Dinsdag hebben Maria en ik de aardbeien-voorraad verder weggewerkt. Daarna was het tijd voor andere klussen. Willem en ik wilden woensdag en donderdag met z´n tweetjes op stap en ik wilde de boel toch enigszins acceptabel achterlaten. Dus werd het dinsdag vooral een was- en opruimdag. Ook in de shop moest er opgeruimd worden. M´n kruidenrekje was van ellende uit elkaar gevallen. Ik had het rekje ooit voor 4,50 bij de kringloop gekocht. Het was al verschillende keren gerestaureerd. Maar de ergernis over steeds weer een kapot rekje was nu zó groot, dat ik een nieuw rek wilde. Meteen ook een wat groter exemplaar, want m´n kruidenassortiment is in de loop der tijd ook uitgebreid. Al verschillende keren had ik bij de Xenos naar de bakkerskarren gekeken. Dat leek me wel wat! Dus op naar de Xenos. Ik vroeg om het grootste model, maar dat bleek niet meer voorradig. Ik mocht wèl het showmodel meenemen. Prima hoor. Ik kreeg er een leuke korting op en ik bedacht hoe fijn het was, dat ik nu niet zelf hoefde te schroeven. Met een opgeklapte achterbank paste het geval wel in m´n auto. En thuis gekomen kon ik het rek direct vol leggen. Hè, wat fijn!
De dag vloog om met al die verschillende karweitjes. De was was niet klaar. Maar dat was niet erg. We zouden woensdag pas om een uur of 10 vertrekken. En als je dan om 5 uur opstaat, heb je toch mooi nog een paar uurtjes ;-).
Voor Maria was woensdag ook een bijzondere dag. Ze begon die dag aan haar baantje als vakkenvuller bij Albert Heijn. Ze moest van 10 uur tot 12 uur werken. Juist toen ze weg was, gooiden Willem en ik een tandenborstel, handdoek, schoon goed en ons schaap in de auto en waren we ook klaar voor vertrek. Maar eerst gingen we nog even langs postnl, om de laatste webbestellingen weg te brengen. En natúúrlijk konden we het niet laten om meteen even aan de overkant bij Albert Heijn naar binnen te lopen. We waren nieuwsgierig, of we Maria zouden zien. En jawel hoor :-).
Ha, ha, leuk hoor!
We kochten meteen nog het één en ander voor onderweg en voor de lunch. En eindelijk gingen we dan toch op pad, richting Susteren.
De tent stond er nog, hoor! Als een huis(je). We sloten het koelkastje aan, pompten het luchtbed op, legden het schaap erop, zetten heel tuttig het tafeltje en twee stoeltjes voor de tent. Ha, ha, we beginnen al aardig op een setje senioren te lijken :-).
En toen hadden we zomaar de hele middag voor onszelf. Wat zouden we eens gaan doen? Ik had een oud VVV-gidsje van Zuid-Limburg in m´n tas gestopt en neusde daar wat in. ¨Zullen we naar Valkenburg gaan,¨ stelde ik tenslotte voor. Ja! Dat leek ons allebei wel leuk.
Min of meer op de bonnefooi reden we er naartoe. We parkeerden onze auto net buiten het Centrum en liepen de stad in. WOW! De Zaanse Schans is er niets bij! Wat een drukte! Wat een toerisme! En vooral: wat een eterij! Het was terras na terras. En overal zaten mensen te eten en te drinken. Pffff.
We hingen een beetje de toerist uit. Keken eens hier, keken eens daar.
In de verte zagen we een ruïne. En ook op de bordjes was het aangegeven: Kasteelruïne. Het leek ons leuk om daar eens een kijkje te gaan nemen. De ruïne zag er indrukwekkend uit en we kochten kaartjes om hem te bezichtigen. Daar kregen we geen spijt van.
We bleven tot aan sluitingstijd. Daarna stortten we ons weer in de drukte van het stadje. We hadden dorst gekregen en liepen een ijssalon binnen. We hadden wel zin in een milkshake. Maar dat bleek een soort van avondvullend programma...
Ik bestelde eerst een milkshake watermeloen. ¨Dat is er niet meer,¨ prevelde het meisje achter de toonbank. ¨Doe dan maar citroen,¨ zei ik. Willem koos voor banaan. Na een poos wachten kwam het meisje de keuken uit en lispelde, dat het citroenijs te hard was om er milkshake mee te maken. Hè, jammer. In de andere smaken had ik geen trek. Nou ja, dan maar een flesje koude cola, besloot ik. Intussen ging het meisje aan de slag met Willem z´n bestelling, de banaanmilkshake. Er kwam nog een meisje bij helpen. Het bleek iets verschrikkelijk moeilijks, geloof ik. Afijn. Na minstens 20 minuten wachten kreeg Willem te horen, dat ook zijn milkshake niet te maken was. Nu vanwege een kapot apparaat. Nou, dan maar een ijsje, besloot Willem.
Het was allemaal niet zo erg, hoor, om te wachten. Ten eerste hadden we helemaal geen haast. En ten tweede keerde iemand zich naar ons om en begon een praatje. Bleek een bloglezeres te zijn. Blijft grappig, om zomaar herkend te worden :-).
