maandag 29 februari 2016

Beurs, vuile was en een jarige moeder

Vrijdag was mijn laatste beursdag. Ik had er toen drie dagen op zitten. Ondanks de zorgen rond mijn moeder en ondanks de zenuwen die ik steeds had, voordat ik moest ´optreden´, kijk ik met veel genoegen op deze dagen terug. Het was echt geweldig!

Ik heb af en toe flink moeten improviseren. Zo had ik op alle drie de dagen steeds een ander kooktoestel. De eerste dag waren dat de kookplaten van de kok die kalfsvlees promootte. De tweede dag was er een andere kok. Hij had zijn kookplaten nog in Zweden staan, waar hij juist vandaan kwam. Daarom hadden we kookplaten van de Ahoy. Dit waren echter meer veredelde warmhoudplaten dan kookplaten en het duurde dus best lang voordat ik m´n grote pan nasi warm had.
De derde dag had de kok z´n eigen spullen terug en die meegenomen naar de beurs. Toen lagen er inductieplaten. En pas toen ik de pan al op de plaat had om hem voor te verwarmen, bleek, dat mijn pan niet geschikt was voor inductie. De kalfsvleeskok was al lekker van z´n pauze aan het genieten en in geen velden of wegen te bekennen. Toen heb ik maar snel zijn pannen uit het hokje achter de stand gepakt. Dat waren twee grote koekenpannen. Steeds bakte ik daar een deel van m´n indrediënten in en deed die dan in mijn eigen grote pan, die ik onder de warmhoudlamp had gezet. Het kwam wel goed, maar stiekem zweette ik peentjes natuurlijk ;-).

´s Middags was het nog een haartje gekker. Toen viel halverwege mijn mini-workshop Brood bakken m´n headset uit. Dead battery stond er op het display. Stond ik daar met een man of 80 rondom mijn keuken...Dat kon ik niet aanschreeuwen. Eerst vloog ik het hokje achter de stand in. Ik herinnerde me van de vorige keer, dat daar reserve batterijen lagen. Maar nu niet :-(. Ik moest heel snel iets verzinnen. Dus draafde ik naar de ´huiskamer´ van de Terdege-stand, waar de hele dag door lezingen en presentaties werden gegeven. Op dat moment was er niets gaande en snel griste ik de headset daar van de katheder. Ik draafde terug, zette het ding op m´n hoofd, maar die deed natuurlijk niets. Die stond natuurlijk op een andere ontvanger. Of zender. Weet ik veel. Toen heb ik snel de batterijen uit die headset gehaald en die in die van mij gedaan. Gelukkig! Ik had weer geluid! Al die tijd stonden al die mensen maar een beetje te wachten...Echt niet leuk, dit soort grappen!!

Ik had tussen de bedrijven door niet heel veel tijd om zomaar wat op de beurs rond te kijken. Ik moest namelijk van alles voorbereiden. Maar als ik even tijd had en mijn neus buiten het hokje stak, had ik steeds leuke ontmoetingen, leuke gesprekjes en leuke voorvalletjes. Eén zo´n voorval was: de gehaakte tas! In de eenvoudiglevenshop verkoop ik handige katoenen tassen. Ik had al bedacht, dat deze tassen zich uitstekend lenen om er iets leuks van te maken. Op dag drie kwam er een mevrouw naar me toe. Ze vertelde, dat ze pas een tas bij me had gekocht en kwam nu laten zien, wat voor leuks ze er, samen met haar dochter, van gemaakt had. Echt geweldig!

Daar word je toch helemaal blij van?!

De beursdagen waren erg intensief. Alle dagen ging ik om 4 uur op. Alleen de derde dag ´sliep ik uit´ tot 5 uur. Behalve voorbereiden voor de beurs, moest ook het huishouden nog wat doorgaan en gingen elke dag de orders uit de shop op de post. Als klap op de vuurpijl, begaf donderdagavond mijn wasmachine het.

Vrijdag heeft Hans geprobeerd de wasmachine te maken. Hij heeft zelfs nog een onderdeel vervangen. Maar helaas, Hans kreeg hem niet meer aan de praat.

Zaterdag heb ik met mijn vuile was het dorp rond gereden...Er gingen een paar wassen naar mijn zus, een paar naar mijn schoonzus en terwijl we bij schoonmama koffie dronken, draaide daar m´n witte was. Aan het einde van de dag volgde weer een rondje rijden. Nu met schone was, gelukkig :-). Maar echt handig is dat niet natuurlijk!

Vandaag kwam de monteur. Maar die kon helaas alleen maar vaststellen, dat mijn apparaat is overleden. Snik...

Het was vandaag verder gelukkig een dag met een gouden randje. Mijn moeder was jarig. Ze is 80 jaar geworden. Vorige week nog hadden we niet durven denken, dat we deze dag met haar zouden mogen beleven. Maar nu heeft ze het niet alleen mogen beleven, maar was ze ook naar omstandigheden heel goed! Ik zet er specifiek ´naar omstandigheden´ bij. Want de buitenkant laat niet zien hoe de binnenkant is. De ziekte gaat door en steeds zijn er complicaties. Zo kreeg ze donderdag een trombosebeen en had ze vrijdag een huidinfectie. Maar zondagochtend zat ze toch weer in de stoel naast haar bed, toen ik bij haar kwam. En vandaag is ze zelfs onder de douche geweest. De dag was, ondanks dat ze in het ziekenhuis ligt, toch heel speciaal. Het personeel op de afdeling heeft echt geprobeerd er iets leuks van te maken. Ze wordt dan ook op handen gedragen. Ze is echt een lieve patiënte.

Vannacht, toen ze sliep, heeft een verpleegkundige slingers om haar bed opgehangen. Vanmorgen is mijn vader met mijn zus bij haar op bezoek gegaan. Ze hadden de grote familiefoto van thuis meegenomen, zodat iedereen van de familie er toch een beetje bij was. We hebben ma een mooi nachtponnetje gegeven. En van haar zussen, die ´s middags op bezoek gingen, kreeg ze een mooi bedjasje.


