Kort verhaaltje

Even een kort verhaaltje, voordat ik ga slapen. Ik ben best moe! De dag begon voor mij om kwart over 5 met een flinke strijk. Om mijn gedachten te sturen, luisterde ik ondertussen een preek.

Daarna pikte ik een momentje voor mezelf. We hoefden toch pas om kwart voor 8 aan de ontbijttafel. Ik heb mijn plaatjesalbum bijgewerkt. Ik mis er nog 19. Het gaat dus lekker opschieten :-).

Na het ontbijt moesten de jongens aan hun schoolprogramma. Bij Henk lukte het vandaag niet zo goed. Hij klaagde over weinig concentratie en hij riep me steeds om hulp. Maar ik wist ook niet precies hoe die methode Nederlands in elkaar stak, dus na het nodige zoekwerk, heb ik hem gezegd met zijn docent te appen. Zowel de klasse-assistent als de juf zitten klaar om vragen te beantwoorden. Uiteindelijk hoorde ik dat hij met zijn juf aan de telefoon zat en die legde hem uit, wat hij weten moest. Maar echt lekker ging het vandaag niet. Hij vond het ook ´stom´ dat hij thuis moest gymen, hoewel Willem en Maaike probeerden er wat leuks van de maken voor hem. Hij was gewoon negatief. Morgen beter, hoop ik.

Ik heb eerst maar weer de noodzakelijke slinger aan mijn huishouden gegeven. Ik probeer in elk geval de was goed bij te houden. Dat is zo vervelend, als die achter loopt. Ik heb buiten nog geen waslijnen en ook de droogmolen is nog niet geplaatst. Maar op zolder met het raam open, gaat het drogen ook prima.

Voor de koffie was alles klaar. En na de koffie ben ik dus meteen maar weer aan het bestellingen inpakken gegaan. Maaike en Maria waren in de inpakruimte bezig en schepten meel en bloem. Het ging echt lekker snel, maar we liepen niets in. De orderstroom blijft maar doorgaan en doorgaan. Het is absurd.

Direct na de lunch ging ik samen met Maria het eerste vrachtje bestellingen naar de post brengen. Daar wachtte me een vervelende verrassing. Alle pakketten waren gescand en door ons in de container ingepakt, toen de manager naar me toekwam. Het was een heel verhaal, maar het kwam er op neer, dat ik niet meer welkom ben met mijn pakjes. Ze hebben te weinig ruimte, het kost ze geld, omdat het personeel er lang mee bezig is, en ik pik de ruimte in, die voor de klanten bestemd is. Nu ben ik, denk ik, daar inmiddels een beste klant, maar dat telt kennelijk niet. Hoe dan ook, ik moest dus op zoek naar een ander innamepunt.

Ik besloot niet bij de pakketten pakken neer te gaan zitten en eerst nog maar weer een vrachtje klaar te maken voor verzending. Intussen had ik op internet gezien, dat er in Sliedrecht een business point van postnl zit. Dit punt is helaas maar tot 17.00 uur open, maar ik besloot daar maar eens mijn geluk te gaan beproeven. Om half vijf reed ik er samen met Maaike heen. We gingen eerst maar binnen informeren, of ze containerruimte hadden en of ze wel op ons zaten te wachten. Nou, gelukkig! We werden met open armen ontvangen :-). We werden zelfs geholpen met het uitladen van de caddy en we kunnen daar gewoon elke dag terecht. Als we echt extreem veel hebben, moeten we rond twaalven even bellen. Dan regelen ze een extra container. Ook weer opgelost dus! Het is alleen wat verder weg (3 kilometer in plaats van 1,7 kilometer) en we moeten dus echt voor vijven daar zijn. Daar valt mee te leven :-).

Thuisgekomen ben ik de keuken ingedoken. Maaike had zin in spaghetti. Goed plan. Ik maakte een heerlijke saus met kerstomaatjes, courgette, prei, fetablokjes, vegagehakt, kruiden, verse basilicum en een pot basis-tomatensaus uit de weck. Mmm! Lekker met volkoren spaghetti. En als toetje yoghurt met frambozen en honing.

Dirk kwam ook eten, al was dat toen wij al klaar waren :-). Hij is vandaag jarig! Toen hij werd geboren was het ook al zo onrustig in de wereld. We hadden toen de Golfoorlog. Nu, 29 jaar later, is het ook wereldwijd angstig en onrustig.

