Ik heb af en toe flink moeten improviseren. Zo had ik op alle drie de dagen steeds een ander kooktoestel. De eerste dag waren dat de kookplaten van de kok die kalfsvlees promootte. De tweede dag was er een andere kok. Hij had zijn kookplaten nog in Zweden staan, waar hij juist vandaan kwam. Daarom hadden we kookplaten van de Ahoy. Dit waren echter meer veredelde warmhoudplaten dan kookplaten en het duurde dus best lang voordat ik m´n grote pan nasi warm had.
De derde dag had de kok z´n eigen spullen terug en die meegenomen naar de beurs. Toen lagen er inductieplaten. En pas toen ik de pan al op de plaat had om hem voor te verwarmen, bleek, dat mijn pan niet geschikt was voor inductie. De kalfsvleeskok was al lekker van z´n pauze aan het genieten en in geen velden of wegen te bekennen. Toen heb ik maar snel zijn pannen uit het hokje achter de stand gepakt. Dat waren twee grote koekenpannen. Steeds bakte ik daar een deel van m´n indrediënten in en deed die dan in mijn eigen grote pan, die ik onder de warmhoudlamp had gezet. Het kwam wel goed, maar stiekem zweette ik peentjes natuurlijk ;-).
´s Middags was het nog een haartje gekker. Toen viel halverwege mijn mini-workshop Brood bakken m´n headset uit. Dead battery stond er op het display. Stond ik daar met een man of 80 rondom mijn keuken...Dat kon ik niet aanschreeuwen. Eerst vloog ik het hokje achter de stand in. Ik herinnerde me van de vorige keer, dat daar reserve batterijen lagen. Maar nu niet :-(. Ik moest heel snel iets verzinnen. Dus draafde ik naar de ´huiskamer´ van de Terdege-stand, waar de hele dag door lezingen en presentaties werden gegeven. Op dat moment was er niets gaande en snel griste ik de headset daar van de katheder. Ik draafde terug, zette het ding op m´n hoofd, maar die deed natuurlijk niets. Die stond natuurlijk op een andere ontvanger. Of zender. Weet ik veel. Toen heb ik snel de batterijen uit die headset gehaald en die in die van mij gedaan. Gelukkig! Ik had weer geluid! Al die tijd stonden al die mensen maar een beetje te wachten...Echt niet leuk, dit soort grappen!!
Ik had tussen de bedrijven door niet heel veel tijd om zomaar wat op de beurs rond te kijken. Ik moest namelijk van alles voorbereiden. Maar als ik even tijd had en mijn neus buiten het hokje stak, had ik steeds leuke ontmoetingen, leuke gesprekjes en leuke voorvalletjes. Eén zo´n voorval was: de gehaakte tas! In de eenvoudiglevenshop verkoop ik handige katoenen tassen. Ik had al bedacht, dat deze tassen zich uitstekend lenen om er iets leuks van te maken. Op dag drie kwam er een mevrouw naar me toe. Ze vertelde, dat ze pas een tas bij me had gekocht en kwam nu laten zien, wat voor leuks ze er, samen met haar dochter, van gemaakt had. Echt geweldig!
Daar word je toch helemaal blij van?!
De beursdagen waren erg intensief. Alle dagen ging ik om 4 uur op. Alleen de derde dag ´sliep ik uit´ tot 5 uur. Behalve voorbereiden voor de beurs, moest ook het huishouden nog wat doorgaan en gingen elke dag de orders uit de shop op de post. Als klap op de vuurpijl, begaf donderdagavond mijn wasmachine het.
Vrijdag heeft Hans geprobeerd de wasmachine te maken. Hij heeft zelfs nog een onderdeel vervangen. Maar helaas, Hans kreeg hem niet meer aan de praat.
Zaterdag heb ik met mijn vuile was het dorp rond gereden...Er gingen een paar wassen naar mijn zus, een paar naar mijn schoonzus en terwijl we bij schoonmama koffie dronken, draaide daar m´n witte was. Aan het einde van de dag volgde weer een rondje rijden. Nu met schone was, gelukkig :-). Maar echt handig is dat niet natuurlijk!
Vandaag kwam de monteur. Maar die kon helaas alleen maar vaststellen, dat mijn apparaat is overleden. Snik...
Het was vandaag verder gelukkig een dag met een gouden randje. Mijn moeder was jarig. Ze is 80 jaar geworden. Vorige week nog hadden we niet durven denken, dat we deze dag met haar zouden mogen beleven. Maar nu heeft ze het niet alleen mogen beleven, maar was ze ook naar omstandigheden heel goed! Ik zet er specifiek ´naar omstandigheden´ bij. Want de buitenkant laat niet zien hoe de binnenkant is. De ziekte gaat door en steeds zijn er complicaties. Zo kreeg ze donderdag een trombosebeen en had ze vrijdag een huidinfectie. Maar zondagochtend zat ze toch weer in de stoel naast haar bed, toen ik bij haar kwam. En vandaag is ze zelfs onder de douche geweest. De dag was, ondanks dat ze in het ziekenhuis ligt, toch heel speciaal. Het personeel op de afdeling heeft echt geprobeerd er iets leuks van te maken. Ze wordt dan ook op handen gedragen. Ze is echt een lieve patiënte.
Vannacht, toen ze sliep, heeft een verpleegkundige slingers om haar bed opgehangen. Vanmorgen is mijn vader met mijn zus bij haar op bezoek gegaan. Ze hadden de grote familiefoto van thuis meegenomen, zodat iedereen van de familie er toch een beetje bij was. We hebben ma een mooi nachtponnetje gegeven. En van haar zussen, die ´s middags op bezoek gingen, kreeg ze een mooi bedjasje.
Ma is verwend met een lekkere fruitsalade bij de lunch, een ijsje tussendoor, vanavond een pannenkoek. Echt heel leuk. Alle verpleegkundigen en artsen kwamen haar feliciteren. Ik trof een blij mens aan, vanavond, toen ik op bezoek ging.
Nu hopen we heel erg, dat haar toestand stabiel komt, zodat ze nog weer een poosje naar huis zal kunnen. Voor nu is het nog zoeken om haar bloed goed (genoeg) te krijgen.
Al met al hebben we weer behoorlijk intensieve dagen, vol afwisseling, achter de rug!
