Vanavond na het eten, zijn Willem en ik samen naar buiten gegaan. De werkdag zat erop. Wij begonnen aan onze werkávond :-).
Posts tonen met het label administratie. Alle posts tonen
Posts tonen met het label administratie. Alle posts tonen
dinsdag 13 juli 2021
vrijdag 4 juni 2021
Cijfertjes
Op vrijdag werkt Willem voor Eenvoudig Leven. We hebben een gedeeld document, waarin ik doorheen de week opschrijf, wat Willem op vrijdag kan doen. Dat zijn allerlei dingen, die ik niet kan, of waar Willem gewoon veel beter in is. Zo maakt hij bijvoorbeeld altijd de nieuwsbrieven, zet nieuwe artikelen in de webshop, maakt foto´s van producten, haalt spullen op, brengt spullen weg enzovoorts.
Toen we vanmorgen aan het ontbijt zaten, bespraken we de to-do-list van deze dag. Willem zou eerst een bestelling weg gaan brengen en spullen op gaan halen bij een leverancier. Hij hoopte vòòr de koffie terug te zijn. Intussen zou ik dan Ciara uitlaten. Daarna konden we fijn héél véél producten in de webshop gaan zetten.
maandag 23 april 2018
Geen huis gehouden
Vandaag heb ik nagenoeg niets aan mijn huishouden gedaan. Geen huis gehouden dus, zogezegd :-). En dat nog wel op maandag, normaal de beste dag om die eerste klap uit te delen, die een daalder waard is! Maar ja. Soms lopen dingen anders.
Vandaag zaten Maria en ik al om kwart over 9 in de auto op weg naar het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Voor het zoveelste gesprek. Geeft allemaal niets, als het maar helpt. De behandeling van een ziek kind gaat vòòr het huishouden en de afspraken in het ziekenhuis zijn nu eenmaal niet altijd met een schaartje te knippen.
Terwijl wij een ochtendje weg waren, was Maaike zo lief om meel en bloem in te pakken. Er was maar liefst 125 kilo ingepakt toen we thuis kwamen! Echt super fijn. Behalve dat ons huis eruit zag als een molen. Ha, ha.
Vanmiddag was er ook geen tijd voor huishouden. Er waren veel bestellingen in de webshop. En klanten gaan ook al vòòr :-). Hadden we vrijdag en zaterdag al veel oranje bakpakketten ingepakt, vandaag gingen we vrolijk verder.
Ook moest er Lamme Teun gemaakt worden en daarna was het bestellingen inpakken geblazen. Maria hielp mee en later Maaike ook nog even. We leverden een prachtig stukje teamwork en hadden maar één doel: de pakketten om 17.00 uur bij het postkantoor krijgen. Om 16.52 reden we weg. Zouden we op tijd zijn? De markt was helaas nog niet opgeruimd, zodat we de parkeerplaats bij het winkelcentrum nog niet op konden. Nu moesten we een stuk verderop parkeren en daar was geen plaats :-(. Ik heb toen mijn auto even met de knipperlichten aan bij de karretjes van de Lidl gezet. We laadden twee winkelwagens vol pakketten en de meiden reden zo hard te konden die wagentjes naar het postkantoor. Intussen zocht ik een leeggekomen parkeervak en daarna ging ik de meiden achterna. Yes! De postbode was nog niet vertrokken. We waren nog op tijd :-).
De winkelwagens werden terug gebracht en we reden naar huis. Daar mocht ik achter het fornuis voor het avondeten. Het werd kalkoenfilet, rijst, kerriesaus en broccoli. Mmm, dat was smullen.
Soms doe ik ´s avonds ook weleens een huishoudklus. Maar vandaag niet. Ook vanavond werd er geen huis gehouden. Er moest administratie gedaan worden. Helaas een noodzakelijke klus, die ook al voorrang had boven de huishouding.
Conclusie: geen huisgehouden. Wèl veel nuttige en nodige klussen gedaan. En niet vergeten te genieten van m´n prachtige tulpen op tafel :-).
Vandaag zaten Maria en ik al om kwart over 9 in de auto op weg naar het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Voor het zoveelste gesprek. Geeft allemaal niets, als het maar helpt. De behandeling van een ziek kind gaat vòòr het huishouden en de afspraken in het ziekenhuis zijn nu eenmaal niet altijd met een schaartje te knippen.
Terwijl wij een ochtendje weg waren, was Maaike zo lief om meel en bloem in te pakken. Er was maar liefst 125 kilo ingepakt toen we thuis kwamen! Echt super fijn. Behalve dat ons huis eruit zag als een molen. Ha, ha.
Vanmiddag was er ook geen tijd voor huishouden. Er waren veel bestellingen in de webshop. En klanten gaan ook al vòòr :-). Hadden we vrijdag en zaterdag al veel oranje bakpakketten ingepakt, vandaag gingen we vrolijk verder.
