Breien werkt erg aanstekelijk, geloof ik. De één na de ander wil hier ineens breien leren en ik lijk 's avonds wel zo'n brei-juf. Dan zit ik met Leendert, Hans en Maaike te breien. Nou ja, zíj proberen het, en ík mag steken oprapen enzo ;-).
Vanmiddag gaat Koos breien leren bij oma. Wat zullen we straks een produktieve familie worden :-). Ik had zelf een paar sokken opstaan op naalden nummer 2, met heel mooie, maar erg dunne wol. Dat duurde dus wel even, voordat die klaar waren. Eindelijk zijn ze af en ter compensatie ben ik nu een omslagdoek aan het breien op naaldnummer 8. Dat schiet tenminste lekker op.
Verder vind ik het wel fijn, dat de vakantie weer voorbij is. Het was heel gezellig, maar ook super druk en rommelig. Kinderen gingen en kwamen logeren. De kledingwissel die op volle toeren draaide. Naar de stad om ontbrekende kleding te kopen. Het verjaardagsfeestje van Maaike. Zelfs nog een uitstapje samen met Willem. Alles bij elkaar was het genoeg om aan het einde van de week zo ongeveer bekaf te zijn. Nu zitten we weer in het ritme van alle dag. En alleen al het gezamenlijke ontbijt, in plaats van te hooi en te gras wat eten, vind ik een verademing.
Zaterdag hebben we ook maar weer de oude traditie van patat bakken in ere hersteld. De bbq is écht tot volgend jaar opgeborgen. En dus is het nu tot minimaal april iedere zaterdag patatdag. Uiteraard wordt patat hier gewoon zelf gemaakt. Heel eenvoudig:
Patatbonken schillen (we hebben 5 kilo nodig, als iedereen er is).
De bonken in repen snijden en een poosje in water met zout zetten.
De reepjes laten uitdruipen en droog deppen.
In kleine porties voorbakken: 5 minuten op 150 graden.
In kleine porties afbakken: 2 minuten op 180 graden.
Dat is iedere week weer smullen. Ik varieer altijd met wat ik er aan snacks bij geef. Eén ding mag echter nóóit ontbreken, want dan krijg ik commentaar. Er moet zelfgemaakte pindasaus bij:
Doe een scheutje olie in een pannetje en verwarm het een beetje. Doe er 1 eetlepel sambal bij en 2 theelepels gehakte knoflook op olie (of 2 tenen knoflook uit de pers). Vervolgens: een flinke scheut ketjap, een klein scheutje azijn, 3 tot 4 eetlepels bruine basterdsuiker en een potje pindakaas (de goedkoopste). Je roert het geheel om en let er op, dat het mengsel niet te warm wordt, want dan loopt de olie uit de pindakaas en krijg je een vieze laag olie op je saus. Als je de ingrediënten hebt glad geroerd, doe je er beetje bij beetje water bij totdat de hoeveelheid saus ongeveer verdubbeld is. Blijven roeren, niet laten koken(!!!), totdat de saus glad is en de gewenste dikte heeft. Deze saus vinden ze hier heerlijk en als er een beetje overblijft, doen ze het de volgende dag op brood. Bijvoorbeeld over de kaas. Of gewoon pindasaus met een likje chilisaus. Rare gasten.
Zaterdag heb ik appellimonadesiroop gemaakt. Ik ben daarvoor op dezelfde manier te werk gegaan als bij de grapefruitlimonadesiroop. Eerst appelsap maken (met de ontsapper), zeven door een neteldoek en dan anderhalve kilo suiker op 1 liter sap toevoegen. Ik ben alleen zo dom geweest, om de appelsap met de suiker aan de kook te brengen. En dat kan je met zulk pectinerijk fruit natuurlijk beter niet doen. Toen de flessen siroop waren afgekoeld en ik de kinderen een heerlijk glas appellimonade wilde aanbieden, bleek de siroop gelei te zijn geworden :-). 't Is niet zo erg, want met de staafmixer is het prima op te lossen. Maar dom is het natuurlijk wel! Volgende keer de suiker gewoon door de warme appelsap roeren, en níet laten koken!
dinsdag 28 oktober 2008
vrijdag 24 oktober 2008
Alwéér 'n feestje
door
Teunie Luijk
Gisteren mocht Maaike nog een feestje geven, om haar verjaardag met haar vriendinnetjes te vieren. Maaike werd de laatste dag voor de meivakantie 9 jaar. We besloten haar verjaardag ná de vakantie te vieren. Helaas ben ik al snel na die vakantie erg ziek geworden en toen ik weer een veertje kon wegblazen, was het zomervakantie. Maaike had al gezegd, dat we haar feestje niet perse meer hoefden te vieren, maar dat vond ik niet leuk. Ook al niet, omdat ze zelf erg vaak uitgenodigd wordt en het dan leuk is, als je je vriendinnetjes kan terugvragen. Daarom had ik bedacht, om het feestje dan eindelijk toch in de herfstvakantie te houden ;-). Om 10 uur kwamen de meisjes één voor één binnen druppelen. Toen iedereen er was, hebben we eerst wat gedronken met een lekkere koek erbij. 't Was een gezellig sfeertje, met al die kakelende en nieuwtjes uitwisselende meiden! Na het koffie drinken werden eerst alle kadootjes verstopt en aan Maaike de taak om die op te sporen. Ze werd natuurlijk hard geholpen door het roepen van "waharm" en "kouhoud". Telkens als ze een kadootje vond werd dat eerst uitgepakt en bewonderd en werd de geefster bedankt. Maaike werd enorm verwend. Lekker veel knutselspulletjes. Leuk, voor nu het weer langzaamaan meer binnen spelen wordt.
Na de kadootjes-verstopperij moesten alle meisjes hun handen komen wassen in de keuken, want we zouden muffins gaan bakken. Het plan werd met enthousiasme ontvangen, de handen werden gewassen en de mouwen opgestroopt. Ik had bedacht, om ze de frambozen-kokosmuffins te laten maken, waarover ik al eerder schreef. Dat is een gemakkelijk recept en de ingrediënten moeten geprakt worden, in plaats van gemixed. Dan heb je meteen geen gedoe over wie er mag mixen. Ik had het recept in tweeën gedeeld, om iedereen aan z'n trekken te laten komen. Er moest nu dus 2 keer zelfrijzend bakmeel worden afgewogen, 2 keer suiker, enzovoorts en iedereen kwam aan de beurt. Toen alle ingrediënten in 2 kommen zaten, mochten ze om de beurt een poosje prakken, totdat het deeg klaar was. Daarna kon iedereen 3 vormpjes vullen en kon alles de oven in.
De meiden gingen inmiddels buiten spelen, zodat ik me verder om de troep en de oven kon bekommeren ;-). Maar de meisjes bleken zich buiten niet echt te kunnen vermaken, dus kwamen ze klagen, dat ze niets wisten te doen. Na enig heen en weer gepraat, besloten ze aan de tuintafel een spel te doen: Er werd een aantal lepels in het midden neergelegd, 1 minder dan het aantal meiden. Eén las er voor uit een boek en las dan middenin het verhaal het woord "erwtensoep". Iedereen moest, zodra ze dat woord hoorden, een lepel te pakken zien te krijgen. Het werd een vrolijke boel daar buiten!
