maandag 28 september 2015

Bezigheden, opwinding en ontspanning

De druivensapperij is weer achter de rug. Ik heb geen lege flessen meer over, nu. De druiven die ik vorige week kreeg, waren wel een heel stuk zuurder, dan de (kas)druiven die ik een poosje geleden kreeg. Het sap wat ik nu gewonnen heb, is mij te zuur om zo, zonder toevoegingen, te drinken. Maar dat hoeft ook niet, want er is allerlei leuks mee te doen. Sowieso wil ik weer een paar bokalen wijn opzetten. Maar dat wacht allemaal maar fijn tot na de bruiloft. Het sap is gesteriliseerd en dus lang genoeg houdbaar. Wat een rijkdom, zo´n gevulde voorraadkamer!



Henk was aan nieuwe schoenen toe. Hij liep nog op zijn sandalen en die vielen ook nog eens bijna uit elkaar ;-). Ik was maandag al op de markt gaan kijken, bij de outletkraam. Er was heel veel keuze en de ene schoen was nog mooier, dan de andere. Maar...60 euro vind ik nog altijd een bonk geld voor een paar kinderschoenen. Daar veranderden de schreeuwerige borden in de kraam (¨nergens goedkoper!¨) verder niets aan. Dus besloot ik eerst eens op Marktplaats rond te struinen. Ik vond een paar schoenen, zo goed als nieuw, in Barendrecht. Dat is maar een kippeneindje rijden. De vraagprijs was 5,00. Eerst werd er twee dagen niet op mijn bod gereageerd. Maar toen ik op de derde dag er een mailtje achteraan stuurde, kon ik ´s middags met Henk komen passen. De schoenen waren prima en ik ben blij, dat ik even verder gekeken heb, dan mijn neus lang is.


Nu het toch echt herfstig gaat worden en het vooral ´s morgens en ´s avonds al behoorlijk koud is, is het ook weer tijd voor soep. Ik heb het helemaal ontdekt: soep trek ik tegenwoordig altijd in mijn Slowcooker. Gewoon alle ingrediënten erin en niet meer naar omkijken. Zo maakte ik voor het weekend kippensoep. Kippenbouten in koud water, smakelijke groenten en kruiden erbij en trekken maar. Net zolang tot de kip van het bot valt. Je hebt dan een heerlijke bouillon en een lekker soeppie is dan een fluitje van een cent. 



Vrijdagavond gingen we, als gewoonlijk, lekker naar de bieb. Daar nam ik o.a. een Marokkaans kookboek mee. Daar stonden ook verrukkelijke soepen in. De eerstvolgende soep is er één uit dat boek. Het water loopt me al door de mond!

Trijnie moest woensdag en donderdag op een beurs staan in België. Donderdag- op vrijdagnacht kwam ze om een uur of 2 thuis. Ja, het licht gaat hier nauwelijks uit. Als de één in bed stapt, staat de ander zo´n beetje op!
Trijnie kwam niet met lege handen thuis. Toen ik ´s morgens de koelkast opendeed, stond die vol lekkers. Zalmquiches, aardappelsalades, rauwkost, kuipjes rijstepap, een grote bak rode kool (kant-en-klaar), een grote zak aardappelpuree een een grote schaal stamppot. Dat laatste leek me wel lekker voor de vrijdagmiddag. Had ik ook een keer een makkie. Er stond op het etiket: Zurkelpetat. Nou, dat moest ik eerst ´vertalen´. Het bleek om veldzuringstamppot te gaan. Het zag er best lekker uit. Alleen vindt men hier, dat er in een stamppot een kuiltje jus hoort. Dus braadde ik er wat kip bij. De reacties op de stamppot waren erg wisselend. De één vond het lekker, de ander vond er niets aan. Zelf vond ik het wel lekker. Maar het fijnste was, om gewoon een keer een makkie te hebben. Er was namelijk weer een nieuwe lading potjes binnengekomen voor m´n jamfabriekje. En die moesten nodig worden gevuld. Ik had dus lang genoeg ik de keuken gestaan!



Zaterdag was het zulk lekker weer, dat ik zin kreeg in een uitstapje naar het strand of naar de dierentuin. Er kwam echter niets van. Willem had ´s middags een afspraak. Dus ben ik maar zoetjesaan verder gegaan met waar ik gebleven was. Het gewone huisvrouwenleven. Was en boodschappen enzo. Weinig opwindends aan :-).

Vanmorgen vroeg was er trouwens opwinding genoeg. We hebben hier met bijna de hele familie naar de super bloedmaan gekeken! Wat was dat een prachtige ervaring! Wat een mazzel ook, dat hij zo goed te zien was! Daar offerden we graag een stukje nachtrust voor op.


En zoals de vroege morgen stond in het teken van opwinding, zo stond de avond in het teken van ontspanning. Het was weer de maandelijkse spinavond van de spingroep. Ik moet eerlijk zeggen, dat er de afgelopen maand nauwelijks iets van spinnen terecht gekomen is. Maar als ik dan weer heerlijk een avond achter het snorrende wiel heb gezeten...Verslavend gewoon ;-).

woensdag 23 september 2015

De Jamfabriek

Ik heb het er maar druk mee, met m´n jamfabriekje :-). Maar het is leuke drukte en voor een goed doel. Een onvoorziene bijkomstigheid is, dat ik ineens van alles meemaak. Het brengt beslist reuring in m´n toch al niet saaie huisvrouwenbestaan.

