De tekst van de preek van gisterenochtend schreef ik in mijn weekagenda, zodat ik er steeds even aan kan denken, als ik die opensla.
Dat je iets waar je graag aan herinnerd wordt op een zichtbare plaats opschrijft, is trouwens iets van alle tijden. Toen wij vorige week in Zwolle rondliepen, vond ik deze mooie tekst op een gevel:
Hy weet niet wat hy
verliest
die het tidelyck voor
het geestelyck kiest
Als het komt op
en scheyden
soo heeft hy geen
van beyden
Vandaag begon de werkweek weer. Willem z´n laatste week voordat hij vakantie krijgt. Aftellen!!
Mijn werkdag was raar, want die moest ik rondom de ziekenhuisopname van schoonmama plannen. Ik was daarom al vroeg bezig om spullen voor de webshop in te pakken. Dat gaat nu eenmaal vòòr.
Henk had onverwachts een leuk uitstapje. Hij mocht met het gezin van mijn zus mee naar Avifauna. En ook Jan kreeg een verrassing: zijn vriend appte, dat hij volgende week een weekje met zijn familie mee mag op vakantie naar Drenthe. Wat een bofbipsen zijn het toch weer!
Om half 10 reed ik met schoonmama naar het ziekenhuis. Wat een inspanning is dat altijd daar bij het Maasstad ziekenhuis. Welke architect het ooit bedacht heeft om de hoofdingang op het allerverste plekje bij de parkeergarage vandaan te realiseren!!! Niet te geloven! Er rijden dan wel pendelbusjes, maar het is een hele tour om daar in en uit te klimmen als je niet goed mobiel bent. Afijn. We kwamen waar we wezen moesten: bij de opname. Daar vertelden ze, dat we op de derde verdieping moesten zijn. En zoals dat in zo´n groot ziekenhuis gaat: laaaaaaange gangen. Ma strompelde achter haar rollator en ik liep te zeulen met een grote tas, een kleine tas en krukken. Het opnamegesprek was de gebruikelijke riedel vragen. Voor de tigste keer mag je dan vertellen of en waarvoor je allergisch bent en welke medicijnen je gebruikt en en en.
Toen ma op haar kamer was, kwam de afdelingssecretaresse met een fijne mededeling: de beschikbare röntgenfoto was niet recent genoeg. Of we maar even naar de afdeling radiologie wilden gaan om een nieuwe te laten maken. Dat is dus wéér helemaal naar beneden. Ma was bekaf toen we er waren. Terug heb ik dus maar een rolstoel gepakt en haar erin gezet. Rollator ingeklapt aan de achterkant opgehangen. Het leek wel zwaar transport ;-).
Uiteindelijk vertelde de zuster, dat schoonmama om kwart over 3 aan de beurt zou zijn voor de operatie. Dat was nog 3 uur wachten!! Omdat ik verder ook niets meer voor ma kon betekenen ben ik maar naar huis gegaan. Daar begon zo rond half 6 het wachten op het telefoontje van het ziekenhuis. Dat kwam pas half 7! Maar gelukkig is de operatie goed verlopen. En verder moeten en willen we nog maar even niet kijken.
Intussen zaten wij aan een heerlijke prak: geglaceerde worteltjes, lekker kruimige aardappels en vis. Voor mij geen vis, maar kastanjechampignons. Mmm. Ik smulde alsof ik een week niets gegeten had ;-).
Na het eten was ik helaas nog niet klaar. Mijn lievelingsklus (NOT!!) stond op het programma: de administratie. Een webshop is echt leuk, hoor. Maar wát een papierwerk toch altijd.
Ik ben er nog niet helemaal klaar mee, maar het is genoeg voor vandaag. Er staan twee broden in de oven en als die gaar zijn, ga ik fijn nog even iets ontspannends doen!
