Toen ik om half 7 de ontbijttafel ging dekken, had ik 10 muffins met frambozen/witte chocolade, 38 cupcakes en 3 broden gebakken en rook het dus als een bakkerij :-).
Henk was helemaal opgewonden en blij. Hij had zó´n zin in z´n feestje op school!
Willem bracht Henk met de hele handel naar school en ik ging naar moe om haar de laatste (!) prik te gaan geven, haar even te helpen en natuurlijk een bakkie koffie te drinken. ¨Vroeg begonnen, veel gewonnen,¨ zei mijn vader altijd. En dat bleek vanmorgen ook weer het geval te zijn. Toen ik om half 10 in mijn auto stapte om weer naar huis te gaan, had ik er al een complete dag op zitten.
Maar dat betekende niet echt (of: echt niet), dat ik verder de hele dag op m´n lauweren kon gaan rusten. Ik moest juist vol gas verder, want mijn programma was een beetje vol. In volle vaart werd de wasmachine aangeslingerd, zette ik drie broodbakmachines aan het deeg kneden (makkelijk toch, al die apparaten), ruimde ik de boel glad en maakte ik Lamme Teun (advokaat) voor de webshop.
Om 10 over 12 was het tijd om koers te zetten naar Dordrecht om met Trijnie naar de kliniek te gaan waar haar spataderen verwijderd zouden worden. En het was zomaar ineens 10 over 12 ;-). Dus ging ik zonder te eten op stap. Maar Maaike stopte nog snel een foute koek in mijn tas.
In de kliniek mocht ik, net als twee weken geleden, mee de behandelkamer in. Eerst werd er een ader gelaserd. Dat was vorige keer ook gebeurd. Maar nu moesten er ook aders ´gemüllerd´ worden. Bij deze methode maakt de dokter sneetjes op de plaatsen waar de aders niet goed meer zijn en haalt er met een soort haaknaald een (stuk) ader uit. Het ging allemaal voorspoedig en met een dik ingepakt (zwachtels en een kous) been mocht Trijnie weer naar huis.
Het was bijna vier uur, toen ik thuiskwam. En ik had precies genoeg tijd om samen met Maaike webshopbestellingen klaar te maken en naar de post te brengen. Intussen was er bedacht wat we zouden gaan eten: Kip met rijst, kerriesaus en spercieboontjes. Hans houdt niet van rijst, maar ik had nog een portie krieltjes liggen, die ik voor hem wilde opbakken. Maar toen puntje bij paaltje kwam, at Hans helemaal niet mee, maar ging hij vlak voor het eten de deur uit. Hij is de laatste, die de vakantie-rij afsluit. Samen met een vriend is hij voor een week naar Zweden vertrokken. Ze zullen in een boomhut bivakkeren in een bos, waar beren leven. En ja, ik weet het: bruine beren vallen niet zomaar mensen aan. Maar je gelooft het, of niet: ik heb in de afgelopen maanden tot DRIE keer toe een verhaal in het nieuws gelezen over een beer die tóch mensen aanviel. Ik vind het, diep verborgen in mijn bezorgde moederhart, dus eigenlijk maar niets. Maar ja....
Na het eten heb ik even een break genomen. Ik was tenslotte al vanaf 4 uur in touw. Wat is een bad met fijne badolie dan heerlijk!
Na de koffie pakte ik m´n nieuwe haakwerkje. Ik was het saaie haken aan de deken zó beu, dat ik snakte naar een beetje variatie. Daarom kocht ik materiaal voor een mooie sjaal. Op zich ook niet een heel spannend patroon, maar je moet er toch net even wat alerter bij blijven.
We hadden een fijne, rustige vrijdagavond. Wat zal de dag van morgen weer brengen?
