In aanloop naar Dankdag

Zaterdag was mijn vriendin Wilma jarig en Willem en ik gingen haar ´s morgens feliciteren. We genoten van de koffie en de taart en van de gesprekken met mensen die we een tijd niet gezien hadden. Het was een feestelijk begin van de dag.

Van alles en nog wat

 Even een logje met van alles en nog wat. Ik moet toch zó vaak denken aan wat mijn moeder altijd zei: ¨Elke dag een andere film.¨ Zo is het maar net :-).

Volle dagen, familie-dingen.

Donderdag kwam Vera een dagje bij ons. Het was een mooie dag en we konden dus lekker veel buiten zijn. Op donderdag werkt Willem altijd vanuit huis en als het even kan gaan we voor de koffie of de lunch naar buiten. Nu dus gezellig met Vera erbij.

We genieten sinds Koningsdag ook weer van de zwaluwen, die teruggekeerd zijn naar hun nesten onder onze dakrand. Ik was al bang, dat ze niet meer zouden komen. Ik zou ze echt missen! Ze scheren de hele dag door de lucht en maken gezellige geluidjes, die voor mij echt bij ´de zomer´ horen.

Tijdens Vera d´r slaapje ben ik even naar Maria gereden om de wandelwagen te lenen. Ik had zin om lekker lang te gaan wandelen. En hoewel ik (weer) een aardige baby/peuter-uitzet in huis heb, mis ik nog een wandelwagen. Hoe handig, dat Maria nu zo lekker dichtbij woont! De wandelwagen werd zó de caddy ingeschoven en die middag wandelde ik een rondje van zo´n 5 kilometer. Vera had het prima naar haar zin :-).

Vrijdagavond kwam Maaike haar verjaardag bij ons vieren. Maaike en Jaap wonen in een klein huis en met twee grote families is het niet te doen om daar een verjaardag te vieren. Dus kwam iedereen gezellig naar de Hofwegen. Als de getrouwde kinderen hier hun verjaardag vieren, zorgen ze zelf voor taart en hapjes enzo. Maar omdat de oranje-taart op Koningsdag zo in de smaak gevallen was, had ik aangeboden om voor Maaikes verjaardag nog een keer zo´n taart te bakken. Kon ik meteen nog een keer oefenen op het drippen, want dat was bij de taart van vorige week niet zo goed gelukt. Deze keer lukte het al een stuk beter. Ik bakte een biscuit in de Wonderpan. Ik sneed hem in vier lagen (dus drie keer snijden). De laagjes werden gevuld met sinaasappelbavarois, gele room en sinaasappeljam. Daarna bestreek ik de taart met botercrème en dripte met canache op basis van witte chocolade, die ik oranje kleurde.  Een paar gezellige vlaggetjes erin en klaar.

Het was een gezellige avond met de families Twigt en Luijk. Ook mijn schoonmama was er. Echt bijzonder dat dat weer kon, na haar herseninfarct.

Zaterdag was dan eindelijk eens een dag dat er niets in mijn agenda stond. Heerlijk! Om extra lang van deze dag te kunnen genieten, stond ik toch bijtijds op: om half zes. Ik had zin om lekker in de tuin te werken. Ik heb twee bedden gewied en ook de peulen uitgeplant. Het zijn nu nog zielige plantjes. Hopelijk slaan ze goed aan en kan ik over een paar weken het eerste maaltje peultjes plukken. Ik hoor overal drama-verhalen over slakken invasies. Dat is niet zo vreemd, want het is steeds zó nat. Tot nu toe blijft mijn tuin er redelijk van verschoond. Ik ben benieuwd of m´n peulen groot genoeg zijn om enige knagerij van slakken te overleven.

De aardbeien bloeien intussen uitbundig. Ik verheug me op aardbeien uit eigen tuin. Dat zijn toch echt de allerlekkerste :-)

Henk had zijn vriend William te logeren en Willem stelde halverwege de morgen voor om even met de jongens naar de markt en de Kringloopwinkel op het Afrikaanderplein in Rotterdam te gaan. Daar waren we minstens een half jaar niet geweest. Prima plan.

We boemelden langs de kramen. Ik had niet echt iets nodig, maar vond het wel leuk om overal wat rond te snuffelen.

We snuffelden ook rond in de kringloopwinkel. Willem vindt het altijd leuk om daar aan de lange tafel een bakkie te drinken en een praatje met die en gene te maken. Hij is zelf Rotterdammer van geboorte en legt gemakkelijk contacten. Ik hoopte een paar oude Seasons te vinden. Die liggen daar regelmatig en ik vind dat leuke bladen. Maar deze keer lagen ze er niet. Je komt er altijd wel iets verrassends tegen.

