Oh, wat voelde dat fijn, vanmorgen! Iedereen was naar school en werk en ik kon me ongehinderd op het huishouden storten. En dat huishouden kon wel wat aandacht gebruiken, zeg maar ;-). Maar eerst nog even een order plaatsen bij een leverancier. Anders grijp ik binnenkort op lege plaatsen in de shop en dat is iets waar ik een hekel aan heb. Ik nam pen en papier mee naar m´n winkeltje en liep de schappen af om te kijken wat er nodig was. Daarna zocht ik op de website van de leverancier de juiste artikelnummers op en maakte de bestelling compleet. Nog even betalen. Klaar.
En dan nu de laptop dicht en gaan met die banaan.
Wassen, strijken, opruimen, stofzuigen, het hele riedeltje kwam langs. Als kers op de taart poetste ik een stukje keuken. Ah, was m´n hele huis maar zo opgeruimd en schoon. Maar dat is een utopie.
Juist toen Henk thuiskwam om te lunchen, stopte het werkbusje van de zonweringenmeneer voor de deur. Wij hadden al een tijdje een kapot rolluik en dat zou vandaag gerepareerd worden. De mannen bekeken het mankement, wisten hoe dat opgelost moest worden en in een half uur waren ze klaar. Hè, fijn! Kapotte spullen zijn zo´n ergernis!
Ook vanmiddag kon ik nog even verder met het huishouden. Terwijl ik me bezighield met alle voorkomende klusjes, ontsapte ik een paar kilo druiven. Die had ik dinsdag al gekregen en moesten nu snel verwerkt worden. In mijn Weck-ontsapper is dat een fluitje van een cent. Het meeste werk is altijd die ketel te voorschijn halen en hem na gebruik weer schoon opbergen.
Het leverde me mooi een halve emmer druivensap op.
Om drie uur begon ik met het klaarmaken van de webshopbestellingen. Ik moest vandaag wat vroeger naar het postkantoor, want Maria had om half 5 een afspraak bij de fysiotherapeut. Het lukte allemaal precies. Om twee voor half 5 waren we bij de peut. Maria loopt daar vanwege de gevolgen van een gebroken arm, nu bijna 3 jaar geleden. Vandaag was ze voor het laatst bij de peut. Helaas lijkt de therapie niet geholpen te hebben. Maria kan nog steeds een bepaalde beweging niet/bijna niet maken, heeft heel weinig kracht in de arm en heeft bovendien ook last van een zogenaamde rusteloze arm. We kijken het nu even aan en anders moeten we er maar mee gaan dokteren.
Willem had rond etenstijd een vergadering op z´n werk en zou niet thuis eten. Ik had daarom bedacht om iets gemakkelijks te eten: courgettesoep met brood. Willem houdt daar niet zo van. Maar de rest van het gezin vindt het prima. En aangezien ik nog twee reuzecourgettes had liggen, was het fijn om ze nu zo op te maken.
We smulden!
Vanavond was er nog was te vouwen en brood te bakken.
Maar nu is er dan toch heus een flinke berg werk verzet. Dat geeft een voldaan gevoel. Wat zal ik lekker slapen, straks :-).
