorgen vroeg dan toch!). Maar het smaakte voortreffelijk.

Net als het snoeperijtje wat ik naast me heb had staan: banaan en kaki. Wat een rijkdom!

Variatio delectat

Eentonig werk vind ik helemaal niet erg. Je kunt er meestal fijn je gedachten bij laten gaan en je komt er van tot rust. Maar een eentonig leven?  Ik weet echt niet, wat dat is :-). Er is gewoon altijd reuring. En dat is prima. Op de één of andere manier past dat wel bij mij. Variatio delectat dus (afwisseling bevalt). Deze week is er één met wel heel veel afwisseling. Behalve dan misschien wat betreft de ´never ending story´: de was. Hoewel? Ook het thema ´de was´ kent zo zijn variaties. Deze maandagochtend bestond de variatie hierin, dat er ex-treem veel was was :-).

Nadat ik alles verzameld en gesorteerd had, lagen er drie hopen in de badkuip,

twee hopen vòòr de badkuip,

één hoop naast de wasmachine,

vijf porties op de vloer voor de deur,

en een hopper tussen het bad en de toiletpot opgehoopt.

Waar al die was vandaan kwam? Bivakzooi van Koos, vieze werkkleding van een legertje Luijkjes van de hakdag, bloederige zooi van Leendert, die een groot gat in zijn hoofd viel, overhemden van de zondag én het normale portie maandagochtendwas. Maar goed. Terwijl de wasmachine snorde, kon ik aan m´n andere werk beginnen. Net als vorige week maandag wilde ik deze dag besteden aan opruimen, opruimen, opruimen. Juist omdat de rest van de week volgepland zit en er dus weer niets van komt, heb ik direct op de maagdelijke maandagochtend de koe bij de horens gevat. En omdat Willem thuis werkte, heb ik zijn kledingkast gedaan. Dan kon ik tenminste af en toe vragen, of hij iets wilde behouden, of dat het weg mocht. Dat was echt handig :-).

Er kon heel veel weg. Er bleken maar liefst vier winterjassen te hangen. Beetje overdreven. Ook versleten overhemden, een kostuum wat hij nooit meer draagt enzovoorts.

Nadat ik ook nog een grote doos en een teil jongenskleding had uitgezocht, stonden er VIER vuilniszakken in de gang voor de textielcontainer.

Helemaal super! Het past ook wel bij het inwinteren wat we hier aan het doen zijn :-).

Daar past ook het nodige snoeiwerk bij. Hans had maandag uit zijn werk een grote heggeschaar bij zich en snoeide de beukhaag en de trompetbloem.

Na het avondeten haastten we ons naar de kerk, waar het de opening van het catechisatieseizoen was. De dominee hield een lezing over Maarten Luther. Na afloop hebben we met een hele club thuis bij de piano gezongen en muziek gemaakt.

Dinsdag had ik een super strakke planning. ´s Morgens ben ik samen met Maaike een vriendin gaan helpen. Altijd fijn, ook al heb je het gevoel, dat je werk maar een druppel op de gloeiende plaat is. Direct na de lunch stapte ik in de auto om een nieuwe voorraad meel en bakproducten bij de molen te halen. Op de terugweg reed ik langs Paardenkooper, waar nog een aantal bundels dozen voor me klaar stond en waar al minstens drie keer voor gebeld was.

Met m´n auto volgeladen kwam ik precies op tijd thuis voor koffieklanten.

Zowel mijn tante als m´n schoonmoeder kwamen op de koffie.

Na de koffie rap de pakketten inpakken en wegbrengen en eten koken. ´s Avonds heb ik niet zoveel meer gedaan, geloof ik. Beetje haken, broden bakken, huiswerk overhoren. Dat.

Vandaag stond ¨Het Huishouden¨ op de agenda. Dinsdag was er alleen maar het hoogstnoodzakelijke gedaan, dus vandaag een dubbel portie. Maar alles moest in één ochtend gepropt worden, want vanmiddag was er een trouwdienst in de kerk, waar ik heel graag heen wilde. Maar als je iets heel graag wilt, geeft dat vleugels. Ik heb m´n werk in de hoogste versnelling gedaan en was nèt op tijd in de kerk :-).

