dinsdag 29 juli 2008

tuin en energie

Vanmorgen ben ik eerst maar eens een poosje in de tuin aan de slag gegaan. Nu het al een paar dagen warm en vochtig is, groeien niet alleen de planten en bloemen, maar ook het onkruid als kool. Dus heb ik onkruid gewied, wat geschoffeld, oude bloemen weggehaald, geveegd en ondertussen erg genoten van een sleutelbloem, die zich ontsloot.



Al heb ik maar een kleine tuin, ik geniet er minstens voor 10 tuinen van! Zeker als het werk weer gedaan is en alles er weer prachtig bijstaat. Bijna alles in mijn tuintje is gekregen, gestekt of zelf gezaaid. Het is dus een echte low budget tuin. Maar dat hoeft er niet minder mooi uit te zien:






Verder ben ik vandaag eindelijk eens gaan bellen met de Eneco. Ik had dat al veel eerder willen doen. Maar omdat ik een hekel heb aan telefoneren, stelde ik het steeds uit. Nu dan toch eerst m'n paperassen bij elkaar gezocht (klantnummer, stroomverbruik, nummer klantenservice) en gaan bellen. Ik wilde weten, of het met mijn verbruik nog zinvol was, om er een dubbeltariefmeter op na te houden. De nachtstroomtarieven zijn enorm gestegen en er zit nog maar weinig verschil in prijs tussen de dag- en de nachtstroom. Voor veel mensen is het niet rendabel meer om een dubbeltariefmeter aan te houden. Die kunnen beter op enkeltarief overgaan. Het meisje van de klantenservice was aardig en behulpzaam en ging met mijn verbruik aan de slag, om e.e.a. uit te rekenen. Het bleek, dat ik met een dubbeltariefmeter toch nog 130,00 per jaar bespaar. Da's toch meer dan 10 euro per maand en meer dan ik had gedacht. Eigenlijk was ik van plan geweest op enkeltarief over te gaan. Maar 130,00 vind ik veel geld. Ik besloot dus mijn dubbeltarief te houden en gewoon door te gaan met 's nachts wassen, zaterdags bakken enzovoorts. Nu ik toch aan de telefoon was, wilde ik meteen maar regelen om op ecostroom over te gaan. Ook iets wat ik gewoon al veel eerder had kunnen doen, natuurlijk. Bij ecostroom is er géén uitstoot van CO2, bij gewone stroom (van de Eneco) is het 388g CO2 per KWh. En aangezien het ook nog eens geen cent méér kost, is het een kleine moeite dit even te regelen. Het meisje zou me doorverbinden met iemand die er alles vanaf wist. Ik kreeg een meneer aan de telefoon, die vertelde hoe dat in z'n werk ging en die het voor me in orde zou maken. Maar hij had ook een aanbieding: ik kon meteen een prijsgarantie regelen voor 1 of voor 3 jaar. Ook daar had ik al eerder aan gedacht. Over Eneco ben ik dik tevreden. Het zal misschien niet de allergoedkoopste leverancier zijn, maar er is ook nooit administratief gezeur of wat dan ook (bij mij althans). Het enige wat me een beetje ervan weerhouden heeft, is de schrik over 3 jaar, als de tarieven misschien erg gestegen zullen zijn. Zal ik dan niet ineens een grote sprong in m'n maandlasten moeten maken? De meneer vertelde, dat een 3-jaar contract ongeveer 100 euro per jaar gaat opleveren. Als ik dus over 3 jaar de dan geldende tarieven moet gaan betalen, gaat het om dit verschil. Dat valt dus wel mee. In elk geval leuk meegenomen voor de komende 3 jaar. Tenzij de energieprijzen zullen gaan zakken. Maar dat zit er niet echt in. In elk geval niet structureel. Lekker gevoel om dit geregeld te hebben. Nu al die andere dingen nog, waarvoor ik "in de telefoon klimmen" moet...