We konden niet heel lang blijven, want Henk en William hadden beloofd om Hans nog te helpen met een klusje. Ze moesten rond 13.00 uur thuis zijn. Maar het was wel goed zo. Ik had ook nog wel het één en ander op mijn wensenlijstje staan :-). De zaterdag vlóóg zomaar weer voorbij. We hadden maar een klein clubje voor de wekelijkse frieten. Maar ja, iedereen was natuurlijk vrijdag al op Maaikes verjaardag geweest. We dronken wat eerder koffie dan normaal, om naar de Dodenherdenking op de Dam te kijken en twee minuten stil te zijn.

Gisteren, zondag, was ik ook bijtijds uit de veren. We zouden naar de Belijdenisdienst gaan in de Ichtuskerk in Alblasserdam. Daar deden Leendert en Thea belijdenis. De kerkdienst begon al om 9.30 en het laatste wat ik op zondag wil, is haasten.

Mijn vriendin Wilma reed ook met ons mee en we haalden Maria op. Voor familie van degenen die belijdenis deden waren de voorste banken gereserveerd. Dat was fijn, want de kerk was tot de laatste plaats bezet. 

De dominee hield een preek over Hebreeën 4 : 14 met als thema:

Aan de belijdenis vasthouden

Met als punten:

Voorwerp

Valkuil

Vangnet

Na de preek deden er 14 jonge mensen belijdenis.

Leendert kreeg daarbij als tekst mee: Zo ver het oosten is van het westen zo ver heeft Hij onze overtredingen van ons gedaan (Psalm 103 : 12 HSV)

De tekst de de dominee voor Thea had uitgekozen was Filippenzen 1 : 9a, waar staat: En dit bid ik dat uw liefde nog steeds overvloediger wordt in kennis en alle fijngevoeligheid.

Traditiegetrouw gaven we Leendert en Thea boeken als geschenk. Maar voor Leendert had ik nog apart een kadootje. Hij kreeg het psalmboekje wat mijn vader op zijn achtste verjaardag had gekregen en wat nu 80 jaar oud is. Leendert is vernoemd naar mijn vader en ik vond dit een heel speciaal moment om het bijbeltje aan hem te geven.

En toen was het ook weer gewoon maandag. De dag dat de eerst Junior Wonderpannen werden uitgeleverd. Maria en ik hebben de hele morgen pannen gepoetst, geassembleerd en verpakt. Vanmiddag maakten we alle bestellingen compleet, die vandaag verzonden gingen worden. Het was stevig aanpoten, maar even na 16.00 uur reed ik toch met een caddy vol dozen naar de post. We hadden ruim een container en het was dan ook niet gek, dat ik ´em best voelde zitten. En omdat het nog vroeg genoeg was, vond ik, dat ik best een half uurtje kon gaan zitten breien in de zon. Hè, heerlijk! Ondertussen nog even een praatje gemaakt met m´n buurvrouw. En ja, dat breien ... daar staat intussen een beetje druk op. In september hopen we immers weer twee keer opa en oma te worden. En onlangs kwamen Koos en Willemijn ook met mooi nieuws. Zij hopen in november hun tweede kindje in hun armen te sluiten. En zo brei ik dus voor het 9de, 10de en 11de kleinkind én heb ik Maaike een jurkje voor Naomi beloofd. Ik hoef me niet te vervelen :-).

Een dagje huis en tuin

Donderdag is het Maria´s vrije dag. En als we op woensdag helemaal ´bij´ zijn met het verzenden van de bestellingen in de webshop, sla ik op donderdag weleens een dagje over met orders klaarmaken en verzenden. Ik vind het fijn om dan een dag even flink in huis en tuin aan de slag te gaan.

Hobbyen

De afgelopen week heb in de avonduren heerlijk zitten hobbyen. 

Een tijdje geleden schreef ik al, dat ik een popje aan het maken was. Ik volgde hiervoor een online cursus. De groep waar ik bij aangesloten was, ging echter drie keer zo snel als ik. Sowieso heb ik niet zo´n geweldig hoog werktempo, maar ik had precies die weken ook heel weinig tijd. Het was niet erg. Ankie, de juf van de cursus, heeft me gewoon in een volgende groep gefrommeld ;-). Nu hoop ik er volgende week weer mee verder te gaan.

Vera is geboren!

Zaterdagmiddag kregen wij er een lief kleindochtertje bij: Vera! Dochter van Koos en Willemijn. Wat zijn we blij, dat alles goed gegaan is. En wat is het een lief meisje! Voluit is haar naam Veralynn. 