Inmiddels had ik snel de lunch verzorgd. Maaike wilde graag broodjes met knakworstjes eten. Hoe simpel! Iedereen lustte het gelukkig en in een mum van tijd waren er 25 broodjes met 50 knakworstjes soldaat gemaakt.
Na het eten was er nog een uur over en in die tijd hebben we een geweldig leuk spel gedaan. Ik had een grote vuilniszak met kleding klaarstaan voor de zending. Die zak liet ik de kring rondgaan, terwijl er muziek aan stond. Telkens als de muziek stopte, mocht degene die de zak had, er ongezien iets uitgrabbelen en dan aantrekken. Het was echt hilarisch. De meiden hadden de grootste pret en zagen er steeds wonderlijker uit. Toen de zak leeg was, mochten ze allemaal langs de spiegel lopen en daarna hebben we buiten een groepsportret gemaakt.
Het liep inmiddels tegen tweeën. Tijd om naar huis te gaan. Wat vond ik het leuk, toen één van de meisjes voldaan verzuchtte: "Ik vond het écht een leuk feestje!" en daar bijval van de hele groep bij kreeg! En het wás ook super gezellig geweest. Een echt meidenfeestje. Ze kregen allemaal net zo'n blikje met snoepjes, als de kinderen op Jan z'n feestje hadden gekregen. En natuurlijk kregen ze hun zelfgebakken muffins nog mee. Feestelijk verpakt in een cellofaantje met een krullintje erom. Ik bracht de meisjes, die niet op de fiets gekomen waren, met de auto thuis en ook dít feestje kon weer in de annalen worden bijgeschreven ;-)
Na de kadootjes-verstopperij moesten alle meisjes hun handen komen wassen in de keuken, want we zouden muffins gaan bakken. Het plan werd met enthousiasme ontvangen, de handen werden gewassen en de mouwen opgestroopt. Ik had bedacht, om ze de frambozen-kokosmuffins te laten maken, waarover ik al eerder schreef. Dat is een gemakkelijk recept en de ingrediënten moeten geprakt worden, in plaats van gemixed. Dan heb je meteen geen gedoe over wie er mag mixen. Ik had het recept in tweeën gedeeld, om iedereen aan z'n trekken te laten komen. Er moest nu dus 2 keer zelfrijzend bakmeel worden afgewogen, 2 keer suiker, enzovoorts en iedereen kwam aan de beurt. Toen alle ingrediënten in 2 kommen zaten, mochten ze om de beurt een poosje prakken, totdat het deeg klaar was. Daarna kon iedereen 3 vormpjes vullen en kon alles de oven in.
De meiden gingen inmiddels buiten spelen, zodat ik me verder om de troep en de oven kon bekommeren ;-). Maar de meisjes bleken zich buiten niet echt te kunnen vermaken, dus kwamen ze klagen, dat ze niets wisten te doen. Na enig heen en weer gepraat, besloten ze aan de tuintafel een spel te doen: Er werd een aantal lepels in het midden neergelegd, 1 minder dan het aantal meiden. Eén las er voor uit een boek en las dan middenin het verhaal het woord "erwtensoep". Iedereen moest, zodra ze dat woord hoorden, een lepel te pakken zien te krijgen. Het werd een vrolijke boel daar buiten!
Inmiddels had ik snel de lunch verzorgd. Maaike wilde graag broodjes met knakworstjes eten. Hoe simpel! Iedereen lustte het gelukkig en in een mum van tijd waren er 25 broodjes met 50 knakworstjes soldaat gemaakt.
Na het eten was er nog een uur over en in die tijd hebben we een geweldig leuk spel gedaan. Ik had een grote vuilniszak met kleding klaarstaan voor de zending. Die zak liet ik de kring rondgaan, terwijl er muziek aan stond. Telkens als de muziek stopte, mocht degene die de zak had, er ongezien iets uitgrabbelen en dan aantrekken. Het was echt hilarisch. De meiden hadden de grootste pret en zagen er steeds wonderlijker uit. Toen de zak leeg was, mochten ze allemaal langs de spiegel lopen en daarna hebben we buiten een groepsportret gemaakt.
Het liep inmiddels tegen tweeën. Tijd om naar huis te gaan. Wat vond ik het leuk, toen één van de meisjes voldaan verzuchtte: "Ik vond het écht een leuk feestje!" en daar bijval van de hele groep bij kreeg! En het wás ook super gezellig geweest. Een echt meidenfeestje. Ze kregen allemaal net zo'n blikje met snoepjes, als de kinderen op Jan z'n feestje hadden gekregen. En natuurlijk kregen ze hun zelfgebakken muffins nog mee. Feestelijk verpakt in een cellofaantje met een krullintje erom. Ik bracht de meisjes, die niet op de fiets gekomen waren, met de auto thuis en ook dít feestje kon weer in de annalen worden bijgeschreven ;-)
maandag 20 oktober 2008
Kledingwissel
door
Teunie Luijk
't Is vandaag de eerste dag van de herfstvakantie, hier. En dat betekent, dat ik middenin de kledingwissel ben beland. 't Lijkt hier ongeveer het kledingmagazijn van C&A wel. Overal stapeltjes kleding, netjes gesorteerd, brief erop met de maat enzo. En intussen schijnt het, of ik overal en nergens mee bezig ben. Toch verloopt alles volgens een al jarenlang beproefde methode. Het is heel simpel, voor degene die de weg weet in de kasten en op de andere plaatsen, waar ik de kledingvoorraden bewaar. Voor wie dat niet weet, heeft het meer iets weg van een tweedehandskledingmarkt, waar iedereen tegelijkertijd staat te graaien om het beste en het mooiste te pakken te krijgen. Op verzoek zal ik wat schrijven over mijn systeem. Het hele jaar door, maar vooral als het nieuwe kledingseizoen bijna begint (of net begonnen is), komen hier zakken vol kleding binnenrollen. Als de mensen eenmaal weten, dat je erg blij bent met gedragen kleding, vinden ze het vaak leuk, om je die kleding te geven. Wie wil er nu niet graag iemand blij maken, toch? Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken, dat ik er blij mee ben en dus krijg ik van alle kanten altijd kleding aangeboden. Zodra er kleding binnenkomt, kijk ik wat er van mijn gading bij is. Soms is de hele inhoud van een vuilniszak precies wat je kunt gebruiken, soms haal je er maar 1 kledingstuk uit, wat van pas komt. Wat ik niet kan gebruiken, wordt meteen gesorteerd. Als ik er iemand anders voor weet (zus of vriendin), gaat het dáár naartoe. Als ik er niemand voor weet, gaat het in de kledingcontainer of naar de zending. De dingen die wèl ik kan gebruiken, worden vervolgens óók gesorteerd. Alle planken in mijn kasten liggen vol gelabelde stapeltjes kleding. Op de overloop hangt een papier, waarop ik heb geschreven waar ik alles kan vinden. Bijvoorbeeld: meisjes, zomer, maat 128, schuif 1, plank 3, betekent dat in de eerste schuifkast op plank 3 een stapel meisjes zomerkleding in maat 128 ligt. Als ik iets in die categorie