Ma is verwend met een lekkere fruitsalade bij de lunch, een ijsje tussendoor, vanavond een pannenkoek. Echt heel leuk. Alle verpleegkundigen en artsen kwamen haar feliciteren. Ik trof een blij mens aan, vanavond, toen ik op bezoek ging.

Nu hopen we heel erg, dat haar toestand stabiel komt, zodat ze nog weer een poosje naar huis zal kunnen. Voor nu is het nog zoeken om haar bloed goed (genoeg) te krijgen.

Al met al hebben we weer behoorlijk intensieve dagen, vol afwisseling, achter de rug!


donderdag 25 februari 2016

Beurs Wegwijs

Net als anderhalf jaar geleden was ik gevraagd om op de Wegwijs Beurs te staan. Nu als medewerker van Terdege (voor dit blad verzorg ik één keer in de vier weken de kookrubriek). Het was al in november afgesproken. Drie dagen lang zou ik een kookdemonstratie geven ¨Nasi zonder pakjes en zakjes¨ en een mini-workshop brood bakken.

Toen het vorige week zo slecht ging met mijn moeder, heb ik gemaild, dat ik hoogstwaarschijnlijk verstek moest laten gaan. Daar was werkelijk alle begrip voor. Ook al was het wel jammer, want ik stond op allerlei programma´s afgedrukt met m´n bijdragen. Er werd afgesproken, dat mijn plaats gewoon vrij gelaten zou worden. Lukte het om wèl te komen? Fijn! Lukte dat niet? Jammer!

Dit gaf mij een vrij en opgelucht gevoel. Ik wil niet blij staan doen op een beurs, terwijl een paar kilometer verderop mijn moeder in een ziekenhuis ligt te lijden.

Dinsdag had mijn moeder een redelijke dag. En dus besloot ik om op woensdag de beurs te doen. Ik bekijk het gewoon per dag.

Ik heb er geen spijt van gehad. Hoewel het druk en spannend was en ik me op de achtergrond helemaal niet blij voelde, was het toch fijn om even wat anders aan mijn hoofd te hebben.

Dinsdagavond heb ik niet zo heel veel meer aan voorbereidingen gedaan. Maar gisterenochtend ging ik om 4 uur van start. Brood bakken om te laten zien en om te laten proeven. Het snijwerk voor de nasi vast doen. Alles inpakken. Het was een hele klus.

Gelukkig had Willem een dag vrij kunnen krijgen van zijn werk. Ik vond het fijn, dat hij me kon helpen met van alles en nog wat, maar vooral met zijn aanwezigheid. Een stuk mentale steun had ik beslist wel nodig. Hoe leuk zo´n beurs ook is, van tevoren gieren er dan toch altijd behoorlijk wat zenuwen door m´n lijf. Die zijn pas weg op het moment dat ik daar achter m´n fornuis sta.

Voordat ik op de beurs met m´n demonstratie en workshop aan de slag zou gaan, stond er nog wat anders op het programma. In december heb ik meegewerkt aan een interview (met fotosessie) voor het blad Fier. Fier is een eenmalige uitgave van Woord&Daad. Het is een blad dat op een zeer inspirerende manier bol staat met weetjes, tips, trucs en achtergrondverhalen rondom het thema ¨Duurzaamheid¨. Het is een enorm leuk blad geworden en de aankoopprijs van 6,95 meer dan waard. Dit bedrag gaat helemaal naar het goede doel: Woord&Daad. Wat een leuk initiatief! Het blad Fier werd gisteren op de beurs gelanceerd. En daarvoor was ik gevraagd om op het podium te komen voor een mini-interview. Ok. Eerst naar dat podium dus. Het was daar achter de schermen al een gezellige boel, want er zou door een aantal mensen ook een modeshow gelopen worden. Mode uit de Kringloopwinkel! Alles in het teken van duurzaamheid :-). Ook was Marlies van der Staaij aanwezig. Zij heeft voor Fier een column geschreven en ging die voorlezen. Het verliep zoals gepland. En de lancering van Fier werd een feit.

Daarna haastte ik me naar m´n stand: de Terdege-keuken. Ik gebruik deze dagen de keuken samen met een meneer die kalfsvlees promoot. Ik kende hem al van de vorige beurs, toen hij er ook was. Alles wat er nodig was, was in het hokje achter de stand aanwezig. Behalve ruimte misschien ;-). Het was heel krap. Maar het ging. Ik zette alles klaar en had nog tijd om even met Willem, Maria en Henk over de beurs te wandelen. Mijn eerste demonstratie was om 13.00. Daarvòòr waren er twee kalfsvleespromoties. Terwijl ik daar op m´n gemakje van zat te genieten en de klok steeds verder naar 13.00 uur tikte, werd het drukker en drukker en drukker. Ik werd er zenuwachtig van! Toen ik uiteindelijk met m´n nasi-verhaal begon, zaten en stonden er minstens 100 mensen. Maar die zag ik toen al niet meer staan, hoor. Ik dook in mijn verhaal en vergat alles om me heen.




Met alle ingrediënten die ik al had voorbereid (inclusief gekookte rijst), was het nasi maken een fluitje van een cent. Terwijl ik lekker in m´n grote pan stond te roeren, vertelde ik van alles over nasi en over koken zonder zakjes en pakjes en weet-ik-wat-nog-meer. Toen de nasi eenmaal klaar was, mocht er natuurlijk geproefd worden. Daarna was er de mogelijkheid om mijn zelf samengestelde Nasikruiden te kopen. Maar nog voordat ik het eerste bakje had volgeschept, wapperde er al iemand met geld, want ze wilde de kruiden kopen. En nog één en nog één. Ik zocht in het publiek naar Willem, maar zag hem zo snel niet. Toen sprong er gewoon iemand uit het publiek (ik kende haar wel) achter m´n keukenblokje en nam de verkoop op zich. Wat is dat geweldig leuk, die spontaniteit! Ik schepte intussen de bakjes vol. Bakje na bakje na bakje. Totdat de laatste rijstkorrel uit de pan was en ... ik nog best veel mensen moest teleurstellen. Jammer is dat! Ook de kruidenzakjes waren in 10 minuten uitverkocht. Eigenlijk was dat m´n voorraad voor drie beursdagen! Maar goed. Deze kruiden zijn altijd nog in m´n webshop te verkrijgen en iedereen kon in elk geval een receptenblad mee krijgen.