Ook moest er Lamme Teun gemaakt worden en daarna was het bestellingen inpakken geblazen. Maria hielp mee en later Maaike ook nog even. We leverden een prachtig stukje teamwork en hadden maar één doel: de pakketten om 17.00 uur bij het postkantoor krijgen. Om 16.52 reden we weg. Zouden we op tijd zijn? De markt was helaas nog niet opgeruimd, zodat we de parkeerplaats bij het winkelcentrum nog niet op konden. Nu moesten we een stuk verderop parkeren en daar was geen plaats :-(. Ik heb toen mijn auto even met de knipperlichten aan bij de karretjes van de Lidl gezet. We laadden twee winkelwagens vol pakketten en de meiden reden zo hard te konden die wagentjes naar het postkantoor. Intussen zocht ik een leeggekomen parkeervak en daarna ging ik de meiden achterna. Yes! De postbode was nog niet vertrokken. We waren nog op tijd :-).
De winkelwagens werden terug gebracht en we reden naar huis. Daar mocht ik achter het fornuis voor het avondeten. Het werd kalkoenfilet, rijst, kerriesaus en broccoli. Mmm, dat was smullen.
Soms doe ik ´s avonds ook weleens een huishoudklus. Maar vandaag niet. Ook vanavond werd er geen huis gehouden. Er moest administratie gedaan worden. Helaas een noodzakelijke klus, die ook al voorrang had boven de huishouding.
Conclusie: geen huisgehouden. Wèl veel nuttige en nodige klussen gedaan. En niet vergeten te genieten van m´n prachtige tulpen op tafel :-).
maandag 24 juli 2017
Zomervakantie 2017, dag 14 en 15; zondag en ziekenhuis
Op zondag ben ik altijd offline. Dan is m´n webshop gesloten en blijft ook mijn laptop dicht. De zondagen verlopen altijd volgens een vast patroon. Daar heb ik al weleens eerder over geschreven. De dag staat grotendeels in het teken van kerkgang en gezin. Niet zozeer iets om steeds weer op mijn blog te verslaan. Maar zo af en toe schrijf ik er weleens iets over.
De tekst van de preek van gisterenochtend schreef ik in mijn weekagenda, zodat ik er steeds even aan kan denken, als ik die opensla.
Dat je iets waar je graag aan herinnerd wordt op een zichtbare plaats opschrijft, is trouwens iets van alle tijden. Toen wij vorige week in Zwolle rondliepen, vond ik deze mooie tekst op een gevel:
Vandaag begon de werkweek weer. Willem z´n laatste week voordat hij vakantie krijgt. Aftellen!!
Mijn werkdag was raar, want die moest ik rondom de ziekenhuisopname van schoonmama plannen. Ik was daarom al vroeg bezig om spullen voor de webshop in te pakken. Dat gaat nu eenmaal vòòr.
Henk had onverwachts een leuk uitstapje. Hij mocht met het gezin van mijn zus mee naar Avifauna. En ook Jan kreeg een verrassing: zijn vriend appte, dat hij volgende week een weekje met zijn familie mee mag op vakantie naar Drenthe. Wat een bofbipsen zijn het toch weer!
Om half 10 reed ik met schoonmama naar het ziekenhuis. Wat een inspanning is dat altijd daar bij het Maasstad ziekenhuis. Welke architect het ooit bedacht heeft om de hoofdingang op het allerverste plekje bij de parkeergarage vandaan te realiseren!!! Niet te geloven! Er rijden dan wel pendelbusjes, maar het is een hele tour om daar in en uit te klimmen als je niet goed mobiel bent. Afijn. We kwamen waar we wezen moesten: bij de opname. Daar vertelden ze, dat we op de derde verdieping moesten zijn. En zoals dat in zo´n groot ziekenhuis gaat: laaaaaaange gangen. Ma strompelde achter haar rollator en ik liep te zeulen met een grote tas, een kleine tas en krukken. Het opnamegesprek was de gebruikelijke riedel vragen. Voor de tigste keer mag je dan vertellen of en waarvoor je allergisch bent en welke medicijnen je gebruikt en en en.
Toen ma op haar kamer was, kwam de afdelingssecretaresse met een fijne mededeling: de beschikbare röntgenfoto was niet recent genoeg. Of we maar even naar de afdeling radiologie wilden gaan om een nieuwe te laten maken. Dat is dus wéér helemaal naar beneden. Ma was bekaf toen we er waren. Terug heb ik dus maar een rolstoel gepakt en haar erin gezet. Rollator ingeklapt aan de achterkant opgehangen. Het leek wel zwaar transport ;-).