in de zak heb aangetroffen, wat nog in goede staat is, leg ik dat meteen op die stapel erbij. Op deze manier houd ik mijn kledingvoorraden netjes bij. Als het dan eenmaal zover is, dat ik de kledingwissel ga doen (= in de herfstvakantie en in de meivakantie), dan hoef ik alleen maar het papier erbij te pakken en de juiste stapel te voorschijn te halen en het passen kan beginnen. Vorige week ben ik alvast een beetje begonnen. Ik heb de dozen met winterjassen bij mijn moeder opgehaald en ook de dozen met zondagse kleding. Dat zijn de spullen, die nogal veel plaats innemen en die daarom bij mijn moeder gestald zijn. Deze spullen heb ik vorige week alvast uitgezocht. Vanmorgen ben ik begonnen met de rest. Ik heb eerst Hans en Koos gedaan. Hoe je het ook wendt of keert, passen vinden kinderen nooit zo leuk. Al na de derde broek zuchten ze: "Wanneer zijn we nu klaar", en dan ben ik maar wát blij, dat ik lekker thuis ben en me niet in duizend bochten sta te wringen in te kleine paskamers, met jengelende kinderen aan m'n rokken. Toch was ik óók blij, toen de pas-sessie er voor wat deze jongens betreft opzat. Alles wat goed paste was op een stapeltje beland, alles waar nog iets aan veranderd moest worden (uitleggen, innemen, korter maken enzo) lag op een ander stapeltje. Wat te groot of te klein bleek te zijn, werd ook meteen gesorteerd. En zelfs werden er 2 stapeltjes met afgekeurde kleding gevormd. Eén stapeltje met nog goede, maar te gedateerde of totaal niet onze smaak zijnde kleding. Die is nog prima geschikt voor de zending. Het andere stapeltje werd gevormd door te versleten kleding. Die gaat, nadat de knopen en ritsen etc. verwijderd zijn, in de kliko. Toen alles gepast was, mochten de kinderen gaan spelen en ben ik zelf stelletjes bij elkaar gaan zoeken. Als er iets ontbreekt, schrijf ik dat per kind op. Aan het einde van deze week ga ik met m'n brief naar de stad en koop in 1 keer alles, wat ik nog nodig heb. Ik ga dan meestal zonder kinderen. Ik neem gewoon een goed passend kledingstuk mee en zorg dat het aan te schaffen kledingstuk dezelfde grootte heeft. Ik hoef trouwens nooit zo heel veel te kopen. Voor Hans gaat het alleen maar om een zwarte broek, voor Koos staat er op het lijstje: 2 shirts met lange mouw (voor onder kriebeltruien), 1 rood shirt korte mouw, 1 blouse of trui voor op een donkergrijze ribbroek, een zondags pak (wij hebben speciale kleding voor naar de kerk) en schoenen. Morgen ga ik weer bij 1 of 2 kinderen passen. Ik ben nog wel 2 weken bezig voordat echt álles aangevuld is en echt álles weer netjes in de kasten ligt. Behalve bovenkleding inventariseer ik ook ondergoed, sokken, maillots, pyjama's, zwemkleding, jassen, mutsen, sjaals, wanten, schoenen en laarzen. Ik heb er vandaag over nagedacht, waarom ik nu toch altijd zo'n hekel heb aan deze klus. Ik denk, dat het komt, vanwege de rommel overal. Overal die stapeltjes en briefjes. Brrr. Ik zal blij zijn, als alles weer ordelijk is!
donderdag 16 oktober 2008
Een (grape)fruitig dagje
door
Teunie Luijk
't Waren niet alleen worteltjes, die ik zaterdag meenam bij de boer vandaan. Ik kreeg ook een bananendoos vol grapefruits mee. Heerlijke grapefruits, niets mis mee, enkel de schil, die niet mooi meer was:
Vandaag vond ik het een geschikte dag om me maar eens om de grapefruits te gaan bekommeren. Het moest allemaal wel een beetje tussen de bedrijven door, dus ben ik in etappes te werk gegaan. Eerst heb ik 2 liter grapefruitsap geperst om daar limonadesiroop van te maken. De vers geperste sap heb ik gezeefd en daarna door een neteldoek laten lopen, zodat er geen 'dingetjes' meer in zaten. De sap heb ik in een grote soeppan gegoten, er 3 kilo suiker aan toegevoegd en op het gas gezet. Mensen die nooit zelf jam of siroop maken, zijn altijd erg verbaasd over de grote hoeveelheid suiker die je erin stopt. Kan je nagaan, hoeveel verborgen suikers je tot je neemt! Maar deze hoeveelheden zijn nodig, omdat de suiker zorgt voor de conservering. Terwijl ik de sap met de suiker aan de kook bracht, zette ik de schone flessen klaar. Ik zet m'n glazen en potten altijd heel schoon weg en als ik ze weer wil gebruiken spoel ik ze alleen maar even om met kokend water en zet ze dan 2 minuten in de magnetron op vol vermogen. Dan zijn ze volgens mij steriel genoeg ;-). De rubberen weckringetjes en dekseltjes heb ik een paar minuten in een pannetje water uitgekookt. Intussen was de sap aan de kook gekomen. Ik heb het gas meteen maar uitgedaan, omdat ik bang was, dat de sap anders zou gaan geleren. Er stond veel schuim op en dus heb ik met m'n schuimspaan de siroop ontschuimd. Vervolgens is alles kokend heet de flessen ingegaan.
Na de lunch ben ik opnieuw aan het grapefruit persen gegaan. Deze keer perste ik 1 1/2 liter. Van dit sap heb ik gelei gemaakt. Heel simpel, met geleisuiker. Ik heb de sap eerst weer gezeefd en door de neteldoek gedaan. Daarna in de soeppan met 2 kilo geleisuiker. De boel aan de kook gebracht en 4 minuten flink laten borrelen. Toen de gelei meteen in jampotjes gedaan en die omgedraaid laten afkoelen.
Maar, help, die doos was echt nog niet leeg! Dus besloot ik later op de middag het ochtendwerk nog maar een keer te herhalen. Ik maakte nog een keer limonadesiroop van 2 liter versgeperste grapefruitsap. Hè, hè, er liggen nu nog 15 grapefruits in de doos. Maar daar ga ik niets speciaals mee doen. Straks ga ik er een paar uitpersen voor Willem en mij. Onze avondborrel ;-)
Willem heeft trouwens een nieuwe methode gevonden voor piano spelen :-)
Als Willem een nieuw muziekstuk wil instuderen, haalt hij dat altijd van internet. Er zijn sites, waar je midi-files free kunt downloaden. Je kunt dan de muziek afluisteren en, als die je bevalt, uitprinten in zowel gewoon notenschrift als in klavarscribo. Nu gebeurde het nogal eens, dat Willem zo'n uitgeprint stuk wilde gaan instuderen, maar dat het achteraf toch niet helemaal was, wat hij ervan verwachtte: te moeilijk, te saai, te weet-ik-veel-wat. En dan belandden al die blaadjes weer bij het oud papier. Nu heeft hij bedacht om gewoon z'n laptop bij de piano te zetten, er een beeldscherm aan te hangen en vanaf het beeldscherm te spelen. Als het dan écht iets moois is, iets wat print-waardig is ;-), dan pas print hij het uit. Leuk gevonden, toch?