Beduusd over deze stormloop trok ik me terug in m´n hokje achter de stand om de broodbakworkshop voor te bereiden. Maria kwam me helpen. Er moest brood gesneden en besmeerd worden om te laten proeven. Er moesten degen gemaakt worden. En nog meer degen. Het voorbereiden van zo´n workshop is echt een flinke klus. Maar ook dit kwam goed. En net als bij het nasi-koken, kwamen tegen de tijd dat m´n workshop begon, de mensen weer in groten getale aan. Weer zenuwen. Natuurlijk. Ook al heb ik dat broodbakverhaal al 1000 keer gedaan. Gek mens ben ik toch.

Na afloop van de broodbakkerij herhaalde zich de geschiedenis. Iedereen verdrong zich om wat te proeven. En het brood ging tot de allerlaatste kruimel op. Ik kwam weer tekort. Vandaag moet ik maar kleinere stukjes snijden :-).

Ik ben één dag niet bij mijn moeder geweest. Na afloop van de beurs moesten we namelijk snel naar huis, want Henk zou opgehaald worden door Trijnie. Hij ging samen met Jan een nachtje bij haar logeren. Het was haasten geblazen.

Ook vandaag ga ik weer naar de beurs. Maar vandaag wil ik na afloop meteen doorrijden naar het ziekenhuis. Ik mis mijn moedertje. Ik wil eigenlijk geen dag overslaan met bezoeken. Het ziet er meer en meer naar uit, dat we haar niet lang meer hier zullen hebben. Niet alleen omdat haar lichamelijke toestand zo broos en zorgelijk is, maar we merken, dat ze ook geestelijk wordt voorbereid. Wat voelt dat dubbel voor ons allemaal...Als ik daaraan denk, heb ik helemaal nergens zin meer in. Zucht.


maandag 22 februari 2016

Zwaar

Het was een zware week, vorige week. Leek het aanvankelijk met mijn moeder nog wat mee te vallen en het beperkt te blijven tot ´alleen maar´ een urnineweginfectie, woensdag werd ze ineens heel ziek. Hoge koorts, die volgens de dokters ergens anders vandaan moest komen. Ze hebben gedaan wat ze konden en alles wat er gekweekt kon worden op kweek gezet, om de oorzaak te achterhalen. Tot nu toe zonder succes trouwens. Het zag ernaar uit, dat ma het niet lang meer zou maken. Wat een verschrikkelijke spanning!

De volgende dag, donderdag, was de koorts gezakt. We haalden opgelucht adem. Zou de antibiotica dan toch aanslaan? De opluchting was echter van korte duur. Nog voor de middag was de koorts terug. Tot wel 41 graden. Alle dokters stonden rond haar bed om te overleggen, wat er nog kon worden gedaan. Ze dachten dat de bloedtransfusie (die net liep) misschien de oorzaak was. Ze stopten de transfusie, gaven een spoeling en een enorm hoge dosis hydrocortison. En het wonder gebeurde. Ma kwam er wéér bovenop!

Vrijdag en zaterdag had ze twee best goede dagen. ¨Goed¨ onder de gegeven omstandigheden dan.

Maar toen ik gisterenochtend bij haar kwam. lag ze weer tot aan haar neus onder twee dekens. Ze had het koud en was benauwd. Ze zag het helemaal niet meer zitten en wilde graag naar huis. Maar ja...dat kan niet. Ze had bijna de hele nacht niet geslapen en was dus ook heel moe. Was misselijk, wilde niet eten en drinken. Moeilijk hoor! De hele dag was ze niets waard. Maar gisterenavond draaide dat weer bij.

En zo is het steeds leven tussen hoop en vrees. Waarbij er soms heel veel vrees en heel weinig hoop is.

Het is zwaar. Loodzwaar.

vrijdag 12 februari 2016

Weer naar het ziekenhuis

Vanmorgen is mijn moeder helaas weer naar het ziekenhuis gebracht. Gisterenmiddag was ik bij haar en toen had ze al wat koorts. Mijn pa heeft naar het ziekenhuis gebeld om te overleggen. Hij kreeg aanwijzingen om wat in de medicatie te veranderen. Maar vanmorgen was de temperatuur 38,8 en dat is voor haar echt veel te hoog. De dokter vond het niet meer verantwoord om haar thuis te laten. Heel jammer :-(. Het is nu weer afwachten hoe het verder gaat.

Zelf ben ik vandaag ook verre van fit. Gisterenavond ben ik al rillend in bed gekropen. En vandaag was het niet veel beter. Snotterig en hoofdpijn en heel moe. Ik heb daarom alleen maar het hoognodige gedaan en tussen de karweitjes door steeds geslapen, geslapen, geslapen. Hopelijk krabbel ik er snel bovenop.

Net zijn de maandelijkse boodschappen gebracht. En ook de boodschappen voor morgen. Dan viert mijn schoonmama haar 80ste verjaardag en komen we met de familie in een zaaltje bijeen. Al met al was het deze keer dus echt enorm veel wat de supermarktmeneer uitlaadde. Hij grapte al, dat hij er speciaal een nieuwe bus voor had aangeschaft ;-).

Nu moeten al die spullen nog in de kasten. Dat is nooit mijn favoriete klusje. Maar nu ik zo gammel ben al helemaal niet. Daar moet ik echt ff moed voor verzamelen.

Er kwamen twee rapporten met de post mee. Dat van Koos en van Maria. Maria had echt een geweldig mooi rapport. Haar jaargemiddelden zijn 1 negen, 6 achten en 4 zevens. Daar heeft ze echt keihard voor gewerkt. Koos staat in elk geval er goed genoeg voor om straks examen te doen. En dat is ook fijn. Dit jaar moeten Hans en Koos examen doen. Het zou wel erg sneu zijn, als één van beiden het niet zou halen.