Twee weken geleden was m´n jamvoorraad ineens helemaal uitverkocht. Ik heb toen als een haas potjes besteld en op zaterdag zou de groentenman fruit komen leveren. En toen ging het mis :-(. M´n potjes kwamen niet binnen! Zal je net zien. Ik had ze op woensdag besteld en volgens de track&trace-link van Postnl zouden ze vrijdagmorgen worden bezorgd. Dat werd veranderd in zaterdagmorgen. Geen nood, want ik zou m´n fruit ook pas op zaterdag binnenkrijgen en dan kon ik mooi aan de jamkokerij. Toen ik echter zaterdagochtend nog maar eens op de link klikte om te kijken hoe laat ik de potjes kon verwachten, zag ik een melding, dat de zending vertraging had opgelopen en dat hij pas maandag geleverd zou worden. Balen!

Maandagochtend ging ik meteen weer kijken, wanneer de potjes zouden arriveren. Tussen 9 en 11 uur. Ik jakkerde door m´n huishouding, om de middag vrij te hebben voor het jam koken. Maar om 11 uur was er nog steeds geen bezorger geweest. Ik wachtte tot 12.00 uur en ging toen de klantenservice van postnl maar eens bellen. Volgens de website stond mijn zending nog in het sorteercentrum en was er dus nog helemaal geen bezorger naar mij onderweg! De mevrouw aan de lijn kon mij niet meer informatie geven dan ik al via de site had en adviseerde me nog een dag te wachten en dan naar de afzender te bellen. Dan kon de afzender een zoekopdracht of zoiets in gang zetten.

Intussen stond mijn fruit te verpieteren en dat vond ik echt niet leuk. Ik ging dus niet nóg een dag wachten, maar belde naar de potjeswinkel. Daar zouden ze ´er achteraan gaan´ en mij terugbellen. Nou, ze moeten nóg bellen. Om een lang verhaal kort te maken: de potjes kwamen pas woensdag!

Tja. Dat zijn dan de minder leuke kanten van mijn jamfabriekje. Net als dat pakje wat ik op 29 augustus verstuurde (via DHL) en wat nog altijd niet bij de geadresseerde is aangekomen :-(. Het pakje bleek onderweg schade opgelopen te hebben en is daarom teruggestuurd naar het centrale sorteercentrum in Utrecht. Daar moet het onderzocht worden en dan wordt er een schadevergoeding gedaan. Elke week mail ik, of het pakje al onderzocht is. Maar tot op heden is dat nog steeds niet gebeurd.

Laten we maar snel naar de leuke verhalen gaan. Want die zijn er gelukkig vele! Elke dag krijg ik leuke reacties op de verstuurde pakjes.

Dan laten mensen weten, dat de jam lekker is. Of dat ze de potjes leuk vinden. Of ze willen het recept. Of ze schrijven enthousiast dat ze hun moeder/zus/vriendin hebben blij gemaakt met een jammetje.

Vanmorgen kreeg ik een wel heel hilarisch verhaal in mijn mailbox. Het zat zo: Op een kantoor ging er iemand afscheid nemen. En omdat mijn blog daar op kantoor regelmatig onderwerp van gesprek was en de vertrekkende collega fan, besloot men haar te verrassen met een EenvoudigLeven-kadopakket. Er volgde een mailwisseling, ik stelde het gewenste pakket samen en stuurde het op.

Ergens in diezelfde periode bestelde een mevrouw 12 potjes jam. Ze ging namelijk afscheid nemen op haar werk en wilde iedereen ten afscheid een jammetje kado doen.

Ja, nu ik het hier zo schrijf voelen jullie hem vast al aankomen. Maar ik had die link echt niet gelegd. Toch was het zo! De vertrekkende collega kreeg een speech en daar kwam het kado: het EenvoudigLeven-kadopakket. Ze wist niet hoe ze het had! Want ... zij had dus voor alle collega´s een jammetje als presentje. Behalve het verhaal stuurden de dames ook nog een vrolijke foto mee. Nou, als je zo je dag begint, begin je hem goed, hoor! Wat moest ik lachen!

Een ander leuk verhaal: er stopte gisteren een vervoerder voor de deur. Ik dacht, dat eindelijk dat beschadigde pakketje, waar ik net over schreef, zou terug bezorgd worden. Maar nee. Het was een ander vervoersbedrijf. Ik pakte een pakje aan, wat uit het buitenland kwam. Nou, de enige die weleens iets vanuit het buitenland naar me opstuurt is mijn vriendin Ellen uit Zwitserland. Maar die hoopt al snel naar Nederland te komen en gaat dan heus geen pakjes sturen. Ik keek nog eens goed. Nee. Het kwam niet uit Zwitserland, maar uit Duitsland. Nieuwsgierig maakte ik het doosje open. En toen vond ik me toch iets leuks en liefs! Een Duitse lezeres had een doos vol 3 : 1 suiker naar me opgestuurd. Voor mijn jamfabriekje. En een heel lief kaartje er nog bij. Nou, dan weet je ook even niet hoe je het hebt, hoor! Ongelofelijk toch?


En zo zijn mijn dagen rijk. Rijk aan bezigheden. Rijk aan contacten. Rijk aan lieve mensen om ons heen. Hoe rijk kan een mens zijn? (ook met een lege portemonnee!)