Vandaag vond ik het een geschikte dag om me maar eens om de grapefruits te gaan bekommeren. Het moest allemaal wel een beetje tussen de bedrijven door, dus ben ik in etappes te werk gegaan. Eerst heb ik 2 liter grapefruitsap geperst om daar limonadesiroop van te maken. De vers geperste sap heb ik gezeefd en daarna door een neteldoek laten lopen, zodat er geen 'dingetjes' meer in zaten. De sap heb ik in een grote soeppan gegoten, er 3 kilo suiker aan toegevoegd en op het gas gezet. Mensen die nooit zelf jam of siroop maken, zijn altijd erg verbaasd over de grote hoeveelheid suiker die je erin stopt. Kan je nagaan, hoeveel verborgen suikers je tot je neemt! Maar deze hoeveelheden zijn nodig, omdat de suiker zorgt voor de conservering. Terwijl ik de sap met de suiker aan de kook bracht, zette ik de schone flessen klaar. Ik zet m'n glazen en potten altijd heel schoon weg en als ik ze weer wil gebruiken spoel ik ze alleen maar even om met kokend water en zet ze dan 2 minuten in de magnetron op vol vermogen. Dan zijn ze volgens mij steriel genoeg ;-). De rubberen weckringetjes en dekseltjes heb ik een paar minuten in een pannetje water uitgekookt. Intussen was de sap aan de kook gekomen. Ik heb het gas meteen maar uitgedaan, omdat ik bang was, dat de sap anders zou gaan geleren. Er stond veel schuim op en dus heb ik met m'n schuimspaan de siroop ontschuimd. Vervolgens is alles kokend heet de flessen ingegaan.
Na de lunch ben ik opnieuw aan het grapefruit persen gegaan. Deze keer perste ik 1 1/2 liter. Van dit sap heb ik gelei gemaakt. Heel simpel, met geleisuiker. Ik heb de sap eerst weer gezeefd en door de neteldoek gedaan. Daarna in de soeppan met 2 kilo geleisuiker. De boel aan de kook gebracht en 4 minuten flink laten borrelen. Toen de gelei meteen in jampotjes gedaan en die omgedraaid laten afkoelen.
Maar, help, die doos was echt nog niet leeg! Dus besloot ik later op de middag het ochtendwerk nog maar een keer te herhalen. Ik maakte nog een keer limonadesiroop van 2 liter versgeperste grapefruitsap. Hè, hè, er liggen nu nog 15 grapefruits in de doos. Maar daar ga ik niets speciaals mee doen. Straks ga ik er een paar uitpersen voor Willem en mij. Onze avondborrel ;-)
Willem heeft trouwens een nieuwe methode gevonden voor piano spelen :-)
Als Willem een nieuw muziekstuk wil instuderen, haalt hij dat altijd van internet. Er zijn sites, waar je midi-files free kunt downloaden. Je kunt dan de muziek afluisteren en, als die je bevalt, uitprinten in zowel gewoon notenschrift als in klavarscribo. Nu gebeurde het nogal eens, dat Willem zo'n uitgeprint stuk wilde gaan instuderen, maar dat het achteraf toch niet helemaal was, wat hij ervan verwachtte: te moeilijk, te saai, te weet-ik-veel-wat. En dan belandden al die blaadjes weer bij het oud papier. Nu heeft hij bedacht om gewoon z'n laptop bij de piano te zetten, er een beeldscherm aan te hangen en vanaf het beeldscherm te spelen. Als het dan écht iets moois is, iets wat print-waardig is ;-), dan pas print hij het uit. Leuk gevonden, toch?
maandag 13 oktober 2008
Bospeen, yoghurt en energie
door
Teunie Luijk
Wat waren het weer prachtige dagen, vol zonneschijn! Zaterdag hebben we zowaar wéér de bbq de schuur uit gereden ;-). Half oktober bijna! Vandaag kon de was ook weer lekker buiten drogen. Vanmiddag ben ik in de tuin aan de slag gegaan. Het stond niet op mijn programma voor vandaag. Maar ik rommel toch liever in de tuin als het droog is, dan wanneer het regent. Ik heb er een hoop oude rommel uitgehaald en 2 mooie paarse herfstasters gepoot. Die had ik nota bene al 2 weken geleden van mijn vader gekregen. Nu hebben ze een mooi plaatsje. Wat vandaag wél op mijn programma stond: bospeen schrappen. Ik had zaterdag een bos of 10 bij 'mijn' boer vandaan. Ze waren nog prachtig, alleen het loof was slecht. Ik heb zaterdag het loof er meteen vanaf gehaald en vandaag wilde ik een begin maken met schrappen. Eerlijk gezegd is dat nu niet meteen mijn lievelingswerkje. Maar buiten aan de tuintafel, heerlijk in het zonnetje, is het natuurlijk een ander verhaal ;-). Het was absoluut geen straf om daar een hele emmer vol peen te schrappen.
Vandaag heb ik ook nog maar weer eens yoghurt gemaakt. Ik haal altijd verse boerenmelk, zó van de boer. Maar die is onverhit niet zo heel lang houdbaar. Nu had ik vorige week juist ook nog wat liters melk via mijn vader toegestoken gekregen. Die krijgt regelmatig zuivel uit een bejaardenhuis. Daar zijn ze al bang, als de tenminste houdbaar datum nog maar 3 dagen vooruit ligt. Verder kwam Trijnie nog thuis met een liter of wat melk en karnemelk, wat over was op haar werk en wat ze daar wilden weggooien! Goed dat Trijnie het mocht meenemen. Wie gooit er nu goed eten weg. Al met al had ik een behoorlijke voorraad zuivel en dus moest die worden verwerkt. Vandaar die yoghurt. Zelf yoghurt maken is heel eenvoudig. Je verhit de melk tot tegen het kookpunt (pasteuriseren) en laat het vervolgens afkoelen tot iets warmer dan handwarm. Je voegt aan 1 liter melk 2 eetlepels yoghurt toe en zet het mengsel warm weg. Je kunt dat bijvoorbeeld in een thermoskan doen, of in een pan tussen de dekens. Maakt niet uit. Als het mengsel maar heel langzaam afkoelt, zodat de bacteriën uit de yoghurt zich kunnen vermenigvuldigen en de melk tot yoghurt maken. Ooit, een jaar of 15 geleden, heb ik er een speciale yoghurtmaker voor gekocht. Hij werkt even fijn als simpel. Het enige nadeel is, dat je er maar 1 liter tegelijk in kunt maken.