donderdag 24 juli 2008

Inkoopbeleid

Mijn grote droom is al jaren: een huisje in de polder met een grote moestuin. En dan zoveel mogelijk zelfvoorzienend leven. Helaas zijn dit soort huizen in deze omgeving onbetaalbaar. En er zijn ook wel wat praktische bezwaren te bedenken. Zo lang we nog schoolgaande kinderen hebben, zou het betekenen, dat je bijna als taxichauffeur moet optreden. Iedere dag kinderen naar school brengen en halen, gedoe met dingen als fluitles, zwemles, bij vriendjes spelen enzovoorts. Anderen roepen ook altijd meteen, dat het zo verschrikkelijk onpraktisch zou zijn, als ik ver bij winkels vandaan zou wonen. Want ja, dan moet je voor ieder pak melk bij wijze van spreken de auto pakken. Dit laatste bezwaar zie ik echter niet. Ik heb een inkoopbeleid, waarbij ik nauwelijks in de winkels hoef te komen. Op deze manier spaar ik enorm veel tijd uit en ook veel geld. Want als je niet in de winkels komt, kom je ook niet in de verleiding dingen te kopen, die je niet absoluut nodig hebt. Al een jaar of 10 doe ik het zo: ik heb een lijst gemaakt met daarop mijn basisvoorraad van alle houdbare boodschappen, die ik per maand nodig heb. Zo'n lijst maken is echt niet zo moeilijk. Je bewaart je kassabon als je een keer de grote boodschappen hebt gehaald. Je neemt pen en papier en kassabon. In gedachten loop je door de winkel. En al denkend en spiekend op je bon schrijf je op, wat je altijd koopt en schat dan je maandverbruik. Eén keer per maand ga ik met mijn lijst bij de voorraadkasten staan en dan noteer ik wat ontbreekt. Staat er bijvoorbeeld op mijn lijst 6 pakken koffie en er staan er nog 2 in de kast, dan schrijf ik op: 4 koffie. Op die manier maak ik een lijst om de hele basisvoorraad van een maand weer aan te vullen. Daarna verzend ik mijn lijst per email naar de supermarkt en de volgende dag wordt hier alles afgeleverd. Ik heb ook jarenlang zelf die boodschappen eens per maand gehaald. Maar dat past nu niet meer in de auto. De supermarkt die hier bezorgt, is wel een beetje duurder dan de supermarkt waar ik eerst altijd kocht. Maar het scheelt me enorm veel gesjouw en gedoe. Ik heb het geld er graag voor over, nu alles keurig in dozen in de garage wordt gezet. Ik hoef nu alleen nog maar naar de winkel voor melk en aardappels, groenten, fruit. Melk haalt mijn oudste meestal uit z'n werk vandaan bij een boer. Ik neem dan 2 kannen van 5 liter en kan daarmee een kleine week vooruit. Wat ik tekort kom haalt één van de jongere kinderen dan wel in de supermarkt. Over de inkoop van aardappels, groenten en fruit schreef ik al eens eerder. Die haal ik ongeveer 1 keer in de 2 weken bij een boer. Vlees wordt eens per 6 weken door mijn vader (slager) geleverd en gaat dan de vriezer in. Brood bak ik zelf. De ingrediënten sla ik in het groot in en haal ik eens per 2 tot 3 maanden. Op deze manier hoef ik dus nauwelijks in de winkels te komen. Ik grijp eigenlijk nooit mis. Kom ik een enkele keer ergens iets van tekort, dan kan ik dat meestal wel creatief oplossen. En verder geldt gewoon: op = op. Is de hagelslag op? Dan neem je maar jam op brood. Zoiets. Ook allerlei andere zaken heb ik altijd ruim op voorraad. Denk aan kadootjes, drogisterij-artikelen, schoolspullen enzovoorts. Wat dat betreft zou het echt geen probleem zijn, om ergens achteraf in de polder te wonen. Ik droom nog maar even fijn verder dus :-)
Soms vragen mensen zich af, waar ik al die voorraad dan laat. De houdbare produkten bewaar ik in 2 grote kasten in de (inpandige) garage. Voor verse produkten heb ik 2 koelkasten tot m'n beschikking. En voor diepvriesspullen een vrieskast met 8 lades. Aardappels, appels en meel staan onder de tafel in de garage, waarop mijn broodbakkers staan. En zo heb ik dus mijn eigen winkeltje aan huis:


woensdag 23 juli 2008

brood bakken


Al in 1999 ben ik begonnen met zelf brood bakken. Er kwamen destijds steeds meer voordelige broodbakmachines op de markt en ik kocht mijn eerst broodbakmachientje bij de Aldi. Er volgde een wekenlange zoektocht naar het ideale recept om een fatsoenlijk brood uit die broodbakker te toveren. Dán was het brood ingezakt, dán te droog, dán te klef, dán te flauw, dán te vast...Het was niet leuk! Eindelijk had ik het juiste recept te pakken en begon ik echt te genieten van het brood bakken. Ik kocht mijn meel bij een molen in Rotterdam en daar zag ik een aankondiging hangen van een broodbakcursus. Drie avonden lang zou een beroemde Belgische bakker les geven. Samen met 3 mensen, die ik van een internet-consumindergroep kende, besloot ik de cursus te volgen. En dat was een heel goed plan. Die bakker heeft alle kneepjes van het vak uitgelegd. Brood bakken is sindsdien echt een hobby geworden. Het geeft zo'n geweldig goed gevoel van onafhankelijkheid als je niet voor je brood naar de winkel hoeft! In de loop der jaren is mijn manier van broodbakken wel erg veranderd. Eerst bakte ik een aantal jaren in de broodbakmachine. Ik begon met een kleine machine, waar 600 grams broodjes in gebakken konden worden. Toen mijn gezin groter werd, kwam er ook een grotere broodbakker. Nog weer later kwamen er zelfs 2. Maar ook met 2 broodbakmachines was de broodvraag nauwelijks voor te blijven. Toen ben ik begonnen met het broodbakken in de oven. En eigenlijk is dat veel leuker en veel lekkerder. Ik zal hier laten volgen hoe ik brood bak. Het begint natuurlijk al met het inkopen van de grondstoffen. Ook hierin heb ik een hele ontwikkeling doorgemaakt. Op dit moment koop ik mijn tarwemeel in 25 kilo-zakken bij de molen, óf via een vrouw uit onze kerkelijke gemeente, die het meel bij een bakkersinkoop kan kopen. Ik betaal op dit moment ongeveer 20 euro voor zo'n grote zak meel, maar langzaam maar heel zeker wordt het steeds duurder, zoals ook het brood in de winkels steeds duurder wordt door schaarste op de graanmarkt. Om bruin brood te maken meng ik altijd 1/3 deel gewoon goedkope bloem door het meel. Dat maakt het brood luchtiger, omdat bloem feller rijst dan meel. Voor wit brood gebruik ik dit goedkope bloem ook altijd. Wat gaat er verder in brood? Ik gebruik altijd een klein beetje broodverbeteraar. Op zich is dit niet echt nodig, als je het brood meteen opeet. Maar als je een deel wilt invriezen, vind ik broodverbeteraar het brood beter smeuïg houden. In plaats van broodverbeteraar kan je ook een vitamine C tablet aan het deeg toevoegen. Broodverbeteraar bestaat namelijk voor een groot deel uit vitamine C. Ook broodverbeteraar koop ik of bij de molen, of via genoemde mevrouw. Dan bakkerszout. Je kunt gewoon keukenzout gebruiken. Het verschil met bakkerszout zal je niet proeven. Maar als je vaak (of zoals wij, bijna altijd) zelfgebakken brood eet, heeft bakkerszout de voorkeur, omdat het dubbel gejodeerd is. Om schildklier- en andere problemen te voorkomen, is het echt nodig om dubbel gejodeerd zout aan het brood toe te voegen. Kijk maar eens bij Google wat hiervan precies de reden is. Volgende ingrediënt is gist. Gist koop ik gedroogd, in pondspakken. Volgens mij is dat de gemakkelijkste en voordeligste manier. De boer, waar ik altijd mijn aardappels, groenten en fruit koop, verkoopt ook allerlei Soezie-produkten (www.soezie.be) en daar koop ik de pondspakken gist. De gist gaat hier snel genoeg op. Ik bewaar het in een goed afgesloten voorraadpotje en dat gaat prima. Voor mensen die maar weinig bakken is het een beter idee om een deel van de gist in te vriezen. Als de gist steeds wordt blootgesteld aan lucht (bij het openen van de voorraadpot) gaat de werking van de gist achteruit. Als de gist oud wordt zal je merken, dat je brood niet goed meer rijst. Dan is het ook nog nodig om vet toe te voegen. De bakker, die me heeft leren broodbakken, moest erom lachen, dat veel huisvrouwen hiervoor zonnebloemolie gebruiken. Echte bakkers zouden dat volgens hem nooit doen. Die gebruiken boter of margarine. Hoe dan ook: ik proef echt geen verschil wanneer ik margarine of olie gebruik en dus gebruik ik olie. Veel handiger! Als laatste ingrediënt is er water nodig. Gewoon koud kraanwater. Ik pas trouwens de temperatuur van het water wel aan, als het winter is. Mijn broodbakmachines, waarin het brooddeeg kneed, staan in een onverwarmde ruimte. 's Winters is het daar soms erg koud en dan rijst het deeg niet zo best. Ik gebruik dan warm water. Zoals ik schreef: ik gebruik mijn broodbakmachines voor het kneedwerk. Ik heb 3 broodbakkers staan. Allemaal voor een prikkie gekocht via www.marktplaats.nl In die 3 broodbakkers doe ik de ingrediënten voor 3 grote broden en ik laat ze tegelijkertijd kneden. Dit is mijn recept voor brooddeeg:

500 gram tarwemeel
250 gram bloem
400 gram water
2 eetlepels broodverbeteraar
1 eetlepel gedroogde gist
1 eetlepel bakkerszout
een scheutje zonnebloemolie

Voor wit brood neem je 750 gram bloem. Verder zijn de ingrediënten gelijk. De broodbakkers gaan op het kneedprogramma en ik zet mijn kookwekker op een half uur. Na een half uur is het deeg gekneed en staat het voor te rijzen. Ik haal de degen uit de machines en doe ze in kommen en leg er een theedoek over. Inmiddels zet ik nog eens 2 of 3 machines aan het kneden. Brood bakken doe ik namelijk in seriewerk, om maar 1 keer de oven te hoeven verwarmen (energiebesparing). Ik zet mijn wekker weer op een half uur. Dan is de voorrijs van de eerste degen klaar en kan die van de tweede degen beginnen. De eerste degen gaan uit de kommen. Ik sla ze 'door' (= lucht er uit drukken), vorm ze (voor in de blikken) en doe ze in de ingevette broodbakblikken. De andere degen gaan in de kommen voor de voorrijs. Na weer een half uur kijk ik of de eerste degen voldoende zijn nagerezen. De narijs is klaar als het deegvolume ongeveer verdubbeld is. Ik doe de oven aan en laat hem voorverwarmen tot 200 graden Celsius (heteluchtoven). Inmiddels haal ik de tweede degen uit de kommen, sla ook die door, en vorm ze. Omdat ik maar 3 broodbakblikken heb, maak ik van de tweede degen vloerbroden (op de bakplaat van de oven), of bijvoorbeeld bollen, of vlechtbroden of wat dan ook. Dit is trouwens ook het moment om te bepalen of er zaadjes op komen of niet. Als je zaadjes of pitjes op de broden wil, doe je dat ná het vormen, door het deeg met water te bestrijken en in de zaadjes of pitjes te drukken. Als ze oven goed heet is, gaan de eerste degen erin. Ze worden in ongeveer 40 minuten gebakken. Brood wat gaar is, klinkt hol als je erop slaat. Als ze eerste broden uit de oven komen, zijn de tweede degen meestal zover, dat ze meteen er achteraan in kunnen. Als dat niet zo is (ze zijn dan nog niet genoeg gerezen), bak ik tussendoor vaak nog even koekjes of iets dergelijks. Als de broden klaar zijn, laat ik ze op roosters afkoelen. Dat vind ik altijd zo'n mooi gezicht! Die prachtige, verse, heerlijk geurende broden. Vaak krijg ik de vraag, of zelf brood bakken voordeliger is dan kopen. Dat is maar net waar je het mee vergelijkt. Als je het met het goedkoopste brood uit de supermarkt vergelijkt (rond de 35 cent voor een 800 grams brood) is het antwoord 'nee'. Maar je bent dan appels met peren aan het vergelijken. Het zelfgemaakte brood is absoluut niet te vergelijken met het goedkope supermarktbrood! Vergelijk je het met bakkerskwaliteit brood, dan is het antwoord: 'ja'. En dan maakt het niet uit of je dat brood bij de supermarkt of bij de bakker haalt. Ook als je het vergelijkt met het duurdere supermarktbrood (vanaf 1 euro per brood van 800 gram) kan mijn zelfgebakken brood het prijsvergelijk doorstaan. En dan heb ik het nog niet over de veel betere voedzaamheid van zelfgebakken brood! En de voldoening die het zelf bakken geeft, laat ik dan helemaal maar buiten beschouwing. Ik vind het heerlijk om niet steeds voor brood de deur uit te moeten. En dat ik mijn gezin kan voorzien van brood, waarvan ik precies weet wat erin zit!