Maaike is vandaag zingen in Leiden: De Messiah from scratch in Leiden. Vorig jaar heeft ze daar ook aan meegedaan. En Hans trouwens ook al twee keer. Echt genieten. Maaike kreeg er zowaar vrij voor van school van haar teamleider. Dat was, omdat ze ruim boven de 85% verplicht bijgewoonde lesuren zat. Ze zat zelfs op 95%. Leuk, dat zoiets dan zomaar geregeld kan worden.

donderdag 11 februari 2016

Werken op een vrije dag

Gisteren hadden er hier alwéér een paar kinderen vrij van school! Nu waren het Hans, Maria en Koos.

Het was deze keer niet onverwachts, zoals vorige week dinsdag, toen Henk z´n juf ziek was. Ik hoorde overigens later, dat de school dit had gecommuniceerd, door de kinderen op maandag een briefje mee te geven. Maar ja...briefjes? Die komen hier vaak niet aan, of worden op z´n best na een paar dagen in een broekzak, jaszak, of onderin een schooltas gevonden. Eigenlijk wordt er ook nauwelijks meer met briefjes gecommuniceerd, gelukkig. Alles gaat via e-mail. Wat mij betreft één van de zegeningen van de vooruitgang :-).

Maar goed. De vrije dag van Hans, Maria en Koos was dus geheel volgens de planning. Er zou rapportenvergadering gehouden worden. Vandaar.

Een lekker lui tussendoor dagje werd het niet bepaald. Alledrie hebben ze hard gewerkt! Maria zat ´s morgens zelfs al om 7 uur aan de ontbijttafel en niet lang daarna begon ze met inpakken. Sinds een paar weken helpt ze me op zaterdag met van alles en nog wat aan werkjes voor de webshop. Dat had ik meteen na de snuffelstage van Jan al bekeken: een paar extra handjes is geweldig fijn! En omdat Maria, als enige, hier nog geen zaterdag-/vakantiebaantje had, mocht ze bij mij in dienst komen :-). Dinsdag kondigde ze al aan, dat ze op haar vrije dag ook best graag een paar uur wilde werken. Goed kind, werk genoeg.





Hans had net een paar dagen met keelontsteking achter de rug, maar krabbelde weer aardig op. Ik vroeg hem, of hij het zag zitten om het kapotte rolluik te repareren. En ja, dat wilde hij wel doen. Hè wat fijn! De optrekband van het rolluik was een tijdje geleden doormidden gebroken en sindsdien zat het luik naar beneden. Normaal bel ik in zo´n geval onze vaste rolluikenmeneer, maar Hans zei, dat hij dat ook wel kon. We hadden al nieuw band gekocht bij de bouwmarkt. Dat lag intussen al wekenlang stof te vergaren. Zou het nu dan toch gaan gebeuren? Jawel hoor! Je moet hier gewoon altijd wat langer geduld hebben. Uiteindelijk komt het wel goed met al die plannetjes ;-).

Na een poosje prutsen (het band was tekort en dus werd er een stuk van de oude band aan vastgeniet) was het voor elkaar en konden we eindelijk de slaapkamer van Dirk en Leendert weer eens bij daglicht bewonderen. Nou, Hans zag genoeg, om meteen verder te gaan klussen. Hij besloot die kamer eens fijn te gaan opruimen en stofzuigen. Zo´n initiatief juich ik uiteraard alleen maar toe :-).

En Koos? Die heeft ijverig een bouwtekening voor school gemaakt en aan z´n Duits geleerd. Daarnaast ruimde hij het kantoortje op. Dat kantoortje is inmiddels ook al maandenlang een bouwput. Het moet onze slaapkamer worden. Ooit. Maar het gaat in Luijkjestempo. Ik maak me er dan ook niet druk om, want weet dat het een keer goed komt. Voor nu is het in elk geval weer fijn opgeruimd en zaterdag gaat de kast weg, die er nu ´tijdelijk´ flink in de weg staat.

Met al die werkende kinderen om me heen, kon ik moeilijk op m´n lauweren gaan rusten, he ;-). Ik heb me flink uitgesloofd. Gewassen, gestreken, opgeruimd, gepoetst, schoenen gekocht met Maria, bestelling ingepakt en naar het postkantoor gebracht, beetje gemantelzorgd (nieuw werkwoord) bij mijn ouders, gekookt, Jan geholpen met z´n eierenwijk en nog veel meer. Lekker hoor, zo´n dag vol arbeidsvreugde.


dinsdag 9 februari 2016

Dankjewel!!

Begin januari heb ik, ook namens Willem, gevraagd om je SMS-stem uit te brengen op BIS (het bedrijf waar Willem werkt). Dit om BIS daarmee in de finade van de Nationale Succes Award te stemmen. Heel veel van jullie hebben dit gedaan en daar willen wij jullie hartelijk voor bedanken!!

BIS is inderdaad in de prijzen gevallen! Ze zijn uitgeroepen tot:

MEEST INNOVATIEVE ONDERNEMING 2015

Een prachtige prijs, waar ze natuurlijk superblij mee zijn.

Er zijn onder de sms-ers 10 winnaars van een Bol.com-bon. Deze winnaars worden vanwege de privacywetgeving geselecteerd via de NBSA. Dat duurt nog even. Als jouw telefoonnummer wordt geselecteerd, dan neemt eerst de NBSA contact met jou op en daarna BIS. Dat merk je dan vanzelf.

Als je het leuk vindt om het hele nieuwsbericht over de toekenning van de Award te lezen, klik dan HIER

maandag 8 februari 2016

Alweer maandag...

Ik had vandaag een gezellig, huiselijk dagje.

Het beginnetje was een beetje à la vorige week maandag. Net als toen, waren Willem en ik al vroeg wakker, terwijl de regen op het dak kletterde en de wind om het huis gierde. ¨Je gaat nu toch zeker niet lopen?¨ vroeg ik hem. ¨Ja, hoor,¨ sprak mijn kanjer, ¨ik kleed me er wel op aan.¨ En dus vertrok hij om 5.00 uur, dik ingepakt tegen de regen en de wind, de donkerte in voor zijn drie-maal-wekelijkse looprondje van zo´n 5 kilometer.