Vandaag zag ik dat voor de eerste keer het nieuwe termijnbedrag voor energie was afgeschreven. Ik heb de electriciteitsprijs per 1 oktober voor 3 jaar laten vastzetten. Ik betaal dan nu een hogere prijs, maar over 3 jaar zit ik, naar verwachting, op een lágere prijs dan de marktprijs. Hoe dan ook, ik schrok toch wel even van de verhoging. Van 250,00 naar 299,00 lijkt me wel erg veel. Toch maak ik me maar niet al te druk hierover. Als ik nu teveel betaal, zal dat in januari, bij de jaarnota, wel weer rechtgetrokken worden. Bovendien las ik juist in de krant, dat een gemiddeld gezin volgend jaar zo'n 100 euro meer kwijt zal zijn aan gas, vanwege de gestegen gasprijs. Nu zijn wij niet echt een gemiddeld gezin, maar ons gasverbruik is wel aardig gemiddeld. Het gemiddelde ligt op 1600 kuub per jaar. Ik denk, dat wij dit jaar op 1400 kuub gaan uitkomen. Dan zullen we volgend jaar dus bijna 90 euro moeten gaan bijbetalen voor het gas. Dat trekt dan het nu teveel betaalde electriciteitsgeld weer wat in evenwicht. Ik ben heel benieuwd naar mijn nieuwe termijnbedrag voor volgend jaar. We hebben dit jaar een veel lager verbruik dan het jaar ervoor. Nu nog zonnepanelen en windenergie, dan zakt het verbruik nog verder ;-)
Vandaag heb ik ook nog maar weer eens yoghurt gemaakt. Ik haal altijd verse boerenmelk, zó van de boer. Maar die is onverhit niet zo heel lang houdbaar. Nu had ik vorige week juist ook nog wat liters melk via mijn vader toegestoken gekregen. Die krijgt regelmatig zuivel uit een bejaardenhuis. Daar zijn ze al bang, als de tenminste houdbaar datum nog maar 3 dagen vooruit ligt. Verder kwam Trijnie nog thuis met een liter of wat melk en karnemelk, wat over was op haar werk en wat ze daar wilden weggooien! Goed dat Trijnie het mocht meenemen. Wie gooit er nu goed eten weg. Al met al had ik een behoorlijke voorraad zuivel en dus moest die worden verwerkt. Vandaar die yoghurt. Zelf yoghurt maken is heel eenvoudig. Je verhit de melk tot tegen het kookpunt (pasteuriseren) en laat het vervolgens afkoelen tot iets warmer dan handwarm. Je voegt aan 1 liter melk 2 eetlepels yoghurt toe en zet het mengsel warm weg. Je kunt dat bijvoorbeeld in een thermoskan doen, of in een pan tussen de dekens. Maakt niet uit. Als het mengsel maar heel langzaam afkoelt, zodat de bacteriën uit de yoghurt zich kunnen vermenigvuldigen en de melk tot yoghurt maken. Ooit, een jaar of 15 geleden, heb ik er een speciale yoghurtmaker voor gekocht. Hij werkt even fijn als simpel. Het enige nadeel is, dat je er maar 1 liter tegelijk in kunt maken.
Vandaag zag ik dat voor de eerste keer het nieuwe termijnbedrag voor energie was afgeschreven. Ik heb de electriciteitsprijs per 1 oktober voor 3 jaar laten vastzetten. Ik betaal dan nu een hogere prijs, maar over 3 jaar zit ik, naar verwachting, op een lágere prijs dan de marktprijs. Hoe dan ook, ik schrok toch wel even van de verhoging. Van 250,00 naar 299,00 lijkt me wel erg veel. Toch maak ik me maar niet al te druk hierover. Als ik nu teveel betaal, zal dat in januari, bij de jaarnota, wel weer rechtgetrokken worden. Bovendien las ik juist in de krant, dat een gemiddeld gezin volgend jaar zo'n 100 euro meer kwijt zal zijn aan gas, vanwege de gestegen gasprijs. Nu zijn wij niet echt een gemiddeld gezin, maar ons gasverbruik is wel aardig gemiddeld. Het gemiddelde ligt op 1600 kuub per jaar. Ik denk, dat wij dit jaar op 1400 kuub gaan uitkomen. Dan zullen we volgend jaar dus bijna 90 euro moeten gaan bijbetalen voor het gas. Dat trekt dan het nu teveel betaalde electriciteitsgeld weer wat in evenwicht. Ik ben heel benieuwd naar mijn nieuwe termijnbedrag voor volgend jaar. We hebben dit jaar een veel lager verbruik dan het jaar ervoor. Nu nog zonnepanelen en windenergie, dan zakt het verbruik nog verder ;-)
zaterdag 11 oktober 2008
Vereniging Groot Gezin
door
Teunie Luijk
Even reclame maken voor de Vereniging groot gezin:
http://groups.yahoo.com/group/grootgezinmanager/files/Flyer%20VGG.pdf
http://groups.yahoo.com/group/grootgezinmanager/files/Flyer%20VGG.pdf
vrijdag 10 oktober 2008
Buffelen
door
Teunie Luijk
Vandaag was het hier: verstand op nul, blik op oneindig en gaan met die banaan. Ik heb deze week zóveel verplichtingen buitenshuis gehad, dat er een achterstand in het huishoudelijke werk was ontstaan. Daarom ben ik van boven vandaan begonnen met opruimen en daarna heb ik er de stofzuiger doorgejaagd. Nu ziet alles er een stuk toonbaarder uit. Verder had ik het druk met de was:
Hangen.
Nóg meer hangen.
Strijken.
Vouwen.
En nog meer vouwen.
En nu liggen de kasten weer lekker vol.
Intussen heb ik nog 3 kilo sucadelapjes gebraden voor de weck.
Vanavond aten we hete bliksem.
En nu ga ik nog even lekker bankhangen met een breiwerkje. Morgen zaterdag. Jippieee!
Hangen.
Nóg meer hangen.
Strijken.
Vouwen.
En nog meer vouwen.
En nu liggen de kasten weer lekker vol.
Intussen heb ik nog 3 kilo sucadelapjes gebraden voor de weck.
Vanavond aten we hete bliksem.
En nu ga ik nog even lekker bankhangen met een breiwerkje. Morgen zaterdag. Jippieee!
donderdag 9 oktober 2008
Broodjes, etiketten en feest.
door
Teunie Luijk
Vorige week kwam ik een weblog tegen, van iemand, die net als ik, dol is op koken, bakken en braden en dan voornamelijk graag brood bakt. Zó inspirerend! Kijk maar eens op: http://uitdekeukenvanarden.blogspot.com/. Dinsdag heb ik semolinameelbroodjes gebakken volgens haar recept. Ik heb nog nooit zulke heerlijk zachte broodjes gebakken. Dat was altijd iets wat ik niet helemaal naar m'n zin kreeg. 't Is jammer, dat ik hier geen geuren kan posten. Het rook zó lekker.
Woensdag morgen heb ik de broodjes even opgepiept in de oven. Samen met de kaasbroodjes, die bij de Hema voor de halve prijs in de koelvitrine lagen (12 voor 1,25) en het verse zelfgebakken 9-granen brood was het een suprise-ontbijt.