Update:
Sinds oktober 2009 ben ik gestopt met het toevoegen van broodverbeteraar. Het voegt namelijk niets toe ;-). Niemand heeft gemerkt, dat het brood anders was, zonder de verbeteraar!

dinsdag 22 juli 2008

Garantie

Vorige week dinsdag ging mijn laptop kapot. Er knalde iets, er kwam rook uit en het stonk verschrikkelijk. Vervolgens kon ik hem niet meer opstarten en zelfs niet meer uit doen. Gelukkig had ik er nog garantie op en ik voelde me behoorlijk triomfantelijk, toen ik zowel de originele doos als de aankoopnota meteen kon te voorschijn halen. Het bleek zelfs, dat de computer in het eerste jaar kosteloos zou worden opgehaald. Ik had hem vorig jaar augustus gekocht en dus belde ik naar de winkel om hem aan te melden en vervoer te regelen. Vervolgens kreeg ik een 0900-nummer van de leverancier en in 5 minuten tijd was alles geregeld. Op donderdag zou m'n laptopje opgehaald worden. Ik hoefde hem zelfs niet in te pakken, want de vervoerder zou een doos bij zich hebben. En zowaar stond donderdagochtend om half 9 al een koerier op de stoep met een doos en papieren om te tekenen en mijn laptop werd ingepakt. Ik vroeg, of ik er het garantiebewijs (de aankoopnota) ook bij moest doen. De koerier wist het niet zeker, maar vond dat een goed idee en stopte de nota keurig onder de laptop in de doos. En dát had ik dus nooit moeten doen!! Ik had hooguit een kopie moeten meegeven. Maar ik had zoiets nooit eerder bij de hand gehad en dacht dat alles keurig geregeld was. Vandaag al kwam mijn laptop terug. Toppie! Ik had gevreesd hem minimaal een paar weken kwijt te zijn. Vol verwachting startte ik hem op. Helaas...hij vroeg om een besturingssysteem. Het ziet er dus naar uit dat ik alles kwijt ben. Ik zal er vanavond de mannen maar naar laten kijken. Mijn kennis van de computer reikt niet veel verder dan internetten, bankieren, mailen en Word. Ik klapte m'n laptopje weer dicht en op dat moment realiseerde ik me, dat m'n garantiebewijs niet in de doos zat. Ik mopperde al in mezelf, dat dat natuurlijk op eindeloos heen-en-weer bellen zou uitdraaien. Daar zat ik niet ver vanaf. Eerst de reparatie-afdeling van de leverancier gebeld. Daar werd me min of meer voorzichtig meegedeeld, dat ik erg stom was geweest, om een originele nota mee te zenden. Tja, dat hoefden ze me niet meer te vertellen, want ik voelde me inmiddels echt een ezel. Er werd van alles voor me nagekeken. Ze konden van alles vinden, zelfs dat de laptop volgens hun gegevens al gisteren bij mij had bezorgd moeten worden, maar een garantiebewijs konden ze me niet verstrekken. Alleen konden ze me vertellen, dat ik op basis van het serienummer van de computer, in elk geval recht heb op garantie tot juni 2009. Maar als ik garantie wilde hebben tot 2 jaar na de aankoopdatum (dat is tot 4 augustus 2009), moest ik naar de winkel bellen, waar de computer was gekocht. Dat werd dus het volgende telefoontje. Na heel veel vragen, zoeken en veel moeilijk doen, bleek, dat mij alleen een kopie van de aankoopnota kan worden gegeven, als ik naar de winkel kom met de originele doos waar de barcode op staat (laat ik die nu hebben!) én als ik per bank had betaald (helaas, ik betaalde kontant). Naar m'n garantie kan ik verder dus fluiten. Tenminste, naar het laatste stukje dan. Want tot juni 2009 is de garantie gedekt. Nu maar hopen, dat de laptop het gewoon keurig blijft doen! Moraal van het verhaal: Berg je garantiebewijzen en liefst ook de originele verpakkingen niet alleen keurig op, maar behandel ze ook verder als kostbaarheden ;-)!

maandag 14 juli 2008

(bijna) Niets kopen!