Vanavond belde een mevrouw hier van het dorp, dat er weer druiven voor me klaarstaan. Dat is ook zoiets leuks. Al een paar jaar achter elkaar krijg ik ergens eind september druiven. Het zijn hollandse druiven en de meneer, die ze op z´n tuin heeft, doet er niets mee. Hij geeft ze daarom aan een buurvrouw. En die deelt ze dan weer met mij. Doordat de mevrouw wat tobt met haar gezondheid en een daagje ouder wordt, is er een leuk ruilcircuit onstaan: de meneer geeft de druiven aan de mevrouw, de mevrouw bakt een cake voor de meneer. De mevrouw geeft de druiven aan mij. Ik ontsap de druiven en geef een deel van het sap aan de mevrouw. En zo is iedereen weer blij. Rijk zonder geld! Ruilhandel is toch zó leuk!

dinsdag 22 september 2015

Advertorial

Vanmiddag werd de vloer in het huis van Trijnie en Gerwin geëgaliseerd.


Dit ter voorbereiding op het leggen van een pvc-vloer. Dat bracht me erbij, dat ik nog een belofte had liggen voor het schrijven van een advertorial. Dat ga ik bij dezen dus maar snel eens doen.

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨

Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.

Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.

Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

Houten vloeren
Vandaag zet ik een oude bekende in het zonnetje: Knulst Houten Vloeren.

Bij Knulst Houten Vloeren in Nunspeet kunt u terecht voor welke houten vloer u dan ook in gedachten heeft. Het handige is, dat u daarvoor niet per se naar Nunspeet hoeft. Brengt u maar eens op uw gemakje een bezoek aan hun website. Pakt u er dan gerust een kop koffie of thee bij, want u bent daar zomaar niet uitgekeken.

U vindt er alle informatie over vloersoorten, houtsoorten, kleuren en prijzen! En als u dat maar niets vindt, dat getuur naar een beeldscherm, dan vraagt u gewoon het GRATIS Inspiratie Magazine aan. Daarmee heeft u alle informatie met afbeeldingen op papier!

Wat ik zelf altijd leuk vindt: de woonblog op de website van Knulst. Daar staan zulke leuke, enthousiaste en informatieve verhalen op, dat het plezier er vanaf spat. Heerlijk om te lezen en om ideeën op te doen.

Bij Knulst kunt u in elke prijsklasse terecht. Er zijn ook altijd interessante aanbiedingen en Knulst legt vloeren in heel Nederland!

Voor wie het liefst persoonlijk contact heeft en een vloer graag ziet en aanraakt, is er de showroom in Nunspeet.

donderdag 17 september 2015

Alledaags

De dagen rijgen zich in rap tempo aaneen. En als ik geen blog bijhield, zou er vast heel veel in de vergetelheid raken. Maar veel dingen, juist die heel gewone, zijn het waard om onthouden en vastgehouden te worden. Dus tik ik met alle plezier mijn 982ste blogberichtje over m´n alledaagse leventje, wat misschien wel in het alledaagse juist bijzonder is.

Deze week moest ik voor veel dingen de deur uit. Het begon maandag al, toen ik op kraamvisite ging bij een neef en z´n vrouw, waar een lief jongetje geboren was.

Dinsdag ging ik met Maria op stap. Zij moest naar de orthodontist om te ´happen´. Ik reed eerst naar haar school in Rotterdam en samen hebben we haar fiets in mijn auto gepropt. Ik ben toch wel heel erg blij dat ik kan autorijden en dat ik een auto heb. Het is weliswaar een oude brik, maar dat vind ik wel fijn. Als er wielen onder zitten en een rem vind ik het al gauw goed. Vrijdag had ik m´n raampje op een kiertje gezet om te kijken, of ik het condens kon wegvegen. Dat had ik beter niet kunnen doen, want ik wíst dat het raam onbetrouwbaar was. Nu zit ik met een raam wat niet meer dicht kan. Ach, er kwam juist een postpakket binnen, waar heel veel ducktape omheen zat. Dat is nu prima hergebruikt: m´n raam is dichtgeplakt :-).

Maar goed. Een auto is dus heerlijk. En zéker als er banken ingeklapt kunnen worden, zodat er fietsen naar binnen gewurmd kunnen worden :-).

We reden naar de orthodontist in Ridderkerk. Daar ben ik kind aan huis, want de kinderen kampen hier bijna allemaal met ruimtegebrek in hun kaak, zodat het gebit niet goed op z´n plaats groeit. Op een dag kom je dan vanzelf bij de ortho terecht en binnenkort hebben we er dus weer een beugelbekkie bij :-).


Woensdagochtend ging ik lekker op visite bij een jarige schoonzus. Ze vierde haar verjaardag met een heus vrouwenmorgentje. We zaten er met zeven vrouwen. Gezellig hoor :-). Ik had een verwendoosje met homemade spul voor haar klaargemaakt. Een bosje roosjes erbij om het af te maken.


Allemaal heel gezellig, maar ´s middags moest ik prompt m´n achterstallige werk inhalen. Het was Terdege-dag: de dag, waarop ik weer een nieuwe aflevering voor de kookrubriek moest inleveren. Het werd een heerlijk toetje deze keer. Ik maakte meteen een grote hoeveelheid, want ik kreeg ´s avonds eters. Leendert z´n vriendin en Maaike d´r vriend aten mee. Hadden we in elk geval een chique dessert :-). Niet dat ze hier lang de illusie hebben (áls ze die al hadden), dat het een chique boel is, hoor. Want dat is het zeker niet. Ook niet wat eten betreft. Vaak gewoon Hollandse kost. En met z´n koppel aan tafel, betekent dat: een teil aardappels schillen per maaltijd :-).


