Aan het einde van de middag heeft Willem zelf de kap op de pijp geplaatst. Dat was een fluitje van een cent. De kachel heb ik daarna trouwens niet meer aangedaan. Het was 21 graden in onze woonkamer en dan is kachel stoken pure verspilling.
Aan het begin van de winter is kachel stoken altijd zó leuk. Aan het eind van de winter kan ik er daarentegen weleens naar uitkijken, dat het niet meer nodig is. Want hoe je het ook wendt of keert: kachel stoken is toch altijd een werkje. Het begint er al mee, dat de houtmand steeds gevuld moet worden. Dan ´s morgens de kachel aanmaken en hem natuurlijk de rest van de dag brandend houden. Daarbij geeft kachel stoken altijd extra stof, dus moet je vaker stoffen. Je moet er echt wat voor over hebben.
Onze houtkachel is aangesloten op de CV. Daardoor kunnen we er het hele huis mee warm stoken. Dat is fijn voor als straks de was de hele winter weer binnen hangt. In het trapgat, waar de warme lucht opstijgt, is de was altijd binnen een dag droog.
Tja. Het gaat toch gebeuren: het wordt weer herfst/winter en koud. Brrr. Ik hou niet van kou. En niet van donker. Maar er helpt geen moedertjelief aan. Dus probeer ik er het beste van te maken. Ik heb gisteren alvast een heerlijk warm vest gekocht. En vandaag aten we verwarmende maaltijdsoep: goulashsoep.
En de windkap draait. Dat ook :-).