Er zijn jaren geweest, dat hier, bij wijze van spreken, ieder dubbeltje drie keer omgedraaid werd, voordat ik het uitgaf.Dat was in die tijd dan ook noodzaak. In die tijd had ik een sticker op mijn portemonne geplakt, waarop stond: Koop niet wat je nodig hebt, maar waar je niet buiten kunt. Volgens mij had ik die spreuk een keer in "Genoeg" gelezen. Of misschien wel in de voorloper van "Genoeg": "De Vrekkenkrant". Het is verbazingwekkend hoe weinig je maar hoeft te kopen, als je je écht aan de spreuk houdt! Soms denk je wel, dat je iets nodig hebt. Maar als je er wat langer over nadenkt, blijk je er wel degelijk buiten te kunnen. Tegenwoordig heb ik de sticker niet meer op mijn portemonnee zitten. Toch moest ik er vandaag aan denken. Ik was met Koos een boodschap aan het doen, toen ik langs een bloemenwinkel kwam. Ik zag er prachtige lavendelstruikjes staan voor maar 1 euro per stuk. Ik twijfelde. Ik wil al heel graag lavendel hebben voor in de voortuin. Daar hebben we van die mooie buxusperkjes waar we eerst ook lavendel in hadden staan. Die lavendelstruiken waren echter helemaal uitgegroeid en aan vervanging toe. We hebben die oude struiken eruit gehaald, maar vervolgens bleven de buxusperkjes leeg...Dat was vorig jaar zomer. En steeds bedacht ik, dat ik nodig om lavendelstruikjes moest. Nu kon ik de struikjes wel erg voordelig aanschaffen. Ik bedacht, dat ik er 8 nodig zou hebben voor in de 2 perkjes voor ons huis. Dat is dan 8 euro. Niet duur voor 8 lavendelstruikjes. Maar kon ik er ook buiten? Daar moest ik even aan denken. Toch besloot ik er voor te gaan. Er is nu eenmaal een verschil tussen zuinig zijn en vrekkig zijn. Ik kon die 8 euro best missen en weet, dat ik erg zal genieten. Van de perkjes, van de geur. Heerlijk! Morgen ga ik ze fijn planten.

vrijdag 11 juli 2008

zelf maken


Eén van de pijlers van het Eenvoudige Leven is voor mij: zelf maken. Behalve dat het me veel voldoening geeft, levert het veel voordelen op. Door zelf te maken bespaar je (meestal) grondstoffen, verpakkingskosten, transportkosten en dus ook geld. Daarom kook ik zelf toetjes, bak ik zelf brood, maak ik zelf appelmoes en vele andere dingen. Je zult ze vanzelf op dit weblog tegenkomen of misschien al tegengekomen zijn. Gisteren ben ik maar eens achter de naaimachine gekropen. Ook weer om iets 'zelf te maken'. Deze keer ging het om een strijkplankhoes. De mijne was finaal versleten en ik ging me er steeds meer aan ergeren, als ik met het strijkijzer in een scheur van de hoes bleef steken. Daarom heb ik een oud dekbedhoes uit de kast gepakt en dat op de grond gelegd. Ik heb er de strijkplank op z'n kop op gezet en de omtrek met een stift op de dekbedhoes overgenomen. Daarna heb ik de getekende vorm royaal uitgeknipt uit de dubbele stof van de hoes. Op de naaimachine heb ik de dubbele strijkplankvorm eerst afgewerkt met een zigzagsteek en daarna heb ik een tunnel gemaakt door anderhalve centimeter van de rand een stiksteekrand te stikken. Dit alles was een fluitje van een cent. Het meeste werk moest nog komen: elastiek door de zoom rijgen. Maar toen was de hoes ook klaar ook. Ik heb hem om de strijkplank gespannen en kan weer fijn strijken. Fijn toch, dat zo'n oude dekbedhoes nog een tweede leven krijgt?

verder

Bijna anderhalve maand heb ik niet aan dit weblog kunnen werken. Ik ben erg ziek geweest en er is veel verdriet te verwerken. Toch wil ik weer verder. Ook met dit weblog...