Na de dienst heb ik me met de webbestellingen bezig gehouden en me voorbereid op morgen. Morgen hopen mijn vriendin en ik ons jaarlijkse dagje uit te hebben. En dat gaat al jaaaaaaren volgens hetzelfde ´recept´. Zo zorg ik altijd voor de lunch en dat is dan een echt luxe. Met lekkere broodjes, hartigs, zoets, fruit enzovoorts. Daarnaast deed ik inkopen voor de maaltijd van morgen. Omdat ik ´s avonds bij het avondeten nog niet thuis ben, zet ik morgenochtend de slowcooker  (of: crockpot) aan. Dan is de maaltijd tegen etenstijd kant-en-klaar.

Vrijdag komt de raambekleding en zal het er hier eindelijk wat minder ´verhuizerig´ uit gaan zien. Het eerste wat daarna aan de beurt is, is een lamp kopen. We zitten al vanaf april met een peertje aan het plafond. Geen gezicht. Maar we hebben domweg nog geen tijd gehad/genomen. Ach. We kunnen er niet echt mee zitten ;-). Komt vast goed. Ooit. Toch?

Een dagje lekker huishouden!

Vandaag had ik een heerlijk lege agenda. Leeg in de zin van: geen afspraken buitenshuis. Nou ja, op één kleintje na dan. Ik zou vanmiddag even met Maria meegaan naar de fysiotherapeut.

Oh, wat voelde dat fijn, vanmorgen! Iedereen was naar school en werk en ik kon me ongehinderd op het huishouden storten. En dat huishouden kon wel wat aandacht gebruiken, zeg maar ;-). Maar eerst nog even een order plaatsen bij een leverancier. Anders grijp ik binnenkort op lege plaatsen in de shop en dat is iets waar ik een hekel aan heb. Ik nam pen en papier mee naar m´n winkeltje en liep de schappen af om te kijken wat er nodig was. Daarna zocht ik op de website van de leverancier de juiste artikelnummers op en maakte de bestelling compleet. Nog even betalen. Klaar.

En dan nu de laptop dicht en gaan met die banaan.

Wassen, strijken, opruimen, stofzuigen, het hele riedeltje kwam langs. Als kers op de taart poetste ik een stukje keuken. Ah, was m´n hele huis maar zo opgeruimd en schoon. Maar dat is een utopie.

Juist toen Henk thuiskwam om te lunchen, stopte het werkbusje van de zonweringenmeneer voor de deur. Wij hadden al een tijdje een kapot rolluik en dat zou vandaag gerepareerd worden. De mannen bekeken het mankement, wisten hoe dat opgelost moest worden en in een half uur waren ze klaar. Hè, fijn! Kapotte spullen zijn zo´n ergernis!

Ook vanmiddag kon ik nog even verder met het huishouden. Terwijl ik me bezighield met alle voorkomende klusjes, ontsapte ik een paar kilo druiven. Die had ik dinsdag al gekregen en moesten nu snel verwerkt worden. In mijn Weck-ontsapper is dat een fluitje van een cent. Het meeste werk is altijd die ketel te voorschijn halen en hem na gebruik weer schoon opbergen.

Het leverde me mooi een halve emmer druivensap op.

Om drie uur begon ik met het klaarmaken van de webshopbestellingen. Ik moest vandaag wat vroeger naar het postkantoor, want Maria had om half 5 een afspraak bij de fysiotherapeut. Het lukte allemaal precies. Om twee voor half 5 waren we bij de peut. Maria loopt daar vanwege de gevolgen van een gebroken arm, nu bijna 3 jaar geleden. Vandaag was ze voor het laatst bij de peut. Helaas lijkt de therapie niet geholpen te hebben. Maria kan nog steeds een bepaalde beweging niet/bijna niet maken, heeft heel weinig kracht in de arm en heeft bovendien ook last van een zogenaamde rusteloze arm. We kijken het nu even aan en anders moeten we er maar mee gaan dokteren.

Willem had rond etenstijd een vergadering op z´n werk en zou niet thuis eten. Ik had daarom bedacht om iets gemakkelijks te eten: courgettesoep met brood. Willem houdt daar niet zo van. Maar de rest van het gezin vindt het prima. En aangezien ik nog twee reuzecourgettes had liggen, was het fijn om ze nu zo op te maken.

