woensdag 27 juni 2018

Kan het nòg rommeliger?

Al een week lang is het hier rommeliger dan rommelig! Dat brengt sowieso de tijd van het jaar met zich mee. Aan het einde van een schooljaar is het kleine beetje (school)ritme, dat er was, ver te zoeken. Hier iets af te ronden, daar een overdrachtsgesprek, dan een schoolreisje, een meester/juf die zijn/haar verjaardag viert, een uitstapje, toetsen en wat niet al. En dan hebben we niet eens meer een heel legertje schoolgaande kinderen zoals tot voor enkele jaren geleden. Maar toch.

Ik sla me er zo goed en zo kwaad als het gaat maar doorheen. Samen met al het andere wat op mijn pad komt. Zo zit ik op dit moment in de ouderkamer van het ziekenhuis te wachten totdat Maria terug is van de OK.

wachten op het seintje van de OK
Vandaag wordt de geïmplanteerde monitor verwijderd. Dat is fijn, want daarmee kan het hoofdstuk cardiologie in elk geval worden afgesloten. Er blijft nog genoeg op haar (en ons) bordje liggen.

Het werken aan het 100 zakken en dozen-project ligt zo ongeveer stil. Vorige week zijn er dan nog 3 zakken ons huis uit gegaan. We zien wel, wanneer er weer wat van komt. De teller staat in elk geval op 33. Nog 67 te gaan.





Zaterdag was het de laatste keer natuurclub van het seizoen. Henk maakte een mooie wandeling. Ze kwamen een prachtig kadaver van een ree tegen, nog helemaal intact. Na afloop van de wandeling, waren er pannenkoeken en meloen. De leiding kreeg van die en gene kadootjes. Een hand, ¨Prettige vakantie¨ en alwéér een clubjaar afgesloten.



Op weg naar de auto vonden we nóg een kadaver. Nou ja...kadaverTJE dan :-). Een spitsmuisje.


Intussen werkten Willem, Wim, Dirk en Leendert zich zaterdag in het zweet met het kachelhout. Al het hout is in één dag gekloofd! En ja, dat was een hele klus!




Ik was vorige week bij de Makro en zag daar procureur in de aanbieding. Ik herinnerde me, dat ik een heerlijk recept voor pulled pork uit de slowcooker had gezien en dat je daarvoor procureur nodig had. Het leek me de ultieme verwennerij voor de houthakkers, als die moe en bezweet thuis zouden komen. Zaterdag ging de procureur dus de pan in. En ja, het was een geweldig succes, dat broodje pulled pork met huisgemaakte patat! Ga ik vast nog eens doen, bij een speciale gelegenheid.


De bijen vroegen ook mijn aandacht. Maria schoot wat foto´s, toen ik bezig was. Telkens als ik in de bijen ga werken, bedenk ik, dat ik eigenlijk eens een nieuw imkerpak moet kopen. De kiel die ik nu heb, heb ik een paar jaar geleden gekregen van een mevrouw, die stopte met imkeren. Maar de kiel is eigenlijk te groot voor me en vooral: te wijd. De bijen vliegen eronder en steken me dan in m´n buik. Dus bind ik dan een schort voor, óver m´n kiel, om dat te voorkomen. Ik wil graag een passend imkerpak, een overallmodel. Maar ik vergeet het domweg te bestellen :-).




Ik geniet van het licht en de warmte van de zomer. Van de mooie zonsondergangen.

23 juni 2018, op de dijk
25 juni 2018, vanaf ons dakterras

Ook geniet ik van twee prachtige zomerboeketten in huis. De ene kreeg Maaike kado, de andere ik. Wat gezellig, zulke mooie, vrolijke bloemen in huis!



We zijn intussen ook hard bezig met de voorbereiding voor de Terdegefair. Die is van 1 t/m 4 augustus en daar moet nog heel wat voor ingepakt en geregeld worden. Het promotiefilmpje wat de videograaf pas kwam opnemen, staat inmiddels online. Je kunt het hier bekijken.

