donderdag 30 augustus 2018

Weer aan de slag en een leuk uitstapje

Deze week probeer ik de normale huishouddraad weer op te pakken. Het blijft bij een poging. Het ritme zit er nog niet in. Er staan dan ook wel erg veel niet-huishoudengerelateerde zaken in m´n agenda. Zo was er maandagavond de opening van het schooljaar van Maria en Jan. Dinsdagavond de verjaardag van een nichtje. Gisterenochtend een tante die op de koffie kwam, gisterenmiddag de kookrubriek voor Terdege die ik moest maken, gisterenavond een heerlijk uitstapje met Maaike (waarover straks meer), vanmiddag de tweewekelijkse therapie met Maria in het Sophia-ziekenhuis, vanavond de verjaardag van een zwager, morgen de opening van de woonvoorziening waar schoonmama is gaan wonen. Daarbij is het ook nog eens gezellig druk in de webshop. Tja...dan gaat de week wel heel snel om en is het lastig om die huishouddraad vast te houden. Geeft niet. Gewoon blijven proberen ;-).

Maria en ik hadden bedacht om deze week elke dag 1 uur aan het 100-zakken-en-dozen-project te werken. Ik kan je alvast verklappen, dat dat is mislukt. Maandag is de enige dag, dat het gelukt is. Niet één uurtje per dag dus, maar slecht één uurtje per week voor deze keer. Nou ja. Alle beetjes helpen. We hebben maandag alles wat bovenop de twee rolluikkasten lag uitgezocht, opgeruimd, schoongemaakt. Dat was niet zo heel veel werk. Ik bewaar op die kasten originele verpakkingen en dozen van diverse apparatuur. Ideaal als je daar plaats voor hebt! Als er iets met een apparaat is en het moet opgestuurd worden, schuif je het zó in de originele doos. De garantiebewijzen of aankoopfakturen van de apparatuur bewaar ik trouwens ook in de dozen. Er stonden echter dozen bij, waarvan de apparatuur al ver buiten de garantie was, of van apparaten, die ik niet eens meer heb. Die mochten heel snel verdwijnen en dat ruimde heel snel op. Verder staan er vloeistoffen voor de auto´s op de kast: ruitenwisservloeistof, koelvloeistof en dat soort dingen. Die mochten weer terug. Andere zaken die er lagen mochten óf weg, óf kregen een andere plaats.


Ruim binnen het uur waren we klaar en we zijn dus nog maar even snel door een volgende kast heen gegaan. De kast, die we ´de bruine kast´ noemen. Op de open planken staan m´n oliestellen (van mijn moeder geweest), keuken-gerelateerd spul én m´n kookboeken. 



Het onderste deel van de kast heeft deurtjes. Daar bewaar ik oude administratie. De deurtjes zijn dicht gebleven, maar de planken hebben we vlug, vlug even opgeruimd. Het schoonmaken komt de volgende keer aan de beurt.

Aan het einde van het opruimrondje was er toch weer genoeg wat weg kon! Behalve de overbodige verpakkingen en dozen, was er nog het één en ander wat naar de kringloop mocht en wat spul wat naar de container ging. 


Al met al vonden we, dat we best weer twee centimeter van het meetlint af mochten knippen :-).


Ruim over de helft zijn we nu. Nog 45 zakken/dozen te gaan!

Maandag en dinsdag heb ik ook nog een slinger aan m´n voorraad ananassen gegeven en er jam van gekookt.  Ik heb aardig wat potjes gevuld. Ik vulde ook een voorraadje van die mini-jampotjes. Die zijn bestemd voor kadootjes in de webbestellingen. 



Gisterenavond hadden we een gezellig uitstapje met Maaike. Eén keer in het jaar mag hier elk kind een dagdeel/avond met Willem en mij op stap. Hij/zij wordt dan eens lekker verwend en is de prins of prinses waar het exclusief om draait. Het programma wordt in overleg met het kind bepaald. Maaike wilde al heel lang graag naar een concert of zangavond. Het is een zangavond geworden, met vooraf lekker met z´n drietjes eten in een wokrestaurant. Het was allemaal niet in de buurt en het werd dan ook een echt avondvullend programma. 