Uiteindelijk vertelde de zuster, dat schoonmama om kwart over 3 aan de beurt zou zijn voor de operatie. Dat was nog 3 uur wachten!! Omdat ik verder ook niets meer voor ma kon betekenen ben ik maar naar huis gegaan. Daar begon zo rond half 6 het wachten op het telefoontje van het ziekenhuis. Dat kwam pas half 7! Maar gelukkig is de operatie goed verlopen. En verder moeten en willen we nog maar even niet kijken.
Intussen zaten wij aan een heerlijke prak: geglaceerde worteltjes, lekker kruimige aardappels en vis. Voor mij geen vis, maar kastanjechampignons. Mmm. Ik smulde alsof ik een week niets gegeten had ;-).
Na het eten was ik helaas nog niet klaar. Mijn lievelingsklus (NOT!!) stond op het programma: de administratie. Een webshop is echt leuk, hoor. Maar wát een papierwerk toch altijd.
Ik ben er nog niet helemaal klaar mee, maar het is genoeg voor vandaag. Er staan twee broden in de oven en als die gaar zijn, ga ik fijn nog even iets ontspannends doen!
De tekst van de preek van gisterenochtend schreef ik in mijn weekagenda, zodat ik er steeds even aan kan denken, als ik die opensla.
Dat je iets waar je graag aan herinnerd wordt op een zichtbare plaats opschrijft, is trouwens iets van alle tijden. Toen wij vorige week in Zwolle rondliepen, vond ik deze mooie tekst op een gevel:
Hy weet niet wat hy
verliest
die het tidelyck voor
het geestelyck kiest
Als het komt op
en scheyden
soo heeft hy geen
van beyden
Vandaag begon de werkweek weer. Willem z´n laatste week voordat hij vakantie krijgt. Aftellen!!
Mijn werkdag was raar, want die moest ik rondom de ziekenhuisopname van schoonmama plannen. Ik was daarom al vroeg bezig om spullen voor de webshop in te pakken. Dat gaat nu eenmaal vòòr.
Henk had onverwachts een leuk uitstapje. Hij mocht met het gezin van mijn zus mee naar Avifauna. En ook Jan kreeg een verrassing: zijn vriend appte, dat hij volgende week een weekje met zijn familie mee mag op vakantie naar Drenthe. Wat een bofbipsen zijn het toch weer!
Om half 10 reed ik met schoonmama naar het ziekenhuis. Wat een inspanning is dat altijd daar bij het Maasstad ziekenhuis. Welke architect het ooit bedacht heeft om de hoofdingang op het allerverste plekje bij de parkeergarage vandaan te realiseren!!! Niet te geloven! Er rijden dan wel pendelbusjes, maar het is een hele tour om daar in en uit te klimmen als je niet goed mobiel bent. Afijn. We kwamen waar we wezen moesten: bij de opname. Daar vertelden ze, dat we op de derde verdieping moesten zijn. En zoals dat in zo´n groot ziekenhuis gaat: laaaaaaange gangen. Ma strompelde achter haar rollator en ik liep te zeulen met een grote tas, een kleine tas en krukken. Het opnamegesprek was de gebruikelijke riedel vragen. Voor de tigste keer mag je dan vertellen of en waarvoor je allergisch bent en welke medicijnen je gebruikt en en en.
Toen ma op haar kamer was, kwam de afdelingssecretaresse met een fijne mededeling: de beschikbare röntgenfoto was niet recent genoeg. Of we maar even naar de afdeling radiologie wilden gaan om een nieuwe te laten maken. Dat is dus wéér helemaal naar beneden. Ma was bekaf toen we er waren. Terug heb ik dus maar een rolstoel gepakt en haar erin gezet. Rollator ingeklapt aan de achterkant opgehangen. Het leek wel zwaar transport ;-).
Uiteindelijk vertelde de zuster, dat schoonmama om kwart over 3 aan de beurt zou zijn voor de operatie. Dat was nog 3 uur wachten!! Omdat ik verder ook niets meer voor ma kon betekenen ben ik maar naar huis gegaan. Daar begon zo rond half 6 het wachten op het telefoontje van het ziekenhuis. Dat kwam pas half 7! Maar gelukkig is de operatie goed verlopen. En verder moeten en willen we nog maar even niet kijken.
Intussen zaten wij aan een heerlijke prak: geglaceerde worteltjes, lekker kruimige aardappels en vis. Voor mij geen vis, maar kastanjechampignons. Mmm. Ik smulde alsof ik een week niets gegeten had ;-).
Na het eten was ik helaas nog niet klaar. Mijn lievelingsklus (NOT!!) stond op het programma: de administratie. Een webshop is echt leuk, hoor. Maar wát een papierwerk toch altijd.
Ik ben er nog niet helemaal klaar mee, maar het is genoeg voor vandaag. Er staan twee broden in de oven en als die gaar zijn, ga ik fijn nog even iets ontspannends doen!
Abonneren op:
Posts (Atom)