Van alle kinderen was alleen Maaike thuis en het was dus lekker rustig. Ik heb eerst twee uur lang geconcentreerd achter de computer gezeten. Er moest weer van alles besteld worden voor de shop.
Maar er lagen ook nog veel mailtjes op antwoord te wachten. De vragen, die ik even snel op m´n mobiel kan beantwoorden, werk ik meestal meteen af. De rest spaar ik op en doe ik dan in één keer achter elkaar achter m´n laptop. Dat tikt een stuk comfortabeler dan op m´n mobiel.
Er waren ook nog wat facturen te betalen en ten slotte bestelde ik een nieuwe windkap voor op de kachelpijp. De vorige is er in het voorjaar vanaf gewaaid. Daar zijn we toch weer mee door het oog van een naald gegaan. De kap was al heel lang instabiel. De schoorsteenveger had gezegd, dat we ongemerkt een schoorsteenbrandje hadden gehad en daardoor waren de lagers van de kap beschadigd. Willem was bij ieder stormpje bang, dat de kap van de pijp los zou komen. Maar volgens Hans, die verschillende keren op het dak was geklommen om de boel te inspecteren, kon de kap echt niet loskomen. Hij zat met een aantal flinke bouten vast. En toch is die kap er op een keer vanaf gekomen en lag hij beneden op de oprit! Je zou hem op je auto of -nog erger- op je hoofd krijgen! Daar moet je niet aan denken. Ik heb nu voor een ander systeem gekozen. Deze windkap zit niet met bouten en moeren vast, maar wordt met een insteekstuk in de kachelpijp geklemd. Bovendien zitten de lagers aan de buitenkant, zodat bij een brand of oververhitting deze niet beschadigen.
#TUZ150CHCH-PTU
Na al dat computerwerk was ik wel aan een bakkie koffie toe. Kijk, dan is het wel erg gezellig als je dochter thuis is :-). Koffie met een stroopwafel. Mmm.
Na de koffie ging ik aan het opruimen. Gewoon voor de voet op. De krantenbak puilde uit. Het lege glas naar de auto. De sokken uit de eenzame-sokken-mand bij elkaar zoeken. Hè, ik kwam helemaal in de flow en liep naar boven, om een krat van Maaikes kamer te pakken en die leeg te ruimen. Er staat nog een aantal onuitgepakte kratten van sinds we de nieuwe vloer kregen en onze grote kast in de kamer weg ging. Ik pakte gewoon de bovenste krat van de stapel en heb alle spullen uitgezocht en een nieuw plekje gegeven. De meeste spullen konden in mijn moeders kastje.
In de bijkeuken ligt nog zo´n uitgestelde klus. Keurig achter deurtjes, dus niet zichtbaar. Maar het ís er wel: toen mijn ouders vorig jaar zijn overleden, kwamen er dozen vol kaarten bij mij in huis. Mijn moeder was niet erg bewaarderig, maar kaarten had ze dus wèl bewaard. Van jaren en jaren her. Allemaal keurig gesorteerd in dozen per gelegenheid. Bijvoorbeeld van een ziekenhuisopname, een huwelijksjubileum enzovoorts. Aan mij de taak om deze dozen na te kijken. Want zoiets zet je natuurlijk niet zomaar bij het oud papier. Ik pakte de voorste doos. Het was een doos met alle kaarten van de laatste maanden dat mijn ouders leefden. Een hele schoenendoos vol. Alle kaarten heb ik door mijn handen laten gaan om te zien of er nog wat van bewaard moest worden. En hoewel mijn ouders nu alweer anderhalf jaar geleden zijn overleden, voelt het als vorige week. Het doet nog zoveel pijn. Ik was blij dat dit klusje gedaan was en ik wacht er weer even mee voordat ik een volgende doos pak. Ik kwam ook het foto-album tegen van toen ze 50 jaar getrouwd waren (in 2010). Uiteraard wordt dit bewaard! Deze albums laten we in de familie circuleren. De kinderen vonden het leuk om dit album te bekijken. Wat waren ze toen nog jong en schattig ;-). In de ogen van kinderen/jonge mensen is 7 jaar dan ook zó lang geleden....
Het fijne, na dit emo-klusje, was, dat ik nu wat ruimte terug had in het kastje in de bijkeuken. En van het één kwam het ander. De apparaten op mijn aanrecht vond ik al langer niet fijn. Rommelig! Deze konden nu mooi in het leeg gekomen vak.
 |
| onhandig en rommelig, alles in de hoek op het aanrecht |
Wacht. De thermoskan, die een zwervend leven leidt, kan er mooi ook nog bij:
 |
| Keurig in de kast! |
De hoek van het aanrecht is nu een stuk leger. Het moet nog beter. Al die potten moeten gewoon ook in kastjes. Maar dat komt goed. Ik probeer gewoon steeds zo´n doos met emo-spullen op te ruimen. Dan komt er vanzelf ruimte.
 |
| Toch al een hele verbetering |
Vanmiddag heb ik gewoon maandagmiddagwerk gedaan. En natuurlijk had ik m´n dagelijkse ritje naar het postkantoor. Op verzoek van Maaike aten we rode kool. Mmm. En vanavond ging ik met haar naar een party van Optidee. Ik kende dat helemaal niet, maar vond het wel leuk, om met haar mee te gaan. Ik heb een lekker warm vest gekocht en denk, dat ik daar veel plezier van kan hebben, van de winter.
En zo was deze dag vooral gevuld met opruimen. Eigenlijk werk wat ik in de zomervakantie had willen doen. Maar goed. Dat het wat later is, geeft niets. Als het maar een keer gebeurt. Wie weet, wordt het hier ooit een keer echt netjes ;-)