Even over vijven reden we weg. Maaike wist toen nog niet, dat we zouden gaan wokken. Dat was een verrassing. Het was druk op de weg en om de file op de A15 te omzeilen, reden we via de provinciale weg dwars door de Alblasserwaard naar Noordeloos, waar we de A27 op schoten. We reden naar de de WokInn in Ermelo, langs de A28. Wat was dat genieten, zo met z´n drieën smikkelen van wát we ook maar lekker vonden!


Na het eten reden we naar Nunspeet, waar een concert was van de Verenigde Veluwse koren in samenwerking met christelijk ensemble Parlando.
We kwamen 2 minuten voor tijd bij de kerk aan. Het koor stond al klaar in de gang om naar binnen te gaan. De kerkzaal zat vol. Maar helemaal vooraan was er nog plaats voor ons drieën naast elkaar. We hadden er een prachtig plaatsje! 

Het was alleen al een feestje om het koor binnen te zien komen. Al die prachtige Veluwse klederdrachten!


Het ensemble kwam ervoor te zitten. Maaike zat op het puntje van de bank, nieuwsgierig naar de cellisten (ze speelt zelf ook cello). We konden bijna meelezen met de bladmuziek van de violisten, zo dichtbij zaten we. 


We genoten van de prachtige muziek en de (samen)zang. Vooral de vertolking van Psalm 42 vonden we heel bijzonder. Het was echt genieten.


Het was al tegen tienen toen we de kerk weer uit schuifelden. We wilden als herinnering aan deze mooie avond nog een CD voor Maaike kopen. Eén waar die Psalm 42 ook op staat. Helaas hadden we geen contant geld meer bij ons (dat was in de collectezak verdwenen ;-)) en we konden niet pinnen. Maar niet getreurd, want de CD bestellen we gewoon online. En dan kunnen we fijn thuis nog nagenieten en lang denken aan deze fijne avond!

maandag 27 augustus 2018

Zomervakantie 2018, dag 40, 41 en 42; Henk z´n verjaardag.

De laatste paar dagen van de zomervakantie zijn voorbij. Vanmorgen vertrok Henk weer naar school.

Daar gaat hij: ons laatste kind, voor het laatste jaar op de basisschool.

Voor de rest is de regelmaat nog ver weg. Jan hoeft pas donderdag te beginnen en Koos pas vrijdag. Maria hoopt dit jaar weer naar school te gaan. In elk geval voorlopig in deeltijd. Ze is vanaf vorig jaar december thuis vanwege anorexia. Ze is op het moment redelijk stabiel en dat is fijn. Hopelijk gaat het lukken om de schooldraad weer op te pakken. Morgen heeft ze een introductiedag. Daarna is ze weer twee weken thuis, omdat de rest van de klas dan stage gaat lopen en zij dit vorig jaar al afgerond heeft.

We deden in voorgaande jaren weleens iets speciaals op de laatste vakantie-dag.  Daar is niets van gekomen, maar dit jaar hebben we op de laatste vrijdagavond van de vakantie Henk z´n verjaardag gevierd voor de familie. Het leek me wel leuk om zo aan het eind van de vakantie iedereen weer even te zien. Dat ´iedereen´ liep een beetje anders, want een aantal had wat anders op deze avond te doen en twee tantes kwamen op zaterdag. En zo heeft Henk gewoon niet een verjaarDAG, maar een verjaarPERIODE :-). Eerst op de camping z´n echte verjaardag, vrijdag/zaterdag de verjaardagviering met de familie, ergens volgende week hoopt hij op school z´n verjaardag te vieren en dan komt er natuurlijk ook nog een vriendenfeestje.

Maar voordat het vrijdagavond was, hebben Maria en ik overdag natuurlijk nog weer een stukje aan het 100-zakken-en-dozen-project gewerkt. Deden we donderdag die grote rolluikkast, op vrijdag deden we de volgende. Ja, ja, we hebben twee van die grote opbergmonsters :-).