Ik heb na het eten even mijn ogen dicht gedaan. Wat een gesjouw de hele dag! Daarna heb ik samen met Maaike nog de hele avond bestellingen klaargemaakt en meel en vlokken ingepakt. De caddy staat al klaar met het eerste vrachtje voor morgen. Ik ben benieuwd hoe lang dit gaat duren. Niet heel lang meer, denk ik. De aanvoer gaat echt een probleem worden. Maar de mensen zullen nu onderhand toch wel genoeg gehamsterd hebben? Het is echt ongekend dit. Willem zei vanmorgen tegen de molenaar: ¨De mensen zijn de weg kwijt.¨ ¨Nou,¨ grapte hij gevat, ¨als ze dan de weg naar mij maar weten te vinden.¨ Maar dat was vanmorgen. Vanavond zag hij de lucht ook (weer) voor groene kool aan....

Tellen, tellen, tellen

Enigszins halfslachtig ben ik de afgelopen dagen weer aan het werk gegaan. Halfslachtig vanwege vakantievierende kinderen, waardoor ik niet in mijn gewone huisvrouwenflow kom. Maar goed. Ik heb dan toch mijn best gedaan om een toren van wasgoed weg te werken. Er stond woensdag een flinke berg op me te wachten.

En die berg bleek bij nader inzien slechts een selectie... Toen ik alle slaapkamers afgestruind was, kwam er minstens nog zo´n berg wasgoed voor de dag. Welkom 2018 :-)).

Ik bakte weer gewoon bruin brood. De oliebollen, appelflappen, kerstbroden en andere luxe snoeperij is op. Maar er is niets mis met een lekkere, vers gebakken bruine boterham, toch?

Ik trok een stevige kippensoep voor Hans, die al een week grieperig en snotterig is.

Ik maakte ook weer advokaat voor de shop. In de wintertijd een wekelijks terugkerend karweitje, waar ik beslist geen hekel aan heb.

En vandaag was het de dag van het balansen. Tellen, tellen, tellen dus! Trijnie kwam me een dagje helpen. Dat was super fijn. Ze noemde steeds een product van de lijst. Ik telde de voorraad daarvan. En Trijnie gaf het aantal in in de computer. Alle zakken meel, zakken zaden, zepen, flessen sap, potjes jam, bakblikken, zakken snoepjes, zakjes kruiden enzovoorts enzovoorts zijn geteld!! Het was een hele klus en het is heerlijk om achter de rug te hebben. Nu kunnen we met een schone lei aan het nieuwe jaar in de shop beginnen.

Intussen had Maria ook zin om iets te doen. Iets waar we op de familie-opruimdag niet aan toe waren gekomen. De voorraadlade onder mijn gasfornuis was één grote rommel en kon nauwelijks meer dicht. Maria heeft de la leeggehaald, alles nagelopen, halve pakjes bij elkaar gedaan enzovoorts. Nu heb ik keurig opgeruimde lade en zelfs ruimte over! Oh, wat een heerlijkheid!

Ik had (natuurlijk ;-)) nog allerlei plannetjes voor in de kerstvakantie. Maar lang niet alles is uitgevoerd. Soms helpt het om iets net even wat slimmer aan te pakken. Zo moest ik nog op stap voor schoenen voor Henk. Hij loopt op gympen. Niets mis mee, maar niet fijn als het gaat vriezen of als er sneeuw komt. Wegens gebrek aan tijd heb ik nu maar online geshopt. En er meteen schoenen voor Jan bij besteld, die eigenlijk ook best echte winterschoenen kon gebruiken. De schoenen waren al afgeprijsd, maar nu was ook het tweede paar nog eens voor de halve prijs. Zodoende heb ik nu twee paar fijne, warme, hoge schoenen voor 80 euro en het heeft me hooguit 10 minuten gekost. Kon ik dat toch mooi van mijn lijstje strepen!

Wat ook op mijn verlanglijstje stond: wol kopen om een poncho voor Maria te breien. Ik bedacht vanavond om 10 over half 9, dat dat best nog even kon. Gelukkig checkte ik de website van de wolwinkel: gesloten! Helaas. Misschien lukt het morgen nog.

Ik heb inmiddels geleerd om te kijken naar alles wat wèl gebeurd is, en niet naar alles wat nog móet. Met een groot gezin komt er zo snel iets tussen, dat een planning nooit méér is dan een verlanglijstje of een grove raming. Wat vandaag niet lukt, komt heus morgen wel. Of overmorgen. Of volgende week. Het geeft niet :-).