Ook vandaag ging ik weer op stap. Eerst vanmiddag met Jan. Die ging voor de laatste keer naar Yulius voor psycho-educatie. Hetzelfde ritueel als dinsdag: naar Rotterdam rijden, fiets in de auto proppen, en rijden maar. 

In de wachtkamer zette ik een nieuw haakwerkje op.



Maar ik vond het geen leuk patroon om te doen en dus was ik blij, dat Jan vroeger dan ik dacht naar buiten kwam. Mét een diploma!

Vanavond deden we het kostuumfeestje van vorige week nog een keer dunnetjes over. Koos moest nog in het pak gestoken worden en Wim wilde ook graag. We gingen opnieuw met een auto vol en het was net zo gezellig als vorige keer. Wat is voorpret toch altijd kostbaar en bijzonder! We sloten de avond af met een ijsje. Mmm!

Morgen moet ik ook weer de deur uit, maar pas ´s avonds. Kan ik overdag tenminste nog even serieus aan m´n huishouden. Want dat is de hele week al een hap-snap gebeuren. Nu de was niet meer buiten kan drogen, is het behelpen en stroopt dat zaakje alweer aardig op, helaas. Ook was ik druk met de jamkokerij. M´n winkeltje moet weer vol :-). Ik heb inmiddels alweer drie heerlijke smaken, maar ik moet de potjes nog netjes afwerken, fotograferen en op MP zetten. Ook dat gebeurt allemaal hap-snap. 

Zie je hoe gewoon het is? Maar ook hoe bijzonder? Het is hard werken, veel regelen, veel grote en kleine zorgen, maar toch vooral een onschatbare zegen, waar ik erg van geniet.



dinsdag 15 september 2015

Kostuums, molens en stemmen

Kostuum-marathon
Vorige week donderdagavond hadden wij een kostuum-marathon. Nu de bruiloft van Trijnie en Gerwin steeds dichterbij komt, werd het hoogtijd, om de kleding van iedereen in orde te gaan maken. Voor Jan en Henk was ik al eerder geslaagd. Zij moeten alleen nog overhemden en schoenen. Voor Maaike en Maria ben ik ook grotendeels klaar. Er hangen twee prachtige, op maat gemaakte, jurken voor hen klaar. Nu gingen we voor de kostuums. Ik wilde het liefst met alle mannen tegelijk op stap, maar Koos was nog op stage in Den Helder. Bleven over: Willem, Dirk, Leendert en Hans. En Jaap, de vriend van Maaike, wilde ook meteen wel mee.

Ik had van tevoren een afspraak gemaakt bij Only for men in Geldermalsen. Het is tenslotte wel fijn, als je goed geholpen wordt, als je met vijf man tegelijk komt shoppen.

En daar gingen we dan. Trijnie en ik gingen mee. We waren dus met z'n zevenen. Het werd een gezellige avond :-).

Bij Only for men kregen we eerst een lekker bakkie koffie.




Daarna gingen er twee verkopers aan de slag om man voor man eens deftig in het pak te steken. Overhemd erbij, schoenen erbij, accessoires erbij. Toe maar. Helemaal compleet :-). Het eindresultaat laat ik DV na 22 oktober hier wel zien :-).

Donderdagavond gaan we nog een keer terug. Met Koos. En ook om de kostuums waar nog iets aan vermaakt moest worden meteen op te halen. We kijken terug op een heel geslaagde avond!



Molenweek 2015, Molenmarkt
En toen was het vrijdag. De dag, waar hier al een week lang naar werd uitgekeken. De dag van de jaarlijkse Molenmarkt!

's Middags ben ik eerst op pad gegaan om weer een kuiken onder m'n vleugels te vergaren. Koos belde 's middags op, of hij van het station in Dordrecht afgehaald kon worden. Natuurlijk :-). Hij was daar samen met een vriend gearriveerd. Ze hadden het geweldig gehad in Den Helder bij de Marine! 
Koos zat vol verhalen. Ze hadden ook nog eens geweldig geboft met het mooie nazomerweer en hadden bijna de hele tijd op Texel gezeten. 
's Nachts had hij wacht gelopen. Maar nee, hij was helemaal niet moe, hoor. En dat hij haast geen stem meer had, had ook niets te betekenen :-). 
Hij was er apetrots op, dat ze daar gezegd hadden, dat hij leiderskwaliteiten heeft. Hij was er echt een stuk van gegroeid, van dat weekje.


Zodra hij weer de voet over de drempel had, verdween ik de keuken in. Er moesten pannenkoeken gebakken worden. Véél pannenkoeken. Want er zouden een paar gasten meeëten, die ook 's avonds naar de Molenmarkt zouden gaan.

Pannenkoeken is dan meteen zoiets feestelijks. En lekkers. En gemakkelijks. Perfect :-).

Ik maakte dus een afwasteil vol beslag en ging aan de bak.



En nee, daar heb je echt geen pannenkoekenmix of zoiets voor nodig hoor. Je neemt gewoon op 500 gram zelfrijzend bakmeel een stuk of 2, 3 eieren, een beetje zout, 1 liter melk. Lekker beslagje maken, beetje zonnebloemolie erdoor, zodat je niet steeds boter in de pan hoeft te doen. Voor het lekker deed ik er wat vanille-essence door. En voor de vulling verving ik een deel van het zelfrijzend bakmeel door volkorenmeel. Ik bakte ze naturel, met spek en met kaas. Mmm.
Met 40 pannenkoeken was m'n beslag op. Maar ik twijfelde eraan, of dat genoeg zou zijn. Geen nood. Ik had nog een grote pan lekkere, verse tomatensoep in de koelkast staan. Die werd ook nog even opgewarmd. Zo kwamen de buikjes allemaal vol.