Deze kast stond niet zo héél vol gestouwd. Ik kwam wel grappige dingen tegen. Een Brabantia Schotelwarmer. Die is nog van m´n uitzet. Ja, vroeger spaarde je dat allemaal op :-). Ik heb het ding dus al bijna 32 jaar. Ik was helemaal vergeten, dat ik hem had en heb hem ook al jaren niet gebruikt. Even aarzelde ik: wegdoen, of houden. Ik heb hem gehouden. Ik weet nu weer, dat ik hem heb. Heb hem een logische plaats gegeven (bij de gourmetstellen etc) en wie weet ga ik hem nu weer gebruiken. Is hij bij een volgende opruimronde nog altijd niet gebruikt, kan hij alsnog weg.


Ik kwam ook mijn oude strijkijzertje tegen. Hij heeft de eerste 11 jaar van ons huwelijk dienst gedaan. Zo´n ding gaat eigenlijk nooit kapot. Alleen het katoen  van het snoer is gerestaureeerd. Na 11 jaar intensief gebruik, kreeg ik van mijn schoonouders een stoomstrijkijzer kado als dank voor hulp bij hun verhuizing. Nu, zoveel jaren later, ben ik alweer minstens een jaar of 12 verslingerd aan een strijkstation: zo´n ding met stoom onder druk. M´n oude ijzertje is nog een aantal keren meegegaan op vakantie. Het is een perfect reisstrijkijzertje, zo klein en licht. Ik deed hem (nog) niet weg...


Maar verder ben ik rigoureus geweest, hoor. Lekker veel weggedaan! Aan het eind van de rit was m´n kast netjes en schoon en is de bovenste plank zelfs LEEG! Ruimte, heerlijk. Ik denk overigens, dat die plank wel vol komt, voordat we klaar zijn met de garage. Er staat nu van alles óp kasten enzo en het is netter, als alles ín kasten staat.


Zeker als daarna het gepoetste rolluik er weer voor gaat :-).


Er waren twee zakken vol, die naar de container gingen. Eén doos ging naar de kringloop. Daarnaast verdween ook een oude fiets van Henk naar de kringloop. En Leendert nam z´n windmolen mee. Die windmolen was eigenlijk een soort grap: een experiment om te kijken, of je zelf windenergie kunt winnen. De molen heeft hier werkelijk gedraaid, maar verder heeft het nergens toe geleid :-). Eigenlijk kon Leendert er (nog) geen afstand van doen. Maar Thea, z´n vriendin, gaf hem het laatste duwtje en de molen belandde in de bouwcontainer bij hun huis. Al met al telden die fiets en die molen ook voor 1 zak/doos en konden er  weer 5 centimeters afgeknipt worden. Jeuj! We zitten al over de helft! Er zijn 52 zakken/dozen verdwenen. Nog 48 te gaan.


Werkelijk! Eindelijk ga ik toch iets merken in ons huis! Vooral in de garage. Daar is deze week echt heel veel uit verdwenen. Heerlijk!!

Zaterdag was het een rommeldag. Er stond nog het één en ander aan groente en fruit, wat verwerkt moest worden. Ik maakte nog maar weer 16 potjes ananasjam en weckte 7 liter tomatensaus.


We dronken koffie bij oma, kregen verjaarsvisite voor Henk, ik waste wat, streek een stapel overhemden en bakte brood. O ja, de kleinkinderen kwamen ook nog gezellig spelen. Het was eigenlijk dus een heel gewone zaterdag en helemaal geen vakantie-zaterdag. Vast om te wennen ;-).

En gisteren was het dan uiteindelijk de allerlaatste dag van de zomervakantie en stopt mijn blog-´serietje´ hierover. Het was een aparte vakantie. De fair, het kamperen, de zon, de droogte, de jongens die de aardbol over zwierven. Het is allemaal weer verleden tijd. De herinneringen blijven.

donderdag 23 augustus 2018

Zomervakantie 2018, dag 39; het gaat langzaam. Maar zéker!

Ook vandaag werkte ik samen met Maria aan het 100-zakken-en-dozen-project. Ja, het wordt een eentonig blog zo. Maar ja. We zijn er nog lang niet, hoor. Dus dit soort blogjes blijven nog wel even komen. Hoewel we al besproken hebben, om volgende week, bij gezondheid, het project op een lager pitje te zetten. Dan hebben we het weer wat drukker met andere zaken. We willen dan elke dag 1 uur in plaats van twee uur aan het project besteden.