Overpeinzingen tijdens het onkruid wieden

Vandaag was het Dankdag voor gewas en arbeid. Het voelt altijd als een soort zondag, maar dan middenin de week. We zaten in alle rust om half 9 aan het ontbijt. Ik had een heerlijk brood gebakken. Het is een mix met zuurdesem, die ik aan het testen ben voor de webshop. Ik denk, dat het wel een aanvulling op ons assortiment gaat worden. Wij vonden het erg lekker.

Bezigheden binnenshuis hebbende

Poeh, wat was het vandaag nat! En het wordt nog wel erger, deze week, als de weersvoorspellingen uitkomen. Zelf heb ik er niet zoveel hinder van. Maar de jongens kwamen werkelijk tot op het bot toe nat binnen, aan het einde van de middag.

Als de kat van huis is....

Woensdagavond was ik met mijn vriendin een avondje breien bij onze gezamenlijke tante. Ja, dat ´gezamenlijke tante´ klinkt wellicht wat raadselachtig. Maar het is heus waar. Wij ´delen´ een tante, zonder dat we familie van elkaar zijn. De tante is een zus van mijn moeder en zij is getrouwd met een broer van mijn vriendin haar moeder. Snap je?

Mooi nieuws!

 Vandaag was het eindelijk zover. Trijnie en Gerwin maakten hun mooie nieuws wereldkundig :-).

Verwaarloosd

Poeh, wat heb ik m´n blog verwaarloosd. Dat is in de afgelopen 13 jaar nog bijna nooit voorgekomen, dat ik 10 dagen niet schreef. Maar ja. Soms lopen dingen zo. 

Echt vakantie (4), zee, familie en siroop

Vrijdag zou het +30 graden worden en dus ´moesten´ we echt naar zee ;-). We hadden namelijk aan Henk beloofd, dat we in onze thuisvakantie zéker ook naar zee zouden gaan en tja, als het dan dik 30 graden wordt...

Zoals te verwachten was, had zo´n beetje half Nederland het plan op gevat om die dag naar de kust te gaan. En dus kwam er halverwege de dag over het nieuws, dat je beter niet meer naar de kust kon reizen. Alles was overvol, wegen afgesloten, lange files en ander leed. Maar geen nood. Wij gaan namelijk altijd pas in de tweede helft van de middag naar zee. Rond die tijd gaan veel mensen langzamerhand opbreken en eer dat wij geïnstalleerd zijn, hebben we zo ongeveer het hele strand voor onszelf. Heerlijk is dat!

Zo deden we het vrijdag dus ook. Het was al kwart voor 5 toen we in Ouddorp aankwamen. We waren met z´n negenen, verdeeld over 2 auto´s. Maar dat was slechts het begin. Want later sloten ook Trijnie & Gerwin, Maaike & Jaap en Leendert & Thea zich bij ons aan. Het was bijna een familiereünie :-).

We hadden de skottelbraai meegenomen en aten lekker simpel broodjes hamburger. Met sla en gebakken uien, saus, en ... zand natuurlijk :-). Oh, wat smaakt dat heerlijk, zo in de buitenlucht. Na de broodjes toverde Thea nog lekkere ijsjes uit haar koelbox. Mmm.

Kleinzoon Marinus en zijn vriendje zijn vanaf het moment dat we kwamen, tot het moment dat we terug gingen, alleen maar bezig geweest met schepnet en emmertjes. Ze vingen garnaaltjes, krabben en een platvisje.

Henk was, zoals gewoonlijk, niet uit het water te slaan, bij wijze van spreken. Hij is van kleins af aan een echte waterrat. Hij bleef in zee, totdat de zon onderging!

Het was ontspannen met hoofdletters! Altijd heel bijzonder hoe iedereen, van de jongste tot de oudste, er zo van geniet.

We kwamen pas heel laat thuis. Sowieso was het al bijna 22.00 uur, voordat we van zee wegreden. Maar bij Alblasserdam kwamen we ook nog eens stil te staan voor de tunnel, waar weer eens een te hoge vrachtwagen voor oponthoud zorgde. Het gaf niet. De kinderen waren gelukkig en ik dus ook :-).

Zaterdag zijn Willem en ik bijtijds opgestaan. We zouden om 9.00 bij Willem z´n moeder zijn. Maar met zo´n zandbak konden we natuurlijk niet op stap. Terwijl ik badlakens waste en koelboxen en tassen uitruimde, stofzuigde Willem de auto. Keurig op tijd stonden we bij Linquenda Domus in Ambacht, waar schoonmama woont. We gingen op familiebezoek. Willem z´n broer en zijn vrouw zijn pas van Veenendaal naar Ede verhuisd en schoonmama wilde daar heel graag een kijkje nemen. Willem beloofde te rijden, want zulke afstanden rijdt ze niet meer zelf. En natuurlijk vonden we het zelf ook leuk, om te gaan. We hadden elkaar alweer minstens een half jaar niet gezien!

