Voor mij is het altijd 2 dagen achter elkaar Nieuwjaarsdag. Eerst op 1 januari dan daarna ook op 2 januari, mijn verjaardag.
Ik vier m´n verjaardag al jaren niet meer op 2 januari. Dat is echt zo´n dag waarop zoiets als mosterd na de maaltijd komt. Iedereen is dan blij, dat alles weer (enigszins) normaal is. In ons gezin waren er verschillende die op 2 januari weer aan het werk gingen. Ook Willem moest naar z´n werk. Saai hoor ;-).
Maar voordat het zover was, werden we door Maria verrast met ontbijt op bed en zaten we gezellig aan een bord havermout. Dat voelde wel meteen feestelijk :-).
Rond lunchtijd kwam Willem nog even thuis voor het één of ander. Juist toen hij binnenstapte, stond de postbode op de stoep met een pakje. ¨O, kijk, je verjaardagskado¨, zei Willem. Wat een timing :-). Ik maakte het pakje open en vond daar een geweldig gaaf breiboek in, wat ik al heel lang wilde hebben. Oh, echt, zó gaaf! Ik heb het inmiddels al minstens 20 keer zitten bekijken en heb ook al uitgekozen wat ik er als eerste uit wil gaan maken.
Öland breien
Willem vond het meteen wel een mooie gelegenheid om de kado´s te geven, die hij zaterdag samen met Henk was gaan kopen. Wat werd ik verschrikkelijk verwend!!
Ik kreeg nog een boek over wildplukken en één over milieuvriendelijk huishouden. Er kwam een prachtige beukenhouten pepermolen van royaal formaat te voorschijn en tenslotte ook nog een Westmark eisnijder. Veel te gek, hoor.
´s Middags kwam de bloemist aan de deur met een schitterende bos rozen van schoonpa.
En ´s avonds hadden we het traditionele brussen-etentje met mijn broer en schoonzus en mijn twee zussen en zwagers. Bij toerbeurt kiezen we een restaurant uit. Deze keer was het de beurt aan mijn zus Maria om te kiezen. En de keuze pakte heel goed uit. We hadden een fijne tafel bij Het Magazijn in Dordrecht. De entourage was erg leuk, het eten lekker en de bediening super attent. Wat wil je nog meer?
Als voorgerecht had ik tomatensoep gekozen. Die werd gloeiendheet opgediend en was verrassend pittig van smaak. Speciaal omdat ik jarig was, was de crème fraiche er in een mooi hartje ingeschept.
Dat vond ik zomaar een erg lieve attentie en heel wat beter dan zo´n opzichtig stuk vuurwerk in je dessert om je te ´verrassen´.
Op een gegeven moment ving de meneer die ons bediende op, dat zus Maaike niet goed tegen alcohol kan. ¨Na één slok voel ik het al,¨ zei ze. Zegt die meneer: ¨U kunt ook gewoon één slok krijgen, hoor.¨ En kwam vervolgens met een glas met één slok zoete witte wijn aan :-))).
We hebben bijna 4 uur getafeld. Er was weer genoeg gespreksstof en er waren weer genoeg herinneringen op te halen. Het is zo leuk, deze traditie, die we nu al jaren en jaren hebben! Zo spreek je elkaar tenminste nog eens. Het is echt iets om naar uit te kijken telkens.
Gisteren was het dan mijn eerste ´normale´ dag dit jaar. Echt normaal nog niet, want er hebben er een paar vakantie. Er wordt daarom wat anders gegeten, op allerlei momenten opgestaan of naar bed gegaan, er lopen vriendjes in en uit en we hebben Sunny, de logeerhond, weer.
Toen Sunny op Nieuwjaarsdag kwam binnenwandelen, zette hij zich maar meteen op de bank in de familiekring neer. Zo van: ¨Hallo, hier ben ik weer! Ik hoor er ook graag bij!¨ Eventjes mocht hij wel op de bank. Maar daarna moest hij eraf. En dat weet hij dan ook meteen supergoed. Het is een super gehoorzaam en lief beest. Er worden complete schema´s aangehouden, zodat iedereen een keer aan de beurt komt om hem uit te laten. Willem nam hem gisteren mee op zijn looprondje. Lekker 5 kilometer lopen. Zo komt Sunny wel aan zijn trekken.
Zelf houd ik ook nog een klein beetje vakantie. Ik doe alleen het hoognodige: puin ruimen, wassen en koken. Het bekende riedeltje :-).
Verder zit ik tussen de bedrijven door af en toe lekker op de bank met m´n breiwerk. Ik heb een grijze trui voor mezelf gebreid. Die is inmiddels af. Ik weet alleen nog niet, of ik hem ga dragen. Voel me er een olifant in. Maar dat zal wel komen, omdat ik hem zelfgemaakt heb. Dan ben je kritisch. Ben nu een gezellige okergele muts aan het breien. Daarna heb ik nog wol voor een vest. Maar misschien ga ik eerst wel een omslagdoek uit mijn nieuwe boek maken. Daar heb ik zo´n zin in.
Naast het meer (re)creatieve handwerken, diep ik elke dag wat uit de verstelmand op. Die zat namelijk overvol. Ik ben daar niet zo goed in. Ik vind het zo tijdrovend. Dan ben je een half uur aan het prikken op twee oude sokken en een oude onderbroek, om die nog weer een tijdje mee te kunnen laten gaan. Maar ja. Het hoort er bij. Zuinigheid en vlijt....
Ook ben ik bezig om restanten groenten en fruit te verwerken. Ik wil alles eens even helemaal op maken. Vandaag kookte ik een grote pan zoete-aardappelsoep. Mmm, lekker hoor. Ik nam een kommetje als lunch. Samen met een boterham met gebakken kaas.
Gisteren moesten Maria en ik weer voor het eerst naar het ziekenhuis. De therapie had ook even stil gelegen in de vakantie. En dat was echt wel even fijn! Maar ja. Nu de draad maar weer oppakken. Evenals allerlei andere losse draadjes. Goed dat DV maandag de scholen weer beginnen. Dat helpt vast om die draden allemaal weer op te pakken.