Vandaag dus twee uur. En we gingen vrolijk verder aan de garage. De drie grote kasten zijn klaar. Nu zijn de twee rolluikkasten aan de beurt. We hebben twee grote, diepe, stalen kasten met rolluiken. Het zijn kantoorkasten uit de tijd, dat wij een eigen bedrijf hadden. We kochten ze een jaar of 25 geleden bij een bedrijf in tweedehands kantoormeubelen. Ze zijn inmiddels dus stokoud, maar functioneren nog prima: er past héééééél veel in.

Zonder er lang over na te denken, haalden we kast 1 in een sneltreinvaart leeg. Zo!


Daarna werd de kast met de nodige rek- en strekoefeningen schoongemaakt.



En tenslotte begon het grote opruimen. We vonden nog allerlei zandbakspeeltjes. Nou, daar zie ik hier niemand meer mee spelen :-). Die mochten fijn naar de kringloopwinkel. De slaapzakken, tenten en andere kampeerspullen werden gesorteerd, gekeurd en weer netjes opgeruimd. De doos met mutsen, sjaals en wanten kwam aan de beurt. De skeelers, de kaplaarzen, m´n weckspullen. Ja, ja, ik zei het al: er past héééél veel in!



Aan het einde van de rit bleef er een keurige kast over.


Rolluik dicht en alles is onzichtbaar opgeborgen. Maar ho even: dat rolluik was nog wel heel smerig. Vliegenpoepjes en ander vuil werd door Maria vakkundig verwijderd.



En intussen boende ik de vloer vòòr de drie schoongemaakte kasten. Heerlijk rossen met een kokosborstel en heet water met een schepje natriumpercarbonaat.


Klokslag 12 waren we klaar en konden we inventariseren:

drie stuks aan zakken/dozen voor de kringloop

dit tellen we voor drie.
Ja, we zijn streng en rekenen eerder
te weinig, dan teveel!

twee stuks aan zakken/dozen naar de container


Dat betekent,  dat er weer vijf centimeter van de meter afgeknipt kon worden! Yes! Bijna op de helft!!


Vanmiddag reed ik met Jan om nieuwe schoenen. Na een hele zomer(vakantie) op slippers, bleken z´n schoolschoenen toch echt niet meer te passen. En aangezien hij volgende week toch heus weer naar school zal moeten....

We reden op goed geluk naar Perry Sport. Ik slaag daar vaak goed, voor de jongens. Het is wel altijd een gokje. ¨Onze¨ Perry zit namelijk op een industrieterrein in Sliedrecht. En als je niet slaagt, moet je alsnog gaan rijden om bij een andere winkel je geluk te beproeven.

Maar vandaag hadden we écht geluk! We keken eerst bij de uitverkoopschappen. Maar daar was niet veel meer. Alleen nog schoenen in schreeuwerige kleuren, of voetbalschoenen met noppen. Dan maar naar de nieuwe collectie. Beetje slikken, want dan ben je al snel 80 euro kwijt, als het niet méér is. Maar nadat we één en ander bekeken hadden en nergens echt enthousiast over geworden waren, zag ik ineens nog wat stapels schoenendozen met koopjesstickers erop. En laat daar nu een model bij staan, wat Jan (en ik ook) direct mooi vond! Alle maten waren nog voorradig. Ook zijn maatje (ha, ha) 45. De schoenen waren de helft van de helft: van 80, nu voor 20 euro. Hè, wat een mazzel!

Thuisgekomen was het koffietijd en kwamen de kleinkinderen nog even gezellig langs. De middag vloog om en we moesten haasten om nog net op tijd de pakjes bij de post af te geven.

Vanavond heb ik zomaar eens een avond niets gedaan. Nou ja, ik heb zitten breien. En al breiend en pratend, vloog de avond óók al om ;-).


woensdag 22 augustus 2018

Zomervakantie 2018, dag 34 t/m 38; het opruimproject weer uit de mottenballen gehaald!