We hadden een gezellig ochtendje, wat in een zucht ook weer voorbij was. We hadden een beetje een strakke planning. Ik wilde namelijk rond half 2 weer thuis zijn om alles klaar krijgen voor de zondag. Er was nog wat werk aan de was en strijk, er stond 10 kilo kersen en 10 kilo aardbeien om siroop van te maken, er moest nog brood gebakken worden en aan het einde van de middag stonden natuurlijk de zaterdagse frieten weer op de kaart (met bijbehorende eetgrage gasten ;-)).

Het kwam helemaal goed :-). Inclusief het plukken van boontjes voor zondag.

Zondag was het de rustdag en waren we blij, dat we in elk geval weer één keer naar de kerk konden. We waren ingedeeld voor de dienst van 12.00 uur. We waren rond kwart voor twee weer thuis en konden voor de avonddienst kiezen of we om half vier of om zes uur mee zouden luisteren. We kozen voor half vier. Dan hadden we daarna op een wat handig tijdstip de avondmaaltijd.

Zondagavond hadden we weer een dieren-klucht. Muck, de poes, was donderdagochtend van huis gegaan. Ze bleef de hele donderdag weg. Ze bleef de hele vrijdag weg. Ze bleef de hele zaterdag weg. Ik werd er al weer sip van. Waar zou ze zijn? Zondag zag Henk haar bij de paarden van de buren in de wei. Tot twee keer toe hebben we geprobeerd haar te lokken met voer. Maar nee hoor. Ze keek wel naar ons, maar draaide d´r kopje om en sprong weg. Nou ja, ik wist in elk geval nu waar ze was en dat ze het naar haar zin had. Zondagavond riep Willem haar nog eens en jawel. Via de tuin van de buren kwam ze nu naar ons toe. Alsof ze weken weg geweest was! Ze had honger, klitten op haar buik en een wond(je) op haar kop. Je snapt zo´n beest toch niet, hè?! Waarom komt ze niet gewoon wat eerder naar huis :-). Maar goed. Ze is nu weer binnen en blijft ook maar weer een poosje binnen. Eerst wil ik haar vlooienspul geven en wil ik het wondje op haar kop in de gaten houden. En dan zien we wel weer.

Voor vandaag hadden we nog geen plannen gemaakt. Eerst moesten sowieso alle webbestellingen klaargemaakt worden en er moesten bestellingen bij drie verschillende leveranciers geplaatst worden. Dat was een ochtendvullend programma. Het middagprogramma ontstond als vanzelf: we zouden naar Het Bijenhuis in Ede gaan. Ik had een nieuwe bijenkast nodig, want er staat nog één volk in een zesramer en kan daar niet in overwinteren. Daarna wilden we dan ook nog maar een keer naar De Werkbij in Veenendaal om mijn voorraad flessen aan te vullen. Die heb ik nodig voor mijn jaarvoorraad siroop, die ik maakte. Henk wilde graag mee, want we zouden ook nog een ijsje gaan eten in Rhenen. En wie weet, was tante Ria in Kesteren wel thuis. Dan konden we daar meteen een bakkie koffie gaan doen. Familiebezoek tijdens een staycation is echt leuk! En ons middagje zou niet alleen nuttig, maar ook aangenaam zijn. De mooiste combi, die er is. Ik gaf instructies in de familie-app voor het avondeten en voor het uitlaten van Ciara enzo en daar gingen we.

Eerst naar Het Bijenhuis. Ik kocht een leuke, oranje, bijenkast. Die past mooi bij ons oranje pannendak :-). Het zal vast vrolijk staan in de moestuin! Alleen de bodem hadden ze niet meer in kleur. Die nam ik ongeverfd en moet ik dus nog een kwastje geven. Hopelijk komt daar deze week wat van, zodat de bijen snel in hun nieuwe huis kunnen gaan wonen.

Bij de Werkbij in Veenendaal stond mijn bestelling al klaar.

Daarna lonkte het ijsje in Rhenen.

Tante Ria was thuis en had de koffie bruin. We hadden zomaar een heel gezellige middag. Met de optie  ´vermijd snelwegen´ leidde de navigatie ons via de mooiste weggetjes weer richting het Westen. Rond half 7 werd Willem slaperig. Tijd om even te stoppen. Die stop was in Geldermalsen. Terwijl Willem even een kwartiertje zijn ogen dicht deed, strekten Henk en ik de benen. We liepen door een winkelstraat en ik hoopte een cafetaria te zien, waar we kroketten konden kopen. We hadden namelijk nog broodjes in de auto en een broodje kroket leek ons wel een lekker vakantiedag-menu. Er was daar echter geen cafetaria te bekennen. Wel zagen we een reclamebord van McDonalds met pijlen. Nou, vooruit. Dan doen we een keertje de Mac. Groot feest voor Henk :-).