Maria is inmiddels op zaal. Nog even bijkomen en als alles goed gaat, mogen we straks fijn naar huis!

donderdag 21 juni 2018

Maaike geslaagd, Koos naar Moldavië en moeders aan de jamkokerij

Gisteren had Maaike het eindgesprek van haar stage. Ze heeft haar stage goed afgerond en daarmee was het zover: ze is geslaagd!! Wat fijn! Ze heeft maar liefst twee diploma´s in één keer behaald: MBO4 - persoonlijk begeleider gehandicaptenzorg én persoonlijk begeleider specifieke doelgroepen. Heerlijk hoor, dat ze het allemaal zo voorspoedig heeft kunnen afronden in drie jaar tijd. Ze blijft voorlopig werken bij de gehandicapten, waar ze ook haar stage deed en heeft in overweging om nog een opleiding hierna te gaan doen. Maar eerst maar eens pas op de plaats maken en genieten van de zomer(vakantie).

Koos heeft ook bijna vakantie. En hij heeft mooie plannen! Hij hoopt voor drie weken vrijwilligerswerk te gaan doen in Moldavië. Hij gaat daar heen met Werkgroep Zegveld. Hij heeft nu twee keer een bijeenkomst bijgewoond van deze werkgroep en is zéér enthousiast en gemotiveerd. Werkgroep Zegveld heeft jarenlang bouwprojecten gedaan in Roemenië. Maar dit jaar staat er een klus in Moldavië op het programma, het allerarmste land van Europa...
Voor dit project is er uiteraard geld nodig en daarom verkoop ik tijdelijk heerlijke Goudse stroopwafels van bakkerij Markus via mijn webshop. De opbrengst is geheel voor het Moldavië-project. Bestellen kan hier. Hopelijk ben ik snel van die stapel dozen in de woonkamer af ;-).

Er zijn trouwens ook nog gemotiveerde jonge mensen (vanaf 18 jaar) nodig...Denk er eens over na, zou ik zeggen :-).

En verder? Nou, hier worden nog steeds projectjes afgewerkt, weetjewel ;-). Het eerste projectje wat ik dinsdagochtend tegenkwam, wat dit:



Nou, da´s niet zo ingewikkeld: wassen sorteren en met enige regelmaat de wasmachine leeghalen en weer volstoppen. En vervolgens je droogmolen volhangen en weer leeghalen.



En als je dat dan twee dagen achter elkaar doet, dan heb je dit:



Ha, ha. Het is alvast geen vraag, wat er morgen op m´n programma staat :-).

Maar behalve de was, waren er ook nog aardbeien en kersen. En dat projectje heb ik dan vandaag zo goed als afgerond. Eerst kookte ik van het kersensap, wat ik gisteren maakte, siroop.




 Negen liter heerlijke limonadesiroop! Mjammie. Ongelofeloos, zoals ze dat hier noemen ;-).


Daarna ontkroonde ik samen met Maria kilo´s en kilo´s en kilo´s aardbeien. En ja, ook bij de lunch waren er aardbeien. Natuurlijk!




Vanmiddag ging ik aan de jamkokerij. Ik kookte maar liefst 65 potjes jam. Vijftien potjes kersenjam en vijftig potjes aardbeienjam.



Ik wás bijna een aardbei...maar moest nog éventjes verder. Ook de laatste kilo´s aardbeien moesten eraan geloven. Daar kookte ik sap van in mijn Weck-ontsapper. Morgen wil ik van die sap limonadesiroop koken. En dan is dat projectje mooi van de baan. Goed gevoel.

Niet dat er verder geen projectjes meer zijn. Dat niet. We hebben natuurlijk altijd nog ons 100 zakken-en-dozen project! En al staat dat op een laag pitje, we proberen er toch steeds een klein slingertje aan te geven. Gisteren ging er tóch weer een hele zak de deur uit!

twee zakken, die we bij elkaar als 1 hebben geteld.
Ja, we zijn streng voor onszelf.
Er wordt niet gesjoemeld ;-).