Onderbroeken en dóór draaien!

Als er hier iemand wil gaan douchen en hij moet éérst om een onderbroek vragen, die ik vervolgens ergens van een waslijn moet plukken, dan is het echt waar: dan loop ik achter met de was. Gisteren was het dus zo laat ;-). Dat was ook niet zo verwonderlijk, want ik had een week waarin ik veel weg was. En bovendien had ik een werkdag minder vanwege Dankdag. Vanmorgen ben ik dus maar aan een wasmarathon begonnen. En als je dan wat uurtjes achter elkaar kunt dóór buffelen, dan gaat het gelukkig ook wel weer hard ook. Er kon aan het einde van de dag heel wat de kast in. In elk geval zijn er weer onderbroeken (in de kast). Ha, ha, wat een opluchting :-).

Ik heb voor het gemak maar uit de vriezer gegeten. Daar had ik nog een restje macaroni liggen en een portie bietjes. Samen met wat worstjes (met korting), een pannetje vers gekookte aardappels en een restje vlees en jus van woensdag hadden we een koningsmaal, zonder dat ik lang in de keuken hoefde te staan.

Ik kom tegenwoordig nogal eens bij AH, omdat dat recht tegenover Postnl is, waar ik elke dag de webshopbestellingen heen breng. Dan is het makkelijk om even naar binnen te wippen voor een kleinigheid. Ik kijk dan standaard ook altijd in de bak met afgeprijsde spullen. Soms kun je er goed je slag slaan. Van de week lagen er blikjes tomatenpuree. Normaal al geen wereldschokkend bedrag (18 cent), maar als daar nog eens 35 procent vanaf gaat, dan is het gewoon lachwekkend. Ik heb dan ook een voorraadje ingeslagen.

Het is hier verder een beetje een gestrompel, want ik ben aan twee benen geblesseerd. Woensdagavond had ik rechts ineens een heel zere knie. Ik dacht eerst dat ik in een rare houding in de kerk had gezeten en dat het vanzelf wel zou wegtrekken. Maar nu denk ik meer, dat ik iets verdraaid heb. Ik heb er echt pijn aan en lopen is lastig.
Of dat nog niet genoeg was, heb ik een akelig wondje onder de voetzool van mijn andere been. Dat is een verhaal apart: gisterenochtend kwam Hans even na zessen beneden, klaar om z´n pakje brood uit de keuken te pakken en naar zijn werk te gaan, toen hij ineens riep: ¨Hé, de konijnen lopen los!¨ Nee!!!! Ja!!!! En het was zelf nog erger. Het was compleet feest in de tuin. Er liepen twee konijnen en vier cavia´s te dollen! Het hek om de ren lag omver. Een raadsel hoe zoiets kan gebeuren. Misschien is er een kat tegenaan gesprongen, ofzo. Hoe dan ook: samen met Hans stormde ik naar buiten om die beesten te vangen. Ik dacht er daarbij niet aan, dat ik op blote voeten liep. Het was een heel gedoe om de springers te pakken te krijgen. Maar eindelijk zaten ze weer in hun hokken. De mannencavia´s voor de zekerheid opgesloten, want eerst moeten we ervoor zorgen, dat dit niet nóg een keer kan gebeuren. Ik vrees, dat we over 42 dagen weer jonge cavia´s hebben, nu het vrouwtje met drie mannen om d´r heen los liep....
Ergens in die beestenboel is een stukje vel van mijn voetzool gescheurd. En dat is behoorlijk pijnlijk. Ik ben nu dus ´kreupel aan beide benen´ en ik loop zo hard niet. Het is niet anders. Alles heeft een bedoeling. Ook dat ik nu noodgedwongen rustigaan moet doen.

Wie er hier wèl doorgaan? De mannen. Leendert voorop. Hij is helemaal in de ban van het houtdraaien :-). Hij draait dóór, om het zo maar eens te zeggen. Morgen gaat Willem met hem een echt goed beitelset halen. Maar zolang kon Leendert niet wachten. Die bestelde online alvast een beitel, die hij liefst direct hebben wilde. Vanmiddag kwam de pakketdienst hem bezorgen en dus doken de mannen meteen na het eten het schuurtje weer in. Hoe het er daar uit ziet, dat wil je echt niet weten. Slik....Maar wat erúit komt, ziet er steeds beter uit. Dus vooruit. Ik heb nu eenmaal een jongenshuishouden met maar liefst zeven zonen. En dat betekent de ene keer sloopbrommers in je achtertuin, een volgende keer een lading steigerhout op je oprit, of visgerei in de garage. En dan nu een schuur vol houtslijpsel. Ik ben al heel lang geleden gestopt om me daar druk over te maken :-).