En na het eten was alles zó opgeruimd en togen we naar de markt. Mijn vriendin Wilma was traditiegetrouw ook van de partij. Op de markt deelden we ons in groepjes op. Dat is gemakkelijker. Wilma en ik namen Henk onder onze hoede. En daar gingen we. Schuifel de schuifel langs alle kramen met leuks en moois en lekkers. En tenslotte nog even neuzen op de kinderrommelmarkt, die helaas elk jaar kleiner lijkt te worden.




Het begon donker te worden. Tijd om de beentjes even te strekken en koffie te gaan drinken in het zaaltje van de kerk. Wim, Geertje en de kinderen voegden zich daar ook bij ons.


Tijdens het koffiedrinken waren de kinderen de dijk al opgelopen naar de schiettent. Maar hé! Die was er niet! Dat kan niet, hoor, na al die jaren ;-).

Maar goed. Het was echt zo. Geen schieten na de koffie dus, maar naar de verlichte molens! De jongens kregen nog een lekker ijsje. Wat een verwennerij!


De molens waren weer even mooi als altijd. Maar door de bijna windstille avond, stonden de molenbeelden ook nog eens prachtig gespiegeld in het water. Uniek!




We hebben de hele avond vol gemaakt en kwamen pas om 11 uur thuis. 

Stemmen
En ja, grote stapels lekkere pannenkoeken bakken gaat me nog prima af in mijn oude, bouwvallige keuken. Toch liep ik me al een paar dagen stiekem enorm te verheugen op mogelijk een nieuwe keuken. Aan de stemmen zou het beslist niet liggen. Er zijn al zo'n 3500 stemmen op dit moment!
Op de markt werd ik hierover verschillende keren aangesproken. Zo leuk om te merken dat mensen je dat echt gunnen en helemaal meeleven.

Maar...zaterdagochtend zag ik dat de voorwaarden ineens veranderd waren. Was het eerst zo, dat degene met de meeste stemmen de keuken zou winnen, nu is er van gemaakt, dat de winnaar voor 50% wordt gekozen op basis van het aantal stemmen en voor 50% wordt gekozen door de jury. Dat verandert de zaak. Het is dus nog erg onzeker. Ik moest er beslist even mijn best voor doen, maar ik heb het hele zaakje van me afgezet. Als ik de keuken win: heel, heel fijn. Als ik hem niet win: dan ook goed. Dan gaat hij vast naar iemand die hem ook heel erg goed gebruiken kan. 
Aan de pannenkoeken zal het niet te merken zijn :-).





zaterdag 12 september 2015

donderdag 10 september 2015

Jam-stop!

De jam is deze week van onder mijn handen weggevlogen. Ik heb net de aller-, allerlaatste 12 stuks verkocht. Nieuwe potjes heb ik ook al niet meer op voorraad. Die komen pas morgen binnen. Wie jam wil hebben, moet dus heel even geduld hebben. Vanaf week 38 (volgende week) hoop ik weer nieuwe voorraad en in nieuwe smaken te hebben. Sorry voor het ongemak ;-).

Blij met mooi weer en nog meer

Wat ben ik blij met het mooie herfstweer! Willem kreeg al zin om zaterdag naar het strand te gaan. Maar nee, dan komt er juist weer regen, als we de voorspelling moeten geloven. Maar gisteren was het heerlijk en ook vandaag en morgen schijnt het lekker weer te worden. En dat komt mooi uit, want ik wilde graag de dekbedden nog een keertje wassen voor de winter.

Op ons eigen bed liggen nog ouderwetse, wollen dekens. En dat willen we ook zo houden. Dat bevalt prima. Maar op de bedden van de kinderen liggen dekbedden. Geen dure, speciale dons- of wat-dan-ook-dingen. Gewoon fijne, wasbare dekbedden. Overal en nergens vandaan. Als er eens één aan vervanging toe is, omdat hij te dun is geworden, dan wacht ik een aanbieding af en sla mijn slag. Voor een bedrag tussen de 10 en 15 euro ligt het kind dan weer voor jaren lekker warm :-).

Deze week dus een rondje bedbedden wassen. Wat gaat het lekker fris ruiken op de slaapkamers. Vandaag wil ik de kamer van Hans, Koos, Jan en Henk afmaken. Daar moeten er nog twee.

Ik heb trouwens nog meer losse eindjes hangen. En ik hoop, dat het me lukt om die af te werken. Gisteren heb ik voor mijn gevoel maar weinig gedaan. Op woensdag is het dan ook vaak druk met/rondom de kinderen. En dan maakt het niet uit, of die groot, of klein zijn. Er is vaak genoeg iets bijzonders, wat mijn aandacht verdient.