Zaterdag was het hier bakdag. Dat is het op zaterdag eigenlijk altijd wel, want ik bak dan brood voor drie dagen. Meestal is dat gewoon bruin brood. Maar nu had eens zin in wat experimentjes. Ik bakte drie verschillende soorten brood. Het ene was gewoon bruin brood, met lekker veel pitten en zaden erdoor. De tweede soort maakte ik van 2/3 tarwemeel, 1/3 roggebloem, 1% moutmeel en verder ook weer veel zaden, pitten en vlokken erin en erop. Door de roggebloem bleef dit brood wat compact. Lekker stevig brood dus.


Als laatste maakte ik een feestbrood van feestbroodmix uit m´n shop.


Met al dat heerlijks had ik op zaterdag al zin in het zondagse ontbijt :-). En als kers op de taart kwam er zaterdagavond nog iemand een heerlijk zelfgebakken krentenbrood brengen!

Maandag was het de eerste dag, dat Willem weer naar z´n werk moest. Bleh, niets aan. Het was echt even afzien, hoor. Al genoten we nog wel even van een ontbijtje voor samen. Dat houden we erin totdat de scholen weer beginnen.

Maria en ik hadden bedacht om het opruimproject van 2018 weer uit de mottenballen te vissen. Misschien weet je het nog: in Mei zijn we begonnen met een opruim-achterstand van 2 jaar weg te poetsen. We hebben ons ten doel gesteld, om 100 zakken en/of dozen met spullen uit ons huis te laten verdwijnen. We hebben er een tijdje flink aan gewerkt en de teller stond al op 34! Dat lijkt aardig wat, maar wil tegelijkertijd zeggen, dat we nog 66 zakken en/of dozen hebben te gaan...
In aanloop naar de Fair hebben we een paar weken geen tijd gehad om aan ons project te werken. En daarna hadden we twee weken vakantie. Al met al lag het project al weer best lang stil. Maar van uitstel komt géén afstel, wat ons betreft. Vol goede moed gingen we maandag weer aan de slag. We willen deze week elke dag 2 uur aan ons project werken. Eerst maar aan de slag in de garage. Troep zat daar :-(.

In de garage zijn drie grote kasten getimmerd. Helemaal tot aan het plafond. In die kasten heb ik o.a. mijn levensmiddelenvoorraad. Maar ook: lege weckglazen, apparatuur die je niet vaak gebruikt (zoals het wafelijzer en de gourmetstellen enzo), m´n keukenlinnen enzovoorts. Het idee was om deze kasten plank voor plank leeg te halen, schoon te maken en opnieuw in te richten. Te beginnen bij kast 1. Zo op het oog zag het er nog wel aardig uit.


Maar schijn bedriegt. Bovendien zie je op de foto de bovenste planken en de onderste ruimte niet. Nadat we alles nagelopen hadden, was de buit toch maar liefst drie zakken/dozen. Twee zakken konden naar de wijkcontainer, 1 doos/stapel mag naar de kringloop.


Twee uur later was de kast op 1 plank na helemaal schoon en opgeruimd!


´s Middags moesten we naar het ziekenhuis voor de twee-wekelijkse therapie van Maria. We hadden de afspraak om 15.00 uur. Om 14.00 uur reden we weg van huis, zodat we mooi nog even de webbestellingen bij de post af konden geven.
Eer dat we terug waren, was het toch al snel 17.00 uur. Mede door de reistijd gaat daar veel tijd in zitten.
Juist toen ik achter het fornuis stond om een lekker maaltje te koken, hoorde ik dat de groenteboer aan de deur was. O ja, er zou een partijtje tomaten en druiven gebracht worden. Ha, ha, het was íetsje meer geworden...


Nou, prima hoor. Dat komt wel goed.

Gisterenochtend begon ik de dag maar met de druiven. Ik had gezien, dat die echt snel verwerkt moesten worden. Ik besloot ze te ontsappen in mijn Weck-ontsapper. Maar voordat ik de ontsapper vol druiven kon gooien, moest ik ze toch echt eerst uitzoeken. En nee, dat was niet het allerleukste werkje op de vroege morgen. Maar als ik eraan denk, dat iemand in Italië zijn stinkende best heeft gedaan om een mooie oogst te krijgen..., die de druiven heeft gesnoeid en behandeld en misschien ook beregend..., die plukkers heeft laten komen om ze te plukken, en dat die druiven daarna zijn ingepakt (in bérgen plastic helaas) en naar Nederland zijn getransporteerd, dat ze daarna geveild zijn, op de markt gelegen hebben en helaas niet verkocht werden, en dat ze nu eigenlijk weggegooid moesten worden...., dan zoek ik toch maar zorgvuldig naar de goede exemplaren en mogen die fijn in mijn ketel.

veel slechte ertussen, helaas

Maar genoeg goede!