Zomervakantie 2017, dag 26; rustig en overzichtelijk

Zijn de dagen hier vaak druk en vol en verrassend en weinig overzichtelijk, vandaag was het een kalme, rustige, overzichtelijke dag. Weldadig gewoon!

Het begon ermee, dat moe de pijn, die ze gisteren had, kwijt was. Dan haal je toch wel even opgelucht adem. Gelukkig! Misschien dan vandaag weer een stapje vooruit?

Er had zich geen bezoek gemeld, behalve de dominee, die vanavond op bezoek zou komen. En eigenlijk was dat best wel fijn. Even rust en pas op de plaats. Bezoek krijgen heeft nu eenmaal altijd twee kanten: de fijne kant (belangstelling, aandacht, contact) en de minder fijne kant (het kost inspanning). Gisteren was het voor het mooi allemaal toch een beetje teveel geweest. Maar ja, dat is achteraf. Zoiets is nu eenmaal van tevoren moeilijk in te schatten.

We tutterden vanmorgen op ons gemakje naar de klok van tien uur: koffietijd. En net zoals ik al maandenlang op vrijdagochtend samen met moe een bakkie koffie drink en de tijd neem voor een praatje, deed ik dat vanmorgen ook.

Toen er genoeg koffie geleut was, klapte ik mijn strijkplank uit en keuvelden we gewoon gezellig verder :-). De stijkmand zat vol met overhemden en ik had dus wel even werk. Maar strijken vind ik leuk, dus...

De zon scheen vrolijk en de was, die al buiten hing, wapperde aan de droogmolen. Dat bracht me op het idee om nog een paar bedden af te halen en het beddengoed te wassen. Alle ingrediënten voor deze klus waren voorhanden: zon, wind, tijd, een verder lege wasmand. Hup dus! Van twee bedden ging alles in de was, tot en met de dekbedden toe.

Na de lunch heb ik de twee afgehaalde bedden uit gestofzuigd. Heerlijk! Wat knapte dat allemaal fijn op. Als de jongens terug komen van hun vakantie, kunnen ze zó in een gespreid bedje stappen :-).

De hele dag door ben ik door alle gezinsleden op de hoogte gehouden van hun vakantiebelevenissen. Dat is wel erg leuk, hoor. Ik kreeg vannacht al appjes uit Peru. Leendert was in een stad en filmde daar een protest. Dat ziet er heel anders uit, dan bij ons. Het ging er vredig en georganiseerd aan toe. Leendert zei, dat dat volgens hem gewoon is en dat dat vaak voorkomt. De jongens hebben al eens drie uur lang moeten wachten, omdat de weg vanwege zo´n protest geblokkeerd was. Ik vroeg hem, of hij wist waar het protest over ging. Dat was vanwege te lage lonen van leraren en vanwege corruptie van de minister van Defensie. Leuk dat hij dat allemaal wist te vertellen. Kijk, zo gaat zo´n protest er aan toe:

Intussen was Hans vanmorgen al om kwart over 5 de deur uit gegaan richting Malaga. Hij stuurde appjes vanaf Zaventem en vanmiddag, tegen vieren, was hij eindelijk ingecheckt bij het hotel en kregen we foto´s van het zwembad enzo te zien. Ik blijf het apart vinden: een dagje naar Malaga. Maar goed. Ieder z´n meug :-).

Willem en Jan hielden het gewoon op het Pieterpad ;-). Gisteren, in dat onbemenste hotel, hadden de mannen bij wijze van avondeten de zak noten, die ze bij zich hadden, leeg gegeten. Verder hadden ze maar aan één ding behoefte: slaap. Nou, twee: een douche. Ok. Ik verwachtte dat ze dan vanmorgen wel gezellig ergens zouden gaan ontbijten. Volgens de informatie bij het boeken van dat hotel waren er in het dorp maar liefst drie mogelijkheden voor een ontbijt. De mannen maakten echter gebruik van mogelijheid vier: ontbijt uit de rugzak. Ze hadden yoghurt en muesli bij zich en dat was prima. Daarna gingen ze al snel weer in de benen. Ze hadden een aardig tippel voor de boeg: van Vorden naar Varssel. Er kwamen weer de mooiste fotootjes binnen.....