Dan even iets heel anders: etiketten. Al jaren heb ik van die plaketiketten, die je in kleding kan strijken of kan opplakken op dingen die je niet strijken kunt. Er wordt hier zoveel mogelijk gemerkt: jassen, tassen, mutsen, wanten, sjaals, paraplu's, rekenmachines, gymspullen, noem maar op. Op die etiketten staat: ik ben er eentje van familie L. en dan ons telefoonnummer. Dinsdag belde er een mevrouw op: "Missen jullie soms een bal?" "Hè? een bal? O, eh, ik weet het eigenlijk niet," stamelde ik verbaasd. Nou, dat vond die mevrouw maar een raar antwoord, geloof ik. In elk geval vertelde ze, dat ze de hond aan het uitlaten was geweest en dat ze een bal in de sloot had zien liggen, hem eruit gevist had, en dat er een sticker op zat met ons telefoonnummer. Ah, ja, nu begreep ik het. Het klopte. Die bal was van ons. Grappig. Ik wist niet eens, dat ik die bal gelabeld had. Wat leuk, dat iemand de moeite neemt, om er even over te bellen! Ik stuurde één van de kinderen naar het opgegeven adres om de bal te halen. Ik had een pak sap meegegeven, voor de moeite. Eerst wilde die mevrouw dat niet aannemen. Maar Leendert zei gewoon: ja, dat is voor u en duwde het haar in haar handen ;-). Ik kan je die etiketten van harte aanbevelen. Ze leveren echt iets op. Je kunt ze bestellen op: http://www.practiquette.nl/
Gisteren was het hier feest. Jan is in de zomervakantie jarig geweest en mocht nog een feestje geven voor z'n schoolvriendjes. Zijn klas was gisteren vrij en dat vond ik een mooi moment voor het feestje. Hier lekker rustig in huis, omdat de anderen kinderen gewoon naar school moesten. Vijf knulletjes kwamen rond half 11 min of meer bedeesd naar binnen rollen. Allemaal meneertjes van een jaar of 5. Wat heb ik genoten! Deze leeftijd is zó leuk. Alles is nog even mooi en leuk. Vier van de 5 kinderen, was nog nooit bij ons geweest. En dan is alles dus nieuw. Ik had in de kamer een paar speelhoeken gemaakt. Een legohoek, een autootjeshoek, een kleurhoek en een clickshoek (soort constructie-speelgoed). Ze gingen heerlijk aan het spelen en ontdooiden al snel. Na een poosje ging ik koffie zetten en voor de kinderen was er een pakje drinken met een stroopwafel. Jan mocht naar boven, om een voorleesboek uit te kiezen. En met dat boek en al die kindertjes nestelde ik me op de bank. Ik heb gezellig zitten voorlezen en vond het zó lief om te zien, dat er zelfs duimen in de mond gingen :-). Na het voorlezen gingen we de kadootjes verstoppen en nog wat spelletjes doen. Daarna gingen de mannen het speeltuintje naast ons huis in. Ik had veel buitenspeelgoed gegeven en ze vermaakten zich prima. Op verzoek van het feestvarken zouden er poffertjes gegeten worden. Dus ging ik, terwijl de kinderen buiten speelden, aan het bakken. Het beslag had ik al eerder op de morgen klaargemaakt en was prachtig gerezen. Ik maak altijd poffertjes beslag van gistdeeg. Veel lekkerder dan die pakken poffertjesmix uit de winkel. En over kant en klaar zullen we het hier maar helemaal niet hebben ;-). Mijn recept: 600 gram bloem, 1 liter lauwe melk, 1 1/2 tl. zout, 1 1/2 eetlepel gedroogde gist en 1 1/2 eetlepel suiker tot een klontvrij beslag mixen. Een uurtje laten rijzen. En bakken maar. Ik heb een gietijzeren bakplaat en dat werkt als een trein.
Maaike en Maria hadden gisteren ook al een uitnodiging voor een feestje, dus die kwamen niet thuis eten. Ik had behalve Jan en z'n vriendjes alleen Hans, Koos en Henk van de eigen kinderen aan tafel. Zo was het precies te behappen voor me, want er moesten er nog wel een paar geholpen worden met het een en ander. Ik was al blij, dat iedereen zei, dat hij poffertjes lustte. Maar dat bleek niet zo te zijn. Na een paar hapjes, bleken 2 kinderen toch géén poffertjes te lusten ;-) Gelukkig had ik nog 2 witte semolinabroodjes van het ontbijt over. Die lustten ze wel. De rest smulde van de poffers. Ik had er poedersuiker en schenkstroop bij, wat ze zélf op hun poffers mochten doen. Schenkstroop koop ik trouwens nooit. Dat maak je heel gemakkelijk zelf van gewone stroop uit een pot. Je doet een klodder stroop in een kannetje en zet het even in de magnetron. En voila: schenkstroop voor een prikkie. Ook mochten ze slagroom uit een spuitbus erover doen. Dat vond iedereen maar raar. Maar zo eten wij altijd poffertjes: met slagroom! Mmmm. De buikjes zaten al snel vol. Ik heb nog even voorgelezen uit de kinderbijbel. Koos mocht het verhaal uitkiezen. Hij koos het verhaal van Jozef in de gevangenis. Helemaal moegespeeld en met volle buikjes bracht ik de kinderen weer naar hun moeder. Jan mocht ze allemaal nog een verrassing geven: een blikje gevuld met snoepjes. Het was een heerlijk feest.
Woensdag morgen heb ik de broodjes even opgepiept in de oven. Samen met de kaasbroodjes, die bij de Hema voor de halve prijs in de koelvitrine lagen (12 voor 1,25) en het verse zelfgebakken 9-granen brood was het een suprise-ontbijt.
