Maaike geslaagd, Koos naar Moldavië en moeders aan de jamkokerij

Gisteren had Maaike het eindgesprek van haar stage. Ze heeft haar stage goed afgerond en daarmee was het zover: ze is geslaagd!! Wat fijn! Ze heeft maar liefst twee diploma´s in één keer behaald: MBO4 - persoonlijk begeleider gehandicaptenzorg én persoonlijk begeleider specifieke doelgroepen. Heerlijk hoor, dat ze het allemaal zo voorspoedig heeft kunnen afronden in drie jaar tijd. Ze blijft voorlopig werken bij de gehandicapten, waar ze ook haar stage deed en heeft in overweging om nog een opleiding hierna te gaan doen. Maar eerst maar eens pas op de plaats maken en genieten van de zomer(vakantie).

Koos heeft ook bijna vakantie. En hij heeft mooie plannen! Hij hoopt voor drie weken vrijwilligerswerk te gaan doen in Moldavië. Hij gaat daar heen met Werkgroep Zegveld. Hij heeft nu twee keer een bijeenkomst bijgewoond van deze werkgroep en is zéér enthousiast en gemotiveerd. Werkgroep Zegveld heeft jarenlang bouwprojecten gedaan in Roemenië. Maar dit jaar staat er een klus in Moldavië op het programma, het allerarmste land van Europa...
Voor dit project is er uiteraard geld nodig en daarom verkoop ik tijdelijk heerlijke Goudse stroopwafels van bakkerij Markus via mijn webshop. De opbrengst is geheel voor het Moldavië-project. Bestellen kan hier. Hopelijk ben ik snel van die stapel dozen in de woonkamer af ;-).

Er zijn trouwens ook nog gemotiveerde jonge mensen (vanaf 18 jaar) nodig...Denk er eens over na, zou ik zeggen :-).

En verder? Nou, hier worden nog steeds projectjes afgewerkt, weetjewel ;-). Het eerste projectje wat ik dinsdagochtend tegenkwam, wat dit:

Nou, da´s niet zo ingewikkeld: wassen sorteren en met enige regelmaat de wasmachine leeghalen en weer volstoppen. En vervolgens je droogmolen volhangen en weer leeghalen.

En als je dat dan twee dagen achter elkaar doet, dan heb je dit:

Ha, ha. Het is alvast geen vraag, wat er morgen op m´n programma staat :-).

Maar behalve de was, waren er ook nog aardbeien en kersen. En dat projectje heb ik dan vandaag zo goed als afgerond. Eerst kookte ik van het kersensap, wat ik gisteren maakte, siroop.

 Negen liter heerlijke limonadesiroop! Mjammie. Ongelofeloos, zoals ze dat hier noemen ;-).


Daarna ontkroonde ik samen met Maria kilo´s en kilo´s en kilo´s aardbeien. En ja, ook bij de lunch waren er aardbeien. Natuurlijk!

Vanmiddag ging ik aan de jamkokerij. Ik kookte maar liefst 65 potjes jam. Vijftien potjes kersenjam en vijftig potjes aardbeienjam.

Ik wás bijna een aardbei...maar moest nog éventjes verder. Ook de laatste kilo´s aardbeien moesten eraan geloven. Daar kookte ik sap van in mijn Weck-ontsapper. Morgen wil ik van die sap limonadesiroop koken. En dan is dat projectje mooi van de baan. Goed gevoel.

Niet dat er verder geen projectjes meer zijn. Dat niet. We hebben natuurlijk altijd nog ons 100 zakken-en-dozen project! En al staat dat op een laag pitje, we proberen er toch steeds een klein slingertje aan te geven. Gisteren ging er tóch weer een hele zak de deur uit!

twee zakken, die we bij elkaar als 1 hebben geteld.
Ja, we zijn streng voor onszelf.
Er wordt niet gesjoemeld ;-).

De teller staat op 30. Nog 70 te gaan...
Op school zullen ze wel bij zijn, want het was weer een enorme zak voor de kledingcontainer. En elke kilo kleding levert voor de school een klein centje op. Leuk!

Bevrijdingsdag 2018

Maandagochtend tien uur. En ik zit weer in de wachtkamer van de poli kinder- en jeugdpsychiatrie van het Sophia Kinderziekenhuis. Prima locatie om even te bloggen ;-).

Zaterdag stond ik om een uur of 6 op. Ik liep het dakterras op, om de vlag uit te hangen: Bevrijdingsdag! Ik genoot van de prachtige, stille morgen. De mist lag op de velden en je zag al, dat het een schitterende dag zou worden.