De teller staat op 30. Nog 70 te gaan...
Op school zullen ze wel bij zijn, want het was weer een enorme zak voor de kledingcontainer. En elke kilo kleding levert voor de school een klein centje op. Leuk!






dinsdag 19 juni 2018

En/of

Er zijn van die weken die één thema hebben. In de afgelopen tijd hadden we weken waarin we vooral heel vol waren met het blogjubileum en de bijbehorende drukte in de webshop. Weken waarin we vooral heel veel opruimden vanwege het 100-zakken-of-dozen project. Weken waarin we druk waren met inpakwerk. Enzovoorts.

Maar er zijn ook van die weken, die helemaal geen thema hebben, maar domweg vol zitten met allerlei projectjes en losse eindjes en gebeurtenissen en en en. Dat zijn dus geen ´of´-weken, maar ´en´- weken. Of liever: en-en-en-en-en-en-weken.

Op dit moment zitten we in zo´n periode. Alles lijkt tegelijk te komen. Het is niet erg, zolang je het overzicht maar houdt.

Zaterdag was zo´n dag, dat er tig projectjes tegelijk speelden. Het begon ermee, dat we woensdag een telefoontje kregen van Gerrit. Gerrit is onze ´buurman´ in de kerk en hij heeft een transportbedrijf. Sinds een paar jaar vervoert hij in het voorjaar ons kachelhout van de Veluwe naar Streefkerk. Hij doet dat als hij een rit naar het Noorden heeft, waarbij hij leeg via de Veluwe terugkomt. Dan is het voor ons niet zo duur. Deze keer duurde het wat lang voordat er een geschikt ritje was. Het hout lag al eventjes op ons in het bos te wachten. Maar woensdag belde Gerrit dan toch, dat hij vrijdag ons hout ging vervoeren.
Er moest op korte termijn van alles en nog wat geregeld worden. Eerst contact opgenomen met ons zaagadres in Streefkerk, of het uitkwam dat er vrijdag gelost en zaterdag gezaagd werd. Helaas schikte het dit jaar niet. De buurman ligt ernstig ziek en dan ga je niet onnodig herrie maken, toch? Wat nu....Een paar telefoontjes later hadden we een nieuw adres. We waren welkom bij de ´achterburen´ uit de kerk :-). We mochten bij Kees en Suzan op de zorgboerderij komen zagen. Wat super fijn! Willem ging achter zagen en achter zagers aan. Dat eerste was snel geregeld. Het tweede ging wat stroever. Met Hans in Malawi, Jaap in de drukte van het seizoen, Gerwin niet beschikbaar en Leendert mogelijk maar voor een deel van de dag van de partij, moest Willem het doen. Nog brandstof voor de zagen kopen, reservekettingen ook maar en o ja, ook nog zaagbokken. Die van ons was totaal ´op´ en we leenden er ook altijd één van het adres in Streefkerk. Waar haal je zo snel twee goede zaakbokken? Dat kwam helemaal in orde! Maar het kostte nog wel even een avondje heen-en-weer rijden.
Afijn. Zaterdagmorgen waren er vier mannen present: Willem, Wim, Dirk en Leendert. En die zijn een hele dag als een malle aan het zagen geweest. Er lag 18 kuub hout en dat is bijna allemaal onder de zagen doorgegaan!!


Intussen hadden de mannen over de catering niets te klagen! Ze werden voorzien van koffie en kregen bij de lunch rijk gevulde soep. Waar vind je zo´n hotel :-).



Intussen had ik een heel ander project. Een jamproject. Ik had enorm veel jam gekookt steeds tussen de bedrijven door. De potjes moesten nu allemaal een sticker en een opschrift.


Daarnaast waren er de gewone zaterdagklusjes én een extra klusje: frieten voorbakken. Dat doet Willem normaal altijd. Het was extra veel, want we verwachtten extra eters. Ik stond in de hoogste versnelling, want ik wilde klaar zijn, als Ellen zou komen. Ellen, mijn vriendin uit Zwitserland! We hadden elkaar bijna twee jaar niet gezien! Maar nu was Ellen in Nederland, sliep van vrijdag op zaterdag bij Trijnie en zou deze dag bij ons zijn. Eindelijk! Daar was ze!