En nu? Lekker eten. Maar níet op die overvolle terrasjes in de stad. Daar hadden we echt helemaal geen zin in. Ik had een leuker plannetje: Ingrediënten kopen bij de supermarkt vlakbij de parkeerplaats waar de auto stond en dan fijn in de tent een diner voor twee koken. Zo gezegd, zo gedaan. Heerlijk om alle tijd zomaar aan jezelf te hebben. Samen te kiezen wat je gaat eten. En dan via de toeristische route van Valkenburg naar Susteren rijden. Mooi was dat!
We zaten pas om 20.00 uur aan ons diner. Genietend van het buiten zijn, van de stilte, van het heerlijke eten, van elkaar.
We namen de tijd om wat te lezen en te praten. En gingen lekker op tijd onder ´t schaap. Ik zei het toch al? Setje senioren :-).
En we sliepen de volgende morgen nog uit ook. Wat word je lui van vakantie vieren!
Op ons gemakje zaten we aan het ontbijt. Grappig dat camping-leven. Dan zit je in de ochtendzon voor je tent te ontbijten en ondertussen zie je her en der camper-deurtjes en voortenten opengaan. En al die mensen gaan hetzelfde doen: op het gemakje ontbijten. Op ons veldje waren alleen maar senioren-stellen, op één gezinnetje met kinderen na. Het was echt super rustig!
Tijdens het ontbijt dachten we erover na, hoe we het verder deze dag zouden doen. De tent was prachtig droog en dus besloten we om hem na het ontbijt maar af te gaan breken. Daarna nog een douche nemen en dan zou het vast al wel tegen twaalven lopen. Dan hadden we nog de hele middag om iets leuks te gaan doen.
Het opruimen van de tent ging gesmeerd. Echt een werkje om samen te doen en niet met een horde kinderen om je heen. Best gelopen, zo dus!
Alles werd echt keurig opgeruimd, zodat het meteen voor de winter opgeborgen kon worden. We namen er de tijd voor om alles schoon te maken. Het was gewoon leuk werk!
Maar ook warm! De zon was doorgebroken en hier in het Zuiden zou het deze dag gewoon weer 30 graden worden. Toen alles in het aanhangwagentje zat, was het heerlijk om te gaan douchen. En ja hoor! Het was 6 minuten voor 12, toen we kant-en-klaar waren voor vertrek.
Terwijl Willem het aanhangwagentje op de parkeerplaats stalde, ging ik afrekenen. Het karretje lieten we staan om later die dag op te halen en we vertrokken naar Maastricht. Daar waren we nog nooit geweest, behalve dat we er weleens doorheen gereden waren.
We parkeerden onder Het Vrijthof en keken, eenmaal bovengronds, meteen onze ogen uit.
Wat een enorme stad dit!
We gingen zonder plan lopen. Liepen hier en daar een winkel binnen. Kwamen bij de Maas en liepen over een brug naar de overkant. Daar was méér van hetzelfde. Winkels, winkels, winkels. We vonden het heel veel op Dordrecht lijken, qua sfeer enzo. Alleen was dit véél groter. En heel andere mensen, natuurlijk. Alleen al dat taaltje ;-).
We kochten wat dingetjes voor het thuisfront en liepen via de brug weer terug. Voor het mooi was het te warm, nu. We hielden het zo langzamerhand voor gezien, toen we voor de vierde keer een Kruidvat, Holland&Barret enzovoorts gepasseerd waren. Nou ja, de Kruidvat liepen we dan toch even in. Daar kun je tenminste voor een normaal bedrag koud water kopen: 0,50 voor een flesje.
We zochten de auto weer op. Willem wilde graag door één of andere nieuwe tunnel rijden. En dat bleek richting Luik te zijn. Daar zijn we ooit, minstens 20 jaar geleden, eens geweest. Toen was het maar een armetierige stink-stad. Maar daar schijnt één en ander veranderd te zijn. We wilden er nog weleens een kijkje gaan nemen. Zover kwam het echter niet. Onderweg kwamen we andere mooie plaatsjes tegen. Ook goed.
We stopten bij een bakker om nog een Limburgse vlaai voor thuis te kopen en hadden ineens allebei het gevoel, dat het goed was zo. We gingen de aanhangwagen ophalen en naar huis. We verlangden weer naar de kinderen. Leendert was inmiddels ook thuisgekomen uit Georgië. En Dirk, Trijnie en Maria zouden thuiskomen van hun minitripje naar Oostende. Tijd voor koffie met vlaai aan de Karper, dachten we zo! We gunden ons zelfs geen tijd meer voor avondeten en hielden het op een zakje noten voor onderweg.
Het leek wel of we twee weken weggeweest waren, in plaats van twee dagen, toen we eenmaal Alblasserdam weer binnenreden. Het was fijn geweest!
En vandaag? Is alles weer zo´n beetje gewoon. Ik ben aan een was-marathon begonnen. Vanavond was er gewoon een prakkie met wortels en vis. En na het avondeten ben ik naar de bieb gegaan. Ook Henk kwam terug van vakantie. Alle schaapjes zijn weer in de stal.