Rond koffietijd waren we weer thuis. Kon ik nog even verder breien aan m´n sok.

En Willem, Jan en Henk sprongen in de Graaf voor een baantje zwemmen heen-en-weer naar de brug. Zij liever dan ik.

Het salarisstrookje, mutsen en kado's.

Na de nadrukkelijke uitspraken van deskundigen en van meneer Rutte himself, dat de gemiddelde Nederlander er in 2019 op vooruit zou gaan, was ik best nieuwsgierig naar Willem z'n salarisstrookje. Ik had bij voorbaat al enige scepsis. Want ja, wie is die gemiddelde Nederlander? Bestaat die eigenlijk wel? En bovendien: zou dat beetje extra salaris, netto, onderaan de streep, de gestegen energiekosten en de BTW-verhoging op levensmiddelen wel compenseren? Eerst maar eens zien....

Het was zoals verwacht. Een kleine verhoging van 26 euro per maand. Maar die worden meteen weggestreept tegen de 10 euro die ons termijnbedrag voor energie omhoog gegaan is en de pak-hem-beet 15 euro die je op 500 euro boodschappen méér kwijt bent. En dan hebben we het nog niet over alle andere dingen die duurder geworden zijn. Meer koopkracht? Nee dus. Dan maar klagen? Nee dus.

Gelukkig zitten we niet aan de geeuwhonger. Het is zelfs niet zo, dat we elk dubbeltje drie keer om moeten draaien, voordat we het uitgeven. Al zouden we de broekriem wat strakker moeten aanhalen, dan hebben we het nog altijd onvoorstelbaar goed in vergelijking met heel veel andere mensen.

Juist toen ik het salarisstrookje had gecontroleerd en had geconstateerd, dat we niet bepaald slapper in de was komen te zitten, viel mijn oog op een facebookberichtje van Stichting Vluchteling. Dan breekt toch je hart als je die kindjes op plastic slippertjes in de sneeuw in zo'n overvol vluchtelingenkamp ziet? Voor 6 euro doneer je een deken en voor 15 euro krijgen ze een winterpakket. En komen wij iets tekort, met een tegenvallend salaris? Of blijft er best nog iets over voor een ander? Ik weet, dat er mensen zijn, die echt wakker liggen van een paar euro minder te besteden per maand. Maar ik weet ook, dat er heel veel mensen zijn, die zich zouden moeten schamen hierover te klagen...

Intussen worden hier mutsen gebreid. Het is begonnen, toen ik Maria een breiring zo ongeveer in haar handen drukte. Die breiring had ik al een paar jaar geleden eens in de kringloopwinkel gescoord en ik had het nooit over mijn hart gekregen hem weg te doen. Ik hoopte steeds, dat de kinderen er eens de lol van gingen inzien. Nu. Het is eindelijk gelukt. Ha, ha. Maria breide als eerste een muts. En dat gaf zo'n leuk resultaat, dat Leendert het ook weleens wilde proberen. Hans volgde spoedig. En zelfs Henk heeft nu een mutsje op een breiring staan. Met een beetje dikkere wol heb je in een paar uurtjes een muts gebreid!

Gelukkig heb ik nog een flinke zak wolletjes liggen. Voorlopig kunnen ze hiermee vooruit :-).

Er werden hier ook verjaardagskado's ingewisseld. De kinderen hebben Willem en mij een gezinsfoto kado gedaan. Die is vrijdagavond gemaakt bij Foto Schievink. Het was echt leuk, om met de hele club daar in de studio te zijn. Wat een rijkdom. Ik ben heel benieuwd naar het uiteindelijke resultaat. Na het maken van de gezinsfoto hebben Willem en ik meteen nog even een fotootje van ons samen laten maken, nu we er toch waren.

Na afloop van de happening hebben we een gezellige vrijdagavond gehad met de hele bubs. Kinderen aan tafel aan het ganzenborden en de groten koffie leuten en bijpraten. Avonden met gouden randjes zijn dat!

Ook Maria had nog een verjaardagskado in te wisselen. Ze had van ons een workshop Tartelettes Bakken gekregen. Gisteren was het zover en fietste ze naar Ridderkerk naar Wendelien. Daar had ze een geweldig fijne en inspirerende middag. Heel voorzichtig kwam ze teruggefietst, met een doos heerlijke tartelettes!