Willem doet dit nu al tweeëneenhalf jaar en slaat nooit over. Hij is ermee begonnen, toen we terugkwamen van onze laatste vakantie in Zwitserland. Hij was zichzelf in die vakantie behoorlijk tegen gekomen. Hij (en ik!) was zich naar geschrokken van z´n slechte conditie bij het lopen in de bergen. Bovendien was hij al tijden veel te zwaar en kreeg klachten, waarmee hij via de huisarts bij de cardioloog terecht kwam. Na enkele onderzoeken bleek z´n hart gelukkig prima in orde, maar zijn bloeddruk was veel te hoog. De arts schreef medicijnen voor. Maar Willem had heel weinig trek in die pillen en samen besloten we het eerst op een andere manier te proberen: bewegen en anders eten.

Voor bewegen kozen we voor wandelen. De eerste weken wandelde ik met hem mee. Eerst een kleine kilometer. Dat voelde goed! Steeds breidden we het loopje wat verder uit. Tenslotte werd het een rondje langs de molens van Kinderdijk (we wonen daar vlakbij), wat een perfect loopje bleek van bijna 5 kilometer, ongeveer een uurtje lopen. Al snel nadat dat loopje erin geslepen zat, ben ik afgehaakt. Voor mij is zo´n loopje funest voor mijn bekken. En ik heb gedurende de dag toch mijn beweging wel. Willem had mijn aanmoediging allang niet meer nodig. Hij had de smaak te pakken.

Wat Willem z´n dieet betreft: ook dat is al tweeëneenhalf jaar hetzelfde: ´s morgens een matig ontbijt. Eerst tijdenlang wat kwark met honing, soms een boekweitpannenkoek, tegenwoordig meestal havermout.
Voor de lunch neemt hij een groene salade mee naar zijn werk. Ijsbergsla, witlof en allerlei toevoegingen, zoals tomaat, paprika, maïs, groene kruiden, noten, rozijnen, fruit, olijven enzovoorts. Geen dressing dus. ´s Avonds eet Willem gezellig met de avondpot mee en eet dan echt royaal. Op deze manier is hij destijds 16 kilo afgevallen en nu blijft hij goed op z´n gewicht. Als hij eens wat aankomt, dan komt dat door snoeperij buiten de maaltijden om en laat hij dat gewoon weer een poosje achterwege. Het frappante was, dat, toen hij voor controle terugkwam bij de cardioloog, zijn bloeddruk spectaculair gedaald was naar een normaal nivo. De dokter vond het prima, dat hij geen pillen innam en wenste, dat al z´n patiënten zo´n lifestyle-verandering zouden maken. Dit laatste geloof ik niet zo, want dan zou de beste man een lege wachtkamer krijgen ;-).

Toen Willem terugkwam van z´n loopje, was de storm wat gaan liggen. We hadden het erover gehad om de kinderen vandaag met de bus naar school te laten gaan. Maar nu leek dat niet nodig. Ik keek op Buienradar en daar werd voor het einde van de middag opnieuw storm/harde windstoten voorspeld. En op de plaatselijke nieuwssite zag ik dat de markt voor vandaag was afgelast. Het zag er allemaal best serieus uit, dus. We besloten de kinderen te laten fietsen, maar daarbij zag ik er wel op toe, dat ze allemaal hun ov-kaart bij zich hadden. Mocht het vanmiddag echt gaan spoken, konden ze altijd nog terug met de bus komen. We zijn het hier helemaal gewend (en vinden het dus niets bijzonders), maar ze moeten best een stuk fietsen. Maaike, Koos, Maria en Jan fietsen dagelijks 22 kilometer vice versa. En Hans 17 kilometer. Goed aangekleed vertrokken ze één voor één. En vanmiddag kwamen ze allemaal weer teruggeblazen. Ze hadden windje mee gehad en waren daardoor zomaar een kwartiertje eerder thuis :-).

Omdat er geen markt was, zou vandaag dus ook mijn voorraad groenten en fruit niet worden aangevuld. Geen nood, want ik had nog genoeg staan. Ik besloot alles eens te inspecteren, want er was wel het één en ander bij, wat nodig op moest. Eerst maakte ik met de slowjuicer een grote kan sap van peren, mandarijnen, een grapefruit en een sinaasappel. Ziezo. Hiermee was in elk geval het perenkistje leeg. Ik kwam een kistje tomaten tegen. Een enkele gebarsten tomaat had een schimmelplek. Kom, voordat de rest wordt aangetast, ga ik daar maar eens fijn tomatensaus van maken!



Ik maak graag tomaten-basissaus in. Die potten saus zijn de ideale starter voor pastasaus of tomatensoep. Alles wat ik ervoor nodig had, had ik in huis. Mijn recept:

scheutje olijf(kruiden)olie
1 ui, grof gesnipperd
1 teen knoflook fijngehakt
1 kilo tomaten in stukken
10 gram Italiaanse kruiden
1 eetlepel bruine suiker
1 eetlepel azijn
1 eetlepel keltisch zeezout (of 2 tl gewoon zout)

Verwarm wat olijf(kruiden)olie in een pan en fruit hierin de ui en de knoflook glazig. Voeg de stukken tomaat toe en bak alles op een matig vuur, al omscheppend, voor een minuut of 5. Voeg de kruiden, suiker, azijn en het zout toe. Doe het deksel schuin op de pan en laat alles een half uurtje pruttelen.



Draai de massa door de roerzeef



en breng de saus daarna terug aan de kook. Laat de saus wat inkoken. Schep de saus in brandschone glazen potten en sluit ze af. De saus is zo lang houdbaar. Maar voor de zekerheid weck ik alles nog 20 minuten op 90 graden.

Vandaag maakte ik bovenstaand recept keer vier, want ik had vier kilo tomatenstukjes. Het leverde me vijf grote potten saus op. Om deze potten te wecken heb ik niet mijn weckketel voor de dag gehaald. De potten pasten namelijk ook prima in m´n grote 10-liter pan. Ik bracht daarin water tot tegen de kook, deed er de potten hete saus in en liet alles zo nog 20 minuten tot tegen de kook aan staan.



De potten saus zouden nu voor jaren goed zijn. Maar zolang duurt het niet voordat ze soldaat gemaakt worden :-).