Dan even iets heel anders: etiketten. Al jaren heb ik van die plaketiketten, die je in kleding kan strijken of kan opplakken op dingen die je niet strijken kunt. Er wordt hier zoveel mogelijk gemerkt: jassen, tassen, mutsen, wanten, sjaals, paraplu's, rekenmachines, gymspullen, noem maar op. Op die etiketten staat: ik ben er eentje van familie L. en dan ons telefoonnummer. Dinsdag belde er een mevrouw op: "Missen jullie soms een bal?" "Hè? een bal? O, eh, ik weet het eigenlijk niet," stamelde ik verbaasd. Nou, dat vond die mevrouw maar een raar antwoord, geloof ik. In elk geval vertelde ze, dat ze de hond aan het uitlaten was geweest en dat ze een bal in de sloot had zien liggen, hem eruit gevist had, en dat er een sticker op zat met ons telefoonnummer. Ah, ja, nu begreep ik het. Het klopte. Die bal was van ons. Grappig. Ik wist niet eens, dat ik die bal gelabeld had. Wat leuk, dat iemand de moeite neemt, om er even over te bellen! Ik stuurde één van de kinderen naar het opgegeven adres om de bal te halen. Ik had een pak sap meegegeven, voor de moeite. Eerst wilde die mevrouw dat niet aannemen. Maar Leendert zei gewoon: ja, dat is voor u en duwde het haar in haar handen ;-). Ik kan je die etiketten van harte aanbevelen. Ze leveren echt iets op. Je kunt ze bestellen op: http://www.practiquette.nl/
Gisteren was het hier feest. Jan is in de zomervakantie jarig geweest en mocht nog een feestje geven voor z'n schoolvriendjes. Zijn klas was gisteren vrij en dat vond ik een mooi moment voor het feestje. Hier lekker rustig in huis, omdat de anderen kinderen gewoon naar school moesten. Vijf knulletjes kwamen rond half 11 min of meer bedeesd naar binnen rollen. Allemaal meneertjes van een jaar of 5. Wat heb ik genoten! Deze leeftijd is zó leuk. Alles is nog even mooi en leuk. Vier van de 5 kinderen, was nog nooit bij ons geweest. En dan is alles dus nieuw. Ik had in de kamer een paar speelhoeken gemaakt. Een legohoek, een autootjeshoek, een kleurhoek en een clickshoek (soort constructie-speelgoed). Ze gingen heerlijk aan het spelen en ontdooiden al snel. Na een poosje ging ik koffie zetten en voor de kinderen was er een pakje drinken met een stroopwafel. Jan mocht naar boven, om een voorleesboek uit te kiezen. En met dat boek en al die kindertjes nestelde ik me op de bank. Ik heb gezellig zitten voorlezen en vond het zó lief om te zien, dat er zelfs duimen in de mond gingen :-). Na het voorlezen gingen we de kadootjes verstoppen en nog wat spelletjes doen. Daarna gingen de mannen het speeltuintje naast ons huis in. Ik had veel buitenspeelgoed gegeven en ze vermaakten zich prima. Op verzoek van het feestvarken zouden er poffertjes gegeten worden. Dus ging ik, terwijl de kinderen buiten speelden, aan het bakken. Het beslag had ik al eerder op de morgen klaargemaakt en was prachtig gerezen. Ik maak altijd poffertjes beslag van gistdeeg. Veel lekkerder dan die pakken poffertjesmix uit de winkel. En over kant en klaar zullen we het hier maar helemaal niet hebben ;-). Mijn recept: 600 gram bloem, 1 liter lauwe melk, 1 1/2 tl. zout, 1 1/2 eetlepel gedroogde gist en 1 1/2 eetlepel suiker tot een klontvrij beslag mixen. Een uurtje laten rijzen. En bakken maar. Ik heb een gietijzeren bakplaat en dat werkt als een trein.
Maaike en Maria hadden gisteren ook al een uitnodiging voor een feestje, dus die kwamen niet thuis eten. Ik had behalve Jan en z'n vriendjes alleen Hans, Koos en Henk van de eigen kinderen aan tafel. Zo was het precies te behappen voor me, want er moesten er nog wel een paar geholpen worden met het een en ander. Ik was al blij, dat iedereen zei, dat hij poffertjes lustte. Maar dat bleek niet zo te zijn. Na een paar hapjes, bleken 2 kinderen toch géén poffertjes te lusten ;-) Gelukkig had ik nog 2 witte semolinabroodjes van het ontbijt over. Die lustten ze wel. De rest smulde van de poffers. Ik had er poedersuiker en schenkstroop bij, wat ze zélf op hun poffers mochten doen. Schenkstroop koop ik trouwens nooit. Dat maak je heel gemakkelijk zelf van gewone stroop uit een pot. Je doet een klodder stroop in een kannetje en zet het even in de magnetron. En voila: schenkstroop voor een prikkie. Ook mochten ze slagroom uit een spuitbus erover doen. Dat vond iedereen maar raar. Maar zo eten wij altijd poffertjes: met slagroom! Mmmm. De buikjes zaten al snel vol. Ik heb nog even voorgelezen uit de kinderbijbel. Koos mocht het verhaal uitkiezen. Hij koos het verhaal van Jozef in de gevangenis. Helemaal moegespeeld en met volle buikjes bracht ik de kinderen weer naar hun moeder. Jan mocht ze allemaal nog een verrassing geven: een blikje gevuld met snoepjes. Het was een heerlijk feest.
maandag 6 oktober 2008
De vloer
door
Teunie Luijk
Zaterdag is de vloerbedekking gelegd. De legger zou om 8 uur komen en dus was op de vroege morgen heel Luijkensteijn in rep en roer om de laatste dingen uit de kamer te versjouwen en nog een snel ontbijt achter de kiezen te stoppen. Gelukkig regende het bijna niet meer en dus konden de meubels buiten onder een dekzeil staan. Het leggen ging gesmeerd. Terwijl de legger bezig was, heeft Willem samen met Wim en Hans de houten vloer in mootjes gezaagd.
Rond 12 uur was de legger klaar en konden we met inruimen beginnen. Alle handjes hielpen mee en eigenlijk stond alles al snel weer op z'n plaats. Alleen heb ik nog niet meteen alle kasten terug ingeruimd. Dat doe ik stukje bij beetje. Ook de gewone zaterdagklussen moesten immers nog gedaan worden.
Het was erg genieten, gisteren, van de mooie vloer. Het is stukken stiller in huis, nu de plankenvloer weg is. 't Is alleen wel jammer, dat de piano niet zo sprankelend meer klinkt. De akoestiek is weg, nu het geluid door de vloerbedekking wordt gedempt. Dat was wel even slikken voor Willem. Die houdt zo van piano spelen.
Ik heb deze week een behoorlijk vol programma. Twee keer een ouderavond (op 2 verschillende scholen), een keer opdraven als 'zwemmoeder' wat bijna een hele morgen kost en Jan mag woensdag nog z'n verjaardagsfeestje vieren. Verder loop ik achter met de administratie, moet ik nodig de kledingwissel gaan doen en wil ik de tuin winterklaar maken. Nee, dat gaat allemaal niet lukken in 1 week :-). Voor de kledingwissel alleen al, trek ik toch altijd wel 3 weken uit. Ik heb er een hekel aan. Overal dozen, stapeltjes kleren, passen, doorschuiven, kasten rommelig, maar goed, het moet nu eenmaal gebeuren. Ze hebben hier over 2 weken herfstvakantie en in die vakantie wil ik op een morgen in 1 keer alles gaan kopen, wat nog nodig is. En dan hoop ik alles vóór het einde van de vakantie helemaal in orde te hebben. Nu maar hopen, dat er geen streep door de rekening getrokken wordt door het een of ander.
Rond 12 uur was de legger klaar en konden we met inruimen beginnen. Alle handjes hielpen mee en eigenlijk stond alles al snel weer op z'n plaats. Alleen heb ik nog niet meteen alle kasten terug ingeruimd. Dat doe ik stukje bij beetje. Ook de gewone zaterdagklussen moesten immers nog gedaan worden.
Het was erg genieten, gisteren, van de mooie vloer. Het is stukken stiller in huis, nu de plankenvloer weg is. 't Is alleen wel jammer, dat de piano niet zo sprankelend meer klinkt. De akoestiek is weg, nu het geluid door de vloerbedekking wordt gedempt. Dat was wel even slikken voor Willem. Die houdt zo van piano spelen.