Zo was daar gisteren Dirk, die van zijn baas een spiksplinternieuwe (lease)auto mocht gaan ophalen. De voorpret begon al weken geleden, toen hij zijn auto mocht uitkiezen. Er was een bepaald budget en binnen dat budget had hij keuzevrijheid. Dus reed hij proefritjes, besprak met vader, broers en vrienden wat gaaf en handig en mooi zou zijn. Toen de keuze eindelijk was bepaald en goed gekeurd, begon het wachten op het seintje van de garage, dat de auto er was. En gisteren was het dus zo ver. Hij mocht zijn auto gaan halen! Wij hebben zoiets nog nooit meegemaakt in het gezin en Hans wilde maar wat graag met Dirk mee. Dat kwam mooi uit, want het was bij een garage in Rotterdam en Hans zit in Rotterdam op school. Dirk haalde Hans dus uit school op en samen gingen ze naar de garage. Daar was de overdracht een complete ceremonie. Die auto stond zelfs soort van 'ingepakt' klaar, met een hoes er helemaal overheen :-). Er werd natuurlijk uitleg gegeven. Er werden papieren getekend. Dirk kreeg nog een fles wijn en een laatste handdruk. En daar ging hij. In een auto met maar 4 kilometer op de teller :-).

Helemaal blij kwamen de jongens thuis.






Even later werd Hans opgehaald voor zijn eerste rijles. Weer een mijlpaal...

Jan had het weer druk met zijn eierenwijk. Maar als hij uit school komt, is hij best moe. Hij moet dan ook elke dag 22 kilometer heen en weer fietsen en de schooldag zelf is natuurlijk ook best vermoeiend. Dus heb ik hem vorige week en ook gisteren een beetje geholpen. Hij heeft namelijk, behalve zijn eigen wijk, ook eigen klanten in de familie- en kennissenkring. Daarvoor doet hij altijd eierendozen in een grote rugzak en fietst die klanten zo af. Nu heb ik hem maar bij mij in de auto laten instappen en ben langs zijn klantjes gereden. In een half uur waren we klaar. Maaike had intussen al heel veel dozen eieren voor Jan ingepakt, zodat hij zó aan zijn wijk kon gaan beginnen.
Hij was erg laat klaar, maar was heel blij. Al zijn eieren waren verkocht. Hij kwam er zelfs nog 100 tekort. Die moet hij dus vandaag nog gaan nabezorgen.

Verder was is toch ook weer druk met jammetjes en boeken inpakken. Er werden appelschijfjes gemaakt om te drogen. Ik kookte een kilo of wat tomaten tot soep. Maakte chili con carne. En 's avonds was er een condoléancebezoek af te leggen.

En tussendoor nam de nominatie voor de nieuwe keuken toch ook nog een flinke plaats in. Werkelijk iedereen die ik tegenkwam, of aan de telefoon kreeg, of anderszins sprak, begon over de nominatie :-). Hans vertelde, dat er op school kinderen spontaan naar hem toe kwamen om te vertellen dat ze gestemd hadden. Wat leuk, toch. Echt geweldig!! Ik kreeg verschillende keren een mailtje van iemand die zei, dat de bevestigingslink, die je na het stemmen gemaild krijgt, in de SPAM-box stond en dat ik dat toch vooral even op m'n blog moest zetten, omdat mensen dat soms niet in de gaten hebben. Bij dezen dus: als je de bevestigingsmail hebt gemist, staat hij waarschijnlijk in je SPAM-box. Even op klikken en dan is je stem pas geldig.
Ook vertelden er mensen, dat je twee keer kon stemmen: 1 keer met je mailaccount en 1 keer met je facebookaccount (mocht je die hebben).

En dan was er nog een mailtje van iemand, die dacht dat de eitjes, die ik in de tuin tegenkwam, gewoon slakkeneitjes waren. En ja, daar lijken ze inderdaad verdacht veel op, als ik op google-afbeeldingen zoek. Toch leuk, als ik die binnenkort misschien zie uitkomen. Al had ik salamandertjes leuker gevonden ;-).

En nu is het tijd om de ontbijttafel te dekken en iedereen uit z'n mandje te roepen :-)

woensdag 9 september 2015

Opwinding en tuinwerk

De opwinding over de nominatie voor een nieuwe keuken was groot in ons gezin! Steeds vlogen er appjes door onze Luijkensteijn-groep over de stand van zaken. Zelf was ik ook erg opgewonden en opgetogen en verlegen en verrast. De emoties buitelden over elkaar heen.

Het is dan ook werkelijk ongelofelijk hoeveel mensen de moeite hebben genomen (en nog steeds nemen!) om te stemmen. En hoeveel mensen de link hebben gedeeld op facebook e.d. Tijdens de lunch stond de teller al op 200. Aan het eind van de middag kreeg ik het idee, dat ik die dag weleens op 1000 stemmen zou kunnen uitkomen. Wel, dat aantal werd gehaald! Zelfs al om 19.10 u!


En nu, nog geen 24 uur nadat Trijnie me heeft opgegeven, staat de teller op 1800 stemmen. Er moet iets geks gebeuren, wil ik niet met de meeste stemmen eindigen. Maar je weet natuurlijk nooit. Ik zet daarom die hele nominatie vandaag fijn van me af en ga verder met mijn werk.

Niet dat ik gisteren niets gedaan heb, hoor. Je weet wel, die was. Die gaat áltijd door. Ook bij spannende nominaties ;-).


Er was een kind (Koos) wat voor een aantal dagen vertrok voor een interne stage bij de Marine. Er was al weken geleden post gekomen met alle regels waar hij zich aan dient te houden en met een inpaklijst. Maandag was hij druk geweest met inpakken. Maar op de ochtend van vertrek, moest hij toch nog 'ineens' sportschoenen. Die werden al snel gevonden. Toen bleek, dat er ook een 'warme jas' op de paklijst stond. Ja, Koos, dan had je toch eerder aan de bel moeten trekken. Warme jassen liggen nog opgeslagen voor over een paar weken. Neem dan je zomerjackie maar gewoon mee. Gelukkig geven ze lekker weer op. En ja hoor, op het allerlaatste moment kwam meneer erachter, dat hij alles had ingepakt in een tas met een uitgescheurde rits. En dus mocht hij het hele zaakje gaan overhevelen in een andere tas. Hoe efficiënt! (maar niet heus ;-).