Ha, ha, de rest van de dag bestond mijn project uit bijkletsen :-))).

Bij wijze van lunch had ik een ´hollandse-hapjes-tafel´ bedacht. Smullen!





Aan het eind van de dag was het hier inderdaad cafetaria Luijk. Willem bracht Willem mee, die bij opa en oma kwam logeren. Gezellig hoor, kind! Dirk schoof aan, Thea kwam meeëten, Jaap kon er ook wel bij, Ellen natuurlijk....Uiteindelijk was het frieten voor 15 personen. Ouderwets gezellig dus.

Na het eten brachten Willem en ik Ellen naar Schiphol. Maar nu zal het niet zolang duren, voordat we elkaar wéérzien. Ellen hoopt in juli weer naar Nederland te komen. Gezellig met Marco. Het was dus maar een afscheid voor eventjes ;-).

Vandaag gingen de projectjes verder. We hebben weer een klein beetje aan het 100-zakken-of-dozen project gewerkt. Vorige week al hadden de meiden hun kamer opgeruimd en kon er het nodige weg. Nu zochten Maria en ik nog een vak van een grote kast uit. Totaal leverde het 3 zakken op aan spullen die het huis uit mochten. Yes! Nog 71....



Ook begonnen we aan het kruiden inpakken voor de Terdegefair in augustus, waar we met de eenvoudiglevenshop aanwezig hopen te zijn. Het is al over zes weken en het is dus hoogtijd om er serieus mee aan de slag te gaan. Behalve het inpakken van kruiden, bestelde ik papieren draagtassen en regelde ik een trekkershut, waar we hopen te overnachten. Lekker weer een stukje gevorderd dus.


Tja...de groentenboer had een partij aardbeien en kersen. Hoe erg nou ;-). Helemaal niet dus! Ik ben er super blij mee. We startten vanavond gewoon weer een jamprojectje.


Dan hebben nog de bijen, die extra tijd vragen. De laatste loodjes van de schoolgaande kinderen, compleet met reisjes en afscheiddingesen en toetsen enzovoorts. Het ´project´ anorexia, wat uiteraard elke dag aandacht vraagt. Schoonmama die bijna gaat verhuizen. Juist. En en en en en. Ik hou je wel op de hoogte ;-).

donderdag 14 juni 2018

Geen zak....

Deze week wordt er niet opgeruimd. Er verdwijnt dus geen zak, geen doos, niets. We nemen een weekje opruim-pauze om kruiden in te pakken en kruiden in te pakken en kruiden in te pakken. 
Zaterdag staat er namelijk iemand met onze kruiden (én met zepen, maar die hoeven niet te worden ingepakt) op de landelijke verkoping ten bate van de Schutse in Kesteren. En aangezien de ingepakte voorraad kruiden heel minimaal was, heb ik het nu even druk met inpakken.

Daarnaast gebeurt er van alles en is het ´elke dag een andere film´, zoals mijn moeder altijd zei.

Maaike keerde haar spaarvarken eens om en schraapte de allerlaatste eurootjes bij elkaar om haar eerste autootje te kopen. Toe maar! Mevrouw rijdt er heel wat knapper bij dan moeders :-). Heel fijn, dat ze nu haar eigen autootje heeft, al vond ik het geen enkel punt om mijn brik regelmatig uit te lenen. Maaike werkt in de gehandicaptenzorg en moest, als ze avonddienst heeft gehad, regelmatig tussen 11 en 12 uur ´s avonds per fiets over de dijk tussen Papendrecht en Alblasserdam. Ze is niet bang uitgevallen. Ik ook niet. Toch is het veranderd sinds Anne Faber...Als Maaike van haar werk wegging appte ze altijd even. Vanaf dat hield ik m´n Iphone bij de hand om af en toe te kijken waar ze reed (met de zoek-vrienden-optie). Met de auto voelt het toch veiliger. En natuurlijk is het heerlijk, als je niet door weer en wind hoeft.  Helemaal fijn dus!