Wat een schril contrast met de rouw, die in onze familie kwam. Op deze mooie zomerse mei-dag zou een neef van Willem begraven worden. Nog maar 60 jaar was hij en zo uit het leven weggerukt. Als Willem niet met Jan was gaan lopen (wat al langer geleden gepland was), waren we samen naar de begrafenis gegaan. Nu was ik alleen in gedachten erbij. Wat een verdriet!

Deze ochtend deed me ook denken aan de meimorgen nu 14 jaar geleden. Wij waren verhuisd en het was onze eerste nacht in het nieuwe huis geweest. Ook op die zaterdagochtend lag de mist zo mooi op het land en was het net zo´n prachtige mei-morgen als nu. Die ochtend zal ik niet snel vergeten. Het was één van de gelukkigste momenten uit mijn leven.

Maar nu was er genoeg gemijmerd. Tijd om aan de slag te gaan. Vanwege de begrafenis verviel het zaterdagse koffieuurtje bij schoonmama en had ik de de hele morgen vòòr me om het huis weekendklaar te maken. Ik draaide de laatste twee wassen, werkte de strijk weg, bakte brood, kuiste onze slaapkamer en ging aan de slag met een doos grapefruits. Die grapefruits hadden een lelijke schil, maar verder mankeerde er niets aan. Zulk fruit wordt echter niet verkocht en dus had ik het voor een kleinigheid van de groenteboer gekregen. Een paar grapefruits legde ik in de koelkast. Die wilde ik bewaren voor mezelf, want ik ben er dol op. De rest perste ik uit. Van één deel maakte ik jam. Grapefruitjam is iets aparts. Het is lekker friszuur en dus echt iets zomers.
Van een ander deel maakte ik limonadesiroop. Grapefruitlimonadesiroop is gruwelijk lekker ;-). Een laatste deel ging in een grote kan in de koelkast: pompelmoentje uit eigen keuken. Ziezo. Weer wat gered van de groencontainer.

Willem en Jan waren vanaf een uur of 8 ook alweer in de benen. Ze hadden in een fijne Bed&Breakfast in Afferden gelogeerd. We kwamen er achter, dat er twéé Afferdens zijn. Eén in Limburg, waar het Pieterpad doorheen loopt en waar Willem en Jan nu waren. En één in Gelderland, waar we een paar weken geleden zo heerlijk van de bloeiende boomgaarden hadden genoten.
De meneer van de Bed&Breakfast had een bijzonder bouwsel in zijn tuin. Hij had zijn eigen koepel gebouwd voor zijn hobby sterrenkijken!

Andere mensen ontmoeten is altijd leuk! Ook de mensen, die Willem en Jan onderweg tegenkwamen en met wie ze een praatje maakten, hadden elk hun eigen verhaal. Op deze dag waren er aardig wat Pieterpadwandelaars. De meesten vinden het bijzonder, dat Jan ook het hele pad loopt. Die denken, dat hij zomaar een etappe doet ;-).

En over bijzondere hobby´s gesproken: Leendert was deze dag aan het werk bij iemand met ook al zoiets bijzonders. Die meneer bouwde helemaal eigenhandig circuitwagens.

Heel leuk, als iedereen zo met van die verhalen thuiskomt!

Maar thuis waren Willem en Jan nog lang niet, hoor. Ze liepen lekker door. Rond twaalven kreeg ik een appje van Willem met de vraag, of ik om 14.00 uur zou willen gaan rijden. En dan zouden ze rond 15.00 uur doorgeven, waar ik ze kon ophalen.

Zo gezegd, zo gedaan. Henk reed gezellig met me mee. Ik vond de mannen in een bushalte in Tienray. In twee dagen tijd hadden ze 43 kilometer gelopen. Een mooi stuk! DV vrijdag/zaterdag staat er wéér Pieterpad op het programma. Als het zo doorgaat, lopen ze het pad deze zomer wel uit. Ze zouden best vaker willen wandelen, maar Willem kan niet steeds vrij nemen. Dan is hij zó door zijn dagen heen. Nu kostten deze 4 dagen lopen hem maar 1 vrije dag en is het goed te doen.

Willem had heel veel foto´s gemaakt. Die hebben we ´s avonds gezellig met schoonmama zitten bekijken. Schoonmama kwam koffiedrinken en we hebben meteen nog even met Willem z´n jongste broer video-gebeld. Hij zit in Rusland voor zijn werk en het is leuk als je zo toch contact kan hebben met elkaar.

Een paar fotootjes om met Willem en Jan mee te genieten:
Een rosmolen. Willem vond het hier net het sprookje van Hans en Grietje :-)

Speciaal voor mij maakte Willem een complete fotoreportage van een ezeltje, omdat hij weet, dat ik zo dol op ezels ben :-)

De pahahahaden op, de lahahanen in.

Strakblauwe lucht

En zo is het wachten in de wachtkamer ook weer bijna voorbij :-)