Van dit soort dingen leren ze echter heel veel. En ook al is het, dat ik het één en ander met gekromde tenen voor mijn ogen zie gebeuren, toch grijp ik níet in. Anders leren ze nooit zelfstandig zijn. Ik heb nog wel enkele hoogstnoodzakelijke controlevragen gesteld, zoals: ¨Heb je je ov-kaart bij je?¨ Maar daar bleef het dan ook bij. Om 7.00 stapte hij samen met Willem de deur uit. Willem bracht hem naar Lombardijen, waarvandaan hij met de trein naar Den Helder moest reizen. Ik heb niets meer gehoord. En tijdens de stage worden de telefoons ingenomen. Als het goed is, komt hij ergens vrijdagmiddag weer boven water. Loslaten, moeder!

Voor deze week heb ik het voornemen om elke dag een half uur in de tuin te werken. Ik heb de tuin de laatste weken ernstig laten versloffen. En dat was te zien. Overal groeit, kruipt en slingert Haagwinde. Grrr! Maandag ben ik daarom begonnen met onkruid verwijderen. Kratten vol kwamen er van mijn postzegel! Het knapte zo lekker op. En wat bloeit er eigenlijk nog veel!

Begonia, duizendschoon, vlijtig liesje

Japanse anemoon

Vooral de Japanse Anemoon is rijk vertegenwoordigd. Hij woekert voor het mooi een beetje teveel. Maar het zijn zulke geweldige drachtplanten. En ja, je moet natuurlijk wel iets over hebben voor de bijen :-).


Gisteren ben ik verder gegaan met opruimen en onkruid weghalen. Het is dat mijn groene container nu echt vol zat. Anders had ik ook de zieke Hortensia verwijderd. Vandaag wordt de container geleegd en kan ik weer met frisse moed verder.

Bij het tuinieren kwam ik iets leuks tegen. Eitjes van een reptiel. Van een salamander misschien? Ik heb er wat bladeren overheen gelegd en ga nu elke dag kijken, of ik iets zie uitkomen.


Je verbaast je sowieso over al dat leven in zo'n kleine achtertuin. Het ene soort leven is interessanter dan het andere. Tenminste...van naaktslakken ben ik niet bepaald fan. Maar een rondscharrelende egel vind ik wel leuk. 

M'n dagen zijn vol afwisseling. Schoonmama kwam koffie drinken. En intussen werd er een groot pakket gebracht. Een doos vol mooie, schone, keurig verzorgde (kinder)kleding van een anonieme lezeres. Dankjewel lieve, gulle gever! Henk is vanmorgen al met een rood geruit blousje uit de doos naar school :-).

Er belde een meneer, die wilde adverteren op mijn blog, maar eerst zijn handel aan mijn wilde komen laten zien. Leuk, hoor.

Er moesten honderd (nou ja, een stuk of 10, geloof ik) papieren worden ingevuld voor een dyslexie-onderzoek, wat Maria vandaag krijgt.

Er werd gebreid aan vaatdoekjes, die in bestelling staan.

Jan en Henk gingen weer voor het eerst na de zomervakantie naar fluitles.

Ik zocht de boekenbestellingen uit. Dat is nog best een klus. Mensen bestellen. Betalen soms onder een andere naam. Daarna moet ik het adres van de naam van de betaler uit m'n mail filteren. Envelop schrijven. Boek goed inpakken. Postzegels plakken. Enveloppen wegbrengen naar de post. Maar er zijn ergere dingen om te doen :-). Ik ben heel blij met de bestellingen! En natuurlijk ook met de jambestellingen. De rabarber-vanillejam staat nu ook in mijn marktplaatswinkeltje.


En tenslotte waren er nog veel mailtjes te beantwoorden, koffie met door Maaike en Maria gebakken brownie te leuten, eten te koken, op te ruimen, af te ruimen, te appen met familie en vriendinnen enzovoorts enzovoorts. Wat heerlijk toch, om je nooit te hoeven vervelen ;-).

dinsdag 8 september 2015

Oooh, wat zou dat leuk zijn....

Mijn keuken is eigenlijk al jaren aan vervanging toe. Maar ja, er zijn altijd weer andere dingen die vòòr gaan. En dan houd ik mezelf steeds maar voor: je kunt toch nog gewoon lekker koken? Tja, dat is best waar. Maar je moet echt niet vragen hoe die keuken eruit ziet! Bovendien gaan de apparaten weigeren. Dan wordt koken beslist moelijker ;-).

Afijn. De afgelopen twee jaar zijn er heel wat bloglezers bij mij thuis geweest om een broodbakworkshop te volgen. Wie toevallig een blik in mijn keuken heeft geworpen, weet dat ik niet overdrijf, als ik zeg, dat m'n keuken bijna in elkaar stort. Het is dat ik een erg gladde rug heb en niet zo gevoelig ben voor wat anderen over mij denken, anders zou ik me er haast voor schamen.

En nee, laat ik hier maar geen drama-fotootjes plaatsen ;-).

