Op ons eigen bed liggen nog ouderwetse, wollen dekens. En dat willen we ook zo houden. Dat bevalt prima. Maar op de bedden van de kinderen liggen dekbedden. Geen dure, speciale dons- of wat-dan-ook-dingen. Gewoon fijne, wasbare dekbedden. Overal en nergens vandaan. Als er eens één aan vervanging toe is, omdat hij te dun is geworden, dan wacht ik een aanbieding af en sla mijn slag. Voor een bedrag tussen de 10 en 15 euro ligt het kind dan weer voor jaren lekker warm :-).
Deze week dus een rondje bedbedden wassen. Wat gaat het lekker fris ruiken op de slaapkamers. Vandaag wil ik de kamer van Hans, Koos, Jan en Henk afmaken. Daar moeten er nog twee.
Ik heb trouwens nog meer losse eindjes hangen. En ik hoop, dat het me lukt om die af te werken. Gisteren heb ik voor mijn gevoel maar weinig gedaan. Op woensdag is het dan ook vaak druk met/rondom de kinderen. En dan maakt het niet uit, of die groot, of klein zijn. Er is vaak genoeg iets bijzonders, wat mijn aandacht verdient.
Zo was daar gisteren Dirk, die van zijn baas een spiksplinternieuwe (lease)auto mocht gaan ophalen. De voorpret begon al weken geleden, toen hij zijn auto mocht uitkiezen. Er was een bepaald budget en binnen dat budget had hij keuzevrijheid. Dus reed hij proefritjes, besprak met vader, broers en vrienden wat gaaf en handig en mooi zou zijn. Toen de keuze eindelijk was bepaald en goed gekeurd, begon het wachten op het seintje van de garage, dat de auto er was. En gisteren was het dus zo ver. Hij mocht zijn auto gaan halen! Wij hebben zoiets nog nooit meegemaakt in het gezin en Hans wilde maar wat graag met Dirk mee. Dat kwam mooi uit, want het was bij een garage in Rotterdam en Hans zit in Rotterdam op school. Dirk haalde Hans dus uit school op en samen gingen ze naar de garage. Daar was de overdracht een complete ceremonie. Die auto stond zelfs soort van 'ingepakt' klaar, met een hoes er helemaal overheen :-). Er werd natuurlijk uitleg gegeven. Er werden papieren getekend. Dirk kreeg nog een fles wijn en een laatste handdruk. En daar ging hij. In een auto met maar 4 kilometer op de teller :-).
Helemaal blij kwamen de jongens thuis.
Even later werd Hans opgehaald voor zijn eerste rijles. Weer een mijlpaal...
Jan had het weer druk met zijn eierenwijk. Maar als hij uit school komt, is hij best moe. Hij moet dan ook elke dag 22 kilometer heen en weer fietsen en de schooldag zelf is natuurlijk ook best vermoeiend. Dus heb ik hem vorige week en ook gisteren een beetje geholpen. Hij heeft namelijk, behalve zijn eigen wijk, ook eigen klanten in de familie- en kennissenkring. Daarvoor doet hij altijd eierendozen in een grote rugzak en fietst die klanten zo af. Nu heb ik hem maar bij mij in de auto laten instappen en ben langs zijn klantjes gereden. In een half uur waren we klaar. Maaike had intussen al heel veel dozen eieren voor Jan ingepakt, zodat hij zó aan zijn wijk kon gaan beginnen.
Hij was erg laat klaar, maar was heel blij. Al zijn eieren waren verkocht. Hij kwam er zelfs nog 100 tekort. Die moet hij dus vandaag nog gaan nabezorgen.
Verder was is toch ook weer druk met jammetjes en boeken inpakken. Er werden appelschijfjes gemaakt om te drogen. Ik kookte een kilo of wat tomaten tot soep. Maakte chili con carne. En 's avonds was er een condoléancebezoek af te leggen.
En tussendoor nam de nominatie voor de nieuwe keuken toch ook nog een flinke plaats in. Werkelijk iedereen die ik tegenkwam, of aan de telefoon kreeg, of anderszins sprak, begon over de nominatie :-). Hans vertelde, dat er op school kinderen spontaan naar hem toe kwamen om te vertellen dat ze gestemd hadden. Wat leuk, toch. Echt geweldig!! Ik kreeg verschillende keren een mailtje van iemand die zei, dat de bevestigingslink, die je na het stemmen gemaild krijgt, in de SPAM-box stond en dat ik dat toch vooral even op m'n blog moest zetten, omdat mensen dat soms niet in de gaten hebben. Bij dezen dus: als je de bevestigingsmail hebt gemist, staat hij waarschijnlijk in je SPAM-box. Even op klikken en dan is je stem pas geldig.
Ook vertelden er mensen, dat je twee keer kon stemmen: 1 keer met je mailaccount en 1 keer met je facebookaccount (mocht je die hebben).
En dan was er nog een mailtje van iemand, die dacht dat de eitjes, die ik in de tuin tegenkwam, gewoon slakkeneitjes waren. En ja, daar lijken ze inderdaad verdacht veel op, als ik op google-afbeeldingen zoek. Toch leuk, als ik die binnenkort misschien zie uitkomen. Al had ik salamandertjes leuker gevonden ;-).
En nu is het tijd om de ontbijttafel te dekken en iedereen uit z'n mandje te roepen :-)