En zo zijn de dagen vol afwisseling voor ons allemaal. Leendert is hard aan het klussen in z'n huisje, Hans zit alweer halverwege zijn opleiding voor European Tree Worker, Maaike hoopt binnenkort ander werk te gaan doen, Koos zit middenin z'n examens, met Maria gaat het momenteel wat beter wat betreft de anorexia, Jan verbetert steeds z'n persoonlijke record met speedcuben, Henk geniet van z'n laatste basisschooljaar en het bedrijf waar Willem werkt is pas verhuisd van Ridderkerk naar Barendrecht. Er is zodoende continu reuring en verandering en altijd wat te doen ;-).

Terug naar normaal ging abnormaal

Het zat me even niet mee. Vorige keer schreef ik al over de bekkenpijn, die ik had gehad. Maar daar had de manueel therapeut me vakkundig van af geholpen. Dat was op donderdag. Twee dagen moest ik rustig aan doen. Tot zaterdag dus. Daarom hoopte ik vanaf maandag flink gas te kunnen geven, zodat alles eindelijk weer normaal zou worden na de kerstvakantie. Het liep helaas anders.

´s Zondags werd ik wakker met een pijnlijke stijve nek. ¨Ai,¨ dacht ik, ¨ik zal vandaag maar een warme sjaal om doen. Dan is het misschien snel over.¨ Maar die vlieger ging niet op. Op maandag, de dag dat ik eens flink had willen uitpakken, kon ik mijn hoofd nauwelijks draaien. Het was een pijnlijke geschiedenis. Zelfs na het innemen van pijnstilling en smeren met zalf. Ik heb alleen het hoognodige werk gedaan en werd daarbij gelukkig geassisteerd door Maria.

´s Middags moesten toch echt de pakketjes naar het postkantoor gebracht worden. Dat was heus een klucht. Ga maar eens autorijden als je je hoofd niet kunt draaien :-(. Ik keek extra goed in de spiegels, reed super voorzichtig en had Maria naast me als meedraaiend hoofd. Niet zoals het hoort, maar ik denk, dat ik nog wel veiliger reed dan normaal, doordat we met z´n tweeën geconcentreerd zaten op te letten. Evengoed wil je dit natuurlijk niet.

Ik hoopte heel erg, dat ik er op dinsdag vanaf zou zijn. Dinsdag was Willem jarig! En ´s avonds zou er visite komen. Nou, het was dinsdag wel een stuk beter, maar nog altijd had ik pijn en mijn hoofd kon nog steeds niet goed draaien. Maar deze dag had ik zelfs twee assistenten: Maaike en Maria. En zo lukte het toch wel om de boel aan kant te hebben, de taarten gebakken, de hapjes klaargemaakt en werd het een gezellige avond.

Woensdag was ik bijna pijnvrij en kon ik mijn hoofd weer bewegen. Wat ben je dan blij zeg! Eindelijk kon ik lekker aan de slag. En dat heb ik ook gedaan. Behalve dat ik me een slag in het rond werkte met de normale bezigheden, heb ik ook leuke dingen gedaan.

Mutsen gebreid.

Lekkers gebakken

Erwtensoep gekookt. Mmmmm!

Vrijdagavond zijn we weer als vanouds naar de bieb geweest. Ik nam een mooi boek over bijen houden. En natuurlijk nam ik ook een kookboek mee. Daarna zijn we voor een keer eens chocolademelk gaan drinken bij de Délifrance. Dat hadden we nog nooit gedaan. Leuk hoor. Maar we gaan er maar geen gewoonte van maken. Dat is me te prijzig.

Zaterdag stond er ook iets leuks op ons programma. Mijn zus Maria en haar man konden dinsdag niet op Willem z´n verjaardag komen. Daarom hadden ze ons uitgenodigd om op zaterdagmiddag wat met hen te drinken bij restaurant Post in Dordrecht. Wat was dat leuk, zeg! We waren daar nog nooit geweest. We zaten aan een rond tafeltje. Het was een gezellig geroezemoes en het was er heerlijk warm. We dronken uitgebreid koffie en mijn zus bestelde een happenplank. Dat was wel even iets anders dan een blokje kaas en een schijfje worst. Alle hapjes waren origineel en erg lekker. Pure verwennerij! We hebben bijna twee uur met elkaar zitten praten over van alles en nog wat. Heel erg leuk, dit! Willem werd bovendien nog extra verwend, omdat hij m´n zus nogal eens helpt met haar website en LinkedIn enzo. Het was een verwennerij waar we bovendien allebei iets aan hebben: een bon van weekendjeweg en een VVV-bon. Daar hopen we dit jaar fijn gebruik van te gaan maken.