We smulden!

Vanavond was er nog was te vouwen en brood te bakken.

Maar nu is er dan toch heus een flinke berg werk verzet. Dat geeft een voldaan gevoel. Wat zal ik lekker slapen, straks :-).

Zó blij!

Wat een blije dag was dit! Allereerst omdat ik de hele dag weer pijnvrij ben geweest. Het is gewoon een wonder, na zoveel en zolang pijn. Ik ben er wel heel zuinig op en zorg ervoor dat ik niet teveel sjouw, drink trouw m´n anderhalve liter water per dag én doe wat oefeningen. De oefeningen moet ik op een wat lager pitje inzetten en voorzichtig opbouwen, want ik krijg er wel spierpijn van.

Wie hier ook spierpijn heeft: Hans. Z´n nek zit helemaal vast! Hij kan z´n hoofd nauwelijks draaien en is net een robot in zijn bewegingen. Hij heeft het al sinds vorige week en helaas gaat het niet vanzelf over. Toen ik hem vanmorgen om 6 uur ging roepen om naar z´n werk te gaan, was zijn bed leeg. Ik vond hem beneden op de bank. Hij kon niet op of neer en moest z´n werk afbellen. Om 8 uur heeft hij meteen naar de fysiotherapeut gebeld, maar hij kon pas om half 2 terecht. De peut kon hem helaas niet direct van z´n zere nek af helpen. Hij heeft hem ´gekraakt´ en geadviseerd pijnstillers te nemen. Als het volgende week niet over is, moet hij terug komen.

Hans verveelt zich, nu hij niet werken kan. Maar daar wist ik wel iets op ;-). Ik had al meer dan een jaar een doos schoolspullen van hem staan, die hij uit moest zoeken. Ik zette de doos voor hem op tafel en samen gingen we er doorheen. Precies wat ik dacht: bijna de hele doos kon weg! Super, super. Weer al iets om blij om te zijn! (Stom dat zoiets een jaar moet duren. Maar goed. Zo gaan die dingen hier ;-)).

Vanmiddag was er een verrassing. Eéntje die ik al een beetje aan zag komen. Ik had het vanmorgen al tegen Willem gezegd: ¨Je moet er niet gek van opkijken, als je moeder vandaag ineens op de stoep staat!¨ En zo geschiedde. Vijf weken en 1 dag na de operatie. Dat mag je zeker wel als voorspoedig beschouwen. Het was dus een echte ouderwetse dinsdagmiddag met schoonmama op de koffie. Zie je: weer iets om blij om te zijn!

M´n werk vlotte lekker. Ik heb alle was die er lag weg gewassen en alles kon fijn buiten drogen. De komende twee dagen gaat het heel veel regenen, maar dan heb ik nauwelijks was. Als ik allebei de dagen één was doe en die binnen ophang, dan blijf ik netjes bij. Ik heb niet alle was gevouwen en gestreken gekregen. Maar dat is niet erg. Dat kan best tot morgen wachten.

Vandaag vond ik het fijner om de boel goed glad te ruimen. En er moest ook weer wat meel ingepakt worden.

Ik bakte ook brood. Maar dat ging niet helemaal vlekkeloos. Ik heb maïsbroodmix voor in de webshop ingekocht en wilde dat eerst zelf uitproberen. Ik was echter de degen een beetje vergeten, toen ze in de narijs stonden. Het maïsbrooddeeg was te ver gerezen en in de oven zakte het over de rand. Ha, ha, wat een raar brood is het nu geworden :-). Ik kijk al uit naar het commentaar, morgenochtend.

Vanavond ben ik naar de verjaardag van een nichtje geweest. Fijn, zo in tuin. M´n zussen en schoonzus weer even gesproken.

Ik was bijtijds weer thuis en voelde me zó fit, dat ik zin had om hetzelfde rondje als gisterenavond nóg eens met Willem te lopen. Nu liepen we in het donker. Ik kan er gewoon niet over uit, dat dat nu zomaar gaat. Ik ben niet zo´n emo-mens. Althans, ik uit mijn emoties niet snel erg zichtbaar. Maar anders zou ik met plezier een potje huilen van blijdschap!