Het was deze keer niet onverwachts, zoals vorige week dinsdag, toen Henk z´n juf ziek was. Ik hoorde overigens later, dat de school dit had gecommuniceerd, door de kinderen op maandag een briefje mee te geven. Maar ja...briefjes? Die komen hier vaak niet aan, of worden op z´n best na een paar dagen in een broekzak, jaszak, of onderin een schooltas gevonden. Eigenlijk wordt er ook nauwelijks meer met briefjes gecommuniceerd, gelukkig. Alles gaat via e-mail. Wat mij betreft één van de zegeningen van de vooruitgang :-).
Maar goed. De vrije dag van Hans, Maria en Koos was dus geheel volgens de planning. Er zou rapportenvergadering gehouden worden. Vandaar.
Een lekker lui tussendoor dagje werd het niet bepaald. Alledrie hebben ze hard gewerkt! Maria zat ´s morgens zelfs al om 7 uur aan de ontbijttafel en niet lang daarna begon ze met inpakken. Sinds een paar weken helpt ze me op zaterdag met van alles en nog wat aan werkjes voor de webshop. Dat had ik meteen na de snuffelstage van Jan al bekeken: een paar extra handjes is geweldig fijn! En omdat Maria, als enige, hier nog geen zaterdag-/vakantiebaantje had, mocht ze bij mij in dienst komen :-). Dinsdag kondigde ze al aan, dat ze op haar vrije dag ook best graag een paar uur wilde werken. Goed kind, werk genoeg.
Hans had net een paar dagen met keelontsteking achter de rug, maar krabbelde weer aardig op. Ik vroeg hem, of hij het zag zitten om het kapotte rolluik te repareren. En ja, dat wilde hij wel doen. Hè wat fijn! De optrekband van het rolluik was een tijdje geleden doormidden gebroken en sindsdien zat het luik naar beneden. Normaal bel ik in zo´n geval onze vaste rolluikenmeneer, maar Hans zei, dat hij dat ook wel kon. We hadden al nieuw band gekocht bij de bouwmarkt. Dat lag intussen al wekenlang stof te vergaren. Zou het nu dan toch gaan gebeuren? Jawel hoor! Je moet hier gewoon altijd wat langer geduld hebben. Uiteindelijk komt het wel goed met al die plannetjes ;-).
Na een poosje prutsen (het band was tekort en dus werd er een stuk van de oude band aan vastgeniet) was het voor elkaar en konden we eindelijk de slaapkamer van Dirk en Leendert weer eens bij daglicht bewonderen. Nou, Hans zag genoeg, om meteen verder te gaan klussen. Hij besloot die kamer eens fijn te gaan opruimen en stofzuigen. Zo´n initiatief juich ik uiteraard alleen maar toe :-).
En Koos? Die heeft ijverig een bouwtekening voor school gemaakt en aan z´n Duits geleerd. Daarnaast ruimde hij het kantoortje op. Dat kantoortje is inmiddels ook al maandenlang een bouwput. Het moet onze slaapkamer worden. Ooit. Maar het gaat in Luijkjestempo. Ik maak me er dan ook niet druk om, want weet dat het een keer goed komt. Voor nu is het in elk geval weer fijn opgeruimd en zaterdag gaat de kast weg, die er nu ´tijdelijk´ flink in de weg staat.
Met al die werkende kinderen om me heen, kon ik moeilijk op m´n lauweren gaan rusten, he ;-). Ik heb me flink uitgesloofd. Gewassen, gestreken, opgeruimd, gepoetst, schoenen gekocht met Maria, bestelling ingepakt en naar het postkantoor gebracht, beetje gemantelzorgd (nieuw werkwoord) bij mijn ouders, gekookt, Jan geholpen met z´n eierenwijk en nog veel meer. Lekker hoor, zo´n dag vol arbeidsvreugde.