Als ik deze saus voor pasta gebruik, hoef ik ze enkel maar uit de pot in een pan te doen en even goed te verwarmen. Eventueel bind ik de saus dan nog met wat maizena. Voor pasta met vlees gaat er geruld gehakt, blokjes ham, blokjes cervelaat, of uitgebakken spekblokjes door. Voor pasta met een bite, bak ik bijvoorbeeld nog een bakje paddestoelen, of voeg ik fijngesneden paprika, blokjes courgette en/of kerstomaatjes toe. Als ik de saus los serveer (bijvoorbeeld bij spaghetti) heb ik meer saus nodig, dan wanneer ik de saus meteen door de pasta hussel. In dat geval doe ik er een pakje gezeefde tomaten bij. Het zijn maar ideetjes....

Als ik de saus voor soep gebruik, doe ik een pot saus in een pan en voeg er een pakje gezeefde tomaat aan toe. Dan net hoe m´n pet staat: vermicelli, pasta of rijst erbij. Of soepballetjes. Wat peterselie erover. Binden met wat bloem of maizena. Een lepel room erop. Weer wat ideetjes....

De saus is ook de ideale basissaus voor op pizza´s. In dat geval verwarm ik de saus en bind hem wat. Klaar.

Zie je hoe gemakkelijk het is, om hiervan een fijne voorraad te hebben? Ik had vorige week mazzel op de markt. In de zomer is het pas echt prijsschieten en maak ik rustig enkele weken achter elkaar een voorraadje saus in. De zomer in een pot!

En toen was m´n tomatendoos ook maar vast leeg.

Ik heb nu nog stoofpeertjes staan die nodig ingemaakt moeten worden. En verder genoeg groenten en fruit om deze week door te komen. Vanavond hebben we spercieboontjes gegeten. Gisteren ook al, maar dat maakt niet uit. Iedereen vindt het lekker en ik heb dan ook geen moppers gehoord. Een restje aardappels bakte ik op. Ook verwarmde ik een restantje pindasaus. Het vlees was ook ´opmaken van restjes´. Ik bakte twee eendenborstfiletjes, twee kalfsoesters (gebroederlijk in één pan, kan best) en de laatste 6 hamburgers uit de vriezer. Samen met een pan versgekookte aardappels en een verrukkelijke vla (waarvan het recept binnenkort in Terdege komt) hadden we weer een rijkgedekte tafel. En kwam ik van m´n restjes af ;-).




Ik heb nu nog een voorraadje prei, 1 bloemkool, een paar schaaltjes haricots verts en een doos courgettes. Gaat helemaal goed komen.

Ik deed m´n dagelijkse ritje naar het postkantoor en ging op de terugweg nog even bij m´n moeder langs. Ze knapt niet erg op, jammergenoeg. Maar wel fijn, dat ik nu elke dag even langs kan gaan. We verzorgen haar met z´n allen en deze week sta ik daarom ook een aantal keren ingepland. Dat is weer even puzzelen met m´n werkzaamheden, maar gaat óók helemaal goed komen :-).

En zo vloog ook deze maandag weer om. Met regeldingen, met was, met opruimen, met keukenwerk. En terwijl de storm inmiddels weer om het huis buldert, ga ik m´n mandje maar eens opzoeken. Het was genoeg voor deze dag!

woensdag 3 februari 2016

Geen flow, maar wel lekker ´doenig´

Na mijn ´flow-dag´ van maandag, volgde (uiteraard) een ´gewone´ dinsdag. Zo´n flow duurt immers normaal gesproken hooguit een dag. Of is dat bij jullie anders? Maar dinsdag werd niettemin toch een doenig dagje.

Vond ik het maandag nog fijn, dat iedereen om half 9 van de vloer was, dinsdag vond ik het niet mínder fijn, dat Henk zomaar een dagje thuis was. Wat is dat toch altijd gezellig. Toen hij maandagavond naar bed ging, vertelde hij soort van terloops, dat hij dinsdag vrij zou zijn. De juf was ziek en de meester had andere dingen te doen. Ik keek er raar van op, omdat er geen officieel bericht van school was geweest. Maar misschien zou er nog een mailtje komen?

Dinsdagochtend was er nog steeds geen mailtje en ook werd er niet gebeld via de telefoonboom. Ik besloot maar even naar school te bellen om het te verifiëren. En jawel! Henk z´n verhaal klopte: hij had vrij. Kwam dat even leuk uit! Ik zou juist naar de verjaardag van m´n schoonzus gaan. Kon Henk gezellig mee.

Mijn schoonzus heeft pas een workshop Brood Bakken bij me gevolgd en had vorige week geappt voor het recept van een krentenbrood. Ik had niet terug gereageerd, maar nam mijn reactie mee naar haar verjaardag: een krentenbrood mét recept. Daarnaast kreeg ze nog een pakketje bakingrediënten, zodat ze zich voorlopig fijn kan uitleven in de keuken :-).

Ik had het krentenbrood gebakken in de Wonderpan. Omdat ik weet, dat er aardig wat lezers zo´n pan hebben, maar hem véél te weinig gebruiken ;-), volgt hier het recept:

Nodig:

450 gram bloem
200 ml lauwe melk
2 eieren
1 1/2 tl zout
2 tl gedroogde gist
20 gram gesmolten roomboter
zakje vanillesuiker
250 gr krenten

Werkwijze:

Kneed alle ingrediënten, behalve de krenten, tot een soepel deeg. Je kunt dit met de hand doen, of machinaal. Ik gebruik er zelf het kneedprogramma van mijn broodbakmachine voor. Na 10 minuten kneden voeg je de krenten toe. Als het deeg 20 minuten gekneed is, leg je de deegbal in een licht met olie ingevette kom voor de voorrijs. Na 30 minuten haal je de deegbal eruit en je slaat het deeg door (= de lucht eruit duwen). Dan vorm je het deeg tot een lange streng. Lang genoeg om helemaal in de rondte in de (goed ingevette) wonderpan te leggen. Laat het deeg nu narijzen tot het in volume is verdubbeld. Bak het krentenbrood op een laag pitje in een uur gaar en bruin. Ik gebruikte hiervoor de laagste stand van m´n kleine gaspit (niet de sudderpit). Uiteraard kun je de wonderpan op welke warmtebron dan ook gebruiken. Let erop, dat je het brood niet laat aanbranden.