Ik heb deze week een behoorlijk vol programma. Twee keer een ouderavond (op 2 verschillende scholen), een keer opdraven als 'zwemmoeder' wat bijna een hele morgen kost en Jan mag woensdag nog z'n verjaardagsfeestje vieren. Verder loop ik achter met de administratie, moet ik nodig de kledingwissel gaan doen en wil ik de tuin winterklaar maken. Nee, dat gaat allemaal niet lukken in 1 week :-). Voor de kledingwissel alleen al, trek ik toch altijd wel 3 weken uit. Ik heb er een hekel aan. Overal dozen, stapeltjes kleren, passen, doorschuiven, kasten rommelig, maar goed, het moet nu eenmaal gebeuren. Ze hebben hier over 2 weken herfstvakantie en in die vakantie wil ik op een morgen in 1 keer alles gaan kopen, wat nog nodig is. En dan hoop ik alles vóór het einde van de vakantie helemaal in orde te hebben. Nu maar hopen, dat er geen streep door de rekening getrokken wordt door het een of ander.
donderdag 2 oktober 2008
Inkopen doen
door
Teunie Luijk
Gisteren belde m'n aanstaande schoondochter me op, om te vragen, of ik met haar meeging naar de Makro. Er was een BK pannenset in de aanbieding, wat ze wilde hebben. Dus togen we gisterenavond gezellig naar de Makro. Het pannenset viel tegen, dus dat werd niet gekocht. Maar Geertje had nog een boodschappenlijstje voor haar moeder en zelf wilde ik in elk geval m'n kruidenvoorraad aanvullen. Kruiden en specerijen kan je daar echt voordelig kopen. Vooral als je zakken koopt. Ik heb allemaal grote bussen kruiden op m'n rek en als die leeg zijn, vul ik ze met de goedkope kruiden uit de zakken. Je betaalt dan echt maar een schijntje vergeleken met die dure kleine zakjes en potjes uit de supermarkt. En kruiden zijn natuurlijk prima houdbaar. Die kan je, ook met een klein gezin, best in grote hoeveelheden kopen. Op de markt in Rotterdam wil ik ook nog wel eens voorraadje nemen. Daar staan verschillende kraampjes met zakjes kruiden. Je kijkt je ogen uit, zoveel soorten als er zijn! Je betaalt daar 2,50 voor 3 zakjes, waar doorgaans 100 gram in zit. Een enkele keer ga ik boodschappen doen in de Turkse supermarkt. Ook daar zijn grotere verpakkingen kruiden te krijgen.
Als ik bij de Makro ben, kijk ik ook altijd even bij de bakprodukten. Ik sta me dan te verlekkeren bij al die grootverpakkingen puddingpoeder en sorbetsauzen enzo. Maar uiteindelijk ben ik altijd te vrekkig om ze kopen. Dan houd ik het toch maar simpel bij m'n zelfgekookte toetjes van simpele basisingrediënten als custard, griesmeel, bloem, maizena, grutten en dergelijke. Alleen heb ik een grootverpakking gele room poeder gekocht. Dat kan je lang bewaren en is altijd gemakkelijk om in huis te hebben. Al was het maar om in een handomdraai puddingbroodjes te maken. Die puddingpoeder kostte iets meer dan 6 euro voor een kilozak. Dat blijkt dus in een grootverpakking een stuk voordeliger dan die kleine zakjes uit de supermarkt. Verder heb ik een voorraadje Soubry 9-granenmeel gekocht. Daar bak je zulk heerlijk brood van! Jammergenoeg was het niet in de aanbieding. Anders had ik wel wat meer meegenomen.
Tenslotte heb ik me uitgeleefd bij het schap afgeprijsde artikelen. Ik kocht een 5-literkan limonadesiroop, die erg kleefde en daarom voor 2,12 in het schap stond. Een gedeukte doos midi-stroopwafels, 150 stuks, kocht ik voor iets meer dan 6 euro. Die zijn wel handig om af en toe mee naar school te geven. Dan nog een 5-literkan allesreiniger met een heerlijke citroengeur. Alleen het etiket was er af en daarom stond hij er voor 1,59! Een stuk of 12 literpakken luxe Appelsientje pakken, waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Je moet dan denken aan bijvoorbeeld de smaak friszure appels met sappige kiwi, of sappige sinaasappels met frisse guanabana. Deze sappen waren bijna aan de datum en waren afgeprijsd naar 0,27. Daar weten we hier wel raad mee. Ook een beschadigde doos chipszakjes en nog wat pakken toiletpapier, waarvan ik niet kon zien wat er mee mis was, kwamen op onze kar terecht. Op zich ben ik niet zo'n Makro-fan. Meestal betaal je nèt zoveel, of nog meer dan in de gewone supermarkt. Behalve als je voor speciale merken gaat. Maar merken boeien me niet. Ik koop alles altijd zoveel mogelijk merkloos of van Eigen Merk. Maar met zoveel afgeprijsde artikelen is het nog wel de moeite waard om er eens heen te rijden. Jammer, dat ik zelf geen pasje heb. Nu ben ik altijd afhankelijk van iemand met wie ik mee kan gaan.
Als ik bij de Makro ben, kijk ik ook altijd even bij de bakprodukten. Ik sta me dan te verlekkeren bij al die grootverpakkingen puddingpoeder en sorbetsauzen enzo. Maar uiteindelijk ben ik altijd te vrekkig om ze kopen. Dan houd ik het toch maar simpel bij m'n zelfgekookte toetjes van simpele basisingrediënten als custard, griesmeel, bloem, maizena, grutten en dergelijke. Alleen heb ik een grootverpakking gele room poeder gekocht. Dat kan je lang bewaren en is altijd gemakkelijk om in huis te hebben. Al was het maar om in een handomdraai puddingbroodjes te maken. Die puddingpoeder kostte iets meer dan 6 euro voor een kilozak. Dat blijkt dus in een grootverpakking een stuk voordeliger dan die kleine zakjes uit de supermarkt. Verder heb ik een voorraadje Soubry 9-granenmeel gekocht. Daar bak je zulk heerlijk brood van! Jammergenoeg was het niet in de aanbieding. Anders had ik wel wat meer meegenomen.
Tenslotte heb ik me uitgeleefd bij het schap afgeprijsde artikelen. Ik kocht een 5-literkan limonadesiroop, die erg kleefde en daarom voor 2,12 in het schap stond. Een gedeukte doos midi-stroopwafels, 150 stuks, kocht ik voor iets meer dan 6 euro. Die zijn wel handig om af en toe mee naar school te geven. Dan nog een 5-literkan allesreiniger met een heerlijke citroengeur. Alleen het etiket was er af en daarom stond hij er voor 1,59! Een stuk of 12 literpakken luxe Appelsientje pakken, waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Je moet dan denken aan bijvoorbeeld de smaak friszure appels met sappige kiwi, of sappige sinaasappels met frisse guanabana. Deze sappen waren bijna aan de datum en waren afgeprijsd naar 0,27. Daar weten we hier wel raad mee. Ook een beschadigde doos chipszakjes en nog wat pakken toiletpapier, waarvan ik niet kon zien wat er mee mis was, kwamen op onze kar terecht. Op zich ben ik niet zo'n Makro-fan. Meestal betaal je nèt zoveel, of nog meer dan in de gewone supermarkt. Behalve als je voor speciale merken gaat. Maar merken boeien me niet. Ik koop alles altijd zoveel mogelijk merkloos of van Eigen Merk. Maar met zoveel afgeprijsde artikelen is het nog wel de moeite waard om er eens heen te rijden. Jammer, dat ik zelf geen pasje heb. Nu ben ik altijd afhankelijk van iemand met wie ik mee kan gaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)