Ik vond echter net iets heel leuks in mijn mailbox. Dochter Trijnie heeft me genomineerd voor een nieuwe keuken op: wiegunjijeenkeuken.nl. Dus nu droom ik. Van een nieuwe keuken...

Wie de meeste stemmen krijgt, krijgt de keuken.

Daarom vraag ik bij dezen een gunst. Als u/je me ook een nieuwe keuken gunt, wil u/je dan op mij stemmen?

Kijk hier naar mijn profiel (ja, Trijnie heeft een 4 jaar oude foto gebruikt, ik ben inmiddels wat grijzer ;-)) en stem:

https://www.wiegunjijeenkeuken.nl/profiel/17/Teunie/Alblasserdam/

Alvast super bedankt! En hopelijk komt er hier ergens in oktober een jubelbericht :-).


maandag 7 september 2015

De week in vogelvlucht

Wat is de week vorige week snel omgevlogen! Ik had niet eens tijd om het één en ander vast te leggen. Wat er zoal langs kwam? Twee verjaardagen, een kerkdienst die ik graag bijwoonde, anderhalf uur zitten in de wachtkamer bij Yulius, een ritje naar Brasschaat en nog veel en veel meer. Af en toe is het net een sneltrein. Je zit erin en moet maar verder. En dat gaat met up's en down's, met drukte en stilte, met vreugde en verdriet. De post kan wat dat betreft veelzeggend zijn: in één keer een geboortekaartje en een rouwbrief...


Maar hier dan toch een kleine impressie van de week. In veel beeld en weinig woorden:



Maandag maakte ik verrukkelijke perzikenjam voor in m'n winkeltje.



Dinsdag begon zo ongeveer midden in de nacht. Maria ging met school naar Londen en moest om kwart over vier op school zijn. Omdat we eerst nog drie andere kinderen hier in Alblasserdam op moesten halen, stonden we om kwart over 3 op en om kwart voor 4 zaten we in de auto :-).


¨Ons¨ zwerfkatje wordt steeds tammer. Ze komt al binnen om geaaid te worden en natuurlijk voor eten! Soms zie ik haar dagen niet. Dan ineens zit ze al voor het goed en wel licht is voor de deur.



Nu iedereen weer gewoon thuis is, is koffie drinken ook weer 'restaurantje spelen'. Vijf koffie en vijf limonade alstublieft (of zoiets). 


Op woensdag kookte ik voor mijn kookrubriek in familieblad Terdege. Daar ben ik altijd een hele morgen zoet mee. Van tevoren heb ik dan al bedacht wat ik ga klaarmaken en heb ik gezorgd voor de ingrediënten, passend serviesgoed en eventueel accessoires. Op de ochtend zelf ga ik eerst koken. Dat schiet niet zo op, want ik moet dan tussendoor procesfoto's maken. Als alles klaargemaakt en vastgelegd is, schrijf ik het recept uit en tik ik de column.

Terdege wordt helemaal vernieuwd. Het eerste vernieuwde blad verschijnt 7 oktober. Wil je Terdege ook eens proberen? Ontvang dan twee nummers gratis, of neem een voordelig kennismakingsabonnement.



Donderdag verscheen er een nieuwe ster aan het jam-firmament. Ik maakte rabarber-vanillejam. (moet ik nog in mijn winkeltje plaatsen).

Vrijdagochtend had ik een heel leuk klusje! Een bloglezeres uit Ridderkerk vroeg me, of ik interesse had in een lading druiven. Ze had ze in een kas, maar in het gezin werden ze niet veel gegeten. Daar had ik wel oren naar! En dus toog ik met lege kratten naar Ridderkerk en samen met P. hebben we drie kratten vol druiven geoogst. Wat een rijkdom! Ze zijn zó heerlijk zoet!
Ik had P. gevraagd, wat ik eens voor haar kon meenemen. Een boterkoek, graag. Prima. U vraagt, wij bakken. Er ging nog een potje honing van de eigen bijen bij en als ik straks de druiven heb verwerkt, gaat er nog het eea aan sap/gelei/siroop naar P. Leuk, zo'n ruil!


's Middags had ik het druk met het verzendklaar maken van jambestellingen.



Zaterdag ben ik vroeg op gestaan. Ik heb gedurende de dag, steeds als ik thuis was, de ontsapper aan gehad. Het was al half 11 in de avond toen ik hem uit zette. Ik had nog steeds niet alle druiven ontsapt, maar er stonden wel al meer dan 40 flessen. Heerlijke, puur sap, zonder welke toevoeging dan ook.

Nog twee porties druiven moeten ontsapt worden. Dat kan later. Ik heb ze zolang in de vriezer gestopt. Met het druivensap kan ik van alles doen. Natuurlijk puur drinken. Maar ik kan er ook gelei van maken. Of limonadesiroop. Of wijn. Ik denk, dat ik van alles wat doe. Maar nu alles in flessen zit, is er geen haast bij. De sap is gesteriliseerd en blijft dus lang goed.

's Middags ben ik naar Brasschaat gereden voor een nieuwe voorraad 3 op 1 geleisuiker. Dat is in NL niet te koop. Het is 40 minuten rijden en niet iets wat ik elke week wil doen. Daarom heb ik meteen 20 pakjes ingeslagen. Daar kan ik dus 30 kilo fruit mee tot jam koken. Voorlopig voldoende!

En zo vloog mijn week voorbij.
Deze week staan er gelukkig niet zo heel veel activiteiten buiten de deur op de planning.
Kan ik weer wat meer aan de poetserij. En wat trouwer bloggen natuurlijk ;-).