Sinds april is onze bieb weer op vrijdagavond open. Sindsdien hebben we ons oude vrijdagavondritueel weer van stal gehaald: direct na het eten naar de bieb. Willem gaat daar dan aan de leestafel de krant lezen en Henk en ik zoeken boeken uit. ´Vroeger´ gingen we met een heel legertje...Maar nu dus nog maar met z´n drieën. Als we klaar zijn met boeken uitzoeken lopen we naar de Hema en eten daar een ijsje. Zo simpel en toch zó leuk, zo´n klein ritueel.






Ik kreeg van mijn neef een mooie portie aardbeien. Daar heb ik op de vroege zaterdagmorgen jam van gekookt. Om half 10 was ik klaar en stonden er meer dan 50 potjes op het aanrecht! Het koffie-uurtje bij schoonmama was eerlijk verdiend :-).


Er werd ook een kist rabarber geleverd. Een klein deel belandde in de appel-rabarberjam. Van een aantal kilo´s maakte ik heerlijke rabarberlimonadesiroop. Er ligt nu nog één portie. Ik denk, dat ik daar moes van kook. Altijd lekker.

Maandag op de markt was er ook het één en ander wat op moest en wat in mijn kofferbak belandde. Biologische gele pepers bijvoorbeeld. Een deel van de pepers heb ik gedroogd in mijn voedseldroger.


Van een doos rijpe kiwi´s maakte ik jam. Zomertijd = jamtijd!


Verder hadden we maandag even wat uitgebreider contact met Hans in Malawi. Vorige week was Hans ziek. Hij had flink diarree (gelukkig geen malaria!). Toen dat zondag nog steeds niet over was, wilde Karin (de vrouw bij wie hij in huis is), dat hij zich even in het ziekenhuis liet nakijken. Hans kreeg een kuur en gelukkig sloeg die meteen aan. Maandagavond, toen wij hem Whatsapp-belden, klonk hij weer helemaal monter. Nog één maandje, dan zitten de 90 dagen Malawi er alweer op!

Woensdag was het een dag met heel veel blijdschap om ons heen. Alle nichtjes en neven die examen hadden gedaan zijn geslaagd!
Ook Maria deelde in de vreugde. Ze deed examen in Nederlands en Biologie en voor beide vakken is ze geslaagd. En nog met prachtige cijfers ook: een 7 en een 8. De rekentoets heeft ze ook dik voldoende afgerond (met een 7). Hopelijk kan ze na de zomervakantie terug naar school om het examenjaar af te maken. Voor nu is het helaas nog lang niet zeker, of dat zal gaan. Maar we proberen moed te houden. We zijn blij met wat gelukt is en ik kocht mooie pioenrozen voor haar.


Vanavond stond er eens wat anders dan anders op het programma: er kwam een videograaf van Terdege. In augustus is er de Terdege Zomerfair in Barneveld. Terdege viert dan het 35-jarig bestaan. Op deze fair is er alle ruimte voor ontmoeting met columnisten en medewerkers. Ik hoop dan ook van de partij te zijn en elke dag een paar keer een workshop te geven. Om het evenement te promoten, komt er een filmpje, waarin columnisten aan het woord komen. Zodoende dus vanavond een videograaf op m´n stoep. Hebben we dat ook eens meegemaakt :-).

En zo vliegt de week voorbij. Met een eerste jong konijntje wat ons huis verliet, met bijen die als een malle honing halen, met het bericht, dat morgen onze houtvoorraad wordt geleverd (18 kuub, jeuj!) en dus een hak- en zaagfestijn wat stante pe georganiseerd moest worden, met twee examenfeestjes van nichtjes, en duizend-en-één dingen. Van alles en nog wat. Behalve zakken en dozen dan....Dat wacht mooi maar even.

maandag 11 juni 2018

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

Deze maand zijn er twee adverteerders, die ik in de advertorial noem:

1) Outbackexplorers
2) Stephanos

Outbackexplorers
Karel Post van outbackexplorers is voor mensen, die hier langer meelezen, vast geen onbekende. Ik schreef al eerder over hem. Karel is, om het even heel kort te zeggen: jongens/mannen-coach. En dan niet zo iemand die vanuit een luie stoel met (of tegen!) jongens (en hun ouders) of mannen praat, om zo problemen waar ze tegenop lopen te helpen tackelen. Karel gaat bij voorkeur ánders in contact: actief! Praten terwijl je bijvoorbeeld een stapel hout aan het hakken bent, gaat namelijk veel gemakkelijker. Karel werkt dan ook niet vanuit een kantoor, maar vanuit een soort boshut. De ideale uitvalsbasis voor persoonlijke therapie.

Individuele gesprekken voeren in de hut is niet het enige wat Karel doet. Hij gaat ook met groepen op stap! Bekend zijn de survivals in de Ardennen, die hij organiseert voor schoolklassen. Tijdens deze survivals gebeuren er interessante dingen: jongens worden door het gaan en lopen op en over hun grenzen ánders. Ze zijn kwetsbaar en gaan zich als vanzelf openstellen. Er komen emoties los. Omdat dit in een gecontroleerde setting gebeurt, leidt het tot unieke gesprekken. Heel belangrijk voor de chemie in een klas met jongens en hun docenten!

Op eenzelfde unieke manier zijn er bij Outback-explorers groepstherapieën, vader-zoonweekenden en nog veel meer. Karel werkt ook allang niet meer alleen. Outbackexplorers werkt vanuit verschillende locaties en met meerdere therapeuten. 

Iets nieuws! De 100%-vader-app!
Outbackexplorers komt nu met iets nieuws. Iets speciaal voor vaders! De 100%-vader-app! Ideaal voor drukke en/of vergeetachtige vaders, die graag 100% vader zijn en via deze app doelgericht contact hebben en houden met hun kind(eren).




Hoe werkt het?
De app werkt heel simpel: na het downloaden van de app start een 10-weken-programma rond het thema ´SAMEN BLIJ´. Iedere letter van ´samen blij´ staat voor een thema. Zo staat de ´S´ voor Speelsheid en de ´N´ voor Nieuwsgierig, om er even twee te noemen.
Aan het begin van de week krijg je eerst een vlog te zien over het thema. Een voorbeeld:




Daarna ga je rond dat thema aan de slag. Aan de hand van het thema bedenk je acties die je met je kind(eren) wilt ondernemen. Dat kan heel simpel het sturen van een appje zijn aan het einde van de dag, dat hij/zij een moeilijke toets op school heeft. Of het vragen, hoe het was op de zwemles, wat je kind spannend vindt. Dingen die heel gewoon zijn, maar waar je als vader vaak niet aan toekomt, simpelweg omdat je vergeten was, dat die toets van Jan op woensdag was en de zwemles van Marit op dinsdag. Voor deze dingen zet je een herinnering in je smartphone.
Rond het thema van de week krijg je een paar keer een zogenaamde ´nudge´ aangereikt. Een ´duwtje´, waardoor je aan het thema herinnerd wordt. Zo ben je steeds rond het thema bezig en wordt het gaande de week verdiept.
Via de app is het mogelijk om groepen aan te maken en zo met therapeuten of andere deelnemers over het thema van gedachten te wisselen.


Het voordeel van deze aanpak
Het grote voordeel van werken met deze app is, dat het meteen effect heeft! Je hoeft niet eerst dikke boeken te lezen of een opvoedcursus te volgen. Gewoon de app downloaden, de vlog van het eerste thema bekijken en je kunt direct ideeën gaan toepassen! Voor veel vaders fungeert hun smartphone als een soort extern geheugen. Maak daar op deze manier een passend gebruik van en gá ervoor om 100% vader te worden, zijn en blijven.
Je kunt op elk moment via de app in het programma stappen.