Bakken in de wonderpan is nog altijd super zuinig. Ik heb nu een minimaal beetje gas verbruikt voor het bakken van het krentenbrood. Heel wat zuiniger dan gedurende drie kwartier je elektrische oven aan te hebben staan.

foeilijke foto van het heerlijke brood ;-)

Toen we thuiskwamen van de verjaarsvisite was ik van plan om alle broden voor de workshop van vandaag alvast te gaan bakken. De laatste paar keren kwam dat bakken steeds voor een groot deel op de avonden aan en ging ik veel te laat naar bed. Dat zou ik nu anders/beter doen. Dacht ik...

Ik had er echter niet mee gerekend dat ik juist vandaag overspoeld werd door bestellingen in de Eenvoudig Leven Shop. Dat weet je natuurlijk nooit van tevoren. Het bakken werd dus een rommeltje, want ik stekkerde heen en weer van de keuken (waar ik aan het bakken was) naar de kamer (waar ik inpakte). Het schoot niet echt op. Bovendien kreeg ik de ene na de andere afmelding voor de workshop. Allemaal zieke mensen en/of zieke kinderen. Ik probeer zo´n vrijgekomen plaatsje altijd op te vullen met iemand van de reservelijst. Maar dat betekende een berg mailwerk. Want ook de mensen op de reservelijst bleken en masse ziek te zijn of om een andere reden niet te kunnen komen. Uiteindelijk heb ik maar een oproepje op m´n blog gedaan en zo werden de plaatsjes toch opgevuld.

Intussen moesten de pakketten naar het postkantoor gebracht worden en werd het hoogtijd om aan het avondeten te beginnen. Ik was van plan om slibtongetjes te stoven, een lekkere aardappelpuree te maken en worteltjes en spercieboontjes erbij te koken. Je begrijpt: dat ging hem niet worden! Daar had ik domweg geen tijd voor. Geen nood. Ik dook in mijn voorraad en besliste dat er spaghetti op tafel zou komen. Daar had niemand bezwaar tegen, hoor ;-).

Na het eten was de snelheid eruit. Toch moest ik nog even verder. Ik zorgde ervoor dat in elk geval al het brood gebakken was en dat de verkooptafel klaar stond. De rest liet ik voor wat het was. Dat hield ik liever voor de volgende morgen, want dan zou het tien keer sneller gaan.

En zo kwam het, dat ik vanmorgen al voor vieren bezig was. Lekker in alle stilte. Rommel opruimen, kapstok leeg, toilet boenen, brownies bakken, aanrecht leeg maken. Echt handig hoor, om gewoon af en toe 9 mensen bij je uit te nodigen voor een workshop. Je hebt dan in elk geval een stok achter de deur voor een keurig huis. (¨één uur netjes¨, noemen we dat, à la Annie M.G. Schmidt in Pluk van de Petteflet als mevrouw Helderder bij de familie Stamper op bezoek gaat).

De eerste deelnemers arriveerden exact om één minuut over negen. En toen was ik juist klaar om iedereen te ontvangen.

Het is altijd weer een verrassing hoe de groep is. Vandaag had ik een ´klets-groep´. Echt heel gezellig! Negen dames, uit alle delen van het land, elkaar nooit eerder gezien en dan is daar zomaar een ´klik´. Bijzonder is dat altijd weer.

Het geeft me altijd enorm veel voldoening als ik iedereen aan het eind van de morgen blij en vol inspiratie naar huis zie gaan. En heel vaak krijg ik al dezelfde dag trotse foto´s in mijn mailbox van eerste, goed gelukte broden. Ook vandaag weer. Kijk deze foto stuurde M. mij:


Ze schreef:

ik heb al een pluim gekregen van de jongste zoon. "Zo mam, dat is een reuze brood" was zijn reactie. Ze willen ook allemaal even voelen. Leuk hè .

Nogmaals dank voor de leerzame maar ook heel gezellige morgen.

Daar doen we het voor!

Vanmiddag heb ik eerst heerlijk uitgerust. Daarna maakte ik nog weer wat bestellingen klaar, ruimde de rommel op, deed m´n ritje naar het postkantoor en ging lekker kokkerellen. De slibtong van gisteren lag nog in de koelkast te wachten. Ik heb er wel een ander menu mee gemaakt:

Gebakken slibtongetjes, rijst, mosterd/tomatensaus en in boter gesmoorde worteltjes. En een gouwe ouwe als toetje: yoghurt met beschuit. Oef, wat was het weer lekker. En hoe simpel toch eigenlijk! En meteen weer een beetje plaats in mijn vriezer. Want dat pak (gekregen) slibtongetjes nam onhandig veel ruimte in.

Vanavond wilde ik nog even dapper achter de strijkplank. Maar...doei! Die strijk ligt er morgen ook vast nog wel. We relaxen lekker. Minstens zo belangrijk. Toch?

maandag 1 februari 2016

Gewoon

Oh, wat was dat heerlijk! Na al die rare, spannende, ongeregelde weken, was deze maandag gewoon gewóón! Wat kan ik daar van genieten en blij om zijn!

Willem en ik begonnen de dag samen al vòòr de klok van vijven. Willem gaat op maandag altijd om 5.00 uur zijn rondje lopen. En mijn werkdag begint normaliter altijd om 5.00 uur. Op de één of andere manier waren we tegelijkertijd ruim voor de wekker wakker. We luisterden naar de wind die om ons huis bulderde. Wij slapen direct onder een plat dak en dat kan bij wind, regen of hagel behoorlijk spoken. We praatten wat en na het wekkersignaal stonden we op. Willem kleedde zich dik aan en ging de donkerte in. Zelf installeerde ik me achter de strijkplank. Strijken is een mooie bezigheid om fijn bij te mijmeren. Terugdenken. Vooruitdenken. Gebruik maken van de stilte.

Ik had zin in deze werkdag. Het was ook wel een keer lekker, dat om half 9 iedereen van de vloer was. Nou ja, bijna iedereen dan. Hans hoefde pas om 9 uur de deur uit. Maar daarna had ik het rijk alleen.