Aan het einde van de middag kwamen ze op hun bestemming aan. Ik had gedacht, dat ze wel ergens bij een snackbar neer zouden strijken voor het avondeten. Maar volgens Willem was er in Varssel geen enkele winkel of snackbar. ¨Dag, sateetje¨, schreef hij met een knipoog. Geen nood hoor. De mannen haalden gewoon alles wat ze nog in hun rugzakken hadden te voorschijn. Genoeg voor de avondmaaltijd. En dan ook nog op een idyllisch plekje. Volgens mij genoten ze met volle teugen en kwamen ze niets te kort. Bovendien krijgen ze morgen een ontbijt, want ze zitten in een Bed&Breakfast. Komt allemaal weer prachtig uit. Kunnen ze met volle magen en lege rugzakken hun laatste loopdag doen.

Al met al heeft iedereen een fijne dag gehad. Of het nu thuis was of elders. In Nederland of in het buitenland. Vakantievierend, of bedden verschonend :-).

Achter jezelf aan rennen

Nog maar even een logje om de dag af te sluiten. Een dag die vol en rommelig was. Ik had het gevoel de hele dag maar een beetje achter mezelf aan te rennen. Op zo´n dag doe je soms best veel, maar je hebt niet het gevoel dat je zélf de regie hebt. Steeds als je nét denkt grip te hebben, glijdt de boel weer uit je handen. Een telefoontje wat je ophoudt, troep van iets wat je laat vallen, een gedane belofte die je te binnen schiet (maar die je eigenlijk was vergeten in te plannen), of domweg ervan profiteren dat de zon schijnt en samen met Maaike de schuur en de buitenboel helemaal aan kant maken, in plaats van enkel maar twee racefietsen in de fietsenhaken op te hangen, zoals je van plan was :-).

Zo ziet het er toch nét wat beter uit :-).

Maar goed. Wat deed ik verder zoal vandaag? Een lijstje dan. Niet op chronologische volgorde, trouwens, en ook verre van compleet.

 Ik:

-had m´n Terdege-dag. Op die dag maak ik de kookrubriek voor familieblad Terdege en daar ben ik altijd wel een aantal uren zoet mee. Het voordeel was, dat ik deze keer een toetje maakte en dat dat dan maar vast klaarstond voor het avondeten

-schreef een berichtje op m´n facebookpagina

-maakte boterhammen voor Jan klaar en een lunch-salade voor Willem

-haalde de melkemmer op bij school

-maakte vier webshop-bestellingen klaar, waarvan ik er drie naar het postkantoor bracht

-rende nog een rondje door Albert Heijn, op zoek naar afgeprijsd vlees (geen buit deze keer)

-bakte zes broden voor een klant en sneed ze ook alle zes (best een klusje, met het handje)

-recyclede groenten en fruit maakte een paar liter juice van appels, limoenen, mandarijnen en worteltjes

-haalde de cv-ketelkast leeg, zodat de monteur erbij kon voor de jaarlijkse servicebeurt. Toen de beste man klaar was, moest alles natuurlijk ook weer terug in de kast

-dronk koffie met Maaike en Dirk

-lunchte met Maaike, Dirk en Henk

-ik reed naar de molen in Rotterdam om mijn bestelling op te halen

-overhoorde Henk z´n Bijbelse geschiedenis

-haalde was af, hing wassen op, zette de wasmachine een paar keer aan het werk, deed wat strijk, vouwde was op, legde e.e.a. in de kast

-hoorde verhalen aan, checkte mijn mail, las op de NOS-site en op de Alblasserdamsnieuws-site, las een paar blogs, appte familie en vrienden

Dat was het wel zo´n beetje.

O ja, ik kookte ook het avondeten. Vandaag voor ´maar´ 8 personen. Nieuwsgierig naar wat de pot schafte? Een filetrollade (na de kerst voor de halve prijs gekocht), gekookte aardappels, in boter gesmoorde witte kool, homemade pindasaus. En broodpudding toe.

Wat waren de kosten vandaag: Filetrollade van ruim 700 gram 2,80; aardappels 1,50; biologische witte kool 0,50; pindasaus 0,75; broodpudding 1,50; pakje margarine en kluitje boter 0,75. Totaal 7,80 voor 8 personen en gegeten als vorsten :-)

Zo. Nu snel gaan slapen. En hopen, dat ik morgen wél het gevoel van de regie heb!