Terwijl de eerste lading druiven in mijn ketel zat, boog ik me over het eerste kistje aardbeien. Ehm, ja, aardbeien. Weer aardbeien. Twaalf kilo deze keer.


Ik kon natuurlijk niet de hele dag met m´n groenten en fruit bezig zijn, want sowieso was het van 10 tot 12 weer project-tijd. Maar tussen de bedrijven door, deed ik steeds wat. Helemaal goed. Tussen 10 en 12 namen Maria en ik de laatste plank van kast 1 en heel kast 2 onderhanden. En ja hoor, ook deze kast leverde weer 3 zakken op, die uit ons huis mochten verdwijnen.


We pakten de centimeter er maar weer bij. Samen met de 3 zakken/dozen van gisteren, mochten er weer 6 centimeters afgeknipt worden. Joehoe! Nog 60 te gaan...


En, wow, wat zijn de kasten heerlijk overzichtelijk. Ik weet weer precies wat we hebben. De grote verrassing was de enorme hoeveelheid wegwerpbestek. Echt heel raar, want dat koop ik eigenlijk nooit. Een deel is naar de kringloop gegaan. De rest is genoeg voor minstens 10 jaar, schat ik.


Aan het einde van de dag was er ook al resultaat op inmaak-gebied: precies 40 potjes aardbeienjam en 12 liter puur druivensap, zonder toevoegingen.



Verder aten we stamppot rauwe andijvie, maakte Maria voor de tweede dag een heerlijke fruitsalade als toetje,


gaven we wat fruit weg, mochten neef Henk en nichtje Anneleen nèt zoveel aardbeien eten als ze wilden, vierden de konijnen en cavia´s feest


en snoepten we tomaten. Er kwam al een beetje schot in die groenten/fruit-voorraad :-).

Vandaag was het veel van hetzelfde. Ook deze dag werd er aan het project gewerkt. Vandaag was kast 3 aan de beurt. De kast met de meeste troep...Vooral het keukenlinnen was een drama. Alles lag door elkaar en er was veel teveel. We haalden dus eerst alles maar eens eruit:


Daarna gingen we aan het sorteren: een zak voor de textielcontainer, een zak voor de kringloop en de rest mocht blijven. We kwamen nostalgische pannenonderzetters tegen:


Ik wist wel, dat ik ze had. Maar ik gebruikte ze niet. Daar komt nu verandering in. Ze zijn direct naar de keuken verhuisd en gaan doen waar ze voor gehaakt zijn :-).

Hè, hè, wat knapte het geweldig op.


Aan het einde van de rit was er een zak voor de textielcontainer, één zak afval en één doos voor de kringloop. Mooi, weer drie verder!


Nog 57 te gaan!


Ik sopte de kastdeuren nog even van binnen en van buiten. En dat was hem voor vandaag wat het project betreft.


Vanmiddag kwamen de tomaten en courgettes aan de beurt. Ik snipperde een kilo uien, hakte een halve bol knoflook fijn, sneed een kilo courgettes in blokjes en deed hetzelfde met 8 kilo tomaten. Alles werd in olijfolie aangebakken en daarna zachtjes gegaard.




Van een deel maakte ik pastasaus voor het avondeten, een ander deel werd een lekker soepje en tenslotte weckte ik nog 5 liter als basissaus.


Om de afwisseling erin te houden, kwamen vanavond de ananassen aan de beurt. Twee dozen ananassen werden geschild en klein gesneden. Die staan vast klaar om er morgen jam van te koken. 


Met al dat werken, lijkt de vakantie al wel lang verleden tijd. Vanavond tijdens de koffie bedacht ik, dat Willem en ik vorige week om deze tijd aan ons dinner for two voor de tent zaten! Afijn. Zo gaat dat immers?