Vaderdagactie! De app met korting.
Speciaal voor vaderdag is de app nu te downloaden met korting: van 12,00 euro nu voor
slechts 7,80




Voor dit geld is het meteen een leuk kado, om door je kind aan papa te laten geven. Goed idee toch? Omdat een app niet iets tastbaars is, is er speciaal voor deze vaderdagactie een kadobon ontwikkeld, om de app kado te geven. Er zijn kadobonnen voor jongens en meisjes onder de 10 jaar (met kleurplaat) en voor jongens en meisjes boven de 10 jaar. De 100%-vader-app is geschikt voor vaders met kinderen van 3 tot 18 jaar. Maar ook als je al volwassen kinderen hebt, kan de app helpend en vormend zijn. Je vindt de kadobon en de bestelgegevens van de app hier:

kadobon en app downloaden

2) Stichting Stéphanos
Ook de naam Stéphanos zal de vaste lezers niet onbekend in de oren klinken. Onze Hans is immers voor 3 maanden in Malawi om voor deze Stichting Stéphanos vrijwilligerswerk te doen. Hans zit daar eigenlijk op een soort sub-project. Maar dat terzijde.

Stichting Stéphanos werkt voornamelijk onder weeskinderen in Malawi en Zambia. In deze landen zijn verschillende projecten. De basis van de projecten is steeds dezelfde: het geven van dagelijkse zorg vanuit de Bijbelse opdracht waarbij de Bijbelse boodschap in de programma´s doorklinkt. De projecten zijn heel divers: van het verstrekken van malariatesten en -pillen tot het verzorgen van dagopvang van kinderen. Van het sponsoren van een kind tot het leveren van brandstof voor de ambulance in Malawi. Je kunt er van alles over lezen op de projecten-pagina van de website. Heel mooi om zo´n project als gezin, familie, klas, bedrijf, collega´s, te steunen!




In Malawi is er een compleet Stéphanosdorp ontstaan. Onze Hans heeft dit dorp onlangs ook bezocht en er op zijn facebookpagina over geschreven. Heel bijzonder dit! Ik kwam op facebook een verslag tegen van een werkbezoek vanuit het bestuur van Stéphanos. Dit is zo´n mooi verslag en geeft zo´n prachtig beeld, dat ik het hier laat volgen:






PROJECT ZUID-MALAWI Op bezoek bij projecten van Stéphanos
’s Morgens vroeg vertrekken we vanaf het weeshuisterrein in Chilangoma. We hebben een reis van 220 kilometer voor de boeg en we ontwijken alle dieren met vier poten. Alles met vleugels mag zelf het initiatief nemen om uit de buurt te blijven. We gaan op weg naar Chikwawa, waar Stéphanos een Familie Adoptie Programma (FAP) heeft. We zijn van plan om de irrigatieprojecten te bezoeken, ook zullen we een veldwerker ter plaatse spreken over de ontwikkeling van de sponsorkinderen en hun families.
Altijd zien we onderweg hetzelfde beeld: kleine kinderen dragen grote zware emmers op hun hoofd. Ik schreeuw nog even: „Let op de tijd, want de school begint over een uurtje!” Maar ik word glimlachend begroet. Water en eten hebben voorrang.
Ik kom de meester tegen, op de fiets met drie kinderen achterop. Het is duidelijk dat hij van kinderen houdt. Daarna zie ik een groepje kinderen, in de frisse Stéphanoskleuren oranje en blauw. Ze joelen me wat na en de duimen gaan omhoog. We zijn één familie –met vele kinderen en studenten– in het Stéphanosgebied. Daar komen we voor uit en we zijn er bijzonder dankbaar voor.
Op de zandweg, dichtbij ons terrein ontmoet ik een tegenligger. En inderdaad, dat moet wel een auto van Stéphanos zijn. Er zijn zestien werknemers opgehaald in de stad. De dag kan beginnen in het Stéphanosdorp.
Via de fantastische groene theevelden verlaat ik de heuvels. De zwoegende theeplukkers gaan gebukt onder hun zware manden met geoogste thee. Je leest het van de gezichten af en daarom durf ik geen foto te maken.
Het kleuterschooltje hoor je al van ver door het gejoel van de kinderen. Meestal zijn er wachtende grootouders, onder de boom, die voor een weeskind zorgen. Uit de kookpotten komt stoom; de witte maïspap wordt zichtbaar. Ons Familie Adoptie Programma draait op volle toeren en steunt oma, kind, tuin en geit.
De Shire-rivier is bereikt en altijd heb ik de neiging om een minuut stilte in acht te nemen om over de geschiedenis van deze machtige rivier na te denken. Daar trokken de eerste zendelingen door. De landbouwgrond wordt gevoed door de altijd aanwezige stroom water. Met het dagelijks zonnetje erbij hebben we energie en kunnen we moderne pompen laten draaien voor onze irrigatieprojecten.
We zijn dankbaar, want dagelijks mag Stéphanos hier meer dan 7000 kinderen helpen door middel van ontwikkelingshulp en (Bijbels) onderwijs.
PROJECT MIDDEN-MALAWI Een dagje naar een dorp
’s Morgens om zes uur gaat de wekker. Vandaag werken we in verschillende dorpjes, samen met twee Malawiaanse collega’s. Deze morgen trainen we jongens van de tienerclub. Ze luisteren naar de uitleg over de rode pagina van het woordeloze boek. Deze pagina vertelt waarom de Heere Jezus moest lijden, sterven en opstaan en wat dit betekent voor ons.
Na een verwerkingsspel gaan we naar een voorbeeldtuin, waar de maïs er mooi bijstaat. Na een training sluiten we de ochtend af.
We gaan terug naar het dorp en hebben een gesprek. De dorpsbewoners laten bepaalde werkzaamheden liggen. Het blijkt dat ze bang zijn dat tovernaars hen vermoorden omdat ze zich teveel ontwikkelen. Collega Isaac vertelt uit de Bijbel, over Daniël en zijn vrienden. God zal hen verlossen. En indien niet, ze zullen toch niet voor het beeld buigen. Zo mogen wij deze mensen ook vertellen van God, Die machtiger is dan de toverdokters.
We sluiten de dag af en ik rij richting Lilongwe, vol gedachten en gebeden voor deze mensen. Bidt u mee?
PROJECT ZAMBIA Veldwerkers op pad
Zambia, het buurland van Malawi, is een groot, uitgestrekt land. Zo’n 200 kilometer van de grens van Malawi bevindt zich het project van stichting Stéphanos.
Vanaf de compound trekken wij, de drie veldwerkers van het Stéphanos Zambia Team, bijna dagelijks de omliggende dorpen in. Hobbelend over zandwegen arriveren we in dorpen met lemen huizen. Bij de waterputten is veel bedrijvigheid, kinderen spelen buiten en geiten en kippen lopen rond.
In vrijwel ieder dorp is wel een kerk, en soms meerdere. We helpen deze kerken met het opzetten en aansturen van zondagsscholen. Essentieel hierbij is het geven van trainingen aan zondagsschoolleiders. Stap voor stap worden deze volwassenen aan de hand genomen, de Bijbel door. Ze leren hoe ze eenvoudig een Bijbelverhaal aan kinderen kunnen vertellen.
In verschillende dorpen wordt er al zondagsschool gegeven. Kinderen zingen uit volle borst, dreunen een Bijbeltekst op, luisteren naar een Bijbelverhaal en maken een kleurplaatje. En als we niet met dit kinderwerk bezig zijn, dan is het wel met jongeren. Of we geven volwassenen alfabetiseringslessen.

Tot zover het verslag.

Al met al zal het duidelijk zijn, dat we het werk van Stéphanos een warm hart toedragen en we bevelen deze Stichting dan ook van harte aan!
Wil je donateur worden? Er is tijdelijk een leuke actie:

Geef je op als donateur voor 10,00 euro per jaar en ontvang in het vervolg het kwartaalblad en een GRATIS Malawi muziek-cd met Hymns en Psalmen twv 12,95. Vul je gegevens volledig in en je krijgt de cd thuis gestuurd. Opgeven kan hier:

Word donateur