In een paar dagen tijd is alles weer redelijk op z´n pootjes terecht gekomen. De wasmand was zaterdagavond bijna leeg. De strijkmand helemaal. De maandboodschappen waren bezorgd. Ik had buikspek in de oven klaargemaakt voor bij de patat en Maria had enorm veel ingepakt voor de webshop.

Wat is ´normaal´ toch fijn!

Een nieuw (levens)jaar

Mijn eerste logje in het jaar 2019. En dan wil ik graag alles lezers een Gelukkig Nieuwjaar toewensen!

Voor mij is het altijd 2 dagen achter elkaar Nieuwjaarsdag. Eerst op 1 januari dan daarna ook op 2 januari, mijn verjaardag.

Ik vier m´n verjaardag al jaren niet meer op 2 januari. Dat is echt zo´n dag waarop zoiets als mosterd na de maaltijd komt. Iedereen is dan blij, dat alles weer (enigszins) normaal is. In ons gezin waren er verschillende die op 2 januari weer aan het werk gingen. Ook Willem moest naar z´n werk. Saai hoor ;-).

Maar voordat het zover was, werden we door Maria verrast met ontbijt op bed en zaten we gezellig aan een bord havermout. Dat voelde wel meteen feestelijk :-).

Rond lunchtijd kwam Willem nog even thuis voor het één of ander. Juist toen hij binnenstapte, stond de postbode op de stoep met een pakje. ¨O, kijk, je verjaardagskado¨, zei Willem. Wat een timing :-). Ik maakte het pakje open en vond daar een geweldig gaaf breiboek in, wat ik al heel lang wilde hebben. Oh, echt, zó gaaf! Ik heb het inmiddels al minstens 20 keer zitten bekijken en heb ook al uitgekozen wat ik er als eerste uit wil gaan maken.

Öland breien

Willem vond het meteen wel een mooie gelegenheid om de kado´s te geven, die hij zaterdag samen met Henk was gaan kopen. Wat werd ik verschrikkelijk verwend!!

Ik kreeg nog een boek over wildplukken en één over milieuvriendelijk huishouden. Er kwam een prachtige beukenhouten pepermolen van royaal formaat te voorschijn en tenslotte ook nog een Westmark eisnijder. Veel te gek, hoor.

´s Middags kwam de bloemist aan de deur met een schitterende bos rozen van schoonpa.

En ´s avonds hadden we het traditionele brussen-etentje met mijn broer en schoonzus en mijn twee zussen en zwagers. Bij toerbeurt kiezen we een restaurant uit. Deze keer was het de beurt aan mijn zus Maria om te kiezen. En de keuze pakte heel goed uit. We hadden een fijne tafel bij Het Magazijn in Dordrecht. De entourage was erg leuk, het eten lekker en de bediening super attent. Wat wil je nog meer?

Als voorgerecht had ik tomatensoep gekozen. Die werd gloeiendheet opgediend en was verrassend pittig van smaak. Speciaal omdat ik jarig was, was de crème fraiche er in een mooi hartje ingeschept.

Dat vond ik zomaar een erg lieve attentie en heel wat beter dan zo´n opzichtig stuk vuurwerk in je dessert om je te ´verrassen´.

Op een gegeven moment ving de meneer die ons bediende op, dat zus Maaike niet goed tegen alcohol kan. ¨Na één slok voel ik het al,¨ zei ze. Zegt die meneer: ¨U kunt ook gewoon één slok krijgen, hoor.¨ En kwam vervolgens met een glas met één slok zoete witte wijn aan :-))). 

We hebben bijna 4 uur getafeld. Er was weer genoeg gespreksstof en er waren weer genoeg herinneringen op te halen. Het is zo leuk, deze traditie, die we nu al jaren en jaren hebben! Zo spreek je elkaar tenminste nog eens. Het is echt iets om naar uit te kijken telkens.

Gisteren was het dan mijn eerste ´normale´ dag dit jaar. Echt normaal nog niet, want er hebben er een paar vakantie. Er wordt daarom wat anders gegeten, op allerlei momenten opgestaan of naar bed gegaan, er lopen vriendjes in en uit en we hebben Sunny, de logeerhond, weer.

Toen Sunny op Nieuwjaarsdag kwam binnenwandelen, zette hij zich maar meteen op de bank in de familiekring neer. Zo van: ¨Hallo, hier ben ik weer! Ik hoor er ook graag bij!¨ Eventjes mocht hij wel op de bank. Maar daarna moest hij eraf. En dat weet hij dan ook meteen supergoed. Het is een super gehoorzaam en lief beest. Er worden complete schema´s aangehouden, zodat iedereen een keer aan de beurt komt om hem uit te laten. Willem nam hem gisteren mee op zijn looprondje. Lekker 5 kilometer lopen. Zo komt Sunny wel aan zijn trekken. 