Ik waste, ruimde op, bakte brood, schreef de nieuwsbrief voor de webshop. Voordat ik er goed en wel erg in had, hoorde ik het maandelijkse maandagmiddag oefen-alarm. Oeps! Twaalf uur alweer! Ik maakte af, waar ik mee bezig was en daar kwam Henk thuis om te lunchen. ¨Zal ik lekker een ei bakken voor op de boterham?¨ vroeg ik. Dat voorstel kreeg een hoeraatje. Even later zaten we gezellig samen te smikkelen.

Na de middag ga ik meestal een half uurtje liggen. Maar vandaag gunde ik me er geen tijd voor. Ik zat veel te lekker in the flow. Bovendien zou ik aan het einde van de middag met mijn vader naar het ziekenhuis gaan en voor die tijd wilde ik de warme maaltijd klaargemaakt hebben.

Om half 3 belde de groentenboer van de markt. Of ik nog één en ander nodig had. En ja, ik kon wel wat gebruiken. Ik kon meteen wel langs komen, want in verband met de aanwakkerende wind, zouden ze eerder gaan opruimen en naar huis gaan. Snel griste ik nog wat biebboeken bij elkaar, die ik meteen even wilde gaan inleveren. En er was ook nog een bestelling uit m´n shop, waar nog een adresetiket voor geprint moest worden. Kon ik die meteen bij het postkantoor inleveren. Zie je, dat is typisch iets voor zo´n dagje ´flow´. Dan denk je daar ´vanzelf´ allemaal aan en werk je tien keer efficiënter.

Ik was benieuwd wat de groentenman voor me in petto had. Dat bleek nog lekker wat te zijn. Peultjes, courgettes, boontjes, appels, mandarijnen, pepertjes, ijsbergsla, soeptomaten, bananen...M´n auto kwam weer vol voor twee tientjes. Wat een rijkdom. Ik wilde graag mango´s hebben voor iemand die mangojam had besteld. Maar die waren er helaas niet.

Ik liep de markt over naar het postkantoor. En in het voorbijgaan zag ik bij een andere groentenkraam wèl mango´s liggen. (Ook typisch een gevolg van de ´flow´. Je bent dan super scherp :-).
Ik vroeg wat ze moesten kosten. Een euro per stuk, drie voor twee euro. Mmm. Dat vind ik toch heus te duur om jam van te maken. Ik vroeg daarom wat ik voor een heel doosje moest betalen. Ik had al gezien, dat er 9 in een doosje zaten. Voor vier euro mocht ik een heel doosje meenemen. Ok. Dan neem ik er twee :-). Op de markt inkopen doen, is altijd leuk!

Thuisgekomen belde mijn zus, dat mijn vaders afspraak was verzet naar vrijdag. Ok. Vervelend voor mijn vader, maar voor mij was het eigenlijk wel prima. Ik had ineens tijd over op deze maandagmiddag :-). Ik maakte een beker koffie klaar en nam een kleine pauze.

Maaike kwam thuis uit school. Ze heeft het druk, want zit middenin een toetsweek. Toen ze even gezeten had, vroeg ik, of ze misschien even iets wilde doen, om haar gedachten te verzetten. Jawel, dat wilde ze wel! Ik had een verzoeknummer: een flinke kan appelsap uit de juicer. Daar had ik de hele dag al zo´n zin in! Maaike vond het wel een leuk klusje en maakte met plezier een paar liter appelsap. Zo lekker! Veel lekkerder, veel gezonder, veel goedkoper dan appelsap uit een pak. Dat ´goedkoper´ komt vooral, doordat ik altijd aanbiedingsappels bij van Os in Papendrecht koop. Al zo lang ik me kan heugen, betaal je daar 5,00 euro voor twee kisten appels (in de guldentijd was het twee kisten voor een tientje). Dus 2,50 voor een kist van 12 kilo appels. Daar pers je heel wat liters sap uit. Ik denk wel 10 liter. Mijn versgeperste, gezonde, lekkere appelsap zonder toevoegingen komt dus op 0,25 per liter.

Het werd tijd om te gaan koken. Er stond hutspot op het programma. Op de één of andere manier hebben we dat deze winter nog nauwelijks gegeten. Toen ik zaterdag bij schoonmama op de flat ergens een vleug hutspot in het trappenhuis rook, liep het water me meteen door de mond. En voilà. Vandaag stond het op het menu :-). Met rundvlees. En, heel raar, met appelmoes. Want er zijn er hier een paar, die dat een prima combinatie vinden (ik niet). Ik kookte dus een pan appelmoes erbij. Ook kwam er een toetje. Meestal schiet dat er op maandag bij in. Dan gun ik me er geen tijd voor om dat klaar te maken. En bovendien is de maandagavondmaaltijd meestal wat gehaast, omdat er om 19.00 uur vier kinderen op de catechisatie verwacht worden. Maar vandaag was ik wat vroeger. En ik bakte bananen. Daar had ik toch een hele doos vol van voor maar 1,50. Ik hoefde dus niet op een banaantje te kijken. Gebakken bananen als toetje bak ik altijd zachtjes in een kluit roomboter. Er ging wat bruine suiker overheen om te laten karamelliseren. En voor het smaakje strooide ik er een vleug speculaaskruiden over. Een toef slagroom maakte het af. Wat hebben we lekker gesmuld.

Vanavond stond er alweer brood bakken op het programma. De zes broden, die ik vanmorgen bakte, waren voor een klant. Maar zelf had ik ook nog brood nodig. Ook maakte ik mangojam. Meteen maar een voorraadje voor in m´n winkeltje.



Ik oefende samen met Henk z´n fluitles. We dronken koffie met zelfgebakken Jan Hagel. En met Hans nam ik z´n financiën door en praatte bij over school, z´n vervolgopleiding enzovoorts.

Nu is de dag vol en moet ik als een haas mijn ogen gaan sluiten. Anders weet ik wel wat er morgen gebeurt: dan komt er geen steek uit m´n handen en is het profijt van m´n flowdag in één keer weer verdwenen.