Zelf houd ik ook nog een klein beetje vakantie. Ik doe alleen het hoognodige: puin ruimen, wassen en koken. Het bekende riedeltje :-).

Verder zit ik tussen de bedrijven door af en toe lekker op de bank met m´n breiwerk. Ik heb een grijze trui voor mezelf gebreid. Die is inmiddels af. Ik weet alleen nog niet, of ik hem ga dragen. Voel me er een olifant in. Maar dat zal wel komen, omdat ik hem zelfgemaakt heb. Dan ben je kritisch. Ben nu een gezellige okergele muts aan het breien. Daarna heb ik nog wol voor een vest. Maar misschien ga ik eerst wel een omslagdoek uit mijn nieuwe boek maken. Daar heb ik zo´n zin in.

Naast het meer (re)creatieve handwerken, diep ik elke dag wat uit de verstelmand op. Die zat namelijk overvol. Ik ben daar niet zo goed in. Ik vind het zo tijdrovend. Dan ben je een half uur aan het prikken op twee oude sokken en een oude onderbroek, om die nog weer een tijdje mee te kunnen laten gaan. Maar ja. Het hoort er bij. Zuinigheid en vlijt....

Ook ben ik bezig om restanten groenten en fruit te verwerken. Ik wil alles eens even helemaal op maken. Vandaag kookte ik een grote pan zoete-aardappelsoep. Mmm, lekker hoor. Ik nam een kommetje als lunch. Samen met een boterham met gebakken kaas.

Gisteren moesten Maria en ik weer voor het eerst naar het ziekenhuis. De therapie had ook even stil gelegen in de vakantie. En dat was echt wel even fijn! Maar ja. Nu de draad maar weer oppakken. Evenals allerlei andere losse draadjes. Goed dat DV maandag de scholen weer beginnen. Dat helpt vast om die draden allemaal weer op te pakken.

´n Dipje en knusse huiselijkheid

M´n zere keel, waarover ik vorige week schreef, leidde uiteindelijk tot een heus dipje. Ik heb twee dagen geen stem gehad en keutelde maar een beetje rond. Ziek vind ik voor zoiets nogal een zwaar woord, maar het was er toch dicht tegenaan. Ik ben op de gekste momenten ´eventjes´ op bed gaan liggen. Het was maar goed, dat ik vorige week geen workshop had.

Het leed is weer geleden. En wat kun je dan blij zijn, als je weer fut hebt om fatsoenlijk te koken en normaal je werk te doen!

Donderdag moest ik weer een aflevering voor de kookrubriek van Terdege maken. En omdat ik een flinke voorraad bieten in huis had, besloot ik iets met bieten te doen. Het werden gepofte bieten met geitenkaas. De bieten waren meteen onderdeel van ons avondeten. Mjammie!

Ook was het fijn om weer m´n vrouwenhand door de kamer te kunnen laten gaan. Lekker opruimen, schaal fruit en een bosje bloemen op tafel. Hè, zo gezellig! Dat is toch wel typisch wintertijd: de gezelligheid in huis!

Ik werd verrast met een doos vol prachtig Katia garen. Echt helemaal te gek! De okergele wol is voor een muts, de grijze voor een truitje en de groene voor een vest/jasje. M´n vorige werkjes (gehaakte sjaal en gebreide kol) had ik af. De wol kwam dus precies op tijd!

Ook komen er weer spelletjes op tafel. Henk en ik deden Scrabble. Echt zo´n gouwe ouwe.

Maria bakte de eerste kruidnootjes. Ze kregen amper tijd om af te koelen :-).

En dan het toppunt van huiselijkheid: de zwerfkat, die we al jaren om de deur hebben, heeft besloten om eindelijk toch eens een huiskat te worden. Wonderlijk hoe lang dat heeft geduurd. Eerst durfde hij nèt uit een bakje bij de achterdeur te eten. Later durfde hij binnen te komen, maar dan moest de deur open blijven (lekker in de winter :-(). Nog weer later durfde hij ook wel binnen te zijn, zónder directe vluchtweg. En de laatste maanden ging hij communiceren: hij mauwt terug als je tegen hem praat, alsof hij je begrijpt! Ook mauwt hij als hij bijvoorbeeld naar buiten wil. Sinds vorige week nestelt hij zich regelmatig op de bank en durft hij best een dutje te doen. Wat wil je nog meer: een snorrende kachel, tikkende breipennen én een spinnende kat. O ja, én een man die piano speelt. Ha, ha. Zo komen we de winter wel door :-).